Tips voor het opvoeden van zonen

Fransien

Ik suggereer niet dat jij dat alles niet kan/doet. Ik reageerde rechtstreeks op deze zin: "Inderdaad, je ziet ze gewoon, de jongens in het gezin leren banden plakken en vanalles repareren, de meisjes mogen hun moeder helpen." Zowel mijn zoons als mijn dochter mogen mij dus helpen met alles, banden plakken en koken en de was doen inbegrepen. Ze mogen hun vader trouwens ook helpen met zowel reparatieklussen en meubels in elkaar zetten als bedden verschonen en koken.

Ely

Ja, dat is wel herkenbaar. Hoewel, toen mijn jongste zoon een peuter/kleuter was, werd het nog wel als grappig ervaren dat híj degene was (en niet zijn zusje) die met de poppenwagen rondzeulde en de pop daarin lief en aardig te slapen legde. Mijn dochter heeft er nooit naar gekeken, terwijl jongste zoon er tijdenlang mee rondgesjouwd heeft. Maar misschien was dat vooral grappig omdat hij voor de rest wel een douwdouzertje was.

Ely (en vic)

Ik herken het in elk geval niet van het kdv, waar heel gewoon werd gedaan over jongens die prinsessenjurken aan wilden of de halve dag in de huishoek eitjes aan het bakken waren. Op school wordt de tegenstelling wel sterker, maar dat komt ook uit de kinderen zelf. Dan begint de scheiding der geesten, of je wilt of niet. Zoon kreeg te horen dat hij een meisjesfiets had (het ding is knalrood, geen linten of bloemen of zo). Hij vond het gelukkig zelf ook een onzinnige opmerking. En laatst vroeg hij zich af, nav een of andere tv-programma, hoe het kon dat een meisje verliefd werd op een jongen die altijd alleen maar wilde vechten, want daar houden meisjes toch niet van? (Ik ben maar weer wat meer met hem gaan stoeien, want daar houdt papa niet zo van )
Ik ken wel een vader die zenuwachtig werd als zijn zoon net zulke staartjes wilde als zijn zus, of ook nagellak wilde als zijn moeder dat had.
De scheiding in de speelgoedwinkels wordt wel steeds sterker, heb ik het idee. De terreur van het roze: http://dezesdeclan.wordpress.com/2012/01/02/lego-sluit-meisjes-op-in-roze-keurslijf/
En voor Vic, tenslotte: je dochter kan best haar hele leven een tomboy blijven, hoor. Daar kun je heel gelukkig oud mee worden. Misschien zal ze minder vriendinnen hebben omdat ze niet veel kan met meisje-meisjes (en zij niet met haar), maar daar staan dan weer vrienden tegenover.

Oké

Mijn eerste reactie was toch geplaatst. Na vijf minuten. Hmpf.

Bimboficatie

Interessant artikel, Krin, over de bimboficatie van meisjes. Speelgoed voor meisjes wordt meer en overwegend roze, met glitters, prinsesse-achtig. Ik vind dat eigenlijk net zo opmerkelijk als de roep om 'echte jongens' (-leraren, -onderwijs, -sporten). het lijkt wel of er een tegenbeweging tegen de emancipatie is ingezet. Dit is geen complottheorie hoor. Het valt me gewoon op dat jongens jongensachtiger lijken te moeten worden en meisjes meisjesachtiger. Ook in de tv programma's , films en games die ze kijken worden mannen gewelddadiger en vrouwen schattiger.
En eigenlijk zie ik ook veel jongens gewelddadiger dan vroeger spelen (ze zullen best lief zijn natuurlijk) en meisjes die in groep 4 al bezig zijn of jongens wel naar hen kijken of verkering willen. (ze zullen ook best stoer zijn natuurlijk).
De vraag is, of dit allemaal te sturen is en of dat wel moet. Aan de andere kant: het is toch ook weer een beetje opmerkelijk in een maatschappij waarin we vaak beweren dat beide seksen volkomen gelijkwaardig zijn in wat ze kunnen en mogen. Het lijkt ook weer op sturen van de andere kant (speelgoedindustrie en media-industrie) die die polarisatie exploiteren.

