Wanneer moet je kind de deur uit? (leeftijd)

hier

Tijdens hun studie mogen ze hier blijven wonen. Daarna wordt het toch wel tijd om op te stappen...
Nou heeft de oudste (13) haar zinnen gezet op studeren in het buitenland. Ze is dan net 17, dus ik ben benieuwd of het kan en doorgaat. Thuis blijven wonen zal dan lastig gaan.
Als ze wel in NL gaat studeren wil ze "natuurlijk op kamers" (haar eigen woorden). Ik weet niet of ze nu genoeg beseft wat dat kost.
Ze zit nu in de 3e dus ze heeft gelukkig nog even!

Wat er erg is aan een lening

Met een studielening doorgaans vrij weinig, natuurlijk, maar lenen over het algemeen is niet iets wat ik mijn kinderen wil aanleren. Ook geen geld hebben om te eten, bijvoorbeeld, is vast reuze leerzaam, maar ik denk dat kinderen meer hebben aan leren hoe dat soort situaties te vermijden.

Lenen en rood staan zijn m.i. onwenselijk, dus hoe leerzaam ook ben ik blij dat mijn kinderen dat niet opzoeken door onnodig op kamers te gaan.

IJsvogeltje

"Hortensia, het gaat in deze draad juist toch vooral over het op jezelf wonen TIJDENS je studie?"

Ook, ja. Maar eigenlijk vooral "op welke leeftijd moet (moet?!?) je kind het huis uit". Dus ik trok het automatisch al breder.

En ik denk dat er gewoon geen vast antwoord op is. Dat er eigenlijk maar weinig "foute antwoorden" zijn.

blijft interessant

Natuurlijk zit die keukentafel mij niet hoog (ik ben lang zat) maar het is nu een metafoor geworden, een leuke zelfs voor 500 euro per maand.

Ik begrijp dus dat het wenselijk is om een poosje op jezelf te wonen tussen ouders en relatie in. Nou dat hoeft helemaal niet met 17/18 al en ik denk toch wel dat er harder gestudeerd moet worden dan vroeger om aan alle eisen te voldoen en dat er ook veel minder bijbaantjes beschikbaar zijn om een deel van de kamer te betalen. Ik denk dat mijn zoon ook behoorlijk wat studietijd, reistijd en aanwezigheidstijd nodig heeft daar waar zijn neef twee dagen in de wijk thuis (bij zijn ouders) zit te studeren. Dat laatste kan ook 's avonds en in het weekend en dan heb je twee volle dagen waar je kunt werken. Het lijkt mij beter dat (zolang je kind dat wil en jij dat wil en zolang de afstand het toelaat) je je kind niet het huis uitzet omdat het anders wat zou missen in dat studentenleven. En nee, ik ben niet op kamers geweest maar dat kan ik ook omdraaien: zo tegen zijn als een 19jarige nog thuis woont: heb jij ervaring met de huidige studies, het grotere leenbedrag, weinig baantjes gehad waar je je kind in gaat duwen?

Overigens verbaas ik mij er weer over dat mijn kind van bijna 17 zich erover verbaasd dat andere ouders zo streng zijn. Ik vond mezelf al streng (bellen als je niet komt eten en voor twaalven naar huis fietsen vind ik geen probleem, ik ga hem niet halen) maar mén wat hij verteld over andere ouders....! Die bijnavolwassenen mogen geen relatie aan gaan, moeten constant laten weten waar ze zijn, mogen 's avonds niet fietsen maar moeten gehaald en gebracht worden en ga maar door.

Over dat promoveren - o.t.

Je schrijft er prachtig over ook over de schaduwkant.
Ben je zelf gepromoveerd? ( hier in de familie niemand. Dat scheelt vast ook. Mijn enige neef die deze mijlpaal behaalde was vervolgens lange tijd zonder baan omdat zijn kennis superspecialistisch was. Hij heeft toen een andere studie gedaan.

Wat ik van dochter hoor, is dat het geregeld voorkomt dat het geld op is voordat het promoveren gedaan is. Dan zit zo iemand fijn in de bijstand te promoveren.
En een zelf gekozen onderwerp, hm dat hangt van de studierichting af denk ik, ik hoor van dezelfde dochter ook dat er op bepaalde afdelingen onderwerpen in beeld zijn waar men graag promovendi bij zoekt. Of zo.
En vier, vijf jaar is best veel als je eigenlijk ' gewoon' zou willen werken.

