Stiefzoon wil volledig bij ons komen wonen

Stampertjebloempje schreef op 03-02-2022 om 09:06:

Hij zoekt zeker de gezelligheid en ik zie ook wel die onzekerheid, maar het beperkt me wel in mijn doen en laten. Sowieso kan ik er niet goed tegen als ik (voor mijn gevoel) verantwoording moet afleggen van wat ik doe. Mocht het zover komen dat stiefzoon volledig bij ons komt wonen, dan zal ik met partner er duidelijk over hebben, van wat ik wil in deze situatie... Niet alles hoeft om stiefzoon te draaien, snap dat je rekening moet houden met je (stief) kinderen, maar vooral op deze leeftijd mag je wel verwachten dat hij zich ook zelf kan vermaken.

Je hebt inderdaad 'pech' wat dat betreft, hier waren de zonen rond die leeftijd nog weinig op ons gericht (dochter van zestien wel nog steeds heel erg, en daar geniet ik erg van maar tegelijk wordt dat vrolijke gesnater de hele dag (we zitten weer allemaal thuis) me soms ook even te veel  

Dat 'verantwoording afleggen' vind ik best alarmerend klinken ... Waarschijnlijk is het al geopperd, maar zou een psycholoog niet kunnen helpen?      

Klinkt als verlatingsangst, en hoe meer je je dan terugtrekt, hoe erger het wordt, denk ik dan.

In mijn idee zouden het de kinderen moeten zijn die willen uitvliegen en de wereld verkenenn en de ouders die het nest graag nog een beetje vol houden.   

Ik vind het ook wel gek dat je partner dit niet met jou bespreekt... heeft grote impact op jowu leven natuurlijk.

Anderzijds zou ik (denk ik, want ben nog samen met vader van mijn kinderen) mijn nieuwe partner buitengooien als hij ook maar iets zou durven opperen waaruit ik zou opmaken dat hij moeite zou hebben met mijn kinderen (klinkt hard maar zo is het echt, mijn kinderen gaan boven alles). Dus daar moet je denk ik ook voor oppassen. Probeer wat op langere termijn te denken, voor je het weet zijn jullie altijd met zijn tweetjes ...

'Niet alles hoeft om stiefzoon te draaien': ik snap je, echt, maar voor een ouder is dat nu eenmaal vaak echt wél zo. Ook al vind ik rationeel van niet, ik heb ook een leven, blablabla ... als puntje bij paaltje komt, gaan mijn kinderen voor mijn partner, mijn ouders, mijn werk, mijn  gezondheid, mijn eigen leven ... Klinkt beetje dramatisch maar zo is het ...     

Stampertjebloempje schreef op 03-02-2022 om 09:06:

Hij zoekt zeker de gezelligheid en ik zie ook wel die onzekerheid, maar het beperkt me wel in mijn doen en laten. Sowieso kan ik er niet goed tegen als ik (voor mijn gevoel) verantwoording moet afleggen van wat ik doe. Mocht het zover komen dat stiefzoon volledig bij ons komt wonen, dan zal ik met partner er duidelijk over hebben, van wat ik wil in deze situatie... Niet alles hoeft om stiefzoon te draaien, snap dat je rekening moet houden met je (stief) kinderen, maar vooral op deze leeftijd mag je wel verwachten dat hij zich ook zelf kan vermaken.

Nu praten met je vriend, niet wachten tot het zover is. Als je alles laat gebeuren schept dat bij hen ook andere verwachtingen. 
Waar ben je bang voor om nu te gaan praten? 

redbulletje schreef op 03-02-2022 om 09:32:

Met 'n beetje pech sleept die jongen over 'n paar jaar een hele vriendengroep mee over de vloer. Hopen dat het in elk geval een einzelganger blijft en dat je z'n kamer zo gezellig kan maken dat ie snel in de fase komt alleen op z'n kamer te willen zitten en tv/internet/gamen wil.

OMG ... Misschien gewoon hopen dat hij zich ontplooit tot een gelukkige tiener???  

Echt waar, ik geloof mijn ogen niet  ...

Clothilde schreef op 03-02-2022 om 09:39:

[..]

