Ophalen en brengen kind
Goedemorgen ,
Ik post dit bericht vooral voor mijn vriendin omdat we een beetje hopeloos beginnen te worden en hoop hier advies in te winnen hoe nu verder.
Mijn vriendin is nu ruim 2 jaar uit elkaar met haar ex en heeft een kind van 6.
De ex is vrijwel meteen nadat de relatie verbroken is getrouwd de tante van het kind..
( dit was de beste vriendin van mijn vriendin en deze vrouw heeft een kind met de broer van mijn vriendin.. ook dit kind woont bij de ex )
Dit is niet echt relevant maar wilde het toch even aangeven omdat het nogal een vreemde situatie is. persoonlijk denk ik dat ze zo snel getrouwd zijn mede om het kind ( het mooie is dat deze vrouw mijn vriendin gepusht heeft om te vertrekken dus sja voorbedachte rade )
Dit maakt verder niet uit maar feit nu is dat men al die jaren met rare '' regels '' kwamen.
Wij zien het kind om elk weekend van vrijdag laat in de middag tot zondag middag.. prima dat was de afspraak dus dan rijden we 1,5u heen en terug en zij rond de 40 min.
We mogen ook alleen bellen om 18:00 en 3 in de week... terwijl ze andersom te pas en te onpas bellen ( want dat wil het kind... )
We hebben dit allemaal gewoon geaccepteerd omdat we nu eenmaal geen geneuzel willen en het kind niet de dupe willen laten worden en zijn moeder wil hem gewoon zien.
Dit is zo'n 1,5 jaar gewoon zo gegaan en we hebben al het gezeik maar gewoon geslikt.
Nu hebben we afgelopen weekend een gesprek met hun gehad want men wil een ouderschapsplan opstellen omdat wij aangegeven dat het ouderschapsplan die zijn huidige vrouw toen met mijn vriendin gemaakt heeft natuurlijk nergens over gaat..
Nu wil met dat wij 3 uur heen en 3 uur terug gaan reizen en zij 17 min... we vroegen de reden en we krijgen dan terug dat ze '' zelf ook een beetje weekend hebben ''
Het komt er nu op neer dat wij hem vrijdag avond pas zien en dan moet hij naar bed, zaterdag de hele dag en zondag we wederom een halve dag kwijt zijn..
We hebben ons niet verdiept in alle regels maar ben bang dat we een soort van onder hun dwang alles maar accepteren.. iemand tips?
Zomer2022 schreef op 14-11-2022 om 13:50:
[..]
Ga jij anders even 6 jaar bij iemand wonen die je fysiek en mentaal misbruikt voordat je bull shit uitkraamt
Ze hoeft er toch niet bij in huis te wonen? Een plaats op 20 km afstand bijvoorbeeld zou al heel veel schelen..
Banen zijn er overal als je maar wil, en die wil ontbreekt naar mijn idee.
Zomer2022 schreef op 14-11-2022 om 13:42:
[..]
nou ja alles? Men kan niet van ons verwachten dat wij alles opgeven wat we hier hebben opgebouwd om in een of ander gat te gaan wonen..we hebben hier ons huis en werk he.
wij zijn extreem flexibel. we bellen zelfs exact om 1800 omdat we anders hun '' privacy 'schenden. het moet wel een beetje van 2 kanten komen
Voor je kind geef je alles op. Al moet je in de woestijn gaan wonen. Desnoods ga je naar de dichtstbijzijnde stad bij gehucht in de buurt. In deze tijd ben je je huis zo kwijt en heb je ook zo werk. Dus ja, voor je kind kan je prima verwachten dat je alles opgeeft.
Biebel schreef op 14-11-2022 om 13:51:
[..]
dus haar ex is een manipulerende man, die er vandoor is met de ex van haar broer en haar kind heeft meegenomen.
Haar huidige vent is dan weer een type dat geen oplossing kan accepteren als hij hem niet zelf bedacht heeft, erg in de ja maar modus zit en de flexibiliteit heeft van een loden deur. Want alles wat hier wordt gezegd is of niet goed, of het deugt niet.
