Ouders vertrokken met kind met hersentumor uit het ziekenhuis
http://www.bbc.com/news/uk-29000933
"There is no indicstion his parents have broken any law".
"Eerder vandaag werd bekend dat de familie in Spanje door de politie is aangehouden. Vader Brett en moeder Naghemeh King zeggen in de video dat ze zijn vertrokken om hun zoon een behandeling te geven die Britse gezondheidszorg niet levert. De familie King deed eigen onderzoek naar medicijnen. Hun kind heeft een hersentumor."
Vice premier Nick Clegg
http://www.theguardian.com/politics/video/2014/sep/02/nick-clegg-ashya-king-video
"...should not feel the full force of the law for their decision to take the five-year-old out of hospital care in the UK. The deputy prime minister says Ashya's parents are trying to do what is best for their child."
David Cameron en andere politieke en gerechtelijke kopstukken
"David Cameron has given his personal backing to Brett and Naghemeh King by saying he believes the couple are trying to “do the very best for” their son Ashya.
Mr Cameron, whose own son Ivan died at the age of six in 2009, refused to criticise Mr and Mrs King for smuggling their son out of a British hospital against his doctor’s wishes after deciding he would get better treatment abroad."
Zoveel steun van professionele ouders. Zal mij benieuwen of dat ook iets kan betekenen in het terugtrekken van de beschuldigingen en het vrijlaten van de ouders.
Petitie overhandigd op Downing street
"Family friends of young brain cancer patient Ashya King have delivered a petition to Downing Street calling on David Cameron to intervene so he can be reunited with his parents.
Ethan Dallas, 16, who set up the petition, appealed to the Prime Minister to personally request that Brett and Naghmeh King be immediately released from custody in Spain so they can get the best treatment for their five-year-old son.
Ethan, a friend of Ashya’s brother Naveed, said the case had “touched the heart of nations"
juridische mogelijkheden om te stoppen met vervolging
"The chief of Hampshire police has said that Ashya King situation "is not right" as it emerged that prosecutors are seeking to withdraw the arrest warrant for the parents of the five-year-old brain tumour patient."
"Prosecutors are seeking to withdraw the arrest warrant for Brett and Naghmeh King, a High Court judge has been told, but no timeline was given for their release."
Het zou van moed getuigen als de artsen van het Southampton Hospital hun aanklacht zouden inttrekken in het licht van de huidige ontwikkelingen en de informatie dat het goed gaat met het kind.
Ook het ziekenhuis werkt mee aan vrijlating!
http://www.channel4.com/news/ashya-king-spain-court-hearing-petition-downing-street
"A spokesperson for University Hospital Southampton NHS Foundation Trust said it was willing to support the family's transfer to Prague for proton beam radiotherapy, after the centre confirmed it was able to treat Ashya, although it did not "recommend" it."
Gelukkig heeft het ziekenhuis nu ook medewerking toegezegd.
Het wachten is nu op de werkelijke vrijlating van de ouders als de juridische papieren rond zijn.
Nu Spanje nog
http://tvnz.co.nz/world-news/ashya-king-s-parents-released-spanish-prison-6069865
"A Spanish court spokesman declined immediate comment on when the parents could be released, but a lawyer for the couple said the judge has the options of releasing them immediately or having them stay overnight in jail to be released at the previously-scheduled court hearing at 11am Wednesday (local time).
"The only reason for them to stay in prison has expired," lawyer Francesco Luca Caronna told The Associated Press. "If the system works, they should open the doors to the jail immediately."
Ouders vrij en op weg naar hun zoon in het ziekenhuis!
"A Spanish judge rushed to authorise their release after the CPS dropped its action amid an outcry about their detention.
The parents of Ashya King have been released from prison and are expected to be reunited with their desperately ill son on Tuesday night, the couple's lawyer has said.
Brett and Naghmeh King were released from separate wings of a Spanish jail hours after prosecutors in London terminated a European arrest warrant and said the couple would face no charges.
