Wanneer moet je kind de deur uit? (leeftijd)

Done

Ja dat weet ik, wij hebben jaren lang zo'n kosthuis gehad (want zo heet dat).

oja

Ik snap alleen niet wat dat te maken heeft met dat blijkbaar elk kind het nodig zou hebben om seks op de keukentafel te kunnen hebben als ze 18 zijn

reactie

Grappig dat er alweer zoveel (voor)oordelen langs komen in dit draadje.

Tja, dat 'gunnen'. Natuurlijk, ik gun mijn kinderen alle mooie dingen in het leven (zoals wonen in een studentenhuis), maar ik gun ze óók dat ze met een niet al te grote schuld door hun studie gaan komen. Oudste gaat (hopelijk) in september studeren. Te ver om te gaan reizen, dus hij gaat op zich zelf wonen. Voorlopig wel een soort tussenvorm, want hij kan bij riant-wonende-familie op kamers. Dat zal aanzienlijk in de kosten schelen. Jongste heeft nog 4,5 jaar VO te gaan, we zien wel hoe dat loopt.

Ja, ik denk dat er zeker een verandering gaat optreden en dat studenten langer thuis blijven wonen. Logisch ook. Een beetje studieschuld vinden de meesten niet erg, maar als je 500-700 euro per maand kunt besparen door thuis te blijven wonen, dan is de keuze natuurlijk snel gemaakt.

Als oudste zoon dichterbij zou gaan studeren, zou ik het logisch (en heel gezellig) vinden als hij thuis zou blijven wonen. Daarmee zie ik hem ook niet als (zoals sommigen hier beschreven) een niet-zelfstandige-bankhanger die profiteert van Hotel Mama.
Als het thuis een Hotel Mama is, dan zegt dat toch vooral iets over de ouder?. Een kind kan ook in een gezinssituatie heel zelfstandig worden. Eten koken, schoonmaken, eigen financiën regelen, zelfstandig op vakantie gaan.... daarmee wacht je toch niet tot kind op kamers gaat?

Mijn kinderen

mogen zo lang ze willen thuis blijven wonen. Stiekem hoop ik lekker lang . Vind ik gezellig...en man ook...Maar ik denk zelf dat ze het toch echt wel gezien hebben als ze een jaar of 23 zijn. Zo niet, ook goed. Het hangt van zoveel dingen af vind ik. Of ze nog studeren, of al werk hebben, of er een woning/kamer beschikbaar is en te betalen, of ze gaan reizen, of ze verliefd worden en in het buitenland gaan wonen met hun vakantieliefde...weet ik veel, er kan zoveel gebeuren.
Het maakt mij niet uit, als ze ook een beetje meehelpen in het huishouden, vind ik het allemaal best. Ik moet er nog niet aan denken om 'alleen' in dit grote huis te wonen met lege kinderkamers...

Gunfactor Jamie

Ik gun jou natuurlijk ook dat jouw kinderen met mes en vork leren eten. Ik noem ook meedere malen dingen als "ieder het zijne", "even goede vrienden" en ik zet helemaal niemand verplicht het huis uit.
Iedereen gunt zijn kinderen wat voor hem/haar het beste is geweest. Dat is niet zo gek, lijkt me.

emma

Iedereen gunt zijn kinderen wat voor hem/haar het beste is geweest. Dat is niet zo gek, lijkt me

Nou dat vind ik wel gek want wat voor jou toen het beste was hoeft jiet voor jouw kinderen nu het beste te zijn. Vijfhonderd euro de maand extra uitgeven voor seks op de keukentafel gun ik mijn kinderen namelijk liever niet...

Tja

Dit gaat natuurlijk nergens meer over.
Ik was trouwens niet degene van de seks op de keukentafel voor 500 per maand. Maakt blijkbaar erg veel indruk op jou

seks op de keukentafel (ot)

Ik vrees dat ie van ons dan instort hahahaha, sorry....

aiii!

"seks op de keukentafel voor 500 per maand."

