Voorleesboekjes voor enig kind
Hallo allemaal,
Mijn man en ik willen maar één kindje. Ik vroeg mij af of er boekjes bestaan over geen broertje of zusje krijgen waardoor dit verstaanbaarder en mooi geïllustreerd is voor het enig kind?
Heb al wat opzoekwerk gedaan, maar er lijkt niets te vinden.
Battle-Royale schreef op 28-10-2022 om 12:41:
[..]
Je bespreekt je kinderwens vooraf met de kinderen die je al hebt?
Niemand heeft het over " vooraf".
Als kinderen er vragen over stellen kun je die beantwoorden daar ging het over.
Gingergirl schreef op 28-10-2022 om 09:20:
[..]
Precies. Maar ik merk wel vaak, in diverse draadjes waar dit ter sprake komt, dat het erg gevoelig ligt als de negatieve kant van enig kind zijn benoemt wordt.
Redbulletje maakt dat altijd wel weer goed, geen zorgen.
Bijtje82 schreef op 28-10-2022 om 09:56:
[..]
En waarom zouden ouders dat zelf niet kunnen uitleggen? Ik heb mijn kinderen nooit zulke boekjes voorgelezen. Ben prima in staat om ze zelf te vertellen dat er een baby komt.
Dus waarom heeft een kind wel recht op een uitleg dmv een boek als er een baby komt, maar niet als hij alleen blijft.
het gaat niet om het recht op uitleg. Je leest als het goed is van alles voor aan kinderen en de ene keer gaat dat over een muisje in het bos en de volgend keer over het mannetje op de maan en als er een brusje komt, of je gaat verhuizen lees je wat herkenbare boekjes over de aankomende veranderende situatie. Ik denk overigens dan aan kinderen van rond de 2,5-4 jaar.
Battle-Royale schreef op 28-10-2022 om 13:02:
[..]
Ja dat werkt toch ook de andere kant op? Als de moeder geen baby in haar buik wil kan ze toch ook zeggen dat ze 1 genoeg vind, en daar een paar voordelen bij benoemen? Zeggen dat jullie graag nog een kindje wilden is net zo nietszeggend als zeggen dat je er maar 1 wil. Uiteindelijk draait het om wat de ouders willen.
Tuurlijk kun je een kind uitleggen waarom je er maar 1 wil, alleen wat de ouder als " voordelen" ziet wil niet zeggen dat het kind het ook als een " voordeel" ervaart. Gaat er vooral om dat je het duidelijk uitlegd als er vragen zijn.
redbulletje schreef op 28-10-2022 om 10:23:
Speelafspraken gefaciliteerd door ouders was geen sprake van in mijn tijd. Je sprak gewoon af met iemand uit de buurt of later met een klasgenootje op woensdagmiddag. Moeders waren gewoon thuis dus je kon in en uit lopen. En wilde ik rust kon ik lekker op mn kamer hangen of in de tuin zonder druktemaker om me heen.
Enigstkind zijn paste dus prima bij jouw karakter, jouw gezin en in die tijd. Kun je je voorstellen dat dat bij anderen heel anders zou kunnen zijn? Ik had een veel oudere broer en zus en ik was dus eigenlijk een soort enigst kind. Ik vond er echt helemaal niks aan. Altijd maar met je (oudere) ouders alleen thuis vanaf dat ik 12 was. En daarvoor voelde ik mij ook al alleen omdat ze veel ouder waren. Ja gelukkig speelde ik met kinderen uit de buurt maar ook hele zondagen heb ik alleen doorgebracht.
MamaE schreef op 28-10-2022 om 13:00:
[..]
Ja klopt, dat is zeker anders. Vooral omdat er veelal buiten school afgesproken werd en als dat dan nooit kan, kan ik me voorstellen dat je dat jammer vond en daardoor buiten de boot viel. Voor ons zijn de meerdere clubjes een soort van second best. Als een broertje/zusje niet gegeven is, dan maak je er het beste van, bijvoorbeeld door clubjes, ruimte voor afspreken, vakantie bso, logeerpartijtjes etc. Ik heb gelukkig niet het idee dat mijn kind eenzaam is.
