Wanneer begint de opvoeding?

MMcGonagall schreef op 27-08-2021 om 13:22:

[..]

Zo’n diagnose krijgen ze meestal omdat er iets meer aan de hand is dan een wat lakse opvoeding. Wees blij dat jij gezeglijke NADH-kinderen hebt, die zich met kleine kattenkwaadjes vlot laten bijsturen.

Inderdaad!

Julali schreef op 27-08-2021 om 13:15:

[..]

Jawel hoor, ik geef ze ruimte genoeg, maar de sfeer is hier in huis ontzettend goed, dus ze hebben niet echt reden om ergens echt tegenaan te schoppen denk ik.

Vallen doen ze zeker. Hoe kom je erbij dat mijn kinderen nooit vallen? Dat gebeurt aan de lopende band.

Het vallen is natuurlijk maar een voorbeeld, maar dat geld natuurlijk voor honderd en een dingen. Jij gaat er vanuit dat jouw kinderen nooit zullen ontsporen omdat jouw opvoeding zo perfect is. Dat kun je nu gewoon nog niet zeggen. Ik zou stellen dat je pas iets over iemands leven kan zeggen en hoe succesvol het was als die persoon dood is. Alles daarvoor is een momentopname en er kan nog zo ontzettend veel veranderen.

Tara82 schreef op 27-08-2021 om 13:24:

[..]

Het vallen is natuurlijk maar een voorbeeld, maar dat geld natuurlijk voor honderd en een dingen. Jij gaat er vanuit dat jouw kinderen nooit zullen ontsporen omdat jouw opvoeding zo perfect is. Dat kun je nu gewoon nog niet zeggen. Ik zou stellen dat je pas iets over iemands leven kan zeggen en hoe succesvol het was als die persoon dood is. Alles daarvoor is een momentopname en er kan nog zo ontzettend veel veranderen.

Ik denk sowieso niet dat ontsporen aan de opvoeding ligt.

Julali schreef op 27-08-2021 om 13:27:

[..]

Ga eens met een kinderpsychiater of psycholoog praten. Of met een gezinshulp of opvoedcoach. De peuterleeftijd is voor veel ouders al heel erg pittig en dat kan zich zo doorzetten.

Wat versta jij precies onder ontspoord en erg pittig? Ik veronderstel dat kinderen onder behandeling bij een psycholoog of psychiater komen omdat ze iets hebben niet omdat ze ontspoord zijn.

Vanuit mijn omgeving weet ik dat het kan gebeuren dat je kind vanuit school een stevig label krijgt met 6 jaar, dat t.m. groep 7 blijft kleven, maar hoeveel te hoger dit kind in z'n opleiding komt, hoeveel tevredener men over hem wordt en waar aan het eind van de scholing werkgevers om vechten. Een ander kind die de hemel werd ingeprezenop school (leiderseigenschappen! uitstekend in de klas!) maar een drop-out werd op de middelbare, maar waarmee het met wat omzwervingen is goedgekomen. En er zijn ook drop-outs die nog steeds drop-outs zijn. De broertjes/zusjes van deze kinderen hebben vaak een heel andere schoolcarrière. Al die kinderen hadden heel gewone ouders, zo aan de buitenkant bezien.

Julali schreef op 27-08-2021 om 13:19:

[..]

Ik vind 7 niet meer zo klein. Genoeg kinderen die op die leeftijd al volledig ontspoord zijn en allerlei labels krijgen.

Als juf heb ik veel 7-jarige kinderen gekend. Ik zou geen een "volledig ontspoord" noemen, en zeker niet als gevolg van een slechte opvoeding. Inderdaad zijn er kinderen die met 7 jaar een (voorlopige) diagnose krijgen (want in groep 3 kunnen problemen zich pas openbaren omdat er opeens meer verwacht wordt), maar bij de meeste kinderen met serieuze stoornissen is het op die leeftijd allang bekend. Met de opvoeding heeft dat weinig te maken, en ook niet met ontsporen.

Natuurlijk merk je over de grote lijnen vaak wel verschil tussen kinderen uit een liefhebbend, stabiel gezin, en kinderen met een minder fijn thuis, maar als je bij mij in de klas zou komen observeren, zou je de kinderen die het thuis moeilijker hebben er echt niet zomaar uitpikken op basis van het gedrag wat ze laten zien. 

Anyway, in de puberteit komt er zo'n smak aan hormonen vrij dat de goede basis die je gelegd hebt flink onder druk kan komen te staan. Een goed gehechte baby uit een warm gezin zul je ook weleens als peuter krijsend de supermarkt uit moeten sleuren. En een lief, sociaal basisschool meisje zal haar moeder ook weleens uitmaken voor lelijke k---hoer voordat ze het schoolbord volkalkt met piemels en puberale strijdkreten.

