Omgangsregeling jongvolwassen kinderen
Hallo, ik zit al een tijdje met een issue thuis waar ik niet de juiste manier voor vind om mee om te gaan. Mijn partner heeft 2 kinderen : 24 en 20 jaar. Oudste werkt , jongste op de hogeschool. Gezien de leeftijd van de kinderen willen wij de “ omgangsregeling “ aanpassen maar weten niet goed hoe dit aan te pakken. Mijn partner heeft bang dat de kinderen zich niet meer welkom gaan voelen , maar de situatie is momenteel zo dat wij constant afhangen van de plannen van de kinderen /ex . Naar ons gevoel komen de kinderen nu enkel naar ons omdat ze het al jaren gewoon zijn , omdat het hun op sommige momenten beter uitkomt om bij ons te eten en overnachten en omdat ze vinden dat ze bij ons ook wat moeten verteren en verbruiken om zo hun moederen te “ ontlasten”. Ik druk dit misschien vreemd uit , maar echte quality time is er niet. Dit legt een enorme druk op mijn gezondheid en onze relatie , want de situatie geeft enorm veel stress. Naar mijn gevoel zou het voor iedereen beter zijn om op welbepaalde momenten ( bv uitstapje, etentje) af te spreken ipv de oude regeling te volgen. Alleen: hoe breng je dit correct aan? Iemand tips , raad of mening?
Moirmel schreef op 29-12-2023 om 18:03:
[..]
Lees nog eens het ganse topic. De jongeren verblijven vooral bij hun moeder en komen bij de vader langs wanneer hen dit uitkomt. Van een 24 jarige zou ik dit al helemaal niet accepteren en van een 18 jarige alleen met duidelijke afspraken. En neen, geen van beide zou bij mij een huissleutel hebben.
Ze hebben hun hoofdverblijfplaats gekozen, dan moeten ze daar ook maar mee omgaan.
Lees JIJ het topic nog maar even, jij bent niet de maatstaf.
Wat een koude houding richting je kinderen, ik krijg er gewoon de bibbers van.
Desideria schreef op 29-12-2023 om 21:39:
[..]
Lees JIJ het topic nog maar even, jij bent niet de maatstaf.
Wat een koude houding richting je kinderen, ik krijg er gewoon de bibbers van.
Sommige mensen hebben ook geen kinderen dus dat scheelt
Moirmel schreef op 29-12-2023 om 18:21:
[..]
Volledig onvoorstelbaar voor mij. Heb al bijna twintig jaar geen sleutel meer van mijn ouderlijk huis.
Dit vind ik juist onvoorstelbaar 😅. Al heb ik ook geen sleutel van mijn vaders huis momenteel maar dat is half uur rijden dus kom ik nooit spontaan binnen. Maar heb wel sleutel van mijn moeder en schoonouders.
Stiefdochter heeft hier ook geen sleutel maar woont op afstand dat ze zelfstandig nog niet hierheen komt. We hebben wel een sleutelkastje hangem.
Moirmel schreef op 29-12-2023 om 18:03:
[..]
Ze hebben hun hoofdverblijfplaats gekozen, dan moeten ze daar ook maar mee omgaan.
Ik heb nergens gelezen dat de kinderen gekozen hebben. Waarschijnlijk is deze regeling ontstaan door keuzes van de ouders. Bovendien kiezen kinderen überhaupt niet voor een scheiding.
Los daarvan vind ik dit een ongepast soort 'wie zich brandt moet op de blaren zitten'. Hij is toch hun vader? Ook als ze minder vaak bij hem zijn. Het is misschien juist lastiger om routines in te bouwen als kinderen minder vaak bij een ouder zijn, en de kans is groot dat zijn laissez faire houding in de opvoeding bewust of onbewust is ontstaan uit angst om de kinderen weg te jagen. Niet handig natuurlijk en helemaal niet als TO daardoor het gevoel heeft de 'strenge' te moeten zijn. Maar ook in situaties waar ouders bij elkaar zijn kan deze dynamiek ontstaan. En dan ligt de oplossing dus ook bij de twee ouders/partners. De kinderen hebben daar geen schuld aan.
Dus gewoon als volwassenen om tafel en met elkaar bespreken waar de behoeften van een ieder liggen, eerst de twee partners en dan met de kinderen samen. Belangrijkste: doe dit zonder verwijten! En ......sluit compromissen, en verwacht niet dat alles direct gaat zoals je wil / afspreekt. Evalueer af en toe.
Ana123! schreef op 29-12-2023 om 13:38:
[..]
