Pushende of achter het kind aanhollende ouders?

Fibonacci

Gisteren speelden de pubers muziek met de fibonacci reeks. Er schijnt ook pi-muziek te zijn maar dat is dan weer niet zo leuk.
Mijn kinderen vonden het in de onderbouw ook leuk om met getallenreeksen te spelen. Gewoon verdubbelen: 1 en 1 is 2, 2 en 2 is 4 enzovoort.
De Fibonacci reeks telt het product met het voorgaande element verder op.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Rij_van_Fibonacci
0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610, 987, 1597, 2584, 4181, 6765, 10946

Fransien je maakt problemen

Beste Fransien, ik snap werkelijk je redenatie over het VWO-examen en het niet aannemen op een middelbare school niet. Ten eerste: waarom zou je hem een staatsexamen laten afleggen op het moment dat hij 6VWO- niveau heeft, maar bijvoorbeeld in de vijfde van het basisonderwijs zit? Waarom dat examen doen?
Haalt hij werkelijk dat niveau voordat hij naar de eerste klas gaat, dan ga je op zoek naar een school die hem dispensatie voor wiskunde wil geven. Misschien moet hij dan wel de proefwerken maken, maar hoeft hij de lessen niet te volgen. En als hij dan in 6VWO zit, dan gaat ie lekker eindexamen wiskunde A, B, C en D doen. En dan krijg je geen problemen met het feit dat hij van die vakken al een papiertje heeft.
Wiskunde is zo breed, daar kan hij echt wel wat tijd mee verdoen. Maar nu al allerlei problemen bedenken, vind ik echt overdreven.

Voorlopen en het verschil en vo

Volgens mij is er ook geen groot probleem als je op bepaalde vakken voorloopt op v.o. Neefje gaat nu naar v.o. en is erg slim, zusjes zijn HB, neefje is nooit getest maar wel dat ie 'voorloopt'(klas overgeslagen ook), neefje is ook tweetalig in een taal die op v.o. verplicht is.
Hij kan het schrijven en lezen en natuurlijk praten (ook ouders uit 2 landen). Hij heeft ook wel eens een weekje zomerklas gevolgd in het thuisland van zijn moeder. Geen enkele vraag is erover gesteld op v.o. Hoewel je aan de tongval van mijn schoonzusje toch écht wel kan horen dat ze van origine geen Nederlandse is (spreekt wél vloeiend ned. hoor, maar met een iets andere tongval).
En ik durf wel te wedden dat als ze 'm in de vakantie staatsexamen laten doen dat ie dat haalt. Oke dan loopt ie voor, verveeld zich misschien tijdens die les en dat veroorzaakt misschien problemen (in klas)....en dan bedenken ze op v.o. school maar een alternatief voor hem. Zo simpel is het.
Ze waren wel zo slim om een school uit te kiezen waar ook andere alternatieven evt. aangeboden zouden kúnnen worden (niet verplichte talen b.v.) als alternatief voor die taal die hij al kent.
Ik denk dat je nu al te ver denkt...Beetje rustig aan. Je ziet beren op de weg die er misschien helemaal niet gaan komen. En wiskunde is zo veelzijdig...hier heb je ook een techniek-club (géén knutselclub) of iets met technisch tekenen?
En wat starten met wiskunde hoeft toch niet meteen álles m.b.t. wiskunde te zijn? Je kan er toch 1 onderdeel uitpakken?
groeten albana

Interessant serie op radio 1

Deze week een serie op radio 1 over talentvolle kinderen:

http://www.radio1.nl/items/81060-serie-1-help-mijn-kind-heeft-talent
http://www.radio1.nl/items/81149-serie-2-help-mijn-kind-heeft-talent

Ik snap het wiskundeprobleem ook totaal niet

Als je hem nu tegenhoudt dan komt het hem wel aanwaaien en geef je hem een wiskundeboek in de brugklas dan is hij daar in een week doorheen. Alle moeite voor niets.

Heb je je verdiept in die kangoeroelink die ik gaf? Met een beetje moeite kan hij aan alle landelijke wedstrijden mee doen. Waarom zou je dat niet doen als hij wil? Is toch heel erg leuk? Goede reclame voor jullie basisschool want er wordt zo een artikel aan gewijd in het plaatselijke sufferdje Vraag dus aan je basisschool of hij volgend jaar (groep 4) mee mag doen met de test van groep 3/4. Dat zal een makkie worden.

