Verhuizen als kinderen 12 en 6 zijn?

Manda

Ik zou er inderdaad heel goed over nadenken want het klinkt alsof je echt niet weg wilt. Ik ben nu ook vooral verhuisd omdat mijn man het graag wilde. Ik was echter niet zo absoluut tegen de verhuizing. Ik had en heb vooral twijfels of dit met oog op de kinderen het juiste moment was. En het is ook gewoon heel zwaar. Enorm veel regelwerk, eerst weer tijdelijk een huurwoning vinden want ik wil rustig de tijd nemen om te zoeken en te kopen, straks dus weer verhuizen want kopen.... En daar komt dan nog bij dat de kinderen helemaal niet blij zijn met de verhuizing en dus heel moeilijk zijn op dit moment. Donderdag beginnen de scholen hier dus de kinderen zijn enorm zenuwachtig en dat vertaald zich in een heel kort lontje en veel huilbuien. Als je er zo midden in zit is het echt moeilijk om de leuke kanten te zien. Dat komt wel weer maar ik zou zeker niet onderschatten hoe stressvol het is, zeker met oudere onwillige kinderen.

Maylise

Tja, je hebt leuk en leuk

Van het weekend las ik Frits Abrahams en Youp die allebei erg genoeg hebben van het leukheidsgehalte van Amsterdam en de hossende massa die dat steeds weer op de been brengt.

Het kan verkeren

Ja, hier...

Heeft man hety een aantal jaren gedaan. Nacht of 3-4 per week van huis. Standaard.

Het is te doen. Absoluut.

Maar het is wel pittig, en je moet goed je best te doen om het prettig te houden. Veel bellen. Ook met de kinderen. Gewoon, elke dag al die onbenullige dagelijkse dingetjes door de telefoon bepraten ipv live.

Ik werkte niet. Ik vraag me af of ik het 'getrokken' had met een baan erbij. Want met een man die (ver) weg zit komt echt alles op jou neer. De volle ochtend- en avondrun. Alle haal en breng en kook en was en regeldingen. Alle voorlees, huiswerkhulp, en noem maar op. Tuurlijk, er besataan ook een-oudergezinnen en die reddne het ook, maar als je in principe met zijn 2-en bent als ouders dan is het best een pittige overgang.

Voordelen had het (gek genoeg) terugkijkend soms ook. Want al je man er niet is, dan weet je dat & dan regel je je zaakjes ook allemaal zelf. Het is allemaal heel duidelijk. Nu heb ik weer een drukke, doch meer inhuizige man, en stiekem ga je er dan toch vanuit dat hij ook wel eens even een kind naar sport kan brengen of er een paar in bed kiepert, en hoewel ie dat natuurlijk ook regelmatig doet, lukt het vsaak ook niet. Komen er weer allerlei last minute tripjes tussendoor waardoor jij (wederom last minute) weer oppas moet regelen en zo. Toen ie (zo goed als) volle weken weg was was dat in elk geval allemaa duidelijk. dat ik het zelf moest regelen.

Overall zou ik zeggen: als je relatie goed is kun je dat prima een paar jaar doen. Zeker als de kinderen zo groot zijn dat ze ook met papa kunnen bellen. Maar ik zou er wel een grens aan zetten dat het idd tijdelijk is, jaar of 2,3 of zo. Langer is toch niet leuk (merk ik in retrospect ook nu man er weer wel vaak is. Dat we dit niet nog 5 jaar hadden moeten doen. Het was lang genoeg zo.)

Ingrid

Ja hoor

Mijn man werkt gaat gemiddeld 1 a 2 keer per maand naar Londen, soms maar voor een dag, soms voor 2 of 3 dagen. Zeker als het op een dag is merk ik het niet eens. Nu hebben we wel het voordeel dat we dichtbij Rotterdam zitten, je kunt dichtbij parkeren en vanaf de parkeerplaats zit je zo bij de gate. Dus je hoeft niet uren vantevoren aanwezig te zijn. Ik ken ook iemand die volledig in Londen werkt. Vertrekt op maandagochtend en komt vrijdagmiddag weer thuis, hij heeft daar een appartement. De mogelijkheid bestaat dat mijn man dit op termijn ook gaat doen, maar dan zijn onze kinderen al wat ouder, ca. 15 en 13 tegen die tijd. Hij ziet in het vliegtuig altijd veel bekende gezichten, blijkbaar veel mensen die heen en weer vliegen.

Niet doen

als je nu al twijfelt, want het is wel heel heftig ( zie IngridT). Wij wisten dat het ongeveer 9 maanden ging duren, maar als er geen einddatum in zicht is, zou ik er dus niet aan beginnen.

