Opvoeding: waar ging het mis?

Het eerste waar ik aan denk...

Mijn kind kreeg nooit een speen!!! Ik was snel om.

Televisie

Ik hou zelf helemaal niet van tv-kijken, en ik wilde geen bankaardappeltjes. De 2 spruitjes zitten dus zon ongeveer aan het scherm geplakt. Al vermoed ik dat de genen daarbij wel een rol spelen (niet de mijne dus

Ging al eerder mis

Bij mij ging het al eerder mis, zeg maar voordat ie geboren was... Ik heb m'n hele zwangerschap geroepen dat ik geen knip wilde tijdens de bevalling, liever inscheuren. (op basis van info die ik oa hier gevonden had) Toen ze tijdens de bevalling vroeger of ik een knip wilde kon (en ik niet geloofde dat dat kind er echt uit kon) heb ik heel hard JA geroepen...
(Vandaag precies 6 jaar geleden, dus wat emotioneel vandaag)
Ook heb ik gezegd dat ik een hooguit een maand of 8 a 10 borstvoeding ging geven. Dat werd heel veel langer, maar daar sta ik wel achter.
En dat speelgoed, dat vind ik ook heel herkenbaar. En het is ook minder dramatisch dan bij anderen, maar dan kom ik op een rommelmarkt of marktplaats weer wat hele mooie spullen voor weinig geld tegen en ja, dat kun je dan toch niet laten liggen...

Angst

Ik had het jeugdtrauma van de generatie boven mij niet willen doorgeven maar door mijn post natale depressie had mijn zoon net zo'n bange moeder in de eerste maanden als ik zelf indertijd.

Nu heeft hij inslaapproblemen, voor mij al te herkenbaar.

Ik ga dus nu vol in de touwen om het te accepteren. Alles te accepteren. Dat alles is zoals het is, dat ik iets heb geprobeerd wat ik misschien niet had moeten proberen, dat mijn zoon is wat hij is, dat alles wordt zoals het wordt, dat ik ergens over in zit, enzovoorts enzovoorts.

The way to hell is paved with good intentions...

Zo besloot ik 16 jaar geleden dat mijn bijna-geboren spruit nóóit speelgoedwapens en andere aan geweld refererende zooi zou krijgen.

De vrucht van mijn schoot is inmiddels een fanatiek Black Ops-speler en verbaasde ons allemaal door laatst een heleboel grote prijzen te winnen in de schiettent van de kermis...!

Ook speen

Bij de oudste twee wisten wij het wel: zij zouden een speen krijgen, want dat was beter voor de kaakontwikkeling en die speen zouden wij dan snel ontwennen voordat er zo'n sabbelverslaving zou optreden en het kreng mee moest naar de kleuterschool. Welke speen ook, oudste blwpte hem uit. Na een paar weken ontdekte hij zijn duim. Járen heeft hij geduimd... Toen kregen wij een dochter. Welke speen ook (wij waren al wat minder volhardend geworden), zij blwpte hem uit. Toen ontdekte zij haar duim en die gebruikt zij nog immer. Wij kregen weer een zoon en dachten: "laat hem die duim maar pakken. Die is hij 's nachts nooit kwijt en het hoeft niet uitgekookt en het kost niets enz." Maar deze zoon was niet van plan de familietraditie te volgen. Een brulplug was uiteindelijk toch hetgeen waar hij rustig mee te krijgen was. Maar gelukkig hebben we hem die wél rond zijn eerste verjaardag al kunnen afleren. Een boost voor ons ego Maar het was wel een opmerkelijk wapenfeit dat uitgerekend de fervente flesweigeraar geen duimer bleek te zijn

Pff waar zal ik beginnen

genoeg om op te noemen; geen snoep voor derde jaar (echt waar, is gelukt bij de 1e.)2e dus niet. Geen tv voor derde jaar; is niet gelukt. geen speen voor de 2e gezien ervaring bij de 1e. Ze is nu 4 en nog steeds aan de duim
Nou ja alles waar ik tegen was hebben we nu; nintendo, computer op de kamer, gamespel voor de jongste, dvdspeler in de auto. En ze zijn dol op snoepen, patat enz. Voor we kinderen hadden wisten we niet waar de patatboer zat, nu hebben we een frituurpan.
als ik het zo overlees valt het ook nog wel mee : )) Zeg ik nu.

