Oudste zoon heeft gebroken met zijn ouders en beinvloed broer en zus
we hebben een gezin met 3 volwassen kinderen 2 zonen van 32 en 38 j en een dochter van 34j allen al jaren uit huis. Moeder heeft sinds een tiental jaren een drankprobleem . Drie jaar geleden heeft de oudste zoon een nieuwe relatie begonnen. 2 jaar geleden is hij nog naar het kerstfeest van 2022 geweest met nieuwjaar is hij niet meer langsgeweest. Enkele maanden later heb ik (vader) hem nog gesproken hij wou niet meer naar huis komen omwille van het drankprobleem van zijn moeder. Woorden zijn er nooit geweest, onze kinderen zijn vrij zelfstandig opgevoed en in alles wat ze onderneemden aangemoedigd, ze hebben mogen studeren wat ze wilden en zolang ze wilden. Toen ze werkten hebben ze niets moeten afgeven zodat ze konden sparen, ze zijn zolang mogen blijven thuis wonen als ze wilden hij is pas op28j leeftijd zelfstandig gaan wonen zijn broer en zus respectievelijk op 26 en 25 j leeftijd. Vrienden en vriendinnetjes werden steeds met open armen ontvangen mochten blijven slapen en meeeten...nooit geen probleem over gemaakt. In de periode voorafgaand aan zijn breuk zijn er in gezinsverband verschillende gesprekken geweest met mijn vrouw maar ze wil het probleem niet inzien. In de zomer volgend op zijn breuk heb ik hem een laatste keer gesproken hij beweerde nog altijd dat de drank aan de oorzaak ligt van de breuk. Begin 2024 erft mijn vrouw een aanzienlijke som geld. Ze wil een schenking doen aan de kinderen en stuurt ze alle drie een mailtje. Via onze dochter laat hij weten dat de schenking voor hem niet hoeft en dat hij het als omkoperij ervaart hij weet ook onze dochter zo ver te krijgen dat ze resoluut de schenking weigert. Om onenigheid te vermijden hebben we dan maar besloten om van de schenking af te zien voor de jongste zoon. De relatie tussen onze dochter en mijn vrouw is ook redelijk koel geworden en beperkt zich tot het hoogst noodzakelijke. Een maand geleden heeft de oudste via zijn broer de sleutel die hij nog steeds in bezit had teruggegeven een gebaar dat ik ervaar als een definitieve breuk. Berichtjes met kerst, nieuwjaar, verjaardag of moederdag stuurt hij niet meer naar zijn moeder. Op mijn verjaardags- kerst- en nieuwjaarswensen aan hem heeft hij nog kort geantwoord. Mijn verjaardag was hij ook niet vergeten met een what's app berichtje maar een vaderdag kon er niet meer af. Binnenkort is het zijn verjaardag ik zal hem zeker mijn wensen doorsturen evenals voor kerst en nieuwjaar. Hoe is het mogelijk om je ouders allebei zo te laten vallen zonder dat er woorden gevallen zijn zonder ruzie zonder dat er aanleiding toe is behalve het drankprobleem van zijn moeder. Facebook berichten van ons worden nooit door hem geliked terwijl de berichten van zijn schoonouders steevast altijd een like van hem krijgen. Ik ben er gewoon kapot van, ligt zijn nieuwe vriendin aan de basis van alles of is het zijn eigen beslissing.Hoe kan je je moeder zo laten vallen zonder dat ze je ooit een strobreedte in de weg gelegd heeft, hoe kan je een schenking van je eigen ouders weigeren en je broer en zuster proberen in je verhaal mee te trekken. En toch moest hij morgen voor de deur staan we zouden hem allebei met open armen ontvangen.
