Veilig Thuis, hulp

het zeer veilige zorg gaat door vol.2

Dus zitten we met 2 VT medewerksters. Het is s ochtends. Eigenlijk moest mijn man boven op hun kantoor zitten en al werken. Maar hij heeft alle plichten doorgezet op avond. Eigenlijk denkt kind, dat we gaan nu uit, vandelen zoals gewoon maar niet. Het laatste keer toen VT controle kwam irriteerde me dat ze vooral met mijn man sprak. (Het is vrijwel nutteloos om mens vragen stellen als het van te voren bekend is dat hij niet voor kind verzorgt maar ik.) Dus ook deze keer eigenlijk hoor ik nauwelijks waarover ze spreken. Ik moet in plaats van onze kleine uit leggen waarom zij nu niet meteen uit kan. Van 1 uur van zijn besprek hoor ik nauwelijks iets. Daar klinken me wel door dialoog-stukken zoals "we willen bezwaar indienen", "we vinden dat deze rapport niet klopt" dus in het algemeen neem ik aan dat mijn man dus door probeert te geven wat onze bootschap is. Kind is wel teleurgesteld. Met een oor bij besprek en met handen vol van protesterende peuter haal ik van het besprek uit volgende stukken. Ze weten dat we niet mee eens zijn dat daar onderzoek van VT is gekomen. Het antwoord van ze is: "Maar so hoort het te zijn, als het een ambulance is gebeld voor een kind komt VT onderzoek automatisch, het is niet erg, het is gewoon een procedure en in interesse van u kind." Als ik vertel over deze blog en over een over steungroep voor moeders van VT klacht en over plan om film te maken zijn ze zeer resoluut. Ze zeggen beide dat ze "geen enkele behoefte hebben om op beeld te komen of gefilmd te worden." Ik vraag (hoop dat het goed herinner) of het ooit gefilmd is tijdens gesprek van VT onderzoek. Ze zei nee. Of het blijkt ze nieuw te zijn dat gefilmd kan worden. Onze argument is, als het zou gefilmd zijn zou het ook meer adekvaat gewarderings mogelikheid aan te bieden voor beiden. Voor ouders en VT zelf. Opgefilmde onderzoek zou eigenlijk zijn werk makkelijk doen. Alles wat iemand zegt tijdens het onderzooek zou kunnen opgenomen worden. Ze wijzen de filmen dus af en ik mag dat doen. Ik vraag, of de audio kan opgenomen worden. Dat wensen ze ook niet. Dus ik doe dat niet. Dan geven ze wel door dat ze zou graag nu vragen stellen, hoe gaat met onze kind. Mijn verzoek voor ze is, of we zou mogen deze vragen beantwoorden op aanwezigheid van de kamera. Als daarvoor toestemming van VT zou aangevraagd moeten worden, zou dat aanvragen. Het argumentatie is: het gevolg van het onderzoek op een aanwezigheid van een videocamera of opname-aparaat doen zou ons mogelikheid geven om onze verhaal maar ook de grote narrative over 2 talige ouders en 2 land-opvoeden en onze tijd van veiligheid tot een bekijker te brengen. En hopelijk zou het verhaal op een documentaire film ook andere ouders idee geven wat ze aan het wachten zijn als ze naar ambulance bellen. Ik krijg dus van ze een contact van een press-persoon van Veilig Thuis om filmen af te spreken en ze beloven dat als ze zou nog bij ons thuis komen zou we kans hebben om filmen van te voren af te spreken. In totaal besteden ze bij ons ca. 2 uur. Neem aan dat ca. 1 uur om intensieve besprek vieren met mijn man. Rond 2-de uur gaat meer over zijn interesse over kind. Ze letten meer op wat zij doet waarschijnlijk. Of observeren ze, welk taal spreek ik met kind, en of het ests is of vallen daar toevallig ook woorden van andere talen tussen. Hoe is de sfeer in het huis. Op welk toon van voice spreek ik stoute kind aan. Of mijn partner. We hebben hele s ochtends vrij gemaakt voor ze en ze blijken ook niet op hasten met vertrekken. Het viel aan zoals zeilen op een boot op een grote zee. Boot met meer en meer stout wordende kind daarop, tuurlijk omdat zij begint nu pas echt geduld verloren en waarschijnlijk snapte niet waarom mama niet haar naar buiten wil brengen. Herinnerend van drama cursus van universiteit probeer ik een protagonist en acteur spelen zoals in griekse drama. Tussendoor vertel ik VT mensen wat kind wil en voelt en waarom zij zo onrustig is geworden. Met andere, meer piepende stemmetje, in lets vertel ik kind "jeijtje, je mama is so zenuwachtig, dat komt door onze bezoekers, ik hoop dat ze so straks vertrekken maar tussendoor moeten we goed zich dragen, denk je dat het gaat lukken?" en dan met minder piepende stem tegen man "jaa, het gaat toch fantastisch" en weer tegen comissie vrouwen "ik zou graag over onze dochter vertellen maar we had het al volgende keer gedaan. Het volgende keer... cameras... bezwaar..." Zo ca. 10 keer. Wat was eigenlijk verchil tussen bezoek van VT van volgende keer en deze keer? Of was het hetselfde? Dek zelfs de vragen wat ze echt wou stellen (over onze dochter) zou had hetselfde zijn als het zou zo ver gegaan... Wat verschilde dan?

