Veilig Thuis, hulp

Nederlandse man

Aan de ene kant weet haar man dat dit mensen zijn die op een dag je kinderen komen meenemen. Aan de andere kant adviseert hij Liza hen wel te vertrouwen. Die man is ook in de war, wie zou dat niet zijn met zo'n invasie.
En soms heeft vertrouwen wel zin en tref je iemand met wie het 'normaal' zaken doen is. Vaak echter wordt je gevangen in een protocol waarin mensen met een tunnelvisie jou en je gezin niet zien, maar alle 'zorgen' gaan zitten afwerken. Het is een tombola. Er staat niets vast.
En er dan voor zorgen dat je je mond houdt en kort en concreet converseert is ook niet voor iedereen weggelegd.
Maar het is waar. Je doet je best, spreekt met je man over wat politiek correct zou kunnen zijn of waar jij de plank misslaat, maar Liza voelt zich aangevallen dus heeft ook de neiging om zichzelf te verdedigen.
Bovendien hebben mensen zich bij haar niet vertrouwenswaardig gedragen dus dat vertrouwen is ze kwijt.
Ze zou het door haar man kunnen laten doen, maar als hij dan dingen beloofd die zij niet ziet zitten heb je daar weer een probleem.
Het is echt niet makkelijk en er zijn adviezen maar geen garanties.

Niet eens, AnneJ

Mijn zorgen zitten vooral in de berichten van Liza over de invulling van haar moederschap. Het voelt erg gespannen en perfectionistisch, waardoor ze een tegengeluid niet meer kan velen.

Nachten zoeken naar het gelijk van haar vaccinatieschema, het is niet goed voor Liza en daarom niet goed voor haar kleintje. Als ik het goed heb kunnen distilleren uit de woordenstroom, was tijdens het bezoek vooral de spanning van Liza een laatste probleem. Haar man probeert juist meer mee te buigen.

Half citeren uit een artikel dat na de punt toch echt anders luidt, doe het niet. Je voedt haar ongerustheid onnodig. Veertig procent van de peuters volgt geen enkele vorm van voorschool. Dat is de realiteit in Nederland.

Dit is niet jouw verhaal, AnneJ

Dat is het probleem, je redeneert vanuit je eigen verhaal en de slechte verhalen die jouw verhaal ondersteunen. En dat wordt dan waarheid.
'Dat helpt natuurlijk niet, maar ook als je redelijk blijft, kan men je nog steeds 'onredelijk' vinden. Kan ik je vertellen.'
Ja, en ik kan je vertellen dat als je redelijk blijft, dat men je dan ook redelijk vindt en jouw redelijkheid overneemt. Dat is mijn ervaring, ook al vind ik het hele proces nog steeds een nachtmerrie.

'Omdat veel jeugdbeschermers gewoon weinig weten van variaties op het gebied van opvoedingsopvattingen die te maken hebben met omgang met kinderen, gezondheid en ontwikkeling.' Jij denkt dus dat een jeugdbeschermer alles kan leren over de Letse, creoolse, Hindostaanse, Javaanse, Chinese, Irakese, Iranese, en alle andere 197 nationale opvoedingsstijlen die er in Nederland zijn, nog afgezien van de variaties daarin, zoals de Letse antroposofische etc. En je begrijpt dat een Letse vrouw niet in staat geacht hoeft te worden om de Nederlandse opvoedingsopvattingen tot zich te nemen. Daar zit een superioriteitsgedachte onder van heb ik me jou daar.

Tsjor

Ik ben alle details even kwijt

maar volgens mij is Liza al eerder opgevallen bij het CB / kraamzorg dan de ambulancemelding. De kraamzorg dreigde al met melden, het CB was al eerder bezorgd. Ik denk dat de ambulancemelding de aanleiding is geweest om in actie te komen. En dat de ambulance-medewerkers of vooraf wisten dat ze moesten opletten, of dat zij iets gemeld hebben waardoor de hele zaak aan het rollen is gegaan.
Als ik lees wat Liza's meningen zijn, dan kan ik mij de ongerustheid wel voorstellen.
Als Liza een Nederlandse was geweest die wenselijke antwoorden kan geven, dan was ze nooit bij VT beland. Ook niet als kind naar een alternatieve huisarts was gegaan, ook niet als kind niet naar het CB was gegaan, ook niet als kind niet naar de peuterspeelzaal was gegaan.

