Ouders vertrokken met kind met hersentumor uit het ziekenhuis
http://www.bbc.com/news/uk-29000933
"There is no indicstion his parents have broken any law".
"Eerder vandaag werd bekend dat de familie in Spanje door de politie is aangehouden. Vader Brett en moeder Naghemeh King zeggen in de video dat ze zijn vertrokken om hun zoon een behandeling te geven die Britse gezondheidszorg niet levert. De familie King deed eigen onderzoek naar medicijnen. Hun kind heeft een hersentumor."
Ik ben geen arts
en ik ken de precieze gegevens van dit jongetje niet, dus ik kan er geen onderbouwde mening over hebben. Ouders willen tot het uiterste gaan om hun kind te redden, maar is het nog wel redelijk wat ze willen? Die vraag moet je soms ook stellen. Als in een ander land erkende mogelijkheden zijn, die in Nederland niet aangeboden kunnen worden, dan staan artsen daar volgens mij ook wel achter. Maar bij dit soort zaken heb ik op de een of andere manier altijd het verhaal van Silvia Millecam op mijn netvlies staan. Goedgelovigheid die fataal afliep.
onenigheid
Natuurlijk heb je zo je vragen bij zo'n verhaal. Volgens mij heb ik ook ergens gelezen dat het Jehovah's getuigen zijn.
Maar aan de basis van deze heksenjacht op deze mensen ligt onenigheid met de behandelend arts. Deze mensen hebben zich voor hulp voor hun kind gemeld en ze accepteren de hulp maar er ontstaat een voor ons onbekend conflict met de behandelaar.
Ouders zien aankomen dat ze uit de ouderlijke macht gezet gaan worden, en gaan ongezien weg.
En dan zijn artsen veel machtiger dan ouders.
Dat conflict gaat uitgevochten worden in de rechtbank.
Ik vraag me dan toch werkelijk af of het nou nodig is dat deze behandelaar de regie over het kind naar zich toetrekt. Het is een complexe gezondheidssituatie, er zijn kansen maar geen garanties, waarom kan de keuze daarin niet bij de ouders liggen maar moet de behandelaar daar kiezen in de risico's en de mogelijkheden.
Dat tast de rechten van ouders aan.
Artsen, niet allemaal, kunnen soms al snel vinden dat iemand medisch 'onderbehandeld' is als ze hun eigen repertoire er niet op mogen loslaten. Terwijl het vaak een kwestie van perspectief is in een complexe situatie waarin ook onderling tussen de artsen de meningen al verschillen. Het dwingen van de ouders kan een politiek machtsspel zijn om de verhoudingen tussen de artsen onderling te definieren, ten koste van ouders en kinderen.
AnneJ
Ik vind dit draadje behoorlijk misplaatst om te gebruiken voor je hetze tegen wat voor overheidsbemoeienis dan ook. Wij weten niet wat er gebeurd is. Wij weten niet waarom de ouders deze beslissing namen. Wij weten niet of het kind uitbehandeld is. Wij weten ook niet of er sprake is van een politiekmachtsspel.
Het kindje heeft een hersentumor en is net geopereerd. Ouders nemen het kind mee uit het ziekenhuis zonder overleg. Klinkt als een vreselijke situatie.
hetze?
Het is prominent in het nieuws. Iedereen wordt er bij bepaald en gemaand deze ouders aan te geven. Dan lijkt het me juist zinnig om daar vanuit ouderlijk perspectief naar te kijken. Het zal je maar gebeuren. Niet nodig om dat allemaal voor zoete koek te slikken. Dat is geen hetze maar realistisch.
En ja, ik heb natuurlijk ook mijn eigen ervaringen en bovendien een achtergrond in de zorg.
Het zou naief zijn om daar met oh en ah wat erg op te reageren. Dat levert bovendien niets op.
De aard van het conflict meedenkende intelligente ouders
Na de operatie:
"When I asked him why the little bit of chemotherapy was needed, I couldn’t really get what he was trying to say, and then straightaway afterwards he said, more or less, if I question him in anyway regarding his treatment, they would get an emergency protection order and take him away from me," he said.