het zeer veilige zorg gaat door vol.3

Wat was eigenlijk verchil tussen bezoek van VT van volgende keer en deze keer? Het begin was wel anders. Het gebouw waar ze instapte was toch mooier (hoge huur, betaalskrachtige mensen). Schoenen hoef niet af. Deze vrouw schoonmaakt toch. Het hadden we al van dat blog gelezen. Geen speelgoed op gang. (Het laatste wonplek, wandelde speel-spullen overal. Zij was toen 2 en daar was paar rommeltjes in elk kamer om haar bezig te houden.) Geen etensrestjes op vloer. Het laatste keer toen ambtenaar binnen liep waren we net klaar met eten en ik was aan het stofzuigen en ambtenaar zag de flinke jogurtvlek in kinderkamer naast kindereetstoel wat ik had nog niet afgeweegd. Op deze keer ging het beter. In begin- geen etensrestjes. Wel ca. 5 minuut voor vertrekken van VT begon kind ineens haar koek in kleine stuks af breken en gooide stukken op grond. Dus dan sprong ik zo van 3m afstand naar etensrestjes toe en met blote hande verwijderde ze. Langzaam en demonstratief om ze kon zien "zo gaan we met etensrestjes om, we laten ze niet op grond liggen. Echt meteen af halen." (In het grote beeld zag het ongeveer zo uit: 2 dames van VT staan, mijn man staat, kind net klaar met rommel en ik klim daar op een tapijt ron zo ok mn kniien en verzamel kruimeltjes. Vet, he.) Dat is pas hygiene, jongens. Het verschillen zijn meer. Op laatste keer waren we open, vriendelijk. Ik deed 100 procent alles om als gedetaileerd vertellen over opvoeden, ideologische achtergrond klein beetje, over onze streven aan in onze omgeving toch kind het best aan te bieden. Op deze keer sprak ik als minder als mogelijk. Ze letten toch op. Waarschijnlijk zijn daar duizenden ouders degene ze zeggen "ik doe mn best" of "ik denk over of onze traditionele consumtiesamenleving echt mijn kind iets aan te bieden heeft". Het laatst had kind erg veinig "eigene ruimte" en onze kleine woonplek was multifunctioneel. Nu in deze 120m2 luxe heeft kind erg grote speelhoek in het woonkamer. Het zou een speelzaal genoemd kunnen worden. Plus haar eigene kamer. Dus is het niet meer behoefte om kinderspullen overall hebben. Haar eigene activiteitsruimte is daarvoor breed genoeg. VT vraagt op deze keer niet over vaccinaties. Pas na 1 jaar durende onderzoek en voorlichtingen van verschillende proffesionals helpt mijn man me even en ondersteunt me bij het idee, dat van ons, VT krijgt van ons geen informatie over vaccinaties van onze kind. Niet omdat we ze niet betrouwen. Maar door het privacy principe. Deze informatie is alleen beschikbaar voor ouders, CB, huisarts. Als VT het wil, zou het meer toepasselijk zijn als informatie van huisarts komt. Anders worden ouders duidelijk door VT besprek keuzes maken, over vaccinaties en niet over kinderweiligheid. En VT kan ouders dwingen maar het zijn prinipieel dan machtspelen wat horen niet thuis in een zorg. Dus op deze keer niet mee doen. Wat meer: Op laatste keer sprak ik met kind op aanwezigheid van VT alleen nederlands. (Kleine lieve woorden.) Op deze keer sprak ik strak alleen lets. Dat was zijn wens. Dat is wat hele huidige zorg-cultuur heeft ons sterk geadviseerd. (Een dogma, bijna als sterk als pro vaxxers lobby maar goed.) Dus "by the boek" moeder spreekt "eigene taal met haar kind" en de rest van de samenleving spreekt locale taal met kind. Goed. We doen mee. Het allegrootste verandering ter hele besprek kwam pas in het einde van bezoek. Ca. 10 minuut voor gevoel van "nu moeten we echt gaan" had ze afgewacht, of ik vraag, of ze zou willen de kinderkamer gaan kijken. Ze zei "ja" en ze ging naar boven. En ik hoorde "zie je, wollen dekens blijven maar de bed komt." Dat klopt. Mijn man was al voor onze komst naar IKEA gegaan en daarvan een duidelijk-kant en klaar- herkenbare peuterbed genomen. En ik had geen enkele redenen om dat af te wijzen. Onze kind is buiten nu van dat leeftijd waar zij op elk passende en onpassende moment van bed af rolde. Dus durf ik haar op hogere plaats laten slapen dan 20 cm van het grond. En in een nieuwe huis hebben we so veel ruimte dat kind zou zelfs 2x2m2 bed kunnen hebben zoals zij had op mn vaders plaats, in deze kamer wat zij daar heeft. (Uiteindelijk bleef toch hele kamer van haar in dat huis in Letland toch staan, afwachten wanneer zij weer zin heeft om daar te gaan logeren.) Hygiene in kamer? Ja, ik ben nog steeds bijna elke dag aan het wassen van dekens, lakens en tapijt en vloer en muren. En ja, het is als vechten tegen tornado. Of ze zag dat de ruimte schoon is of niet... Ik was en puts nu ook reglematig. En kleine is praktisch zinderlijk geworden dus de wechten tegen de stinkende urine-druppels is aan de gang. Meer verschillen? Vooral toch het huis zelf. Toen we in het krappe kleine appartement woonde mog de vrouwen van een andere kant, van luxe grote woningen met eigene thuin over de hek bekijken en ik zou had kunnen horen ze zeggen: "jaam, die arme mensen..." nu mogen we zelf een van zon woonbare huis te genieten. En toen ik voor VT md-rs vertelde: "jullie zou had kunnen zien hoe we met kind op deze zomer op dat dorp speelde, het is erg arme dorp, veel huizen met erg veinig woonruimte. Veinig zorprofessionals en veel kinderen. Hoe kinderen van allerarmste wijk elk dag verzamelde en hoe gezellig we daar samen speelde. We hebben vrijwilligerswerk gedaan om ze spelen te bedenken en oppassen."

2 talige, normaal of afwijking?