Feiten dan? Er zit vast nog wel wat huizen en banen tussen het gat waar de boeman woont en jullie huidige woonplek. Naastliggende stad, ander dorp, er zijn vast opties te bedenken.
Kind wordt ook ouder en als het elk weekend zo’n end moet reizen, en daardoor voetbal/feestjes/scouting/hockey/tafeltennis mist, zal hij dat steeds minder leik vinden. Even naar mama toe gaat niet voor kind, want dan moet mama wel een heel stuk reizen.
Hopelijk wordt moeder zefstandig en gaat ze zelf kijken wat een oplossing kan zijn. Bijvoorbeeld dichterbij gaan wonen zodat 50/50 realistisch en uitvoerbaar is. Of word jij net zo flexibel als je denkt dat je bent, door te denken in oplossingen ipv met rancune elk idee te torpederen.
Man, wat heb ik het met de zesjarige te doen met moeder op verre afstand die niet tussendoor kan komen want verre reis. Je zou eigenlijk hopen dat hij in de vrouw van ex een soort tweede moeder vindt, die hem veel liefde aandacht en warmte schenkt
Wow.
Dat is 100 % correct.
Ik accepteer wel degelijk een oplossing maar ik ga me niet nog meer wegcijferen dan dat ik al doe. ik heb zelfs elke vrijdag om de week vrij om hem op te halen.
Wij zijn heel flexibel maar nogmaals ga ik niet mijn hele leven omgooien en dat wil zij ook niet. het gaat echt nergens over dat men ipv 40 min nu 15 min wil reizen wij ons hele leven overhoop moeten halen
ze is zelfstandig genoeg maar je hebt geen idee hoe die boeman is
Ja zijn tante is echt geweldig , misselijkmakende opmerking is dit zeg gadver
Zomer2022 schreef op 14-11-2022 om 11:32:
[..]
en die consequenties zijn dus dat de andere ouders alles maar kan bepalen? dat vindt ik nogal wat. hij beslist wanneer de moeder mag bellen , hij beslist hoeveel dagen de kleine bij ons mag zijn en hij beslist de tijden wanneer wij hem moeten ophalen brengen?
Sorry, maar de moeder had ook kunnen beslissen het kind mee te nemen en in jullie regio op school of opvang te doen.
Ik zou mijn kind nooit afstaan om dan maar half weekendouder te worden.
Met welke gedachte is deze beslissing überhaupt zo gemaakt? En hoe is dit vastgelegd in het ouderschapsplan en financieel? Nu krijgt vader dus alle financiële voordelen want dit is geen co ouderschap. En het kind kan op deze manier nooit echt goed een binding maken met de moeder.
MiniJCW schreef op 14-11-2022 om 13:54:
[..]
Wat heeft dit te maken met de omgangsregeling voor het kind? Je haalt er van alles bij, maar het feit blijft dat de moeder heel ver weg is gaan wonen en nu pas beseft dat dat niet het beste is voor haar kind.
ze is weg gejaagd en nogmaals dit ging jaren goed maar weet je laat maar
Nu ik wat beter zicht heb op de reistijden (nog niet helemaal hoor, locaties zou leuk zijn om mee te denken), even samengevat: je vriendin is bij jou ingetrokken maximum twee jaar geleden, zij is hiervoor verhuist naar een andere provincie waardoor ze haar kind slechts anderhalve dag per week ziet, nu wilt haar ex een ouderschapsplan opstellen waardoor jullie reistijd verlengt maar alles wel netjes geregeld is en jij bent je hier druk over aan het maken "tot janken aan toe".
Heel cru:
- vergeet niet dat je vriendin ooit koos voor deze ex
- als jullie niet willen verhuizen, zal je moeten reizen
- stel een tussenpersoon aan bij de opmaak van het ouderschapsplan
- neem de informatie van je vriendin over haar ex met een korrel zout
- bekijk je relatie eens en de enorme puinhoop die je partner meebracht (hoelang zijn jullie trouwens samen?), want mijn buikgevoel als man zegt me dat je een hoop ellende in je leven hebt gebracht en dat nu het reddersyndroom begint te spelen.
Ysenda schreef op 14-11-2022 om 13:20:
[..]