Maar het hele verhaal lezend, denk ik dat het helemaal niet zo gek is als kind van Liza naar een peuterspeelzaal gaat, onder de Nederlandse mensen komt om de taal te leren en de gewoontes.
Ook ik ben benieuwd hoe de vader communiceert met zijn kind en of er ook Nederlandse familie betrokken is bij dit kind.
In de verhalen van Liza lijkt het alsof zij alleen belangrijk is voor het kind en daarmee ook de enige is die met het kind contact heeft. En dat is precies wat mij zorgen baart.

Superieur

Niet superieur Tsjor. Je hoeft niet zelf alles te weten en te kunnen om toch respect te hebben en open te staan voor alternatieven. En vaak is dat niet zo, mensen vinden zichzelf vaak de 'norm', maar dan kun je die mensen natuurlijk niet zoveel macht geven over anderen als nu aan de orde is.

Ach zorgen

Ik weet niet hoe lang Liza al in Nederland is, maar ik vind het van durf getuigen om met het Nederlands dat ze wel kent zich op een forum van Nederlandse ouders te melden en haar verhaal te doen. Ze heeft al een heel behoorlijk niveau in het Nederlands, ze kan zich goed verstaanbaar maken en gedachten delen, ook al zit er grammaticaal nog wel wat fout of is wat onduidelijk door een niet helemaal juiste woordkeus.
Dat Nederlands zal ze niet in isolatie met kind op schoot in haar huis opgedaan hebben. En dat is ook niet wat ze zegt. Ze gaat er op uit, ze winkelt, ze gaat naar de kinderboerderij, het zwembad.
Het lijkt wel alsof men er op uit is om haar ongeschikt te verklaren terwijl ze juist zoveel goed doet.
Het blijft toch lastig denk ik om iemand die anders is of anders denkt te blijven respecteren. We zijn geneigd om altijd over anderen een mening te hebben en niet zo'n fraaie mening. Kijk maar naar jezelf denk ik dan.
En een mening mag een mening zijn, maar dat er consequenties aan zitten als dreigende juridische maatregelen is disproportioneel en ongrondwettelijk.

Respect

Je gooit nu nogal wat met de term 'respect'. Wat bedoel je met dat woord?
'Je hoeft niet zelf alles te weten en te kunnen om toch respect te hebben en open te staan voor alternatieven.' Dan zal iemand toch die alternatieven moeten aandragen door uit te leggen waarom iemand doet zoals die doet. En hoe zit het met het omgekeerde respect? Iets in de zin van: 'Ja, ik begrijp dat er goed gekeken wordt naar pasgeborenen, hun groei en welzijn, want ik begrijp dat mensen in Nederland dat belangrijk vinden.' Of: 'Ja, ik begrijp dat mensen in deze samenleving het belangrijk vinden dat kinderen kunnen communiceren met anderen in een taal die iedereen die op dit stukje grondgebied woont spreekt.'
'En vaak is dat niet zo, mensen vinden zichzelf vaak de 'norm', maar dan kun je die mensen natuurlijk niet zoveel macht geven over anderen als nu aan de orde is.'
Wat betreft het eerste deel van de bewering, dat geldt ook voor Liza, zij heeft haar eigen normen.
Wat betreft die macht, ja, dat is de macht die de overheid heeft om zorg voor kinderen die in de knel komen te kunnen regelen. Het gaat vaak genoeg mis, maar helaas kan het niet zonder. Wie haalt anders die kinderen van het balkon af?
Ik denk dat je nog een denkomslag moet maken. Nederland is al lang niet mee het land van de witte, blanke kaaskoppen waar buitenlanders zich dan tegenover plaatsen. Het is al lang een multiculturele samenleving, waarin mensen zich tot elkaar moeten verhouden: surinamers tegenover marokkanen tegenover turken, syriërs, Letten, Esten, Grieken, spanjaarden, amerikanen etc. etc. en dan nog allemaal met een hoofdletter, excuses.