Maria r - leesvoer

Leuk leesvoer, als dit je interesseert: www.pinkstinks.org (Engels), en verder de boeken Het Idee M/V van Ascha ten Broeke en Delusions of Gender (NL titel: Waarom we allemaal van Mars komen) van Cordelia Fine. Vooral dat boek van Ten Broeke leest als een speer.

De boeken gaan beide vooral over hoe gering de feitelijke aangeboren verschillen tussen mannen en vrouwen (jongens en meisjes) zijn, maar daarbij komt ook het onderwerp van de steeds extremere sexescheiding in speelgoed etc aan bod. Pink Stinks richt zich met name tegen de stereotiepen waaraan kinderen voortdurend worden blootgesteld, door speelgoed etc.

Ja, het lijkt op een tegenbeweging tegen de emancipatie. Gelukkig is er zolangzamerhand ook een tegenbeweging tegen die tegenbeweging aan het ontstaan, maar we zijn er nog niet

Groeten,

Temet

Oeps

Nu ik de link nagelopen heb zie ik dat het door mij genoemde leesvoer daarin ook al wordt genoemd. Nou ja, hoor je het van twee kanten

Groeten,

Temet

Toch

Hoewel ik vind dat jongens en meisjes gelijkwaardig zijn en dat je in de grond jongens en meisjes niet verschillend moet behandelen, geloof ik er heilig in dat er juist WEL aangeboren verschillen tussen mannen en vrouwen zijn. En dat het onderzoek daarnaar nog in de kinderschoenen staat.

Ik heb misschien een paar extreme exemplaren thuis, maar ik krijg toch ook uit de praktijk de indruk dat dat zo is. Ik heb ze werkelijk van alles voorzien hoor, poppen met bedjes en dekentjes en kleertjes die makkelijk aan en uit konden, schoentjes, jasjes, potjes, speentjes, de hele rimbam. Ik was zelf vroeger zo'n meisje dat ongeveer 10 jaar full time met poppen heeft gespeeld, vanaf voordat ik naar de kleuterschool ging, kan ik me nog heel goed herinneren. Nou, onze mannen niet hoor. Spelen zoals ik deed hebben ze echt nul keer gedaan. Het enige wat ze deden was: Alle kleren uit en dan met de naakte pop overgooien.

Daarentegen, alles wat motorisch was of knopjes had had een onverklaarbare aantrekkingskracht op ze. Auto's, vrachtwagens, treinen.... En dat werd niet speciaal door ons gestimuleerd. Man en ik konden amper een automerk herkennen, we hadden niet eens een auto.

Natuurlijk zegt zo'n klein voorbeeld niks over algemene verschillen tussen mannen en vrouwen, maar ik heb daar toch wel zo mijn mening over.

Zo ben ik er bijvoorbeeld overtuigd dat ik net zo goed feiten kan onthouden en logisch kan denken en redeneren als al die mannen bij mij thuis, maar dat de vrouwelijke associatie-verbindingen in mijn hersenen daar regelmatig een ondoordringbaar waas overheen leggen waardoor ik even in de 'blur'stand kom. Was ik een man geweest, dan had ik altijd helder zicht in mijn hoofd. Wel had ik dan nooit geweten wat voor fantastische kleren er allemaal in mijn kast lagen (omdat ik altijd het eerste zou pakken waar mijn oog op viel).

Margje

Geen verschil

Als ik naar mijn kinderen kijk zie ik geen verschil tussen de jongens en de meisjes. Ik zie wel heel veel verschillen tussen alle kinderen maar niks waarvan ik zeg dat is iets wat alleen de jongens doen of juist alleen de meisjes.

Ik heb niet het gevoel dat mijn zoons fundamenteel anders denken of dingen anders voelen dan mijn dochters.