O heerlijk, leuk!

Geweldig draadje, nu al. Tja, waar ging het mis? Ik had tijdens mijn eerste zwangerschap behoorlijk veel gelezen en me behoorlijk veel ideeën, vooral Hele Goede Ideeën ingeprent. En toen werd-ie geboren! 6 1/2 jaar geleden veranderde mijn wereld compleet en daarbij ook mijn gedachten. Want ik zou nooit zomaar de tv in de ochtend aanzetten, mijn kind zou louter vers eten krijgen en voorzien worden van bv. Ik zou een kind niet op zijn buik laten slapen, nooit twee kinderen op een kamer leggen, mijn kind zou gewoon goed leren eten, ik zou nooit zeggen: "omdat ik dat zeg", ik zou een veilige basis meegeven, ik zou maar 2 dagen kdv af hoeven nemen, ik zou... Goh, ik kan er nog wel een paar noemen.
Inmiddels ben ik vier kinderen verder en zo ongeveer al mijn principes zijn overboord. Ik moet wel opmerken dat de meeste principe pas bij de volgende kinderen weg zijn gegaan. Oudste kreeg bijv. voor het eerst rond zijn derde verjaardag wat anders te snoepen dan een verantwoorde soepstengel, de jongste gilt het hele huis inclusief buren bij elkaar als zij niet ook een koekje krijgt. Maar ach jee, wat waren die principes kortzichtig! Mijn oudste bleek een vroege vogel te zijn, waarbij de tv geregeld vroeg aan ging. En wat deed het mij deugd om in de buurt meerdere van die flakkerende beelden door het raam te zien in de vroege ochtenduren. Eten doen ze inmiddels goed, maar daar is een lange adem voor nodig geweest. Een veilige basis hebben ze wel, maar na de geboorte van de jongste drie is het steeds op postnataal gebied ronduit slecht gegaan. Jongste twee slapen uitsluitend op hun buik, jongste is 19 maanden en slaapt nog bij ons op de kamer (beter voor mijn nachtrust), tweede en derde slapen gezellig op een kamer. Ach, de crux? Alle principes zijn in theorie prachtig, maar in het echhie niet houdbaar

O ja nog een aanvulling

Waar het mis ging is, dat ik bedacht had dat je je 'vuile was' niet buiten moet hangen. Gelukkig ben ik daar erg van teruggekomen en heb ik geleerd dat het juist heel goed is om hindernissen in de opvoeding met anderen te bespreken. Niet alleen voor de tips die je kunt krijgen, maar vooral ook voor de herkenning. Dus eigenlijk iets wat goed is gegaan

Het eerste

waar ik aan denk is: we zouden ze een compleet gezin geven, en het werd een scheiding.
Nu vind ik wel dat het heel goed heeft uitgepakt gelukkig
En verder kan ik nog bedenken: geen potjesvoeding, hoe kwam ik erbij? Ik houd niet eens van voor mezelf koken laat staan dat ik ooit gepureerde kinderhapjes zou fabriceren; geen speelgoedwapens, zoon is star wars-fan en wil alles over oorlogen leren; geen dure merkkleding, daar denkt vader anders over; en geen dure gameboys, nintendo's, wii's, playstations en x-boxen, nou de helft is er en voor de andere helft wordt druk gespaard.
Dingen die me wél gelukt zijn: vanaf de geboorte 4 jaar lang wekelijks zwemmen en nooit de lievelingsknuffels uit de slaapkamer laten tenzij ziek of op vakantie.

Genista

Een "brulplug" die "uitgeblwd" wordt...! Die gaan ook in het OOL-woordenboek!