tsjor

Dat is haar recht Tsjor

Het is het goed recht van Liza, zolang ze haar kinderen niet mishandelt of misbruikt, om haar eigen normen te stellen. Daar heeft de overheid vanaf te blijven. Ook omdat dit 'ingrijpen' ouders vleugellam maakt en juist minder geschikt om voor hun kinderen te zorgen nadat de overheid er overheen gewalst is.
Ook in de docu over het gezin met Lyme zegt de onderzoekster het goed: er is geen compassie, geen integriteit. En de moeder: ook voor ouders die wel hulp nodig hebben zou het beter zijn als er op een integere manier mee omgegaan wordt en hulp wordt geboden in plaats van dit drama. Of woorden van gelijke strekking. Praat het maar goed.
Linksom of rechtsom is de 'opvoedingsondersteuning' en drama in ontelbare bedrijven, die helaas nog steeds meer om zich heengrijpt en slachtoffers maakt.
Het wordt tijd dat het gewoon 'hulpverlening' wordt en niet intimidatie en justitie. Die balans is helemaal doorgeslagen.

Cultuur?

Je maakt er zelf een cultuurdingetje van Tsjor. Ik zie niet zoveel andere cultuur. Alleen wat communicatieproblemen omdat de taal nog niet tot in de finesses beheerst wordt en er wantrouwen ontstaat juist door dit soort 'hulpverleners'gedrag.

Westers

Letland is een van de beter ontwikkelde landen in de Europese Unie.
De denkbeelden van Liza zijn juist heel 'westers'. Attachment parenting, Antroposofie, Kritisch Prikken, afval scheiden en milieubewustzijn.

De meldcultuur levert 'slachtoffers' geen hulp

https://fpblog.nl/2012/12/11/de-meldcode/

De meldingen gaan niet over mishandeling maar over iemand anders vinden, of vragen hebben bij wat je ziet, en dat negatief uitleggen. Zonder daar even bij stil te staan waar dat bij jezelf vandaan komt.

Mensen die niet gemeld worden zijn OSM, en dat kan per mens variëren wat je daar onder verstaat, het kan heel persoonlijk zijn. De ambulancebroeder heeft net een cursus gehad en wil dat graag even in de praktijk brengen ook om te laten zien dat hij zijn (nieuwe) werk serieus neemt. Of hij heeft nog zo weinig gemeld dat het nodig een keer zou moeten en hier lijkt het wel te kunnen. Er kan een aanleiding aangewezen worden. Zo'n adolescent meisje in de jeugdzorg kan zich moeilijk verplaatsen in ouders met kinderen en heeft daar mogelijk nog wel een appeltje mee te schillen met haar eigen ouders. Er kan van alles in de eigen onderbuik zitten aan eigen leed en projecties en een vinkje is snel gevonden.

Anything goes. Dus elk conflict, onbegrip, gebrek aan opties, kan uitgespeeld worden via een melding.

"Natuurlijk is het voor leken, maar ook voor professionals in zorginstellingen een bijzonder moeilijke klus om te achterhalen of een kind het slachtoffer is van misbruik. Er zit nu eenmaal veel variatie in “de signalen”. De marsroute van de meldcode die de inspectie voorstelt, zal dus leiden tot een toename van niet alleen het aantal vals positieven, maar ook het aantal vals negatieven (de missers). De Amerikaanse psychologen Kendall-Tackett en collega’s schreven al weer lang geleden (1993): “[t]here is virtually no general domain of symptomatology that has not been associated with a history of sexual abuse”. En ook: “some sexually abused children may also appear to have no apparent symptoms”. Toch schijnt de meldcode te werken. Professionals die de meldcode gebruiken zouden 3 keer zo vaak ingrijpen dan collega’s die de code niet hanteren. Goh. Of die professionals het ook vaker bij het juiste eind hebben, wordt niet duidelijk."

Als we daar nou eens vanaf zouden kunnen en weer terug gaan naar echt vrijwillige hulpverlening.

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/02/forensisch-psycholoog-henry-otgaar-over.html

"Wat vindt u van die meldcode?
Het probleem dat ik met die meldcode heb, is dat als je kijkt op welke signalen je zou moeten letten, die signalen zo dubbelzinnig zijn, zo complex zijn en zoveel in getal, dat het zelfs voor iemand die erin gespecialiseerd is, een onmogelijke taak is. Er zijn zelfs signalen die elkaar tegenspreken. Die laten bijvoorbeeld zien dat als een kind zich heel rustig gedraagt, dit verdacht is, maar als een kind heel actief is, dan is dat ook verdacht. Dat is heel vreemd en daar kun je dus helemaal niets mee. Dus wat een kind ook doet, het is verdacht. En dat is het vervelende. Wat mij het meest stoort is dat al de signalen die erin staan, de mogelijkheid geven om elk kind, wat die ook doet, te bestempelen als verdacht. Als een kind dat een vervelende ervaring kan hebben meegemaakt. En dat is natuurlijk niet hetgeen wij graag willen in Nederland.