Ik geloof niet zo in aangeboren verschillen en voorkeuren. Ik denk ook dat we daar voorlopig niet achter kunnen komen. Kinderen worden geboren in een wereld met zeer sterke gender rollen. Onbewust en bewust geven we die verschillen vanaf de geboorte al door aan onze kinderen.

Speelgoed

Ik heb weinig principes op het gebied van speelgoed maar strijkplanken en stofzuigers zijn hier nooit in huis gekomen. Verschrikkelijk vind ik dat. Een keukentje mocht wel. Net zoals ik een waterpistool goed vind maar dat de net echte uzi niet mee naar huis mocht. Er zijn toch ergens grenzen.

Mijn kinderen speelden vooral graag met lego en playmobil. Bij zowel de jongens als de meisjes stonden deze twee op eenzame hoogte. Zowel de jongens als de meisjes konden ook uren opgaan in allerlei fantasie verhalen. Dat is dan wel een overeenkomst tussen al mijn kinderen.

Verder verschilde het erg per individu wat ze leuk vonden/vinden. Ik heb zoons die graag met poppen speelden en een dochter die grote interesse had in treinen en tractors.

Draadje niet gelezen

niet helemaal in elk geval...maar wij hebben hier dus wel een stofzuigertje en strijkplank. Gekregen dus (een meid!). Het grappige is dat zoon van twee daar dus heeeeeeel graag mee speelt. Goed voor z'n opvoeding denk ik dan maar haha!

Hier ook grote verschillen tussen de twee, maar het is ook nog eens een jongen en een meisje, dus ik weet niet wat nu het 'typische' j/m veschil is en wat gewoon karakter en interesse. eerlijk gezegd boeit me dat ook niet zo, ze zijn prima zoals ze zijn.

Lynn

Interessant

Ik vind het wel interessant allemaal, al heb ik geen tijd om nog even leuk wat randliteratuur te gaan lezen (ik zit dus vooral uit m'n nek te zwetsen).

Ik denk dat de verschillen ook niet zozeer fysiek in de hersenen aanwijsbaar zullen zijn, maar hormonaal gestuurd zijn. En dat dat verder voert / kan voeren dan je vermoedt.

Wat ik zelf erg overtuigend vond was een interview met die zanger Anthony, van Anthony and the Johnsons. Die voelt zich vrouw in een mannenlichaam. Ooit twijfelde hij of hij transseksueel wilde worden, en in het kader daarvan begon hij vrouwelijke hormonen te slikken. Als gevolg daarvan, zegt hij, gingen zijn hersenen totaal anders werken. Ongeveer zoals ik in mijn vorige posting beschrijf: meer associaties, maar daardoor ook meer 'blur', dan als hij 'als man' dacht. "Ik kan het iedereen aanraden om eens te voelen hoe het is om als vrouw of als man te denken", grapte hij.

Ik kon me dat heel goed voorstellen. En ik heb ook werkelijk de indruk dat het bij mij anders werkt dan bij mijn man, zoons of vader. Dat ik inderdaad heel rijk associatief ben, wat ten koste gaat van andere vermogens. Wat natuurlijk niet wegneemt dat dat niet voor iedereen hoeft te gelden (mijn zus is net een man qua denken). En ik ben ook met Gale eens dat er waarschijnlijk een hoop ingeleverd wordt tijdens je zwangerschappen en zo. (Ook al hormonaal bepaald).

