Omgangsregeling jongvolwassen kinderen
Hallo, ik zit al een tijdje met een issue thuis waar ik niet de juiste manier voor vind om mee om te gaan. Mijn partner heeft 2 kinderen : 24 en 20 jaar. Oudste werkt , jongste op de hogeschool. Gezien de leeftijd van de kinderen willen wij de “ omgangsregeling “ aanpassen maar weten niet goed hoe dit aan te pakken. Mijn partner heeft bang dat de kinderen zich niet meer welkom gaan voelen , maar de situatie is momenteel zo dat wij constant afhangen van de plannen van de kinderen /ex . Naar ons gevoel komen de kinderen nu enkel naar ons omdat ze het al jaren gewoon zijn , omdat het hun op sommige momenten beter uitkomt om bij ons te eten en overnachten en omdat ze vinden dat ze bij ons ook wat moeten verteren en verbruiken om zo hun moederen te “ ontlasten”. Ik druk dit misschien vreemd uit , maar echte quality time is er niet. Dit legt een enorme druk op mijn gezondheid en onze relatie , want de situatie geeft enorm veel stress. Naar mijn gevoel zou het voor iedereen beter zijn om op welbepaalde momenten ( bv uitstapje, etentje) af te spreken ipv de oude regeling te volgen. Alleen: hoe breng je dit correct aan? Iemand tips , raad of mening?
Miepjecody schreef op 29-12-2023 om 16:46:
[..]
Ze zijn 20 en 24?? Totaal onherkenbaar dit gedrag hoor
Ja?? Jouw jongvolwassenen doen niet aan eten pakken als ze trek hebben of bankhangen?
Poezie schreef op 29-12-2023 om 16:48:
[..]
Ja?? Jouw jongvolwassenen doen niet aan eten pakken als ze trek hebben of bankhangen?
Je hebt niet gelezen waar ik op.reageerde dan hoor.
Die van 24 moet beter weten en zou zelfstandig moeten wonen, die van 20 zit misschien nog met de naweeën van de puberteit maar ik vind ze allebei te oud voor een omgangsregeling. Straks zijn ze 34 en 30 en zit je nog met een omgangsregeling....
Ana123! schreef op 29-12-2023 om 16:38:
[..]
Ja hoor klopt. Gaf ik eerder al aan dat uiteindelijk de schuld niet bij de kinderen ligt , maar bij de ouders…
Neemt hij wel zijn verantwoordelijkheid ten opzichte van jou, nu je ziek bent? Hij zou juist taken van jou over moeten nemen. Waaronder de taken die bij jou terecht zijn gekomen mbt zijn kinderen (en die eigenlijk al zijn taken zouden moeten zijn!!!). Als ik jou was, zou ik daarop aansturen. Wil hij een fatsoenlijke relatie met zijn kinderen? Dan zal hij die verantwoordelijkheid zelf moeten nemen. Ze de deur wijzen omdat zij zich als hotelgasten gedragen of omdat jij ziek bent, is een rare voorstelling van zaken. Want dat het nu te zwaar wordt, komt niet door de kinderen of door jou. Dat komt door zijn gebrek aan initiatief.
Bolmieke schreef op 29-12-2023 om 16:51:
Die van 24 moet beter weten en zou zelfstandig moeten wonen, die van 20 zit misschien nog met de naweeën van de puberteit maar ik vind ze allebei te oud voor een omgangsregeling. Straks zijn ze 34 en 30 en zit je nog met een omgangsregeling....
Die kinderen wonen nog thuis. Wat wilde je voorstellen? Vanaf hun 18e alleen nog op visite bij pa als het een keer uit komt en verder zoekt hun moeder het maar met ze uit?
volgens mij moet je, misschien onder het mom van goede voornemens, met je man om de tafel en aangeven dat je meer steun nodig hebt. Gewoon in alles, niet specifiek over de jongens.
Ik vind zelf volkomen ongepast om die jongens de wacht aan te zeggen, maar ik denk dat als je in brede zin meer steun krijgt van je man, je belastbaarheid toeneemt en je ook meer van die jongens kunt hebben. Je kunt echt niet verwachten dat hij het contact met hen nog verder beperkt.
Ik vind het best heftig hoe je over hen schrijft, alsof ze kwaadaardig zijn, kwaad in zin hebben. Daar geloof ik niets van. Maar nu beginnen met opvoeden is echt kansloos en dat lijk je te willen.
Sterkte.
Ik heb een hele grote kring om mij heen met aardig wat gescheiden ouders met kinderen van diverse leeftijden, en ik ken werkelijk niemand die zijn kind geen sleutel geeft. Wat ongelooflijk raar, ik kan daar echt niet bij.
Het zal wel iets vlaams zijn, maar godzijdank niet de standaard hier.
Daarnaast vind ik het echt niet chique hoe je spreekt over de kinderen van je partner, je lijkt me geen fijne stiefmoeder. Mocht je van ze houden en later warm contact willen dan is dit het moment om je houding te veranderen, later kan dat niet meer.