Het is een grote stofzuiger waarmee je alle kinderen opzuigt?
Ja, klopt precies. "

raport, tijdbesteding

Zondag. Schoonmaak vanzelfsprekend. 2 keer buiten geweest. 1 keer: Museum geweest. Natuurtentoonstelling met zandbak. Contacten met andere kinderen en ouders. (Het was leuk om so veel moeders met eigene kleine kind die ook integratietraject doen en met kind vanaf vroeg mogelijk in afgebroken mix van engels-nederlands praten. Ik herkende mezelf daarin. Om nederlands praten geef een buiterlander tijdelijke illusrie dat je hier toch bij hoort. Als het gaat over praten over weer of hoe lief zijn kinderen. 2 keer uit gegaan naast huis, in tuin gespeeld. (Planten, plukken, water geven, takken sorteren. Pas na elk buitenactiviteit goed handen wassen vanzelfsprekend.) Maandag: 2 keer buiten geweest. 1 keer fietsvandeltocht. Bezoek van het tuin van peuterschool. Contacten met andere kinderen. 2. keer bal spelen in eigene achtertuin. Vogels eten geven. Contacten met buren. Voor diensdag: aankoop van nieuwe maat van luiers. Bezoek van speelgoedwinkel en CB, spelen op openbare klimrek waar veel kinderen en ouders komen.

luiers

ahh... dat zijn niet luiers, het is oeffenbroek, het is oeffenbroek! Kind die bijna 2 is, moet in principe naar pot gaan. Onze dame gaat wel naar pot maar altijd als het te laat is...

'Je maakt er zelf een cultuurdingetje van Tsjor. Ik zie niet zoveel andere cultuur.' En dat na je hele tirade over buitenlanders en mensen die de eigen normen hanteren etc. En je verhaal over het westerse karakter van Letland. Met alle respect, je discussieert echt vreemd.
'Alleen wat communicatieproblemen omdat de taal nog niet tot in de finesses beheerst wordt en er wantrouwen ontstaat juist door dit soort 'hulpverleners'gedrag.' Als niet-goed-nederlands spreken het enige probleem is, dan zou het meldingen regenen. Hoe vaak zou een ambulancemedewerker te maken hebben met mensen die niet goed Nederlands spreken? Zou dit de eerste keer zijn geweest?
Bovendien is het een probleem dat in deze situatie op te lossen is, aangezien de echtgenoot van Liza goed Nederlands spreekt.
Tot nu toe zijn er wat eenvoudige, laagdrempelige mogelijkheden aangeboden: ga naar een peuterspeelzaal, ga naar het CB, ga naar de huisarts etc. Dat is allemaal niet zo ingrijpend.

Tsjor

Doet ze al Tsjor

http://www.jeugdkennis.nl/jgk/Artikelen-Jeugdkennis/Verschillen-tussen-allochtone-en-autochtone-clinten.html

"Allochtone kinderen en jongeren komen vaker in aanraking met Bureau Jeugdzorg Utrecht via een zorgmelding dan de autochtone jeugd."
Allochtone jongeren zitten ook vaker in het justitiële circuit dan in de hulpverlening.

Daar zijn meerdere redenen voor, bijvoorbeeld dat het niet makkelijk is om door te dringen in reguliere geestelijke gezondheidszorg als je niet bekend bent met de finesses van de sociale kaart in Nederland die ook voor Nederlanders een doolhof is. Maar (ouders met) minder goed Nederlands spreken zal ook een rol spelen waardoor het onbegrip bij hulpverleners sneller ontstaat.

Liza 'betert' haar leven al. Ze heeft haar kind opgegeven voor de peuterspeelzaal en beloofd voortaan netjes het groeiboekje mee te nemen.
Echter zowel het CB is niet verplicht, maar als je er toch heen gaat neem dan ook het boekje mee, en de peuterspeelzaal is ook niet verplicht.
Dus dat is meebuigen met de (ongewenste) hulpverlening.