De crux is dat er keuzes zijn gemaakt zonder goed naar de lange termijn gevolgen te kijken. Daar kunnen we van alles van vinden maar maakt de gevolgen niet anders, en voor die gevolgen moet nu een nieuwe oplossing gevonden worden.
Of je verandert die keuzes. Want ook al verloopt de onderlinge communicatie wel soepel, het blijft een feit dat de moeder haar kind erg weinig ziet en het kind uren moet reizen om haar te zien.
Hoe het allemaal ook gegaan is: het is nu tijd om in te zien dat zo ver op afstand wonen niet werkt. Ook niet als het halen en brengen meer verdeeld zou worden!
Er zijn twee opties: verhuizen en een 50-50 verdeling of doorgaan op deze voet en accepteren dat je vriendin een bijrol zal spelen in het leven van haar kind.
Ik zie niet hoe dit een moeilijke keuze kan zijn, maar goed
Zomer2022 schreef op 14-11-2022 om 13:57:
[..]
ze is weg gejaagd en nogmaals dit ging jaren goed maar weet je laat maar
Nu je geen gehoor vind zeg je laat ook maat?
Juist al deze reacties zouden je aan het denken moeten zetten dat het toch echt bij jullie ligt .
Jullie zitten nogal vast in een soort van slachtofferrol..
Zomer2022 schreef op 14-11-2022 om 13:42:
[..]
nou ja alles? Men kan niet van ons verwachten dat wij alles opgeven wat we hier hebben opgebouwd om in een of ander gat te gaan wonen..we hebben hier ons huis en werk he.
wij zijn extreem flexibel. we bellen zelfs exact om 1800 omdat we anders hun '' privacy 'schenden. het moet wel een beetje van 2 kanten komen
Je vriendin heeft willens en wetens dat leven op afstand van haar zoon opgebouwd. Wetende dat de consequentie daarvan is dat ze altijd ver moet reizen. Men verwacht niet dat jullie alles opgeven, maar wel dat je keuzes maakt voor wat er echt toe doet.
Blijkbaar is jullie opgebouwde leven, de leuke stad en jullie baan meer waard dan het leven van een zesjarige die straks in het weekend met vriendjes uit de buurt wil spelen, een wedstrijd voetballen of naar een kinderfeestje wil. Dit is namelijk pas het begin van het probleem. Nu is het praktisch probleem alleen nog dat het tijdrovend is om hem te gaan ophalen. Straks wil zoon gewoon niet meer, omdat hij waarde hecht aan zijn eigen leven, waar jullie vanwege de afstand steeds minder deel van uit maken.
Ik vraag me eigenlijk wel af hoe betrokken zijn jullie bij zijn leven? Kennen jullie zijn vriendjes/vriendinnetjes, de juf of meester, gaan jullie kijken bij zijn sport of school uitvoering?
Wat gunt jouw vriendin haar kind de komende jaren? Als dat meer rust, veiligheid en stabiliteit bij twee betrokken biologische ouders is dan moet er wezenlijk wat veranderen.
Wat gun jij je vriendin in het ouderschap to? En zijzelf in het moederschap? Als je hier antwoord op geeft en vanuit liefde van het kind kan kijken kunnen de beslissingen die gemaakt moeten worden anders voelen. En beslissen wat je gaat doen hoeft ook niet op stel en sprong gemaakt worden, daar mag je ook gewoon naartoe werken.
En met 'zij moeten' en 'wij doen niks' ,is er geen beweging en dus geen ruimte. Voor niks.
In dit topic zijn al veel dingen benoemd en denk vooral in mogelijkheden.
- bekijk je relatie eens en de enorme puinhoop die je partner meebracht (hoelang zijn jullie trouwens samen?), want mijn buikgevoel als man zegt me dat je een hoop ellende in je leven hebt gebracht en dat nu het reddersyndroom begint te spelen.
