Te voorkomen ongelukken bij kinderen kwaliceren als kindermishandeling?
https://www.ad.nl/gezin/onderzoek-wijst-uit-veel-vaker-dan-gedacht-belanden-kinderen-door-mishandeling-in-het-ziekenhuis~a31a21ab
Van de 342 kinderen onder de 5 jaar was in 41 procent van de gevallen sprake van kindermishandeling. Daarvan ging het in 10 procent om fysiek geweld en in 31 procent van de gevallen om verwaarlozing, zoals onoplettendheid of een onveilige omgeving.
Daar heb ik toch wel moeite mee, welke ouder heeft nog nooit zijn kind een keer uit het oog verloren? Natuurlijk als je structureel je driejarige zonder toezicht naast de sloot laat spelen kun je dat kindermishandeling noemen. Maar als je kind je een keer ontglipt?
yette schreef op 03-05-2022 om 18:25:
[..]
Denk je? Ik vraag me eigenlijk alleen af of iemand je had gewaarschuwd en of jij er misschien zo-eentje was die vervolgens toch nog even zelf wilde testen of het inderdaad heet werd
Met vuur klooien is leuk. Deden/doen we hier ook. Mijn man of ik zaten er wel altijd naast - want ookal komen ze op die leeftijd al best bijdehand en zelfstandig over, je moet toch echt nog rekening houden met hun maffe plannen en hun soms impulsieve, roekeloze gedrag. Ik denk dat heel veel ouders dat zo doen. Desalniettemin kan je natuurlijk toch een kind hebben dat zoiets ineens even probeert. Maar ik geloof niet dat op je 8e of 9e onder toezicht met een kaars spelen of stokken op een vuurtje gooien, valt onder verwijtbaar risico.
Bovendien zullen medici dit soort verwondingen, op die plek, wel vaker zien. Waarschijnlijk was het dezelfde hand die er ook aan moet geloven als je in je eigen vingers snijdt of per ongeluk met een hamer je nagel blauw mept.
Ouders die met hun kind met zoiets bij de dokter komen, zullen echt niet meteen van mishandeling verdacht worden. Ik heb zelf ervaring met een van de kinderen die een brandwond aan zijn hals en schouder opliep toen het reservoir van de zonneboiler ineens loeiheet water begon te spuiten. Uiteraard werd er gevraagd wat er gebeurd was en hoe dat zomaar kon, maar ik ben geen moment verdacht van nalatigheid of mishandeling.
(bij jouw 'enorme brandwond' stelde ik me trouwens iets veel heftigers voor dan hoe het er waarschijnlijk uit zag - ik dacht aan hete thee of kleding in de fik of zo
)
Wij gingen destijds niet naar de huisarts. Lauw water er overheen, brandzalf en een verbandje, het deed uiteraard pijn, maar het heelde vanzelf, en heb ook geen littekens ofzo. Je kan niet overal een drama van maken.
Pejeka1 schreef op 03-05-2022 om 19:00:
[..]
Wij gingen destijds niet naar de huisarts. Lauw water er overheen, brandzalf en een verbandje, het deed uiteraard pijn, maar het heelde vanzelf, en heb ook geen littekens ofzo. Je kan niet overal een drama van maken.
het hele draadje gaat nog steeds om traumacentra waar kinderen met toeters en bellen worden binnengebracht. Overigens brandzalf? Gut ik ben van dezelfde periode en toen wisten mijn ouders al dat je dat nooit mag gebruiken 
Bij enorme brandwond dacht ik ook aan iets heel anders.
Mijn net kleuter-af heeft mij een keer een enorme brandwond bezorgd door met een trucje, dat hij had geleerd van meester Bart met freerunning, op de tuintafel te springen. Daar stonden 2 net ingeschonken koppen thee die op mijn buik terechtkwamen. Toen had ik 6x15 cm beschadigde huid. Sommige stukjes licht verbrand andere stukken zwaar verbrand. Dat moet je dan echt naar de dokter.
Oudermishandeling? Of gewoon een ongeluk?
Pejeka1 schreef op 03-05-2022 om 19:00:
[..]
Wij gingen destijds niet naar de huisarts. Lauw water er overheen, brandzalf en een verbandje, het deed uiteraard pijn, maar het heelde vanzelf, en heb ook geen littekens ofzo. Je kan niet overal een drama van maken.
Koelen en steriel houden, lijkt me bij wat jij omschrijft de meest logische aanpak. Mijn zoontje heb ik meteen onder de douche gezet, maar toen ik een beeld had van de omvang en ernst van de verwondingen, heb ik toch maar de huisarts gebeld om advies. Het betrof een grote (deels open) tweedegraads brandwond aan zijn hals, schouder en een deel van het schouderblad. Ze wilden hem direct zelf zien.
Bakblik schreef op 03-05-2022 om 19:45:
Bij enorme brandwond dacht ik ook aan iets heel anders.
Mijn net kleuter-af heeft mij een keer een enorme brandwond bezorgd door met een trucje, dat hij had geleerd van meester Bart met freerunning, op de tuintafel te springen. Daar stonden 2 net ingeschonken koppen thee die op mijn buik terechtkwamen. Toen had ik 6x15 cm beschadigde huid. Sommige stukjes licht verbrand andere stukken zwaar verbrand. Dat moet je dan echt naar de dokter.
Oudermishandeling? Of gewoon een ongeluk?