Ik zou er niet zo moeite mee hebben, kind maakt die wiskundeopgaven op die site, kijkt ze zelf na en gaat een niveau hoger als bijna alles goed is. Toch een leuke hobby? Heeft hij geen zin meer dan stopt hij maar dan is nu zijn wiskundehonger gestild.

Ik zou nooit een kind iets ontzeggen als hij zoiets zou willen tenzij het natuurlijk logistiek niet mogelijk is ofzo maar wiskunde opgaven laten maken en zelf na laten kijken via zo'n site is altijd te doen.

De vergelijking met tweetalig opvoeden is inderdaad een goeie. Jouw kind zal NOOIT leuke wiskunde kunnen doen met leeftijdsgenoten, dat kun je nu gewoon wel accepteren dus hem dat niet aanbieden heeft geen zin. Op het VO kan hij in de wiskunde uren misschien wel een klein groepje bijles geven of wat dan ook. Maak je je daar niet druk om.

Wat ik dus wilde zeggen

Ook weer uit eigen ervaring, ik snap heel goed *dat* jij een probleem hebt. Ik denk alleen, net als Primavera, dat dat probleem anders is dan je denkt. En dat je de oplossingen dus in een andere richtingen moet zoeken. Niet in staatsexamens om zo vrijstellingen te krijgen. Niet in tegenhouden of afremmen. Het probleem is niet je kind, maar het zou bij school kunnen liggen. Het is mijn ervaring en overtuiging dat je daar dan ook het probleem bij de kop moet pakken.
Fransien, de meesten die hier reageren zijn hier ook in meer of minder mate tegen aan gelopen. Je mag het best met me oneens zijn. Het kan ook best dat het bij jullie heel anders werkt dan bij ons. Maar begin niet te verwijten dat ik niet kan of wil begrijpen.

Volgens mij

doet een VO school nooit moeilijk met zo'n kind. De wiskundedocenten lopen er vaak mee weg, kinderen hier krijgen ook extra trainingen voor die kangoeroewedstrijden en ze zullen er juist alles aan doen om je kind verder te helpen al zal het gewoon de toetsen moeten maken maar wat is daar mis mee?

Volgens mij ook

Verder zit mij oudste in een vwo+ klas. De + wordt zit 'm ondermeer in de mogelijkheid om een aantal lesuren in de week niet te volgen en in die tijd een eigen programma te doen. Dat eigen programma kan dan ook een cursus hogere wiskunde zijn. Een kind als zoon van Fransien zou op de school van mijn oudste dus totaal geen problemen ondervinden.

Verstuurd met de Ouders Online iPad app

Pushing and pulling

mbt wiskunde: lekker laten gaan - mijn zoon heeft genoten van alle extra wiskunde die hij kon leren online: de beroemde Khan academy - met als resultaat dat hij zijn klasgenoten kon helpen, een zakcentje kon bijverdienen en nu op universiteit het (iets) gemakklijker heeft in zijn wiskunde subjects.

pushing ouders?? hier andere zoon die een talentvolle sporter is, maar ook een puber, dus ook andere dingen wil doen en niet idere ochtend om 6 uur in de gym wil zijn... we zoeken een middenweg, maar we hebben wel regelmatig gesprekken hoe hij er in staat, het plezier in de sport is heel heel belangrijk, maar anderzijds, hij kost ook geld, tijd en inzet van mijn kant, dus als hij toezegt dat hij nog een seizoen verder wil, is dat ok, maar dan moet hij zich daar ook naar gedragen. eigen verantwoordelijkheid, en op die manier zijn we sinds vorig jaar (sinds hij echt serieus werd en de hoeveelheid geld die het kostte voor mij de grens van leukigheid erbij, overschreed) goed bezig. we zullen zien...
dus ja, pushing, zeker, maar dan op afspraak zeg maar.

