Opvoeding tot "goede partij"

Maar toch ....

Ik heb zelf ook gestudeerd en heb drie kinderen. Mijn man werkt erg veel (eigen bedrijf) en heeft gezondheidsklachten, waardoor hij in het weekend erg moe is. Mijn huishoudelijke hulp heeft ook gezondheidsklachten en zegt telkens af (ik zoek vervanging voor haar). We hebben geen familie in de buurt die ons helpt.

Ik voel mij tegen het randje van overspannenheid aan en ben daarom nu tijdelijk even gestopt met werken. Alle goede intenties ten spijt, vind ik het zelf vrij moeilijk om mij momenteel professioneel optimaal te ontplooien. Ik zou waarschijnlijk wel een goede baan kunnen krijgen, maar trek het momenteel even niet meer.

De gedachte om een rijke man te hebben gehad, klinkt nu wel aantrekkelijk. Er zijn inderdaad wel heel veel leuke dingen die geld kosten (maar natuurlijk nog zat leuke dingen die weinig-geen geld kosten). De meeste Nederlandse vrouwen werken parttime en zijn niet financieel onafhankelijk. Het maakt als vrouw voor je financiele positie nog erg veel uit met wat voor een man je trouwt.

Ik heb een tijd geleden een boek gelezen genaamd "The seven stages of money maturity". Het gaat erover hoe je je financien kunt afstemmen op je wensen in het leven. Volgens dat boek was het voor vrouwen die getrouwd waren met een rijke man het allermoeilijkst om zichzelf te verwezenlijken: een zekere financiele prikkel is nodig om je genoeg stimulans te geven om te werken aan je wensen.

Ik hoop in ieder geval volgend jaar alles wat beter georganiseerd te hebben om weer te gaan werken.

Trouwens

Mijn vriendin was eigenlijk vrij beledigd toen ik begon te lachen toen ze vertelde dat haar moeder had verteld dat je nooit mag downgraden bij het inwisselen van mannen.

Ze merkte koeltjes op dat de eerste man van haar moeder weinig geld had gehad en dat ze dat niet leuk had gevonden. Ze was blij dat ze die man had ingeruild voor een rijkere variant. Man nr. 2 (of nr. 3 zelfs) heeft ze trouwens ook een jaar ingeruild later voor iemand anders, maar die was weer armer. Ze zei dat het moment dat ze het huis binnenstapte van de nieuwe minnaar dat ze wist dat ze een fout had gemaakt.

Gelukkig gaat mijn vriendin nu wel trouwens aan een studie beginnen. Ondanks het feit dat haar moeder en haar schoonfamilie haar niet steunen. Ze laat zich dus niet helemaal hersenspoelen met het idee dat vrouwen niet voor zichzelf kunnen zorgen.

Precies jetteke

Ik zelf heb niet gestudeerd (d.w.z. universiteit) maar echtgenoot wel en die kwam ook uit een "gewoon" gezin. Hij heeft ook niet bij een studentenvereniging gezeten omdat dit te duur was. Onze kinderen kunnen we dit soort zaken "straks" wel mee geven (d.w.z. als ze gaan studeren, moeten we ook nog even afwachten natuurlijk). Inderdaad, het kan het leven op latere leeftijd wat vergemakkelijken zonder dat je daarbij de insteek hebt dat ze een "rijke" partner aan de haak moeten slaan want inderdaad, het is ook gewoon leuk om te doen.

Stopverf

Ik heb geen behoefte de discussie werken/niet werken aan te zwengelen maar voel toch even de behoefte te reageren. Niet werken kan ook gewoon een keuze zijn ook al kun jij er dan niets mee. Ik ben een jaar geleden gestopt in een baan die ik parttime deed als office manager (soort secretaresse, what's in a name). Na 12 jaar was ik volledig klaar met het ondergeschikte werk (altijd klusjes voor een ander op moeten knappen). Mijn salaris in ons huishouden was niet nodig (ik realiseer me, dat is is luxe, ik weet het). De vraag aan jou is dan; waarom zou ik moeten blijven werken in een baan waar ik niets meer aan vind puur om "onafhankelijk" te zijn. Financieel was ik namelijk ook al niet onafhankelijk toen ik werkte omdat ik een" fooi " ontving vergeleken bij het salaris van echtgenoot. Ons gezinsleven is zoveel relaxter geworden en ja, ik ben een gelukkiger mens geworden. Ook al is het in jouw ogen, zoooo niet van deze tijd