Dialect praten

Helemaal vergeten eigenlijk, maar ik had ze graag 2 "talig" opgevoed en die 2e taal is dan eigenlijk dialect. Maar het had heel handig geweest als hun vader gewoon Limburgs tegen ze was blijven praten. Nu worden ze toch min of meer als import beschouwd terwijl ze hier geboren en getogen zijn.
Komt wel weer bij dat ze in mijn geboorteplaats Vlaardingen als Limburgers worden beschouwd, want de tongval hebben ze wel.

Leuk!

Eerst de tv. Belachelijk vond ik dat, die kleine kinderen voor de tv! Maar wat was ik blij toen oudste na ruim een jaar eindelijk doorkreeg dat tv-kijken leuk was en ik de broodnodige rustmomentjes kreeg. Jongste van ruim 1,5 wordt 's ochtends naast me wakker en roept dan 'visie' en die zet ik dan gelijk aan om nog een half uurtje mijn ogen dicht te kunnen doen.

Over kinderen in bed nemen had ik nog geen mening, ik wist niet eens dat dat een issue kon zijn, babies die niet willen slapen. Inmiddels weet ik wel beter.

Een speen vond ik ook helemaal niks, geen gezicht bij een baby. Maar toen oudste na twee maanden eindelijk tot rust kwam met een speentje die ik uit een of andere mamadoos had opgediept, was ik gelijk om. Er stond nog I love mama op ook, gelukkig zijn er geen foto's van

Houten speelgoed hebben we wel, maar daar wordt maar weinig mee gespeeld. Itt tot het plastic lawaaispeelgoed. Maar nadat bleek dat oudste zichzelf slecht kon vermaken, maakte het mij niks meer uit waarmee ze speelden, ALS ze maar speelden.

Wel gelukt: lang borstvoeding geven, gezond eten, en veel liefde en veiligheid. Wel in een een-oudergezin, had ik vooraf ook niet gedacht.

Eten

Mijn kinderen zouden gewoon met ons meeeten, zonder gezeur. En alles gaan lusten. Kwestie van opvoeden vonden wij.
Helemaal mislukt! Dochter en zoon zijn allebei knap kieskeurig wb avondeten en na alle opvoedtrucs te hebben geprobeert hebben we het nu maar losgelaten.

Naief

Mijn naieve instelling was: Mijn kinderen zijn allemaal gelijk,en ze worden ook allemaal hetzelfde opgevoed.
Foutje,mijn kinderen zijn allemaal verschillend,en ze krijgen allemaal een andere opvoeding.

Ach

Ach, mijn hele wereldbeeld is sowieso op zijn kop gezet sinds we kinderen hebben.
Mijn ergste domme gedachte: Mijn kinderen zouden zich dankzij hun opvoeding altijd goed gedragen. Haha. Kennelijk had ik nog nooit van het woord "karakter" gehoord. Verder dacht ik ooit dat kinderen die niet met 2,5 jaar zindelijk waren toch wel een ontwikkelingsachterstand hadden. Meuh, en ga zo maar door.

Grappig

ik herken de vaste voornemens over tv en snoep enzo echt niet. Terwijl ik wel met dat soort normen blijk op te voeden, in ieder geval worden aan beiden duidelijke limieten gesteld. Maar die zijn dus niet ruimer dan ik van te voren bedacht had, gelukkig .
Wel heb ik ook het 'voornemen' om never nooit te gaan scheiden... tot nu toe ziet het er goed uit, ik hoop zeer dat dat zo blijft.
En de 'geen onderscheid' wens ken ik ook, maar eerlijk gezegd weet ik al niet eens meer van allerlei dingen wanneer oudste ze deed of mocht, dus dat voornemen zal wel mislukken. Ik maak ook onderscheid omdat ik dochter bijvoorbeeld wat roekelozer vind, en daarvan weet ik dan weer niet eens zeker of het terecht is of zo'n vastgeroest beeld wat ouders van hun kinderen kunnen hebben. Enfin, ik probeer me er bewust van te blijven en meer kan ik niet doen vrees ik.

