Waarom zeg je zoiets?!

Maar

wat vond je nou van mijn tip om het gewoon eens zo recht voor de raap te zeggen tegen haar. Nu blijft het een soort online roddelen en vergapen. Geef het mens een schop onder d'r kont, dan heb je wat gedaan.

Je kunt het niet goed doen

Ik heb ook wel van een tweelingmoeder op mijn kop gekregen omdat ik vroeg of dat nou niet zwaar was. Want dat vroeg iedereen en dat was ze zo zat! Tja, kijk, dan zeg ik dus maar niets meer. Of stel hooguit een neutrale vraag, dan zie je vanzelf hoe de vlag hangt.
Ben ik helemaal een expert in aan het worden, het stellen van neutrale vragen. Dat zou ik dus bij de oorspronkelijke moeder van dit topic ook proberen. Om te kijken of er meer achterzit dan een moeizaam gevoel voor humor en weinig oog voor de macht van het woord.

Tweeling en borstvoeding

Vraag 1: "Ooooh, wat schattig, een tweeling! Zijn het jongetjes of meisjes?"
Antwoord 1:"Het zijn 2 jongetjes en 1 meisje"(ik leg een beschermende arm om oudste heen, die er ook nog bij loopt).

Vraag 2: "Voed je ze zelf?"
ANtwoord 2: "Ja hoor, met een flesje."

Vraag 3: "Zeker wel zwaar hè?"
Antwoord: "@#$%^&*!"

En dan naar huis rennen en proberen iedereen te ontwijken die verder nog in de wagen probeert te duiken, omdat je anders in de problemen komt met de voedingen.

Tweeling... (ot)

doet me denken aan een eerder topic. Tweelingmoeders waren daarin aan het "klagen" dat mensen hen steeds aanspraken met "zeker wel zwaar he, een tweeling". Waarom zeggen ze nou nooit: "Oh wat leuk, een tweeling!" Een van de lezers nam dit ter harte, kwam een moeder met een tweeling tegen en zei dus: "Oh wat leuk, een tweeling!" Moeder reageerde: "Nou, het is ook wel zwaar hoor!".

Haha berber

Wel grappig dat je echt niet doorhad wat ze vroeg. Maar wie vraagt er dan ook zoiets? Wat gaat 't haar nou aan hoe die kinderen er gekomen zijn. Echt raar om dat te vragen, vind ik.

Ben dom

Ik snap het nog steeds niet. Bedoelde ze of het een product was van ivf of of het een eeneiïge tweeling was?

Beetje rare vraag hoor.

Vreemde 2-lingmoeders

Tegen wildvreemde 2-lingmoeders zou ik al helemaal niet zomaar iets zeggen. Ikben ook niet zo'n kinderwagengluurder, geloof ik. Zal wel weer verketterd worden als gebrek aan belangstelling

Applaus

Als ik een moeder met een tweeling zie, vooral als het baby's zijn, wil ik altijd applaudisseren. Maar dat durf ik nooit.

Verder zie ik wel een parallel met alleen een kind krijgen. Iedereen vraagt of het niet heel zwaar is en hoe je zwanger bent geworden. Heel vermoeiend.

Liora

Haha

Echt? Wat grappig!

Berber, lief dat je dat zo schrijft, doet me goed.

Ik 'ken' een drielingmoeder. De drieling hebben ook nog twee oudere broers. En ze vertelde dat als ze in het park is met haar kinderen, mensen vaak vroegen of ze allemaal van haar waren. Vond ze ook vreemd, vooral omdat ze een drieling-wagen had.

Liora

O ja, ivf

Inderdaad vinden ook veel wildvreemden het normaal om zich over het verwekkingsvraagstuk te buigen.

Maar de keer dat iemand vroeg of ik een leidster was die met haar kinderdagverblijf op stap was, vond ik wel weer grappig. Had ik zeker een nacht redelijk geslapen. En op vakantie in Engeland, met een peuter en baby in de tweelingbuggy en een baby in de draagdoek, zei iemand It must be so hard, but you look like you´re coping! Dat vond ik ook erg leuk, die schouderklop erbij. Inderdaad het applaus van Liora.

Oh wat erg

ik heb het zelf een keertje aan een dubbele tweeling moeder gevraagd (stom !), die had dus 2 tweelingen. En ik flapte zo de vraag eruit "zonder medische hulp 2 tweelingen" - ja - "wauw, oh sorry wat zeg ik nou weer".

Ik krijg af en toe wel de vraag waarom er zoveel jaar tussen mijn dochters in zit. Dan zeg ik dat er 2 miskramen tussen zaten (niets gelogen aan, wel waren 2 vroege miskramen die niet traumatisch oid waren), het ivf verhaal kennen maar een paar mensen en dat wil ik vooral zo houden.

Vragen

Heb geen tweeling, maar het overkomt me wel regelmatig dat mensen willen weten waarom een blonde moeder een donker kindje heeft. Dan beginnen ze: "die bruine ogen heeft ze niet van u he" Jeetje zeg, alsof het tegenwoordig nog zo raar is om van gemengde afkomst te zijn.