Door net meegemaakte contacten met zorg-personeel krijg ik langzammerhand idee, dat 2-taligheid niet iets normaal van nogal een afwijking word genomen. 2 VT dames degene hier zijn geweest. De medewerkers van 5 kinderdagverblijven, 2 managers van een speelgroepnetwerk, 2 stichtingen van een speeltuin. Het woord "we zijn tweetalig" levert een blik. Niet "aa" maar meer "oh nee, het is een probleem." Zeggen dat de familie 2-talig is, is bijna als erg als zorgmedewerker zeggen "onze kind is niet gevaccineerd." Een probleemgeval dus. Het meest drastische voorbeeld daarover is een project Op een pagina van slopvang.nl Een informatie-centrum wat alle nederlandse kinderspeelgroepen en kinderdagverblijven regelt. Om eigene kind activiteiten te kunnen krijgen moeten we ons dus inschrijven. Dat doende moet ouder door geven alle persoonlijke informatie: BSN code, eigene giro, eigene bic. En... een vraag "kies, van welke land kom je vandaan!" Halloo, mens toch in nederland. Mens heeft een burger-service numer. Zou het niet logisch zijn dat de persoon dus in Nederland zijnde niet meer eigene achtergrond moeten op elke hoek weer te velklaren? Het volgende discriminatiegeval? Ook, wie zei dat afkomst doorgevende niet liegt? Of hoe zit met mensen met multi-afkomst? Mensen degene door het leven meerdere nationale of culturele afkomsten en identiteiten beheren? Dubbel-vluchtelingen? Mensen met veel-cultuur-gezinnen? Moeten ze allemaal gaan liegen als ze eigene kind een kinderdagverblijf kiezen? Dus moet ik toch kiezen. Als ik zou daar nu "nederland" kiezen, zou het een leugen zijn. Ik heb geen nl passpoort. In ander hand heb sterke invloed van alle baltische landen, ook duitsland en nederland. Wat zou ik daar op zetten dan? Nou, geboorteland dus. Schijnt, letland staat niet in een lijst! Verder kijken, ook Finland staat niet op een lijst. Teleurgesteld kies ik Lithouland of Nieuw-Eritrea. Daarna bel aan de medewerker van slopwang.nl Zij zegt "ahh, dat is helemaal niet belangrijk." Vervolgens probeer ik ook andere vragenlijst afvullen. Zoveel over privacy: voordat mijn kand heeft zelfs een kans gekrijgen om in peuterspeelzaal in te schrijven moet ik af geven bijna alle mijn persoonlijke ID-gegevens. Daarbij kan ik zelfs niet precies zijn over belangrijke feiten zoals mijn land of taalvoorkeur. Of een geboorteland. Daarna worden mijn gegevens doorgekijken door een manager en daarna pas krijg ik een toestemming, of ik überhoubt mag deze systeem gebruiken. Ik probeerde telefonisch de medewerker van dat informatie-verzamel-centrum informeren, dat als we kind speelgroep zoeken, zijn daar bijzonderheiden zoals voorkeur aan vegetarisch voedsel of tweetaligheid. Dat schijnde haar niet intweresseren. (Zou het niet vanzelfsprekend zijn dat tweetalig opvoeden zou het minst plaats vinden in het algemene inschreef formulieren? Het is niet meer vanzelfsprekend ouders thuis alleen ABN praten. )Zou het eerlijk zijn om speelgroepen maaken voor kinderen degene tweetalig zijn of kinderen degene zelf leuk vinden tweetalig worden. Door ideologische redenen. Om wereld te leren kennen. Om met meertalige vrienden en vriendinnen te kunnen spelen. Momenteel verbaasd hoe met gemak gemengde families als een afwijking word genomen. "Dat maak niet uit, als ze maar eigene doze van nederlands ook krijgen en daarvoor is een kinderdagverblijf voor. Anders krijgen ze ook nog een gastouder en een persoonlijke coach en een voorlezer."

plannen: wat gaat gebeuren

Tussendoor:
a. Meneer is bezig met hun versie van bezwaarschrijft, het volgende week gaat het in post. Ik kan dat hierop ook zetten zonder namen. Ook een antwoord.

b. Onze huisarts krijgt van VT instructies, hoe we moeten behandeld worden tijdens het controle enquete. Ook vragen. Als het mag van VT mogen we hier publiceren de origineel van instructies. Achter de enquete is afgemaakt vraag ik ook een toestemming om het hier op te zetten. Het interesseerd me al vantevoren, als VT ons bf. vragen stelt... en ze ons niet bevallen... hebben we recht om ze te weigeren. Moet dat gebeuren, schrijfelijk of mondelijks. (Ziet u, het filmen zou alles veel makkelijker maken.)

c. Ik probeer een juridische verklaring te vinden, of VT recht hebben om huisarts-en te instrueren, hoe ze met eigene patienten om gaan. En op welk omstandigheiden mag VT ingrepen tussen huisarts en patient.

d. We proberen van VT contact persoon toestemming te krijgen, dat we kunnen filmen tijdens het enquete met onze huisarts. Ik probeer ook toestemming vragen om HET MINST 1 interview te kunnen maken met medewerker van VT over onze "verhaal". Ik zou ze de vragen voorhand voorbereiden. Naar ze toe sturen. In principe lijkt, dat VT heeft niet in plan om ons te laten. Dus we zou kunnen rustig deze instantie zelf met filmcamera te blijven volgen. Onze kind groeit en mischien gebeurt nog wat.

het afwas van 3 dagen

... Toen ambulance medewerker naar onze huis kwam en daarna deze melding deed, rapporteerde hij dus "huis is rommelig, etensrestjes op grond en 3 dagen ongedaande afwas in de keuken" bleef ik toch later na denken... hoe fijn kon hij inschatten de afwas? Hij stond in de gang. Doen jullie nu zelf een experiment. Laat een afwas op aanrecht. Stap 5 stappen naar richting uitgang... het is absoluut niet een afstand om de tijd fan afwas te kunnen inschatten! Hoe kon hij dat wel... Op volgende bezoeken van VT kwamen ze ook naukeurig in keuken. Maar dan echt in een sink te kijken. En op elk keer vond ze daar een vork of zo. Maar weer, het kon echt niet van 3 dagen zijn. Ik doe afwas... wel s nachts maar het minst 1 keer elke laat s avonds. Zelfs nu pas, het laatste keer. Stelt u nu voor: VT medewerkers komen in. Ik geef een blik op aanrecht... en schijnt dat mijn man heeft ergens speciaal een boel oude vorken en messen bewaard en dan ze demonstratief op een aanrecht gezet, net dat de comissie van VT zou het zien. Maar dan is het provocatief en heeft niks mee te maken met hygiene. Dus toch blijft een vraag... waar gaat het eigenlijk over?