Eten

Ik was als kind zelf een slechte eter. Ik heb later geleerd alles te eten en was er vol van overtuigd dat ik dat mijn kinderen ook zou kunnen aanleren. Gewoon alles voorzetten, met de pot mee eten, geen gezeur.

Het resultaat: Dochter eet alle groente/rijst/aardappels, maar heeft een hekel aan vlees en vis. Zoon eet alles wat van een dier komt, uit de grond is minder geliefd. Samen eten ze dus heel gezond en evenwichtig. Hebben we het toch voor de helft gered.

En ja, ook hier staat de tv meer aan dat ik voorzien had en hebben ze allebei een DS. Ik moet wel zeggen dat zoon er voor gespaard heeft. Maar toen hij er eenmaal eentje had....

Leuk draadje dit!

Hibiscus

Nog redelijke braaf

Voordat ik het halve forum over me heen krijg.
Hier ook genoeg plastic speelgoed en af en toe te weinig structuur in tv en nintendo.
Maar wat ik echt niet had gedacht dat ik af en toe mijn geduld zou verliezen (dat opvoeden af en toe het uiterste van je vraagt, qua combineren met slechte nachten, uitgeput zijn van je derde zwangerschap, te druk zijn met je werk etc etc) en als ik boos was op mijn kinderen ik zou gaan schreeuwen. Ik heb mij geleerd te beheersen. En ik durf ook op te biechten dat door een combi van vermoeidheid en moeie jengelende kinderen ook mijn kinderen wel eens een tik voor hun (meestal met een luier) bepakte billen hebben gekregen. Waar ik direct daarna zo een enorme spijt van had dat ik er zelf bij stond te huilen. En jullie, wanneer gingen jullie te ver, wie durft op te biechten dat ie ook wel eens dat soort enorme opvoedingsmissers heeft gemaakt die je toen je je liefste baby van de wereld in je armen had nooit gedacht had ooit te zullen maken?

Het ging al mis voor de conceptie

Vroeger riep ik dat je na je 35e maar geen kinderen meer moest krijgen, echt waar. En ik kreeg nummer 2 op mijn 38e en de laatste op mijn 41e, erg he. Verder vond ik dat de komst van de eerste tandjes een natuurlijk moment was om te stoppen met borstvoeding. Nummer 2 was geloof ik net van de borst af toen zijn allerlaatste melkkiesje door kwam. Of nog net niet.

Mijn voornaamste voornemen was overigens om een heel relaxte moeder te worden, niet zo uptight als mijn ouders. Maar inmiddels merk ik dat relaxed zijn niet altijd even makkelijk is (ja, ik heb ook wel eens een tik gegeven, toen ik na een slopende dag met baby en peuter hard door peuter gebeten werd). Volgens mij heeft mijn oudste dochter nu als voornemen later een heel relaxte moeder te worden, niet zo uptight als die van haar

Poeh

Tv - da's duidelijk. Op "normale" dagen kijkt zoonlief 20-30 minuten tijdens het koken (en dat terwijl ik me had voorgenomen gezellig keuvelend met zoon te koken..), maar als hij moe en jengelig is, kijkt hij al gauw een uur meer. Gelukkig is hij wel een echt buitenspeelkind (nou ja, bij mooi weer dan).

Niet schreeuwen - dat is me toch echt weleems overkomen. Bloed onder de nagels, u kent het wellicht... Erg wel, want hij schrok zich kapot, de arme schat.

Weinig snoepen - dat gaat best goed (koekjes vallen niet onder snoep, toch? Toch??)