Ik vind het eerder verbazend dat mensen uberhaupt overwegen te denken dat vrouwen en mannen 'gelijk' zijn. Misschien toch die literatuur eens doornemen

Margje

Gelijk of niet

Nee, mannen en vrouwen zijn vast niet gelijk. Mijn bezwaar daarbij is dat met die aanname, hoe redelijk ook, een heel mechanisme overeind wordt gehouden. Dat mechanisme zorgt voor roze meisjesschappen en legergroene jongensschappen in de speelgoedwinkel, voor gebazel over vrouwzijn en het inzetten daarvan in je werk, vrouwen die nooit leren kaartlezen omdat ze dat toch niet kunnen, mannen die wel een motor kunnen reviseren maar geen wasmachine kunnen bedienen.
Hoe meer aandacht voor de verschillen tussen mannen en vrouwen, hoe minder oog voor de glijdende schaal. Je hebt Tarzan aan de ene, Betty Boop aan de andere kant, en daartussenin een oneindige variatie. Er zijn mannen die dicht bij BB zitten, en vrouwen die dicht bij Tarzan zitten.
Daarom komt je mijns inziens niet verder met het zoeken en verwijzen naar die mogelijke verschillen. Sterker nog, met die nadruk versterk je mogelijk aanwezige biologische verschillen en prent je culturele verschillen sterker in.

Oom

Ik heb een (niet eens zo heel erg leuke) oom, vader van een jongen en een meisje. Die zei:'Natuurlijk zijn meisjes anders dan jongens, er zijn zeker wel verschillen, maar dat hoef je toch niet te stimuleren?'
Dat vind ik een goed uitgangspunt. Mijn zonen hebben andere eigenschappen dan mijn dochters. Maar ik benadruk die verschillen niet. Ik zie het meer als een uitdaging. De kant die wat minder ontwikkelt lijkt, wordt door mij juist gestimuleerd.
De nadruk die tegenwoordig op typische meisjes en jongensdingen wordt gelegd, vind ik raar. Het valt mij ook op dat dit de laatst tien jaar echt sterker is geworden. In de tijd dat mijn oudste baby was, was het echt veel minder, die bimboficatie.

Cobi

Mijn driejarige dochter heeft dus wel kort haar (echt kort, met de oren vrij). Ze wordt dan ook voortdurend voor een jongetje versleten. Maar ze wil zelf geen staartjes en lang los is ook geen gezicht - ze heeft mijn haar geërfd, het schaap (zoon heeft mooi haar, het is weer onhandig verdeeld).

Partner is het er eigenlijk niet zo mee eens. Heb hem gezegd dat ik het best vind om het te laten groeien, als hij dan iedere ochtend het gevecht met dochter om de staartjes aangaat. Dan is de discussie weer voor enige tijd geluwd.

Aangezien modes vaak een slingerbeweging vertonen hou ik hoop dat kort haar voor meisjes weer mode wordt. Hoe eerder hoe liever, wat mij betreft.

Groeten,

Temet

Klopt wel over haar

Op de basisschool van jongste is welgeteld 1 meisje met kort haar (ik heb er tenminste niet meer kunnen ontdekken). Op klassefoto's van vroeger was dat beeld anders. Pas vanaf zo'n beetje de 3e van het vo zie je dat meisjes ook pittige korte kapsels dragen. Wat Temet zegt, het is vast een trend.

Margje

Maar wat is dan typisch mannelijk denken volgens jou? Jouw zus denkt dus als een man maar wat is dan zo anders in haar manier van denken als die van jou? Associaties leggen? Associaties waarmee? Met andere verwante onderwerpen of juist binnen het onderwerp?

Ik heb zelf wel eens het idee dat sommige mensen inderdaad echt heel anders denken maar ik zie daarin geen onderscheid man/vrouw.

Dit doet me trouwens aan mijn zwager denken. Ik had een keer een discussie met hem over scheiden en waarom dit binnen de sharia voor mannen zoveel makkelijker is dan vrouwen. Ja, zegt hij heel serieus, dat is toch logisch. Vrouwen zijn de helft van de maand ongesteld of worden ongesteld dus dan denken ze warrig, vrouwen bedenken zich constant, als vrouwen zo makkelijk konden scheiden dan ging het helemaal mis want dan gaan ze willen scheiden en dan morgen willen ze weer wat anders. Dat soort macht moet je alleen bij mannen leggen want die denken tenmiste logisch na

