Vermoeden van verwaarlozing

Ja, je kan wat

Je zou kunnen beginnen met een kennismaking met dat gezin. Misschien kun je je hulp aanbieden. (goh, ik heb nog wat babykleertjes over, hebben jullie daar wat aan?).
En misschien kun je dan uit de eerste hand waarnemen wat er aan de hand is.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Hoi Miriam,

Dat heb ik al geprobeerd via degene waar ik de verhalen van hoor. Ze willen geen tweedehands kleertjes en al helemaal geen bemoeienis. Ze hebben ook het contact met de oppas verbroken die probeerde het gesprek aan te gaan over de gang van zaken. Toen was die oppas ineens veel te betrokken en het kindje komt nu dus niet meer bij die oppas.

Vinkje

Niets doen

je zegt dat je dit besproken hebt met een familielid van die mensen "staat er erg dichtbij". Nou dan wordt er binnen die familie dus al over gesproken, ik denk dat het weinig zin heeft om als buitenstaander dan wat te gaan doen.

Als je echt iets wil doen zou ik eerst een je huisarts of cb bellen om te vragen wat zij adviseren.

Zeker wel melden!

Vinkje,

Ik vind dat je wel melding moet doen. Bij AMK of Meldpunt Zorg en Overlast. Er wordt heel netjes en discreet met je melding omgegaan (ik heb ervaring) en het is niet aan jou of ons om te besluiten dat het de melding wel of niet waard is. Het kan bijvoorbeeld best zijn dat het consultatiebureau, andere omstanders of scholen al een melding hebben gedaan die op niets uitliep en dat jouw melding de zaak aan het rollen kan krijgen. Het kan ook zijn dat er al een eerdere melding was en dat de zaak al onderzocht is. Misschien is er al hulpverlening (mensen lopen er niet mee te koop al ze hulp krijgen). In ieder geval kan jij je bezorgdheid uiten en vragen wat je verder kan ondernemen. De kans bestaat dat ze je vragen om naar de school of opvang van de kinderen te gaan en hun te vragen melding te doen.
Maar iets doen is altijd beter dan niets doen. Liever een paar valse meldingen dan 1 melding te weinig.
Een kind hoeft niet geslagen te worden voordat hij/zij hulp krijgt.
Groetjes,
Laminaat

Hearsay, ofwel roddels!

Je kunt echt geen melding doen op basis van verhalen die je "maar [hebt] van "horen zeggen". Degene die ze vertelt staat er erg dichtbij en weet ook niet wat te doen, ondanks meerdere gesprekken met personen die allemaal aanraden aan de bel te trekken."
Wat je wel kunt doen is, wat Miriam zegt, ofwel degene die de verhalen wél uit de eerste hand kent stimuleren om een melding te doen, ofwel zelf contact opnemen en op die manier zorgen dat jij die verhalen uit de eerste hand krijgt. Als diegene (de oppas?) terugkrabbelt zal het ongetwijfeld niet zijn zoals het nu lijkt.
Ander eet- en snoepbeleid dan je zelf erop na zou houden is echt geen reden voor een melding hoor. Ik ken veel mensen (o.a. uit andere culturen) die een volkomen ander voedingspatroon hebben, ook voor hun kleine kinderen, en die ook totaal anders met snoep omgaan.
Eerlijk gezegd krijg ik een heel naar gevoel hiervan, en dan andersom. Waarom is die oppas weg, dat kan een heel andere reden zijn waardoor die persoon zijn of haar gram wilde halen. Waarom moest er überhaupt een oppas zijn, als vader werkeloos is en zelf wel voor zijn kind kan zorgen. Misschien hebben die mensen dat zelf wel bedacht, en is die oppas boos dat ze haar baantje kwijt is.
Ik vind dit echt absolute onzin. Neem zelf poolshoogte, laat je niet afleiden door het feit dat iemand roept (ook alweer hearsay) dat die mensen geen contact willen, maar onderneem het gewoon. Je kunt zelf gemakkelijk een aanleiding verzinnen neem ik aan, (je hebt bv. babykleertjes over, of je zoekt een speelkameraadje voor je eigen kleine kindje, of weet ik wat).
Zoals ik het nu lees lijkt het echt gewoon op doodordinaire roddel.