Manda

Als je al onrustig en wispelturig bent en niet lekker in je vel zit dan moet je zeker niet willen gaan verhuizen. Een verhuizing geeft zo ontzettend veel stress en rompslomp (dat weet je vast ook nog van de vorige keer): dat wil je nu er echt niet bij hebben denk ik.

Oke, laat maar manda

Mijn reaktie slaat als een tang op een varken, het ging al niet meer over verhuizen maar over ver van huis werken....

Dochter

Je kleurt het in vanwege je eigen nu negatieve perspectief. Je zou ook kunnen denken: dochter maakt blijkbaar heel makkelijk vrienden. Die redt zich wel.

Tirza

Je weet het niet

je kunt gewoon niet weten hoe een verhuizing uitpakt.

Dochter moest in klas 3 VO verhuizen.Dat vond ze afschuwelijk. Maar terugkijkend is ze erg tevreden met deze gang van zaken, ze heeft van alles geleerd en ontdekt wat ze zonder die verhuizing was misgelopen.

Nou ja, dan had ze op de plaats van toen van alles geleerd. Weer andere dingen.

Het is gewoon erg lastig.

Iets vervelends moeten meemaken is niet per definitie erg, op langere termijn. Zolang je naaste omgeving warm en stabiel is kun je veel aan.

Manda, andere insteek

Als je het anders gaat noemen, niet iets wat je je dochter 'aandoet' maar een nieuwe kans die je haar meegeeft, is het al iets heel anders. Je neemt haar geen vrienden af, je biedt haar een kans op weer nieuwe vrienden en een ander leuk leven.
Verder, ver werken van huis. Hier (ik woon in Duitsland) gebeurt dat vrij veel. Van de buren rond me hebben zeer velen een partner die veel en lang (en regelmatig) van huis is. Duitsland is natuurlijk heel groot, en als je voor je werk veel weg moet is het vaak niet meer haalbaar 's avonds weer naar huis te rijden. Ik ken een behoorlijk aantal mensen met min of meer een weekendrelatie, waaronder ik zelf. Mijn partner is elke week gemiddeld zo'n drie nachten van huis. Dat was bijzonder wennen, maar inmiddels vind ik het zelfs heerlijk. De kinderen ook. Ik ben juist minder gestresst als hij er niet is
Ik ben verhuisd met vier kinderen, toen 11, 9, 6 en 3. Voor de jongsten heeft het het beste uitgepakt, die hebben er de minste last van ondervonden. De oudste kon het beste overweg met de veranderingen van de verhuizing. Zij zit zo goed in haar vel dat ze door deze belevenissen alleen maar gesterkt is en nu echt heel makkelijk nieuwe mensen leert kennen, en zich goed staande houdt in een nieuwe omgeving. Mijn zoon van toen 9 heeft er echt vreselijk veel last van gehad, maar dat kwam vooral door de cultuurverschillen. Dat moet je niet onderschatten, en dat kan ook binnen Nederland natuurlijk. Hoewel, zo erg als de overgang van Nederland naar hier kan het niet snel worden denk ik.
Wat ik wel merk is hoe veel mensen verhuizen. Jij kunt misschien wel lekker blijven zitten, ook met de gedachte aan vriendinnetjes in het achterhoofd, maar dan ineens verhuizen er misschien toch wel twee kernvriendinnen, of komt er een nieuw iemand in de klas die een heel eigen chemie meebrengt en de boel door elkaar schudt.
Oh, en zeker als je dochter niet meer zo piepjong is, is het heel gemakkelijk om oude vriendschappen in stand te houden. Via MSN en mobieltjes heeft mijn dochter nog steeds goed contact met oude vriendinnen, en ze ziet ze ook regelmatig. Ook zoonlief heeft nog steeds regelmatig contact met oude vrienden. Het is een nieuwe wereld die zeker voor de jeugd steeds kleiner wordt.
Overigens gaat het nu met beide oudsten ook weer erg goed, ik denk ook wel dat je er veel levenservaring door krijgt.
Ik zou als ik jou was even proberen alles los te laten, wat rustiger te worden. En dan eens goed proberen te doorvoelen wat belangrijker lijkt. Persoonlijk denk ik dat de onvrede van volwassenen in hun werk of leven belangrijker is dan een leuk vriendenclubje van kinderen, omdat kinderen echt, écht, veel flexibeler zijn dan je denkt.
En mocht je verhuizen gaan overwegen, breng het dan ook voor je dochter als een groot avontuur. Wij zijn met alle kinderen op huizenjacht gegaan, ze zijn er zo in meegegroeid en vonden het zo leuk en spannend allemaal, het was echt een onderneming van het hele gezin, en niet iets wat pa en moe zo nodig moesten.