Machtig interessant

Vind ik de hele kwestie van de gender identiteit. En dat vond ik ook al ruim voordat ik een transgender kind (meisje naar jongen) had.
Waar en wat maakt nou dat je je jongen of meisje voelt? Ik kom er niet uit hoor.
Ik heb dus een dochter maar die zegt vanaf het moment dat ze het kon formuleren dat ze eigenlijk een jongen is. De eerste keer dat ze dat zei, was ze net een paar dagen drie jaar. Daarvoor gaven we zowel jongens- als meisjesspeelgoed. Ik herinner me niet of ze een bepaalde voorkeur had. Ik kleedde haar tot dan toe in lieve jurkjes, geen bimbo dingen maar wel vrouwelijk. Ook broeken en zo wel maar niet jongensachtig.
Naarmate de jaren vorderden, was duidelijk dat ze (waarschijnlijk over een tijdje hij dus) een voorkeur had voor de jongensachtige dingen. Maar daar was ook selectief in. Ik herinner me nog dat mijn ex zei toen ze een jaar of vier/ vijf was 'ja ze wil zo graag een jongen zijn maar houdt niet van schreeuwerige jongens' waarop de juf zei: 'maar ze kan toch ook een verlegen wat stille jongen zijn'. Ik kon haar wel zoenen.
Mijn kind voelt zich en is duidelijk een jongen. In een meisjeslichaam. Maar dan zie je toch ook weer grappige dingen: op een dag van allemaal genderdysfore kinderen gooide iemand een bal het veld op. De meisjes (geboren jongens) renden er achter aan, de jongens (geboren meisjes) bleven staan en wachtten af. Maar als mijn kind met haar/zijn vriendjes naar de kermis gaat, durven haar/zijn vriendjes in veel minder attracties dan zij/hij. Dan hoeft ze/hij zich nergens overheen te tillen qua angst hoor, is gewoon minder bang. Als ze/hij met vriendjes speelt is het echt een van de jongens. Maar ze/hij houdt weer niet van schieten, vechten, voetballen.
ze/hij heeft een moeder die er erg vrouwelijk uitziet maar vaak erg mannelijk denkt en analyseert en een vader die duidelijk ook vrouwelijke kanten heeft.
Ze/hij heeft alle mogelijkheden om alle jongensdingen te doen terwijl ze een meisje is maar daar gaat het haar/hem niet om. Dat is niet genoeg. Ze/hij is gewoon een jongen.
Overigens is het opvallend hoeveel vrouwen zeggen 'oh maar zo was ik ook hoor, ik was ook heel stoer'. Ja ik was ook heel stoer, vocht en klom en had een bende. Maar ik voelde me wel een meisje.
Hm een vaag verhaal, zal wel komen omdat ik de eerste dag ongesteld ben want ja, ik denk wel dat hormonen veel doen. Ik zag een Oprah aflevering waar wat non-assertieve vrouwen testosteron kregen. Je raadt het al: ze werden zeker van zichzelf, gingen breeduit in tram en trein zitten, werden seksueel actiever etc. Maar ze voelden zich nog wel vrouw. Seksuele identiteit gaat veel verder dan alleen hormonen.

En verder

Ben ik het eens met wat Krin zegt : "Hoe meer aandacht voor de verschillen tussen mannen en vrouwen, hoe minder oog voor de glijdende schaal. Je hebt Tarzan aan de ene, Betty Boop aan de andere kant, en daartussenin een oneindige variatie. Er zijn mannen die dicht bij BB zitten, en vrouwen die dicht bij Tarzan zitten."