Buitenlanders

Ik ga er vanuit dat er heus constateerbare verschillen zijn die te maken hebben met de migratieachtergrond van ouders, maar ik denk dat de verschillen vaak overdreven worden of niet begrepen. Onder Nederlanders heersen ook diverse opvattingen, soms hele persoonlijke, maar ook door bepaalde groepen ouders gedeelde, opvattingen over hoe je met kinderen omgaat.
Het is de kunst om het verschil te maken of er sprake is van zaken die tegen de wet zijn, zoals daar zijn geweld en sexueel misbruik, en zaken die niet perfect zijn maar wel goed genoeg of goed. En die je niet mag toeeigenen omdat dit de verantwoordelijkheid van de ouder is en niet van de hulpverlening.

Liza mishandelt haar kind niet, mag ze alsjeblieft verder met rust gelaten worden? En verschoond van 'adviezen' die ze niet meer accepteert omdat de vertrouwensband die daarvoor nodig is kapot gemaakt is.
Iemand die klaar staat om een klap uit te delen is niet degenen waar je vertrouwd advies van kan aannemen.
En dat mankeert er aan. In de hulpverlening is het belangrijk dat ouders zelf kunnen kiezen en een vertrouwensband aangaan met hulpverleners.

Analfabeet of laaggeletterd

Ken je deze nog Tsjor? De assumpties zijn niet van de lucht. Zelfs (SEH) artsen stellen diagnoses uit de dikke duim. Deze laaggeletterde ouders zouden verstandelijk beperkt zijn en daarom mocht het meisje, met een onbegrepen ziekte weer eens, niet thuis wonen.
Het meisje was slim genoeg om een advocaat in te huren en kon toen de ziekte duidelijk werd beter voor haar medicatie zorgen dan de tehuismedewerkers waar ze zat.
Ook thuis was daar geen probleem.

Taal staat wel degelijk in de weg. En leidt tot onderschatting en 'zorgen'.

AnneJ, volgens mij heb je een nieuw jeugdzorgdraadje.......

zie titel

Ja sorry Lente..

Wordt wel nogal off topic hier. Je hoopt maar dat Liza er ook iets aan heeft.

Soms een beetje meeveren

Soms moet je gewoon een beetje meeveren met de instanties. Mijn jongste had een wat scheve rug en slechte houding. Tijdens het gesprek met de schoolarts zei ze letterlijk: 'Dit is mijn advies. Gaat u dit volgen?' Waarna ze in het dossier zette dat ik dat zou doen. Ik voelde wel aan dat weigeren niet echt handig zou zijn en misschien wel een discussie of verdere actie/controle zou opleveren. Nu is dochter ook wel opgeknapt van de Mensendieck, dus die CB-mensen zijn ook niet helemaal achterlijk met hun adviezen.

En soms wel

Ik bedacht nog dat ik ook wel eens een achterlijk advies heb gekregen. Of eigenlijk gangbaar beleid waar ik het niet mee eens ben (Triple P). Toen heb ik gezegd dat ik mijn best ging doen, en toen er later naar gevraagd werd ze ik dacht het heel veel beter ging. Dat was ook zo, maar niet door streng optreden, straffen en belonen.

Jeugdarts Phryne

Nog maar eens: "Iemand die klaar staat om een klap uit te delen is niet degenen waar je vertrouwd advies van kan aannemen."

Dat zijn we blijkbaar normaal gaan vinden.