Of draai het om en denk: ze heeft de ene dominante bepalende man verruild voor een nieuwe. Lijkt me geen vrouw die erg sterk in haar schoenen staat, want de meeste vrouwen die ik ken vechten juist als leeuwinnen voor hun kroost. En dan blijf je uiteraard niet in een toxische omgeving, maar als je weet dat je geen vervoer hebt, dan ga je niet zo veel verder weg wonen. En je regelt je linksom/rechtsom een alternatief - hoe dan ook, zodat je je kind kan blijven zien. Zonder dat je nieuwe partner zich daarmee bemoeit.
Zomer2022 schreef op 14-11-2022 om 13:56:
[..]
Wow.
Dat is 100 % correct.
Ik accepteer wel degelijk een oplossing maar ik ga me niet nog meer wegcijferen dan dat ik al doe. ik heb zelfs elke vrijdag om de week vrij om hem op te halen.
Wij zijn heel flexibel maar nogmaals ga ik niet mijn hele leven omgooien en dat wil zij ook niet. het gaat echt nergens over dat men ipv 40 min nu 15 min wil reizen wij ons hele leven overhoop moeten halenze is zelfstandig genoeg maar je hebt geen idee hoe die boeman is
Ja zijn tante is echt geweldig , misselijkmakende opmerking is dit zeg gadver
Ik ik ik.
Als je een kind krijgt dan gooit dat per definitie je hele leven om. 24/7 gedurende toch wel zeker een jaar of 10-12. Als je een relatie met iemand met een kind begint, krijg je dat kind er automatisch bij. Met alle lusten en lasten die daarbij horen. Als je dat niet wilt: tja, dan moet je die relatie heroverwegen. Je kunt echt, echt, echt, het kind niet de dupe laten worden van de puinzooi die zijn ouders ervan maken.
Arm kind. Ziet zijn moeder al nauwelijks omdat ze ver weg is gaan wonen bij haar nieuwe liefde, en dan doet die nieuwe liefde nu ook nog eens moeilijk over de reistijd. Je zou je om minder ongewenst gaan voelen.
Poekewiki schreef op 14-11-2022 om 14:09:
[..]
Of draai het om en denk: ze heeft de ene dominante bepalende man verruild voor een nieuwe. Lijkt me geen vrouw die erg sterk in haar schoenen staat, want de meeste vrouwen die ik ken vechten juist als leeuwinnen voor hun kroost. En dan blijf je uiteraard niet in een toxische omgeving, maar als je weet dat je geen vervoer hebt, dan ga je niet zo veel verder weg wonen. En je regelt je linksom/rechtsom een alternatief - hoe dan ook, zodat je je kind kan blijven zien. Zonder dat je nieuwe partner zich daarmee bemoeit.
Dit is exact wat ik ook dacht.
De meeste vrouwen gaan nergens heen zonder hun kind. Ook niet na 6 jaar lang huishoudelijk geweld. Die laten zich ook niet "wegjagen". Die vertrekken en nemen hun kind mee. De vriendin van TO gaat uren verderop wonen zonder dat ze vervoer heeft en neemt er genoegen mee haar kind anderhalve dag per 2 weken, dus 3 dagen PER MAAND te zien. Daar begrijp ik werkelijk niks van en het enige dat ik denk is: arm jochie. Hopelijk biedt zijn vader hem samen met zijn nieuwe vrouw een stabiele thuissituatie, want van zijn moeder moet hij het overduidelijk niet hebben.
Coreopsis schreef op 14-11-2022 om 14:11:
[..]
Ik ik ik.
Als je een kind krijgt dan gooit dat per definitie je hele leven om. 24/7 gedurende toch wel zeker een jaar of 10-12. Als je een relatie met iemand met een kind begint, krijg je dat kind er automatisch bij. Met alle lusten en lasten die daarbij horen. Als je dat niet wilt: tja, dan moet je die relatie heroverwegen. Je kunt echt, echt, echt, het kind niet de dupe laten worden van de puinzooi die zijn ouders ervan maken.
Arm kind. Ziet zijn moeder al nauwelijks omdat ze ver weg is gaan wonen bij haar nieuwe liefde, en dan doet die nieuwe liefde nu ook nog eens moeilijk over de reistijd. Je zou je om minder ongewenst gaan voelen.
Idd. Er is maar 1 slachtoffer hier en dat is het kind. Arm joch.