Maar kom, terug naar het uitvliegen uit het ouderlijk huis, we laten dit zijpad even voor wat het is.

oei

Wij gaan er eigenlijk vanuit dat de kinderen uiterlijk na hun eerste studiejaar (maar in principe aan het einde van de middelbare school) 'op kamers' gaan. Daar maken we ook onze plannen op (huisvesting, reizen, pensioen). Wij gaan ze er niet uit zetten, denk ik. Maar we gaan er wel vanuit en zo praten we ook met de kinderen.

linda k

Ik ben het met je eens over andersoortige leningen. Ik vind een hypotheek en een studielening wel echt iets anders. Ik ben ook tegen lenen verder en mijn kinderen mogen nu dus ook niet van mij lenen al is het een euro.
Anyway het is WEL heel leerzaam om een paar x geen eten te hebben en een stukje maand over te hebben aan het einde van je geld. Je leert meer door te ervaren dan van de waarschuwing van je ouders. Ik ben voor ervaringen en ontdekken en niet vanuit de theorie. Stoot je neus maar es dan weet je hoe je het de volgende keer wel moet doen. Daarom wel op kamers. Hoeft niet perse meteen met 18, vaak vind je zo snel niet eens een kamer. Maar nogmaals ik hoor van collega s dat hun kind echt niet op kamers gaat want dat is een bezemkast wat je kan krijgen voor 300 euro. Nee ze willen een grote kamer midden in het centrum en nee dat is niet haalbaar. Verwend dus. Ik blijf erbij Ik begon ook in een bezemkast.....met een keuketafel ha ha ah.

Guera

Mijn kind heeft ook geleend, hoor, maar niet voor de leuk (opleiding in buitenland met duidelijke meerwaarde). Woont in een bezemkast voor ruim 800 euro. Veel goedkoper wordt het daar niet.

Ik ben geen tegenstander van een studielening, maar wel voor lenen zonder goede reden. Wat een goede reden is, is natuurlijk ieders eigen opvatting. Uiteindelijk is het ook het kind zelf dat beslist of het gaat lenen, niet de ouders.

Toevoeging

En laten we wel zijn, voor veel studenten is lenen geen keuze. Het is dan ook heel fijn dat de optie bestaat om tegen zulke gunstige voorwaarden te lenen.

Kinderen het huis uit

Nog een paar jaar, hooguit 5, maar dan moeten ze maar eens het huis uit, lekker met mijn alleen in huis wonen! Of zal ik dan te stijf zijn voor de keukentafel?

twee uit huis

Oudste kocht net voor haar 20e verjaardag een leuk appartementje. Op kamers zag ze niet zitten, en ze verdiende ze naast haar opleiding genoeg om iets te kopen (een na duurste en populairste studentenstad van Nl). Blijkt twee jaar later een fantastische beslissing geweest te zijn, vooral financieel (prijzen zijn enorm gestegen in het lage segment). Tweede trok, tijdens tweede studiejaar, bij zes jaar oudere vriend in en woont gezellig op anderhalve kilometer afstand. Dat zijn dus ook nog opties

Tonny (off-topic)

Ja, het is echt op basis van mijn persoonlijke ervaring dat ik het mijn kinderen zou aanraden maar dit moeten ze natuurlijk echt verder zelf weten. Ik heb bij twee kinderen tot nog toe succes gehad en straks ook bij een derde. Al is die arts en doet een specialisme waarbij de meeste promoveren. maar promoveren als arts is weer heel anders heb ik inmiddels begrepen.

Universiteiten mogen meestal geen verlenging van AOI contracten ZIW geven dus dan beland je na 4-5 jaar inderdaad in de ww als je nog niet je proefschrift af hebt. Wat vrij tricky is omdat je officieel in de ww natuurlijk gelijk ter beschikking moet staan voor werk. Maar dat hangt samen met het Nederlandse model waarbij je echt werknemer van de universiteit bent als promovendus. Tenzij je natuurlijk buiten promovendus bent. In Frankrijk en in het VK ben je bijvoorbeeld gewoon student. Je hebt dan hoogstens een beurs. Die vaak ook een bepaalde periode duurt natuurlijk. Dus daarnaast werk je dan (lesgeven, administratie maar ik ken er ook die in de horeca werken of allerhande andere baantjes hebben) om rond te komen als je beurs te laag is of je geen beurs hebt. Dat komt er dan ook nog bij.