Ai ai ai, als nou maar niemand die kreet uit zijn context gaat trekken!

seks op de keukentafel??

toen ik studeerde was dat toch wel het laatste dat je zou doen, met een gezamenlijke keuken Maarre, lekker belangrijk.

Verder gun ik mijn kinderen ook een fijne studententijd op kamers. Hoeft helemaal niet zo losbandig te zijn, maar loskomen van je ouders is volgens mij heel gezond. Maakt me verder niet uit of dat met 18, 20 of 21 jaar is. Voor het 18e jaar en na het 25e jaar vind ik dan wel weer een beetje laat. Mij lijkt de stap van op kamers en in het weekend naar 'huis' en daarna een keer echt een huis voor jezelf ook minder groot dan op latere leeftijd ineens in je eigen huis te betrekken.

hortensia

Hahaha Een schijntje, in dat geval....

moederlijke emoties

Even een totaal andere reactie Mijn oudste is bijna 17 en ik moet er niet aan denken dat oudste over een jaar al uit huis gaat! Puur egoïstisch voor mezelf. Rationeel gezien is 18 volwassen genoeg, maar ik zou het kind ontzettend missen. Terwijl we elkaar misschien 20 minuten per dag zien
Voel ook nog niet dat kind er klaar voor is. Maar vooral ikzelf niet dus. Ga niet voor de deur liggen als het toch gebeurt, en wil ook echt wel dat het ooit gebeurt, maar over een paar jaar graag.

Vrijheid

Die vrijheid van het op kamers wonen heb ik zelf wel als waardevol ervaren. Niet om seks te hebben op de keukentafen zo zeer. Dat is in een gedeeld huis natuurlijk ook niet echt aan te raden Maar wel de vrijheid om gewoon te doen wat je wilt op elk tijdstip van de dag, om nachtenlang met vrienden te filoseferen, om midden in de nacht te besluiten om samen de zon op te zien komen met een fles wijn, om te slapen, te eten, te leven zonder al te veel druk van de kalender. Je studententijd is een van de weinge periodes waarin je relatief vrij bent. Natuurlijk moet je van alles. Bijbanen, clubjes, colleges, examens. Maar je hebt een relatieve vrijheid. Die je pas echt kunt beleven als je niet thuis woont.

Daarnaast is het samenleven met mensen die je niet zelf hebt uitgezocht en/of die je niet goed kent ook best waardevol. Je leert compromissen te sluiten, flexibiliteit en rekening te houden met anderen op een manier die je in een gezin niet leert.

Verder is op je zelf wonen sowieso goed voor de zelfstandigheid maar dat hoeft ook niet perse tijdens je studie tijd. Dat kan ook daarna.

Maar goed ondanks mijn persoonlijk goede ervaringen is niemand hier vroeg op kamers gaan wonen. Het gaat zoals het gaat.

Een van mijn zoons is jong getrouwd. Hij woonde nog thuis. Hij en zijn vrouw hebben eerst een poosje bij ons ingewoond en nu hebben ze een eigen huis. Hij is dus rechtstreeks van zijn moeder naar zijn vrouw gegaan. En dat vind ik persoonlijk voor zijn ontwikkeling niet goed. Ik had graag gehad dat hij een poos zelfstandig had kunnen wonen. Voor hem was dat beter geweest. Hij was er zelfstandiger en onafhankelijker van geworden en uiteindelijk ook een betere echtgenoot.

Uiteindelijk kiezen ze hun eigen pad. Als ik alles had mogen beslissen dan zouden ze twee studies doen, een deel van hun studie in het buitenland doen, stages lopen in het buitenland en daarna zouden ze gaan promoveren. Maar ik beslis gelukkig niet over hun leven. Ze zullen hun eigen keuzes moeten maken.

Loskomen

Het is hier voorlopig nog een jaar of zes niet aan de orde, maar ik gun mijn kinderen ook een studententijd op kamers. Idd. om los te komen van je ouders en je omgeving en te leren om zelfstandig te worden, in ieder opzicht.