The dramatic development meant the couple were free to leave Soto del Real prison near Madrid and make the five-hour journey to be reunited with Ashya, who is receiving urgent medical care for a brain tumour at a children's hospital in Málaga."
'Breaking news' voor de BBC
http://www.bbc.com/news/uk-england-29040124
Natuurlijk vind ik het ook wel 'voorpaginanieuws'.
dank AnneJ
Ik reageer zelden in dit soort draadjes maar wilde even melden dat ik ze altijd graag lees en dat ik je bevlogen en vaak zeer informatieve postings zeer waardeer AnneJ.
Hoera
Heeft AnneJ toch maar weer mooi voor elkaar gekregen 
Ik lees je ook altijd graag, AnneJ
Ik kan het zeer waarderen, je vasthoudendheid, je doorzettingsvermogen, de informatieve links die je plaatst.
Ik ben overigens blij dat de heksenjacht min of meer ten einde is. Nu ineens kan de NHS wel een kankerexpert laten aanrukken, eentje die niet eerder bij het zoontje betrokken was, en die dus geacht wordt neutraal advies te geven.
Ik hoop dat dit 'geval' in ieder geval in Engeland werkt als een leermoment. Dat men zich eens achter de oren krabt over dit totaal uit het verband gerukte machtsvertoon. Terwijl men aan de andere kant allerlei misbruikschandalen blijkbaar niet doorzag en niet kon en kan voorkomen.
Overigens lijkt de jeugdzorg in Engeland en hoe erover gedacht wordt verdacht veel op hoe het in Nederland werkt...
English disease
https://punishmentwithoutcrime.wordpress.com/tag/christopher-booker/
"Embarrassingly, the Dutch Minister said in 2009 he was proud to have been inspired by the UK with their Social Services. Christopher Booker writes in The Telegraph: Dutch Social Workers catch the English Disease"
"events have served to highlight the danger that all police forces face, echoing back to the years of Margaret Thatcher and their deployment in the miners’ strike – the perception that they are enforcers for the state against the citizen, the most dangerous perception of all."
Ik zeg niet...
...dat ik de postings niet waardeer, het is alleen zoveel. Het zijn zulke lappen tekst, vaak in andere taal, en dan komt AnneJ met een aanvulling op een aanvulling op een aanvulling, op een aanvulling op een aanvulling etc, waarmee ze haar eigen draad vult. Ze krijgt hierop en hierdoor vaak negatieve reacties, mensen zeggen ook al het over te slaan zodra ze haar naam zien staan.
En dat lijkt mij niet goed voor de verwerking van alles wat zij zelf mee heeft moeten maken met die verschrikkelijke jeugdzorg, die je van mij ook gerust terreurbeweging mag noemen.
Misschien projecteer ik teveel, maar toen wij net van jeugdzorg af waren (ja, we hadden hulp nodig, maar kwamen op basis van leugens, onkunde en intimidatie van jeugdzorg zelf in een langdurig horrortraject), kon ik niet stoppen met degenen die hiervoor verantwoordelijk waren najagen met klachten etc. Ik werd daar zelf helemaal ziek van, door de herbeleving die dit met zich meebracht. Het kapotvallen van mijn computer die ik toen (kapotgeprocedeerd als ik was)niet kon vervangen, was nodig om dat te stoppen. Toen er wel een andere computer kon komen, heeft mijn kind mij uitdrukkelijk gevraagd of ik dan weer achter jeugdzorg aanging. Want dan liever geen computer meer. Dat was voor mij een behoorlijke wake-up-call. En heeft mij geleerd dat je soms moet accepteren dat je dingen niet kunt veranderen, dat je los moet laten, al is het maar een beetje. Jeugdzorg is een heel log systeem, dat zich niet zomaar laat veranderen. Natuurlijk mag je wel wat doen, maar je moet oppassen dat je jezelf er niet in verliest/er niet nog zieker/verdrietiger whatever van wordt en mensen niet wegduwt. Want als je een mislukt jeugdzorgtraject hebt gehad, dan heb je al zoveel meegemaakt (en je kinderen ook!), dat het hard werken is om daar nog overheen te komen.