Hij zou altijd zelf in slaap vallen - dat ging goed tot hij een stapelbed kreeg. Nu zit er negen van de tien keer één van ons in het onderste bed te wachten tot hij slaapt. We wachten maar even tot de zomervakantie om dat weer af te wennen... Zucht.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Het kan aan mijn geheugen liggen

maar ik kan mij niet anders herinneren dat ik totaal geen idee had wat er zou gaan gebeuren en dat ik dat tzt wel zou zien, volgens mij gad ik geen uitgesproken ideeen over hoe het zou moeten gaan.

De bedoeling was wel dat de jongste overal door zou slapen en niet moeilijk zou doen, we slapen nu al een paar maanden goed (klopt heel hard op hout) maar hebben een dik jaar alle 3 oververmoeid rond gelopen.

enige wat ik nu wil is dat beide dochters niet van die saaie mutsen worden die bij hun moeder om de hoek gaan wonen en beertjes gaan verzamelen, ze mogen ook geen vvd stemmen uiteraard en ook niet de telegraaf lezen etc. We'll see.

Hahahahahahaha manda

Denk eraan, kinderen horen alles wat je zegt, behalve het "niet" of "nee".

Ik weet dus 100% zekur dat jouw Mandarijnen beertjes gaan sparen.

Denk erom he, alleen maar positieve uitspraken.

Ik hoop dat mijn dochters hun kansen zullen zien en grijpen en dat ze zelf zullen ervaren dat een flexibele houding, het vermogen om onverwachte zaken als een kadootje ipv als een tegenvaller te zien, je heel veel oplevert.

Bedoel je dat?

Geen roze en rrr!

Toen ik zwanger was van de oudste wist ik het zeker, ik zou haar niet van die belachelijke roze kleertjes aantrekken alleen maar omdat ze een mesije was.
Helaas ik had er geen rekening mee gehouden dat de combinatie hollandse huid - mediterraine huid een babyhuidskleur kan geven die er bij bijna elka andere kleur als ziek en oververmoeid uitziet. Ik had natuurlijk bij de geboorte toch een heleboel roze kleertje gekregen, die ik dan maar af en toe aantrok omdat het anders toch ook zonde was. En waarempel in de meest poezelige roze gevallen zag ze er ineens uit als de blakend gezonde baby die ze ook was. Roze dus, gelukkig is ze nu naar 12 jaar daar eindelijk een beetje vanaf
Rust-Reinheid-Regelmaat, daar gedijen baby's het beste op werd me verteld. En natuurlijk wilde ik als 'perfecte' moeder dat mijn baby's het beste kregen en zou ik ze volgens de heilige RRR opvoeden.
Kind 1 schopte alvast de Regelmaat omver. Ze sliep prima door, was dol op water, maar er was geen greintje regelmaat in te bekennen. Alle schema's ten spijt dronk ze wanneer ze honger had en ik had al snel door dat het de tijd tussen de voedingen proberen te rekken met allerlei foefje en rondlopen met een huilende ontevreden baby, die vervolgens op wel de goede voedingstijd subiet in slaap gevallen was nou niet echt bijdroeg aan het welzijn van de baby. Dus barst, ik liep de tijden los en voedde op verzoek (was hier indertijd nog absoluut not-done).
Kind 2 bleek de rust-regel onderuit te halen. Hij kwam helemaal niet tot rust in een rustige omgeving. De familiewieg, waar ik zelf nog ingelegen heb als baby en die we speciaal uit Nederland over hadden laten komen deed als snel dienst als verzamelplaats voor schone was. (net zoals de dure zeshoekige houten box van exclusief ontwerp gekregen voor de oudste al heel snel een luze uitgave van een speelgoedkist bleek). Kind 2 kon ik eenvoudig weg nooit alleen laten, nog geen 5 minuten, hij kwam alleen maar tot rust in mijn armen. Dag en nacht. En zo ging ook het principe van noooit een baby in het ouderlijk bed laten slapen, want dan leren ze niet alleen slapen de deur uit. Ouderlijke slaap bleek een stuk belangrijker.
De tweede was wel regelmatig, tenminste als je onder regelmaat verstaat dat hij overdag ieder half uur aan de borst zat en 's nachtig minstens iedere 2 uur om zijn aanvankelijk verborgen reflux weg te slikken.
Voor de derde was alleen Reinheid nog overgebleven. Hij hield de familietraditie van het omverschoppen van regels in ere. Het eerste badje kwam hij roodgespikkeld en krijsend uit. Kind had last van eczeem wat zodanig erg werd naar bad, zelfs met aleen water of speciaal spul dat we het wassen tot het absolute minimum beperkten. Bovendien had hij tot en met zijn 5de een grondige hekel aan water en nat worden. 30° in de schaduw en met nog geen tien paarde was hij te overtuigen om ook maar één teen in het kinderbadje te steken. Groot was ook onze verbazing toen uitgerekend dit kind als eerste een ware zwempassie ontwikkelde van de ene dag op de andere. En daarmee kom ik op hoe ons principe om nooit voor taxichauffeur te spelen voor de kinderen op de schop kwam.
Dat vertel ik wel in een volgend berichtje want nu moeten we ons weer haasten voor het zwembad
Groeten Primavera