Bij jullie is het ook weer anders door medische oorzaak en zoals ik jouw posts altijd lees, doen jullie het hartstikke goed. Eenzaam zijn is ook niet afhankelijk van de hoeveelheid sociale contacten. Het is ook per persoon heel verschillend, de een heeft er meer last van dan de ander. Voor mij was het altijd afhankelijk zijn van anderen en het op moeten zoeken van sociaal contact pittig. Wetende, straks moet ik weer naar huis en zit ik weer in mijn uppie met mn ouders. Terwijl iemand als redbulletje dat weer prima vond.
Gingergirl schreef op 28-10-2022 om 14:21:
[..]
Bij jullie is het ook weer anders door medische oorzaak en zoals ik jouw posts altijd lees, doen jullie het hartstikke goed. Eenzaam zijn is ook niet afhankelijk van de hoeveelheid sociale contacten. Het is ook per persoon heel verschillend, de een heeft er meer last van dan de ander. Voor mij was het altijd afhankelijk zijn van anderen en het op moeten zoeken van sociaal contact pittig. Wetende, straks moet ik weer naar huis en zit ik weer in mijn uppie met mn ouders. Terwijl iemand als redbulletje dat weer prima vond.
Dat klopt. Voor bijvoorbeeld redbulletje was alleen zijn heel fijn. Voor jou niet.
Mijn zus kon zich moeilijk alleen vermaken, ik wel. Zij is nooit alleen geweest, ik maar heel kort. Toch denk ik dat het voor mijn sociale vaardigheden goed was om een zus te hebben, ook al hebben we heel wat af geruzied (vaak over niks) en ondanks dat ze als puber ook heel afwijzend kon doen naar mij toe. Mijn ouders zeiden altijd 'was sich liebt das neckt sich'.
Mijn dochter maakt wel makkelijk contact met andere kinderen, maar kan zich ook goed alleen vermaken.
Ik zie ook wel de voordelen van één kind, alleen als we de keuze hadden gehad, hadden die niet opwogen tegen de nadelen en onze wens. Nu het zo is, maken we er het beste van. Dat betekent niet dat dochter alles maar mag en krijgt, maar wel dat er soms net wat meer mogelijk is aan privileges in het leven.
ik heb me altijd schuldig gevoeld naar dochter dat ze alleen was. Ze heeft er ooit naar gevraagd, maar toen heb ik gezegd het zo goed was voor ons. De reden is eigenlijk dat ik het gewoon niet kon, ik ben heel snel van slag (snel angst paniek enz) en kon nog een kind niet aan, man wilde wel. Maar ja, ik ga dit niet zo aan haar uitleggen. Ik had graag nog een kind gewild voor haar, maar kon het dus niet. Nu vind ik het vaak heel fijn en vaak denk ik weer als het druk is dat het goed zo is ,ze is tiener, maar kan er ook nog best verdrietig om zijn, want een zus broer leek me ook heel fijn voor haar, ook als we dadelijk ouder zijn. Maar uitleggen heb ik nooit echt gedaan en weet ook niet hoe. Ik wil niet zeggen dat ik het niet aan kon. Verder heb ik altijd gezorgd dat iedereen mocht komen spelen en veel met neefjes en nichtjes opgetrokken. En toch ben ik bang dat ze het erg vindt, dat ze het ons misschien ooit gaat verwijten net als degene die hierboven reageert.
Gingergirl schreef op 28-10-2022 om 13:54:
[..]
Tuurlijk kun je een kind uitleggen waarom je er maar 1 wil, alleen wat de ouder als " voordelen" ziet wil niet zeggen dat het kind het ook als een " voordeel" ervaart. Gaat er vooral om dat je het duidelijk uitlegd als er vragen zijn.
Wat de ouder als voordelen ziet voor nog een kind wil ook niet zeggen dat kind dat ook als een voordeel ervaart toch. En het is mij eerlijk gezegd nog steeds niet duidelijk waarom je met duidelijke uitleg moet komen, het lijkt me dat zeggen dat je maar 1 kind wil duidelijk genoeg is. Wat verwacht je dan nog meer aan uitleg?
Battle-Royale schreef op 28-10-2022 om 15:42:
[..]