Je kunt

In de media is er emer aandacht voor dit onderwerp. Een intervieuw met een jongen, waarvan ik slechts een stukje hoorde: op zijn 14e stopte hij met school en ging voor de muziek. Mede ingegeven en ondersteund door zijn ouders. Uit dat interview bleef mij een belangrijk zinnetje over: je kunt ook .... hadden zijn ouders gezegd.
Ondersteunende ouders wijzen hun kinderen op mogelijkheden (je kunt), beseffen zelf wat voor consequenties er voor hen aan die mogelijkheden zitten en zijn zelf bereid en in staat om die consequenties te dragen (maar dat kan ik niet betalen, dan houdt het op, en dat is gewoon een reële inschatting van de situatie).
Pushende ouders zullen eerder zeggen 'je moet': als je dat en dat wil, dan moet je....

Uit een aanbod van mogelijkheden maken kinderen zelf een keuze. En ik zou niet weten waarom je niet op mogelijkheden zou wijzen die ook echt mogelijkheden zijn, ook voor jou als ouder.

Tsjor

Tsjor

Je bedoelt toch niet Eric van den Boom?

http://nos.nl/artikel/350949-dj-erik-14-stopt-met-studeren.html

Die mocht stoppen want met 13 had hij zijn startkwalificatie al

Precies

Mijn zoon zou niks liever doen, maar ja, die startkwalificatie he...

Reactie (lang)

Om nog even terug te komen op alle tips, adviezen en opmerkingen, zoon is een prima kind, zit lekker op z'n plek op school en blijft daar voorlopig ook. Hij maakt z'n juf wel behoorlijk zenuwachtig en de ib-er ziet nog veel en veel meer beren dan ik. Wat er afgesproken is voor hem op school is dat hij rekent als de anderen ook rekenen en taal doet als de anderen ook taal doen, maar wel zoveel mogelijk op zijn niveau en met zoveel mogelijk verbreding, verdieping en verrijking. Verder zit schoolwerk zoveel mogelijk op school en thuis is thuis met alles wat je zelf leuk vindt en bedenkt.
Zoon heeft dit jaar de opgaven van de kangaroewedstrijd van groep 5/6 mogen doen en lag direct in het 99ste percentiel, hij vond het wel fantastisch om te doen en wil graag aan de wedstrijd zelf meedoen komend jaar. We zullen zien of dat lukt.
Onze school, met name de ib-er, denkt in stramienen en methodes. Bij kinderen met zo'n score hoort rekentijgers, kinderen met zo'n profiel krijgen dit, enz. Ons kind past niet in zo'n profiel en dat is moeilijk voor haar. Zoonlief zelf heeft er niet zo'n last van, hij is gewoon zichzelf. Wij hebben er ook niet zo'n last van, niemand in ons gezin past in een profiel, dus dat is geen probleem. De ib-er wil graag ondersteuning van het vo omdat ze bang is dat ze ons jochie niet kan geven wat hij nodig heeft, en dan komen methodes en examens en aansluiting en dergelijke om de hoek kijken. De scholen hier in de buurt, ook degene met gymnasium-plus klassen en dergelijke zijn niet zo happig op straks een kind binnen krijgen die flink voor loopt. Het zijn niet de wiskunde-docenten die dat vervelend vinden (volgens mij vindt iedere vo-docent het heerlijk om een leerling met talent en plezier in zijn vak binnen te krijgen, wiskunde-docenten zijn daar zeker geen uitzondering op) maar de coordinatoren die bang zijn voor een kind wat niet makkelijk in een klas te plaatsen is, wat buiten het stramien valt.
Van de ib-er en van zijn juf krijg ik regelmatig de indruk dat ik een pushende ouder ben. Van de coordinator van het gymnasium-plus-gebeuren kreeg ik ook gewoon te horen dat ik niet de enige was die het kind zo snel mogelijk door school heen wou rossen en daar mee wou pronken. Kinderen moesten ook als ze slim waren gewoon kind kunnen zijn en blijven, en niet te veel abstracte dingen gaan krijgen etc. Kinderen die al staatsexamen hadden gedaan in een verplicht vak (de makkelijke optie voor onze school om wiskunde aan te bieden) werden hoe dan ook niet toegelaten. Kinderen die al te ver waren eigenlijk ook niet, daar hadden ze heel slechte ervaringen mee, die waren uiteindelijk naar het vso afgestroomd. Om een paar goedbedoelde adviezen voor te zijn: wij hebben geen goed gevoel bij deze school en weten ook niet of we zoonlief daar willen hebben.
Voorlopig houden we voor zoon liefst zoveel mogelijk opties open. Hij wil gelukkig veel, zoals lekker doorgaan met blokfluiten (en ja, dan moet hij ook oefenen, er zitten consequenties aan). Hij wil graag drummen (nee, dat trekken zowel de buren als mijn portemonnee niet). Hij wil op scouting (prima). Hij wil lekker met zijn lievelingstante knutselen (prima, als zij er ook tijd voor heeft). Hij wil ook graag zo nu en dan lekker rekenen en kortingen uitrekenen in de winkel (prima, al levert het hele verbaasde cassieres op die het zelf niet voor elkaar krijgen en een rekenmachientje tevoorschijn trekken). Ik heb van vierkant voor wiskunde het een en ander aan materiaal en dat ga ik hem maar eens geven als hij er zin in heeft.
Ik heb deze week weer een gesprek met juf en ib-er over zijn programma van komend jaar. Ik houd in mijn achterhoofd dat het feitelijk het gebrek aan houvast is wat de ib-er parten speelt en dat natuurlijk het programma van mijn zoon voor iedereen leefbaar moet zijn, maar dat hij ook zijn uitdaging nodig heeft en dat er van de gebaande paden afgeweken moet worden. Er zal rekening gehouden moeten worden met de middelbare school, maar dat moet eigenlijk niet zo'n belemmering worden als het nu is.
Zucht, ik ben bang dat ik nog wel een paar keer op school zal verschijnen het komende jaar, maar nu straks eerst vakantie.