"We pleaded with them for proton beam treatment. They looked at me straight in the face and said with his cancer - which is called medulloblastoma - it would have no benefit whatsoever.
"I went straight back to my room and looked it up and the American sites and French sites and Switzerland sites where they have proton beam said the opposite, it would be very beneficial for him."
"He added that he had requested proton beam treatment, which he claims is "so much better for children with brain cancer" instead of the chemotherapy that doctors had suggested, but was told Ashya could not receive the treatment on the NHS.
Maar:
"NHS England said that where doctors recommend it, the NHS "does fund proton beam therapy" and that is helped 99 children last year to travel abroad for the treatment.
Kortom, geen Sylvia Millecamgeval maar een geval van arts en ouders die het oneens zijn over een volstrekt reguliere behandeling.
Door te forse communicatie, later zou het verweer zijn dat men openstond voor een second opinion en bovendien dat er meer gevallen geholpen zijn om overzees wel behandeld te worden.
Maar dan is het leed al geschied.
ouders komen op voor de rechten van het kind
Hier komen ouders op voor het recht van hun kind op de best mogelijke behandeling. Maar dat burgerrecht wordt ze ontnomen.
Petitie om ouders te steunen!
http://www.channel4.com/news/ashya-king-found-in-spain-parents-arrested-police-treatment
"A petition has also been launched by a friend of the family, appealing for the right of Ashya's parents to choose medical treament for their son, saying they have been "wrongly accused" of child neglect."
This petition will be delivered to:
Police, David Cameron and Co
Release Brett and Naghemeh, and allow them to choose treatment for son (Ashya)!
AnneJ
Een discussie over deze zaak zou ik interessant vinden als hij niet geprojecteerd werd op het door jou (en mij) zo gehate Nederlandse systeem.
Niemand weet waarom de ouders dit gedaan hebben en in hoeverre dit (on)verantwoord was. Alleen dat het een heel trieste zaak is.
Emine
Lees ook even de links dan weet je het.
Bovendien
Ik denk dat mijn weergave van de situatie klopt. Er kan een communicatieprobleem zijn, communiceren is voor sommigen geen eenvoudige opgave, maar dan krijg je ook in Engeland een ondemokratische escalatie waarin de ouders beschuldigd worden van 'neglect'.
Terwijl ze juist opkomen voor de rechten van hun kind.
Net als in Nederland vraag je je af of de kinderen eigendom zijn van de staat of zo? Kan dat niet anders?
Het zou beter zijn om te erkennen dat ouders en hulpverleners samen hetzelfde doel hebben namelijk goede zorg voor een kind. Het kan niet waar zijn dat de staat de ouders dan gaat onderschoffelen als er onenigheid ontstaat, en dan weer: juist bij ouders die zelf nadenken.
Als je vragen stelt of van mening dreigt te verschillen met de medische stand op volstrekt heldere gronden kun je bedreigd worden met een melding kindermishandeling.
Als dat maar duidelijk is.
Discussie
De discussie is dan:
Wat zou jij doen als je uitgezocht hebt dat er een betere behandeling in het buitenland mogelijk is. Terwijl de bestraling die de arts voorstelt onnodig schade aanricht op omringende weefsels.
En als je dit bespreekt met de arts wordt je bedreigd met een zorgmelding 'kindermishandeling' als je niet meegaat in het behandelingsvoorstel van de arts.
Of je laat het toe en je moet toekijken hoe je kind een volgens jou onnodig schadelijke behandeling ondergaat.
Of je onttrekt je kind aan de behandeling en zorgt zelf voor de alternatieve behandeling in het buitenland.
Je gaat niet verder in discussie omdat je dan een zorgmelding kunt krijgen waarna je geen toegang meer krijgt tot je doodzieke kind en op afstand moet toekijken hoe je kind een volgens jou onnodig schadelijke behandeling krijgt.
Wat zou je zelf doen?