nog een dag wonend pas na VT

Mijn man zegt dat we gaan geen bezwaar maken. Omdat ik ben ALTIJD vanaf geboorte van onze kind stout geweest en tegen elk mogelijke regel en gestelde zorgmaatregel gewecht en alternatief gevraagd. Hij zei "ik begrijp wel waarom je dat allemaal heeft gevraagd maar hier werkt het niet. Het is maar 1 systeem en dat is voor iedereen gelijk. Daar zijn geen uitzonderingen." Dus geen bezwaar komt. (Mijn schuld.) Ook had we voor VT ambtenaar op zijn 2de bezoek belooft dat we moeten/we gaan hij een mail opsturen met raport, welk activiteiten hebben we voor kind. Dat gaan we dan vandaag doen. Dat kind vanaf 2 leeftijd naar sportschool gaat en 1 keer per week naar ouder en kind groep en dat daar nog ook voor andere dagen activiteiten zijn geregeld. (Ze had ons toegegeven een optie, dat kind naar kinderdagverblijf moet, dat hadden we dus afgezegd en dat zijn alternatieven.) Het bezoek van CB ging zo: Kind zat op een grote zachte stoel in een knusse zolderkamer. Een van de mooiste kamers ter stad, met handgebreide kussen. Zij zat uit het grote raam naar oude stad te kijken terwijl ik vertelde over nieuwe wasmachine, zinderlikheid, eetgedrag van kleine. Ik had ook mee genomen alle tekeningen van kleine (afspiegelt psychologische ontwikkeling?) en documentatie relateerd met VT en Kraamzorg. Bijvoorbeeld had nog zelfs een Kraamzorg boek waar medewerker had lange verhaal geschrijven over mij. En andere papieren. Kind is momenteel 15kg. Har dossier met papieren wat ons thuis zijn gestuurd is ca. 20 kg. Het is al bijna onmogelijk dat allemaal ergens mee te nemen. Had ook van CB medewerker gevraagd, of daar en plek is waar ik als ouder een melding kan doen tegen rechtsextremisme. (Een kleine dossier verzameld met graffiti en stickers wat in onze wijk op muren hangen.) Zij bleef twijfelachtig in dat betreft. "Dat zijn kindtjes, het is niet serieus." Op het einde van onze besprek moest kind op een weegschaal gezet worden. Mens huilde en schreeuwde alsof we snijen haar kapot. Gelukkig bij antroposofische arts gebeurt meten in het einde van bezoek niet in het begin.

tijd om basisschool te kiezen!

We hebben een brief gekrijgen: U dochter is inmiddels of bijna 1,5 jaar. Het lijkt misschien vroeg maar het is nu al het moment om na te denken over de basisschool voor haar. U kunt uw kind in onze gemeente aanmelden vanaf de leeftijd 2 jaar. Vanaf haar vierde verjaardag brengt uw kind een groot deel van de tijd op school door... etc So zegt het brief, opgestuurd door gemeente. In andere hand, op een pagina van Rijksoverheid vind ik, dat kind pas op 5de levensjaar naar school moet. (https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/basisonderwijs/vraag-en-antwoord/wanneer-mag-mijn-kind-naar-de-basisschool) Wel op een pagina https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/leerplicht/inhoud/leerplicht-en-kwalificatieplicht lees ik dat "ouders worden niet gestraft als kind niet in leeftijd 4 op school gaat. Schoolplicht is vanaf 5 jaar." Het grijse gebied zijn ""risico-kinderen" en "probleemfamilies" en "Oostblokkeers die problemen hebben om diensten van Jeugdzorg aan nemen." Ook zijn we "taalachterstand risicogroep". (We zijn 2 talig.)Niemand zegt het direct maar Jeugdzorg handleidingen van sociale profilatie en "hoe om probleemgroepen op het kaart brengen" zij openbaar te krijgen. (Google.) Dus welk maatregelen behalve VT zijn genomen dat onze kind zou "een groot deel van de tijd op school besteden?" Het brief van gemeente geef wel door dat we moeten beginnen met school kiezen en dat op 4de levensjaar begint maar geen woord over alternatieven. (Thuisscholing, prive lessen). Afgezien hoe intensief is het zorgtraject wat we nu moeten participeren is het ook een kans dat voor 4de levensjaar van het kind zijn we naar andere land gaan wonen waar dat minder intensief is. Hebben we een plicht om ergens te melden als we naar andere land gaan en daar school nemen in plaats van Nederland? Het is meer en meer gewoon geworden dat mensen in andere land wonen en werken? Hoe zit met nationaliteit? Mijn kind heeft niet nederlandse maar estse nationaliteit (volgens wet wel beide tot 16 levensjaar maar alleen estse passpoort.)Gaan ook kinderen die burgers zijn van andere land, onder schoolplicht... ook als ze ook naar deze andere land zijn vertrokken. Of is het so: als we nu gaan zorgvlucht doen en ergens anders heen, zitten we al onder andere wetgeving en volgen degene zorgtraject wat daar is gemaakt? Waarschijnlijk is het in EU allemaal hetselfde of veranders naar deze kant?

Verstandig

Lijkt me inderdaad verstandig om op zoek te gaan naar een land dat beter bij je levensvisie past. Succes ermee.