Hoe veel vrijheid je hebt in je onderwerp hangt er ook weer van af. Je kan solliciteren op een project. Soms is dat heel vaag en kan je heel veel zelf invullen. Soms is alles al bedacht tot en met bij wijze van spreke de resultaten aan toe. Maar je kan ook zelf een project bedenken en een potentiele promotor benaderen. dat is hier in Frankrijk dan weer gewoner. De meeste mensen bedenken hun eigen project.

maar goed dit staat verder inderdaad helemaal los van wel of niet op kamers wonen

Hee Yta Chalne o.t.

Back in town, wat leuk!!

Guera

Of van bil op de keukentafel. Weet ik veel. Dan ga je toch niet tot je 25 e bij moeders zitten?===

Dat van bil gaan op tafel is pure luxe die je je pas kunt permitteren als je geen medebewoners hebt, óf als je een sleutel hebt die jij alleen in het slot mag steken, zodat je ook zeker weet dat niemand jouw tafelseks kan verstoren.

Als je op kamers woont, of in een studentenwoning, kun je ook niet ongelimiteerd doorhalen op je kamer. Dan gaan buren vanzelf op de muur bonken met 'dimmen' door de muren heen.

Uit ervaring weet ik dat je 'op kamers' weer nieuwe opvoeders tegenkomt in de vorm van je medebewoners.

Ja kaaskopje

Hoe mooi en leerzaam is dat? Temeer je zelf ook die rol zult nemen zo nu en dan. Thuis blijf je het kind en niet een gelijkwaardige volwassene. Is toch anders.

Geen leeftijd

Ik las vroeger op OO ook wel eens dat ouders een leeftijdsgrens hebben voor wanneer het moest gebeuren en toen verbaasde ik mij er ook al over. Ik zeg niet dat ik mijn dochters zou aanmoedigen om lekker bij ons te blijven (mag ik bedanken?!), maar het moet maar net zo uitkomen dat ze het huis uit kunnen. Mijn oudste dochter is weer terug van een samenwoon-avontuur. Relatie is niet voorbij, maar hij wil liever apart. Dochter heeft nog geen volwaardig inkomen. Dan kan ik toch niet eisen dat ze maar lekker buitenshuis wat zoekt? Vind ik dit fantastisch? Mwahhh, maar het is mijn kind en die mag bij mij wonen als dat nodig is.

Ik vind zelfstandig wonen voor je je in een vaste relatie stort overigens ook 'beter'. Het is goed om te ervaren hoe het is om je eigen zaken te moeten regelen. Het is zelfs goed om daar in af en toe te mislukken. Eigenlijk vind ik het 'beter' als je als jongere een paar jaar moet aanmodderen op het gebied van wonen, relaties, misschien ook werk, geluk en verdriet, puur om méér tevreden te zijn met wat daarná nog komt. Maar wanneer dat aanmodderen moet beginnen, is voor mij geen vast gegeven.

Poeh he die keukentafel

Als jullie daar maar over blijven doorzagen, jaag ik vandaag nog alle kinderen het huis nog uit. Ook de jongste van 14. 't Is dat TafeltjeDekjeman een zwakke rug heeft......

Kaaskopje

"Het is goed om te ervaren hoe het is om je eigen zaken te moeten regelen. Het is zelfs goed om daar in af en toe te mislukken. Eigenlijk vind ik het 'beter' als je als jongere een paar jaar moet aanmodderen op het gebied van wonen, relaties, misschien ook werk, geluk en verdriet, puur om méér tevreden te zijn met wat daarná nog komt. Maar wanneer dat aanmodderen moet beginnen, is voor mij geen vast gegeven."

Ik ben het zo intens met je eens!

Guerra

"Thuis blijf je het kind en niet een gelijkwaardige volwassene." Mijn volwassen dochter zal natuurlijk nooit helemaal gelijkwaardig worden aan ons omdat wij dit huis betalen en er nog andere kinderen in opvoeden, maar het is niet zo dat ze niets in te brengen heeft en er geen rekening met haar gehouden wordt. Op kamers ben je vaak ook niet gelijkwaardig maar heeft degene die er het langste woont of degene die de hoofdbewoner is en de andere kamers verhuurt meer in de melk te brokkelen dan de rest.

skik

skik

'Op kamers ben je vaak ook niet gelijkwaardig maar heeft degene die er het langste woont of degene die de hoofdbewoner is en de andere kamers verhuurt meer in de melk te brokkelen dan de rest.'

