Veilig Thuis, hulp

Omgaan met andersdenkenden

https://www.bol.com/nl/f/allemaal-andersdenkenden/30008041/

Goed boek om deze zaken, nogal triviale zaken die enorm belangrijk blijken te zijn in de dagelijkse omgang, te duiden.

Gelukkig zie ik dat het in steeds meer opleidingen gehanteerd wordt. Mits men er natuurlijk van wil leren.

Beperkt wereldbeeld

Dat zou je van TS kunnen zeggen die denkt dat iedereen die anders denkt dan zij doet het kwaad met haar voor heeft.
Dat zijn er dan nogal wat. Wie denkt er hier nu beperkt?

Nee Anne, ik vraag me werkelijk af wat iemand hier doet als het hier hel en verdoemenis is en het thuisland geweldig. Als je werkelijk alles plat fileert, dingen zoekt en ziet die er niet zijn. Een voorschool op maat van alleen jouw kind wilt, dan maak je je kind wereldvreemd. Ik vind dat schadelijk, want zoals Kaori zegt: waarom plaats je je kind willens en wetens buiten de groep? Waarom mag ze niet thuis zijn en meedoen hier?

nee hoor

"Dat zou je van TS kunnen zeggen die denkt dat iedereen die anders denkt dan zij doet het kwaad met haar voor heeft." Zo denkt zij helemaal niet. Haar man bijvoorbeeld, die denkt heel anders dan zij, terwijl zij nergens laat merken dat ze denkt dat hij het kwaad met haar voor heeft.

Professioneel

Als je professioneel wil handelen dan hoor je hier een moeder als Liza juist gerust te stellen en de regie bij haar te laten. Nu bezorg je haar een hersenkoorts en ze houdt voortdurend de touwtjes strak in handen, beargumenteert en debatteert vanwege de angst de controle te kunnen verliezen aan lieden die echt veel machtiger zijn dan jij als ouder, dat is al gebleken.
Echt professioneel is haar bevestigen dat ze het goed (genoeg) doet en haar keuzes respecteren. En aanbieden haar te helpen of te adviseren als ze nog een vraag heeft waarbij jij echt kan helpen. Zonder haar te dwingen.
Maar goed, de jeugdhulpverlening wil zo graag helpen dat ze je gezin nog liever de vernieling in helpen. Allemaal goed bedoeld hoor.

hersenkoorts - dat lijkt me het goede woord

Sorry AnneJ,
Meestal lees ik je teksten mild door en ben ik vooral blij dat ik niet in de situatie terecht ben gekomen (zoals jij en anderen), waardoor ik nog steeds met een open en positieve blik naar instanties kan kijken. En vind ik het oprecht vervelend voor je dat je zoveel hebt meegemaakt dat dit voor jou niet meer mogelijk is.
Maar hier schiet je toch echt uit de bocht. Al vanaf het begin van dit topic lees ik een oververhitte moeder (hersenkoorts vind ik een prachtwoord) die in bijna al.les wat hier in Nederland gebeurt een complot/fout/samenzwering/afwijking van haar idealistische wereldbeeld ziet. Vanaf de zwangerschapscontrole, via de kraamhulp tot nu weer de PSZ: alles wat er gebeurt is verkeerd en bedoeld om haar kind af te pakken/te verminken/kwaad te doen.

En laten we nu even heel bot wezen: dat is niet zo. Natuurlijk worden er fouten gemaakt en moet je de moeder in haar waarde laten - maar moeders weten het niet altijd beter. Ook moeders kunnen met al hun beste bedoelingen doorschieten in wat ze willen/denken/verwachten van hun kinderen. Waardoor je mist dat het best handig is om met kinderen van verschillende leeftijden te leren spelen. Dat is nog behoorlijk leerzaam ook: je leert dat anderen anders denken, hoort eens een andere taal en ziet hoe anderen iets doen en gaat dat misschien wel nadoen. Verschillende speelstijlen aangereikt krijgen (waaronder schmincken) hoort daar ook bij, net zoals dat je je kind af en toe bij een ander achter laat. Borstvoeding voor die leeftijd is misschien wat anders dan standaard, maar word prima geaccepteerd en kan gecombineerd worden met PSZ. (inderdaad, door te kolven. Of door 3 uur tussen voedingen te laten zitten). Natuurlijk zijn er onderzoeken die aangeven dat het niet heiligmakend is, die voorschoolse educatie. Maar echt, observaties van Lize over de PSZ hebben echt niets te maken met wat die betreffende onderzoeken opschrijven.

Dus nee: deze moeder weet het niet beter. En zou in dit geval veel meer gebaat zijn bij iets of iemand die haar rust brengt, haar hersenkoorts af laat koelen en haar van haar continue achterdocht afhaalt, dan mensen die haar opjagen om de controle nog vaster te houden en overal wat achter te zoeken.

Of dat jeugdzorg dat moet doen - op basis van jullie verhalen waarschijnlijk niet. Maar ik weet niet of haar man of willekeurige passanten op een forum of wie dan ook haar kunnen bereiken: Ik weet niet of Lize iets aanneemt van anderen dan mensen die het met haar eens zijn.

Hoewel - misschien als het in haar moedertaal geschreven staat, misschien dat dat wel het verschil maakt?

Dwang

Liza legt uitdrukkelijk haar visie neer omdat ze ingezogen is in de zogenaamde wedstrijd die dit soort meldcodehulpverlening van opvoeding maakt. Alsof er een zogenaamd goede manier van opvoeden zou zijn.
Liza doet haar best om zich daarmee te meten in de zin dat ze haar eigen methode voor opvoeding onderbouwt.

En dat is het natuurlijk ook. Het is allemaal een subjectieve mening die tot het uiterste gedreven wordt. Die van de zogenaamde hulpverleners die Liza komen opzoeken met afgedwongen subjectiviteiten en die van Liza die ons wil overtuigen van haar eigen gelijk.

Dwang roept dwang op.

Het is typisch een gevolg van de jeugdbescherming. Het doet er toch helemaal niet doe hoe je er precies over denkt en wat dat voor gevolgen heeft? Dat is allemaal subjectief.