Ook waar Emine
Dat is ook waar Emine. Ik kan me er nog niet aan onttrekken. Maar die herbelevingen heb ik evengoed wel. Dochter is net weer met school begonnen en het invullen van formulieren en het contact met school jaagt mijn nachtmerries aan.
Nog even.
Erg inderdaad dat je er niets aan kunt doen.
Behalve dan die hele beweging ernstig betwijfelen en nooit meer denken dat het zo goed is dat dat er is.
en toch
Helpt het mensen die met kinderen werken even een pas stil te staan en beter na te denken wat ze eventueel kunnen aanrichten met een melding.
Ik ben op de school een vertrouwenspersoon, en mij is verteld dat ik echt alles wat eventueel een thuisprobleem kan zijn moet melden. Beter te vaak dan niet genoeg. En daar zet ik nu toch mijn grote twijfels bij.
en wat kost het allemaal aan gemeenschapsgeld
Iedereen die nu een melding doet is medeverantwoordelijk dat er gemeenschapsgeld gaat naar controle (jeugdbeschermers) en justitie (politie, advocaten en rechtzaken). Omdat dat verplicht betaald moet worden door de gemeente gaat dat ten koste van echte deskundige hulp ambulant en in instellingen van jeugdzorg en kinder- en jeugdpsychiatrie.
Je zou ook kunnen denken bij problemen wat de korste weg is naar echte hulp en een praktische oplossing bij problemen. Bij melding wordt het drama uitvergroot en niet opgelost.
Professor Heertje is een campagne begonnen: humanisering van de jeugdzorg. Op zijn website stukken die de essentie weergeven van het probleem.
http://humaniseringvandejeugdzorg.nl/niet-kindermishandeling-tiert-welig-maar-de-paniek-eromheen/
"Het is hem (academicus J. Willems, mede oprichter van RAAK), samen met een groep anderen, verenigd in RAAK, gelukt, de meldcode kindermishandeling verplicht te stellen. Maar de meldcode kindermishandeling is een onbetrouwbaar instrument, waar echte deskundigen, zoals Henry Otgaar[4] of Paul Frissen[5] voor hebben gewaarschuwd. Jos Lame heeft terecht geweigerd deze meldcode in te voeren. Maar de meesten zijn er kritiekloos mee aan de slag gegaan. Want kindermishandeling, dat willen we niet! Een groot aantal mensen heeft een cursusje “signaleren van kindermishandeling” gevolgd, wat goed geld voor de aanbiedende organisaties betekende en nu lopen er in Nederland honderdduizenden mensen rond, die vooral denken dat de buren hun kinderen wel zullen mishandelen. Zoals Henry Otgaar zegt: de code zal veel vals-positieven opleveren. En dat klopt ook. Er wordt veel mishandeling gesignaleerd, die geen mishandeling is. Vals-negatieven zijn er ook. Er is mishandeling, die niet gesignaleerd wordt. Denk maar aan Savannah. Ondanks de aanwezigheid van vele hulporganisaties werd Savannah vermoord.
Hoe professioneel zijn deze hulpverleners dan eigenlijk?"
Wat fijn zou zijn AnneJ
Is dat je de inhoud van dit draadje alleen over het onderwerp zou latn gaan. Ik klikte jouw reactie enthousiast aan omdat ik dacht dat er nieuws was over het kind met hersentumor. Helaas, het gaat over allerlei uitstapjes.
Wat ook fijn zou zijn is als jij maar één keer reageert (voordat anderen reageren) in plaats van 2, 3, 4 keer voordat een ander reageert. Bedenk van tevoren wat je echt wil zeggen in plaats van waar jij persoonlijk last van hebt.