Mirreke,

Ik ben het ontzettend met je eens!

Groet, YvetteW

Mooi zo

Gelukkig dat er ingegrepen is, Vinkje. Je gevoel was dus juist.

groetjes Damajo

Leer hier van!

Lieve medelezeressen,

Willen jullie alsjeblieft leren van dit draadje? De les is: Ja, ook bij vage vermoedens van ongeschikte omstandigheden van minderjarigen zijn wij moreel verplicht aan de bel te trekken!
Als het minderjarigen betreft hoeven we niet zo nederlands voorzichtig te zijn met angst voor betutteling. We mogen niet zomaar wat relativeren van "ik schreeuw ook wel eens tegen mijn kind" of "ik heb ook wel eens een klap of tik gegeven" of "ik was ook niet altijd volgens het boekje met de voedingsvoorschriften van het consultatiebureau" of "ieder heeft zijn eigen methode van opvoeden" of wat er dan ook in dit draadje voorkwam.
Als je het gevoel hebt dat een kind in je omgeving het thuis niet goed heeft, dat het kind en/of de ouders hulp goed zouden kunnen gebruiken, of als je gewoon "iets" hoort; trek dan aan de bel! Praat met de betrokkenen, instanties, het kind.
Ik ken beroepshalve te veel gevallen van kinderen met wie het echt niet goed gaat. Die hopen dat iemand het opmerkt. Die soms al baat hebben bij iemand die zegt dat ze op de hoogte zijn en die zeggen dat het niet normaal is en niet de bedoeling. dat ze niet allen stan en dat ze hulp kunnen krijgen.
In het geval van Vinkje begrijp ik werkelijk niet dat er de reacties kwamen die ik las. Relativerende reacties; reacties van dat het maar roddel was, dat het onzin was.
Ik ken ook iemand die een uitstekende moeder is, tegen wie een melding was gedaan. Een valse melding dus. Die melding is onderzocht door het AMK, de moeder heeft bezoek gehad van de AMK-mensen, de zaak werd geseponeerd. Niets aan de hand. Van die melding hebben de moeder noch de kinderen last gehad. De moeder weet nog steeds niet van wie die melding kwam. Maar dat doet er niet toe.
Ik bedoel nogmaals (zie voorgaande reactie) te zeggen dat valse meldingen geen kwaad kunnen, maar gebrek aan meldingen wel. In het geval van Vinkje blijkt nu dat een melding absoluut terecht was geweest, want acuut uit huis plaatsen gebeurt nog maar zelden.
Laat je dus niet ompraten door mensen als Mirreke of Yvette; wees niet zo terughoudend als Mirjam of Kumquat.
Als je misstanden vermoedt, doe dan iets!!
Groetjes,
Laminaat

Aiaiaiai!

Valse meldingen kunnen geen kwaad?? Ik hoop dat het jou en je kinderen nooit overkomt. Pluis anders het archief eens na.
Overigens blijf ik er een hekel aan hebben, aan dit soort draadjes en situaties (ik heb via via gehoord dat...). Neen, nogmaals, als je ermee zit, probeer dan zelf een ingang te krijgen. Neem contact op met degenen om wie het gaat, probeer hulp te bieden.

Mirreke

Vinkje hééft geprobeerd contact op te nemen en dat werd afgewimpeld. Volgens mij was jij degene die het maar geroddel vond en overdreven. Nou, blijkbaar dus niet.