Natuurlijk groeien kinderen ook op met verschillende leeftijden, het word allemaal zo overdreven. Ik wil niet zeggen dat alles aangezet wordt door de jeugdbescherming, Liza heeft vast ook een talent voor overdrijving en theater, maar het is allemaal zo bezijden de realiteit. Waar gaat het eigenlijk over?

En dan toch blijven zuigen, nog een keer langskomen, de huisarts inschakelen, foei, blij dat mijn kinderen inmiddels 18 jaar zijn geweest, dat ik dit nog mag meemaken dat zelfs de huisarts voor het karretje van deze staatsterreur ingezet word.

Je mag van mening verschillen met Liza, ze zal hier en daar heus geen gelijk hebben, maar een grond voor ingrijpen hoort dit niet te zijn. Integendeel veroorzaakt het juist angst en hersenkoorts bij ouders.

Anders

De oorspronkelijke reden om achter de voordeur te kijken was een heel andere situatie. Het dossier is nu al lang gesloten. Het kind zit niet onder toezicht van jeugdzorg op de peuterspeelzaal, wel op advies van. En de reden voor dat advies lijkt mij duidelijk.

'Dwang roept dwang op.' Ik weet dat je daarna behoorlijk van de kaart kunt zijn, maar gelukkig hoeft het niet zo te zijn dat je vervolgens zelf dwangmatig wordt en de realiteit uit het oog verliest. Je kunt jezelf weer bij elkaar rapen, bedenken dat de aanleiding een ongelukkige samenloop van omstandigheden was, waarvan je zeker bent dat het niet weer zal gebeuren; blij zijn met je nieuwe huis; en ook al vind je het zelf moeilijk om je kind los te laten, dan nog kun je naar je kind kijken en zien of zij het leuk vindt om met andere kinderen te spelen, zonder dat jij erbij bent.

Tsjor

Och ja

Natuurlijk kun je ook gewoon de vruchten plukken van dwangzorg, geef er maar een draai aan.
Maar het is nog steeds geen vrijblijvend advies. Nee, de huisarts heeft inmiddels instructies gekregen waar hij, namens de dwangzorg, naar moet kijken en daarover naar dwangzorg rapporteren.

huisarts

'de huisarts heeft inmiddels instructies gekregen waar hij, namens de dwangzorg, naar moet kijken en daarover naar dwangzorg rapporteren.'En zodra de huisarts dat doet mag hij aangeklaagd worden wegens schending van het medische beroepsgeheim.

Tsjor

De folder van de stichting KOG

http://www.stichtingkog.info/media/Zonder_toestemming-maart_2017.pdf

Er zijn toch vrij vergaande bevoegdheden in de jeugdwet vastgelegd.

"Behalve aan de GI is informatie zonder toestemming van betrokkenen
ook toegestaan aan Veilig Thuis (AMHK, AMK) en de raad voor de
kinderbescherming. Dit is echter nooit een verplichting"

Aan Anne J bedankt en over peuterspeelgroep

bedankt voor het boeken-tip.
Ben aan het zoek voor een overzichtelijke handboek over motorische ontwikkeling van een peuter en hoe dat aan haar-hun communicatievermogens gekoppeld zijn. Lopen ze parallel? Het moest iets voor studenten zijn geschrijven daarover waarschijnlijk.