Yura

mijn man is een keer gevraagd waar zijn kind vandaan kwam, die mevrouw kon gewoon niet geloven dat het zijn eigen vlees en bloed was dus die bleef aandringen uit welk land ze geadopteerd was.

Herkenning

Gisteren nog een caissiere die naar de afkomst van mijn peuter informeerde. Die vrouw kwam zelf uit Indonesië, en had natuurlijk meteen al door dat die Aziatische oogjes en platte neus niet van mijn kant van de familie konden komen (witter dan ik worden ze namelijk niet gebakken).

Ik krijg inderdaad vrij regelmatig vragen/opmerkingen over (de afkomst van) mijn kinderen. Eigenlijk tamelijk onbeleefd, als ik erover nadenk, maar ik stoor me er niet aan. Men is eigenlijk altijd vriendelijk, dus ach...

Groeten,

Temet

Ja, ook die!

"Hoe komen die kinderen nou zo blond??", gevolgd door een blik op mijn en mans weelderige donkere haardos. Nou ja, die van hem is niet zo weelderig meer, eigenlijk. Dit komt gelukkig vanzelf goed, de kinderen worden al wat donkerder. En dat het een tweeling is valt niet meer op nu ze uit de buggy zijn. Inderdaad twee-eiïg - ook al zo'n vraag: "Leuk, een jongetje en een meisje - zijn ze een-eiïg?"

Haha temet en yura

Ik heb hier ooit een draadje geplaatst met de vraag of "welk ras is dat?" een normale vraag was over je kind. Nu moet ik zeggen dat dochter gaandeweg steeds meer op mij is gaan lijken qua gezichtsvorm en bepaalde trekjes, dus de verbazing is minder dan eerst. En zoon is blond (met bruine huid, alsof hij net van de Costa's terugkomt), dus vooralsnog weinig vragen over zijn afkomst.
Ik denk ook wel eens: hallo, dit is de 21e eeuw, hoor, zie je nu echt zo weinig gemengde kinderen? Ik zie ze namelijk overal, maar misschien heb ik er een antenne voor.
Groetjes
Massi

Massie lol

Even helelaal off topic (of misschien on-topic, weet ik veel)

"hier" waar ik woon zijn geen gemengde kinders.Er zijn ook geen gekleurde ouders. 'T is "hier" voor 99.8% wit. De missende 0.2% is onze (enige) asielzoeker. Nu is dat "hier" dan ook helemaal niet representatief voor de rest van nederland, maar het zorgt wel regelmatig voor een glimlach rond mijn mond.

Mijn jongste zoon heeft dan ook al echt met zin en verbazing gekeken naar alle gekleurde mensen op de markt in de hoofdstad, toen hij een jaar of 4 was.

Ach ja, dat moest ik dus even kwijt.

Maar

Volgens mij is het wel een beetje menselijke behoefte om andere mensen in een context te plaatsen (context is niet hetzelfde als een hokje). Een vraag uit welgemeende interesse wordt natuurlijk niet door iedereen even mooi gesteld, maar een vraag naar de afkomst van iemand hoeft toch niet per se een waardeoordeel te bevatten (zei ik met twee blondjes van een blonde moeder die overigens zelf wel een buitenlandse achternaam heeft dus wanneer men dan een exotische schone verwacht wordt men altijd even teleurgesteld . Overigens hebben de kinderen dezelfde naam en ben ik niet getrouwd met de vader. Ik moet dan wel eens lachen om de voorzichtigheid waarmee men vraagt of hij wel de 'echte' vader is).

Jolanda

"Nu is dat "hier" dan ook helemaal niet representatief voor de rest van nederland, maar het zorgt wel regelmatig voor een glimlach rond mijn mond."

Ik snap hem niet, wat zorgt voor een glimlach rond jouw mond?
Het lijkt mij saai, allemaal hetzelfde, maar goed daarom woon ik ook in Amsterdam.

Margriet*

Kijk, wat de ene saai vind, vind de ander schokkend , dus die discussie ga ik niet aan.

Waar ik regelmatig om moet glimlachen, dat zijn de verschillen tussen "de stad" en "het platteland".

Zo ook de vraag "welk ras" is het kindje. Die vraag wordt hier niet gesteld. D'r is maar één soort.

Via het forum lees ik dus hoe andere ouders uit andere delen van het land leven, en hoe zijnin hun stukje van het land de dingen ervaren.

En dan vind ik verrijkend, en tegelijkertijd vallen mij de verschillen op tussen "hier" en "daar".

Schokkend?

"Kijk, wat de ene saai vind, vind de ander schokkend , dus die discussie ga ik niet aan."

Huh hoezo schokkend ? Schokkend om andere etniciteiten te zien ?

< > manda

Manda schreef:
"Kijk, wat de ene saai vind, vind de ander schokkend , dus die discussie ga ik niet aan."

Huh hoezo schokkend ? Schokkend om andere etniciteiten te zien ?

Nee, daar wordt ik niet warm of koud van .

Ik bedoel alleen de schrik reactie van mensen als ze horen dat er "hier" helemaal geen winkels zijn, geen kroegen, en geen weet ik veel wat...