Brrr

Met zo'n opvoeding wordt je eigenlijk met de paplepel ingegoten dat er dus mensen zijn die lager zijn dan jij. Je mag erop neerkijken blijkbaar. Schandalig toch?
Wat me wel handig lijkt is als je 'stijlvol' in allerlei kringen kunt bewegen. En dan heb ik het niet over een opvoeding waarbij je geleerd wordt nuffig rond te kijken, maar gewoon dat je je prettig kunt voelen in situaties die niet altijd gewoon zijn. Ik ben niet zo opgevoed, ik voel me niet overal op mijn gemak en mijn dochters zijn er ook niet echt in thuis. Zet ze bij iets sjiekers neer en het straalt gewoon van ze af dat ze niet weten wat ze er te zoeken hebben.
Aan de andere kant... wil ik wel in gezelschap verkeren waarvoor je eerst een kunstje moet leren om erbij te kunnen horen?

Ver

in de aangetrouwde kant zit een takje die zo is, lachwekkend hoor om ze voorbij zien te komen, ook de mensen van onze leeftijd zo stereotype, je kan er een sketch van maken. Er werden dus flink wat grappen gemaakt toen deze (zeer vermogende lui) gingen trouwen en nog geld vroegen om een 'schilderijtje' te kopen.

Tuurlijk geen geld overgemaakt. Ik vond het smaakloos ik geef liever sowieso nooit geld, zet er dan een goed doel bij, dan laat je zien dat je enige klasse hebt.

Ik kreeg ooit de opmerking "het is zo jammer dat die mensen in Korea het nu beter hebben, het authentieke is er helemaal van af". Ik heb toen zeer direct gerefereerd naar de armoede waarin ik geboren ben en dat hij met zijn egoistische kortzichtige volgevreten dikke reet niet wist waar hij het over had.

Een op de drie inderdaad

Een op de twee geldt voor de VS ennuh Stopverf..... ik zie er nog lang niet uit als een uiitgebluste moeder in joggingbroek met praktisch haar ). Mijn man en ik worden gewoon gezellig samen oud en als hij onverhoopt toch als een blok valt voor een jong ding dan gaat hem dat erg veel geld kosten )

Stopverf

Mijn bijdrage moet je echt helemaal zien met een vette knipoog. Noem me naif maar die "laiverd" van mij gaat in geen 10.000 jaar mij verlaten voor een jong strak ding als hij in zijn penopauze komt. Is gewoon een kwestie van karakter en ik denk dat ik hem onderhand wel een beetje ken....

Imre

Nee hoor, is helemaal niet fout. Trouwens, gedachtenloos is niet hetzelfde als met een briefje toch?

Ik niet

volgens mij krijg ik helemaal niets als we nu uit elkaar gaan, hij kan in dat opzicht 'beter dood gaan' dan is het wel kassa en visa versa ook.

maar ach, we moeten het maar eens gaan doen, die ring enzo, heb ook wel zin in een groot feest in de zomer met alle vrienden en familie maar eerst nog maar eens verbouwen en bevallen, dan zijn we weer een jaar verder.

Mcs (ot)

Ik ben een paar jaar eerder begonnen dan jij, in '86.
Heb jij op een studentenvereniging gezeten? Ik niet. Het leek me niet handig, want ik pendelde nog in het eerste jaar en ik dronk geen alcohol. In beide zaken kwam met een jaar verandering maar toen had ik al vrienden, dus die vereniging was niet meer nodig. Nog daargelaten dat dat ontgroeningengedoe met enorm tegenstond (en -staat), maar daar deden niet al die clubs aan geloof ik.

Hoewel, de clubjes voor 'goede partijen' wel denk ik zo.

Groeten,

Temet

Jetteke

"Waarom ben je dan zulk ondergeschikt werk gaan doen?"

Tja, waarom? Omdat ik door mijn opleiding niet hoger kan misschien? (en eerlijk gezegd ben ik ook niet zo ambitieus type eigenlijk, DE carriere hoeft voor mij ook niet zo). Ik heb HAVO en een directie-secretaresse opleiding gedaan en heb ook nooit de intentie/ambitie gehad om een erg leuk verdienende man aan de haak te slaan en dat is van huis uit ook echt niet gestimuleerd op die manier. Mijn leven is nu eenmaal zo gelopen, dat is het enige antwoord wat ik je kan geven.