Multiple choice
Om de zaak wat overzichtelijker te maken de volgende keuzes:
1. Ik doe wat de dokter zegt want uiteindelijk heeft hij meer verstand van zaken dan ikzelf als ouder
2. Ik doe wat de dokter zegt want ik wil geen gedoe met de autoriteiten
3. Ik doe wat de dokter zegt want mijn kind gaat toch dood
4. Ik neem een risico maar ga het gesprek over de behandeling opnieuw aan, de soep wordt vaak niet zo heet gegeten.
5. Ik ga het gesprek aan met de leidinggevende van deze dokter
6. Ik ga direct naar het bestuur van het ziekenhuis, de inspectie, de minister
7. Ik neem een advocaat in de arm en begin een rechtzaak
8. Ik neem mijn kind zonder toestemming onder de arm en ga recht op mijn doel af: adekwate behandeling van mijn kind in een ziekenhuis in het buitenland door mijzelf gefinancierd.
Nou Sorry
maar ik kan het er niet uit halen. Nu spreek ik ook bijzonder slecht engels hoor. Misschien is het handig om als je zoiets post de essentie ervanin het Nederlands neer te zetten.
Verder AnneJ, wil ik je toch heel dringend aanraden om verder te gaan met je leven na de jeugdzorg. Ik weet echt dat het niet altijd makkelijk is. Ook ik ben al jaren bezig terug mezelf te worden. En ik weet, het wordt nooit meer wat het was. Maar hoeveel zin heeft het AnneJ, om je vast te bijten in de misstanden in de jeugdzorg, het ventileren middels ieder onderwerp dat zihc er maar een beetje voor leent, alles en iedereen te irriteren (want als je het niet meegemaakt hebt geloof je het niet) en ofwel geirriteerde reacties terug te krijgen of helemaal niets. Je bent zo ongeveer de enige die reageert op je eigen draad. Je gaat mij niet zeggen AnneJ, dat jij daar blijer van wordt.
Emine, de spijker op z'n kop. AnneJ is de enige die inhoudelijk gereageerd heeft op haar eigen onderwerp.
AnneJ, je bent onderhand zo voorspelbaar dat ik aan een titel al kan zien dat jij de ts bent. Ik controleer dat nog even en lees dan al niet meer verder omdat ik de teneur van het draadje kan raden. Ook kan ik langzamerhand al over onderwerpen in de pers lezen en denken: 'het duurt niet lang of AnneJ start hier een draadje over'. Ik zou zeggen: probeer eens los te komen van dat verleden, hoe moeilijk dat ook is, en discussieer eens mee over andere dingen. Het lijkt me leuk om ook een andere ervaringen en meningen van jou te horen, echt waar. Want volgens mij heb je ook buiten de jeugdzorg-ervaringen ook best veel zinnigste te melden.
Aagje
Tja
We moeten het maar accepteren als het weer. Het kan vriezen het kan dooien maar wat moet je ermee.
Eens met AnneJ
En ik vind het echt jammer dat ze elke keer persoonlijk onderuit gehaald wordt. Als het jullie niet aanstaat wat ze schrijft, lees het dan niet.
Ik heb de engelse berichten gelezen, en het klopt wat AnneJ zegt. De vader is verteld door de arts dat als hij zijn mening in twijfel trekt, hij de kinderbescherming de ouders uit hun gezag laat zetten.
Ze zijn naar Spanje vertrokken in de hoop daar wel de proton beam treatment te kunnen krijgen (ze proberen geld in te zamelen om het zelf te kunnen betalen, aangezien de NHS weigert).
Het zal je maar gebeuren...
Ander probleem
Als het om een 'jeugdzorgprobleem' zou gaan, dan is de vraag of jeugdzorg mag ingrijpen, wanneer ouders hun kind een behandeling onthouden bij een levensbedreigende ziekte. Dat is een gecompliceerde vraag. Bij Jehova's getuigen doet zich dit probleem vaker voor, aangezien Jehova's getuigen geen bloedtransfusies willen. Voor dat probleem zijn er al verschillende oplossingen bedacht, maar het komt voor, ook in Nederland, dat ouders tijdelijk uit de ouderlijke macht gezet worden om de behandeling mogelijk te maken. Nogmaals: ik vind dit een complex probleem, waarbij het te eenvoudig is om te stellen dat ouders het recht moeten hebben op het bepalen van wat goed is voor hun kind.