De dochter van een vriendin (22) snapte dat helemaal niet. Hoe kunnen er nu in een dorp wel woningen zijn, maar geen winkels? Helemaal geen winkels? ook niet één winkeltje?...

Dat kan echt schokkend zijn, als je in een grote stad woont.

Wel of niet irritant

Manda: "mijn man is een keer gevraagd waar zijn kind vandaan kwam, die mevrouw kon gewoon niet geloven dat het zijn eigen vlees en bloed was dus die bleef aandringen uit welk land ze geadopteerd was"
Ja zo bedoel ik het dus ook dat ze erop aansturen of het kind geadopteerd is. Mijn man wordt ook best vaak gevraagd waar hij vandaan komt, maar het is meer la ton qui fait la musique. Zijn vaak mensen met zelf een gemengde afkomst die ernaar vragen, dat vind ik toch minder beledigend dan er maar vanuit gaan dat jouw jouw kind jouw kind niet kan zijn. Met huwelijksreis waren we naar Mexico en daar vroeg iedereen aan ons waar we vandaan kwamen, leverde echt heel leuke gesprekken op. Vroegen een paar Chilenen aan ons waar we vandaan kwamen en op ons antwoord van Nederland: "but you're brown" Nou toen hebben we dat gewoon even uitgelegd. En toen wij vroegen waar zij vandaan kwamen en Chili zeiden, riep mijn man verschrikt: "but you're white" (we hadden de boys from Brazil mee als vakantielectuur), dus dat hebben ze toen ook even uitgelegd (waren van Joodsduitse afkomst).

Nou berber

Jouw anecdote had ik natuurlijk niet in mijn hoofd toen ik mijn reactie schreef, dat moge duidelijk zijn

Verschil

Er is een verschil tussen vragen die belangstellend zijn al dan niet onhandig gesteld en die gewoon onaardig bedoelt zijn. Bij categorie 1 blijf ik altijd aardig en bij categorie 2 ben ik niet onaardig maar wel gewoon koel beleefd en kap het gelijk af.

Als ik vroeger op stap was met de kinderen vroegen mensen me ook vaak hoe het zat. Mijn twee oudste eigen kinderen hebben een andere vader dan mijn jongere kinderen en we hebben ook nog een pleegzoon die er natuurlijk weer een beetje anders uitziet. De tweeling heeft donkerblond haar en bruine ogen terwijl mijn jongere kinderen allemaal donker haar en donkere ogen hebben. Je ziet dus duidelijk verschillen. Mensen dachten dus ook vaak aan adoptie ed. Ik snap ook wel dat mensen nieuwsgierig waren en ik vond het ook geen probleem om even kort iets te zeggen. Alleen als mensen de vraag op een brutale vervelende manier stellen dan krijgen ze natuurlijk een ander antwoord dan iemand die gewoon belangstellend is.

Als je een groot gezin hebt krijg je trouwens ook veel ongevraagd commentaar zoals zijn ze allemaal van jou? (nee, ik ga voor mijn lol naar de supermarkt met zoveel kinderen) of ze hebben daar tegenwoordig wat tegen (echt waar???)of nu hebben jullie wel genoeg zeker (nee, ik wil het aantal nog minstens verdubbelen) Natuurlijk geef ik die antwoorden niet echt. Ik blijf altijd beleefd. Het gaat inderdaad om de toon waarop mensen het zeggen. Ik vond het wel heel schattig toen een oud vrouwtje een keer tegen mij zei dat hoeft tegenwoordig niet meer hoor. Ga maar eens naar de huisarts want die kan je echt helpen. Ze zei het op zo'n lieve en moederlijke toon dat ik helemaal smolt.

Maylise

Ik kreeg een maand geleden ook zo'n opmerking. "Je hebt er al 2 en je bent weer zwanger? Ik geloof dat ik je even wat moet uitleggen over anticonceptie hoor".

Echt belachelijk. Met een grijns erbij van o wat ben ik grappig. Ik heb niet eens geantwoord.

Maar margriet

In Amsterdam zijn alle mensen toch ook gewoon hetzelfde? Allemaal heel bijzonder en apart en o zo randstedelijk internationaal georienteerd breeddenkend enzo - da's toch ook gewoon saai?

Tirza

Ach margriet

Al die bakfietsen, King Louie jurkjes en veel te grote zonnebrillen wordt je toch ook zat?

Saai...

Omdat ik "saai" eigenlijk ontzettend prettig en rustgevend vind, verhuis ik, zodra ik aan de beurt ben qua wachtlijst, blij naar (volgens sommigen) het saaiste dorp van Nederland (waar zelfs in Almere de mensen roepen dat ze er niet dood gevonden willen worden ).

En het "gat" van Jolanda lijkt me ook wel wat. Heerlijk, zo'n plekje waar het bezoek van de postbode zo ongeveer het hoogtepunt van de dag moet zijn! Helaas is het moeilijk te combineren met onze praktische dingen, anders was het het overwegen waard

Saai? Ben je gek, ik amuseer me wel!