Dat is precies wat ik bedoel fransien

Fransien, in je laatste berichtje schrijf je nu precies wat ik bedoel. Een kind heeft talent of loopt ergens in voor. Daar heeft men dan standaard strategiën voor, zolas bijv. rekentijgers of een groep hoger trainen. Maar help, het kind blijkt ook niet in dat vakje te passen en nog een of meerdere niveau's hoger te zitten. Dat is voor dat kind geen probleem en voor de ouders ook niet, maar opeens beginnen allerlei juffen/trainers/begeleiders heel zenuwachtig te doen en de onheilsvoorspellingen dat dat allemaal heel slecht gaat aflopen vliegen je om je oren. Andere ouders weten ook allemaal voorbeelden van de achterneef van de vriendin van de buurvrouw waar het betreffende kind helemaal was afgebrand door die pushende ouders van hem op te lepelen en daar sta je dan in je eentje als 'slechte' ouder van een uitzonderingsgeval.

Door meerdere mensen te kennen kom je er vervolgens achtr dat je kind helemaal niet zo'n verschrikkelijke uitzondering is, maar dat er juist een boel ouders zijn die achter hun kind aanhollen, die ook niet precies in een vakje past.
Ik sprak vanminddag net een ouder van een kind dat meerdere talenten heeft. Behalve in de zwemselectie, heeft ze een klas overgeslagen en studeert op hoog niveau piano. Ze gingen als vakantie naar Engeland, waar haar dochter dan 6 uur per dag piano kon oefenen. Moeder moest mee, want de school/college was niet toegankelijk voor minderjarigen alleen. Moeder vertelde hoe ze haar hele werk had omgegooid zodat ze dat voor 90% overal online kon doen opdat ze achter haar dochter aan kon blijven hollen.
Er zit vast een heel verhaal achter, waar ik verder niet naar heb gevraagd, maar een kind wat èn uren per dag muziek oefent èn uren per week in het zwembad traint en ook nog eens een klas vooruit is past vast ook niet in een standaardvakje. En toch is het een heel normale meid, die een gelukkige en zeker niet gestressde indruk maakt.

De 'push'-afspraken van Ozzieozzie lijken me vrij normaal. Eigenlijk niet anders dan als een ouder een willekurig kind op een sport met de afspraak dat het het seizoen of jaar dan wel gaat afmaken. Als mijn zoon op een gegeven moment een belangrijke nationale westrijd heeft op 5 uur rijden afstand met overnachting(en) in hotel en een hoop kosten, dan verwacht ik wel dat hij zich inzet daarvoor. Hij hoeft zeker niet in de medailles te vallen, maar zich wel presenteren in een zo goed mogelijke vorm. Dit soort sportuitspattingen die toch een zeker offer vragen van de rest van het gezin gaan natuurlijk niet samen met iemand die een flink deel van de training overslaat of ze met de franse slag doet onder het mom van geen zin of liever andere dingen doen. Op dat moment heb ik ook andere dingen te doen. Het hoeft niet, het mag.