Die studieschuld, tja. Ik heb zelf ook een studieschuld moeten aflossen. Tegenwoordig zal die schuld naar verwachting hoger uitvallen, maar aan de andere kant is de rente op een studielening exceptioneel laag momenteel. In mijn tijd was het geloof ik 10 procent ofzo. Lastig is wel dat je dus niet weet wat die rente gaat doen, blijft die zo laag of betaal je na afloop van je studie opeens flink meer door een rentestijging?

Hoe dan ook, in mijn beleving zouden dit soort financiële overwegingen geen doorslaggevende rol moeten spelen. Ik zou kind dus zeker stimuleren op kamers te gaan mocht hij gaan studeren.

Wat ik me wel afvraag, zijn de tegenstanders van op kamers gaan zelf ooit op kamers geweest?

die keukentafel

'Vijfhonderd euro de maand extra uitgeven voor seks op de keukentafel gun ik mijn kinderen namelijk liever niet...'

Maar als kinderen nog thuiswonen, zitten ze toch niet opgesloten? Het is geen gevangenis hier, ze hebben alle vrijheid om bij hun vriend of vriendin de keukentafel uit te proberen. Of de auto. Of het fietsenhok. Een tochtig portiekje. De kleedkamers van de sporthal. In de duinen. Geloof me, daar hoef je echt niet voor op kamers te wonen!

Charis

'Wat ik me wel afvraag, zijn de tegenstanders van op kamers gaan zelf ooit op kamers geweest?'

Ja, vanaf mijn 17e (met een soort bijstandsuitkering om mijn middelbare school af te maken).

ah ja die keukentafel

Die wordt nu natuurlijk volledig als voorbeeld gebruikt. Eigen schuld
Maar wat anderen zeggen: oa Jaina
"Maar wel de vrijheid om gewoon te doen wat je wilt op elk tijdstip van de dag, om nachtenlang met vrienden te filoseferen, om midden in de nacht te besluiten om samen de zon op te zien komen met een fles wijn, om te slapen, te eten, te leven zonder al te veel druk van de kalender. Je studententijd is een van de weinge periodes waarin je relatief vrij bent. Natuurlijk moet je van alles. Bijbanen, clubjes, colleges, examens. Maar je hebt een relatieve vrijheid. Die je pas echt kunt beleven als je niet thuis woont."

Midden in de nacht televisie kijken met vrienden naar een of ander EK. 3 dagen in de week dronken thuiskomen. Met 5 man koken en lekker eten al is het pas om 22 uur s avonds. Gewoon van die dingen ipv moeders bellen omdat je 18 uur niet haalt met avondeten.

Ik heb de indruk dat de huidige generatie erg gericht is op luxe en een beetje lui is aangelegd. Ik vind het nogmaals erg waardevol om je eigen boontjes te moeten doppen. Ik heb wel tijden meegemaakt dat het geld op was en ik moest organiseren dat ik ergens kon eten of het werd boterham met pindakaas. En ja wij hebben beiden een lening. So what? ik snap die angst voor een studielening niet zo eerlijk gezegd.
Ik vind het echt weer terug naar de jaren 50. Bij pa en moe inwonen en sparen voor je uitzet. Volgens mij HOEFT dat niet en moet je dat ook niet willen.....maar ik kan het mis hebben. Wij hebben inmiddels onze kinderen wel lekker gemaakt met onze smeuige studentenverhalen . Die kunnen niet wachten tot ze op kamers mogen ha ha ha. De kunst van het verleiden.
En tuurlijk man wat zal ik ze missen!
Ook een gezonde emotie toch.
Betekent niet dat ik ze vast ga houden. Lekker je eigen leven leiden en tot die tijd doe ik mijn stinkende best om je klaar te stomen en te sparen zodat het ook mogelijk is.