Wat de ouder als voordelen ziet voor nog een kind wil ook niet zeggen dat kind dat ook als een voordeel ervaart toch. En het is mij eerlijk gezegd nog steeds niet duidelijk waarom je met duidelijke uitleg moet komen, het lijkt me dat zeggen dat je maar 1 kind wil duidelijk genoeg is. Wat verwacht je dan nog meer aan uitleg?
Alleen zeggen: "wij vinden 1 genoeg" vind ik wel wat aan de summiere kant. Een beetje een waarom, daarom! antwoord.
Wij hebben wel uitgelegd wat de reden is dat ze geen broers of zussen krijgt. Ook om te verkomen dat een kind zich van alles gaat indenken. Zoals bv iemand hierboven die dan denkt dat ouders niet nog een kind willen omdat zij zo erg is/tegenvalt. Kinderen betrekken alles snel op zichzelf. En daarbij als ik iets vraag aan iemand wil ik ook graag een antwoord op waarom. Een kind wil dat ook. En hoe je het uitlegd is dan weer afhankelijk van leeftijd.
Battle-Royale schreef op 28-10-2022 om 15:42:
[..]
Wat de ouder als voordelen ziet voor nog een kind wil ook niet zeggen dat kind dat ook als een voordeel ervaart toch. En het is mij eerlijk gezegd nog steeds niet duidelijk waarom je met duidelijke uitleg moet komen, het lijkt me dat zeggen dat je maar 1 kind wil duidelijk genoeg is. Wat verwacht je dan nog meer aan uitleg?
Nee maar als een ouder voor meer kinderen kiest heeft het kind wel een keuze om met een broer of zus om te willen gaan, een kind wat alleen is niet.
Het belang van een duidelijke uitleg wil je volgens mij ook niet inzien het is al door meerderen uitgelegd.
Zoals ik al geschreven heb in een eerdere post; toen ik jong was kreeg in onze omgeving iedereen meer dan 1 kind behalve mijn ouders. Die kozen er bewust voor om na mij geen kinderen meer te krijgen, wat op zich natuurlijk hun goed recht is.
Maar omdat iedereen om ons heen wel meer kinderen kreeg snapte ik niets van hun keuze. Waarom vinden andere mensen het hebben van meer kinderen wel leuk en mijn ouders niet. Ik kreeg daar ook geen uitleg over als ik het vroeg, wat er dan zo leuk aan was om het bij 1 te houden...compleet raadsel voor mij.
Opmerkingen als " 1 is meer dan genoeg" of " o nee hoor moeten we echt niet aandenken nog een kind", zijn erg kwetsend om als kind te moeten horen zeker omdat de context ontbreekt. Blijkbaar vonden ze mij zo vreselijk dat ze niet moesten denken aan een 2e Gingergirl of boy. Kinderen betrekken xaken snel op zichzelf. Waarom, nou daarom = geen reden.
Leg je het duidelijker uit als het kind er naar vraagt ( ook leeftijdsafhankelijk, een jong kind leg je het anders uit dan bv een tiener); bv we kiezen voor 1 kind omdat we allebei willen blijven werken/ beter te combineren is of we kunnen een 2e kind niet betalen of jij bent zo goed gelukt, beter lukt toch niet etc; zijn van andere aard.
Hoeft het kind het ook niet mee eens te zijn maar dan weet het kind wel dat het niet aan hem/ haar ligt. Een duidelijke uitleg voorkomt misverstanden. Vergeet ook niet dat het 45 jaar geleden veel ongebruikelijker was om enig kind te zijn dan nu. Ik was echt een uitzondering.
En zoals ik ook schreef; het hebben van siblings is ook niet zaligmakend maar ook niet zo negatief zoals sommigen het hier schetsen.
gingergirl, heb jij enig idee wat ik tegen mijn 15 jarige kan zeggen? Ik wil haar dat graag nog eens uitleggen omdat ze het zich denk ik ook afvraagt, ze heeft er dus weleens naar gevraagd en toen zei ik ook van oh 1 vonden we genoeg. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen en ik ga niet zeggen dat ik het niet aan kon, ik wil niet dat zij dat weet namelijk.