Het is voor een kind moeilijk om een ouder te hebben met een drankprobleem. Het is zo machteloos. Hij zou wel iets tegen zijn moeder kunnen zeggen, maar wat hij ook zegt, zij gaat niet met de drank stoppen. U vindt het misschien ‘alleen maar’ het drankprobleem van moeder, maar hij denkt daar dus anders over. Voor hem is het belangrijk. Misschien zou u daar met hem eens over kunnen praten en zeggen dat u hem mist.
beste sandra, ik weet niet hoe oud u bent maar het kind in kwestie is een volwassen man van 38 jaar oud die ga je toch niet meer pamperen zeker!
Patrik schreef op 03-12-2024 om 01:49:
beste sandra, ik weet niet hoe oud u bent maar het kind in kwestie is een volwassen man van 38 jaar oud die ga je toch niet meer pamperen zeker!
Ik vermoed dat deze reactie precies de reden is waarom de zaken liggen zoals ze liggen.
Het is ook voor een volwassen kind moeilijk om een ouder te hebben met een drankprobleem.
S.ndra schreef op 03-12-2024 om 01:44:
Het is voor een kind moeilijk om een ouder te hebben met een drankprobleem. Het is zo machteloos. Hij zou wel iets tegen zijn moeder kunnen zeggen, maar wat hij ook zegt, zij gaat niet met de drank stoppen. U vindt het misschien ‘alleen maar’ het drankprobleem van moeder, maar hij denkt daar dus anders over. Voor hem is het belangrijk. Misschien zou u daar met hem eens over kunnen praten en zeggen dat u hem mist.
Mee eens.
TO, je vertelt dat moeder al tientallen jaren een drankprobleem heeft.
Jullie hebben als ouders alle praktische zorg volledig gegeven. Was er ook ruimte voor emotionele zorg? Konden de kinderen bij hun ouders terecht? Bij moeder terecht?
Als ze bang waren, onzeker waren, zich alleen voelden?
Misschien was moeder onvoorspelbaar, emotioneel? Sliep ze in de ochtenden als kinderen op zijn en zich afvragen wat hun moeder doet.
Het kan erg onveilig voelen voor kinderen, ook voor grote kinderen als 1 van de ouders mentale problemen heeft. En hier niet over praat.
Ik denk niet dat zijn vriendin aan de basis ligt voor dit 'alles'. Maar jullie als ouders. Een moeder met een (alcohol)verslaving is niet niks.
En heel eerlijk lees jij ook niet als een warme, begripvolle ouder.
Wat wil je met je verhaal? Wil je tips en adviezen om te kijken of jij toch een relatie kan onderhouden met je zoon? Of wil je hier spuien over hoe naar jouw kind is en de schuld bij hem houden?
Een ouder met een verslaving is gewoon heel moeilijk. Ten eerste al om te zien dat iemand zich in zoiets verliest. Dan weet ik niet of de zoon kinderen heeft, die wil je er ook niet mee confronteren. En dan is er misschien ook de angst of ze zelf ook verslavings gevoelig zijn. Soms is het dan beter om de deur dicht te houden.
Ik snap de zoon wel.
Uit je post maak ik op dat jij niet achter de kinderen staat, maar achter je vrouw. Ook volwassen kinderen lijden onder het alcoholprobleem van hun moeder, je had hun kant moeten kiezen. Waarom blijf je zelf eigenlijk bij een alcoholist?
Een volwassen man; dan draai je jezelf toch geen rad voor ogen dat het door zijn vriendin komt? En vervolgens is het feit dat broer en zus meegaan in het verhaal weer zijn schuld? Nee, ik denk dat je jezelf iets probeert wijs te maken Patrik. Je kinderen hebben het gehad, zien na al die jaren die er al geweest zijn geen verbetering meer komen en kunnen niet meer aanzien hoe hun moeder zichzelf ten gronde richt en hun vader zijn best doet om alles maar zo veel mogelijk te bedekken/vergoedelijken en alles faciliteert. Emotionele afwezigheid maak je niet goed door alle logeerpartijtjes en andere leuke dingen voor kinderen. En als je als vader meehelpt alles goed te praten.... Een patroon waar je zelf zo vast in zit dat je de waarheid niet onder ogen kan zien.