In het peuterspeelgroep gaat het niet so fantastisch, zo te zien.
De ambtenaar VT degene zei dat het cruciaal is om kind met groeps-leven te introduceren en snel zou daarover willen vragen maar contact hebben we niet meer. Dat is nog wat teleurstelt. Iemand geeft een mening en vertrekt. We blijven achter met plichten. Kortom pas na 4 bezoeken van peuterspeelgroep vindt kind het elk keer weer erg. Volgende s ochtends pas na peuterspeelgroep is zij bang om naar buiten te gaan, zij denkt we gaan weer naar peuterspeelgroep. Haar beide beenen zijn dik vol van blauchjes geworden. Ik kan niet duidelijk aanwijzen, dat kinderen slaan elkaar met voeten. Ik ben niet daar geweest. Maar anders zou het echt niet voorstellen. Thuis hebben we geen enkele plaats waar zij zou zelf zon vlekken veroorzaken ook zijn ze op een hoogte waar zij zelf niet bij kan. (Behalve zelf eigene been af slaan... maar wacht. op verschillende hoogtes?) Zou kunnen een groepsbegeleider daarover vragen maar heb zelf een twijfel dat ze hebben al druk zonder onze kind. Er zijn 16 beweeglijke peuters degene moeten door 3 uur activiteiten begeleid worden. Ze zijn in diverse ontwikkelingsmomenten allemaal. Ze moeten iedereen volgens zijn leeftijd individuele aanpak vinden. Dus neem aan dat ze hebben geen extra energie voor ons geval. Zelf dacht, de blaue vlekken op een benen van mn kind gaan verdwijnen maar ne, 2de week, en ze blijven. Dus de oorzaak is herhalend. Ik zou dat zelfs kunnen zo laten (als ik zou niet weten hoe erg streng in Nederland blaue vlekken op kinderlichaam zijn gecontroleerd... geveld check en zo...) ook sociale kant. Nu durf ik niet naar een zwembad meer met mn kind. Dat blau zit iedereen zichtbaar uit. Als ik daarover met mn man begon...was hij resoluut: "Zij moet wennen. In de toekomst moet zij veel groepen mee doen. Zelfstandig worden. We allemaal hier in dit land zijn misschien ooit gepest geweest op school, dingen kunenn gebeuren. Dat is allemaal normaal. Zij moet leren zelfstandig te worden..." (Op een leeftijd 2,5?) De kritische mijnpaal in dat speelgroep discussie kwam vandaag: we gingen samen spelen naar dichtblijstaande speeltuin... en onze kind kreeg uiteens epilepsie aanval. Uit van niks. Voor mijn ogen. Het zat erg eng uit. Zij trok hoofd op achterkant en handen en schoulders beweegde alsof zij onder controle pop is geweest. 2 zon aanvallen, naast elkaar. Terugdenkend, eerste kleine aanval zag ik op een dag, s ochtends pas na zij had 2de keer speelgroep geweest. Toen gaf ik geen aandacht omdat het was kort maar ook omdat dacht dat zj gewoon stress had.Kind krimpt met gezicht en trekt alle spieren in een "stok". Kan toch? Voor tweede keer zag het ook pas na 3de speelgroep bezoek. Daarna niksgemerkt. En dus nu vandaag 2 flinke krampen. Op een openbare plaats. Uit van niks. Zij had geen directe redenen waar ik zou ze had kunnn gekoppelen. En zichtbaar genoeg dat de moeder naast ons had moesten zeggen: "nou, wat is het?" Dus niet vruit van mn fantasie. Morgen gaan we hopelijk naar het huisarts toe. Als ik zou in andere land zijn zou ik streng mn kind als het eerst van dat speelgroep uit trekken. Duidelijk zij mist heel erg spelen met andere kinderen maar deze groep gaaf me geen indruk als een plek waar zij lekker met andere kinderen speelt. Haar angst bij elke bezoek wat niet vermienderde per keer, dan blaue vlekken op haar benen wat niet verdwijnde (een keer ook 1 op een rug, op een plek waar zij zeker niet kon zelf vallen), dan het laatst werd zij als een zwarte piet gesminkt (het is wel persoonlijk dus telt niet), dat allerlaatste sintfeest ging daar zelf als een vrijwilliger heen, toen realiseerde: Hoe klein dat ruimte is en hoe daar echt niet so veel zelfs zitplaatsen was zo dat alle kinderen zou had kunnen samen op een kring zitten om naar juf te luisteren...was altijd een gevaar dat kindere moeten krap naast elkaar zitten...en dat een competitie is altijd aanwezig: jongere kinderen hebben neiging om uitzichtloos rond drentelen tussen oudere kinderen degene beter sneller aan de spullen kunnen komen of een zitplaats vinden...of luisteren. Het zou we eigenlijk echt niet erg vinden. Mijn man herhaalt me ook dat het moet en dat is normaal. Nu ook deze rare krampen. Zie ze zeker niet als iets veroorzaakt door speelgroepbezoek maar heb kind nooit gezien zo. Zij is thuis niet een tiep degene over elk kleine ding gaat drama maken en krampen is al stap verder. Net voor sinterklaasfeest had ook juffen gevraag, hoe is het dan, toen zei ze: "Het gaat goed als zij maar niet mama ziet." Dan "Zij wil niet meer alleen naar mama toe dus we werken verder dat ze zou gaan rustig zitten...". (Maar toch, dus dat is geen leuke gezellige activiteitscentrum waar kinderen vriendelijk samen spelen maar een training-overlevingscursus voor peuters, om in gaan zonder mama te missen, goede speelgoed happen omdat so veel is er ook niet, daarna snel naar speelactiviteitsgroep, oudere kinderen kunnen kiezen wat ze willen, jongeren nemen wat over is, daarna nog achter de tafel, daarna... In principe is het regruperings-training waar ze met korte tijd snel mogelijk voordeligste posities zou moeten nemen. ) Wat wel geleerd had zelf, de juf gebruikte manier om zingen-praten. Soort van opera voor kinderen: "En nuu gaaan weee ziiiiteeeeen!!Ziiitttteeen!" Blijkt dat het minst onze kind dat heel erg leuk vond hoe juf zingt. En daarna zingen we thuis 2x of 5x so veel. En is een manier geworden om bijna alle problemen op te lossen. En blijkbaar zij zelf, als zij gaat zingen wordt het sneller praat dan van "niet zingen." Was erg leerzame ervaring. Dus zingend naar de huisarts toe. Laptop met geboorte-videos mee. Misschien helpt het. Zij had bewegings-tekorten te zien op die videos al pas na geboorte. Of dat kan een tip zijn om achter te komen wat dan eigenlijk aan de hand is? (Weer, heb voor VT ook aangeboden om deze videos te zien, of het helpt ze beter de ontwikkelingsperspectief van kind te evalueren, maar het was dus niet een belang.) Nu blijkt wel vol tijd in gedachtes, hoe van dat kramp af te krijgen. Moelijk om te vergeten. Dat blijft in gedachtes.

Huisarts inderdaad

Zowel voor de blauwe plekken als de epileptische verschijnselen zou ik zo snel mogelijk naar de huisarts gaan. Als zon aanval zich weer voordoet, kun je proberen die op je telefoon op video op te nemen?
Denk ook even goed na wat voor ziektebeelden die mogelijk erfelijk zijn er in de familie van jou en je man voorkomen, dan kan de huisarts daar rekening mee houden.
Het kan allemaal vrij onschuldig zijn maar het is wel belangrijk dat het gevolgd wordt mocht het uiteindelijk toch ernstiger blijken te zijn dan wil je daar het verloop van bekend hebben bij de huisarts.

Glad ijs

De epileptische verschijnselen treden op sinds kind naar de speelgroep gaat en moeder ziet hoe de benen onder de blauwe plekken komen. Moeder klaagt ook over de speelgroep en staat er ook niet achter.

Een huisarts kan het ook anders lezen. De moeder zegt wel dat het op school gebeurd, maar wat als de moeder last heeft van ' syndroom van Mönchengladbach von Proxy'' en zo haar kind probeert thuis te houden. Nu wordt er twijfels getrokken aan de juistheid van het bestaan van MvP, maar Liza begeeft zich op glad ijs als haar huisarts de verkeerde pet op heeft.

Eerlijk gezegd zou ik het nog even aankijken en vader kind naar de speelgroep brengen.
Ik zie wel vaker kinderen op de grond liggen spartelen omdat ze geen zin hebben. Dan gooien ze hun hoofd wel niet naar achteren. Maar als je geen beelden kan tonen, moet een huisarts ook maar geloven wat een moeder zegt die haar kind niet naar de speelgroep wenst. Dus glad ijs, niet te overhaaste acties.

Speelgroep

Liza heb je al eens gezocht op een antroposofische speelgroep in de woonplaats waar je woont? Of iets anders waar jij je prettiger bij voelt.

