(on)tevreden met je naam?

Ik heb het wel gecompenseerd

Ik heb zelf een (zeker in mijn geboortejaar) veel voorkomende voornaam en een top 3 achternaam. Ik heb een man uitgezocht met een unieke familienaam en mijn dochters voornaam komt volgens het Meertensinstituut 20X voor in Mederland (die van mij bijna16.680 x)

Zelf had ze graag Roos geheten..........

Mijn achternaam heb ik door huwelijk aangepast maar anders had ik hem veranderd.Voornaam vind ik nogsteeds gewoon leuk (al zat ik laatst in een vergadering waarin van 5 man 3 dezlfde naam hadden) De combinatie was te veel voorkomend (Op de middelbare school waren er nog 2mensen met zelfde voor en achternaam combi)

Nog geen klachten gehoord

Mijn kinderen hebben nog niet geklaagd over hun naam. Maar ze hebben dan dus ook tamelijk normale namen, vind ik zelf. Geen Stormvogel, Broeder of Doornstruik in elk geval. :-p
Mijn eigen naam: tja, ach, ik heb ermee leren leven. Ik had liever iets korters gehad. Dat "bekt" beter. 4 Lettergrepen is teveel (en nee, ik heet niet in het echt Gui-ne-ve-re, dan had ik mijn naam toch wel veranderd).

Je raakt er aan gehecht

Ik was als meisje heel ontevreden met mijn naam, die mijn vader heeft bedacht en waar mijn moeder mee heeft ingestemd. Er waren nog honderden anderen in mijn omgeving met dezelfde naam en dat vond ik niet leuk. Mijn moeder had mij verteld welke naam zij had bedacht en dat was, wat mij betreft, een veel mooiere naam, heel sjiek en bijzonder. Mijn vader vond dat een afschuwelijke naam, dus dat werd hem niet. Ik weet nog dat ik heel boos tegen hem heb gezegd dat ik het stom vond en dat ik die naam persee alsnog wilde hebben. Dat gebeurde natuurlijk niet. Uiteindelijk heb ik me er blijkbaar in berust en ondertussen ben ik aan mijn naam gehecht, dus ik zou niet anders meer willen.
Toevallig hebben we pas over namen gesproken, samen met onze kinderen. De namen die zij hebben gekregen, zijn geen alledaagse namen, dus ik kan me voorstellen dat zij daar problemen mee zouden kunnen hebben. Toch zijn ze allemaal tevreden en zouden geen andere naam willen, ook niet de andere, meer gangbare, namen die we tijdens de zwangerschappen hadden bedacht en uiteindelijk zijn geschrapt. En ze zijn dolgelukkig dat ze niet als meisje zijn geboren, want de door ons bedachte meisjesnamen vonden ze ronduit verschrikkelijk.

Mijn naam zijn naam

Mijn naam is een dertien-in-een-dozijn naam die ook nog eens meteen duidelijk maakt in welk decennium ik geboren ben. De rest van het gezin had apartere namen, en toen ik klein was stak dat wel eens. Ik vond het jammer voor mezelf dat ze voor mij die creativiteit blijkbaar niet hadden kunnen opbrengen. Maar goed, dat heeft niet lang geduurd en ik pas wel bij mijn naam, geen probleem meer.
Zoons naam wilden we wel enigszins zeldzaam, maar niet uitheems hebben. Toen we hem zijn naam gaven, zat die naam net een beetje in de lift. Tegenwoordig niet meer, om duidelijke redenen die ik aan ieders fantasie zal overlaten. Hij heeft verder geen mening over zijn naam, volgens mij. Zo heet hij gewoon en dat is wel best.
Zoals een tijd geleden in het Nick en Simon draadje wel bleek hebben veel mensen een beeld bij een naam. Simon was een echte Simon. Zo heb ik een beeld van een echte Mark, een typische Erik en een overduidelijke Jacqueline, om maar wat te noemen. Bij namen als Storm en Lenthe (vandaag gelezen) heb ik hooguit een beeld van de ouders

Naam

Ik vind mijn naam niet heel mooi maar wel praktisch. Daarnaast zit er ook een familie connectie aan (zelfde naam als oma) dus dat is ook mooi. Verder is het een naam die in heel veel landen voorkomt dus buiten de grens ook makkelijk. Ik ben wel blij met mijn naam. Het is misschien niet de mooiste naam maar het is wel een degelijke naam die makkelijke uit te spreken is over de grens. Het is geen hele populaire naam maar iedereen kent hem wel. Ik ben wel eens iemand tegengekomen met dezelfde naam maar die hadden dan een andere roepnaam.

