Vlaanderen vs nederland
Mijn jongens waren niet alleen de schapen opgevallen (off topic) maar na een weekje vlaamse tv valt het ze op dat Vlaamse kinderen zo rustig, bedeesd en netjes overkomen. Ik vertelde dat veel Vlaamse scholen veel strenger zijn dan Nederlandse en dat het ook wel voorkomt dat Nederlandse kinderen in de grensprovincies juist in België naar school gaan.
Mijn jongens vinden ook de meeste Vlamingen een stuk rustiger dan de Hollanders in programma's als Expeditie Robinson en dat brengt ons tot de volgende vraag:
Zijn Vlaamse kinderen (volwassenen) zo anders dan Nederlandse of lijkt dat maar zo? Zoja: worden ze anders opgevoed, zit het in het karakter, zijn ze net als Limburgers of zit het hem in de school?
Limo voor limi
Limi: "In Limburg bestelde ik eens sinaasappelsap en toen kreeg ik sinas (fanta) met appelsap."
Haha, nou ja! En was dat in Nederlands Limburg, of in Belgisch Limburg?
Hilde
Dat was in Nederlands Limburg.
Ik had jus d'orange moeten zeggen. Ik zeg dat nooit. We hebben er toch een Nederlands woord voor? Kans is groot dat ze het op z'n Frans niet eens verstaan, maar alleen als suderans.
Zelf zou ik toch vragen wat iemand er precies mee bedoelde als die een voor mij vreemd klinkende bestelling deed, maar ja.
Compliment
Nee, ik vind het ook geen compliment. Jezelf zijn is prima. Maar rekening houden met je omgeving is ook een eigenschap die je moet leren. Het valt mij in het buitenland regelmatig op dat de kinderen die wel erg 'zichzelf zijn' vaak Nederlands blijken te zijn. En wat betreft het volume van buitenlandse kinderen... ga eens luisteren op een schoolplen, of ga eens in de bus zitten als de leerlingen van het VO daarmee naar huis rijden, Nederlandse kinderen kunnen er qua volume ook wat van!.
Limi (ot)
Nederlands Limburg, "over de grens" dus voor mij 
In Vlaanderen denk ik niet dat je gauw limonade zal krijgen als je sinaas of sinaasappelsap (met de klemtoon op de "aa") vraagt.
Misschien was de bestelling voor hem of haar niet vreemd klinkend?
En intussen heb ik wel geleerd om "sinnesappelsap" of "sap" te zeggen, hoor, als in over de grens ben. Hier hou ik het toch nog maar op "appelsienssap" of "fruitsap". 
Duitsers en belgen
Hilde: grappig, ik ben Fries (van oorsprong dan), en ik heb een jaar in Leuven gestudeerd (20 jaar geleden). Ik heb me toen ook verbaasd over de verschillen, en geconcludeerd dat België echt 'buitenland' is voor Friezen (en v.v.), om te beginnen omdat ik toch echt 6 uur moest reizen om thuis te komen. Ik vond trouwens de fysieke verschillen het grootst (ik voelde mij als grote struise Friezin echt een enorm paard vergeleken bij al die petieterige Vlaames meisjes), ik kleedde mij nogal androgyn (spijkerbroek met trui, itt de mantelpakjes en keurige jurkjes die mijn klasgenootjes), dat soort dingen. Overigens merkte ik dat ik beter getolereerd werd dan overige Nederlanders, omdat ik Fries was, want zij wisten mij van alles te vertellen over de geschiedenis van de Friezen en hun rol in Nederland, waar ik zelf nog nooit van gehoord had. En zij beweerden dat ik láááng niet zo luidruchtig was als Nederlands, láááng niet zo onbescheiden en arrogant en al die andere fraaie dingen die ze Nederlanders toedichten.
Overigens is mijn nasmaak van Vlamingen achteraf, door een paar negatieve persoonlijke akkefietjes met enkelen, wat negatief gekleurd. Ik heb lange tijd Vlamingen (daardoor) als onbetrouwbare stiekumerds beschouwd, wat natuurlijk als generalisatie totaal onterecht was, maar ja. Intussen kom ik daar weer wat vanaf en vind ik het wel weer leuk om in Vlaanderen te zijn.