Als je deze speelgroep niet leuk vindt dan zoek je iets anders. Ik hoop alleen wel dat je ook open staat voor ouders en kinderen die niet voor jouw manier van opvoeding kiezen. Mijn zoon gaat naar een zeer ouderwetse middelbare school. Jij zou die vreselijk vinden. Maar een van zijn vrienden gaat naar de ruimte in soest. Dat is meer jouw soort school. Toch zijn het beste vrienden en ik kan prima met zijn moeder opschieten. Dat kan ook

Ijs

" ' syndroom van Mönchengladbach von Proxy''

Ijs hebben ze daar wel.

Maar ik begrijp het wel. Toch zou ik hier mijn eigen plan wel doorzetten. Je kunt geen zorg gaan mijden terwijl je kind die zorg nodig heeft.
Voor een pleister of een verkoudheid kun je over twijfelen maar dit is echt wel een serieuze aangelegenheid. Vragen of de motorische ontwikkeling en de sociale ontwikkeling wel goed gaan, een video waarbij al haperingen te zien waren, blauwe plekken en een soort aanval?

Hoeft niet maar kan echt wel een serieuze aangelegenheid zijn waarvoor ik zelf absoluut naar de huisarts zou gaan.

Je kunt niet de gezondheid van je kind op het spel zetten omdat er idioten zijn die aan jou gaan twijfelen. Je houd je rug recht en laat je kind onderzoeken vanwege terechte vragen.

En inderdaad, bij twijfel zou ik mijn kind van de speelzaal halen. Zijn ze helemaal van de pot gerukt.

Want wat je ook doet ben je al een doelwit, dan kun je maar beter je eigen plan trekken en zorgen dat er in elk geval goed voor je kind gezorgd wordt. Of dat zaken aan de orde komen en geregistreerd worden die er toe doen.

Twijfel

Bij twijfel zou ik er overigens nog eerder voor kiezen om met kind naar land van herkomst te gaan om uit te laten zoeken waar de klachten vandaan komen. Er hoeft echt niets aan de hand te zijn, maar er kan ook sprake zijn van bijvoorbeeld een stofwisselingsziekte of andere meer serieuze zaken en dat kun je met gericht bloedonderzoek, als eerste, verder uit laten zoeken.

Als je je huisarts al niet meer kunt vertrouwen dan is het eind zoek. Ik weet het, het kan zomaar aan de orde zijn, maar de huisarts heeft in elk geval een brede opleiding met medische kennis die aan kan sluiten bij de opgevallen zorgen.

ik zou het ook doen

Misschien ben je allang geweest Liza, is het advies dus overbodig, maar ik zou ook naar de huisarts gaan.

Laatst hadden wij het vermoeden dat onze jongste Pfeiffer had. Hij had de symptomen. Ik dacht: ik wil het graag onderzocht hebben, niet alleen voor onszelf, maar ook omdat wij hem regelmatig thuis hadden gelaten vanwege vermoeidheid. En dan laat je de hulpverleners dat in gedachten optellen bij de zorgen die ze toch al hebben. Dan was een diagnose toch maar beter. Terwijl wij wachtten op de uitslag, kreeg ik de gedachte: wat als het niet zo is, dan krijgen wij misschien de aantekening van dat hierboven genoemde syndroom....

Raar eigenlijk dat we zo ingewikkeld moeten denken.

(Hij had trouwens wel Pfeiffer)

AnneJ (ot)

Grr, ik had toch echt alleen maar monchen ingetypt. Irritante autocorrectie.

Maar als epileptische verschijnselen thuis niet voordoen, dan is dat toch vreemd.
Als het mogelijk is, kan Liza uitzoekn of het aan de speelgroep ligt of aan haar door de vader naar voren te schuiven. Laat vader zijn dochter een aantal weken brengen. Als het probleem over is, hoeft ze ook niet weer de molen van de gezondheid in. Scheelt ook de tijd die ze kwijt zijn aan bezoek bij een dokter in het thuisland.

Verband

Het lijkt mij niet dat er een verband is met de speelzaal. Ik ben alleen bang dat speurneuzende hysterici maar ook Liza dat verband spontaan wel kunnen maken, maar daar zou ik geen genoegen mee nemen. In elk geval vragen om serieus naar het meisje te kijken en onderzoek te doen.

Stress

"De kritische mijnpaal in dat speelgroep discussie kwam vandaag: we gingen samen spelen naar dichtblijstaande speeltuin... en onze kind kreeg uiteens epilepsie aanval. Uit van niks. Voor mijn ogen. Het zat erg eng uit. Zij trok hoofd op achterkant en handen en schoulders beweegde alsof zij onder controle pop is geweest. 2 zon aanvallen, naast elkaar. Terugdenkend, eerste kleine aanval zag ik op een dag, s ochtends pas na zij had 2de keer speelgroep geweest. Toen gaf ik geen aandacht omdat het was kort maar ook omdat dacht dat zj gewoon stress had.Kind krimpt met gezicht en trekt alle spieren in een "stok". Kan toch? Voor tweede keer zag het ook pas na 3de speelgroep bezoek. Daarna niksgemerkt. En dus nu vandaag 2 flinke krampen. Op een openbare plaats. Uit van niks. Zij had geen directe redenen waar ik zou ze had kunnn gekoppelen. En zichtbaar genoeg dat de moeder naast ons had moesten zeggen: "nou, wat is het?" Dus niet vruit van mn fantasie."

Hooguit kan stress of overbelasting de aanzet geven maar zo'n reactie is niet normaal na bezoek aan een peuterspeelzaal.

En dan deze:
"Ben aan het zoek voor een overzichtelijke handboek over motorische ontwikkeling van een peuter en hoe dat aan haar-hun communicatievermogens gekoppeld zijn. Lopen ze parallel?"

"Dus zingend naar de huisarts toe. Laptop met geboorte-videos mee. Misschien helpt het. Zij had bewegings-tekorten te zien op die videos al pas na geboorte. Of dat kan een tip zijn om achter te komen wat dan eigenlijk aan de hand is? (Weer, heb voor VT ook aangeboden om deze videos te zien, of het helpt ze beter de ontwikkelingsperspectief van kind te evalueren, maar het was dus niet een belang.) Nu blijkt wel vol tijd in gedachtes, hoe van dat kramp af te krijgen."