Mijn kinderen hebben geen Nederlandse namen maar het zijn wel namen die makkelijk uit te spreken zijn en ook regelmatig voorkomen. Tussen heel populair en heel uniek in zeg maar. Alleen mijn oudste dochter heeft een naam die buiten Franstalig gebied voor problemen kan zorgen maar daar heeft ze zelf geen last van. Ze vindt alleen de afkorting die veel mensen haar geven niet leuk maar het lukt niet een alternatief door te voeren.

Mijn pleegzoon voert tegenwoordig zijn tweede naam hoewel wij hem nog steeds bij zijn eerste naam noemen. Dit omdat zijn tweede naam makkelijker uit te spreken is waar hij nu woont en omdat hij zelf een speciale band met die naam heeft.

Mijn andere kinderen heb ik nooit horen klagen over hun naam dus dat zal wel goed zitten.

Ik vind de namen die je noemt overigens wel even slikken. Ik snap dat de ouders het schattige ouderwetse namen vinden maar ik vind dat je bij het kind een naam geven er ook wel rekening mee mag houden dat het kind er wel zijn hele leven mee moet doen. Het is niet alleen een leuk persoonlijk project van de mooiste meest aparte naam zien te vinden.

mijn oudste is 10 en is niet blij met haar naam. Ze heeft een top-tien naam, die hebben we gekozen omdat het een verbastering is van de naam van mijn oma.

het probleem is dat er 2 kinderen in de klas zijn met dezelfde naam, en daarom wordt ze in de klas altijd icm haar achternaam geroepen. Of ze verzinnen een andere naam voor haar omdat zij later bij deze klas kwam dan het andere meisje. ook bij trainingen etc heeft ze het probleem dat er altijd wel kinderen zijn met dezelfde naam.

Haar 2e naam is een verbastering van de naam van mijn overleden schoonmoeder, weer een top-10 naam en in haar klas zit ook een meisje met die naam. dat is dus geen optie.

Dochter is nu van plan om 1e+2e naam gecombineerd te gebruiken, dus een dubbele naam a la Anne Sophie.

Tja

Ik vind mijn voornaam erg mooi, alleen jammer dat veel ouders dat ook dachten in de tijd dat ik ben geboren. Grappig is wel dat die naam nu vrijwel niet gegeven wordt, voor huidige kinderen zou het weer heel origineel zijn.
Mijn kinderen zijn wel tevree, al heeft jongste zoon zelf zijn naam ingekort. Ik heb wel bewust gekozen voor minder voorkomende namen voor mijn kinderen.

Ach tja poeh

Qua originalteit kwamen mijn ouders ook niet zo ver. Ik vond eigenlijk dat mijn zus (Marion) een mooiere naam had, terwijl zij juist een periode heeft gekend dat ze liever Maria had geheten. Zo zie je maar.
Onze kinderen hebben een niet unieke maar ook niet veel voorkomende naam. Zowel internationaal als Nederlands goed uitspreekbaar. Persoonlijk breek ik me altijd de tong over Cheyenne-achtige namen. Ik ben eigenlijk nog steeds heel blij met de namen die we onze kinderen hebben gegeven. En juist omdat de namen niet veel voorkomen, groeien ze ook in die naam.

Het idee alleen al

Als mijn dochter een jongen was geweest, dan had ze Peer geheten. Met dat idee alleen al is ze zeer ontevreden. Over haar naam heb ik haar (misschien wel daarom) nooit horen klagen.
Zus lijkt me beter dan Broer.
Groet,
Miriam Lavell (vindt Peer een mooie naam!)

Ontevreden

Ik ben niet tevreden met mijn eerste voornaam. Ik gebruik dan ook mijn tweede naam sinds ik 11 ben.
Mijn eerste naam is uniek in Nederland volgens het Meertens instituut en moet ik altijd spellen.
Dus gebruik ik mijn tweede voornaam. Mijn tweede voornaam is een niet heel veel voorkomende naam, maar wel redelijk bekend en eenvoudig te spellen.

Mijn kinderen zijn geloof ik wel tevreden, al weet de derde (5 jaar) niet te waarderen dat sommigen zijn naam voluit gebruiken, hij heeft liever de afkorting.

Mijn naam, lekker hollands

maar ook weer niet vaak voorkomend; in totaal minder dan 4000x in NL gegeven, zag ik op de website. Prima naam. Soms wat lastig met de buitenlandse contacten. Maar de engelse en franse variant is redelijk eenvoudig uit te spreken, dus dat levert geen problemen en frustaties.
Kind 1 heeft een Nederlands/Engelse naam. Schrijfwijze is engels, uitspraak is Nederlands. Dat levert nog wel eens wat aparte situaties op. Kind 2 heeft (naar ons later bleek) een naam uit de top 3. Is er desondanks niet ontevreden mee.
Wij hebben wel bewust namen aan de kinderen gegeven die in het buitenland ook makkelijk klinken.