Kikki39 schreef op 28-10-2022 om 17:19:
gingergirl, heb jij enig idee wat ik tegen mijn 15 jarige kan zeggen? Ik wil haar dat graag nog eens uitleggen omdat ze het zich denk ik ook afvraagt, ze heeft er dus weleens naar gevraagd en toen zei ik ook van oh 1 vonden we genoeg. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen en ik ga niet zeggen dat ik het niet aan kon, ik wil niet dat zij dat weet namelijk.
Nee ik ben geen deskundige dus ik kan je daar echt geen advies in geven.
Ik zou er alleen over met haar in gesprek gaan als ze er zelf naar vraagt en niet omdat ze er ooit naar gevraagd heeft, misschien leeft het nu helemaal niet bij haar. Overleg bv met je man erover van goh stel dat ze er naar gaat vragen hoe zullen we het dan vertellen/ uitleggen. Dan heb je in ieder geval een antwoord voorbereidt, zou lullig zijn als je man met een compleet andere uitleg komt en je dochter het dan juist niet begrijpt.
Gingergirl schreef op 28-10-2022 om 16:55:
[..]
Nee maar als een ouder voor meer kinderen kiest heeft het kind wel een keuze om met een broer of zus om te willen gaan, een kind wat alleen is niet.
Het belang van een duidelijke uitleg wil je volgens mij ook niet inzien het is al door meerderen uitgelegd.
Zoals ik al geschreven heb in een eerdere post; toen ik jong was kreeg in onze omgeving iedereen meer dan 1 kind behalve mijn ouders. Die kozen er bewust voor om na mij geen kinderen meer te krijgen, wat op zich natuurlijk hun goed recht is.
Maar omdat iedereen om ons heen wel meer kinderen kreeg snapte ik niets van hun keuze. Waarom vinden andere mensen het hebben van meer kinderen wel leuk en mijn ouders niet. Ik kreeg daar ook geen uitleg over als ik het vroeg, wat er dan zo leuk aan was om het bij 1 te houden...compleet raadsel voor mij.
Opmerkingen als " 1 is meer dan genoeg" of " o nee hoor moeten we echt niet aandenken nog een kind", zijn erg kwetsend om als kind te moeten horen zeker omdat de context ontbreekt. Blijkbaar vonden ze mij zo vreselijk dat ze niet moesten denken aan een 2e Gingergirl of boy. Kinderen betrekken xaken snel op zichzelf. Waarom, nou daarom = geen reden.
Leg je het duidelijker uit als het kind er naar vraagt ( ook leeftijdsafhankelijk, een jong kind leg je het anders uit dan bv een tiener); bv we kiezen voor 1 kind omdat we allebei willen blijven werken/ beter te combineren is of we kunnen een 2e kind niet betalen of jij bent zo goed gelukt, beter lukt toch niet etc; zijn van andere aard.
Hoeft het kind het ook niet mee eens te zijn maar dan weet het kind wel dat het niet aan hem/ haar ligt. Een duidelijke uitleg voorkomt misverstanden. Vergeet ook niet dat het 45 jaar geleden veel ongebruikelijker was om enig kind te zijn dan nu. Ik was echt een uitzondering.
En zoals ik ook schreef; het hebben van siblings is ook niet zaligmakend maar ook niet zo negatief zoals sommigen het hier schetsen.
Ja dat klinkt voor mij toch een beetje als jezelf verantwoorden. Je hoeft jezelf ook niet te verantwoorden als er wel een kind bij komt, dan is dat ook iets waar je kind het maar mee te doen heeft.
Battle-Royale schreef op 28-10-2022 om 18:09:
[..]
Ja dat klinkt voor mij toch een beetje als jezelf verantwoorden. Je hoeft jezelf ook niet te verantwoorden als er wel een kind bij komt, dan is dat ook iets waar je kind het maar mee te doen heeft.
Uitleg geven is heel wat anders dan verantwoorden. Je legt ook uit als er nog een kind bij komt. Je legt regelmatig ook andere dingen uit. Kinderen hebben daar behoefte aan. Het is voor kinderen ook een vorm van de wereld ontdekken en dingen snappen.
