Wanneer moet je kind de deur uit? (leeftijd)

Losmaken

Die laat je toch al helemaal niet zomaar beginnen met een lening omdat het zo goed is om met 17 je los te maken van je ouders? Los maken moet maar dat hoeft niet als een snelle pleister!===

Vind ik ook hoor. Mijn jongste had van ons ook in Amsterdam mogen studeren en met de trein op en neer. Ze wilde zelf anders. Oudste dochter woont hier weer, soms loopt dat zo. Mi casa e su casa, zullen we maar zeggen. Als dat niet voor je eigen kinderen geldt... Ik snap op zich wel dat ouders het prettig vinden om het huis weer voor zichzelf te hebben (daar ben ik er een van), maar ik zou zelf nooit zo ver gaan dat ik om die reden de kinderen het nest uit zou duwen.

mbo

Mijn jongste gaat misschien ook naar het mbo maar die zie ik toch wel jonger de deur uit gaan dan haar zus die waarschijnlijk gaat studeren. Oudste heeft voormalig klasgenootjes die nu op het mbo zitten en enkele van hen doen een opleiding die alleen ver uit de buurt aangeboden wordt. Die zitten nu dus op hun 16e in een gastgezin (of op kamers, ik weet eigenlijk niet hoe ze dat geregeld hebben). Die kinderen gaan in ieder geval jonger geld verdienen dus het lijkt aannemelijk dat ze ook jonger helemaal op zichzelf wonen.

Flanagan

Ik mag hopen dat iedereen op de grens van volwassenheid een gezonde ontwikkeling doormaakt. Een jongere die thuis woont dus ook. Zelfstandig wonen is geen garantie dat het kwartje overal dan beter van valt. Langer thuis wonen ook niet. Pas als ze het huis uit zijn, ervaar je hoe ze er écht in staan. Degene die altijd gezellig bij het ontbijt kwam zitten, kan zich ontpoppen tot iemand die maar een keer in de maand langskomt.

Nu zeg ik niet dat alle thuiswonenden brave jonge mensen zijn maar besef dat je een student wel de spek voorbindt. ===

Je doet nu net of jij als ouder zeggenschap blijft houden over dat spek. Op een gegeven moment gaan ze daar zelf over. Ook als ze thuis wonen.

Ik vraag me wel af waarom thuiswonende kinderen minder vaak uitgaan. Kan het ook zijn dat veel thuiswonende kinderen al een andere mentaliteit hebben? Minder behoefte om de wijde wereld te verkennen? En hoezo komen uitwonenden makkelijker bij laagdrempelig drankgebruik? Komen thuiswoners nooit bij mensen die al zelfstandig wonen? Of kunnen die niet met een groep ergens gaan chillen? Ik krijg een nogal benauwd beeld van hoe jij het verschil tussen thuis en uit schetst. Die benauwdheid komt ook voort uit mijn eigen leven. Ik mocht niet veel van mijn ouders en heb dat ruimschoots ingehaald zodra het kon. Ik vind het gezonder als een kind thuis ook al bij het spek kan komen, zodat eenmaal zelfstandig dat spek al niet meer zo bijzonder is.

Kaaskopje

Een verschil kan zijn dat er thuis toch mensen zijn die midden in de nacht echt wel merken dat je strontlazerus thuiskomt of pillen hebt geslikt.
Meer sociale controle?
Ook een thuiswonend kind gaat en mag de wereld ontdekken, maar mijn gevoel zegt ook dat dat meer stapsgewijs gaat en wat gecontroleerder, bedachtzaam?
Dat kan benauwend zijn in sommige gevallen maar als het goed gaat thuis is het ook een veilig gevoel toch?
Ik kan me voorstellen dat als je volwassen bent en je ouders willen je echt kort houden, zoals bij jou, dat je dan juist snel mogelijkheden zoekt om op jezelf te wonen.