Fransien en primavera

Primavera, hear hear! Ik sluit me er volledig bij aan.
Fransien, het probleem ligt dus inderdaad gewoon bij de scholen. Ik ga je toch nog een advies geven. Dat heb ik een paar andere ouders ook al gegeven en ik hou het mezelf ook nog vaak voor. Verhard je hart en negeer de opmerking volledig, dat je een pushende ouder zou zijn. Je weet voor jezelf dat het niet zo is. Als jij niet voor je kind opkomt, wie dan wel? Je zal nog vaak het gevoel krijgen dat anderen je een pushende ouder vinden. Ik bezeer me er ook nog wel eens aan. Maar veranderen gaat dat toch niet meer.

Fransien, eerder examen doen in n vak, maar wel op school

Je mag wél op school eerder examen doen dan je medeklasgenoten. Mijn dochter is tweetalig, nederlands en duits, en mocht een jaar eerder eindexamen duits doen. Dus ook een jaar eerder pta's, een leeslijst op eigen niveau, enz. De docent en de teamleider hebben zich daar enorm voor ingezet. Ik kan me zo voorstellen dat voor een wiskundig begaafd kind een dergelijke constructie eveneens mogelijk is. Hij kan dan misschien wel enkele jaren eerder eindexamen doen, en daarna evt een wiskundeklas op eigen niveau volgen met evt mogelijkheden via de universiteit.
Het is dus geen staatsexamen, maar gewoon schoolexamen , maar dan 'wat' eerder. Andere vakken kunnen dan weer wel op niveau van zijn eigen klas.

Zo hoeft een school dus niet bang te zijn dat jouw kind voor hen niet meetelt in de statistieken.

Overigens heb ik ook een kind de andere kant op. Vanwege desinteresse, demotivatie en, vrezen wij, inmiddels depressie, is hij afgezakt van vwo, havo naar nu vmbo. We hebben gemerkt day een school, dezelfde als die van dochter, in zo'n geval nauwelijks tot extra moeite wil/kan doen om een dergelijk kind bij de les te krijgen, te enthousiasmeren.

Ik zou enorm uitkijken met te proberen een kind tezeer binnen een schoolstramien te laten passen, als het niet bij het kind past, want een depressieve, sombere puber is verschrikkelijk...

mirjam

Fransien

Ik heb even getwijfeld of ik me hier in ging mengen, alsof ik even over je heen moet pissen met een minstens zo slimme zoon, en dat is zeker niet de bedoeling. Maar misschien heb je toch wat aan mijn mening.

Ik heb dus ook een kind met een wiskundeknobbel. Hoe jij jouw kind beschrijft, zo was die van ons ook. Die was ook in groep 2 al met breuken aan het rekenen. Is vooral in groep 2 en 3 (met een leerkracht die heel veel oog voor hem had) uitgebreid getest en was ook met rekenen 'al het materiaal al door', en met lezen was hij in groep 1 al avi-uit. Dus ja, wat moet je ermee. Hij heeft groep 4 versneld. Daarna kreeg hij andere leerkrachten die hem wel extra werk gaven, maar ik denk dat hij qua schoolwerk toen weinig nieuws meer heeft geleerd.

Hij is inmiddels 15 en zit nu in 4 VWO. Hij doet ook sinds de brugklas ook mee met de kangoeroewedstrijden en heeft alle keren de finale gehaald (= laatste 30) en dit jaar was hij zelfs zo hoog dat hij nu mee mag naar de internationale competitie.

Ook heb je nog de gewone olympiade, bedoeld voor de (gehele) bovenbouw, waaraan mijn zoon sinds vorig jaar aan meedoet en waar hij ook altijd de NL finale haalt. Dit jaar met een bijna foutloze score, terwijl hij nog maar in de 4e zit. Om koud van te worden.