Liza

Die brief over een basisschool kiezen, krijgt iedereen. Het is ook maar net hoe je dat opvat. Wij zagen het als een oja, moment. Misschien wel eens handig om te kijken welke basisscholen er zijn. Sommige scholen kennen lange wachtlijsten en als jij dan net je kind graag naar een Vrije school of Montessorischool wil laten gaan en de wachtlijst is al vol dan is dat toch jammer.

Als je kind een jaar of 10 is krijg je nog zo'n soort brief met een boekje erbij met informatie over scholen in het voortgezet onderwijs.

Wist je trouwens dat de meeste kinderen school heel erg leuk vinden?. Ook de thuis Poolssprekende kinderen bij mijn zoon in de klas vermaken zich prima. Het is niet nodig om je overal tegen af te zetten. Zo slecht is het in Nederland ook allemaal niet. En vind je van wel dan ga je samen met je man kijken naar mogelijkheden om weer in Estland te gaan wonen. Gelukkig ben je daar volledig vrij in om dat te beslissen.

Aangezien

Aangezien je echt nergens op reageert en en niemands inzet serieus neemt om het je uit te leggen, lijkt me dat idd het beste. Als Letland voor jou het paradijs op aarde is, dan zal dat zijn waar je je het gelukkigst voelt. Die Nederlanders zijn toch allemaal niet wijs en alleen jouw manier is goed.
De wereld is gek behalve ik.

Oh jee Liza

Je neemt nu alles wel heel negatief op...

Die brief van de gemeente lijkt wel heel erg overdreven, om nu al te gaan nadenken over een basisschool. Maar eigenlijk is het juist bedoeld als een tip. Jij ziet het als dwang.

In Nederland mogen ouders zelf een basisschool kiezen. Er zijn ook allerlei verschillende basisscholen, met andere achtergronden (openbaar, katholiek, gereformeerd, montessori, jenaplan, dalton, vrije school, enz. enz.). In sommige gemeenten lopen bepaalde scholen heel snel vol. Daarom is het handig om al vroeg te beginnen.

Weet je, je woont nu (al dan niet uit vrije keuze) wel in Nederland. En in Nederland gaan dingen over het algemeen op een bepaalde manier. Ik snap dat je er misschien aan moet wennen, als dat niet jouw achtergrond is.

Wij zijn een kleine tien jaar geleden naar Duitsland verhuist. Wij als typisch Nederlands en ook wel eigengereid gezin. Daar ben ik ook wel tegen dingen aangelopen, want ook in Duitsland zijn bepaalde dingen weer op een eigen manier geregeld.

In Nederland stroom je meestal in na je verjaardag, in Duitsland gaan alle kinderen van een bepaalde leeftijdsgroep na de zomervakantie voor het eerst naar school. Dat is een hele happening en dat wordt groots gevierd. Wist ik niets van, en dan kan ik me wel gaan verzetten omdat ik wil dat ons kind al na zijn vierde naar school gaat, maar dat te veranderen lukt mij echt niet. Je ertegen verzetten heeft totaal geen zin.

Wat ik je wel kan aanraden: pick your battles, ook met de instanties. Stel dat je ervoor kiest om wel in Nederland te blijven wonen, kies dan een school uit die zo goed mogelijk bij jouw denkbeelden past. Want lang niet alle scholen zijn hetzelfde. Je kunt kiezen voor een school met antroposifische denkbeelden, dan kies je voor een vrije (= antroposofische) school (die trouwens ook weer zo heel 'vrij' niet is). Daarom is het juist handig om je nu al te gaan verdiepen in Nederlandse scholen.

In Duitsland gaan kinderen pas met zes naar school. Dat vind jij misschien goed, maar ik, en vooral mijn kind om wie het toen ging, onze jongste, vonden het verschrikkelijk. Kind heeft zich echt kapot zitten vervelen op de Kindergarten. En zo zijn er dus in elk land gewoonten van dat land. Ook in Duitsland wordt er op ingezet om kinderen van anderstaligen zo snel mogelijk het Duits te laten leren. Dat betekent niet dat ze hun eigen taal moeten vergeten, maar wel dat ze zo snel mogelijk goed moeten kunnen functioneren in school. Want dat vergroot hun kansen.

