Stiefzoon wil volledig bij ons komen wonen

redbulletje schreef op 02-02-2022 om 20:00:

[..]

Het maakt toch niet uit of t een meid of jongen is qua privacy? Als ze constant in je aura zitten is dat energiezuigend en ongewenst.

Voor mij niet, maar ik denk doorsnee wel.
Als man maakte het mij weinig uit om mijn stiefzoons naakt te zien en te verzorgen, net zoals het voor hen weinig uitmaakte dat ze mij naakt zagen. 
Kan mij voorstellen dat dit moeilijker ligt wanneer je stiefmoeder bent en een stiefzoon hebt. 

Valdemar schreef op 02-02-2022 om 20:06:

[..]

Voor mij niet, maar ik denk doorsnee wel.
Als man maakte het mij weinig uit om mijn stiefzoons naakt te zien en te verzorgen, net zoals het voor hen weinig uitmaakte dat ze mij naakt zagen.
Kan mij voorstellen dat dit moeilijker ligt wanneer je stiefmoeder bent en een stiefzoon hebt.

Maar ik neem aan dat TO de zoon niet naakt hoeft te zien en verzorgen. Zou alleen wel een slot op d'r slaapkamerdeur doen tegen ongewenst binnenlopen. 

redbulletje schreef op 02-02-2022 om 20:07:

[..]

Maar ik neem aan dat TO de zoon niet naakt hoeft te zien en verzorgen. Zou alleen wel een slot op d'r slaapkamerdeur doen tegen ongewenst binnenlopen.

Zeer onwaarschijnlijk dat TO haar stiefzoon nog moet verzorgen, maar kun je begrijpen dat er ginder een andere dynamiek zal spelen?
Voor mij is er geen probleem als mijn stiefzoon de badkamer binnen wandelt terwijl ik mij was, maar ik kan mij voorstellen dat dit voor haar anders ligt.

MMcGonagall schreef op 02-02-2022 om 20:04:

Sommige pubers veranderen nooit in afwezige chagrijntjes, die blijven tot hun 18e het liefst bij jou op de bank zitten en hun mening geven over alles wat je doet en laat. Dat is nog wel te behappen als het je eigen kind is, en ik denk dat iedere (puber-) ouder zich wel kan voorstellen hoe het zou zijn met een kind waar je niet die onvoorwaardelijke liefde voor voelt. Wat ik in mijn omgeving vooral zie zijn stiefouders die alleen kunnen bijtanken als de kinderen ook echt afwezig zijn en die zich (denken ze) onzichtbaar ergeren als een kind besluit eerder thuis te komen of een paar weken nergens heen gaat.
Ik vind dat vooral sneu voor die kinderen. Die zouden zich altijd welkom, veilig en vrij moeten voelen in hun eigen huis.

Daarom zijn die hoge echtscheidings cijfers waar kinderen bij betrokken zijn ook zo'n probleem ☹️. 

Maar goed stampertje bloempje heeft er nu mee te maken. Als het zo is dat je stiefzoon bij jullie komt wonen dan helpt er geen lieve moedertje meer aan. Dan kun je klagen en boos/bang zijn . Dan kunnen sommigen je beklagen, sommigen je ongemak snappen, sommigen je egoïstisch noemen maar jij en je partner moeten er dan mee dealen. Dus praten en kijken hoe het leuk en leefbaar blijft voor jullie alle drie. Enne probeer er ook wat van te maken. 