Sorry, ik ben misschien niet geheel duidelijk geweest, ik wou het beknopt houden maar dan is het natuurlijk niet heel duidelijk. Even voor alle duidelijkheid wil ik zeggen dat er geen co ouderschap is en de kinderen enkel in het weekend en de helft van de vakanties naar ons komen en op sommige avonden enkel komen eten. Sinds de echtscheiding (+_ 15jaar geleden)zijn de kinderen het gewoon geweest om de leiding te hebben over de ouders. Zij beslisten wanneer ze wel of niet naar papa kwamen ( naargelang het hun of de mama uitkwam) , er is geen communicatie tss vader en moeder mbt de kinderen. Sinds ik samen ben met mijn partner ( +_13 jaar) heb ik er een beetje de nodige structuur ingebracht en heel veel verantwoordelijkheid en opvoeding op mij genomen. Sinds 2022 moet ik nl vr mijn gezondheid goed mijn grenzen aangeven en bewaken en dat valt niet in goede aarde bij de kinderen. Zo is de oudste enorm veranderd sinds ze een relatie heeft en heeft ze mij een half jaar genegeerd omdat ik 2 x tegen haar in was gegaan ( over iets banaals zelfs). Bij de jongste doet er zich al jaren een problematiek van ADHD, OCD, etc voor waar door de ouders niets voor werd ondernomen tot ik op de tafel klopte. Dus dat geeft mij stress en druk en heb ik het gevoel dat een deel van de “ bezoeken” zinloos is als er eigenlijk met ons geen rekening wordt gehouden en de kinderen enkel nr ons komen om niet altijd te moeten eten , wassen rn plassen bij de moeder. Daarom ook het gevoel dat we meer quality time zouden hebben om de kinderen “ anders” te zien ( meer zoals gebeurt bij kinderen die uit huis zijn )
Maar aan de andere kant...het is toch gewoon hun huis ook, net als bij moeder en komen ze toch niet op bezoek. Maar door de scheiding hebben ze nu twee huizen, waar ze thuis zijn.
En als deze regeling veranderd, bedoel je dan in de zin van, dat ze bij hun moeder in huis wel 'thuis' mogen zijn en bij jullie 'op visite' voor bijvoorbeeld een avondje langskomen? Dat lijkt mij naar moeder toe niet fair. En ook raar naar de kinderen toe. Het komt niet welkom over, die boodschap filteren ze er echt wel uit.
Ik vind je erg negatief over de kinderen. Het is vrij normaal dat kinderen de kasten plunderen, was bij de wasmachine neergooien, 'herrie' maken en op de bank hangen. Weet je zeker dat ze eten bij jullie 'meejatten' voor moeder en expres de was door jou laten doen? Ik kan me namelijk voorstellen dat er totaal geen kwade bedoeling achter zit maar het in hun ogen gewoon niet erg is om iets uit de kelderkast mee te nemen wat ze lekker vinden en bij moeder niet hebben. En die was nemen ze misschien wel mee omdat ze die kleding weer snel aanwillen en ze anders niet weten of het wel op tijd gewassen wordt. Zolang hun vader ze niet uitlegt waarom jullie dit vervelend vinden kan je hen niks kwalijk nemen.
Ik denk echt dat je moet kijken naar wat jouw man en jijzelf kunnen doen om de situatie te veranderen of draagbaarder te maken. De kinderen laten weten dat ze niet meer welkom zijn is natuurlijk geen optie. Raar dat je dat überhaupt overweegt.
Bolmieke schreef op 29-12-2023 om 16:51:
Die van 24 moet beter weten en zou zelfstandig moeten wonen, die van 20 zit misschien nog met de naweeën van de puberteit maar ik vind ze allebei te oud voor een omgangsregeling. Straks zijn ze 34 en 30 en zit je nog met een omgangsregeling....
Ja inderdaad, dat is ook mijn punt.
yette schreef op 29-12-2023 om 17:03:
[..]
Neemt hij wel zijn verantwoordelijkheid ten opzichte van jou, nu je ziek bent? Hij zou juist taken van jou over moeten nemen. Waaronder de taken die bij jou terecht zijn gekomen mbt zijn kinderen (en die eigenlijk al zijn taken zouden moeten zijn!!!). Als ik jou was, zou ik daarop aansturen. Wil hij een fatsoenlijke relatie met zijn kinderen? Dan zal hij die verantwoordelijkheid zelf moeten nemen. Ze de deur wijzen omdat zij zich als hotelgasten gedragen of omdat jij ziek bent, is een rare voorstelling van zaken. Want dat het nu te zwaar wordt, komt niet door de kinderen of door jou. Dat komt door zijn gebrek aan initiatief.