Mirreke

Mirreke,

Ik vind jouw reacties het reageren waard. Je hebt gelijk als je refereert aan het archief, maar ik moet jou en de medelezers wijzen op het feit dat de tijden veranderen en dat de hulpverlening ook moderniseert. Nog geen twee jaar geleden was Jeugdzorg iets waar je verre van moest blijven. Ook onderwijzers, onderwijzeressen, kinderdagverblijven en peuterleidsters wisten wel beter dan dîe instantie in te schakelen.
Het is dus goed dat je naar het archief verwijst, want ik was even vergeten dat menig goed bedoelend medemens veel slechte ervaringen had/wist van jeugdhulpverlening. In de zin van: "iemand hoeft maar een roddel door te brieven en je bent je kind kwijt."
Maar echt, lees de site van AMK of Meldpunt Zorg en Overlast. Bel met ze, mail met ze. En je wéét dat het vandaag de dag een stuk zinniger en redelijker is.
Je kan gewoon anoniem bellen en praten. Dan kan je er daarna over denken en alsnog beslissen jouw naam of de naam van het betreffende gezin wel of niet te noemen. Je kan ook anoniem je zorgen bespreken over een kind en vragen wat je het beste kan doen.
Echt, als de Vinkjes luisteren naar de Mirrekes en daardoor geen melding doen, dan gaat zo'n kind als waar Vinkje het over heeft naar de klote. Je kan niet altijd wachten tot een meer betrokkene aan de bel trekt, Sterker nog: de meer betrokkenenen vinden het nog veel moeilijker.
Groetjes,
Laminaat

En dank je wel puck

Dank je wel Puck!
Het is inderdaad een "zie je wel!" geval.
Groetjes,
Laminaat

Sorry, ik ben een bekeerling

Sorry, ik ben een bekeerling,
En dat zijn de ergsten, dat weet ik.
Ik moet dit even kwijt om uit te leggen waarom ik zo fel ben (hoewel ik redelijk probeer te blijven). Ik was ook ooit boos op Jeugdzorg en tegen betutteling. Maar ik heb Het Licht gezien (ik ben peuterleidster en heb veel gezien en geprobeerd en in het verleden vaak vergeefs. Maar de contacten met vooral AMK zijn tegenwoordig heel goed).
Dit even ter verklaring,
Laminaat

De andere kant

Ik heb juist te veel de andere kant gezien, de ellende en hoe ingrijpen volledig mis kan gaan. En ook dat er vaak niets aan de hand is. Daarom kan ik ook wat fel zijn.
Ik probeer altijd uit de eerste hand informatie te krijgen. Ik ga me niet overal tegenaan bemoeien, maar als ik zelf dingen merk of hoor ga ik gewoon een gesprek met de ouders aan. Ik heb dat meerdere malen gedaan met goede resultaten, bijvoorbeeld dat er zelf hulp werd gezocht. Een keer waarbij ondanks alle aandringen de moeder gewoon onmachtig was vanwege een nare ziekte, en de vader niet adequaat reageerde (nieuwe vrouw, nieuw leven, onbegrijpelijk want het is toch je kind...) ben ik na meerdere pogingen naar de school toegestapt. Die heeft toen wel een melding gedaan.

Owww laminaat,

van een valse melding geen last hebben......da´s een uitspraak waar ik de kriebels van krijg.

En dan dat het er niet toe doet wie die melding heeft gedaan. Je weet heel duidelijk niet waar je het over hebt.

Ik wel (gelukkig zelf niet), maar een goede vriendin van mij heeft alles mogen meemaken na een valse melding. Je wilt niet weten waar ze doorheen is gegaan en tot op de dag van vandaag begrijpt ze het nog niet. Ze ligt er niet meer wakker van gelukkig, maar het raakt haar nog erg.....

Laminaat,

ook ik reageer wat fel, mijn excuses hiervoor.

Maar ik heb de radeloosheid en verdriet bij die vriendin gezien, vandaar mijn reactie

En dan bedenk ik me: waarom koel ik eerst niet even af voordat ik reageer?? Tja......

Dichterbij

Laminaat: 'Echt, als de Vinkjes luisteren naar de Mirrekes en daardoor geen melding doen, dan gaat zo'n kind als waar Vinkje het over heeft naar de klote. Je kan niet altijd wachten tot een meer betrokkene aan de bel trekt, Sterker nog: de meer betrokkenenen vinden het nog veel moeilijker.

Ehhh, Vinkje heeft helemaal niets gemeld, maar hier op het forum haar verhaal neergezet. De meldingen kwamen waarschijnlijk al van mensen die dichterbij zaten.