En twee weken blauwe plekken kun je in elk geval navragen op de peuterspeelzaal maar dat die niet verdwijnen kan een signaal zijn dat er iets mis is.

minuten tellen op huisartsen post of konem nu nog nieuwe melding

De zorgavontuur gaat door. (En voor het eerst schreef ik met 1 oog uit de orde, handuk rond de oog gewaaid.) De bezoek van huisarts ging hopelijk fijn. Hij zei, hij adviseert geen onderzoeken over de kramps-lichaams-spanningen van een kind. Hij zei niks over blaue vlekken wat nog steeds over alle voorkanten van benen van kind zijn. (Ik geef een hok, nog tijd zonder peuterspeelgroep en ze gaan verdwijnen.)Huisarts zei wel dat de kind duidelijk niet klaar is voor peuterspeelgroep en dat pas na half jaar mag proberen. Dat doormeldend aan centrum van speelgroeps krijg ik duidelijke instructies op welk manier moet een brief geformulierd worden wat ik ze opstuur (daar moeten woorden "per direct gestopt" in.) Terug krijg ik een mail waar "Hierbij bevestigen wij de beëindiging van de plaatsingsovereenkomst van..." op staat. En klaar om nieuwe kindergroep te gaan zoeken. Kind heeft tussendoor blijkbaar eigene zelfverzekerheid terug gekrijgen. Vandaag huilde zij hysterisch niet meer s ochtends voor uit gaan en op een speeltuin had zij geen last van kramps. S avonds toen zij danste steekte zij me vingewr in een oog. Naief als ik was, had ik mijn man naar... niet naar ambulance, naar een huisartsen post laten bellen. Wat ik wou vragen was, als kind vinger in mijn oog heeft gestoken... hoe kan ik besmetting te voorkomen. Kan ik daar iets nuttigs nu so thuis, om 21.30 waar apotheka dicht is, op zetten? Een simpele vraag... Achteraf blijk... het was erg fout om naar huisarts te bellen! Het was erg fout om ze iets te vragen, ook ze laten zelf te identifitseren en ook blijkt dat het een oorzaak van een nieuwe melding kan worden! Hulp. We zijn moe ervan! Wat me erg schrok... als ik bf. in Letland naar huiartsenpost bel... met een simpele vraag zoals, heb mn knee afgeslaan of wat om te doen als mijn kind mij vinger in oog steek... zit er een ervarde arts! Iemand met brede ervaring op een lijn. Mens degene zeer leuk vindt om mensen te helpen maar ook iemand degene erg veel veet van alle nyances van traumas.... en als ik zou daar naar huisartsen post bellen zou de mens al van halve woord mij snappen wat soort van trauma is geweest en me vertellen over eerste hulp-tips, hoe zelf te plaatsen en ook geef op erg rustgevende manier een overzicht, hoe gaat de herstellingsprocess lopen. Ze hebben daarbij ook een functie als een psycholoog om leuke positieve sfeer te geven. In Nederland krijg ik op een lijn iemand degene op een toon van een politiemedewerker me eerst vraagt: Sorry, voor ik wil weten wat is er gebeurt MOET ik je dentifitseren. Je naam? Je Achternaam? Je geboortedatum? Je woonadres. 2354KG? C of K? B? aaa... C? Okee. Het is dus narenstraat? nee narenstraat? K dus? En Polstraat. Ja. En huisnumer? 44. En woon je daar? Sorri, wat bedoelt u? Of je op dat adres woont waar je bent? Het begint raar te klinken voor me. Ik bel om simpele vraag te stellen, wat ik krijg is vragen, of ik blijf waar ik woon of of ik woon waar ik blijf. Ik stel haar een vraag: Waarom zou ik om 21.00 s avonds ergens anders moeten zijn met mijn kind dan thuis? Zij beantwoordt: Ik weet het niet. So je bent op dat adres ingeschrijven? Persoonlijk begint deze informatieaanval me irriteren. Ik vraag terug, hoe veel vragen komen nog voor ik kan uiteindelijk advies krijgen. Zij zegt: het is een huiartsen post. Voordat we je kunnen helpen moeten we volledige informatie heben wie je bent. Ze vragen niet met hoe veel mensen samen ben ik in onze huis ingeschrijven of hoe veel verdien ik. Ook wat vreemd is... alle deze vragen, gesteld, is al 5 waardevolle minuten geduurd. Hebben niks met mijn zorgverzekeraar of mijn zorgverzekerings-gegevens te maken. Dat heeft niks met mijn vraag over mijn gezondheid te maken. Zij noteert alles op wat ik over mijn gegevens doorgegeven. (Waar worden ze gebruikt, om nieuwe Veilig Thuis melding te maken? Of de feit, dat om 21.00 heeft kind eigene mama een vinger in een oog gestoken genoeg redenen om weer onderzoek te beginnen?)We zel dat binnen een week zien, als het volgende brief weer binnen komt. Kwam er nog hulp dan van dat belletje? Had dat toch blijven afwachten en behoorzaam alle eigene gegevens gegeven... pas na zeker langer dan 5 minuut durende identificatiecheck zegt mevrouw van huisartsen post. En hoe beoordeel je eigene pijn? Op een schaal van 10 punten? Ik zeg: mevrouw, ik heb slechts een advies nodig om hoe vliesonsteking te voorkomen. Kamille tee? Ijs daar op. Zij zegt: mevrouw, VOORDAT we je kunnen helpen moeten we INSTRUCTIES VOLGEN en alle je persoonlijke gegevens moeten gecontroleerd worden. Goed. Nu ga ik ARTS vragen, wat zij gaat zeggen over jouw geval. Snappen jullie dat? 5 minuut en dan kan zelfs geen arts met mij paar zinnen vervangen. Ik vraag terug: Ben je de arts dan niet? Zij zei: nee, ik niet. Maar arst zit hier naast. Ik ga haar vragen. Zij vraagt? Of zij vraagt of het is een grap? 1 MINUUT STILTE. Zij zegt: Arts zei... dat zij vindt toch dat ZIJ WIL ME OVERKIJKEN VANDAAG, KAN IK DAARHEEN KOMEN? Krijg ik nu eenmaal een aantwoord op mijn vraag? Nee. Kind wilt nu mijn aandacht. 6 minuut is te lang te wachten. Ik bedankt en zet de telefoon af. "Als het in 2 uur niet erger is geworden, neem aan dat het niet serieuse geval is en zou jullie niet meer storen, als het erger wordt zal zeker terug bellen." Wel, de antwoord was er niet en laat s avonds gaan naar andere stadsdeel rijden puur omdat iemand moet me over kijken... met nog kleine kind daarbij degene nu al naar bed moet... Wel een nieuwe ervaring. Zal NOOIT, NOOIT NOOIT meer in Nederland naar een huisartsenpost bellen. Als het serieus is, zelf heen gaan. Communicatie wijze ervaring apart.Weer, geen waarschuwing over Veilig Thuis maar de manier en naukeurigheid hoe zij mijn gegevens lang had opgeschrijven... en zij lijkte juist de tiep degene "graag alle instructies volgt." Oh, god. Ik blijf dus dat VT brief weer te wachten... S avonds bieden dat het nu weer niet gaat komen.