Het onderliggende probleem ind eze situatie lijkt iets anders te liggen: de behandeling die de ouders willen wordt in Engeland alleen nog maar toegepast bij een bepaalde vorm van oogkanker. Als een behandelinstituut weinig of geen ervaring heeft met een bepaalde behandelwijze is het een schandaal als ze dat zomaar experimenteel op een kind gaan uitproberen, alleen maar omdat de ouders dat willen.
Er is een uitwijkmogelijkheid: via de NHS kan een dergelijke behandeling voor een andere vorm van kanker mogelijk gemaakt worden in een ander behandelcentrum elders in de wereld. De kosten van zo'n behandeling (E. 100.000) wordt dan vergoed. Om een of andere reden is dit kind niet geaccepteerd voor die regeling door de NHS. Dat is het echte probleem. Het is begrijpelijk dat ouders daar heel erg van geschrokken zijn. Het is ook begrijpelijk, dat zij vervolgens alles op alles zetten om te kijken of ze die behandeling dan zelf kunnen betalen. Overigens kent de NHS in andere situaties zo'n behandeling wel toe (niet altijd dus, maar ook niet nooit, er zijn blijkbaar allerlei afwegingen, die verder niet benoemd worden). Met andere woorden: er zijn ook ouders die met succes een beroep hebben gedaan op deze regeling.
Dan is de volgende vraag: als je teleurgesteld bent omdat je een bepaalde behandeling niet vergoed krijgt, mag je dan je kind zomaar onttrekken aan de behandeling die wel gegeven kan worden? Daarmee ben je terug op het complexe vraagstuk waarmee ik begon.
Het resultaat vind ik dramatisch: ouders in de gevangenis, nog vijf kinderen die ergens in Spanje op een hotelkamer zitten, de meerderjarige broers die nu in een vreemd land moeten zorgen voor hun broertjes en zusjes en hun zieke broertje dat in het ziekenhuis ligt. Een drama.
Maar wat was het alternatief? Als ouders zo'n behandeling willen moet een instituut dat doen, ook al hebben ze geen ervaring hiermee? Als ouders dat willen moeten ze naar het buitenland kunnen voor een behandeling die E. 100.000 kost; waarbij nog onbekend criteria gelden om dat geld wel of niet toe te kennen? Als ouders de reguliere behandeling niet willen moeten de artsen stoppen, ook al denken zij -terecht of ten onrechte- dat het een levensreddende behandeling is?
Ik denk dat ik zelf eerst de teleurstelling over de afwijzing zou moeten verwerken. Dat ik vervolgens het gesprek met de behandelende artsen aan zou gaan over de vraag of de chemokuur wel of niet door zou moten gaan en daarbij zou ik het minst onzekere kiezen: als er een kleine kans is dat mijn kind door zo'n afschuwelijke behandeling zou genezen, dan zou ik het door laten gaan. Ondertussen zou ik die criteria van de NHS bevragen en bekijken waarom mijn kind daarvan uitgesloten wordt. En tegelijkertijd overal geld gaan verzamelen, mocht ik het geld bij elkaar hebben, dan zou ik mijn kind alsnog die gewenste behandeling laten ondergaan. Dat alles zou me 7x24 uur bezig houden als een race tegen de klok. Zonder enige garantie op succes.
Tsjor
de toestand in de wereld
Natuurlijk moet AnneJ verder met haar leven en dat zal ze heus ook wel doen. En ze geeft ook nog steeds prima opvoedingsadviezen aan ouders met autustische kinderen.
Maar de ongemakkelijke waarheid is dat er nog steeds niets veranderd is in het beleid ten aanzien van jeugdzorg. Er is nog steeds geen echte hulp, maar wel repressie. Waarom moet AnneJ daar opeens haar mond over houden? Een misstand verdwijnt niet zomaar vanzelf omdat AnneJ het er niet over heeft. Integendeel, meer mensen zouden het steeds weer aan de orde moeten stellen.