ook iets over cultuurverschillen

7 dagen actief locale speeltuinen geweest en weer schijnt een serieuse verschil. We- ik heb kind geleerd dat bomen en struiken en alles wat groeit onze vrienden zijn. Dat bomen we knuffelen en bladeren we eten. Hoort bij ook zin om eindeloos uit zoeken, welk planten groeien in het omgeving, of ze niet kiftig zijn. Wel als een regel worden geen kiftige planten en struiken in sociaal-wooning-omgevingen geplat. Tegenwoordig herhalen kinderen zoals van 1 mond: "mevrouw, u kind raakte dat boom aan, kijk zij heeft een blad opgegeten, dat is kiftig." Het meest extreem was stelletje kinderen degene op een veld van kinderdagverblijf op een lijsterbes hangte en probeerde dat af te breken. Toen we ze stopte zei ze "deze boom moet weg, dat is op weg. "Andere boom moet weg, omdat ziet niet mooi uit. " Ook heb ik gehoord: "Planten mogen niet buiten de pot groeien, alleen gras mag." "Alles wat hier groeit is kiftig. We mogen dat niet eten, het is zeer gevaarlijk. Als zij dat eet krijgt zij veel kift binnen. (Ze wijzen aan mn kleine degene een kleine blad van berk heeft gevonden en dat in mond stopt.)" Het schijn normale gezonde kinderen, opgevoed in super omgevingen, allemaal kinderdagverblijven etc etc. Waarom haten ze bomen en struiken? Ook met bloemen: ergens groeit een boel bloemen. Mijn kind gaat daar toe om even goed onderzoeken, of daar nog slakken of sprinkhanen of kikkers tussen zijn. Kinderen worden alarmerend- gestoord alsof we hebben iets anomaals gedaan. Ze roepen "Zij mag GEEN bloemen aanraken, zij mag niet! Niemand mag bloemen aan raken. Niemand mag daar heen." Het is niet fijn om te zien als kleine kind bloemen af trapt maar dat is echt niet geval. Kleine zou daar waarschijnlijk even gaan zitten, even bloem een aai geven, een blad nemen om te proeven of het lekker is of hoe dat smaakt en klaar. Achter gaan aan dat opvoedingsfenomeen lijkt dat kinderen zijn consequent geleerd om afstand houden van natuur. "Verboden groen." Dat heeft eigenlijk niet veel te maken met de thema: VT en melding maar het kan een iets zijn wat in de toekomst ons volgende zorgavonturen kan veroorzaken. In de toekomst gaan we ook zelf vaker andere kinderen uit leggen waarom we vrij bomen en bladeren aanraken of waarom is niet eng bloem kijken van dichtbij of zelf iets kweken of planten etc etc. Het zou zelfs geen onderwerp worden als het zou door omgeving aangenomen als zorgwekkend, als niet kwalijk.

Geen idee

Geen idee Liza. Ik herken niks van je verhaal over kinderen en planten en struiken. Mijn kinderen gaan naar school naast een bos. Ze spelen daar heel vaak. Geen idee waar jij woont waar kinderen groeien bij jou heel vreemd op. Misschien toch eens buiten de regio waar je woont gaan kijken.

vlinder72

mhm... nouja, onze 6 speelvelden zijn in het hart van Randstad, naast het centrum van een grote stad. We moeten zelf ook maar vaker vetellen, waarom we dat doen. Al aan raken van een bom kan de balans van een mens veranderen. Veel bomen in omgeving herinneren nog onze voorouders en ze hebben met ze tijd besteden en ze hebben so veel mensenlevens mee gemaakt. Het zou moeten betekenisvol te kunnen zijn niet eng.