Doemijdieglazenbol schreef op 29-12-2023 om 17:26:
volgens mij moet je, misschien onder het mom van goede voornemens, met je man om de tafel en aangeven dat je meer steun nodig hebt. Gewoon in alles, niet specifiek over de jongens.
Ik vind zelf volkomen ongepast om die jongens de wacht aan te zeggen, maar ik denk dat als je in brede zin meer steun krijgt van je man, je belastbaarheid toeneemt en je ook meer van die jongens kunt hebben. Je kunt echt niet verwachten dat hij het contact met hen nog verder beperkt.
Ik vind het best heftig hoe je over hen schrijft, alsof ze kwaadaardig zijn, kwaad in zin hebben. Daar geloof ik niets van. Maar nu beginnen met opvoeden is echt kansloos en dat lijk je te willen.
Sterkte.
Is dat laatste zo? Volgens mij kan iedereen, ongeacht de leeftijd, nieuwe regels leren.
Met jongvolwassenen zou ik in gesprek gaan en liever afspraken maken dan regels opleggen. Maar het kan ook beiden.
Desideria schreef op 29-12-2023 om 17:47:
Ik heb een hele grote kring om mij heen met aardig wat gescheiden ouders met kinderen van diverse leeftijden, en ik ken werkelijk niemand die zijn kind geen sleutel geeft. Wat ongelooflijk raar, ik kan daar echt niet bij.
...
Lees nog eens het ganse topic. De jongeren verblijven vooral bij hun moeder en komen bij de vader langs wanneer hen dit uitkomt. Van een 24 jarige zou ik dit al helemaal niet accepteren en van een 18 jarige alleen met duidelijke afspraken. En neen, geen van beide zou bij mij een huissleutel hebben.
Ze hebben hun hoofdverblijfplaats gekozen, dan moeten ze daar ook maar mee omgaan.
Moirmel schreef op 29-12-2023 om 18:03:
[..]
Lees nog eens het ganse topic. De jongeren verblijven vooral bij hun moeder en komen bij de vader langs wanneer hen dit uitkomt. Van een 24 jarige zou ik dit al helemaal niet accepteren en van een 18 jarige alleen met duidelijke afspraken. En neen, geen van beide zou bij mij een huissleutel hebben.
Ze hebben hun hoofdverblijfplaats gekozen, dan moeten ze daar ook maar mee omgaan.
Wauw.
PhilDunphy schreef op 29-12-2023 om 18:08:
[..]
Wauw.
Namelijk?
Moirmel schreef op 29-12-2023 om 18:03:
[..]
Lees nog eens het ganse topic. De jongeren verblijven vooral bij hun moeder en komen bij de vader langs wanneer hen dit uitkomt. Van een 24 jarige zou ik dit al helemaal niet accepteren en van een 18 jarige alleen met duidelijke afspraken. En neen, geen van beide zou bij mij een huissleutel hebben.
Ze hebben hun hoofdverblijfplaats gekozen, dan moeten ze daar ook maar mee omgaan.
huh? Ik heb mijn hoofdverblijfplaats ook in mijn eigen huis, maar heb wel een sleutel van mijn moeders huis. Ik heb die sleutel echt nooit ingeleverd.
Moirmel schreef op 29-12-2023 om 18:03:
[..]
Lees nog eens het ganse topic. De jongeren verblijven vooral bij hun moeder en komen bij de vader langs wanneer hen dit uitkomt. Van een 24 jarige zou ik dit al helemaal niet accepteren en van een 18 jarige alleen met duidelijke afspraken. En neen, geen van beide zou bij mij een huissleutel hebben.
Ze hebben hun hoofdverblijfplaats gekozen, dan moeten ze daar ook maar mee omgaan.
Kinderen kiezen helemaal niet (en al helemaal niet voor een scheiding), dat doen de ouders voor ze.
Moirmel schreef op 29-12-2023 om 18:03:
[..]
Lees nog eens het ganse topic. De jongeren verblijven vooral bij hun moeder en komen bij de vader langs wanneer hen dit uitkomt. Van een 24 jarige zou ik dit al helemaal niet accepteren en van een 18 jarige alleen met duidelijke afspraken. En neen, geen van beide zou bij mij een huissleutel hebben.
Ze hebben hun hoofdverblijfplaats gekozen, dan moeten ze daar ook maar mee omgaan.
Dat ze voornamelijk bij moeder zijn maakt nog niet dat ze maar 1 thuis hebben. Ze zijn thuiswonend zowel bij moeder als bij vader.
Poezie schreef op 29-12-2023 om 18:16:
[..]
Kinderen kiezen helemaal niet (en al helemaal niet voor een scheiding), dat doen de ouders voor ze.
Ik heb mijn man en kind ooit in 2 huizen gewoond, beetje zoals een omgangsregeling en dat kostte bakken met tijd en energie trouwens. Ik kreeg pardoes grootste bewondering voor kinderen van gescheiden ouders.