Ik ben persoonlijk erg blij met haar waarschuwingen. Zelf heb ik ook een zorgenkind en al gaat het nu heel goed met hem, de waarschuwingen heb ik goed in mijn oren geknoopt. En het goede effect van die waarschuwingen gaat nog verder, want ik kijk nu anders naar ouders die wel met jeugdzorg te maken hebben. Vroeger dacht ik echt: waar rook is, is vuur. Dat denk ik niet meer, en daardoor kan ik veel meer voor mensen doen.
En inderdaad: wie het niet wil lezen, leest het maar niet. Maar bedenk wel dat er steeds weer nieuwe argeloze ouders bij komen, ook op dit forum. Iedereen die behoed kan worden voor dit ellendige circus is er weer een.
afwijzing Tsjor
Deze ouders waren niet afgewezen door de NHS maar door de behandelend arts, onder bedreiging van de ouders dat als ze verder gingen met vragen dat hij ze dan uit de ouderlijke macht zou laten ontzetten.
Bedreiging van je ouderschap omdat je een vraag stelt of in discussie gaat? Over een behandeling waar nog geen protocol over is? En dat uit kostenbatenoverwegingen nog niet gefaciliteerd wordt in de UK?
Een arts die zich in zijn autoriteit voelt aangetast.
We hebben hier in Nederland hetzelfde met Lyme. In Nederland is er een voor patienten ontoereikend protocol maar als je naar het buitenland gaat met je kind kun je de kinderbescherming op je dak krijgen.
Discussie en verschil van mening wordt beslecht met het aantasten van je positie als ouder. Omdat het kan.
Repressie inderdaad
Uit de reacties op dit bericht in Engeland.
Er is geen geld om de nieuwe therapie voor een kind te bekostigen maar er is wel geld om een politiemacht en justitie op de been te brengen om de ouders te vervolgen.
Zo doen we dat hier in Nederland ook.
Ik zie het niet als onderuithalen. Ze wordt netjes gevraagd eens van haar stokpaardje af te stappen. Over andere onderwerpen kan ik het vaak erg eens zijn met AnneJ, maar de onstuitbare brij aan informatie, toch wel licht dwingend de aandact vragend over weer een misstand in Jeugdzorgland, brengt mij vaak aan het zuchten. Letterlijk. Ik zit dan te zuchten achter het scherm. Dan kun je zeggen dat we het maar niet moeten lezen, maar dat is ook weer zo'n makkelijke oplossing. Wat zou je zeggen als jij de collega bent van iemand die echt elke minuut besteed aan het praten over een en hetzelfde onderwerp? Negeren maar die vrouw/man? Dat is de manier niet. Ik heb zo'n collega. Ze heeft een trauma opgelopen door een situatie en ze komt daar maar niet vanaf. Ze loopt daarvoor bij een psycholoog/psychiater en alle collega's hopen stilletjes dat dat nu eens effect gaat krijgen. Ondertussen negeren we haar niet, want het is een aardig mens.
We hebben in Nederland ook zo'n situatie gehad en ik heb er begrip voor dat artsen ingrijpen als ze ervan overtuigd zijn dat ouders hun kind in gevaar brengen. Ik als volslagen leek op dit gebied kan daar geen deskundige mening over hebben. Wat ik me wel afvraag is wat er gezegd wordt door de mensen die nu op hun achterste benen staan, als artsen niets doen en een ziek kind de 'ontvoering' van zijn ouders niet overleeft. Jammer dan? Of toch: waarom hebben ze niet ingegrepen?
De wet
Je verwacht van de politie dat deze zich minimaal aan de wet houden.
Er was geen rechterlijk bevel tot opsporing, men is afgegaan op de artsen.
Als het zogenaamd om 'kindermishandeling' gaat mogen kennelijk alle sluizen open.