---

Of slecht gedrag trouwens aan nature (genen) of nurture (opvoeding) ligt, maakt je er niet meer of minder verantwoordelijk voor. 

Het schoolbord vol kalken met piemels?
Zulk patriarchaal gedrag leggen toch zeker alleen jongens aan de dag?

RodeKrullenbol schreef op 27-08-2021 om 15:07:

Het schoolbord vol kalken met piemels?
Dat doen toch zeker alleen jongens?

Nee hoor. Dat vond een 14-jarige Renmuis ook enorm grappig. 

Renmuis schreef op 27-08-2021 om 14:33:

Of slecht gedrag trouwens aan nature (genen) of nurture (opvoeding) ligt, maakt je er niet meer of minder verantwoordelijk voor.

Dat ligt er aan. Mensen die bijvoorbeeld psychotisch zijn kunnen niet strafrechtelijk worden vervolgd voor hun daden omdat ze ontoerekeningsvatbaar zijn. Ze kunnen niet verantwoordelijk worden gehouden voor wat ze deden omdat ze op dat moment 'niet helder konden denken' en het gedrag geen keuze was maar het overkwam hen.
Dat geldt bijvoorbeeld ook voor als je struikelt of iets laat vallen. Dat doe je niet bewust, het is geen keuze, het overkomt je.
Als je dit over alle gedrag beweert, zelfs als iets helemaal is voorbereid en uitgedacht (een overval of zo), dan ondermijnt dat wat mij betreft wel de verantwoordelijkheid ergens voor.
Als je kind valt en er zit een gat in zijn broek, dan denk je 'jammer, maar kan gebeuren'. Je gaat je kind niet straffen omdat het viel. Als je kind een gat in zijn broek knipt met een schaar, denk je niet 'kan gebeuren', maar wordt je boos omdat het kind zelf de keuze maakte om de broek kapot te maken om welke reden dan ook en dan is het niet gek om je kind daarvoor verantwoordelijk te houden en het te leren dat zulk gedrag een consequentie heeft.

MamaE schreef op 27-08-2021 om 15:15:

[..]

Dat ligt er aan. Mensen die bijvoorbeeld psychotisch zijn kunnen niet strafrechtelijk worden vervolgd voor hun daden omdat ze ontoerekeningsvatbaar zijn. Ze kunnen niet verantwoordelijk worden gehouden voor wat ze deden omdat ze op dat moment 'niet helder konden denken' en het gedrag geen keuze was maar het overkwam hen.
Dat geldt bijvoorbeeld ook voor als je struikelt of iets laat vallen. Dat doe je niet bewust, het is geen keuze, het overkomt je.
Als je dit over alle gedrag beweert, zelfs als iets helemaal is voorbereid en uitgedacht (een overval of zo), dan ondermijnt dat wat mij betreft wel de verantwoordelijkheid ergens voor.
Als je kind valt en er zit een gat in zijn broek, dan denk je 'jammer, maar kan gebeuren'. Je gaat je kind niet straffen omdat het viel. Als je kind een gat in zijn broek knipt met een schaar, denk je niet 'kan gebeuren', maar wordt je boos omdat het kind zelf de keuze maakte om de broek kapot te maken om welke reden dan ook en dan is het niet gek om je kind daarvoor verantwoordelijk te houden en het te leren dat zulk gedrag een consequentie heeft.

Natuurlijk is er verschil in toerekeningsvatbaarheid, maar de nature / nurture kwestie maakt daarbij niet uit. Of je nou je buurman vermoord omdat je geboren bent met een overschot aan testosteron of omdat je ouders je nooit geknuffeld hebben, je bent nog steeds een moordenaar. 

Als je je buurman vermoord hebt omdat je antipsychotica opeens niet meer werkten en je dacht zeker te weten dat hij een gemuteerde jachtluipaard was, dan is het een ander verhaal. Nog steeds spijtig voor de buurman, natuurlijk. 

Imi schreef op 27-08-2021 om 08:38:

[..]

Misschien atypisch, maar mijn autistische zoon is zeer knuffelig. En ik, zijn moeder, ook. Ik heb mijn kinderen ook lang borstvoeding gegeven, nog zo'n oxytocinebooster. Autisme zit hier gewoon overduidelijk in de familie. Maar wie weet was het autistische gedrag ernstiger geweest zonder alle knuffels, aandacht en zorg.

Hmm, mijn auti heeft bijna 3 jaar bv gekregen maar reageert als door een wesp gestoken als ik alleen maar een hand op haar schouder leg