Duitsers heb ik altijd vrij negatief geassocieerd, dat ze zo pünktlich en gründlich en niet flexibel zijn, en zo hiërarchie-georiënteerd. Maar sinds een paar jaar werk ik in projecten samen met Duitsers, en ik vind ze toch aardig, niet te geloven. Ik had nooit gedacht dat ik Duitsers zo aardig kon vinden. Het klopt op zichzelf wel, die vooroordelen die ik over ze had, maar je kunt dat ook in je voordeel gebruiken, en er is nog zo veel meer. Maar goed, ook dit is slechts een perceptie, en je komt vast ook weer achter een heleboel dingen die minder leuk zijn als je je kinderen in Duitsland op school hebt.
Maar vanuit onszelf alles invullen, ach, is dat doen we toch allemaal het liefst?
Margje
Excuus voor de vele spelfouten, maar die zijn dan weer mooi in balans met al die ümläüts die ik wél op alle woorden gezet heb!
Margje
Invullen en generaliseren
Dat doen we idd allemaal, en vaak zelfs onbewust.
Margje: "grappig, ik ben Fries (van oorsprong dan), en ik heb een jaar in Leuven gestudeerd (20 jaar geleden). Ik heb me toen ook verbaasd over de verschillen, en geconcludeerd dat België echt \'buitenland\' is voor Friezen (en v.v.), om te beginnen omdat ik toch echt 6 uur moest reizen om thuis te komen." Ja, hé! Leuven is natuurlijk ook een echte studentenstad, net als Gent.
"Overigens merkte ik dat ik beter getolereerd werd dan overige Nederlanders, omdat ik Fries was,....En zij beweerden dat ik láááng niet zo luidruchtig was als Nederlands, láááng niet zo onbescheiden en arrogant en al die andere fraaie dingen die ze Nederlanders toedichten." Herken ik!
"Overigens is mijn nasmaak van Vlamingen achteraf, door een paar negatieve persoonlijke akkefietjes met enkelen, wat negatief gekleurd. Ik heb lange tijd Vlamingen (daardoor) als onbetrouwbare stiekumerds beschouwd, wat natuurlijk als generalisatie totaal onterecht was, maar ja. Intussen kom ik daar weer wat vanaf en vind ik het wel weer leuk om in Vlaanderen te zijn." Jammer, maar gelukkig is het weer gekeerd nadien. Er zijn vast ook Friese stiekemerds, haha! (of zijn dat dan import-Friezen? Oei, nu word ik stout! )
Dit bevestigt natuurlijk wat hierboven ook al geschreven werd: het hangt van de persoon zelf af, ook al kloppen sommige clichés wel. De uitzonderingen en de regel, weet je wel.
Wat mij opvalt, is dat veel Nederlanders (ook niet-Friezen) die ik ontmoet, Vlamingen en hun taal zo lief en schattig vinden. Zijn we dan toch te braaf?
Verschillen
Duitsers zijn heel formeel, waar de Nederlanders allang op voornaambasis elkaar aanspreken blijven de Duitsers onderling herr doctor achternaam zeggen tegen elkaar.
O ja, ik bestelde eens in Ned. Limburg een patatje, ze keken me aan of ze water zagen brandden. Inmiddels weet ik na 30 jaar verblijf hier dat een patat een aardappel is en dat ik een frietje had moeten bestellen.
Mirreke
"Een vriendin van mij die al wat langer een stuk verder in Duitsland woont zei me een aantal jaren terug: \'het zou zo weer kunnen gebeuren\'. Ik schrok toen nogal van de in mijn ogen vrij ongenuanceerde opmerking. Nu ben ik het als ik heel eerlijk ben helemaal met haar eens. De kinderen hier worden klaargestoomd voor een leven waarin ze vooral kritiekloos moeten voldoen aan de eisen die worden gesteld aan hun plek in de wereld."