Jaina

"Een van mijn zoons is jong getrouwd. Hij woonde nog thuis. Hij en zijn vrouw hebben eerst een poosje bij ons ingewoond en nu hebben ze een eigen huis. Hij is dus rechtstreeks van zijn moeder naar zijn vrouw gegaan. En dat vind ik persoonlijk voor zijn ontwikkeling niet goed. Ik had graag gehad dat hij een poos zelfstandig had kunnen wonen. Voor hem was dat beter geweest. Hij was er zelfstandiger en onafhankelijker van geworden en uiteindelijk ook een betere echtgenoot."

Ik weet niet of dit algemeen geldt, maar ik ben het wel met je eens. Ik ben zelf letterlijk overgestapt van mam naar man en ik vind dat ik daarmee toch iets heb gemist. Maar een ander die diezelfde stap heeft gezet zal daar misschien heel anders over denken!

tijden veranderen

Waar vroegah de meeste studenten op kamers woonden en er lekker lang over deden, zal dat de huidige generatie niet gegund zijn (of niet overkomen, net hoe je het ziet). Ik denk dat het hele studentenleven verandert. Vooral studenten uit de Randstad die zo 3 universiteiten op OV afstand hebben, zullen niet snel op kamers gaan. En waar vroeger randstedelingen nog wel eens kozen voor een bedrijfskunde studie in Groningen, zullen zij nu eerder voor bijv. Rotterdam kiezen. Omdat het praktischer en goedkoper is. Als nog geen derde van je medestudenten op kamers woont, zal het veel minder aantrekkelijk zijn om op kamers te wonen omdat het studentenleven minder zal bruisen.

Veel ouders hier gaan uit van hun eigen ervaringen en projecteren dat op hun kroost. Zonder het besef dat tijden zijn veranderd en de huidige studenten eerder naar de praktische kant van de zaak kijken (efficiënt studeren, geringe studieschuld).

Heb ook 2 jaar 'op'kamers gezeten. Ik heb genoten van alles,zelfs dat er geen geld was om te eten en we weer met 5 meiden alles bij elkaar schraapten om toch iets te kunnen eten. Ik heb er heel veel van geleerd en gun dat mijn meiden ook. Maar...ze MOETEN niet op een bepaalde leeftijd weg. Ik vind dat ze moeten gaan als ze er klaar voor zijn. En ook ik pleit voor eerst een tijdje alleen of met een groep. Niet meteen huisje boompje beestje. Maar daar heb ik niet zoveel over te zeggen...

Jaina ot

'Als ik alles had mogen beslissen dan zouden ze twee studies doen, een deel van hun studie in het buitenland doen, stages lopen in het buitenland en daarna zouden ze gaan promoveren.'

Echt?
Wat vinden mensen zo wenselijk aan promoveren? Ben ik oprecht benieuwd naar trouwens, al is het off topic. Het klinkt he, dat zeker. Maar voegt het zoveel toe aan levensvreugde en toekomstverwachtingen?

on topic - eigen ervaring

ik ben zomaar van thuis naar mijn man verhuisd.
Man niet, die woonde al een paar jaar op zichzelf, 250 km bij zijn moeder en verdere familie vandaan, dus die was zelfstandig genoeg

Ik vind ook wel dat ik wat gemist heb door het overslaan van de kamerfase. Maar de noodzaak qua afstand was er niet en mijn ouders hadden het heel naar gevonden als ik terwijl dat niet nodig was naar een (dure) kamer was vertrokken.

tonny

'Ik vind ook wel dat ik wat gemist heb door het overslaan van de kamerfase. '

Maar 'kinderen' kunnen toch ook op hun 22e nog op kamers gaan wonen? Met een vriendin een etage huren, of gewoon zelf een klein appartementje. Dat is toch niet verboden boven je 18e?

Miraya

Het gaat niet om de leeftijd, het gaan om rechtstreeks vanuit het ouderlijk huis samenwonen met een partner.
En dan die fase van "alleen op jezelf" (met of zonder huisgenoten, is toch wat anders dan meteen een partner) overslaan.