Vrede mee

Ik ben niet echt kapot van mijn voornaam dus in die zin kan ik mezelf miet tevreden noemen. Maar ik heb er intussen vrede mee
Ik had liever de naam van mijn nichtje gehad die een half jaar eerder geboren werd maar mijn moeder had dezelfde naam als 2 van haar nichtjes en vond dat verschrikkelijk dus wilde ze mij dat niet aandoen.
Vervolgens bedacht mijn moeder dat het leuk zou zijn om mij te vernoemen naar de vroedvrouw maar die dreigde nóóit meer te helpen bij mijn moeders bevallingen (ze had bij 5 bevallingen geholpen) als ze dat zou wagen. Daar had mijn moeder best wat risico kunnen nemen, ik ben de jongste in het gezin. Maar vanwege de weerstand heeft mijn moeder uiteindelijk maar gekozen voor een naam die maar 1 letter verschilt van die van mijn nicht. Helaas, ik heb de minder mooie variant dus.
Ondertussen heb ik er wel vrede mee.

Blij

Als kind was ik niet tevreden met mijn naam, want ik wilde een gewone naam, zoals Sylvia of Jolanda of zo. In mijn geboortejaar werd mijn naam aan 8 meisjes gegeven, niet alledaags dus. Maar in de loop der jaren ben ik de naam steeds meer gaan waarderen. Het is ook erg leuk om een naamgenote te ontmoeten, dat is me in de loop der jaren drie keer gebeurd.

Mijn kinderen hebben minder originele namen, zeldzaamheid was geen voorwaarde. Oudste heeft een roepnaam die buiten onze woonplaats weinig voorkomt, maar hier heeft ze altijd wel een naamgenote op school gehad. Ze is blij met haar naam. De jongste twee zijn nog te jong om iets van hun namen te vinden.

De naam van onze dochter

komt maar 8x! voor in het Meertensinstituut, maar toch is het geen extravagante, rare, vergezochte, uitheemse of wat dan ook naam. Dat is wel leuk! Het is een combi van 2 namen waarvan beide namen de eerste lettergrepen zijn gebruikt. Helaas, ik ga hem niet noemen ivm herkenbaarheid. Maar ik vind het wel leuk dat dochter een naam heeft die heel 'normaal' is, maar bijna niet voorkomt.
Gr. Bibi

Siobhan

Ik ken een meisje dat Siobhan heet. Ik had geen flauw idee hoe dat uit te spreken. Siofan dacht ik, maar het is dus Sjifon...... En het schijnt een Engelse naam te zijn. Voor mij geen chocola van te maken, ik denk dat iedereen dat verkeerd uitspreekt.
Gr. Bibi

Als ik nu een meisje kreeg

zou ik het wellicht wel leuk vinden om haar een naam te geven die vroeger vaak voor kwam, maar nu geen meisje meer heet. Geen Gerda ofzo, maar bijv. Marion, Ellen, Monique, Sandra, Carolien enz.
Gr. Bibi

Toevallig...

begon dochter er vandaag aan tafel over, waarom we haar S hebben genoemd. Ze was er overigens wel tevreden mee. Oudste heeft een heel gewone naam die 50 - 70 keer per jaar wordt gegeven. Jongste heeft een naam die in de top 20 heeft gestaan. Die is ook tevreden, al zou ze liever "Saraline" heten, of "Saralisa".
Ik heb zelf een naam die 40-50 jaar geleden veel gegeven werd en nu nog maar een paar keer per jaar. Mijn zus heeft ook zo'n naam, toen wij jong waren waren kenden we een paar vrouwen die dezelfde naam hadden. Zij vond dat niet leuk (net een generatie jonger) en heeft haar doopnaam aangenomen.

Ik heb zelf een aparte naam

hoewel het een beetje een kaknaam is. En dat zijn mijn ouders niet direct. Mijn naam is lastig met spellen, moet hem vaak meerdere keren herhalen en ze maken er vaak een andere naam van die ik heel lelijk vind. Nou ja lekker cryptisch. Maar hij bekt goed met mijn mansnaam die lekker gewoon is.
2 kinderen hebben een wat apartere naam. Hoewel bij de een de naam voorkwam in 'bekend Nederland', het is mijn moeders achternaam. Dochter heeft een mooie simpele naam, hoort hem vaker in andere variaties. Jongste is net als oudste vernoemd, naar Oostenrijkse familie. Vond ik leuk om iets van mijn familie te combineren met mansachternaam.

Tevreden!