Mirreke, ik ben het hiermee ook eens. Ik was zo'n beetje de rebel bij ons in dorp, en vond het verschrikkelijk hoe kritiekloos mijn vriendinnen het verbod met mij om te gaan gingen aanvaarden.
Ik was al 3 jaar niet meer in Duitsland, en heb ook de behoefde niet om te gaan. Een visite bij mijn ouders zal zonder twijfel een ramp worden - ben er gewoon te "vernederlandst" voor. En dochter ook. Dochter heeft hier in NL geleert om in discussie te gaan over alle mogelijke onderwerpen. Ik zie het al voor me, zij in discussie met de buren van m'n ouders, mensen die zo'n mondig kind echt niet gewennt zijn. In het midden van Duitsland, veraf van nederlandse invloed, is zoiets "not done". Al met haar kledij zal zij bij ons in dorp erg opvallen, zij is hier erg individuel mee (niks te korte rokjes etc, maar gewoon een heel aparte moelijk te beschrijvende look met petjes etc, zelfst haar juf hier in NL heeft haar complimenteerd voor haar eigene stijl, dus you get the idea).
Mijn ouders en hun buren zullen hier echt beroert van zijn, als zij zo het dorp in zou willen.
"Veel ouders hebben problemen thuis, maar praten over je persoonlijke problemen is ook weer not done, dan toon je namelijk zwakte, en daar wil men niets van weten."
Ik herken het. Mijn ex heeft zware PTSS en mijn ouders hebben hem dit altijd als zwakte aangerekend. Terwijl hier in NL vrij over psychische ziektes gepraat wordt, en over wat voor antidepressiva men gebruikt, is het in Duitsland nog steeds een tabu.
Het liefst zal ik ex naar NL halen en bij centrum 40-45 laten behandelen, ook traumabehandeling is in Duitsland lang niet zo goed als hier. Ook het sociale klimaat hier zal zoveel beter bij hem passen. Als hij mij verteld hoe vernederend hij in Duitsland behandelt wordt door ambtenaaren, zelfst artsen die het beter zullen moeten weten, krijg ik echt het griezelen!
Mirreke
"Een vriendin van mij die al wat langer een stuk verder in Duitsland woont zei me een aantal jaren terug: \'het zou zo weer kunnen gebeuren\'. Ik schrok toen nogal van de in mijn ogen vrij ongenuanceerde opmerking. Nu ben ik het als ik heel eerlijk ben helemaal met haar eens. De kinderen hier worden klaargestoomd voor een leven waarin ze vooral kritiekloos moeten voldoen aan de eisen die worden gesteld aan hun plek in de wereld."
Mirreke, ik ben het hiermee ook eens. Ik was zo'n beetje de rebel bij ons in dorp, en vond het verschrikkelijk hoe kritiekloos mijn vriendinnen het verbod met mij om te gaan gingen aanvaarden.
Ik was al 3 jaar niet meer in Duitsland, en heb ook de behoefde niet om te gaan. Een visite bij mijn ouders zal zonder twijfel een ramp worden - ben er gewoon te "vernederlandst" voor. En dochter ook. Dochter heeft hier in NL geleert om in discussie te gaan over alle mogelijke onderwerpen. Ik zie het al voor me, zij in discussie met de buren van m'n ouders, mensen die zo'n mondig kind echt niet gewennt zijn. In het midden van Duitsland, veraf van nederlandse invloed, is zoiets "not done". Al met haar kledij zal zij bij ons in dorp erg opvallen, zij is hier erg individuel mee (niks te korte rokjes etc, maar gewoon een heel aparte moelijk te beschrijvende look met petjes etc, zelfst haar juf hier in NL heeft haar complimenteerd voor haar eigene stijl, dus you get the idea).
Mijn ouders en hun buren zullen hier echt beroert van zijn, als zij zo het dorp in zou willen.
"Veel ouders hebben problemen thuis, maar praten over je persoonlijke problemen is ook weer not done, dan toon je namelijk zwakte, en daar wil men niets van weten."