Wat betreft de observatie dat direkt betrokkenen niet aan de bel trekken, dat klopt deels. Micha de Winter heeft eerder al ooit geconcludeerd, dat over kinderen die later 'ontsporen' vaak in hun prille levensbegin al zorgen zijn geuit door de ouders.

Maar ik hoop dat het waar is, dat de jeugdzorg gaat professionaliseren. Voorlopig zie ik vooral 'ketens' opduiken waarin veel automatismen zijn ingebakken, waarin het vooral gaat om doorschuiven en uitsmeren van verantwoordelijkheden en waarin op een gegeven moment niemand meer weet wie wat nu heeft gezegd of gedacht of waar wat vandaan kwam. En ja, in die 'ketens' zitten ook de peuterspeelzaaljuffen.

Tsjor

Peuterpraat

Laminaat: 'Die hopen dat iemand het opmerkt. Die soms al baat hebben bij iemand die zegt dat ze op de hoogte zijn en die zeggen dat het niet normaal is en niet de bedoeling. dat ze niet allen stan en dat ze hulp kunnen krijgen.' En dat in peutertaal?

Volgende baan wellicht in de crisisopvang voor dakloze jongeren? Die komen grotendeels uit de jeugdzorg.

Nogmaals, ik hoop dat er inderdaad een professionaliseringsslag plaats zal vinden. De uitspraak van de rechter bij Laura was al bijzonder, met enkele zeer relevante punten voor toekomstige uitspraken. In de gesloten jeugdzorg kunnen ouders voortan zelf kinderen plaatsen (via indicaie BJZ) en hoeft het gelukkig niet meer via een OTS etc. En dat levert verfrissende ervaringen op. De eien-kracht-conferenties die zich nu eindelijk lijken te ontwikkelen, ook dat zijn hoopvolle tekenen.

Maar ik ben nog lang niet toe aan de oproep: bellen alsje iets ziet, want AMK is nu zo professioneel geworden. Let wel, Vinkje kende de mensen zelf helemaal niet. Het was een verhaal van iemand in haar omgeving die een familielid had en die.... nou ja, dat valt voor mij nog steeds in de kategorie 'roddel' waar je niks mee moet doen. Het is ook niet haar gevoel geweest dat de zaak in gang heeft gezet. En blijkbaar wist ook degene in haar omgeving van wie het familielid dus enzovoorts niet dat er al een en ander in gang was gezet. Slecht nieuws gaat altijd veel sneller dan goed nieuws.

Tsjor

Wat is erger?

Nou goed,

Het komt er eigenlijk op neer dat je je bij twijfel over een melding doen één ding moet afvragen: wat berokkent meer leed; geen melding en het was wel nodig, of wel melden, maar het was niet nodig?
Mijn keuze is duidelijk. En ik hoop meerdere lezeressen met mij.
Maar anoniem bellen of mailen met AMK kan zeker geen kwaad. En met anoniem bedoel ik dat je ook de naam van het betreffende gezin niet hoeft te noemen.
Groetjes,
Laminaat

Een klikmaatschappij

Dat is erger. Ik deel overigens dat je beter het AMK kunt bellen met dit soort vragen, dan hier op het publieke forum neerzetten. Het gaat immers niet om wat de 'communis opinio' ervan vindt. Het zijn vaak individuele zaken waar individuele antwoorden op passen.

'Het komt er eigenlijk op neer dat je je bij twijfel over een melding doen één ding moet afvragen: wat berokkent meer leed; geen melding en het was wel nodig, of wel melden, maar het was niet nodig?' Die vraag moet je inderdaad serieus nemen: wat is erger? En daarvoor is het noodzakelijk dat je weet wat er kan gebeuren na een melding. Dan breekt niet plotseling het paradijs open of zo. Juist voor een redelijke afweging is het van belang dat mensen zich op de hoogte stellen (de meerdere lezers waar jij op doelt) van de mogelijke gang van zaken na een melding. Er zijn overigens ook documentaires over, natuurlijk de verhalen van mensen die afschuwelijke dingen hebben meegemaakt in de jeugdzorg, maar ook documentaires die op instigatie van de jeugdzorg zelf zijn gemaakt. Kijk ernaar, denk erover na en maak een afweging: wat is erger, een melding en daarna alles wat dan kan gebeuren; of de situatie zoals die is (en vooral: wat weet jij echt).