Ja en dan vind ik het inderdaad ook de taak van ouders om niet klakkeloos mee te gaan in wat de media de kinderen voorschotelen. Het gemene(?) is natuurlijk dat die media uit commerciele redenen juist inspelen op een dieper gevoel dat kinderen juist doet grijpen naar dat bimbo-tarzanspeelgoed. Dat vind ik interessant: ligt dat aan een oergevoel waar aan voldaan moet worden, juist als reactie op het gelijkheidsstreven? (net zoals voor de volwassen de porno met de vrouw als object nog nooit zo'n grote vlucht heeft genomen, en wij allemaal geschokt zijn als we een vrouw met ongeschoren benen/oksels zien: daarin lijken we echt minder geémancipeerd dan honderd jaar geleden).
Of grijpt men daar naar omdat het aangeboden wordt door de commercie?

Fijn draadje dit

Ik lees gretig mee . Had hier laatst een leuke discussie over met een vriendin en ben nog steeds in de fase van absorberen voordat ik ga formuleren

Wel nog 1 ding waar ik van overtuigd ben;
Vziw is er een verschil tussen associatief denkers en lineair denkers en is dat verschil niet voorbehouden aan gender. Ik ben echt lichtelijk verbijsterd dat je als vrouw denkt:" dacht ik maar als een man". Volgens mij maak je dan de verkeerde associatie . Helder denken is beslist niet iets wat mannen beter kunnen dan vrouwen.

Die boeken heb ik eerder aangeraden gekregen, nog niet aan toe gekomen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

O ja nog een vraag

In mijn omgeving zijn er een paar mensen die onderscheid maken tussen 'jongensmoeders' en 'meisjesmoeders'. Idem voor de vaders.

Herkenbaar?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ely

Ik denk dat opvoeden je het makkelijkst afgaat als je kind reageert en denkt op een vergelijkbare manier. Net zoals vriendschappen vanzelfsprekender zijn als je veel voorkeuren en reflexen deelt. Best mogelijk dat de kans dat je veel aansluiting met je kind hebt, groter is als het om een kind van hetzelfde geslacht gaat. Al kun je hier in eerdere reacties ook lezen dat het met elk volgende meisje (of elke volgende jongen) in het gezin toch weer heel anders kan zijn.

Over die blur

Die herken ik als vrouw niet. Ik heb er wel last van als ik kunstmatige hormonen slik. En dat was toch precies wat die man deed?

Mijn zonen

De oudste speelde tm de kleutertijd het liefst met de poppen van z'n zus. Daarna verschoof zijn interesse naar dino's etc.
Jongste zoon is nu 5 en trekt nog regelmatig een prinsessenjurk aan. Die is ook echt van hem, net als het ridderpak waar hij nooit voor kiest. Verder speelt hij veel met zijn keukentje (met geïntegreerde strijkplank) en blijven de auto's onaangeroerd. Ik zeg er niks van en op school laten ze hem ook zijn keuzes maken.
Ik schat zo in dat hij binnen nu en een paar jaar de poppen en z'n keuken zal inruilen voor de auto's. Allemaal prima!

Krin

Ja, natuurlijk kan dat. Ik houd de signalen wel in de gaten, als ze ineens op waterpolo of handbal wil o.i.d. Ze is gewoon zo anders dan haar zus, die is als meisjemeisje geboren, stond al als 3-jarige voor de spiegel om kledingcombinaties uit te zoeken, en heeft nog nooit een jongetje mee naar huis genomen om te spelen.

Jongetje (o.t.)

Wij hebben net het eerste jongetje gekregen in de familie. Zijn ouders hadden al allemaal heel stoere kleertjes gekocht, waar hij voorlopig nog niet in past met zijn nog geen 2,5 kg. Ik heb dus het allerschattigste gebroken witte pakje voor hem gekocht. Kijken hoe lang het duurt voor hij een stoer mannetje wordt

Vic

Gefeliciteerd met je neefje! Is hij te vroeg geboren?

skik

Skik

Dankjewel! Hij is geboren met 37 weken (keizersnee) en volgens de arts had hij een goed gewicht voor de duur van de zwangerschap. Maar hij is wel heel klein en schattig

Tante vic

Ah, klein maar fijn dus, mooi zo. Geniet ervan!

skik