Persoonlijk heb ik dat achteraf als een gemis ervaren, maar ik kan natuurlijk niet voor iedereen spreken

Hortensia

'het gaan om rechtstreeks vanuit het ouderlijk huis samenwonen met een partner'

Aha.
Ja, je hoort vaak dat eerst op jezelf wonen een nuttige tussenstap is. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen.

alleen wonen kan ook na je studie

Hortensia, het gaat in deze draad juist toch vooral over het op jezelf wonen TIJDENS je studie?
Ik vind het logisch dat (blijkbaar) steeds meer studenten thuis blijven wonen om daarmee hun studieschuld binnen de perken te houden. Zodra je bent afgestudeerd, een baan hebt en wél de financiële middelen hebt, kun je dan alsnog lekker op jezelf gaan wonen. Op een kamer, in een appartementje of wat dan ook maar. En boterhammen met pindakaas eten i.p.v. een warme maaltijd. Om 5 uur 's nachts wijn drinken. Je vuilniszakken op het balkom laten staan tot de kakkerlakken eruit klimmen. Kan allemaal (been there. done that), ook na je studie. En als je dat vele duizenden euro's studieschuld scheelt, dan heb je toch echt een stuk meer lol van je eerste salaris.

krullevaar

Ik mocht ook niet lang over mijn studie doen hoor. 4 jaar max 5 jaar en ik kreeg wat dispensatie vanwege full time bestuurswerk maar ben toch binnen 5 jaar afgestudeerd. Ik moest binnen 2 jaar mijn prop hebben anders kon ik weg. Ik denk dat dat nu wel verkort is. Ook kreeg ik niet de hoofdprijs qua stufi dat was toen ook al vet ingekort en lang niet de dik 600 gulden die eerdere studenten in de jaren 80 nog kregen. Zoals gezegd hier ook beiden een lening. So what?

Tonny

Ik zou het aanraden omdat het een van de meest diepgaande, waanzinnige en gekmakende dingen is die je kan doen. Althans in mijn beleving. Wanneer anders krijg je de kans om 4-5 jaar lang volledig de diepte in te gaan over een bepaald onderwerp? Die luxe krijg je nooit meer. 4-5 jaar lang nadenken over een zelf-gekozen Daarnaast is de hoeveelheid zelf-kennis die opdoet ook indrukwekkend. Tijdens een promotie word je zo enorm met je zelf en met je eigen mogelijkheden en grenzen geconfronteerd. Je hebt een enorme hoeveelheid zelf-discipline nodig. Je krijgt vele teleurstellingen te verwerken en elke keer moet je dan maar weer doorgaan. Elke dag, elke minuut besef je weer hoe enorm weinig je weet. Hoe groots alles is en hoe nietig wij zijn. Hoe weinig toerijkend al onze kennis. En soms heb je een moment van inzicht waarin je opeens verder kan zien dan je ooit heb gedaan, wanneer bepaalde dingen klikken en je opeens iets begrijpt, iets echt begrijpt. Dat zijn mooie momenten. Het is zeker niet altijd leuk om te doen. Eigenlijk is het meestal helemaal niet leuk. Maar het is wel waardevol en bijzonder.

Geen leeftijd

Ik ga daar echt geen leeftijd op zetten. Ik ben heel blij dat mijn ouders dat ook niet hebben gedaan en mij hebben laten gaan wanneer ik dat zelf wilde. Ik was 24 (geloof ik) toen ik het huis uit ging. Nadat ik mijn studie af had en een baan had met een fatsoenlijk inkomen, waardoor ik het kon betalen. Mijn ouders vonden het belangrijker destijds dat ik genoeg tijd besteedde aan mijn studie dan dat ik daarnaast ook nog eens zoveel zou werken dat ik een eigen huis kon betalen. En dat zal voor mijn kinderen niet anders zijn denk ik. Studeren is het belangrijkst, als ze daarnaast tijd hebben om te werken zonder dat de studie eronder lijd en daar genoeg mee verdienen om het huis uit te gaan, én ze willen dat, dan gaan ze maar. Maar zo niet, gaat studeren voor werken en voor het huis uit gaan.
Maar goed, laten we voorop stellen dat dat nog een jaartje of 20 duurt allemaal .