Jammer

Die standaard vooroordelen over studenten verenigingen van mensen die zelf niet bij een vereniging hebben gezeten. Er zijn vele soorten verenigingen met evenzovele soorten mensen. Als je in een bestuur of commissie hebt gezeten dan moet je behoorlijk serieus aan de bank als je een gesprek hebt met universiteit bestuurders, ondernemers ed.

Ik weet niet wat laagdrempeliger is bier in de koelkast bij moeder thuis of bier bij de studenten vereniging?
Dat je meer drinkt bij sv dat geloof ik meteen. Dat betekent niet dat iedereen altijd veel drinkt. Die studenten moeten ook gewoon punten halen hoor.

Na ja zoveel mensen zoveel wensen natuurlijk maar ik denk echt dat bepaalde dingen van mij niet zouden mogen nee die ze wel op kamers zouden kunnen doen. Bv met 8 vriendinnen koken paar x per week.
Leuk maar niet hier.
Hoeft ook niet. Gaan ze niet dood van verder. Maar is wel leuk waardevol leerzaam etc.

Wil40

De tijd van pedagogisch verantwoorde blikken zijn voorbij én als ze thuiskomen lig ik in bed (of ben ik er al weer uit). Ik hoop eigenlijk zo'n verstandhouding met mijn dochters te hebben dat wat ze thuis doen niet zo héél veel verschilt met wat ze 'op hun eigen' doen. Bij mij vroeger was er een wereld bij mijn ouders en een wereld buiten mijn ouders. Ik hoop dat mijn dochters het niet zo zwart wit ervaren en daardoor niet extremer zijn in hun uitgaansgedrag als ze op zichzelf wonen vergeleken met thuis. Mijn jongste dochter wóónt op zichzelf, maar gedraagt zich voor zover ik weet gewoon hetzelfde. En dát vind ik een goed teken.

Benauwd

Kaaskopje, Dat gevoel krijg ik ook als ik ouders hoor roepen dat hun kinderen met hun18 e op kamers zullen gaan wonen om zo zich te ontplooiien tot zelfstandige mensen, alsof de thuiswonenden dat niet worden. Net alsof er dan iets ontbreekt aan de opvoeding tot zelfstandige volwaardige mensen in de maatschappij. Daar ben ik het niet mee eens.

Waaron thuiswonenden minder uitgaan? Waarschijnlijk omdat ze verder af wonen van het studenten- uitgaansleven. Of omdat het zuinige voorbeeld van hun ouders hen doet beseffen dat het geld maar een keer uitgegeven kan worden. Ouders hebben best wel een voorbeeldfunctie, tenminste mijn ouders zeker. En van mijn bijbaantje betaalde ik mijn autorijlessen. (Ik ken ook diverse uitwonenden studenten waar hun ouders geld bijlegden en ook nog hun rijlessen betaalden.)
Dat bijleggen gaat natuurlijk niet voor iedere ouder op. Maar er wordt best een groot gewicht gehangen aan die levenservaring. Zo kosten de ouders van een vriendin een etagewoning ( investering voor later) en in de familie begon een een praktijk waarmee een groot deel van de financiele ondersteuning aan de uitwonende studenten werd betaald.

Spek:
Een ouder heeft geen zeggenschap over de spek; mijn ouders wisten ook niet precies wat ik uitspookte als ik uitging. Maar ik lette zelf wel op mijn uitgave tijdens het uitgaan, en door het minder vaak uitgaan hield ik ook meer over. Ik hield zoveel over dat ik na een paar weken vakantiewerk een rondreis kon maken om de wereld te verkennen.
Met laag drempel bedoel ik ook het elkaar opzoeken in de gezellige studentensoos zodat er menig biertje getapt wordt, omdat gezelig is en nog goedkoop ook. Thuis is de bier gratis, maar ontbreekt het aan een groep studenten waardoor het bier minder rijkelijk vloeit als in de soos. Logisch.