bevrozen VT en een spelen in een tent

Het lijkt bevrozen zijn. Pas na verhuizen en bezoek van VT heb geprobleerd voor een tijd NIET op deze onderwerp te focussen. Een vakantie nemen. Mn man degene in begin met een grote mond had beloofd dat gaat zelf een betere bezwaarbrief schrjven... blijkt dat hij heeft van hun werk meer opdrachten genomen, werkt ook vaak op weekeind. Er is dus geen vrije of beschikbare tijd, wat hij zou kunnen daarvoor gebruiken. De bezwaar staat dus al langere tijd in onze dossieer. Niet volledig opgeschrijven en nog niet opgestuurd. We zijn met kind (weer)naar fysiotherapie geweest. Om te kijken, of haar vermogen om te lopen goed is ontwikkeld. (Heb zelf gelezen dat loopvermogen moet ontwikkeld zijn zodat de taalontwikkeling kan doorgezet worden.) Daar werd een test gemaakt. 20 paginas van verschillende oeffeningen wat kind zou moeten volgen. Shijnde dat zij zo verbaasd was van alle mooie ballen en trappen wat daar waren dat absolluut geen interesse verloor aan ons. De fysiotherapeut stond op 1 voet. "Kndtje, doe nu na, laat ons zien, kan je zo doen." Ik stond op 1 voet. Maar kind rende heen en weer. Zij kon trap klimmen om te zien hoe hoog dat is (tot de plafon) maar kon niet demonstreren dat zij kan van allerkleinste trap 1 stap nemen. Focus problemen? De tweede deel van de test werd achter de tafel gemaakt. Oeffeningen met houten blokjes. Stapelen, ordenen, vormen herkennen. Schaar gebruiken. Daar had zij wel geen last van en deed alles met grotere plezier mee. (Stoute rond drentelende, met zonder geen enkele focus-vermogens veranderde in een lieve wonderkind degene puzzelen en rustig zitten fijn vindt.) Fysiotherapeut schudde haar hoof: "De kind moet leren luisteren voor ik kan dat test af maken en we zou kunnen iets over haar fysieke ontwikkeling zeggen." We spreken af, dat om kind fysiek meer behoorzaam maken, gaan we ook zwembad bezoeken. Ze hebben daar groeps-trainingen. Niet te vergelijken met zelf naar het meer gaan. Het is echt half uur op een rij staan en juiste bewegingen op juiste tijd doen, op juiste tempo. Dat moet zij nu dus leren. Het was in meerdere plekken gecommenteerd: "Ziet u, als kind zou van vroeg naar de cresh gegaan zou jullie dat probleem niet hebben. Zij zou alvast nu al vloiend nederlands praten en goed in een groep kunnen samen werken." Het komt vooral voor van dames met kleinkinderen van een speeltuin. Ze weten ook niet, dat kleine door haar genetische achtergrond, als een redelijk lange mens, veel moeite heeft gemaakt met leren lopen, balans houden, en woont in een wonderlijke wereld waar mensen meer dan 1 taal spreken. Zij is nu 2,5 jaar oud. Duidelijke goed gearticuleerde zinnen maakt zij nog niet. Soms zegt een mooie verstaanbare zin wat ik herken dat zij heeft van mij of haar papa herinnert. Soms niet. Soms zegt zij nederlandse woord in letse besprek of anders om. Zij heeft geen moeite verstaan (als zij maar luistert) of een bal, vork of melk brengen als het word gevraagd maar het is nog niet een kind degene een boek open doet een met vinger aan afbeeldingen wijst en fouteloos kan noemen, wat op een afbeelding staat. Het word gevraagd overal. Ik begrijp, andere kinderen blijkbaar kunnen dat al. Het is fantastisch. Onze kind niet. In een hand, wetend hoe andere mensen in onze familie had gewikkeld, in welk tempo en met welke bijzonderheiden, zou dat niet verwachten dat zij voor haar 4de levensjaar gaat praten. Zij communiceert actief. Maar ik zie echt niet dat alle onze eindeloze pogingen om van haar meer woorden uit te persen iets in haar ontwikkeling hebben veranderd. In een hand zou alsof alles prima zijn. Ontwikkeling is individuele proces. In andere hand wordt het toch gezegd, dat ontwikkeling afhenkelijk is van, of ouders daarvoor ook verzorgen. Persoonlijk geloof ik dat elk kind andere ontwikkelingstempo heeft, het voorkomend normaal is en we zou daarop geen "kunstzinnige" aandacht moeten geven. (Ze zou zelfs van overdreven aandacht uiteindelijk moe worden. Ouders, degene op een nare manier elke daag woorden herhalen, haar over elk 10 minuut volgende boek voor een neus steken en dergelijks.) In andere hand was echt niet onze plan om haar hele winter thuis laten zitten en haar dood vervelen. Was op zoek, of daar een speelgroep is, waar kind- we samen zou tussendoor gaan. Schijnde dat daar eigenlijk 3 opties zijn. Vol-tijd opvang. Speelgroep. Of oppa-s. We begon van speelgroep omndat had eigenlijk geen behoefte voor vol tijd opvang. Kind zou daarvan thuis komen, moe, en we zou dan echt geen tijd meer hebben om eigene programma te volgen, wat ik voor haar tussendoor gemaakt heb. Volgende optie: We gaan daarvoor. De speelgroep, 2x per week 3 uur per keer. Dat kost dus 180 eur per maand. Het is ca. 10 eur per uur. Wat ze daar voor deze geld doen, 3 ronde van activiteiten. Kunst, podiumkunst, groepsbeweging. Er is 16 kinderen in het groep. Veel 2 talige kinderen. (Het werd gezegd meteen door begeleider dat er veel turks-achtergrond kinderen komen, verder weet niet. We gaan pas nu daar heen. ) We moeten nu vanwege ons grootvader, mn vader vaker gaan reizen tussen 2 landen. Binnenkort gaan we weer naar Letland heen. Kan dat? Schijnde dat eigenlijk niet. Kind moet in groep blijven tot voorschool begint. Afzegtermijn is slechts 1 maand. "Haar ontwikkeling is sterk verbonden aan haar mogelikheid ook om groepsactiviteiten reglematig te participeren. "Wat als een alternatief was aangeboden, we mogen wel naar het andere land gaan reizen af en toe. Maar dan door blijven betalen voor een tijd, we niet aanwezig zijn. Ongeveer als een hotelkamer zelf rezerveren en dan ook voor nachten betalen wanneer ergens anders slaap. Het is fantastisch. We gaan dat doen.
Feissbook doet mirakels. Er zijn meerdere studenten in een studentenstad, degene graag zou af en toe met kind spelen. 1 meisje sprak meteen aan. Ook van meertalige achtergrond. Herkende eigene verhaal daarin. Onze nieuwe oppasser is een jonge jurist, degene tijdens haar proefschrijft veel vrije tijd heeft. 1x per week komt zij langs om met onze kleine lets te spreken. Zij gaf het wel door, dat omdat zij al is gefinanceerd, niet echt behoefte aan geld verdienen heeft en kan ook onbetaald of laag betaald blijven komen, krijgt zij gemiddeld hoge uurtarief 7 eur, 30 minuut per keer, 1x per week. Soms vaker. Kind heeft dat nu 3 keer gehad. Zij vindt het eerlijk. Ik kan echt niet zien dat haar woordenschat zou groter geworden daardoor. Wel geeft zij duidelijk door dat zij haar nieuwe vriend erg bewardeert. We had bekijken... 30 minuten van intensieve communicatie en spelletjes is net wat zij tegen kan. Daarna begint zelf bewegings-spelen te verzinnen en springt op. Bioskoopavond kan nog niet geregeld worden omdat een van de films kwijt is geraakt in post en wordt nu opniew opgestuurd, wat tijd kost. Of we een aparte speelgroep gaan regelen waar ouders zelf kunnen op eigene initiatief kunnen komen om tijd te besteden met zijn kind? Had van een medewerker van een locale stichting TOS gevraagd, welk tijdstip zou het best zijn voor gemiddelde ouder, om deel te nemen. Zij zei meteen: "Woensdagmiddag, dan hebben basisscholen vrij." TOS. Stichting Thuis Op Straat ligt naast onze huis. Een grote terrein, met fijn gemalen gras en 6 klimrekken, omringt door grote metalen hek. Met een kleine container-huis vol speelgoed. Het is onmogelijk zijn om naar buiten te gaan zonder, dat kind daarheen wil. Bljkbaar zijn er meerdere kinderen daar dagelijks vergaderen. Ze kennen al elkaar. Ouders blijven niet altijd alleen eigene kinderen te begeleiden (degene zien ouders vooral zelfs als een afleiding van eigene activiteiten waar ouders niet altijd bijbetrokken zijn). Komt voor, dat kinderen in een groep spelen en ouders zitten op een bankstel om te praten. Komen verschillende onderwerpen voor. Het wordt algauw vergeten dat het "stichting om jeugdproblemen te signjaleren is". De vrijwilliger zegt: "Ze signjaleren wel maar dan meer naar school, bijvoorbeeld als daar een meisje naar het speeltuin kwam van wie was te zien dat zij niet goed in haar wel zt, werd het op school doorgegeven." (Voor mij als niet-inburgerd klinkt het angst-wekkende gebrek aan privacy van iemand maar al gewend, knik ik met hoofd. Blijkbaar werkt het so.) Als enige speelveld wat een beetje afvalvrij is behouden, is het vooral als een wijk-vergaderplaats gezien. Afval. Het is een wijk waar alle straten onder een dunne laag van plastic, blik en bevonsten zit. We hebben kind aangeleerd, dat als er een grotere doos of rommel op een weg ligt, pakken we dat op en brengen dat zelf naar de kontainer. Als het iets kleins is, dan raken we dat niet aan. Voor een kleine mens is nogsteeds verrassend en zij zou graag alles naar kontainer brengen. Anders zou we daarvan een veel aandacht en tijd nemende tijdsbesteding gaan maken. Afval kan verzameld worden. Schillenboer zou kunnen in het wijk geregeld worden. Veel zou gedaan worden. Morgen gaan we voor het eerst naar de speelgroep. Dagen zijn ergens weggeslikt. Heb al geleerd beter oplettend zijn met VT meldingen om volgende meldingen te voorkomen. In een zwembad, peuterspeelzaal, plaatsen waar we vaker gaan, direct ook persoonlijke contact maken met begeleider. Doorgeven dat het een kind van een multiculturele achtergrond is en dat zij nog niet praat. Ook soort van open blijven aan meningen en volgende besprekken. De vrijwilliger van stichting TOS gaf me wel bijvoorbeeld door dat "er zijn meldingen gemaakt maar daarvoor moet een goede redenen zijn. Bij ons geval zien ze geen probleem, omdat onze kind spreekt nog niet maar we doen daar iets over. We zijn al bezig." In het erg algemeen voelt het wel alsof ik met onze ongewassen was overal ga om te uitgebreid vertellen waarom dat nog niet gewassen is en welk fantastische wasmachines hebben we al geprobeerd. Mensen lijken echt graag willen weten allekleinste details: "En waar komen jullie precies vandaan?" "En zij spreekt niet, maar kent zij al woorden?" Twijfels zijn kiftig. Een verhaal afgehoord en alle antwoorden gekrijgen, zeggen ze "nou, welkom" of iets dergelijks. Het geeft wel gevoel dat voor dat veel mensen op eigene geest een zware taak hebben genomen om goed op te letten niet alleen voor zelf maar ook voor een medemens en zijn kinderen. Daar hoort ook een tikje eigendoms-bewakers houding bij. "Hier vaak ik." Wat ons nu, pas na het laatste melding is geholpen. Direct in elk omgeving zon mensen uitsporen. Naar ze toe gaan. Communiceren. Ze tevreden stellen met genoeg informatie wat ze willen. We worden langzamerhand gewend. Het zijn nog steeds momenten waar een gevoel komt "of deze besprek met onbekende nu echt nodig is." Een 12 jarige degene in het midden van het supermarkt ineens voor je kind gaat op letten. (Hij dacht, dat deze kleine luisterd niet goed en hij gaat mee helpen.) Of een dame op een bushoek degene met je kind in een langere besprek gaat. (In Letland zijn waarschijnlijk mensen relatief acommunicatief. Het is afgesproken dat ze niet met elkaar in contact raken als ze niet elkaar direct kennen. Ook van Duitse steden of Rusland herinner ik dat. ) Tegenwoordig hebben nieuwe communicatiegewoontes ook andere kant. Neem als kan altijd kleine extra speelgoed mee, als we ergens een ouder zien met erg huilende 2-4 jarige gezien, is het gelukt om ze meerdere keer een speelgoed geven. Mag deze tante je speelgoed geven? En iemand degene net door hele wijk zat te schreeuwen blijft ineens stil. Communicatie in het algemeen blijft een open onderwerp. Veel te experimenteren. Net hebben we bijvoorbeeld een handtekening gegeven. In onze veelkinderen-wijk wordt deze kleine huis gesloopt, waarin stichting TOS eigene speelgoed bewaart, waarmee kinderen elke dag spelen. Het gebouw word weggewaaid omdat niet doet aan bouw-normen en daar is geen geld voor renovatie. Handtekeningen waren verzameld zodat de gemeente in plaats van het gebouw een alternatief zou kunnen inhuren. Dat voor deze winter zou daar, in plaats van een huis wat ze gaan slopen, een grote partytent voor kinderen opgezet worden. Het is een volledige lijst gemaakt met gegevens van alle ouders. (Weer, voor mij zou een vraag zijn, of het gebrek van privacy is of data mijnen of gewone handelingsproces is.) Uiteindelijk maak het niet uit. Als er maar een tent komt.