Ik hoop dat de lezers met jou kennis nemen van verhalen van mensen die ervaringen hebben in de jeugdzorg, zodat ze weten wat voor keuze ze maken. En vooral ook goed nadenken over wat je nu echt weet en wat je alleen maar van horen zeggen hebt. Vinkje wist bijvoorbeeld niet dat AMK blijkbaar al ingeschakeld was. Eén roddelende bron kan -als iedereen jou volgt- een veelvoud aan meldingen opleveren, waarbij uiteindelijk niemand meer weet dat het om dezelfde roddelende bron is. Niet iedereen heeft net een camerateam met gezond-verstand-journalist achter zich aan op het moment dat de kinderen van de ontbijttafel worden geplukt.

Tsjor

Hoe?

"Maar anoniem bellen of mailen met AMK kan zeker geen kwaad. En met anoniem bedoel ik dat je ook de naam van het betreffende gezin niet hoeft te noemen."

Hoe zulks?

"Ja hallo, met mij, ik hoor dat het bij mijn buurvrouw heel erg is. Nee, ik zeg niet waar ik woon, ik wil anoniem blijven. En ik zeg ook niet hoe zij heet"

effectief optreden wordt wel lastig zo, lijkt me.

Verder sluit ik me aan bij Tsjor: de meldingen op grond waarvan hier kennelijk actie ondernomen is, zijn zo te lezen gedaan door mensen die daadwerkelijk geconstateerd hadden dat er iets aan de hand was. En niet door mensen die van andere mensen hoorden dat weer andere mensen hadden gezegd dat...

Groeten,

Temet

Kijktip: vanavond

22.55 uur nederland 2 NCRV-document over Eigen Kracht Conferenties. Omdat het wel nog bestaat, een samenleving waarin mensen elkaar aanspreken (dus niet roddelen) een hulp vragen/aanbieden om problemen op te lossen.Gelukkig wel.

Tsjor

Hoe? en klikmaatschappij/zwijgmaatschappij

Klikmaatschappij. Tja, dat moet dan maar. Ik zit er ook niet op te wachten dat iemand melding maakt van die ene keer dat ik mijn kind toesnauwde in de Albert Heijn. Of wat dan ook van de dingen waar ik niet trots op ben. Maar als er minderjarigen in het geding zijn, dan ben ik niet meer zo liberaal in de privacyregels.
Maar zwijgen als je kinderleed vermoedt, dat is veel schadelijker.

Hoe? Nou zo:
"Ja hallo, met mij, ik hoor dat het bij mijn buurvrouw heel erg is. Nee, ik zeg niet waar ik woon, ik wil anoniem blijven. En ik zeg ook niet hoe zij heet"
"Maar wat is dan uw reden om te bellen?"
"Ik ben gewoon erg bezorgd over de het kind van buurvrouw, ik hoor ...... en ik weet niet wat ik moet doen."
"U kunt het aan mij vertellen. En als u dat niet weet kan u spreken met de opvang/school."
"Maar gaat de buurvrouw mij dan een stomme trut vinden?"
"Uw buurvrouw hoeft het niet te weten. Als u bereid bent de naam van één van de kinderen te geven, dan kunnen wij kijken of we al iets over hem/haar in het dossier hebben. U kunt dan alsnog nadeken over een officiele melding."
"Okee, ik ga er over nadenken en er over praten met mijn man."
"Dat lijkt me een goed idee, maar gezien de dingen die u me daarnet vertelde, hoop ik spoedig meer informatie te krijgen van u."
"Maar als ik een anonieme melding doe, gaat u dan zeggen dat de melding van 'een buurvrouw' komt, want dan weet ze meteen dat ik het ben?"
"We nemen geen stap zonder uw medeweten en houden u geheel buiten schot. Maar als u de school of opvang kunt overreden, dan zou dat de zaak veel verder vooruit helpen."
"Dank u wel. Ik ga u misschien nog bellen."

