Omgangsregeling jongvolwassen kinderen
Hallo, ik zit al een tijdje met een issue thuis waar ik niet de juiste manier voor vind om mee om te gaan. Mijn partner heeft 2 kinderen : 24 en 20 jaar. Oudste werkt , jongste op de hogeschool. Gezien de leeftijd van de kinderen willen wij de “ omgangsregeling “ aanpassen maar weten niet goed hoe dit aan te pakken. Mijn partner heeft bang dat de kinderen zich niet meer welkom gaan voelen , maar de situatie is momenteel zo dat wij constant afhangen van de plannen van de kinderen /ex . Naar ons gevoel komen de kinderen nu enkel naar ons omdat ze het al jaren gewoon zijn , omdat het hun op sommige momenten beter uitkomt om bij ons te eten en overnachten en omdat ze vinden dat ze bij ons ook wat moeten verteren en verbruiken om zo hun moederen te “ ontlasten”. Ik druk dit misschien vreemd uit , maar echte quality time is er niet. Dit legt een enorme druk op mijn gezondheid en onze relatie , want de situatie geeft enorm veel stress. Naar mijn gevoel zou het voor iedereen beter zijn om op welbepaalde momenten ( bv uitstapje, etentje) af te spreken ipv de oude regeling te volgen. Alleen: hoe breng je dit correct aan? Iemand tips , raad of mening?
Wat versta je onder 'het huis op stelten zetten', TO? Wat ik lees is niet heel uitzonderlijk of 'abnormaal', maar gewoon een beetje egocentrisch gedrag wat best veel tieners en begin-twintigers kunnen laten zien. Als dat een reden is om ze geen sleutel te geven, dan zouden mijn kinderen ook hun sleutel moeten inleveren 🤔
Ik denk dat het probleem zit in dat jij hen als (onwelkom) bezoek ziet, terwijl deze kinderen eigenlijk gewoon een thuis bij hij vader zouden moeten hebben. Samenwonen met jongvolwassen kinderen gaat nu eenmaal gepaard met wat strubbelingen.
Een sleutel geven en afspraken maken is volgens mij de oplossing. En kiezen op welke slakken je zout wil leggen.
Er klinkt overigens boosheid en rancune in je berichten door, veel negatieve interpretatie van waarom ze doen wat ze doen. Ook in sommige reacties hier vind ik je wat defensief, een beetje onprettig. Kan het zijn dat je zelf door je gezondheidsproblemen minder geduld hebt en prikkelbaarder bent? Daardoor minder van ze kan hebben?
Vooropgesteld ik heb een slecht contact met mijn stiefouder en daarom ben ik misschien gekleurd , maar jij komt niet echt alsof je je huis ik ziet als hun huis. Kinderen die zich onwelkom voelen hebben ook vaker " schijt" aan alles.
Coreopsis schreef op 29-12-2023 om 16:18:
[..]
Dat klinkt alsof het probleem vooral bij je partner ligt. En niet zozeer bij zijn kinderen. Heb je wel eens een goed gesprek met hem hierover gehad?
Oh ja , al heel vaak. Hij zegt vaak : je hebt gelijk maar dat durf ik niet zeggen, zeg jij dag maar…En dat maakt het voor mij ook zo zwaar. We staan niet met 2 als ouders tov de kinderen. En nu zijn de kinderen misschien jong volwassen , maar dit is al altijd zo geweest sinds we samen zijn… En aangezien het vorig jaar duidelijk werd dat dit invloed had op mijn gezondheid, moet ik wel grenzen stellen en mezelf beschermen. En dat kan niet enkel door wat hiervoor zl een aantal keer werd geschreven ; dat ik dan maar nr de wellness of op hotel moet gaan
Ana123! schreef op 29-12-2023 om 16:13:
[..]