Liza

Fijn dat je weer even bericht. Het is zo normaal wat je zelf denkt. Ik vind het vreemd dat een kind moet leren gehoorzamen voor ze een test kan krijgen bij de fysiotherapie. Een kind van 2,5
En kinderen leren spelend, niet afgedwongen. En probeer toch die meldende instellingen zoveel mogelijk te mijden. Ga je eigen gang.
Liever een student bij je thuis dan een buurtroddelende peutergroep.
Kinderen hoeven toch niet geprotoprofesionaliseert voor samenwerkingsvaardigheden en gehoorzaamheidsvaardigheden naar school te gaan? Hoe gek wil je het krijgen.
Rare wereld.
Trek vooral ook je eigen plan Liza. Want de eisen die zijn stellen kunnen je ook verder problemen bezorgen omdat de organisaties waar ze mee samenwerken als peuteropvang e.d. handlangers worden van deze stasi.
Liever een vrijgevestigde student.
En na een paar keer kun je de woordenschat toename niet zo goed beoordelen, het is geen wiskunde. De woordenschat groeit ook passief en in sprongen, maar gericht spelend contact aansluitend bij het niveau en de belangstelling van het kind zelf daar leert een kind van, niet van dwang.
En sommige kinderen leren beter van persoonlijke aandacht dan van een groep. Het heeft allebei voordelen. Er is geen voorkeur. Ja, jou voorkeur.

Nou Vlinder

Mijn jongste ging ook naar school naast (vrijwel IN) een bos. Ik verheugd: leuk, zullen ze wel veel in spelen. Nou, nee dus. Alls vier jaren dat jongste daar op school zat, hebben ze geen een keer in dat bos gespeeld want: te onoverzichtelijk (er zou eens een kind vallen), te vies (er zou eens een ouder klagen), te lastig (wilde jongetjes zouden eens nog wildere spelletjes gaan doen...).
Echt, dat waren argumenten... NAAST een bos! Het mocht niet! En school zelf had een mooie wilde tuin rond het gebouw, maar ook daar mochten ze niet spelen, vanwege dezelfde argumenten.

Belachelijke school, en er waren nog wel meer belachelijke dingen. Zo gebeurt het echt ook. Niet in de Randstad trouwens.
Wat dat betreft doen onze ervaringen met Duitse scholen (waar onze kinderen ook hebben gezeten) veel meer denken aan de denkbeelden en opvattingen die Liza hier uit... Qua buitenspelen en bos en zo dan.