Ik herken het. Mijn ex heeft zware PTSS en mijn ouders hebben hem dit altijd als zwakte aangerekend. Terwijl hier in NL vrij over psychische ziektes gepraat wordt, en over wat voor antidepressiva men gebruikt, is het in Duitsland nog steeds een tabu.
Het liefst zal ik ex naar NL halen en bij centrum 40-45 laten behandelen, ook traumabehandeling is in Duitsland lang niet zo goed als hier. Ook het sociale klimaat hier zal zoveel beter bij hem passen. Als hij mij verteld hoe vernederend hij in Duitsland behandelt wordt door ambtenaaren, zelfst artsen die het beter zullen moeten weten, krijg ik echt het griezelen!
Volks'karakter'
Even kort nu, heb geen tijd. Ik las net eens stuk in een Duitse krant over een welles-nietes probleem dat speelde tussen Bush en Schröder. Bush dacht dat hij van Schröder een duidelijke toezegging over een mogelijk militair ingrijpen in Irak had gehad, terwijl Schröder juist dacht dat hij een duidelijk nee had laten horen. Nou is dat wel grappig, omdat Duitsers juist vaak heel duidelijk zijn. Zo duidelijk dat ik vaak weer geschokt ben door het duidelijke, ik ben dan weer gewend dat je een duidelijke stellingname aardig 'brengt'. Maar ik kan me dus nu heel erg goed voorstellen dat er door het verschil in hoe je bent, en door de verschillen in verwachtingspatronen van anderen (dus wat je van anderen verwacht), veel interpretatieproblemen kunnen ontstaan, en dan heb ik het nog niet eens over taalproblemen (daar zullen bij bovengenoemde heren wel tolken aan te pas zijn gekomen).
Over artsen: ik hoode laatst dat hier in het buurtziekenhuis een Nederlandse (kinder)psychiater was komen werken, waar de verpleging iig heel erg blij mee was, vanwege zijn veel informelere houding naar hen en naar de ouders en kinderen. Maar deze man heeft het helaas maar enkele maanden uitgehouden, en is snel weer weggegaan. Jammer, de verpleging en ouders waren namelijk erg blij met hem. Daarentegen heb ik met huisarts, tandarts, vrouwenarts eerlijk gezegd zeer goed contact, maar ik vraag net zoveel en reageer net als altijd. Ik krijg wel de indruk dat (althans deze) artsen dat leuk vinden. Ik heb ook enkele zeer nare ervaringen, met name met docenten en schooldirecteuren.
Fijn maylise!
Dat jullie een huis hebben gevonden. Iedereen zal het vast wel fijn vinden dat de echte nieuwe eigen plek in aantocht is.
Enne, verhalen over Duitsland... Ik sta er nu gelukkig vrij laconiek in, en ik zie er ook de humor wel van in. Maar toen we er net woonden heb ik een behoorlijke dip gehad, toen mij steeds duidelijker werd hoe de samenleving hier in elkaar stak. En mijn oorspronkelijke doel, integreren in de samenleving hier en Nederland min of meer achter me laten, heb ik nu losgelaten. Ik ben nu grensbewoner, en neem van beide kanten de positieve dingen. Ik blijf Nederlander, maar heb gewoon mijn wereld uitgebreid met een groot gastland. Nu vind ik het ook fascinerend hier.
Mirreke
Ik denk dat 100% integreren als je op latere leeftijd ergens komt vrijwel onmogelijk is. In zekere zin zul je altijd een buitenstaander blijven. Ik vind dat ook niet zo erg, buitenstaander zijn heeft ook veel voordelen. Het geeft je een uniek perspectief op dingen en je hebt genoeg afstand om je niet alles aan te trekken wat er in een maatschappij gebeurd. Ik voel me zelf hier best thuis maar ik ben geen française en dat zal ik ook nooit worden. Maakt ook niks uit, zolang je leuke mensen om je heen hebt kan je het overal gezellig hebben.
Maylise