Ik zou vooral kijken naar een tussenoplossing. Bijvoorbeeld 5 dagen bij jullie en 2 bij moeder of 6 dagen bij jullie en 4 bij moeder of wel bijna volledig bij jullie maar om het weekend + 1 of 2 doordeweekseavonden bijvoorbeeld tot 21 uur bij moeder, of 1 doordeweekse dag en nacht. En een aantal weken per jaar bijvoorbeeld 3 weken in de zomer en nog 2 x een week tussendoor zodat jij en partner regelmatig een weekend en af en toe een week samen hebben.
Ik vind niet dat je het kan weigeren dat stiefzoon meer bij jullie komt maar je kan het wel met vader hebben over jouw behoefte aan tijd en gezamenlijke activiteiten zonder kind. Stiefzoon krijgt wel de leeftijd waarop hij alleen thuis kan zijn als jullie uit eten gaan, naar een musea, een wandeling gaan maken, even naar de stad, wat drinken op een terrasje etc. Als zoon meer bij jullie is voelt vader misschien ook meer ruimte om dit te doen. Ik snap wel dat je als je je kind voor je gevoel al weinig ziet, je je eerder bezwaard voelt als je dan dingen voor jezelf/met je partner gaat doen terwijl kind bij jou is.
Mijn ervaring met pubers is ook wel echt dat ze veel zelfstandiger zijn, hun eigen leven hebben, op hun kamer zitten en hun eigen dingen doen. Met 12  vaak nog net niet maar vanaf 13/14 jaar veranderd dat meestal wel. Ook willen de meeste pubers echt niet meer mee als je iets gaat ondernemen dus dat probleem lost zich zeer waarschijnlijk vanzelf op.
En als er ruimte voor is, in huis of in de tuin, kan jij misschien een kamer voor jezelf inrichten? Met een lekkere bank, een  televisie, een kast vol boeken en een nespresso apparaat? Of andere dingen waar je van houdt natuurlijk. In elk geval een plek waar je je terug kan trekken en rust en privacy hebt. 

ik heb alleen de reacties van TO gelezen. 
het leest als een jongen die heel veel behoefte heeft aan erkenning, bevestiging, gezien worden, letterlijk en figuurlijk. 
Ook lees ik dat je veel om hem geeft. Ik denk dat de kans heel groot is dat het controlerende etc en dat gevoel dat je je steeds zo bekeken voelt, verandert op moment dat er de duidelijkheid is voor hem dat hij echt bij jullie woont en een vast en vooral ook een voor hem emotioneel en praktisch veilig thuis heeft. Jij en je partner kunnen dat bieden, moeder helaas niet. 
kind wordt ouder en hopelijk lukt het je om constructief met hem te communiceren over de manier van omgaan met elkaar op moment dat je een vast gezin, huisgenoten bent. 
misschien is het ook een goed idee als je alvast een boek leest over opvoeding, puberbrein, dat soort zaken. Ik kan je het boek van Philippa Perry erg aanraden (het boek waarvan je wilde dat je ouders het gelezen hadden). 
Ik de k echt dat Mettertijd en met goede communicatie er ruimte kan komen voor jullie relatie terwijl ook je stiefzoon een veilig en stabiel thuis bij jullie heeft. 
Je zou ook nog kunnen overwegen hier een gezinstherapeut voor in te schakelen. Soms zijn een paar gesprekken al genoeg om kwartjes te doen vallen waardoor eea veel soepeler verloopt. 
Echt, bekwaam je in het hier Open, constructief over communiceren. Het klinkt of je partner daar ook nog wat te leren heeft. Ga die lessen samen aan. Het kan er alleen maar beter van worden in jullie relatie en gezin, thuis. 

Goede post van Hobbelster. Het klinkt inderdaad alsof hij gezelligheid en aandacht zoekt bij jullie, wat hij misschien bij zijn moeder niet krijgt. En het controlerende vragen waar je heen gaat als je je jas aan doet als controle houden, niet graag alleen willen zijn etc. Ik zou goede hoop hebben dat die dingen beter worden als hij altijd bij jullie is, als er elke dag genoeg aandacht is en er duidelijkelijkheid thuis is dat niemand zomaar weg gaat ofzoiets. Blijkbaar heeft hij daar behoefte aan. In plaats van je er aan te ergeren kan je gewoon even zeggen als je even weg gaat 'ik ben even de kliko buiten zetten' en hop de deur uit, of 'ik ga ff de was ophangen' voor je naar zolder raced. Maargoed, dat is wat ik denk en ik heb alleen maar een boek gelezen hier en daar. De tip van Hobbelster om een paar gesprekken te hebben met een professional die dingen goed kan duiden en handvatten geven lijkt me verstandig.

Ik snap volledig hoe moeilijk het moet zijn voor jou als stiefmoeder. Echt helemaal.

Maar mijn hart gaat uit naar die jongen. Ik kan me niet voorstellen dat er ooit een partner tussen mijn kind en mij of tussen mijn dan ex-partner en mijn kind zou staan.

Een partner hebben met een kind is nu eenmaal moeilijk. Maar voor mij gazt het kind voor. Om hoeveel jaar gaat het helemaal ... Voor je het weet is hij vijftien, zestien en is de situatie volledig anders. Maar nu heeft hij zijn vader nodig. Sta dat niet in de weg.
Ja, opgroeiende kinderen zijn een aanslag op je privacy. Maar vaak ook ontzettend lief, leuk, gezellig en ontroerend. En ze hebben recht op een optimaal gezinsleven.