Primavera

Wat een prachtig verhaal. Een soort column en sprookje in één. Mooi geschreven, compliment!
Bennikki

Lol primavera!

Ik dacht dat je met RRR de uitspraak van de R bedoelde - dat is namelijk zo'n daar-ging-het-mis-item van mijzelf. Mijn kinderen zouden niet met zo'n akelige kinderen-voor-kinderen-R gaan spreken, evenmin met zo'n brauwende R of zo'n Amerikaans halve W, maar netjes met een tongpunt-R. Well, forget it Kinderen voor kinderen it is
Gelukkig zeggen ze de L nog wel normaal en sturen ze geen "meeuwtjes"...

Muziek maken

Dat zou ik met mijn kinderen doen. En toen ze klein waren is dat ook wel voor een deel gelukt. Opgelegd door mij lukt dat dan wel. Veel het filmpje gedraaid van de Sound of Music! Verder zijn het gewoon eigenheimers en mischien is moeders wel niet degene die kind uitkiest om mee samen te spelen. Ik mag nog weleens de gitaar voor zoon stemmen en dat is het dan. En natuurlijk geniet ik ervan als ik zoon hoor spelen. Voor dochter heb ik het maar opgegeven. Ze heeft een goede basis in muziek maar teveel last van geluid om het prettig te vinden en daardoor ook een paar hele vervelende ervaringen gehad. We luisteren nog weleens samen naar muziek, gelukkig houden we wel van dezelfde dingen.

Rodebeuk

nou dat bedoel ik niet, ik hoop dat beide dames een heel mooi en rijk leven gaan realiseren, ze hun interesses volgen en uit hun talenten halen wat er in zit. Ik verwacht dat de oudste juist heel veel uit zal gaan en ik hou mijn hart vast want ik zie dat zo gebeuren, uit gaan, mannen, experimenteren, veel vrienden overal etc. De jongste is nog maar heel klein maar is rustiger, verlegen en neemt heel goed waar, de oudste is lachend geboren en is beroemd in onze wijk, maakt met iedereen en alles een praatje, durft alles en doet alles. De jongste is meer 'een potentiele wetenschapper', precies werken (ik sta soms met verbazing te kijken hoe ze een nieuwe puzzel bestudeerd en dan het ding in 1 keer goed legt), alles overdenken en dan pas handelen.

en ik hoop op heel veel geluk, heel veel geluk voor mijn kinderen, goede gezondheid, een engeltje op beide schouders en een goed werkend instinct en dat ze niet zoals ik jarenlang gevaar hebben opgezocht en door mijn overheersende onrust mijn ontwikkeling in de weg heb gezeten.

Ach en als ze beertjes willen sparen dan zal ik echt de eerste zijn om mee te sparen hoor, dat zit wel goed.

Slapen

Mijn kinderen zouden lekker op tijd gaan slapen...ze zijn nu nog steeds wakker!