de kosten... 15 cent per minuut

Deze Huisartsenpost besprek... Voor besprek werd gezegd dat "deze besprek kost 15 sent per minuut..." Zo als ik had gerekend duurde alleen mij te identifitseren de medewerker 5 minuut plus 2 minuut om actuele klacht-relateerde deel van besprek... In totaal rond 2 euros. De besprek waarin ik ga ze nu nog terug bellen, 1 uur later, raporterend dat ik toch niet kom en vriendelijk vraag GEEN Veilig Thuis in schakelen of of ze meldplicht hebben, dat ze daarover het minst me informeren, zou graag s nachts willen slapen gaat nog 2 eur kosten.

gegevens naar huisarts

Pas na tweede besprek word ik geinformeerd: de gegevens van mij (wat om va mijn te krijgen kostte 5 minuut) staan nu genoteerd en deze informatie wordt nu doorgestuurd aan mijn huisarts. En als ongeluk niet kindrelateerd is, wordt het niet doorgestuurd aan VT. Tussendoor heb zelf ijs van kast gehaald en opgezet. De kamillethee om oogkomrest te maken staat straks klaar. Moet maar afgekoeld worden.

Liza

Laat je man voortaan dit soort dingen doen.

Tsjor

Huisartsenpost

Cultuur verschillen zijn lastig. Jij belt de huisartsenpost om te horen of een kamille compres een goed idee is. De huisartsenpost zal dat nooit adviseren die schat in of je oog schade heeft en als ze twijfelen laten ze je langs komen. De meeste mensen zullen waarschijnlijk niet bellen als een kind met zijn vinger in je oog prikt. Ik in ieder geval niet. Mijn Duitse collega wel. Zij belt ook om de haverklap de huisarts en ze vindt dat ook heel normaal. Ter bevestiging zegt ze dan.

Een huisartsen post bepaalt of er medisch iets is. En dat ze checken wie jik bent en waar je bent en hoe je bereikbaar bent is niet zo vreemd. Ooit heb ik gebeld over mijn babydochter. Ik kreeg toen tips maar twee uur later belden ze terug om te checken hoe het ging. Ging het niet beter dan moest ik direct langskomen. Blijkbaar worden berichten dus gecheckt door artsen om te zien of de opvolging wel juist is. Ik vond het prettig dat ze dat deden. Ik had het ook niet verwacht dat ze zouden controleren hoe het nu met mijn dochtertje ging.

Overigens ben ik het niet eens met dat gemeld aan veilig thuis. Nergens voor nodig.

Cultuurverschillen!

Naar aanleiding van het bericht van vlinder72. In Duitsland is dat ook! Iedereen belt om niets en om de haverklap de huisarts waarbij ik me dan echt verbaasd achter de oren krab om de hulpeloosheid en het gebrek aan kennis. Iedereen zit ook om de haverklap bij een arts. Het is een cultuurverschil. Liza wordt hier afgemaakt om iets waar ze niet veel aan kan doen.
Ik snap alleen niet zo goed dat Liza niet inmiddels weet hoe het er in NL aan toegaat, of dat haar man haar niet probeert te begeleiden hierin. Ik had zelf na mijn verhuizing naar DE ook behoorlijk last van de cultuurverschillen, maar na zo'n twee jaar wist ik het in ieder geval wel.

Handige Engelse website met wetenschappelijk onderbouwde

opvoedingstips.

https://www.eoswetenschap.eu/psyche-brein/nieuwe-website-voorziet-ouders-van-wetenschappelijk-onderbouwde-informatie

Wetenschappelijk onderbouwd, dat kan handig zijn Liza, als je toch weer in gesprek komt met VT.

sorry, vergeet ik de website zelf

https://www.parentifact.org/

Het is een soort Engelse Ouders Online, ook met forum, kennen jullie dat?