Jetteke

Waarom zou je trouwens uitgerekend omdát je een vrouw bent streven naar een topfunctie met dito salaris? Bij een dergelijke functie horen ook meestal lange werkdagen met veel verantwoordelijkheden. Misschien ligt daar 'gewoon' niet je prioriteit?
Als je genoegen neemt met een iets 'mindere', eventuele parttime baan waar je redelijk van rond kunt komen, dan heb je daarnaast wél voldoende mogelijkheid om tijd te stoppen in bijvoorbeeld je kinderen, hobby's of andere liefhebberijen. Vind ik persoonlijk véél belangrijker dan er voortdurend mee bezig te moeten zijn of ik wel 'm'n eigen broek op kan houden' als mijn echtgenoot opeens zou besluiten om mij in te ruilen voor een jong en strak grietje. Ik vind dat pure verspilling van mijn energie, omdat ik die beter kan stoppen in leukere zaken.
Sassefras

Antwoord

"Verwijt jij het je ouders dat ze je niet hebben gestimuleerd om verder te leren?"

Tja, wel een klein beetje misschien maar daarbij moet ik in alle eerlijkheid zeggen dat ik als puber extreem moeilijk te sturen en te stimuleren was dus of ik het ze nou echt kwalijk moet nemen; nee! Na mijn HAVO wilde ik juf worden dus ging ik op mijn 18e naar de PABO. Die vrijheid kon ik helemaal niet aan dus was ik meer in de stad te vinden dan in de collegebanken. Het leven was 1 groot feest. Toen mijn ouders er na driekwart jaar achter kwamen dat ik er met de pet naar gooide kreeg ik de keuze. Of serieus a/h werk of stoppen. Recalcitrant als ik toen was, riep ik heel "stoer" dat ik er wel mee op zou houden terwijl ik diep in mijn hart wel graag juf wilde worden. Maar toen wist ik dus helemaal niet meer wat ik wilde en toen zei mijn moeder; nou, dan word je toch secretaresse. Doe ik ook en er is altijd werk in te vinden. Zonder enige motivatie of enthousiasme heb ik die opleiding toen afgerond. Daarna, 3 jaar ouder wilde ik alsnog de PABO doen. Mijn ouders zeiden toen; ga maar aan het werk, het is wel mooi geweest zo. Neem ik ze dat kwalijk? Ja en nee, soms denk ik; het heeft zo moeten lopen gewoon. Als ik dit pad niet gevolgd had, was ik bijvoorbeeld mijn man nooit tegengekomen
De PABO zou ik nog steeds kunnen doen maar ik denk gewoon niet dat ik op mijn 35e met twee jonge kinderen de discipline zou kunnen opbrengen. Daar komt bij dat ik helemaal niet meer zeker weet of ik uberhaupt wel juf zou willen zijn anno 2009.

O ja en

....doe ik het straks anders met mijn eigen kinderen?

Ja, absoluut. Als ik een opstandige puber tegen over mij vindt, ga ik er niet na een keertje praten akkoord met het beeindigen van een opleiding maar zal ik proberen door dat masker van onverschilligheid heen te prikken en er niet in mee te gaan zoals mijn ouders wel hebben gedaan. Ik zou het patroon herkennen want ik was zelf ook zo. Het enige wat ik kan hopen is dat de beide kinderen wat betreft discipline en doorzettingsvermogen op mijn man lijken en niet op mij....

Maar even terug naar trouwen met een rijke man

wat ik in de hele discussie mis is: dat de tijden veranderen. 'vroeger' erfden dochters over het algemeen niets of alleen wat kleinigheden van hun rijke ouders. dat was de tijd dat je gestimuleerd werd om een rijke man te trouwen (die erfde dan van zijn rijke ouders en zo bleef je in hetzelfde milieu). zonen namen de zaak/boederijen/landerijen/familiekapitaal/bedrijven/etc over. dochters niet. tegenwoordig gaat dat anders. dochters erven net zoveel als hun broers. of je moet wel erg gebrouilleerd zijn met je familie en ze moeten allerlei tactieken hebben toegepast om iemand te onterven. maar in normale omstandigheden is het gelijke rechten, dus gelijke erfenis.
ik heb dan weliswaar geen rijke man getrouwd, maar wel 2 'rijke' vriendinnen....die beiden dat van 'huis uit' hebben meegekregen. geërfd dus. de ene heeft een aantal goedlopende bedrijven gewoon 'gekregen' (wel verdeeld met d'r zus) en de andere is met haar broer een eigen bedrijf begonnen op aanraden van d'r vader en met de connecties van haar vader (topfunctie in andermans bedrijf in zelfde sector) dat is uitgegroeid tot ook een succesvol bedrijf. laatste vriendin zegt zelf ook dat ze dit nooit hadden kunnen opbouwen zonder hun vader. beiden dus gepokt en gemazzeld door hun eigen ouders. dus hoezo rijke man nodig? ze hebben zelf al geld en invloed genoeg.....een écht rijk gezin zorgt zelf wel voor z'n dochters. daar heb je geen bepaalde hobby's etc. voor nodig om een rijke vent aan de haak te slaan. dat opvoeden tot om dan een rijke man aan de haak te slaan lijkt me meer iets voor een gezin wat 'probeert' rijk te doen, maar het eigenlijk niet helemaal is en zo probeert kinderen onder te brengen in wel een rijke familie zodat die het 'beter' hebben.....
behoorlijk wanhopig klinkt het........
beide vriendinnen zijn trouwens gewoon getrouwd met 'gewone' mannen waar ze van houden en die dan nu ook 'rijk' zijn. in ieder geval leveren die mannen nu hun aandeel in het familiekapitaal en hebben goede functies die ze misschien als ze met iemand anders getrouwd waren niet gehad hadden.....dus is het ook 'hun' bedrijf geworden en 'hun' familiekapitaal....
en skieën heb ik dan wel geleerd, maar ik heb er vreselijk de schurft aan. ik heb dus buiten die keren in mijn jeugd nóóit meer geskiëd. ik ben blij dat ik niet zo'n blaaskaak getrouwd ben waar ik verplicht mee zou moeten skieën. en als mijn man het zou voorstellen zou ik 'm lekker alleen laten gaan...
groeten albana