Hijzelf neemt niet zijn verantwoordelijkheid. Daar moet ik altijd zelf voor op tafel kloppen.
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 00:42:
[..]
Ja inderdaad, dat is ook mijn punt.
Je bent nogal selectief in je reacties.
Daarnaast kom je op mij over als iemand met weinig zelfreflectie. In ieder geval iemand met weinig bereidheid om naar het eigen aandeel te kijken.
Dat gaat je niet veel verder helpen.
Doemijdieglazenbol schreef op 29-12-2023 om 17:26:
volgens mij moet je, misschien onder het mom van goede voornemens, met je man om de tafel en aangeven dat je meer steun nodig hebt. Gewoon in alles, niet specifiek over de jongens.
Ik vind zelf volkomen ongepast om die jongens de wacht aan te zeggen, maar ik denk dat als je in brede zin meer steun krijgt van je man, je belastbaarheid toeneemt en je ook meer van die jongens kunt hebben. Je kunt echt niet verwachten dat hij het contact met hen nog verder beperkt.
Ik vind het best heftig hoe je over hen schrijft, alsof ze kwaadaardig zijn, kwaad in zin hebben. Daar geloof ik niets van. Maar nu beginnen met opvoeden is echt kansloos en dat lijk je te willen.
Sterkte.
Ja, dat probeer ik ook te doen , maar zulke gesprekken lopen niet altijd vlot en vergen meestal heel veel energie zonder ze iets opleveren. Nu lijkt de manier waarop ik over hun schrijf misschien kwaadaardig, maar dat is niet de bedoeling. Het is ook niet de bedoeling om het contact te beperken; alleen om het gezien hun leeftijd op een andere manier aan te pakken. Met hun “ opvoeden” ben ik al 13 jaar geleden begonnen, maar word me nu te zwaar voor mij alleen…
Desideria schreef op 29-12-2023 om 17:47:
Ik heb een hele grote kring om mij heen met aardig wat gescheiden ouders met kinderen van diverse leeftijden, en ik ken werkelijk niemand die zijn kind geen sleutel geeft. Wat ongelooflijk raar, ik kan daar echt niet bij.
Het zal wel iets vlaams zijn, maar godzijdank niet de standaard hier.
Daarnaast vind ik het echt niet chique hoe je spreekt over de kinderen van je partner, je lijkt me geen fijne stiefmoeder. Mocht je van ze houden en later warm contact willen dan is dit het moment om je houding te veranderen, later kan dat niet meer.
Ben je dan geen fijne stiefmoeder als je bepaalde grenzen aangeeft of afspraken probeert te maken? Tot vorig jaar had ik een hele goede relatie met de kinderen; de oudste kwam op een moment enkel voor mij en niet voor haar vader… maar als er dan op een bepaald moment gesprekken plaatsvinden waarin we het hebben over dingen die we graag anders zouden zien omdat mijn gezondheid het niet meer toelaat, dan veranderd plots het contact? Dat was een grote teleurstelling voor mij…
yette schreef op 29-12-2023 om 17:48:
[..]
Is dat laatste zo? Volgens mij kan iedereen, ongeacht de leeftijd, nieuwe regels leren.
Met jongvolwassenen zou ik in gesprek gaan en liever afspraken maken dan regels opleggen. Maar het kan ook beiden.
Dat denk ik ook. Is in het volwassen leven ook zo, toch. Alleen lukt het niet zo goed om afspraken te maken omdat ze al jaren gewoon zijn geweest hun zin te doen /krijgen..
Moirmel schreef op 29-12-2023 om 18:19:
[..]
Wtf, kinderen kunnen bij een regeling van co-ouderschap wel degelijk kiezen om bij één ouder te wonen.
Het gaat bij hun niet om co ouderschap
Poezie schreef op 29-12-2023 om 18:21:
[..]
Bij co-ouderschap wonen ze ook in twee huizen. Als de regeling 50/50 is, dan is er sowieso geen hoofdverblijf.
Het gaat bij hun niet om co ouderschap
Ysenda schreef op 29-12-2023 om 18:23:
[..]
Ik heb zelfs nog de sleutels van de ouders van mijn ex, we zijn al 17 jaar gescheiden. Zoon heeft de sleutels van de ouders van zowel vader als moeder van zijn vriendin en zijn vriendin die van mij en ook die van mijn ex.
Dat je nog sleutels hebt van je ex , vind ik toch wel raar. Of heb je er dan nog een super goed contact mee?