OMG ... Misschien gewoon hopen dat hij zich ontplooit tot een gelukkige tiener???

Echt waar, ik geloof mijn ogen niet ...

🤣 Jij kent Redbulletje nog niet? Maakt niet uit, het went vanzelf, zo is het bij ons ook gegaan. En ze heeft heus ook hele leuke kanten hoor.

SuzyQFive schreef op 03-02-2022 om 09:32:

[..]

Nu praten met je vriend, niet wachten tot het zover is. Als je alles laat gebeuren schept dat bij hen ook andere verwachtingen.
Waar ben je bang voor om nu te gaan praten?

Uit eerdere topics heb ik meegekregen dat ze verbaal niet op kan tegen haar vriend en dat die vriend het ook niet echt belangrijk lijkt te vinden wat zij zegt. Maar goed, dat is mijn indruk...

Stampertjebloempje schreef op 03-02-2022 om 09:06:

Hij zoekt zeker de gezelligheid en ik zie ook wel die onzekerheid, maar het beperkt me wel in mijn doen en laten. Sowieso kan ik er niet goed tegen als ik (voor mijn gevoel) verantwoording moet afleggen van wat ik doe. Mocht het zover komen dat stiefzoon volledig bij ons komt wonen, dan zal ik met partner er duidelijk over hebben, van wat ik wil in deze situatie... Niet alles hoeft om stiefzoon te draaien, snap dat je rekening moet houden met je (stief) kinderen, maar vooral op deze leeftijd mag je wel verwachten dat hij zich ook zelf kan vermaken.

Ik zou juist vooraf met je partner praten en hem duidelijk maken wat jij als belastend ervaart. Wellicht heeft je partner er voor zichzelf nog niet zo over nagedacht. Hij hoeft niet akkoord te gaan met meer dan 50% tenslotte.

Ik vind dat kinderen het recht hebben om in een veilige, fijne en warme situatie te kunnen opgroeien. Het is echt heel naar om nergens echt een thuis te hebben. TO jij bent volwassen en moet nu je plekje delen met een kind. Maar zie het eens van de andere kant: kind is pas 12 en heeft al helemaal geen eigen plek en moet zelfs zijn ouders op deze leeftijd al delen, met mensen die hem niet moeten (jij dus). Krijg altijd buikpijn van dit soort situaties. Tips heb ik niet, omdat ik dit echt een karakterprobleem vind van jou en het is moeilijk om daarin veranderingen aan te brengen. Ik vind het trouwens stuitend hoe sommige over dit kind praten alsof het speelgoed is die je kan terug brengen naar de Intertoys. Ik zou uit elkaar gaan zodat kind in een warme omgeving kan opgroeien. Jij gaat toch niet opeens warmte voor hem voelen, of wel?

Nee schreef op 03-02-2022 om 09:56:

Ik vind dat kinderen het recht hebben om in een veilige, fijne en warme situatie te kunnen opgroeien. Het is echt heel naar om nergens echt een thuis te hebben. TO jij bent volwassen en moet nu je plekje delen met een kind. Maar zie het eens van de andere kant: kind is pas 12 en heeft al helemaal geen eigen plek en moet zelfs zijn ouders op deze leeftijd al delen, met mensen die hem niet moeten (jij dus). Krijg altijd buikpijn van dit soort situaties. Tips heb ik niet, omdat ik dit echt een karakterprobleem vind van jou en het is moeilijk om daarin veranderingen aan te brengen. Ik vind het trouwens stuitend hoe sommige over dit kind praten alsof het speelgoed is die je kan terug brengen naar de Intertoys. Ik zou uit elkaar gaan zodat kind in een warme omgeving kan opgroeien. Jij gaat toch niet opeens warmte voor hem voelen, of wel?

Ik denk dat TO meermaals heeft aangegeven dat ze echt om stiefzoon geeft.

Maar verder volg ik je post wel. Een kind heeft er recht op dat zijn ouders/stiefouders blij zijn als hij thuis is, en zeggen 'kom je niet gezellig even beneden zitten?' of 'Ga je nu alwéér weg?' 