Wanneer financieel onafhankelijk?

Vroeg ik me gewoon af. Wanneer ben je als vrouw financieel onafhankelijk van je man? Wat wordt daarmee precies bedoeld? Wij werken allebei, ik partime. Als manlief er vandoorgaat, kan ik het huis niet in mijn eentje blijven betalen. Maar verkopen, en winst opdelen kan wel. Dan kan ik ook nog wel meer uren werken, en mijn inkomen vergroten.
Dan heb ik evt kinderalimentatie nog.
Ben ik dan dus nu al financieel onafhankelijk?
(Sorry voor de warrige formulering)
Mover

Opvoeding

Mijn opvoeding is er dus ook op gericht geweest dat ik financieel zelfstandig ben en in mijn eigen onderhoud kon voorzien. (Dank Altair voor de uitleg).
Voor mij echter nooit geen tennis, skieen, enzovoorts, gewoon omdat we geen mensen kenden die dat wel deden. Wel moest ik altijd al werken in vakanties en weekenden. En ik moest iets gaan studeren met de kans op een baan. Ik mocht van mijn ouders geen studie doen die zou opleiden tot werkeloos....
Ik denk dat ik wel kan zeggen dat mijn opvoeding op dat punt geslaagd is. En wat betreft de tennis, man kan dat wel, ikke niet maar ik mis het ook niet. Skien kan ik weer wel en man wil het niet leren. En rijk was hij ook niet toen ik 'm leerde kennen.
Mijn kinderen leer ik dat ze nu wel iets moeten studeren wat ze leuk lijkt. Maakt ons niet zoveel uit wat ze kiezen. Maar we benadrukken wel dat ze gebruik moeten maken van hun hersens en hun capaciteiten wel moeten benutten voor een studie en een diploma. Daarna kunnen ze altijd nog kiezen om iets op een ander vlak/niveau te gaan doen. Maar dat je altijd wel kan terugvallen op een diploma (en dus een grote-re kans op een baan hebt).
Mover

Gut

Volgens mij heb ik gisteren een (volgens jullie) heel foute opmerking gemaakt Eén van mijn collega's (v, ac., S13) is getrouwd met een administratief medewerker (m, mulo, S7), ook nog eens zonder rijbewijs. Ik zei (tegen andere collega's, niet tegen haar) dat hij dan zeker heel goed is in bed. Grote hilariteit, maar ergens is het wel heel vreemd dat een omgekeerd (m/v) scenario zo ontzettend normaal is.
Dat mensen hun dochters opvoeden om een rijke man aan de haak te slaan gaat m.i. wat ver, maar is in 'die kringen' heel normaal. Net als het debutantenbal.

Dating down

Het heet dating down als een hoogopgeleide vrouw met een mbo-er een relatie begint. Mij lijkt het heerlijk hoor! Een lekkere knappe man, beetje plat pratend, tattoeage, niet te slim (intelligente gesprekken voer ik wel met mijn vriendinnen), goed in bed inderdaad - is wel een voorwaarde - , en dat hij dan wel een klein baantje heeft en nog een eurootje of 1000 bijverdient. Verder kan hij dan koken, boodschappen doen, mijn sloffen bij de verwarming opwarmen. En als ik van mijn werk naar huis ga hoef ik niemand op te halen en staat de tafel gedekt, ik schuif zo aan, en omdat ik al de hele dag heb gewerkt hoef ik niks meer te doen, heerlijk!!!