Eens met manda

Hoi,

Natuurlijk biedt een verhuizing ook nieuwe kansen en avontuur, maar volgens mij vinden kinderen het gewoon fijn als Hun leven stabiel is.
Ik had vorige week ook een Almere draadje lopen en Jean tot de conclusie dat ik het niet goed vind als mijn zoon nu weer van school wisselt.

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Vergeet niet...

Manda wil zelf eigenlijk helemaal niet verhuizen. Het is niet alleen de kinderen die (waarschijnlijk) niet willen maar Manda wil liever ook niet. Dat begrijp ik heel goed. Als je een fijne omgeving hebt, een mooi huis en ook nog eens in de stad waar je het liefst woont & leuke mensen om je heen dan is verhuizen helemaal niet aantrekkelijk.

Zoals ik schreef zijn wij onlangs verhuisd. Dat was vooral omdat mijn man het graag wilde maar ik was absoluut niet tegen. Ik heb hier een baan gevonden waar ik super blij mee ben en ik vind het helemaal niet erg om nu weer in Frankrijk te wonen. Mijn enige twijfel betrof de kinderen en de timing van de verhuizing.

Overigens vinden de kinderen het hier helemaal geen groot avontuur. Mijn jongste twee hadden er echt geen zin in en geef ze eens ongelijk. Mijn 16 jarige was wel redelijk gemotiveerd en vindt het eigenlijk wel interessant maar hij heeft natuurlijk ook altijd de mogelijkheid om binnen vrij korte termijn weer terug te gaan gezien zijn leeftijd. Mijn 20 jarige is ook meegegaan maar dat is min of meer vrijwillig (we hebben hem omgekocht). Voor hem is het inderdaad vooral een groot avontuur en hij weet ook dat als hij terug wil dat altijd kan. De twee jongsten hebben die escape clausule niet natuurlijk en voor hun is het gewoon wennen. Ander systeem, andere taal, andere school, vriendjes die ze moeten missen en hun vertrouwde omgeving.

Dan hebben mijn kinderen nog het geluk dat ze de taal spreken maar ons nichtje wat ook is meegekomen spreekt de taal niet dus voor haar is het helemaal moeilijk. Zij is ook nog maar 8.

Maylise

Haarlem - eindhoven forensen?

Is forensen geen idee? Hij rijdt tegen de file in. Tegen de tijd dat jouw man in Ei gaat werken zijn de werkzaamheden bij A2 hopelijk af en is het overal minstens 3 4 of 5baans. Jammer dat de directe treinverbinding Haarlem-Maastricht/Heerlen niet meer bestaat en dat ook de KLM geen binnenlandse vluchten meer heeft Het is wel zwaar maar dan hoeft er ook niets nieuws of anders meer geregeld te worden.

Ik ken iemand die in amsterdam woonde en 3 dagen in Ei werkte. 1 nacht sliep ze bij haar zus, maar ze had toch tijd nodig om bij te komen na die drie dagen.

Als je dan toch moet verhuizen richting Ei, dan zijn misschien Utrecht, Culemborg of Den Bosch wel wat. Redelijk midden in het land, met historisch centrum maar niet te ver van Ei, met kans op huis met tuin in de laatste 2 plaatsen.

Ik dub hier zelf ook vaak over, over verhuizen. Dus ik volg deze draad met interesse.