Precies! En wat te denken van een hospita of huisbaas die allerlei regeltjes oplegt.

mijn

Mijn kinderen wonen hier tot ze financieel zelfstandig zijn.
Dat houdt in dat mijn jongste met 23 het huis uit ging. Ze studeerde nog maar kon het bolwerken met een bijbaan en dat mijn oudste, die door omstandigheden met haar gezondheid 2 jaar vertraging had met de studie, nu klaar is, een baan had, een huisje wilde maar haar baan kwijtraakte (parttime, werd boventallig verklaard). Daarna heeft ze een tussenjaar gehad in het buitenland en nu weer een baan. Volgende stap een woning.
Ik laat mijn kinderen graag ploeteren op elk gebied, dat ben ik heel erg met kaaskopje eens. Alleen dan wel als het kan. Ik zie zoveel jongeren om me heen die ergens terecht komen waarvan je weet: meer dan dat zal het nooit worden en dat terwijl dat wel mogelijk was geweest als ze een andere start hadden genomen.
Bv door eerst te sparen en dan pas samen te wonen, eerst sparen en dan pas in een woning gaan zitten enz.

Pas nog een ouder die trots was dat haar kind op kamers ging samenwonen. Ene helft van het duo was werkeloos, andere helft studeerde nog. Ze had berekend dat ze het precies moesten redden met alle toeslagen/uitkering. Dat vind ik jammer. Eerst een baan zoeken en dan pas kun je geld uitgeven.

ze moeten niet

Ze moeten niet op hun achttiende uit huis, maar zoals het er nu naar uit ziet vertrekken er in ieder geval drie van de vier wel op die leeftijd. Oudste is nog maar veertien, dus het duurt nog even. Universitaire studies zijn met het ov moeilijk te bereiken en ver weg, van jongste van vijf weten we nog niet hoe het zal lopen met studie en zo, maar de oudste drie gaan, nu of over een paar jaar, naar het vwo en hebben alle drie al een vervolg studie in hun hoofd, alhoewel dat natuurlijk nog alle kanten op kan. Ze hoeven er niet voor een bepaalde leeftijd uit, maar na hun 21ste verjaardag hoop ik wel dat ze op eigen benen gaan staan.

Skik

Bepaalde regels instellen is niet in strijd met gelijkwaardigheid tussen volwassenen.

Verschil

Er zit een groot verschil tussen samen met je gelijkwaardige huisgenoten regels opstellen en bij je ouders wonen. Je ouders betalen nu eenmaal alle kosten, het is hun huis en je blijft altijd hun kind. Die relatie is gewoon niet gelijk. Woon je bij een hospita is die relatie ook niet gelijkwaardig maar het is geen ouder-kind relatie. Je hebt gewoon een zakelijke overeenkomst met elkaar waarbij beiden rechten/plichten hebben. Bij je ouders wonen is echt heel anders. Niet dat het perse slecht is. Het is echter wel anders. Je moet meer rekening met elkaar houden want je woont echt samen terwijl je in een huis met huisgenoten vaak meer langs elkaar heen leeft.

Mijn kinderen vinden het blijkbaar prima uit te houden hier ondanks dat we regels hebben. Ik kan echter niet zeggen da t we allemaal evenveel in te brengen hebben. Uiteindelijk is het mijn huis en ik bepaal de regels. Natuurlijk is er in overleg wel wat mogelijk maar die onderhandelingen zijn ook niet gelijkwaardig. Uiteindelijk is het toch mijn beslissing.

Niet alleen studenten

Het ging me niet alleen over studenten. Ik weet dat we op dit forum een overdosis hoogopgeleiden hebben, die ook meestal denken in studeren, maar de meerderheid van de kinderen zal nooit gaan studeren.
Die zal naar een MBO gaan en op zijn twintigste hooguit een baan met minimumjeugdloon binnen kunnen brengen.
Ter informatie: dat is dus 843 netto per maand. Met een kamerhuur van 400 per maand.

Ik ben het met Jamie eens: je leert bepaalde zaken beter als je zelfstandig woont, maar als die zelfstandigheid iets later komt, dan leer je dat gewoon iets later.

daarbij

Denk ik (weet niet zeker) dat kinderen die nog thuis wonen eerder de hulp van ouders inschakelen dan als ze niet thuis wonen. Ophalen? brengen? iets vergeten? iets regelen? iets meenemen uit de stad? iets anders. Ik weet niet gevoelsmatig denk ik dat ouders ook eerder dat aanbieden.
Daarbij ook niet onbelangrijk. Ik slaap denk ik voor geen meter als er nog een kind thuis moet komen al is hij/zij 21. Ik ging zelf vroeger weleens bijna direct door naar college. Om 7.30 uur thuis, douchen en naar college. Ik zou dat mijn kind verbieden als hij thuis woont. Terwijl ik het hem wel gun .
Ik heb toch echt een hoop mooie herinneringen opgedaan, sterke verhalen ook, heel veel. Als ik thuis was blijven wonen was dat echt anders/minder geweest.
Na ja we gaan het zien hoe het uiteindelijk hier zal verlopen. Ik zal ze er niet uitzetten maar ik ben wel aan het sparen voor ze zodat ik ze er desnoods met een zakje geld wel uit kan zetten

Verbieden?