Je hebt heel veel goede dingen te zeggen maar de helft is ook genoeg! De helft werkt zelfs beter!
Het is even een zijweg en een ander verhaal dan waar dit mee begon, maar je schrijft: 'Ik ben op de school een vertrouwenspersoon, en mij is verteld dat ik echt alles wat eventueel een thuisprobleem kan zijn moet melden. Beter te vaak dan niet genoeg. En daar zet ik nu toch mijn grote twijfels bij.' Ik ben blij dat je er hele grote twijfels bij zet. Ik vraag me af: wie zegt je zoiets en aan wie moet je het melden? Heb je dan zelf nog enig zicht op wat er gebeurt met zo'n melding?
Ik maak me daar zeer ongerust over. Heb zelf net mijn dochter uit de klauwen van het zorgteam op school weten te halen, anders was het helemaal verkeerd afgelopen met haar.
En het is zo gemakkelijk: even achterover leunen, eens kijken, gescheiden moeder, werkt veel (toen nog), dochter heeft een probleem met vader, kan er niet over praten met moeder, ja, dat lijkt me wel een melding waard. Waar zijn de papieren om alles in te vullen? Zo. Hard gewerkt vandaag en zeer belangrijke dingen gedaan.
Het grappige is ook, dat alleen problemen in de thuissituatie gemeld worden. Kind wordt gepest op school, bijvoorbeeld. Wordt nooit gemeld. Zelfs niet als een kind eraan onderdoor gaat. Leraar neemt vreemde foto's van meisjes in de kleedkamer. Nee, dan komt er intern overleg: komt dit naar buiten of kunnen we het binnenskamers oplossen.
Waar AnneJ doordraaft is dat er nooit meer helemaal niets gemeld zou mogen worden. Daar ben ik het niet mee eens. Ik heb goede vriendin die me er elke dag aan herinnert dat er situaties zijn waarin kinderen echt beter uit huis geplaatst kunnen worden. Toen ze oud genoeg was heeft ze er zelf bij de rechter om gevraagd de processen over eventuele teruggang naar huis te stoppen, omdat ze echt nooit meer naar huis terug wilde. Ik kom zelf teveel situaties van huiselijk geweld tegenv rouwen tegen, om te bedenken dat vaders en moeders altijd het beste zijn voor hun kinderen. Maar je moet afwegen: de ellende na een melding is verschrikkelijk groot. Alleen als je daar enig zicht op hebt, een kind volgt wat er gebeurt na zo'n melding, en een jaar later en een jaar later, als je wet hoeveel overplaatsingen zo'n kind meemaakt, hoezeer het kind bewust vervreemd wordt van familie, vriendjes en vriendinnetjes, van alles wat het kidn vertrouwd was, hoe ontwrichtend het kind is en als je de cijfers serieus neemt over 18-jarigen die uit de jeugdzorg komen en dan op straat staan met helemaal niets, zelfs niet de meest noodzakelijke regelingen, dan weet je dat er thuis echt wel heel veel aan de hand moet zijn wil je ooit een melding doen.
Ik vind eigenlijk dat elke melder de rest van zijn leven moet verbinden aan zo'n kind: het kind volgen, kontakt houden, kijken hoe het gaat en vooral: inspringen als het niet goed gaat. Want helaas zijn er na zo'n melding geen systemen meer die veiligheid en 'ongestoorde ontwikkeling' van een kind waarborgen. Daarna zijn ze aan de leeuwen overgeleverd. Het zou een dure plicht moeten zijn: als je een kind meldt, dan ben je levenslang met dat kind verbonden, dat kind mag je nooit meer uit het oog verliezen. Jij weet dan hoe ernstig de thuissituatie was, volg dan ook hoe 'goed' of hoe ernstig de situatie daarna wordt. Het mag geen vrijblijvende handeling zijn, waarbij je je kunt verschuilen achter 'ik was dat verplicht'.