Groetjes,
Laminaat

Geweldig

En nu?

Tsjor

Laminaat

Onzin Laminaat, zo gaat het helemaal niet. Ik weet dit uit eigen ervaring!
ik heb te maken gehad met een valse melding en ik kan je vertellen, je gaat door een hel! na enkele maanden was het het AMK wel duidelijk dat er niks aan de hand is, maar bij allerlei andere instanties die ingeschakeld zijn om te onderzoeken of er iets is, blijven ze je raar aankijken, ik noem: de huisarts (waar ik niet meer heen durfde als ik iets had) op het CB (gaat alles nu goed werd er elke keer gevraagd, nog een jaar nadien), op school door de juf scheef aangekeken, die elke keer als kind een blauwe plek had aan kind vroeg waar het vandaan kwam, of ik het gedaan had. Bij wisselen van school, dossier van kind waar melding nog in stond, die meegestuurd wordt, ook al is het dossier bij het AMK intussen vernietigd, idem bij wisseling van het CB.

Bij ons was de melding anoniem gedaan door onze buren (die wel eens 1 van onze kinderen hoorde huilen en schreeuwen). Ik wist meteen dat het onze buren waren omdat de buurvrouw wel eens had laten ontvallen at ze een keer bijna het AMK had gebeld voor een ander gezin waar ze wel eens een kind hoorde huilen (deze vrouw denkt dat als een kind huilt, het mishandelt wordt).
Ik vertelde die maatschappelijk werkster van het AMK die bij ons op huisbezoek kwam dat ik vermoedde dat het de buurvrouw was en tot mijn stomme verbazing gaf ze het toe, terwijl de melding ANONIEM was. Heel professioneel!!
Verder werd er niet naar mij geluisterd, mijn uitleg dat kind net school was begonnen en daardoor erg huilerig was. Nee, in plaats daarvan werd een school, CB en huisarts gevraagd of zij tekenen van mishandeling hebben ontdekt bij mijn kinderen. Er werd totaal niet naar mijn man of mij geluisterd. Mijn man en ik zijn door een hel gegaan. Ik heb nachten lang gehuild.
Laminaat, je weet duidelijk niet waar je het over hebt!

Dus het kan ook zo gaan

Samenvattend gaat het dus zo:

"Ja hallo, ik bel voor mijn buurkind."

"Oja, wat is er dan aan de hand"

"Nou, ik hoor het huilen en schreeuwen"

"nou dat is niet best mevrouw, dat is zeker een reden voor een melding. Die kunt u anoniem doen, zodat uw buren nooit weten dat u het was"

"Zeker weten, ze komen er niet achter dat ik het was"

"Zeker weten mevrouw"

Kolder dus!
Zwijgen als je kinderleed vermoedt kan inderdaad schadelijk zijn. Maar ik verwacht wel van instanties dat ze het kaft van het koren kunnen scheiden en niet meegaan in dit soort onzin meldingen. Dat maakt het zo kwalijk. Iedereen kan maar een melding maken, dus ook als pesterij en je hele gezinsleven wordt doorgelicht, daar doe je geen flikker tegen.

Laminaat

"Het komt er eigenlijk op neer dat je je bij twijfel over een melding doen één ding moet afvragen: wat berokkent meer leed; geen melding en het was wel nodig, of wel melden, maar het was niet nodig?"

Dat denk dus ook. En daarnaast is het als meer direct betrokkene volgen mij inderdaad ook nog moeilijker om stappen te nemen. Dan voel je je al gauw erg bezwaard, heb ik zelf mogen ervaring. Ik denk dat mensen die wat verder weg staan het vaak zakelijker kunnen bekijken en niet zo snel in een loyaliteitsconflict komen.

Dees

Dees,
Ontzettend bedankt voor je reactie. Ik begon al bijna te denken dat ík gek was met al die anti-reacties. Jij geeft me weer vertrouwen in de Ouders Online lezers.
Groetjes,
Laminaat