Geen taalprobleem!

Dat een fysiotherapeut zich uitspreekt over taalontwikkeling, vind ik zorgelijk. Het is algemeen bekend dat twee- en meertalige kinderen later gaan spreken. Dat is normaal en GEEN probleem! Ook het mengen van de thuistalen is op deze leeftijd compleet normaal. De talen scheiden zich later pas.

Verder is het algemeen bekend

dat tweetalige kinderen per taal weliswaar een (iets) kleinere woordenschat hebben, maar per saldo bij elkaar opgeteld in totaal dus weer een grotere woordenschat. En dat deze kinderen later een onnoemelijk voordeel van die tweetaligheid hebben, waarbij de (relatieve) achterstand ruimschoots wordt ingelopen. De voordelen bevinden zich op allerlei gebied, van veel gemakkelijker een derde en een vierde taal bijleren, tot een (bewezen) grotere tolerantie naar andere culturen...

Liza, ik zou de fysiotherapeut en de dames en heren van Veilig Thuis enkele links doen toekomen:

https://nl.express.live/2012/03/20/de-voordelen-van-tweetaligheid-gaan-veel-verder-dan-men-denkt-exp-164418/

https://www.nu.nl/gezondheid/4048466/tweetaligheid-goed-hersenen.html

https://wehavekids.com/parenting/Benefits-of-Raising-Bilingual-Children

Liza

Ik zit deze draad voor het eerst te lezen.

Ik geniet eigenlijk erg van de manier waarop je schrijft. En je de dingen ziet.
Ik zit vaak te lachen.

Wij hebben zelf te maken met een dreiging van een melding door het sociaal wijkteam. Die hebben zelf nooit gevraagd hoe wij met taal omgaan. Mijn man is ook van een ander land. We hebben één gesprek gehad op hun verzoek met een psychiater (er waren problemen tussen mijn man en de twee oudste kinderen die puber geworden zijn) en die vroeg wel door naar taal en cultuur, hoe dat bij ons was. Het verrassende was dat hij zei dat het jammer was dat de kinderen niet tweetalig zijn opgegroeid en ook dat wij te weinig deden met de sfeer van het land van mijn man.

Wat ik steeds nog wilde zeggen

Omdat ik gastouder ben, moest ik ehbo voor kinderen halen en sreeds herhalen. Als het gaat om vergiftiging, dan bestaat er wel een lijstje, spoelen of juist niet bij dit of dat en wel of niet laten drinken, maar steeds wordt er door de cursusleiders bij gezegd, bij elke twijfel is het enige goede antwoord: 112 bellen...

Dat is denk ik in dezen

Ook de reden van de melding helemaal niet.

Zwarte Piet

Dus volgens de wens van VT gaat mn kind nu in de speelgroep.
Dacht om daarover langer te schrijven. Het was overal gezegd dat het "goed is voor een kind om samen te spelen met anderen." Wat het nu, pas na 1 maand lijkt te zijn, is... "het is een plaats waar ze leren 3 uur zonder moeder vol houden". Ook zijn er kinderen met merkwaardige ontwikkelings-verschil in 1 groep gezet. 2 jarigers, 2,5 jarigers en 3,8 jarigers degene klaar zijn voor basisschool. Wat het mee brengt: ze gaan zeker mee spelen. Het lijkt meer, oudere kinderen kijken aan kleinere. Ze zijn sneller, slimmer, knapper. Het blijkt het eerste plaats zijn waar ze in plaats van harmonische groepsdynamiek een hierarchische pyramide leren mee doen. Is er ook een goede redenen waarom kinderen met so verschillende ontwikkelingsverschil naar 1 groep moeten. Ook, hoe veel je eigenlijk als een ouder mee kan denken- praten daarover? Het VT "wens" dat kind moet daar in- goed, kind is er nu in. Verder? Het werd me meerdere keer op speeltuin of groep gezegd, ik mag dus NIET borstvoeding geven.... dan vragig specificatie... hoor ik.. ik mag borstvoeding geven niet op aanwzigheid van andere kinderen... en later... ik mag dat wel maar alleen in toilet of plaatsen waar niemand ziet... In andere hand, toen ik ging uit zoeken, of het dan verboden is. Wettelijk... nee dat dus verboden is het ook niet. "het is gewoon ongewoon." hoor ik van een jonge begeleidster van en speelgroep. Zij hed me zien voor speelgroep zittend en kind had op een borst geklommen voor een moment. Maar verboden? Het is me niet moelijk kind een fopspeen geven, maar in het algemeen, als borstvoeding geven iets... ongewoons is geworden omdat iedereen daarme stopt voor 6de maand van een baby... omdat ze moeten gaan werkn en langere borstvoedingsperiode is echt niet een optie naast en baan... wordt het straks verboden of niet togestaan... Andere verbasing over elkdaagse leven: Het laatste keer toen kind van peuterspeelgroep uit was gekomen, was kind met zwarte smink opgesmeerd zonder te vragen, of ik als moeder dat okee vindt of of dat hoeft. Of het kwam over als en cultuurschok: Je woont nu hier, je doet mee met Nederland dus word je kind donker geputst. Ga maar wennen. Zou proberen in situatie humor zien maar het komt niet grappig over. Het is me niet moeilijk om dat smink af wassen thuis. Het ging over, of deze act zelf noodzakkelijk is. Moet kind dat nu echt mee doen? Zou gewoon van speelgroep bezoeken niet genoeg zijn...

Zoeken

Je blijft zoeken en commentaar leveren op alles dat anders is terwijl jij anders bent dan het gros van de mensen. Niks mis mee maar we passen ons allemaal een beetje aan toch?

In een gemiddeld gezin met meerdere kinderen zijn dezelfde leeftijdsverschillen.
Geleerd om het 3 uur zonder moeder vol te houden? Je had het kunnen opbouwen. Als je kind had gehuild was je gebeld.
Ik neem aan dat ze thuis ook wel eens 3 uur zonder borstvoeding is, dus waarom zou jij het ritme van kind in de klas willen verstoren?
Als jou kind had geweigerd om pietenpoets op het gezicht te krijgen was ze niet gedwongen.
Je bent verschrikkelijk aan het draineren, zuigen, dwarsliggen en ik snap niet dat je tijd genoeg hebt om er zo'n project van te maken.