Net als mensen die zich verschuilen achter 'God'. Dan is blijkbaar alles geoorloofd.
Er is een heilige goedkeuring en daarom heiligt het doel alle middelen.
Ook al is er een gezin in een trieste situatie van ernstige ziekte van een kind nu niet meer bij elkaar.
Ik ben benieuwd of er vandaag al een uitspraak komt of het echtpaar niet vervolgd wordt en terug kan naar hun zieke kind dat nu eenzaam in het ziekenhuis ligt of dat ze als criminelen uitgeleverd worden aan justitie in Engeland.
Verschuilen
'Deze ouders waren niet afgewezen door de NHS maar door de behandelend arts, onder bedreiging van de ouders dat als ze verder gingen met vragen dat hij ze dan uit de ouderlijke macht zou laten ontzetten.'
De behandeling die zij wilden was afgewezen door de NHS. Over het 'verder gaan met vragen', dat is een zeer gekleurd verhaal, dan moet je bij het gesprek geweest zijn om de preciese gang van zaken te kennen. Als ik met een arts in gesprek ben en dat loopt hoog op, dan zou ik denken: even stoppen, nadenken en morgen een andere poging, want dit komt niet goed over. Inschakelen van jeugzorg gebeurt als een arts aan ziet komen dat ouders hun kind onttrekken aan een behandeling, waarvan de arts denkt dat die levensreddend is. Althans: in Nederland is dat zo.
'Net als mensen die zich verschuilen achter 'God'. Dan is blijkbaar alles geoorloofd.
Er is een heilige goedkeuring en daarom heiligt het doel alle middelen.' Heb je het hier over de ouders?
Ik vind het overigens kwetsend: mensen verschuilen zich niet achter God, mensen geloven in God.
Tsjor
Dat gesprek Tsjor
Als ouder heb je de behandelend arts nodig als je je kind de behandeling overzee wil laten geven.
Maar je hebt ook het recht op een second opinion. En daar verschuilen deze artsen zich nu achter. In eerdere gesprekken hadden ze al gewezen op de mogelijkheid tot een second opinion.
Ondertussen hebben ze de ouders wel bedreigd met het afpakken van hun doodzieke kind als ze zich verder tegen de beslissing van deze arts zouden verzetten. Deze vader durfde niet door te zetten en te gaan voor een second opinion terwijl zijn kind tegelijkertijd behandeld zou worden op een manier die veel schade toebrengt en op hem als vader overkwam als aanrommelen, zelfs op de afdeling zelf was men het oneens of dat zinvol was omdat er blijkbaar niets hielp.
Waarom denk je dat de ouders ongeloofwaardig berichten over het gesprek dat ze met de arts hadden?
Ze zullen niet de enigen zijn die bij onenigheid en discussie over mogelijke behandelingen bedreigd zijn in hun ouderschap.
Het overkomt meer intelligente en zorgzame ouders.
Kaaskopje
Een collega is iets anders, die kun je niet ontlopen. Actief zijn op een forum is bij mijn weten niet verplicht. Je zult mij niet snel in de draadjes over schoonouders aantreffen, maar kennelijk voorziet het wel in een behoefte.
Of mogen alleen politiek getinte draadjes niet?
God
Hoe gruwelijker de daden, zie IS, hoe vaker de naam van God genoemd wordt.
Dat is de naam van God misbruiken.
Als mensen 'kindermishandeling' gaan roepen dan is het tijd om op je hoede te zijn. De kans is groot dat gebrek aan argumenten kracht bijgezet wordt door een 'heilig' doel. Dan hoef je je niet te verantwoorden.