geld verdienen met persoonsgegevens van burgers?, tips en trycs

Elk dag leer ik weer hoe de zorgsysteem en administratie werkt. Een les wat door veel voorbeelden heb gekrijgen is: hoe jezelf voor een langere periode een gegarandeerde en zorgvrije en goed betaalde inkomstbron te krijgen, zonder niet veel te doen? Voor 2 jaar, voor 3 jaar voor 5 jaar? Nou, voor het eerst, heb je veel persoonsgegevens nodig. En hieronder leg ik uit, hoe ze in geld te converteren. Zo dat burgers daarvoor nog ook betalen. En waar krijg je zon aantal gegevens? Van gemeente. Hoe zou burger zelf daarovwr moeten denken? Dat het "normaal is, bij hoort en eigenlijk ook hun leven flink beter maakt." Het magische woord is "een onderzoek" . Maar het kan ook andere magische woorden gecombineerd worden. "Coaching" en "deze project gaat je helpen om je kansen te verbeteren. Het klinkt toch fantastisch? En is het niet geniaal? Je ziet een aantal namen op een rij en je weet, ze gaan je project afbetalen. Het is geregeld. Geen risicos, geen blinke hoeken.Geen werkstress. De koe heb je. Dus hoe doe je de data melken? Een van allerfijnste groepen om van wie zon zoet te krijgen zijn ouders. Ze zijn jong, kwetsbaar, en door aanval van nieuwe informatie zijn ze meer open om mee te doen. Maar het klinkt te mooi. 4 jaar alle kosten gedekt worden, en je kan onderzoeken so veel je wil en hoe je wil? Hoe en wie betaalt voor je ambities dan? Voor je idee, actuele werk. Niet alleen jouw werk maar hele team, de salaris van je administratieve werkers of reclame kosten om je dienst bekender te maken of als je project toevallig van dag 1 een mooie grote database wil aanschaffen komt het van een portemonee van mensend... van wie gegevens in deze database zijn... Waar krijg je zon mooie list van burgers om ze je watermolen te laten draaien? Als je project gaat over zorg, betalen zorgverzekeraars mee... Als je heeft bijvoorbeeld een idee voor een onderzoek, je zelf kan dat gefinanceren, hoef je maar een mooie verkoop-lied schrijven hoe je onderzoek voor hele land of hele gemeente belangrijk is (nationale doelstellingen voldoet... Je presenteert je idee aan gemeente... en je krijgt automatisch ingang aan persoonsgegevens van de burgers van deze gemeente! Onbelofelijk? Mooi? Voor iemand degene project op start heeft, wel. Wat zijn dan "voorkeur-themas?" Zorg dat je onderzoek duidelijk een beeld tekent over "probleemgroepen". Beschreef ze als zielig, hulpeloos, iemand degene al een sociale sfeer levert wat uit geroeid od als niet dan diep onderzocht of verbeterd moet worden. Denk over specifieke sociale groepen, dus iedereen degene nid hoge middenklasse is zoals jezelf. Betere kans aan de slag te gaan als je onderzoek ook duidelijke coaching, lesjes, workshops. (Bij presentatie van je project aan gemeente formuleer duidelijk hoe je onderzoek-project de statestieke van sociale klassificaties van deze gemeente naar positieve kant gaat veranderen. Aan presentatie voor slachtoffers van je project presenteer weer de andere stelling: ze moeten mee doen omdat het voordelig is voor ze, krijgen ze dan van je een gratis tablet of wordt daar een laptop uitgeloot of leg drukte aan zijn wens om "mee doen." "Je kan ons helpen..."Laat ze voelden niet als slachtoffers maar iemand degene naar jou toe komt om juist jouw en je belangrijke project en samenleving in het algemeen te ondersteunen. Besteed niet te veel tijd om burger uit te leggen, waar en waarom heb je zijn persoonsgegevens gekrijgen om ze aan te spreken of andere vervelende details van recht op privacy. Waarom gemeentes jou project gaat financeren en als een hoofd-steun je de honderden duizenden persoonsgegevens schenken (Daartussen huisadressen van burgers, gesorteerd op zij leeftijd. Daarbij gesorteer ook op zijn afkomst of sociale profilatie- of mens werkloos, invalite of ander bijzonderheiden heeft.) Vaardevolle data in klauen komt stap dwee. Ga nu in besprek met mensen van wie je gegevens heeft. Stuur ze een mooie flyer, een boek, een cd, een uitnodiging. Beschreef je project. Daarbij let op. Laat de layouts van introducties van je project niet uit zien alsof ze jouw initiatief zijn maar alsof ze zeer officiele en zeer belangrijke initiatieven zijn wat verplicht zijn. Laat lezer aanvoelen dat ze speciaal uitgekozen zijn om mee te doen in je project. Financies, wat je van gemeente krijgend, spaar niet op drukkosten. Laat je brozhuren, flyers en boeklets en boeken en webpaginas en films als kleurrijk zijn als mogelijk. Met gekastte acteurs. Bedrukt op fijne dikke karton. Maak geen zorgen wat een indruk geeft het op bekijker. Ze weten niet dat ze zelf betalen daarvoor.Waarom gemeentes zon projecten financeren en ondersteunen? Blijkt heb je gemeente- beslissingmakers overtuigd dat als je deze gegevens van mensen krijgt gebeurt een bijna mirakel. Deze sociale groep: "mensen met autos, mensen met minderjarige kinderen, tweetalige ouders, alkoholisten, drugsverslaafden, bejaarders, mantelzorgers" in welk kategorie ze ook gesorteerd en geklassificeerd zijn in gemeente systeem, ineens gaan veranderen. Ze worden beter, frisser, efficienter, ze gaan meer verdienen, het wordt gemeente dus meer profiteerbaar om deze mensen in gemeente te hebben. Ze worden gecoacht, zijn doorslagvermogens in veranderende samenleving wordt versterkt... kortom... ze worden iemand degene een hoop van gemeente voldoet: ideaalmens, ideaalburger. Sterker, slimmer, sneller etc etc. (Een doelstelling wat erg aan Nietszche-s übermensch-ideaal lijkt. Maar het was een ideaal van einde van 19nde eeuw. Is het tussendoor echt niks veranders?) Nou en om deze verwachtingen van gemeente te voldoen kom jij met je project op een beeld. Zo krijgen we maandelijks het minst(!) 3 brieven op een postvak. Introducerend jouw project. Of iemand anders. Beginnend altijd over, hoe belangrijk is onze deelname, dat onze gemeente heeft onze gegevens dus jouw onze gegevens en onze geld zheeft gegeven zodat je deze lange kleurrijke brieven, formulieren, cursussen en initiatieven kan op sturen. Ze zijn meestal op een glanze papier opgedrukt en met extra duure laminaat (zeer onduurzaam, een laag van plastic wat op papier wordt gepersd om dat waterbestedig te maken). Dat brant niet, dus naar open haart kunnen ze niet gegooid worden. Weer naar een papierkontainer dus. (Wat ook geld kost en wat ook door gemeente wordt betaald- dus wij betalen zelfs voor de kosten wat opruimen van de restjes van je project op levert. En heb rond gevraagd, ken niemand degene deze duure brozhures van je project echt thuis stapelt en verzamelt en bewaart.) Ze geven wel dagelijkse brood voor een reclame maker en drukkerij. Wat voor waren onze persoonsgegevens in gemeente eigenlijk? Om ze efficient doorspoelen aan initiatiefgroepen om ze volledig te kunnen financeren dat ze de afval-opruiim-afdeling en drukkerijen van een gemeentes zou bezig houden? Word het ergens ook gecontroleerd, wat deze onderzoeken dan opleveren? Worden ook ergens in gemeente achteraf openbare presentaties gegeven om burgers te demonstreren, welk manier dan precies deze onderzoek of initiatief onze levens "beter, schoner en droger" heeft gemaakt? Nooit geen enkele officiele uitnodiging daarover gekrijgen? Was het achteraf moelijk om ons toch een informatieve brief opsturen,over hoe de geld wat gemeente je gaf dan besteden is, wat heb je daarmee bereikt, wat is de uitslag dan van je fantastische project waarover je ons al 1-3 brieven en mooie afdrukkingen heeft gestuurd. Iets? Mooie opening was er. En een afsluiting? (Je heeft zelfs daarvoor van gemeente onze postadres, naam een veel info gekrijgen, je herinnert toch?)