Zijn wiskunde-talent is dus evident. Wat ook evident is, is dat wij er bijna niets voor hebben gedaan. Toen hij in groep 2/3 zat, dacht ik ook nog dat je een kind helpt door hem vooral te stimuleren in waar hij goed in is. Maar ik merkte dat het succes van extra werk staat of valt met de leerkracht. En ook dat de invloed van de groep veel groter is dan je voor mogelijk houdt. En dan vooral: dat het duizend maal belangrijker is dat je kind in een groep zit waar hij zich thuis kan voelen en waarin hij de vrijheid heeft om te leren wat hij wil, dan dat hij als extreem jong kind in een ouders groep wordt geplaatst met kinderen die niets met hem hebben. Mijn kind is zijn hele schoolperiode een eenling geweest, maar ik heb de indruk dat het erger is geworden nadat we hem versneld hadden. Ik heb regelmatig gedacht: hadden we het maar niet gedaan.

Want, namelijk, wiskunde stimuleren is bijna eindeloos mogelijk. Weet je wel hoe veel leuke boekjes er zijn over getallen en wiskunde? Hoeveel tijdschriften? Je kunt beginnen met boekjes voor een groot publiek (die reeks van Waanzinnig om te Weten heeft er een over getallen, voor kinderen, en bv. die boeken met wiskunderaadsels van Professor Stewart). Mijn zoon kon dat al op jonge leeftijd lezen (OK, hij was wel wat ouder dan 6). En zo zijn er nog veel meer boeken. En mijn zoon is voor weinig te porren, maar als de nieuwe Pythagoras weer binnen is vind je hem urenlang lezend in dat tijdschrift (bij voorkeur ondersteboven op de bank hangend). Die tijdschriften hoef je trouwens niet aan te schaffen, die win je allemaal met de kangoeroewedstrijd. Iedere keer weer een jaarabonnement naar keuze.

Ook op de middelbare school kan je zoon veel extra wiskunde krijgen. Mijn zoon heeft nu wiskunde B, en wiskunde D, en hij volgt extra olympiadetraining. Als hij bij de finale van de olympiade (in september) hoog scoort mag hij meedoen in een trainingsprogramma aan de VU en wordt hij klaargestoomd om mee te doen aan de internationale olympiade.

Echt, je krijgt er nog je handen vol aan.

En hoe leuk is dat allemaal voor een klein jongetje? Ik ben van mening dat je beter een puber tussen de pubers kan zijn voordat je aan al dit leuks begint. Ook zonder extra stimulans van school krijg je dat wiskundetalent niet verpest, zeg maar. Ondanks dat onze zoon in groep 5 t/m 8 niet noemenswaardig iets geleerd heeft op school, floreert hij nu toch gewoon.

Waar hij wel moeite heeft is precies dat puber onder de pubers zijn. Ik zie het als minstens zo'n grote uitdaging dat hij zijn weg vindt tussen leeftijdsgenoten, dan dat hij zijn weg vindt tussen (oudere) talent-genoten. Ik zie hem nu ook op dat vlak 'ontpoppen'. Hij begrijpt steeds beter hoe het werkt, omgaan met mede-scholieren. Ik ben zo blij dat hij nu gewoon 15 is. En niet 12 of zo. Hij is namelijk nog meer dan alleen maar een wiskundeknobbel. Hij heeft ook nog andere vakken op school dan alleen wiskunde. Ook een beetje maatschappelijk benul is wel handig als je op de middelbare school zit. En ook qua wiskunde valt er nog steeds wat te leren: hij scoort geen 10 op wiskunde D, hij kan nog ergens zijn tanden in zetten.

Mijn advies aan jou zou dan ook zijn: zie hem als mens, die op heel veel terreinen zich moet ontwikkelen, en duw hem niet alleen maar die wiskunde in. Dat komt vanzelf. Zijn talent is evident en dat komt eruit, wat je ook doet. Je kunt hem heel veel langs de zijlijn aanbieden, dat hoeft niet allemaal via school (maar ook daar: bied het aan, en niet meer dan dat). Het is belangrijker dat hij zo evenwichtig wordt als hij kan zijn (ik geef toe: in het geval van mijn zoon is dat wel een uitdaging) dan dat hij zich eendimensionaal geniaal ontwikkelt.

Groeten, Margje

Margje

Ben je er op tegen dat Fransienzoon volgend jaar meedoet aan de kangoeroewedstrijd voor de basisschool?