Aarden

Cobi schreef “Ik ben ook aardig wat verhuisd, en bij mij heeft er toe geleid dat ik me snel aanpas maar niet meer lijk te aarden”
Dat is nu precies waar ik mee worstel. Onze meest recente verhuizing was drie jaar geleden naar onze huidige woonplaats, onze kinderen waren toen 4 en 7. Objectief gezien een goede keus, een half uur nadat ik de voordeur achter me dichttrek zit ik achter mijn bureau (was anderhalf tot twee uur), De kinderen kunnen naar school lopen (moest met de auto) en alles zit op loopafstand (zwembad, bibliotheek, winkels). De verhuizing verliep ook prima, de kinderen waren redelijk snel gewend en we hadden al snel veel nieuwe kennissen opgedaan. Maar ik vind onze woonplaats maar niets, er heerst een vervelende conservatieve middle-class sfeer en ik voel me er niet thuis. Ik heb mezelf beloofd dat we mogen verhuizen als de kinderen klaar zijn met de middelbare school, maar ik maak me zorgen dat het gewoon niet meer gaat lukken, ergens anders aarden. Misschien zijn we gewoon een keer te veel zijn verhuisd.
De vraag is eigenlijk of ik dit gevoel ook had gehad als we een andere, leukere woonplaats uitgezocht hadden. Ik denk het eigenlijk niet. Ik denk dat ik te weinig op mijn eerste indruk vertrouwd heb toen we deze plek uitzochten, want echt inspirerend vond ik het niet na de eerste paar bezoekjes. Deze plaats kwam duidelijk als gunstigst uit de bus op basis van de lijst met met name praktische wensen die we hadden. Ondertussen weet ik veel beter waar we op moeten letten bij een volgende verhuizing, maar vooralsnog blijven we waar we zijn. Onze oudste gaat maandag met het laatste jaar van de basisschool beginnen en we hebben een passende middelbare school voor hem gevonden.
Ik hou mijn gevoelens hierover overigens grotendeels voor me, mijn kinderen zouden accuut in de stress schieten als ze dachten dat ik misschien wel weer zou willen verhuizen en mijn echtgenoot wordt ook niet erg gelukkig van mijn onvrede. So I suffer in silence
Ik ben overigens ook nog niet teruggeweest naar onze oude woonplaats, ondanks het feit dat het maar anderhalf uur rijden hiervandaan is en we er nog een aantal vrienden hebben wonen. Ach, nog maar 11 jaar tot de jonste klaar is met de middelbare school....

Wat dingen

Manda:
"Dus het kan best zijn dat hij en ik andere dingen gaan besluiten."
Je bedoelt: Hij verhuist, jij niet, en jullie gaan scheiden?

Overigens: Haarlem-Eindhoven is (zlefs tegen de files in) een rotstuk om te forenzen, en lange-afstandsforenzen is vermoeiend.

?? tegen veranderingen?

Even doorredenerend op wat Tinus concludeert over jouw uitspraak: Jullie besluiten beiden iets anders, dus jij verhuist niet en hij wel, kortom je gaat uit elkaar. Maar jij wilt o.a. niet verhuizen (althans je geeft aan dat het zeer belangrijk voor je is) omdat je geen veranderingen wilt voor je kind. Ik denk echter dat een scheiding veel ingrijpender en wereldschokkender is dan een verhuizing met het hele gezin.
Je bent toch samen, een gezin? Dan ga je dit probleem, deze situatie, toch met elkaar aan, dan los je dat toch in onderling overleg op? Misschien, als jij echt niet wilt/kunt verhuizen, kan hij een compromis sluiten en weer een andere baan, een andere carrière nastreven. Of misschien ga jij overstag. En misschien wordt de soep niet zo heet gegeten als hij nu lijkt te worden opgediend. Nogmaals, laat het eerst eens even los, laat het wat betijen. Je zult zien dat het zich oplost, en dat het nog meevalt ook allemaal.
Ik hoop iig voof je/jullie dat het niet tot een scheiding leidt.

Nou ja

Goh wat zijn we weer lekker aan het invullen hier mensen. Ik vind het allemaal nogal impertinent.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Maylise

Ik lees dat jouw/jullie kinderen nu toch wat ouder zijn dan de onze destijds, en ook dan de leeftijd die Manda voor zich ziet. Ik kan me voorstellen, als je al wat meer een gevormde puber bent, dat het lastiger wordt, zeker bij grote cultuur/taalverschillen. Voor onze kinderen was het echt een leuk avontuur.
Ik denk zelf, dat ik als kinderen ouder worden, hun mening misschien toch wat meer laat meespelen. Aan de andere kant, net wat je zegt, bij oudere kinderen wordt het ook weer gemakkelijker om zelfstandig terug te gaan als student.
Ik vind het knap an jullie hoor. Zo'n verhuizing met zoveel kinderen. Ik begin zelf nu net een beetje bij te komen en me echt thuis te voelen.
Overigens, laatst hebben we het er nog eens over gehad, maar geen van onze kinderen wil terug, daar zijn ze heel duidelijk in.

Gemist

Ik lees dat je vriend het niet naar zijn zin heeft op zijn werk. En de volgende stap is een baan zoeken aan de andere kant van het land. Volgens mij zijn er bergen banen te vinden binnen een straal van 50 km van Haarlem.

Ik heb vast iets gemist, maar waarom zou een andere, uitdagender baan per se aan de andere kant van het land moeten zijn?

Tihama, 2-maal naar de andere kant van het land verhuisd vanwege banen