Daarnaast zie ik dat je nogal uit de hoogte reageert op de eerste de beste die reageert. OMdat niemand mag zeggen dat je kinderen groot gelijk hebben.
Jammer.
Drank maakt meer kapot dan je lief is.
Hoe uit zich het drankprobleem qua gedrag? En als er verschillende gesprekken over zijn gevoerd, dan was het toch al duidelijk dat het voor een of meer gezinsleden een probleem was?
Als je dat meerdere malen aangeeft als kind en je moeder blijft het wegwuiven, dan snap ik helemaal dat je geen zin meer hebt in je moeder en misschien wel het respect voor je moeder verliest. Afhankelijk van de opstelling van je vader kun je daar ook het respect voor verliezen.
Als het probleem pas een jaar of 10 bij vader aan het licht is, speelde het voor de kinderen waarschijnlijk al heel wat jaren langer. Je begint niet ineens heel veel te drinken als je oudste kind al tegen de 30 loopt. Op een gegeven moment ga je wel moeite krijgen om het te verbergen, zeker als je kinderen volwassen worden en iets meer mee gaan krijgen om hun eigen thuissituatie te evalueren.
Hoe uit zich dit drankprobleem? Ik kan me voorstellen als de vrouw 3 glaasjes wijn per dag drinkt kinderen daar nooit last van hebben gehad. Mocht ze iedere dag laveloos zijn, dan is dit voor kinderen zeer pijnlijk lijkt mij. In hoeverre kunnen ze last hebben gehad van het drankprobleem heeft zoon daar weleens iets over gezegd?
Hier ook een volwassen kind dat gebroken heeft met een alcoholverslaafde ouder. Mijn moeder is gelukkig gescheiden van mijn vader toen ik 12 jaar was i.v.m zijn verslaving. Ik heb toen nog twee jaar contact gehouden. Hij woonde op 10 minuten fietsafstand.
Ik liep op eierschalen, mijn vader was erg wisselvallig in zijn gedrag en emotioneel onbereikbaar door zijn verslaving.
Ik denk dat u niet helemaal begrijpt hoe het is om op te groeien met een alcoholist als ouder. Ik lees enkel materiële dingen (geld, studie, geen kostgeld hoeven te betalen). Is ze ooit een lieve, emotionele betrokken moeder geweest?
Faciliteer de verslaving niet langer en
neem je vrouw mee naar de huisarts en laat haar desnoods opnemen in een kliniek.
Typisch dat de vriendin de schuld krijgt in plaats van de alcohol verslaafde vrouw.
Patrik schreef op 03-12-2024 om 01:49:
beste sandra, ik weet niet hoe oud u bent maar het kind in kwestie is een volwassen man van 38 jaar oud die ga je toch niet meer pamperen zeker!
ik ben een volwassen vrouw van 44 en heb nu nog steeds last van het drankprobleem van mijn vader. hij is al 15 jaar dood en was daarvoor al 10 jaar clean. ik denk dat je geen idee hebt hoeveel invloed alcohol op kinderen heeft. ook als ze al uit huis zijn. hun basis is instabiel, ook als ze die basis niet meer dagelijks nodig hebben.
de theorie zou dan denken: maar pa heeft toch geen alcoholprobleem?
klopt! daarom krijgt pa nog korte antwoorden, maar ik voel aan alles dat pa het probleem van mam lijkt te bagatelliseren. als de kinderen ook maar iets in die richting ook voelen (of pa nu vindt dat hij dat doet of niet) dan is het helemaal logisch dat ook de relatie met pa op een lager pitje komt. niet helemaal uit want kind dus loyaliteitsconflict, maar wel minder intensief.
Nooit hulp gezocht voor het alcohol probleem???
