Twijfels en onzekerheid door collega

'Angelique, je maakt vaak opmerkingen over mijn uiterlijk, deze zijn vaak niet positief. Ik wil dat je hiermee stopt, ik voel me hier niet prettig bij. Ik vind het ook helemaal niet aan jou om te oordelen over mijn uiterlijk.'

Je hebt mensen die denken dat, als ze iets zeggen over jou, je het onmiddellijk gaat veranderen. Omdat je het niet gemerkt hebt, of zo. Of omdat je het wel heel belangrijk moet vinden hoe ze erover denken. Ik denk dat ze het zelf "eerlijkheid" noemen en de eigenschap juist goed vinden. Vroeger waren ze misschien bang, en nu vinden ze zichzelf mondig.

”Zou je je commentaar op mijn uiterlijk voor je willen houden? Ik vind het onprofessioneel en ik zit er niet op te wachten.” 

”We hebben het nu al vele malen uitgebreid over mijn uiterlijke tekortkomingen gehad, zullen we het nu maar eens gezellig over de jouwe gaan hebben, ik weet er namelijk nog wel een paar”.

Miep het valt me op dat je de laatste tijd nogal wat opmerkingen over mijn uiterlijk maakt,  ik zou het fijn vinden als we het over werkinhoudelijke zaken kunnen hebben,  ik voel me hier namelijk niet prettig bij een ik vind het getuigen van een onprofessionele houding.  

Wat doe je hiermee? Afleren, dat valse kreng,

Kies een momentje uit dat jullie gezellig samen zitten te keuvelen met een kopje thee erbij, lekker aan het kletsen over jullie lieve kinderen. En dan zeg je, joh Merel, mag ik jou wat vragen? Ja? Nou, jij zegt best vaak van die hele kwetsende dingen tegen mij, dat het zonde is dat ik er zo slecht uitzie enzo. Waarom doe je dat eigenlijk?

Met een lieve lach aan blijven kijken, en volhouden als ze ontkent. Kom op Merel, tuurlijk is dat hartstikke kwetsend, dat weet je best. Waarom zeg je dat dan?

Als je dit goed doet heb je nooit meer last.

Ik vind het vrij onbeschoft als iemand meerdere keren per week commentaar heeft op je uiterlijk. Ik heb ook een vriendin gehad die mij onomwonden vertelde dat ik er slecht uitzag. Daar heb ik op een gegeven moment ook wat over gezegd. Nu trok ik me dat gelukkig persoonlijk niet aan, omdat ik wist vanuit welk wereldbeeld haar opmerkingen kwamen (iemand die heel erg veel waarde hecht aan tot in de puntjes verzorgd zijn met aardig wat make up, veel nieuwe kleding, lange nagels) en dat totaal mijn smaak niet is. Ik voelde dan ook geen enkele behoefte om op haar te lijken, maar werd het wel zat dat ze mij alleen kon beoordelen vanuit haar eigen referentiekader van goed of fout.

Klinkt alsof jouw collega ook haar referentiekader op jou wil plakken. Daar mag je best korte metten mee maken. Je hebt het gehoord, het is je bekend, maar wil je er voortaan over ophouden? Ik vind het nl. geen toegevoegde waarde hebben in onze gesprekken. Jij jouw visie daarover en ik het mijne. 

Ofzo. Durf je haar erop aan te spreken? Zou ik doen, want het is toch zonde dat een collega je zelfvertrouwen op deze manier ondermijnt?

Ik zou hier met een gestrekt been in gaan. ‘Hé zeg je dat soort dingen nou om jezelf beter te voelen of vind je het leuk om rotopmerkingen te maken?’ Ik zou het zeker niet gaan beamen want het klopt echt niet wat die dame doet.

"Bedankt, dat vertel je me tegenwoordig wel erg vaak. Ik ken je mening. Weet je wat de moeder van Stampertje in de film Bambi zei? 'Als je niks aardigs kunt zeggen, zeg dan maar liever niks.' Heb je Bambi nooit gezien?
Kijk, als ik vlekken of gaten in mijn kleding heb en daardoor onze klanten niet onder ogen kan komen, dan hoor ik dat graag, want dat is professioneel relevant. Maar niet of ik er een beetje moe uit zie.
Zullen we het nu over iets gezelligers hebben? Hoe gaat het met ... ?"

Muttix3 schreef op 28-08-2024 om 20:05:

[..]

Nee dat durf ik niet, zij is namelijk geen stereo type chique vrouwtje zeg maar. Ik vind gewoon dat ze er goed uit ziet maar ze is niet heel erg met haar uiterlijk bezig. Ik begrijp wat jij bedoelt, maar zo een typetje is ze niet.

Ik kan het zeker proberen hoor, maar ze is nogal snel aangevallen en gevoelig. Heb geen zin in het gedoe en wil haar juist niet het gevoel geven dat het me wat doet. Ze kan er al niet tegen als iemand me een compliment geeft en ze heeft me wel eens in vertrouwen wat dingen verteld waardoor ik het lastig vind om “hard” tegen haar te zijn.

Als je je grenzen aangeeft ben je niet hard.  Je kan toch op een vriendelijke manier zeggen dat je die opmerkingen liever niet in een werkomgeving hoort?

'Ja ik ben ook moe. Misschien kun jij wat taken van me overnemen?'