Guera

De vooroordelen waren zodanig reden genoeg voor een onderzoeker om het gedrag van studenten te analyseren. Zie de link #94.
De verschillen tussen de thuiswonenden en de uitwonenden zijn eerder een bevestiging van dat vooroordeel.
Dat de studenten zich ook nuttig maken in het bestuur van een sv is niet alleen besteedt aan uitwonenden.
Thuiswonenden kunnen ook plaats nemen in het bestuur van de sportbereninging en/of zich opgeven als begeleider van een sportief weekend voor de kinderen van die sportvereniging of andere verenigingen zoals muziek of filmsoos.

Wel verschil

Voor mij is er wel echt een groot verschil tussen thuiswonen en op kamers wonen. Het verbaasd mij dan ook niet dat mensen die op kamers wonen meer drinken en meer seks hebben. Je hebt toch meer vrijheid. Natuurlijk gebruikt niet iedereen die vrijheid vervolgens even slim. Ik ben helemaal geen voorstander van veel drinken en seks hebben met alles en iedereen. Dat hoeft natuurlijk ook niet of je nu thuiswoont of op kamers woont. Maar dat er een verschil is verbaasd me niks. Er is gewoon in de meeste gevallen meer vrijheid. Ik run mijn huis niet als een gemiddelde studenten woning. Het is toch echt anders.

En ja ik zou er zeker wat van zeggen als ze stromdronken thuiskwamen. Ik zou dat niet accepteren. Voorbeeldsfunctie voor de jongere kinderen en zo. Niet respectvol tegenover ons. En zo nog wel meer dingen. Als ze dat echt graag zouden willen dan kunnen ze beter op kamers gaan wonen.

Studentenverenigingen zijn trouwens ook best handig om te netwerken. Je leert er ook best veel. Niet alleen drinken maar ze hebben vaak ook veel andere activiteiten en je leert er veel mensen kennen. Het is jammer alleen dat ze vrij homogeen zijn wat sociale klasse en achtergrond betreft. Mijn kinderen zijn wel bij studentenvereningen wezen kijken maar ze voelden zich er niet thuis. Wat ik snap gezien hun half-Arabische achtergrond en het feit dat ze niet drinken. Tenminste niet bij het corps en bij verenigingen die inspiraties in die richting hebben. Studieverenigingen zijn weer een ander verhaal. Daar is wat ruimte voor verschillen.

jaina

Dat geloof ik wel dat je kinderen zich niet thuisvoelden bij dat soort verenigingen. Wel jammer want er zijn veel meer verenigingen, juist ook als tegenhanger van de corporale clubs. Net ff ander sfeertje.

Flanagan

Wat gratis drank thuis betreft, moesten mijn dochters zelf drank kopen. Ik koop zelden flessen van meer dan 10 euro, dus ook niet voor mijn dochters. Ook geen krat bier. Ik heb zelf hele goede herinneringen aan een jongerensoos, ondergebracht in een kerkzaaltje. Weliswaar niet alleen voor studenten, maar wel met goedkope drank. Mijn ouders zagen dit als acceptabel vermaak, maar dat kwam door het woordje soos icm kerk .

Jaina

Misschien een gekke vraag, maar waarom is dronken thuiskomen respectloos naar jullie als ouders? Even los van hoe in de cultuur van je man over alcohol gedacht wordt. Of komt het juist wel door hoe vooral de cultuur van je man alcohol afkeurt?

Ik voel dat helemaal niet zo. Ik ben ook jong geweest. Het zou wel erg hypocriet zijn om mijn dochters de maat te nemen over iets wat ik ook deed op hun leeftijd. Ik vind het een domme actie, dat wel. Mijn dochters kennen mij als bezorgde moeder. Ze weten dat ik me zorgen maak over wat ze kan gebeuren. En ik denk dat juist dat ervoor zorgt dat ze niet zichtbaar laveloos voor mijn neus willen staan.