Margje

Ik ben blij met je reactie, ik zou het heel fijn vinden namelijk om te merken dat er meer zijn als mijn zoon, liefst beter...
Voorlopig blijft zoonlief gewoon in de klas waar hij emotioneel en sociaal het beste past, met 1 klas overslaan is hij namelijk niet op het niveau waar hij cognitief zit, dus dat helpt niet echt. Voorlopig heeft hij een prima klas, vriendjes, aansluiting en dat is voor zijn ontwikkeling ook erg belangrijk.
Voorlopig blijft hij op muziek, straks op scouting, schaken blijft hij vreselijk leuk vinden en valt hij vreselijk goed in de groep.
Ik ga eens kijken naar de wiskundeboeken/tijdschriften, maar ik vind het moeilijk om de balans te vinden tussen pushen en aanreiken. Hoe heb jij dat gedaan?
Overigens, als hij met kangaroewedstrijden wil meedoen, mag hij dat van mij. Doe ik niet moeilijk over, voorlopig zit hij nog niet met extra training etc

Zeker meedoen

Kangoeroewedstrijd is toch hartstikke leuk om mee te doen? En zeker bedoeld voor een brede doelgroep. Iedereen mag meedoen.

Wat zou er op tegen zijn?

Dat mijn zoon pas vanaf de brugklas meegedaan heeft was omdat het op onze basisschool niet werd aangereikt en wij niet wisten dat het bestond. Maar ik heb de indruk dat het aan populariteit heeft gewonnen en dat er steeds meer kinderen meedoen.

Fransien, mijn zoon was ook niet 'inhoudelijk' gebaat bij versnellen, want ook verder, maar wij dachten toen nog dat we hem snel door de basisschool heen moesten loodsen zodat hij eerder met 'gelijkgezinden' in de klas zou zitten.

Dat laatste klopt gedeeltelijk: het gymnasium is leuker dan de lagere school. En er zitten veel meer jonge kinderen. Dat wil zeggen: kinderen die een jaar jonger zijn. Nóg jonger niet. (Bij mijn zoon dus). Hij is dus nu minder apart dan vroeger. Maar om te zeggen dat hij nu meer heeft aan zijn klasgenoten: nou nee. Hij leeft nog steeds een beetje in een andere wereld. En toch pubert hij, verandert hij, probeert hij aan te haken en vindt hij belangstelling van anderen leuk. Dit hele proces is makkelijker als je niet veel jonger bent dan de rest. En dit gun ik hem net zo goed als dat hij zijn weg vindt met wiskunde.

Fransien: Mijn zoon was altijd een makkelijk kind in de zin dat hij niet ongelukkig was. Wat er ook gebeurde, hij ging graag naar school. Hij wekte niet de indruk dat hij ongelukkig was of wat dan ook. Dus we 'hoefden' niet wat. Ik heb altijd gezorgd dat hij genoeg boeken om zich heen had, of het nou boeken waren over getallen, of boeken over sterren en planeten, of gewoon een atlas of het junior woordenboek. Ik vond hem altijd lezend in een of ander boek (ja, ook het woordenboek). Maar voor de rest heb ik me erg weinig bemoeid met wat hij op school kreeg. Hij heeft grotendeels een eigen programma gevolgd maar wel binnen zijn eigen klas.

Ik ben van mening dat je er niet zo veel mee opschiet hem versneld door de rekenmethodes heen te helpen. (Wat ze bij mijn zoon ook gedaan hebben). Want vanaf groep 6 heeft hij niks meer gedaan. Tegen die tijd had ik niet zo'n vertrouwen meer in zijn leerkracht en heb ik het maar zo gelaten. Misschien was daar wel iets beters denkbaar geweest

Anyway, hij zit nu heel goed waar hij zit en dat is gewoon middelbare school. En allerlei extra's die hij geniet doordat hij meedoet met wiskundewedstrijden en hoog scoort. Leuk voor hem is dat zijn klasgenoten hem bewonderen in wat hij bereikt, dus het is in zekere zin statusverhogend voor hem. En dat kan hij best gebruiken. Ultieme nerd, dat mag je best zijn tegenwoordig.

Ik maak me wel alvast een beetje zorgen over hoe dat moet als hij gaat studeren, want hij is echt een warhoofd. Ik moet er niet aan denken dat hij nog veel jonger was geweest. Echt. Ik ben blij dat hij niet 'te' jong is in het woelige leven van de puber, dat hij nu leidt. Maar dat had ik al gezegd.

Groeten Margje