Niks erger als voelen dat je ouders of stiefouders stiekem liever zouden willen dat je er niet zou zijn. 

Stiefouderschap is meestal gewoon geen goed idee, vrees ik ....   Omdat ouderschap zoveel vergt van een mens dat je dat eigenlijk enkel maar aankan als je enorm veel van die wezens houdt.  

Wat betreft overal doorheen praten als je iets op tv kijkt of aan het bellen bent; mijn kind is zes en die krijgt gewoon een 'ssst' of 'hou even je mond' naar haar hoofd als ze dat doet hoor. 

Ik denk inderdaad dat hij vooral behoefte heeft aan veiligheid. Als dat er is als basis, is de noodzaak er ook niet om alles te willen weten/controleren.

Clothilde schreef op 03-02-2022 om 10:03:

[..]

Stiefouderschap is meestal gewoon geen goed idee, vrees ik .... Omdat ouderschap zoveel vergt van een mens dat je dat eigenlijk enkel maar aankan als je enorm veel van die wezens houdt.

Ja en daarom is het zo belangrijk dat to eerlijk tegen vriend is. Dat is de enige manier om het kind ook een fijne plek te geven: als haar behoeftes ook gezien worden. 

redbulletje schreef op 03-02-2022 om 09:51:

[..]

Ik zou juist vooraf met je partner praten en hem duidelijk maken wat jij als belastend ervaart. Wellicht heeft je partner er voor zichzelf nog niet zo over nagedacht. Hij hoeft niet akkoord te gaan met meer dan 50% tenslotte.

Uhh...als daar aanleiding voor is wel hoor. Stel dat de andere ouder ernstig ziek wordt/hulpbehoevend of om een andere reden niet (veel) voor het kind kan zorgen of in het ergste geval overlijdt. Dan heb je als ouder gewoon 100% verantwoordelijkheid voor je kind.

Ik heb ooit met een meisje samen gesport wier ouders gescheiden waren. Meisje woonde bij moeder en ging om het weekend naar vader. Moeder is plotseling gestorven toen het meisje 14 was. Die vader had haar sindsdien gewoon 100% van de tijd in huis hoor. Dat is de verantwoordelijkheid van ouder zijn. Ik snap ook nooit dat sommige ouders (vooral vaders) 'geen tijd' hebben voor hun kinderen.

Nee schreef op 03-02-2022 om 09:56:

Ik vind dat kinderen het recht hebben om in een veilige, fijne en warme situatie te kunnen opgroeien. Het is echt heel naar om nergens echt een thuis te hebben. TO jij bent volwassen en moet nu je plekje delen met een kind. Maar zie het eens van de andere kant: kind is pas 12 en heeft al helemaal geen eigen plek en moet zelfs zijn ouders op deze leeftijd al delen, met mensen die hem niet moeten (jij dus). Krijg altijd buikpijn van dit soort situaties. Tips heb ik niet, omdat ik dit echt een karakterprobleem vind van jou en het is moeilijk om daarin veranderingen aan te brengen. Ik vind het trouwens stuitend hoe sommige over dit kind praten alsof het speelgoed is die je kan terug brengen naar de Intertoys. Ik zou uit elkaar gaan zodat kind in een warme omgeving kan opgroeien. Jij gaat toch niet opeens warmte voor hem voelen, of wel?

Ik vind dat gescheiden ouders überhaupt geen samenwoonrelaties meer aan moeten gaan zolang er nog kinderen thuis wonen. 

redbulletje schreef op 03-02-2022 om 10:21:

[..]

Ik vind dat gescheiden ouders überhaupt geen samenwoonrelaties meer aan moeten gaan zolang er nog kinderen thuis wonen.

Voor mijzelf ben ik dat wel met je eens en heb dat ook zo aangepakt. Maar hoe zie je het dan in het geval van de vader die het kind maar eens in de veertien dagen een weekend heeft? Mag die dan wel samenwonen? En wordt het dan niet  heel erg ongelijkwaardig`: moeder voedt de kinderen op én mag niet samenwonen, vader kan de weekend vader uithangen en een nieuwe samenwoonrelatie aangaan.