Bv. Nee dat lukt nu niet omdat…. Of bv in 2020 met de opkomst van Covid, durfde hij niet tegen de kinderen te zeggen dat als ze thuiskwamen eerst hun handen moesten wassen( kwamen van school, openbaar vervoer) , of bv toen de kinderen nog kleiner waren : het is nu bedtijd..,
Dus je partner is makkelijk en vindt meer goed dan jij. Maar ik lees geen heel grote dingen, maar dat zie jij misschien anders?
Ben jij misschien gaan compenseren voor zijn gebrek aan doortastendheid en zijn vermijdende gedrag? Dat lijkt me eerder iets om met hem op te pakken dan met de kinderen. De kinderen kunnen er niks aan doen dat jullie hier zo anders in staan.
Poezie schreef op 29-12-2023 om 15:46:
[..]
Wat vind jouw partner ervan dat jij zo over zijn zoon denkt? Zolang het huis (ook) van je partner is, is het ook van zijn zoon. Sterker nog: mocht jouw partner overlijden dan is het huis voor de helft officieel ook van zijn zoon. (Er vanuit gaande dat het huis nu van jullie beide is.)
Voor een zeer groot deel denkt hij hetzelfde over de situatie, alleen wil ik hem misschien een gepaste oplossing bieden waar iedereen zich in kan vinden en zich misschien ook beter bij voelt. En als mijn partner zou overlijden blijft het huis van mij tot in overlijdt… maar daar gaat het hier niet over denk ik…
kaatjecato schreef op 29-12-2023 om 16:30:
[..]
Dus je partner is makkelijk en vindt meer goed dan jij. Maar ik lees geen heel grote dingen, maar dat zie jij misschien anders?
Mijn partner is makkelijker omdat hij een volger is… en anderen de leiding laat nemen
Ana123! schreef op 29-12-2023 om 16:13:
[..]
Bv. Nee dat lukt nu niet omdat…. Of bv in 2020 met de opkomst van Covid, durfde hij niet tegen de kinderen te zeggen dat als ze thuiskwamen eerst hun handen moesten wassen( kwamen van school, openbaar vervoer) , of bv toen de kinderen nog kleiner waren : het is nu bedtijd..,
Wat een ongelooflijk slappe houding! Hij neemt dus gewoon geen verantwoordelijkheid. Ik denk dat je hier het echte probleem benoemt.
Die kinderen doen namelijk niet zoveel raars. Jongelui kunnen zich nou eenmaal verwend gedragen en zullen niet zo snel uit zichzelf hun handen uit hun mouwen steken. En ze hebben voortdurend honger. Dus kasten plunderen, dat hoort erbij. Als je daarover geen afspraken maakt. En zonder afspraken en regels, kan je ze het zelfs niet verwijten.
Jouw probleem is ontstaan door gebrek aan verantwoordelijkheid van vaders kant. Dat is ook waar je de oplossing moet zoeken. Niet bij een strenger deurbeleid waardoor je 'het probleem' buiten houdt.
kaatjecato schreef op 29-12-2023 om 16:22:
Wat versta je onder 'het huis op stelten zetten', TO? Wat ik lees is niet heel uitzonderlijk of 'abnormaal', maar gewoon een beetje egocentrisch gedrag wat best veel tieners en begin-twintigers kunnen laten zien. Als dat een reden is om ze geen sleutel te geven, dan zouden mijn kinderen ook hun sleutel moeten inleveren 🤔
Ik denk dat het probleem zit in dat jij hen als (onwelkom) bezoek ziet, terwijl deze kinderen eigenlijk gewoon een thuis bij hij vader zouden moeten hebben. Samenwonen met jongvolwassen kinderen gaat nu eenmaal gepaard met wat strubbelingen.
Een sleutel geven en afspraken maken is volgens mij de oplossing. En kiezen op welke slakken je zout wil leggen.
Er klinkt overigens boosheid en rancune in je berichten door, veel negatieve interpretatie van waarom ze doen wat ze doen. Ook in sommige reacties hier vind ik je wat defensief, een beetje onprettig. Kan het zijn dat je zelf door je gezondheidsproblemen minder geduld hebt en prikkelbaarder bent? Daardoor minder van ze kan hebben?