Het wordt niet verwacht. Dus ga vooruit dat het ook een comfortabele nische is om aan de slag te gaan met je werk. Daar wordt nooit critiek opgeleverd, dat wordt nooit gecontroleerd, persoonsgegevens van burgers krijg je gratis en eigenlijk is het relatief duister wat het verder met ze gebeurt. Ga je ze alleen voor deze project gebruken of wordt het je kapitaal om je hele carriere bezig te houden (om ons mooie en nuttige coachings en verbeteringstrajekten te verzinnen.) Doen! Dat is een manier om onze burger echt een supermens maken en veel veel veel meer weten. (Wat kostte je project nu weer, was het ook met burgers besproken voordat het door gemeente gefinanceerd en geondersteund werd? (Mplus mijne-onze gegevens daarbij. Hoe werd ze geleverd? Een externe portable data-disk werd gewoon over een tafel gegeven? Just curious.) Als een voorbeeld van een van meerdere projecten van je ga hieronder daarvan een copie opzetten. Of het voorbeeld kan blijven, persoonsgegevens gebruiken, hoe "doe je dat". Vervolgens het brief. Aan de ouder(s), verzorger(s) van (Volle naam van onze kind en onze inschreef-adres van gemeente.) Betreft. Uitnodiging voor deelname aan "Zeer belangrijke onderzoek". Hogeschool "ordinaire hogeschool" is in samenwerking met gemeente "ordinaire gemeente" onder de noemer "Zeer belangrijke onderzoek" in 2017 gestart met een groot onderzoek onder ouders. Mischien kent u het project al, bijvoorbeeld via het consultatiebureau of het Leids Dagblad. Er doen al 200 vaders en moeders mee aan deze onderzoek. (Wat fijn, zeg?) We willen graag weten hoe het gaat met ouders van onze gemeente. Hoe beleeft u uw ouderschap, welke vragen heeft u en op welke manier zou u eventueel ONDERSTEUND willen worden? Met deze informatie kunnen INSTANTIES in onze geemeente NOG BETER ten dienst zijn. "Gewone gemeente" heeft ons daarom, als een onderzoekinstelling, uw contactgegevens versterkt om te gebruiken voor deze uitnodiging. Wij benaderen u met deze brief, omdat u binnen ONZE DOELGROEP valt. Het onderzoek richt zich op aanstaande vaders en moeders en ouders van kinderen tot 1 jaar. Er mogen ook al oudere kinderen binnen het gezin aanwezig zijn. Graag willen we u uitnodigen om deel nemen aan het project...................Let op... nu heb je brief klaar voor een burger. Wat mist er? Juist! Be-Lonng! Als met kinderen! Er moet ook duidelijk zijn gemaakt wat kind-mens KRIJGT als hij goed beluistert!...... vervolg van een brief:......... Als u mee doet, wat houdt deelname dan voor u in? Wanneer u zich inschrijft (Dus meer informatie heb je over ons niet en eigenlijk zou ik moeten je nog meer geven?) Wanneer u zch inschrijft, krijgt u een uitgebreidende uitleg over het project. U vult jaarlijks enkele vragenlijsten in ewn we komen, als u dat wqilt, om de zes maanden bij u OP HUISBEZOEK (ze willen weer op een bankstel komen zitten... en het wordt weer gefinanceerd...) voor een gesprek of een ouder-kind-spelsituatie. Heeft u een partner dan zou het leuk zijn als hij ook deel neemt. Zoveel vaders als moeders doen mee an het onderzoek. Ouders geven aan dat ze gesprekken erg prettig ervaren. (Wacht, het wordt in onze gemeente een luxe ondezoek georganiseerd, met veel thuisbezoeken... wat kost het in totaal... kan het niet goedkoper? Kan het niet een consultatiebrueau zijn waar vragenlijsten opgestuurd worden en opgehaald?) Ga nu van hoofd schatten: ca. 200 huisbezoeken, dat is 2 uur per keer plus reisvergoeding 0,5 uur... minimum 200 uur. Verder data invullen, bewerken, proffesionals van data analyse (dat gaat over mensen met loonuurtarief 50-200 eur) en programmas met prijs 200 000 eur. En een uitkomst? Gemeente zal veel veel meer weten over zijn bewoners.De brief is gerich aan sogenoemd "allochtonen en tweetalige ouders... dus zou denken dat het is de doelgrop wat in elk gemeente "streng in de gaten wordt gehouden door open EU grens en terrorisme angs". Ik lees de brief verder..........................................Dus je gemeente vraagt je hulp om je beter te leren kennen... en je wilt helpen...Aan de slag! de brief gaat verder: ............De onderzoek duurt vier jaar, maar als je deze periode te lang vindt, dan kunt u zich op elk moment tussentijds per mail of mondeling adfmelden. Met een niewsbrief en met facebookpagina, wordt u op de hoogte gehouden van de uitkomsten van deze onderzoek en weetjes over opvoeden en ouderschap. Als dank voor uw deelname ontvandt u jaarlijks een actiecode waarmee u een GRATIS FOTOALBUM kunt bestellen.