Tsjor
ja, en
waarom mag een uit huis geplaatst kind niet meer met haar vriendinnetje bellen? Dat heeft haar heus niet mishandeld. Erg gemeen tegenover beide kinderen, maar vooral tegenover het uit huis geplaatste kind. Alleen al dat wijst erop dat het belang van het kind niet voorop staat bij dit soort acties.
Ja Tsjor
Maar dan ga je er vanuit dat de melders volslagen compos mentis zijn.
Dat is in ons geval niet zo geweest.
Ik belde na een jaar de instelling wat dat met ons heeft gedaan. Ik vond dat ze dat op zn minst zouden moeten weten wat die argeloosheid betekent voor hun clienten.
Maar men was nog steeds zeer begaan met de opvoedingsondersteuner die nachtmerries kreeg van de angst van dochter omdat die toch gered moest worden van sexueel misbruik en geweld.
Mensen zijn toch meestal met zichzelf bezig onder het mom van het bestrijden van 'kindermishandeling'.
Idem in Southampton
Het is zo zielig voor de artsen die nu bestookt worden door irrationele reaguurders.
Nog steeds geen enkele compassie voor wat ze deze ouders hebben aangedaan en ook over het dreigement wordt ontkennend en ontwijkend gereageerd.
Met zichzelf bezig.
Wat helpt
Is dat hulpverleners en leerkrachten en anderen hun verantwoordelijkheid nemen en bekend zijn met deze onmenselijke processen en daar integer en moreel zelf mee omgaan ieder op zijn haar eigen plek.'
Dan heb je in elk geval hier en daar eilandjes van hoop.
Tsjor
Wat mooi gezegd, ben het zo met je eens.
Tsjor
"wie zegt je zoiets en aan wie moet je het melden? Heb je dan zelf nog enig zicht op wat er gebeurt met zo'n melding?"
In Engeland moet iedereen die met kinderen werkt een "safeguarding" cursus doen, en daar wordt dus op ingehamerd hoe belangrijk het is om alles centraal bij elkaar te brengen, en dus alles te melden. De logica is, dat als iemand een keer een blauw oog ziet bij een kind, die denkt dat het een ongelukje was. Maar als dat gemeld wordt (routine) bij een centraal safeguarding persoon op school, die dan in het dossier van het kind ziet dat het de maand ervoor een gebroken arm had, en de gymdocent blauwe plekken zag op onlogische plekken, die er verder werk van maakt.
Er is hier een county organisatie waar je het dan moet melden. En dan heb je verder geen zicht meer op wat er gebeurd. Ik denk dat als ik vermoed dat een kind echt fysiek mishandeld wordt, ik het wel zou melden (nog niet meegemaakt gelukkig), maar bij een geval waarvan ik denk dat het misschien geen ideale thuissituatie is, maar het altijd beter is dan elders, dan hou ik het bij gesprekken met de ouders.
Melden
Ja, dergelijke meldingssystemen hebben we hier ook, alleen nog geen verplichting om de cursussen te volgen. Maar velen volgden het al wel en zagen daarna ook heel veel, wat veel meldingen opleverde en veel kinderen met een OTS/UHP.
Ik vermoed dat op die cursussen niet eerlijk verteld wordt hoe het daarna gaat met die 'geredde' kinderen. Pas als dat plaatsje eerlijk verteld wordt kun je een afweging maken: is de situatie van het kind nu zo erg dat er iets moet gebeuren, ook al is wat er daarna gebeurt verre van ideaal; of loop ik het risico het kind van de wal in het water te duwen. Een klein voorbeeldje: in instellingen en pleeggezinnen hebben kinderen vaker te maken met seksueel misbruik dan in 'eigen' gezinnen. Met andere woorden: de kans dat je een kind nu redt uit ellende en dat her daarna in grotere ellende komt is heel er veel malen groter dan de kans dat je een kind echt redt uit een erbarmelijke situatie om daarna in een iets minder erbarmelijke situatie te brengen.
Tsjor