Ik vroeg het net aan mijn dochter en ze voelt wel grenzen. Drugs proberen is not done bij ons thuis (ze voelt zich daar sowieso niet enorm tot aangetrokken). Onder invloed van drugs thuiskomen ook niet. En als een van de ouders een alcoholprobleem zou hebben is het wél respectloos om dronken thuis te komen. Maar in normale omstandigheden en dan een beetje aangeschoten zijn bij je ouders thuis aankomen, ziet zij niet als gebrek aan respect. Daar heb ik geen moeite mee.

Toch nog even over mbo

Jullie hebben het hier m.n. over studentenverenigingen, studentenhuizen enz. Dat snap ik allemaal alsje het hebt over uit of thuiswonende uni stident. Dan is er inderdaad een gangbaar leven buitenshuis wonend. Maar bij een mbo'er is er zoiets niet in de regel. Dus als die op kamers gaat, is dat toch wel erg alleen, lijkt mij. Dusie wonen dan meestal nog thuis. Missen ze dan iets? Worden ze dan niet zelfstandig? Of is er gewoon, ook in die zin, een groot verschil tussen mbo en uni? Hoe denken jullie daar over?

Alleen geen megaschuld

@Bieb, Wie is Dusie?

---

Ik ben van mening dat elk jongvolwassene na de VO, zich ontplooit tot een zelfstandige persoonlijkheid. Doordat die studenten, op welk niveau dan ook, geacht worden hun zaken zelf te regelen. Door gesprekken aan te gaan met mentoren of begeleiders, professoren of afdelingshoofden op de stageplaatsen, puur omdat ze gezien hun leeftijd, geacht worden dit zelf te doen.
Daarvan leren ze keuzes te maken en af te wegen wat ze willen en hoe ze dat willen bereiken en wat ze ervoor over moeten hebben of hoe ze dat moeten plannen. Als je thuis woont, kan je dit nog even doorspreken met je ouders. Als je op kamers woont, kan je ook een belletje plegen en het met je ouders doorspreken. Lang leven de smartphones.

Het is een illusie te denken dat de uitwonenden alles zelf doen. Rekeningen gaan automatisch, kookrecepten staan achterop een pak eten of op een smartphone. De vieze kleding gaat hup in de weekendtas die moeder eventjes wast. Wie geen melk heeft, belt aan bij de buurvrouw ipv zijn moeder. Dankzij de smartphone heeft een student bijna geen moeder meer nodig. De studenten bellen elkaar of pingen dat de vergadering om x uur begint.

Dat het leventje van een uitwonende niet alleen maar feest is omdat er ook punten gehaald moeten worden, dat geldt voor een thuiswonende net zo hard. Ook die moet de zelfstandigheid opbrengen, keuzes maken en met mensen overleggen. Daar zit een ouder ook niet over de schouder mee te kijken.

Het enige voordeel van thuiswonen is dat dit minder duur is zodat de student minder hoeft bij te verdienen en de groeiende schuld minder in zijn nek zit te hijgen.

Kaaskopje

Natuurlijk speelt wel mee dat wij hier thuis sowieso niet drinken. We schenken wel wijn aan gasten soms maar zelf drinken we niet. We hebben ook bijna nooit drank in huis. Dus dan valt het natuurlijk wel extra op. Mijn man heeft sowieso liever niet dat de kinderen drinken. Ik vind dat geen punt maar ik zou het niet fijn vinden als ze dronken thuis zouden komen.

Ik kan me ook niet voorstellen om dat zelf te doen. Ik kan me niet indenken dat ik vroeger toen ik nog thuis woonde laveloos thuis zou komen. Dat had mijn moeder echt heel vervelend gevonden. Ook nu zou ik nooit te veel drinken in haar aanwezigheid en dronken worden. Daarbij speelt natuurlijk ook wel een rol dat mijn vader aan de drank was waardoor het onderwerp alcohol sowieso heel gevoelig ligt.