Overdrijf niet zo

Je moet een zwaar leven hebben als je altijd overal zo negatief over bent. Een beetje aanpassen kan ook. Daar krijgt je kind niks van. Moet je persé borstvoeding geven terwijl je dochter op de peuterspeelzaal is? Kan ze niet een keer uit een bekertje drinken. Ik heb mijn kinderen ook borstvoeding gegeven. Mijn vierde kind moest zich destijds aanpassen aan het schema van zijn broers. Die moesten immers naar school gebracht worden. Naar zwemles en weet ik veel wat. Toen ik weer ging werken heb ik gekolft. Mijn schoonzus ging in haar pauze naar het kdv om daar haar zoon te voeden. Er zijn ook moeders die stoppen. Dat is hun keuze. Ik vond het na 10 maanden wel welletjes. Ook mijn keuze

Probeer wat meer open te staan voor een andere cultuur. Voor andere levenswijzen. Anders is niet slecht. Wees zelf ook flexibeler. Dat maakt je eigen leven zoveel makkelijker. Je dochter zal haar hele leven kinderen tegen komen die anders opgevoed worden. Maar anders is niet verkeerd. Het is alleen anders.

En smincken is bloedirritant. Vooral als ze daarna naar zwemles moeten. Helaas vonden mijn kinderen het geweldig dus ik heb vaak staan poetsen.

Sabbelen

Zo te lezen, ging je kind niet aan de borst vanwege de behoefte aan voeding maar de behoefte om te sabbelen.
Dat zijn twee verschillende aanleidingen. Als ze echt honger had, ondanks de fruit/drinkpauze, en te maken had met een ondergewicht, had een speelgroep na alle waarschijnlijkheid wel meegewerkt aan de borstvoeding. Alles in belang van de gezondheid van een kind.
Maar het gaat om sabbelen. Als andere kinderen van ca. 2 jaar zien hoe een kind nog borstvoeding krijgt, is de kans groot dat ze haar ook gaan zien als een baby. Dat kan leiden tot uitsluiting ipv meespelen.
Je aanwezigheid bij de speelgroep kan de acceptatie van je kind binnen de groep remmen. Je kind gaat naar een speelgroep om zo te wennen aan het groepsgebeuren voordat ze naar groep 1 gaat.

Je leven draait om één kind. Eerlijk gezegd zou het voor jullie beiden misschien wel goed zijn als er nog een kindje bij jullie rond ging kruipen. Dan gaat je aandacht niet alleen naar je dochter,

Zo gaat dat

Zij zijn onbegrijpelijk dwars, je moet naar een nutteloze voorschool, je mag geen borstvoeding geven, maar dan ben jij raar en je moet je maar aanpassen.

Volhouden

Ik werd ook zo'n beetje weggekeken op de kinderopvang als ik kwam borstvoeden. Soms weigerden ze me een plekje te geven. Dan ging ik maar onder de kapstok op de grond zitten. Samen met een enkele andere diehard moeder.
Op mijn werk kreeg ik nota bene een vergaderkamer en koffie om te voeden, maar dat zou tussendoor teveel tijd kosten om kind heen en weer te halen en te brengen.
Soms denk je, wat zijn er toch veel benepen mensen die het allemaal zo goed menen maar ondertussen je tenen doen krommen.

Annej

Jij zal altijd zoeken naar iets om het negatief te maken. Als je je kind naar een psz of voorschool brengt dan breng je het daar, dan eet en drinkt het daar maar geef je géén borstvoeding. Een kind van 2 moet inderdaad 3 uur zonder borstvoeding kunnen.

Hakken Anne

Het gaat om de hakken in het zand. Mensen die niet flexibel zijn. Jij kunt je daar alles bij voorstellen maar weer net zo hard niets bij voorstellen dat het gros anders is en dat de wereld nu eenmaal draait om het gros.
Ook bij jou dus altijd dat trekken, jammer. Er wordt best meegedacht met wat afwijkt van de gestelde norm.
Maar je kunt het ook overdrijven.
Dat kun je haar beter uitleggen dan het tegendeel voeden, want ze moet het hier doen, ze moet hier leven.
En als ze dat niet wil en Nederland met haar inwoners werkelijk zo giftig is voor haar kind, dan moet ze misschien terug naar haar paradijs.
Want dat gemier en dd verzonnen slechte dingen hier, díe zijn pas echt tenenkrommend, evenals jouw ophitsen daarbij.

Nee hoor

Er zijn genoeg zogenaamde Nederlandse mensen die net zo denken als Liza. Waarom zou je het gros steunen in hun beperkte opvattingen?

Dan ga je maar terug naar je land vind ik een verwerpelijke opmerking. Alsof kortzichtig dwingen, voorschool, eigen kamer, vaccinatie, typisch Nederlands zou zijn?

En Zwarte Piet

Typisch Nederlands.

nu zwart, morgen groen, roze of blauw

Schmincken wordt nu eenmaal veel gedaan op peuterspeelzaal, kinderdagverblijf, kleuterklassen en nog verder in de school en feestjes carriere.

De meeste kinderen vinden schmincken nu eenmaal heel erg leuk. Zeker 1x per week kwamen ze wel geschmincked thuis, nu is het minder maar toch best vaak nog in groep 8!

Nu is het zwart omdat de meeste kinderen met sinterklaas bezig zijn. Volgende keer is het wit of roze vanwege de winter of de lente of het bloementhema dat er dan in de klas is.

Tov borstvoeding bij een 2 jarige of ouder: die zou gewoon zonder moeten kunnen voor een aantal uren. Kind is op peuterspeelzaal, daar is het zonder ouder.

Met je huidige gedrag plaats je je kind buiten de groep. Dat wil niet zeggen dat je geen rekening moet houden met de kinderen die niet in het gemiddelde vallen, maar waarom zou je je kind daar willens en wetens buiten willen plaatsen?

Over kinderen van verschillende leeftijden bij elkaar plaatsen

'Het blijkt het eerste plaats zijn waar ze in plaats van harmonische groepsdynamiek een hierarchische pyramide leren mee doen.'
Zo'n analyse heb ik nog nooit gezien. En dan te bedenken dat de meeste gezinnen met meerdere kinderen leeftijdsverschillen kennen.

Tsjor

wat een beperkt wereldbeeld..

dit: "... dat het gros anders is en dat de wereld nu eenmaal draait om het gros."