Ja, uiteraard heb ik door mijn gezondheidsproblemen minder geduld en energie.
yette schreef op 29-12-2023 om 16:34:
[..]
Wat een ongelooflijk slappe houding! Hij neemt dus gewoon geen verantwoordelijkheid. Ik denk dat je hier het echte probleem benoemt.
Die kinderen doen namelijk niet zoveel raars. Jongelui kunnen zich nou eenmaal verwend gedragen en zullen niet zo snel uit zichzelf hun handen uit hun mouwen steken. En ze hebben voortdurend honger. Dus kasten plunderen, dat hoort erbij. Als je daarover geen afspraken maakt. En zonder afspraken en regels, kan je ze het zelfs niet verwijten.
Jouw probleem is ontstaan door gebrek aan verantwoordelijkheid van vaders kant. Dat is ook waar je de oplossing moet zoeken. Niet bij een strenger deurbeleid waardoor je 'het probleem' buiten houdt.
Ja hoor klopt. Gaf ik eerder al aan dat uiteindelijk de schuld niet bij de kinderen ligt , maar bij de ouders…
Ana123! schreef op 29-12-2023 om 16:28:
[..]
Oh ja , al heel vaak. Hij zegt vaak : je hebt gelijk maar dat durf ik niet zeggen, zeg jij dag maar…En dat maakt het voor mij ook zo zwaar. We staan niet met 2 als ouders tov de kinderen. En nu zijn de kinderen misschien jong volwassen , maar dit is al altijd zo geweest sinds we samen zijn… En aangezien het vorig jaar duidelijk werd dat dit invloed had op mijn gezondheid, moet ik wel grenzen stellen en mezelf beschermen. En dat kan niet enkel door wat hiervoor zl een aantal keer werd geschreven ; dat ik dan maar nr de wellness of op hotel moet gaan
Wat een gemakzuchtige eikel. Hij is dus inderdaad het probleem.
Moirmel schreef op 29-12-2023 om 15:42:
[..]
Neen, ze hebben duidelijk gekozen om bij hun moeder te wonen en maken van de vader gebruik als uitvalsbasis.
Als onze stiefzoon 18 is en hij besluit om grotendeels bij zijn vader te wonen, dan verwacht ik inderdaad dat hij hier zijn huissleutels inlevert, afspreekt wanneer hij hier langskomt en niet verwacht dat het hier een hotel is.
Dat is wat ik bedoel. Ze wonen bij hun moeder , maar “ gebruiken” de vader…
Ana123! schreef op 29-12-2023 om 15:36:
[..]
Dank u.
Ik leverde niet mijn sleutel in. Krijg ik ook een dank u?
Moirmel schreef op 29-12-2023 om 15:39:
Waarom blijft iedereen het hier in hemelsnaam over een omgangsregeling hebben? De kinderen zijn ruim volwassen, dan is het toch niet meer normaal dat je bij je ouders binnenvalt wanneer het jou uitkomt.
En als ze dat wel normaal zouden vinden, dan hoort daar kostgeld tegenover te staan en duidelijke regels.
Volgens mij doet vooral to dat. Iedereen heeft het toch over: ga je eigen gang, want jong-volwassenen?
Ana123! schreef op 29-12-2023 om 16:40:
[..]
Dat is wat ik bedoel. Ze wonen bij hun moeder , maar “ gebruiken” de vader…
Wat een ongelooflijke k*t opmerking. Die vader hoort er te zijn voor zijn kinderen, als jij dat "gebruiken" noemt heb je het fenomeen "ouder" niet begrepen.
Poezie schreef op 29-12-2023 om 15:07:
[..]
Welkom in de wereld van jong volwassenen
Ze zijn 20 en 24?? Totaal onherkenbaar dit gedrag hoor