Doet me denken
Het doet me wat denken aan dit verhaal:
Ik weet niet of dat ooit hier besproken is maar het ging om een meisje met een mitochondriale ziekte. Meisje stond onder behandeling in een ziekenhuis in een andere staat. Zij belandt in het ziekenhuis in Boston waar de diagnose niet wordt geloofd. Haar klachten zouden psychosomatisch zijn. De ouders gaan hier niet mee akkoord en hierop worden de ouders er van beschuldigd dat zij de klachten in stand houden. Kinderbescherming wordt er bijgehaald. Ouders worden uit de ouderlijke macht gezet. Inmiddels hebben de ouders de voogdij weer terug. Eng precedent. Zeker omdat dit meisje dus gewoon onder behandeling was in een ander ziekenhuis waar de artsen haar de diagnose hadden gegeven. Niks verzonnen dus door de ouders. Dus zo kan een medisch verschil van inzicht er zo maar toe leiden dat je een kind bijna kwijt raakt.
Niet bijna maar helemaal
Niet bijna helaas maar zelfs helemaal. Nora Yorukseven is haar kind kwijtgeraakt omdat de huisarts een keer 'parasietenwaan' gezegd zou hebben.
Ondanks dat Nora op eigen kosten een milieuonderzoek heeft bekostigd waaruit bleek dat het een allergie voor glaswol betrof waardoor Nora en haar zoon jeuk kregen.
Desondanks is haar zoontje tot nu toe niet bij haar terug.
En ook Nora is niet de enige maar dat zou hier te ver voeren.
Jemig
'Hoe gruwelijker de daden, zie IS, hoe vaker de naam van God genoemd wordt.
Dat is de naam van God misbruiken.
Als mensen 'kindermishandeling' gaan roepen dan is het tijd om op je hoede te zijn. De kans is groot dat gebrek aan argumenten kracht bijgezet wordt door een 'heilig' doel. Dan hoef je je niet te verantwoorden.' Met respect AnneJ, maar ik heb echt moeite gehad om dit te lezen en te begrijpen wat je bedoelt. Ik denk nu dat je bedoelt te zeggen, dat 'kindermishandeling' roepen hetzelfde is als 'God' zeggen en dan haal je voor het gemak IS er maar bij. Mijn mening: dan sla je echt helemaal door.
Om de mechanismes goed te kunnen bestrijden zul je toch beter moeten kunnen inschatten wat er speelt. De artsen zijn geen IS-strijders die een kalifaat willen vestigen en alle niet-gelovigen willen doden. Een vergelijking daarmee slaat werkelijk nergens op.
Er is onbetwist een fors verschil van mening tussen artsen en ouders over wat het beste is voor dit kind, welke behandeling het beste is. Dat forse verschil van mening komt aan beide zijden voort uit oprechte bezorgdheid voor het kind en de oprechte wil dat het kind beter wordt, geneest. Daarmee is het een volstrekt andere beweging dan IS.
Dat forse verschil van mening gaat over zeer belangrijke zaken, daarom wordt de inzet aan beide kanten ook zo hoog. Het gaat om het leven van een kind, daarvoor vechten beiden en daarvoor worden al die middelen ingezet.
Bovendien: om iedereen die over God praat dan maar gelijk te stellen met IS-strijders is werkelijk van de zotte. Onacceptabel.
Tsjor
Je verschuilen
Er is geen ander begrip dan 'God' waarmee ik het fenomeen 'kindermishandeling' kan vergelijken Tsjor. En dat is niet bedoeld als kwetsend voor gelovigen of zo. Ik generaliseer helemaal niet, dat doe je zelf.
Mensen die op grond van machtspolitiek anderen, ouders, beschuldigen van 'kindermishandeling' misbruiken die term omdat er een aura van 'heiligheid' omheen hangt dat dan alles geoorloofd is en er geen argumenten of wetten in de weg mogen liggen om dat te bestrijden.
Net zoals sommige gelovigen dat doen door God erbij te halen als ze een mening hebben die moeilijk van argumenten te voorzien is.
Er is nog zo'n fenomeen: de aanval is de beste verdediging.
In dit soort zaken is degene die 'kindermishandeling' roept uiteindelijk degene die zelf schade aanricht. Maar ze komen ermee weg omdat iedereen er nog van bij moet komen te denken dat deze ouders hun kinderen iets aangedaan of onthouden zouden hebben. De ouders zijn gebrandmerkt. 1-0 achter.
Mensen die dat doen zou ik niet meer vertrouwen.