Ik kom zelf uit een familie waar wel een aantal stevige drinkers inzitten maar alsnog hield men zich wel redelijk in als we bij mijn grootmoeder thuis waren (geheelonthouder, in tegenstelling tot mijn grootvader die grootgebruiker was). Mijn grootmoeder liet ook altijd duidelijk weten als ze vond dat het wel weer genoeg was. Alleen mijn vader hield zich daar niet aan.

Maar goed ik begrijp prima dat niet bij iedereen het onderwerp alcohol zo gevoelig ligt. Bij ons ligt het echter wel zo. Voor mij vanuit de situatie vroeger en voor mijn man vanwege zijn religie. Dus ik zou het inderdaad respectloos vinden als ze hier met enige regelmaat dronken thuis zouden komen. Tegenover ons omdat wij dus niet al te veel alcohol in huis willen.

Ik kan me weinig voorstellen van veel drinken en dronken worden in de buurt van je ouders of kinderen. Ik zou echt nooit te veel willen drinken in aanwezigheid van mijn kinderen. Een paar glazen prima maar niet zoveel dat je dat zou merken. Of dat ik zelf dronken thuis zou komen terwijl de kinderen er zijn (volwassen of niet)

In het verleden rookte ik wel eens wat speciaals op een feestje. Dat deed ik ook wel eens toen ik al kinderen had. Niet vaak of zo maar soms kwam je wel eens ergens. Echter ik zou dat dus nooit thuis hebben gedaan in aanwezigheid van de kinderen of bij mijn moeder. Zelfs bij volwassen kinderen kan ik me niks voorstellen bij gezellig samen de hens in een joint steken. Dat is toch echt meer iets wat je met je vrienden doet.

Toevallig

Zei mijn dochter gisteren dat als ze straks naar de HBO gaat, hier anderhalf uur reizen vandaan, dat ze dan wel een kamer zou gaan moeten zoeken. Mijn man verslikte zich in zijn koffie en zei: Neeeee, nu nog niet hoor, je kan gewoon met de trein!
En ik riep: Jaaaaaa, leuk, moet je doen! Lekker op kamers, feestjes, nieuwe mensen, uitgaan, geen geld voor eten, maar wel voor een borrel je was zelf doen of in het weekend lekker naar mama brengen, met een gammele fiets door de stad crossen, leuk leuk, doen! Kost vast niet zoveel, beetje huur, beetje collegegeld, beetje boodschappengeld, beetje uitgaan, mwah,lukt je wel. Ga effe kijken of die school toevallig ook kamers verhuurt, of dat er in de buurt zo'n kamer te vinden is, via studentenkamers e.d.

Mijn man keek me aan en vroeg zich af, waarom ik zo positief reageerde, toen dochter weer naar boven was.

Gewoon, omdat ik al een tijdje ermee bezig ben en allang weet hoeveel het kost en weet ook dat dochter daar eigenlijk geen zin in heeft...

Dochter komt na een tijdje weer naar beneden, over de zeik, want: Weten jullie wel hoeveel zo'n f**** kamer kost, (gebruikelijke vloektermen als ze gefrustreerd is) ga, ik ècht niet doen! Ik ga wel met de trein, beetje zelf mijn was doen zeker. Doehoeiii, ik ga leren, studeren, werken en dan koop ik een f****huis voor mezelf.

Ook goed...
Maar ik denk dat ze toch gaat, als ze er eenmaal gewend is...

Dochter is 19 en nu ong half jaar op kamers

Ik vind het geweldig voor haar. Ja, het is duur. Ze heeft een drukke opleiding (kunstacademie) en ze werkt erbij omdat ze het anders niet redt. Ze is nu wel aan het rondkijken naar een andere (en goedkopere) kamer, maar ik zie haar ontwikkelen.