Hoezo je kind de schuld geven?!
Ik zou meester Bart erop aanspreken. Je zoon had blijkbaar onvoldoende geoefend met tuintafels en hete thee.
yette schreef op 03-05-2022 om 21:21:
[..]
Hoezo je kind de schuld geven?!
Ik zou meester Bart erop aanspreken. Je zoon had blijkbaar onvoldoende geoefend met tuintafels en hete thee.
Waar geef ik kind de schuld? Ik schrijf dat hij mij die wond had bezorgd met het trucje van meester Bart. En zet daaronder oudermishandeling of een ongeluk? Hij was 7, misschien zelfs nog 6, dus de relatie oorzaak-gevolg was hem nog niet helemaal duidelijk en zeker niet in de toekomst zo van alle ik spring, kan die thee omvallen over mama heen.
Het was dus gewin en ongeluk, geen vooropgezet plan om mij pijn te doen.
Net zoals niet alle ouders vantevoren gevaren zullen zien in bepaalde situaties en je dus ook niet kunt zeggen dat onoplettendheid tot mishandeling leidt.
Ik bedoelde het grappig. Blijkbaar ontging dat je?
Dank je Plantenbak en Bakblik voor jullie steun na mijn berichtje over mijn jeugd.
Pejeka, jouw voorbeelden zijn ook geen mishandeling of verwaarlozing dus je hoeft niet verontwaardigd oid te zijn. Ik krijg een beetje de kriebels omdat het net lijkt alsof je door de voorbeelden uit je eigen jeugd echte verwaarlozing en mishandeling baggatalliseert. Jouw voorbeelden zijn heel normaal.
pfft, we kennen allemaal de verhalen van mishandeling en verwaarlozing van kinderen dour de jeugdzorginstellingen zelf. Jammer dat die verantwoordelijken niet aangepakt worden
yette schreef op 03-05-2022 om 22:20:
Ik bedoelde het grappig. Blijkbaar ontging dat je?
Smiley erbij volgende keer? Dan is het duidelijk. 😂
Bakblik schreef op 04-05-2022 om 07:19:
[..]
Smiley erbij volgende keer? Dan is het duidelijk. 😂
Dat bedacht ik later ook. Maar toen was het al te laat
Zolang de term verwaarlozing wordt gebruikt voor dramatische ongelukken met kinderen, blijven veel mensen (waaronder ik) stijgeren. Heel veel mensen hebben wel iets meegemaakt met kinderen waarbij je de eerste 5 seconden (of langer) dacht: 'Dit loopt heel verkeerd af', waarna je later weer opgelucht adem kon halen omdat het meeviel. Het had echter ook anders kunnen aflopen en in dat geval was het kind wel naar een traumacentrum gebracht en dan had je wel onderdeel kunnen zijn van de statistieken. Die gedachte overheerst denk ik bij velen en bovenop de schrik die je al hebt van een (bijna) ongeluk, komen ook nog eens zulke zware termen. Ja, je moet er een naam aan hangen, maar moet dat het woord verwaarlozing zijn? Dat suggereert toch opzet.
Bellejolie schreef op 03-05-2022 om 23:09:
pfft, we kennen allemaal de verhalen van mishandeling en verwaarlozing van kinderen dour de jeugdzorginstellingen zelf. Jammer dat die verantwoordelijken niet aangepakt worden
Ik denk dat je best wat misstanden eerder kan signaleren en zelfs kan voorkomen als we het normaal zouden vinden om elkaar vragen te stellen over zorg en opvoeding èn die vragen te beantwoorden. Nu bemoeien ons niet met elkaar tot het te laat is (waarna we wel ons oordeel klaar hebben). We willen geen vragen stellen, want belangstelling wordt gezien als bemoeizucht. En we willen geen vragen krijgen omdat we een vraag mbt de zorg en opvoeding al snel zien als kritiek of verdachtmaking. Wat er achter de voordeur bij gezinnen of instanties gebeurt, is pas onze zaak als het mis gaat.
Meer aandacht voor elkaar, meer transparantie mbt zorg en opvoeding, kan volgens mij de veiligheid van kinderen vergroten. Daar heb je wel een cultuuromslag voor nodig. Want die transparantie geldt dan voor iedereen. Waarom zien we vragen over onze aanpak niet als belangstelling? Waarom hebben we moeite met onnodige adviezen? Als het niet van toepassing is, leg je het gewoon naast je neer. Zolang we elke vraag mbt de aanpak van de kinderen waar we verantwoordelijk voor zijn, zien als bemoeizucht of verdachtmaking, houden we met zijn allen de voordeuren dicht. Ook de deuren van gezinnen en instanties waarachter het mis gaat.
De opmerking van bellejolie gaat over iets anders, yette. Als je kinderen uit huis plaatst nu dan komen ze op een plek waar heel heel heel veel levens permanent worden verminkt.
niet_rechts schreef op 04-05-2022 om 09:03:
De opmerking van bellejolie gaat over iets anders, yette. Als je kinderen uit huis plaatst nu dan komen ze op een plek waar heel heel heel veel levens permanent worden verminkt.
Dat begrijp ik. Maar ook dáár werd pas duidelijk hoe het eraan toe ging, toen het ècht mis ging. Wellicht was het minder uit de hand gelopen als we er met zijn allen meer zicht op hadden gehad. En nu zitten we met de gebakken peren.