Guera:
"Om 7.30 uur thuis, douchen en naar college. Ik zou dat mijn kind verbieden als hij thuis woont. Terwijl ik het hem wel gun "

Maar waarom zou je dat dan verbieden?
Ik heb hier een zoon van 18 en pleegzoon van 17, die dit wel eens doen. Ik verbied het niet. Het zijn hun eigen consequenties. Ik vertel wel af en toe wat de consequenties zijn en dat ze er verstandig aan zouden doen om op een slimmer moment zo lang te stappen. Maar als ze het dan toch doen...hun verantwoordelijkheid.

Toen ik net studeerde en nog thuiswoonde, kwam ik wel eens om 5 uur 's ochtends thuis op vrijdagochtend (donderdagavond). Stapavond. Ik ging met de auto of de motor, dus ik kon prima reizen op de gekste tijden.
En om 7 uur weer op om op tijd naar college te gaan. Dat was wat minder...Ik weet hoe moe je dan kunt zijn, maar hee, eigen keuze en verantwoordelijkheid.

Zelf beslissen

Zoon had afgelopen week tentamens. Het laatste tentamen werkte hij de hele nacht door. Na een korte 'powernap' deed hij vroeg tentamen en daarna pas echt naar bed. Hij neemt zich steeds voor om toch wat gespreider te studeren en zijn ritme niet zo te verstoren maar ik weet precies hoe dat werkt en het lukt ook steeds beter. Dan ga ik hem echt niet naar bed sturen. Hij komt er zelf al mee en het is zijn verantwoordelijkheid.
Het gaat goed, de eerste goede cijfers heeft hij al weer binnen. En daar gaat het om.

ik snap dat ook niet

Hoezo verbieden? En hoezo kun jij niet slapen? Mijn zoon is bijna 17, gaat nooit uit maar zit sinds een jaar op vrijdagavond tot laat ergens en hangt ook wel eens bij zijn vriendin op weekendavonden. Ja, eerst kon ik niet slapen maar dat leer je snel af hoor!

Ik laat mijn kind nu al los, geen idee of hij de komende vier jaar op een kamer gaat (dan moet hij lenen, wij kunnen dat echt niet betalen en hij kan dat ook nog niet bijwerken) gaat samenwonen of hier blijft. Hij zoekt het maar uit en ik geloof ook niet dat iedereen het zo nodig heeft om verstandig met geld en anderen dingen om te gaan door op een klein kamertje te bivakkeren. Hij is sociaal enorm gestegen de afgelopen anderhalf jaar en ik geloof niet dat hij blij wordt van alleen op een kamer te gaan zitten. Ja natuurlijk zitten daar nog anderen maar als die van een ander slag zijn en zijn vriendin zit 100 km de andere kant op en nog wat dingen dan weet ik al zeker dat het met zijn studie ook niet goed loopt en dan begint hij dus ook nog met een flinke lening.

Ik snap dat degenen die het allemaal zo fijn vonden op zo'n kamer hun kind dat ook gúnnen maar ik voel het net als de kleuterschool: wij gúnnen uw zoon een jaartje extra. Ik zie alleen maar nadelen en het zou goed zijn als jullie ook de nadelen eens zien: kortere studieduur anders extra betalen, veel meer lenen dan wij vroeger moesten, gebrek aan bijbaantjes en niet iedereen doet een studie waar je goed bij kan werken en dus vooral: je kunt ook wat later zelfstandig worden maar ik denk dat dat vooral aan de ouders ligt. Je gaat toch niet om met je 18jarige alsof het een brugpieper is?

Tihama, bedankt voor je bijval voor de 'onderste 50% van de pubers' die helemaal niet gaan studeren en die er ook moeten komen later en dat voor minder geld. Die laat je toch al helemaal niet zomaar beginnen met een lening omdat het zo goed is om met 17 je los te maken van je ouders? Los maken moet maar dat hoeft niet als een snelle pleister!