Mijn roepnaam is mijn tweede naam, een mooie, wat chique naam voor 55 jaar geleden. Maar mijn eerste naam is Gerritje, dus op veel offieile papieren Gerritje A, bah !
Oudste heeft zijn Koreaanse naam gehouden, (dat was 1 van de weinige dingen waar hij mee kwam) en die past precies bij zijn spleetogen en dus niet zo goed bij de achternaam. De andere kinden hebben gelukkig namen die ook in Schotland goed uit te spreken zijn, al is zoons naam een "borrel" hier, haha. Onze achternaam is hier een beroep, maar hier niet als achternaam bekend, dus altijd even uitleggen en dan heb je de lachers op de hand.

Bibi63 (ot)

Siobhan, mijn dochter's vriendin heet zo, de uitspraak is nog iets anders: Sjevon, met een lang gerekte "o". Sjifon is lekker Nederlands uitgesproken.
En dan Eoghan, weet je hoe je dat uitspreekt ? Net als Ewen. Nog eentje: Ruairidh, die hadden ze net zo goed Rory kunnen noemen. Ja je maakt wat mee hier ;o)

En padraic

heet gewoon Patrick. En tegen Meabh kun je net zo goed Miev zeggen. Ja, soms denk ik wel eens dat die Kelten het aan zichzelf te danken hebben dat hun talen bedreigd zijn.

Namen

Mijn naam is wel zo gewoontjes dat ik er helemaal niks mee heb. Ook al is het van oorsprong een buitenlandse naam. Mijn achternaam is ook buitenlands, maar helemaal niet gewoontjes. Het maakt wel een leuk geheel (allitererend, dat ook nog). Mijn zusje had wel een aparte naam en kreeg daarmee een hoop aandacht. Vond ik nooit zo leuk .
Mijn kinderen hebben normale maar geen echt veel voorkomende namen. Mijn dochter is met haar tweede naam vernoemd naar mijn nichtje. Haar voornaam is frans, daar ook een meisjesnaam, maar in Amerika een mannennaam, van dikwijls dikke lelijke mannen :-0. De kinderen dragen mijn achternaam, hoewel hun voornamen niet qua herkomst daarbij passen. Wel qua klank.
Siobhan vind ik ook een mooie naam (en ik kende hem en de uitspraak, van een zangeresje in de jaren 80, Bananarama). Maar ik vind het wel een naam die in het nederlands gegeven makkelijk kan worden verpest door een verkeerde uitspraak.
Ik dacht overigens dat Mensje naar de schrijfster was vernoemd en ik meen dat Zus wel een naam is die in Belgie meer voorkomt (Angela Schijf heeft toch een belgische man, niet?). Ik vind het zo erg niet.

Ik hoor ook geen klachten

wij hebben onze kinderen geen modenamen gegeven, maar wel namen die vaker voorkomen. Naam van oudste is daarna wel erg in opkomst gekomen, we waren kennelijk trendsetter
Ook over mijn eigen naam ben ik tevreden, maar daar heb ik wel de voorkeur gegeven aan een andere uitspraak. Mijn naam is op 2 manieren uit te spreken en waar mijn ouders altijd kozen voor uitspraak A stel ik me altijd voor met uitspraak B.

Lol puck.

Ik heb pre-cies hetzelfde.

In-grid (en niet zoals iedereen altijd zegt Ing-grid)

Ingridt

Ing-rid (Scandinavische naam, dus ik heb het aan een local gevraagd, die leerde het me zo - net als bijvoorbeeld Sigrid, dat in het Nederlands al snel Sie-grit wordt)

De zus van vroeger

Daar ken ik ook twee voorbeelden van, ja. En beide dames hadden een 'echte' naam, alleen al die broers (en vader en moeder blijkbaar ook) hielden het hun hele leven op de koosnaam Zus. Mijn oudtante Zus heeft op latere leeftijd nog geprobeerd haar eigen voornaam erin te krijgen, maar dat is nooit helemaal gelukt.
Dat is nog eens je naam kwijtraken en je functie worden, daar kan het aannemen van je mans achternaam niet tegenop.

Tante zus

Mijn oma, met 1 broer en een stuk of 4 zussen, werd ook Zus genoemd. Ook al had ze een heel andere voornaam. Ik vond het altijd heel raar dat m'n achternichtjes mijn oma "Tante Zus" noemden.
Volgens mij werd ze ook door vriendinnen en kennissen meestal Zus genoemd.

Oud meisjesboek

Ergens in een oud meisjesboek komt nog een grappig zus-dilemma voor. Er komt een meisje via familie in huis bij een jong gezin, om te helpen. Maar dat meisje wordt Zus genoemd en ach heden, het jonge dochtertje in het gezin wordt ook al met Zus of Zusje aangesproken. Daar lossen ze het uiteindelijk op door ze allebei met hun echte naam te gaan aanspreken, maar er hebben heel wat mensen hun leven lang de naam Zus gedragen volgens mij.

Ja genista,

ik weet het.

Maar toch heet IK In-grid. Tenminste, dat vind ik....

Ingrid