En als ik er per ongeluk eens een avond helemaal alleen voor sta, dan mag ik pizza bestellen!

Liora (sorry jongens, ben een beetje melig)

Inderdaad albana ...

de moeder van mijn vriendin komt helemaal niet uit een rijke familie. Ze heeft een erg slecht huwelijk gehad met een nare man, die ook niet veel verdiende en niet wou dat zij ging werken. Ze heeft hem verlaten voor een leukere man, die goed verdiende. Vanuit haar levenservaring denkt ze dat ze haar kinderen goede raad geeft.

Ik denk dat mijn vriendin zich nogal heeft laten beinvloeden door haar moeder. Haar man wil namelijk wel dat hun dochters later studeren. Gelukkig gaat mijn vriendin nu ook een studie volgen. Wie weet gaat ze er over een paar jaar ook geld mee verdienen.

Het lijkt me toch fijner als vrouw als je jezelf in staat acht (voor je getrouwd bent) om je eigen geld te verdienen en je niet wanhopig op zoek hoeft naar een man met geld. Op die manier kun je iemand uitkiezen die je gewoon leuk vindt.

N.a.v. mammie2

"Op die manier kun je iemand uitkiezen die je gewoon leuk vindt"

...en als het met degene die je ooit hebt uitgezocht op een gegeven moment heel erg niet leuk meer blijkt te zijn is het ook een erg geruststellende gedachte dat je financieel je eigen boontjes kan doppen en dus kan opstappen als dat nodig is.

Groeten,

Temet

Ik hoop dat mijn zoon dus niet

met zo'n klaargestoomde hoer gaat trouwen! (mocht hij later rijk worden, hij is nog maar 10). Dan krijgt ze aan mij een hele vervelende stereotype schoonmoeder!

Hoe mijn zoon (12) het ziet

Hoi,
Terwijl wij het goed hebben, binnen het normale dan, en zelden met de kinderen over onze financiele situatie praten, kwam mijn twaalfjarige zoon vandaag met zijn toekomstbeeld. Hij vertelde dat het zijn droom was om echt rijk te worden. Voor die tijd zou hij echter al een vrouw gaan zoeken, want hij wilde geen vrouw die hem uitkoos vanwege zijn geld. Ik vond het wel goed gevonden.
Maar ja, zei ik toen, als je daarna rijk wilt worden heb je misschien geen tijd voor je vrouw, en hoe doe je dat dan? Dan loopt ze misschien wel bij je weg. Tja, zo had hij het nog niet gezien. Maar hij bleef vol vertrouwen bij zijn mening. Ik ben benieuwd wanneer de schoondochter zich gaat aandienen....

Groet, Anonieta

Ben ik nou de enige

die zich enorm stoort aan de reactie van Mopperkont? Zo'n meisje weet niet beter en wordt dan maar bestempeld als 'klaargestoomde hoer', wat ik op zich al een rotbenaming vind. En wat heb je daar als schoonmoeder nou helemaal mee te maken? Dat is toch de keuze van je zoon, anders had je hem anders moeten opvoeden

Nee hoor, je bent niet de enige

Ik heb me er ook aan gestoord maar heb er tot nu alleen nog geen woorden aan vuil gemaakt. Ik wens de toekomstige schoondochter van mopperkont veel sterkte want of ze nou een "klaargestoomde hoer" is of niet, erg makkelijk zal ze het vast niet krijgen. Haar schoondochter komt zich hier vast over 20 jaar beklagen over haar 'schoonmoeder from hell" )

Komt volgens door mij

ik heb eerder gereageerd met in de titel 'hoer'. Vond het zelf ook achteraf niet zo netjes, maar bedoelde het wel zo, dus. Voor geld en niet voor de liefde trouwen terwijl je in NL als vrouw tal van manieren hebt (studie, zelfontwikkeling, werken) om het comfortabel te krijgen.

Daarnaast had ik het over klaargestoomd, andere zin.

"Een klaargestoomde hoer". Ik zie daar een kip-in-zak bij (zo'n ovenkip, kant en klaar bij de AH) met een roze synthetisch stringetje aan

Over hoer

Ik refereerde idd naar de eerdere mails. Maar ik zou het oprecht verschrikkelijk vinden wanneer mijn zoon(of dochter) ingepalmd zou worden door iemand die niet van hem houdt maar van zijn geld. En opvoeding helpt daar heus niet altijd, liefde is vaak blind. Alleen voor het geld trouwen is volgens mij een hele ernstige vorm van oplichterij. Hoe zouden jullie reageren wanneer je kind thuiskomt met een golddigger die duidelijk niet van hem (of haar) houdt?