En ze was al niet onzelfstandig, integendeel, maar zelfstandig wonen, en alles zelf mogen bepalen is toch echt anders dan thuiswonen. Ze is echt zichzelf aan het ontdekken, ook wat betreft haar kunst.

Terwijl ze van mij/ons best nog thuis had mogen blijven wonen. En ik vind het wel best saai zonder haar, hoewel ik er nu wel aan wen.

We hebben ook nog een aantal jongens. Ik denk dat die wat langer thuis zullen blijven wonen, alhoewel dat natuurlijk ook afhangt van de studiekeuze, waar en hoe.

Ik dacht vroeger ook dat ik 18 wel prima zou vinden om kind vriendelijk richting het vrije leven te loodsen, maar nu zie ik dat zelf echt anders. Thuis blijven wonen vind ik toch best prima...

Maar beiden is goed, wat ze kiezen is prima.

Flanagan smartphone

Die smartphone haalt "thuis" juist heel dichtbij. Ik krijg vragen over hoe een was gedraaid moet worden, ontzette kreten door een verstopte wc, foto's of recepten van wat we snel moeten eten en net in de gezinsapp een blij kind omdat ze nog maar 8 punten van haar propedeuse verwijderd is. Lief en leed wordt gedeeld, tot op zekere hoogte.

Elisabeth

De was naar mama brengen? No way!

skik

Jaina

Op de een of andere manier durfde ik gewoon niets in de buurt van mijn ouders. Dat heeft niets met respect te maken, maar met bang zijn voor de reactie van mij ouders. Ik was aldoor bang voor de reactie van mijn ouders. Ik had dat ook tegenover mijn zussen. Ik wist natuurlijk best dat zij het niet goedkeurden dat ik rookte. Dus liet ik het uit mijn hoofd om bij hun te roken.

Ik kan me voorstellen dat het gevoeliger ligt als er in de familie problemen zijn met alcohol.

wat een vooroordelen over studenten

haha, jahoor, alle op kamers wonende studenten zuipen teveel, gaan allemaal uit en zitten op een studentenvereniging met gratis bier.

Ik vind op kamers wonen een goed idee om de reden die Kaaskopje geeft. Als je niet meer bij je ouders woont ben je echt vrij om eigen keuzes te maken, en dan heb ik het niet eens over onverantwoorde keuzes. Niet dat ik 'bang' was voor de reactie van mijn ouders, maar gewoon. Ik noem maar een voorbeeld; vriendjes. Als je in de verkennende fase bent, dat je afspreekt voordat het echt 'wat' is, dan heb je toch geen behoefte aan een vergrootglas van je ouders. "Oh, neem je een jongen mee voor het eten? Of, ga je nu alweer naar die jongen?" Zo zijn er wel meer dingen die hun zaken niet meer zijn op een gegeven moment; wat je eet, welke vrienden je hebt, wat voor tandpasta je koopt (misschien kopen je ouders dat nog wel als je thuis blijft wonen?), of je naar de tandarts gaat, dat soort banale dingetjes. Ik geloof dat als je bij pa en moe blijft tot je 25ste, dat die dan toch nog op de een of andere manier dat soort dingen blijven bepalen tot je 25ste.
En andersom ook, mijn ouders waren niet zo voorbeeldig. Ik had er niet zo'n behoefte aan mijn vriend(in)nen kennis te laten maken met mijn ouders persé. Als je dan nog 'thuis' woont moet je altijd ergens anders afspreken.

Daarbuiten, op kamers wonen is (of was tenminste toen ik studeerde) zo'n sociaal gebeuren. Allemaal jonge mensen, zoveel leuke clubjes waar je bij kunt, samen eten, etc. De paar mensen die niet op kamers woonden vielen toch een beetje daarbuiten.

Skik

Tuurlijk wel, de was brengen Dat was bij mij vroeger een metafoor voor mam...uh ...is er nog eten, mijn geld is op Wat maakt dat nou uit? Zelf erin stoppen en aanzetten en drogen en opvouwen, doet ze nu ook!