Dat moet je er als stiefouder nu eenmaal bij nemen.

Aanvulling: na lezen van het hele topic begrijp ik dat er meer speelt ...
Een puber in huis hebben, zeker als er issues zijn, kan heel zwaar zijn. Ik heb me al vaak de bedenking gemaakt dat ik onze kinderen nooit zou trekken als ze niet mijn eigen vlees en bloed waren waar ik mijn leven voor zou geven. Dat ligt uiteraard anders bij stiefouders, hoe goed ze het ook menen. 
Maar daar mag een kind nooit de dupe van worden. In die zin us stiefouderschap ontiegelijk veel zwaarder dan ouderschap.

Stampertjebloempje schreef op 02-02-2022 om 19:05:

Ik lees hier veel reacties als: kind gaat straks echt wel op zijn kamer zitten en zondert zich af. Niet ieder kind is hetzelfde, deze kijkt ons al vreemd aan als wij aangeven dat hij straks als hij wat ouder is, vast wel alleen boven gaat zitten.
Met die kogel vangen bedoel ik, dat ik echt heel veel om hem geef, of te wel ik sta voor hem klaar als hij het moeilijk heeft. Uiteraard laat ik het ook wel weten als het zijn eigen schuld is en hoe dit volgende keer anders te doen.
Oplossing van tablet etc. Kind doet hier niets anders, dus zoveel verandert er niet hahaha

Zo waren mijn kinderen ook hoor en ook begrepen ze niks van uitslapen toen ze 12 waren. Het kwam goed, wel later dan gemiddeld. Er zijn goede tips gegeven. Hij kan vast wel eens per 14 dg een weekend naar zijn moeder. Plan dan je tripjes. Schaf juist een tv aan op je eigen slaapkamer en ga daar lekker een voor hem oninteressante film kijken. Serieus: ik was er ook bang voor dat ik geen privétijd meer zou krijgen toen ik ze niet meer om 20 uur naar bed kon brengen. Dat komt ook voor als je wel de ouder bent van een kind. Het is aanpassen en even zoeken maar het is ook hier goed gekomen. Wij gingen wel vaker vroeger naar bed, gewoon even lekker tv kijken. 

Weekendjes weg? Hebben wij maar 1x gedaan, geen opvang bij familieleden mogelijk en 1x geruild met een vriendin (wij een weekend op haar kinderen gepas en andersom). Je hebt een hele rooskleurige roze wolk over andere gezinnen. Maar als jij elk jaar een week naar een tropisch eiland wil dan moet dat kunnen. Gewoon afspreken met je man. Vakanties ook zeker verdelen maar ja dan zit je wel 3 zomerweken met een puber thuis (of op je vakantie) maar ga dan ook zeker nog een week met je man. Druk maken om inschrijven snap ik niet. Hij kan ook op een kamer later. 

@TO Ik zou met een goed gesprek mey je partner over jouw behoeftes niet wachten tot het zo ver is. Niet omdat je invloed moet willen uitoefenen op de beslissing, maar omdat jij je nu al druk om zorgen maakt om deze dingen. Laat je partner al met je meedenken. Zodat jullie je samen al in kunnen stellen op die dingen.
Als je het pas verteld als het zo ver is, kun je hem het gevoel geven hem voor het blok te zetten en te moeten kiezen. Wat de situatie juist vervelender kan maken.

Echt ik snap dat het een lastig onderwerp is om over te praten, maar aangezien het een waarschijnlijk scenario is, zou ik daar nu toch echt al mee beginnen. Zodat jullie er beiden hopelijk mentaal beter klaar voor zijn als het zover is.

TO, het valt me op dat je alles negatief uitlegt zoals “verantwoording afleggen” en “zich niet zelf kunnen vermaken”. Je kunt ook met een andere blik naar de eerder door jouw genoemde voorbeelden kijken. Misschien zou je eens bij jezelf kunnen nagaan wat jouw interpretatie van die situaties zegt over jouzelf. En wellicht ontdek je dan dat jij ook nog wat (oude) issues hebt op te ruimen voordat je op een fijne manier kunt samenwonen met je stiefzoon.