En in Duitsland kon je niet zomaar kiezen voor een basisschool. Dat is net in het jaar dat wij gingen verhuizen veranderd, maar voorheen kon je alleen maar naar de basisschool in jouw postcodegebied. Hoewel dat dus net veranderd was, lukte het in de praktijk helemaal niet om zelf een school te kiezen. Want de wet was dan wel veranderd, maar het hele schoolsysteem wilde dit helemaal niet en bood passief verzet. Dus ik had wel gelijk, maar kwam er nergens mee. Gelijk hebben is dus niet altijd gelijk krijgen.

En inderdaad ondervond ik ook een nadeel omdat ik niet Duits was. Passieve discriminatie, racisme, ook daar (ik ben dan wel blank en Nederlands, maar de Turkse en Koerdische ouders hadden het veel en veel zwaarder).

Dan kun je wel heel erg met je kont tegen de krib gaan, het heeft geen zin en je wordt er doodmoe van. Dus ik raad je nogmaals aan: pick your battles. Wat is voor jou een levenskwestie, een belangrijk principe, en wat niet. Je kunt er een beetje mee spelen, geven en nemen zoals je al aan het doen bent: ze zeggen 'kinderdagverblijf' en jij doet dat niet, maar dan wel peuterspeelzaal en andere activiteiten.

Als ik heel eerlijk ben kan ik daar zelf ook niet echt een nadeel van zien. Het is nou eenmaal voor kindjes erg leuk en belangrijk om de wereld te ontdekken. Doe er je voordeel mee, je leert er bv . zelf ook nieuwe mensen door kennen, maakt misschien wel goede nieuwe vrienden.

En ik zou ook zeggen: leer goed Nederlands. Het is belangrijk om te kunnen communiceren met de mensen om je heen in een ander land. Je hebt gelijk, het is een recht om met je kind in je moedertaal te communiceren. Maar je woont niet op een eiland, je woont temidden van mensen, en het is gewoon handig en ook gewoon beleefd om met hen in de taal van het woonland te kunnen praten.

Consultatiebureau? Daarbij zou ik gewoon mee naar binnen gaan. Ga samen met je man. Laat je uitleggen wat ze doen en waarom. Twee van mijn vriendinnen zijn consultatiebureau-arts. Het zijn geen boemensen, echt niet.

Oh, en thuisonderwijs in Nederland mag niet. Er zijn uitzonderingen, maar het is niet zo dat je er gewoon voor kunt kiezen. En daarom wordt er geen informatie over gegeven. In Duitsland mag het bijvoorbeeld ook niet, maar in Engeland weer wel en in België ook. Maar dan gelden wel weer bepaalde voorwaarden.

Waarom heeft je kind eigenlijk niet de Nederlandse nationaliteit? (ik weet het gewoon niet...) Het is toch geboren in Nederland en de vader is toch wel Nederlands? Hoe zit dat dan? Als je kind wel een Nederlands paspoort zou mogen, zou ik dat altijd aanvragen. Het geeft juist meer mogelijkheden in plaats van minder. (twee paspoorten en twee nationaliteiten bedoel ik.)

Uiteindelijk hebben wij een compromis gevonden. Onze kinderen wonen dan wel in Duitsland, maar ze zitten inmiddels allemaal weer in Nederland op school. Gelukkig mag dat in onze streek wel, er gaan ook stemmen op om dat niet toe te staan ('dan had je maar niet in Duitsland moeten gaan wonen', populisme dus, want van de EU mag het gewoon en is het zelfs een recht...).

Kortom, je moet je weg zien te vinden binnen de regels en gewoonten van je nieuwe woonland. En als je dat niet lukt, dan moet je misschien wel terug naar je moederland...

ander land

In een ander land gelden andere wetten, ook voor schoolgang en jeugdzorg. Aangezien je in Estland nooit met een baby hebt gewoond, zou ik dat eerst even uitzoeken. Misschien zijn er nog wel meer regels dan in Nederland.

Wat betreft school: als je kind 4 is, stoppen peuterspeelzaal en kinderopvang. Dan verwacht een kind dat het naar school gaat, want het is nu "groot" en iedereen doet dat. Voordeel van nog niet leerplichtig zijn is dat je je kind makkelijker even thuis kan houden, bijvoorbeeld als de middagen nog teveel voor haar blijken te zijn. Als ze 5 wordt en echt leerplichtig, is ze dan al gewend op school en is het normaal gesproken geen probleem om de hele schooldag mee te doen.