Ze bedoelde

de was zelf op de hand doen, omdat ze er van uit ging geen wasmachine te hebben

Lieverdje

Haha, ik vrees dat ik mijn dochters daarmee ook het huis uit jaag, met mijn goedbedoelde belangstelling voor hun liefdesleven) En ik voel me dan nog door beledigd ook (vette knipoog hierachter) als ik hoor dat ze al drie maanden met iemand omgaan. Ik wil me graag betrokken voelen en soms is het echt wel eens een beetje pijnlijk om erachter te komen dat dat niet gewenst is. Maar ik vind dat ontzettend begrijpelijk. Onze kinderen mogen zich behoorlijk vrij voelen bij ons, maar ze liggen wel onder dat beruchte vergrootglas. Zo is het nu eenmaal.

Ik vind overigens niet dat elk kind klaar is om uit te vliegen op de leeftijd van 18 jaar. Ik vind dat in sommige gevallen echt nog wat jong. Ik zal daarom ook nooit zeggen 'zo kind, 18 jaar, wat dacht je er van?'. Bij een kind van 22 jaar begin ik wel meer die kreten te slaken. Ik stuur nog steeds niemand weg, maar ik vind dat op een gegeven moment wel stappen genomen moeten worden. Inwonende volwassen kinderen... ik heb ook mijn grenzen.

kaaskopje

haha, jij bent natuurlijk die meekijkende ouder

Neu, het hoeft bij mij ook niet met stipt 18 jaar te zijn, maar ergens begin twintig wordt het wel eens tijd. Denk ik nu natuurlijk, mijn oudste is 'pas' 10.

eigen ervaring

Ik ben op kamers gegaan toen ik 19 was. En hoewel ik een prima band met mijn ouders had en thuis erg vrij werd gelaten, vond ik het erg leuk om het huis uit te gaan. De studie die ik ging doen was ook te doen op universiteit 15 km verderop, maar ik koos bewust voor een verder gelegen universiteit. Ik kijk ook met plezier terug op die tijd. Dat zou ik mijn kinderen ook gunnen. En ja het is duur en vanaf onze woonplaats zijn met OV zeker 5 universiteiten binnen uur te bereiken, toch zal ik ze stimuleren om op kamers te gaan zodra ze gaan studeren of hun draai hebben gevonden.
Verder eens met Kenfan. Kinderen die thuis blijven wonen omdat ze dat willen, moeten ook wel beetje actief bijdragen in het huishouden.

Beter / slechter

Ik heb niet zulke uitgesproken ideeen over beter of slechter. Ik ging zelf uit huis op mijn 17e en heb geweldige jaren met leeftijdsgenoten gehad en ik denk dat dochter er ook van zou kunnen genieten. Dus van mij mag ze op kamers. Uit huis moeten vind ik wat anders. Zachte drang misschien.

op kamers gaan

wil onze zoon niet, is ook niet nodig qua afstand. Maar we zouden het hem zeker gunnen als hij dat wel zou willen. We zijn destijds nog bewust naar de open dag voor dezelfde opleiding in een andere stad gegaan maar hij wil toch persé in de buurt blijven en thuis blijven wonen. Hier zitten we echter wel een gebied waar je niet halverwege de nacht nog gebruik kunt maken van het openbaar vervoer en dat is jammer. Als er dan leuke activiteiten georganiseerd worden in de stad waar hij zijn studie gaat volgen, kan hij niet tot het laatst blijven hangen want anders raakt hij niet meer thuis.

Zebra

Als je zoon gaat studeren, maakt hij daar ook vrienden.
Je zult zien dat als er dan activiteiten zijn hij bij een studiegenoot of vriend kan blijven slapen
Onze kinderen kwamen allemaal geregeld met een vriend of vriendin thuis, die geen slaapplek hadden.