Omgangsregeling jongvolwassen kinderen
Hallo, ik zit al een tijdje met een issue thuis waar ik niet de juiste manier voor vind om mee om te gaan. Mijn partner heeft 2 kinderen : 24 en 20 jaar. Oudste werkt , jongste op de hogeschool. Gezien de leeftijd van de kinderen willen wij de “ omgangsregeling “ aanpassen maar weten niet goed hoe dit aan te pakken. Mijn partner heeft bang dat de kinderen zich niet meer welkom gaan voelen , maar de situatie is momenteel zo dat wij constant afhangen van de plannen van de kinderen /ex . Naar ons gevoel komen de kinderen nu enkel naar ons omdat ze het al jaren gewoon zijn , omdat het hun op sommige momenten beter uitkomt om bij ons te eten en overnachten en omdat ze vinden dat ze bij ons ook wat moeten verteren en verbruiken om zo hun moederen te “ ontlasten”. Ik druk dit misschien vreemd uit , maar echte quality time is er niet. Dit legt een enorme druk op mijn gezondheid en onze relatie , want de situatie geeft enorm veel stress. Naar mijn gevoel zou het voor iedereen beter zijn om op welbepaalde momenten ( bv uitstapje, etentje) af te spreken ipv de oude regeling te volgen. Alleen: hoe breng je dit correct aan? Iemand tips , raad of mening?
Pief schreef op 30-12-2023 om 11:35:
[..]
Ik vind dit een ongezond topic. TS kiest alleen de haar bevestigende reacties uit of vragen waarbij ze de kans krijgt om zichzelf te bevestigen.
Het zegt heel veel dat TS niet op kritische reacties reageert of vragen waarin het antwoord misschien niet zo in haar mooie/zielige slachtofferverhaal past.
Het komt op mij bijzonder manipulatief over en dat zegt ook wel wat over de situatie daar thuis.
Ik denk dat ik hier al op élke reactie heb geantwoord.
Bakblik schreef op 30-12-2023 om 11:43:
[..]
Ik denk dat je je man duidelijk moet maken dat hij geen "beste vriendjes" met zijn kinderen kan zijn. Dat hij de ouderrol moet pakken. Dat had hij al moeten doen bij de scheiding. En ja dat gaat vervelend voelen voor de kinderen. Als hij jou niet kwijt wil moet HIJ iets gaan doen aan deze situatie. Als hij door blijft gaan zoals hij nu doet loopt jullie relatie op een bepaald moment stuk.
Klopt
Mevrouw75 schreef op 30-12-2023 om 11:46:
[..]
Maar bij kinderen ís het geven en geven zonder te nemen. Daarnaast, als jij opeens grenzen aan gaat geven is voor hun de status quo ook opeens eenzijdig verandert.
Natuurlijk , dat is ook zo . Maar gezien de leeftijd zouden zij toch ook begrip kunnen/mogen hebben.
Pief schreef op 30-12-2023 om 11:48:
[..]
Dat gaat vervelend voelen voor de kinderen? Ze hebben de sleutel moeten inleveren van het huis waar ze deels wonen. En nu gaan ze te horen krijgen dat ze alleen nog maar op speciale momenten welkom zijn. Dus ze worden het huis uitgezet.
Dat is wel heel wat anders dan het gesprek aangaan over wat vaker meehelpen of een keertje koken, he?
Ze hebben nooit een sleutel gehad , moeten hem dus ook niet inleveren. Gesprekken over meehelpen ed, zijn er al vaak geweest, maar halen niets uit.
Mevrouw75 schreef op 30-12-2023 om 11:49:
[..]
Opmerkingen naar anderen achter je rug om kun je gewoon negeren en als het onderling is in jouw bijzijn kun je ze toch nog steeds afkappen.
Het is nooit in mijn bijzijn. Dan zou ik het inderdaad kunnen afkappen.
Pief schreef op 30-12-2023 om 11:51:
[..]
Dan hadden ze de helft van de tijd bij jullie gewoond. Ik krijg nou niet bepaald het idee dat dat beter was geweest.
Dat zou heel zwaar zijn geweest voor mij of eventuele andere partner…
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 12:50:
[..]
Dat zou heel zwaar zijn geweest voor mij of eventuele andere partner…
Heb je ook begrip voor de moeder van deze jong volwassenen? die heeft namelijk wel jarenlang in die situatie gezeten.
tja, als jij het gesprek niet meer aan wil gaan, rest je niet zoveel meer, lijkt me? Of je mentaal terugtrekken of ook fysiek vertrekken of of toch grenzen trekken en je er zelf aan houden (rekening houdend dat er wat gemopper en weerstand zal volgen, daar gewoon doorheen), of doormodderen.
zit het je zo hoog dat je liever alleen bent, dus bij je man weggaat? Want als je niet meer wil praten, lijkt me dat uiteindelijk onvermijdelijk.
Moirmel schreef op 30-12-2023 om 12:24:
[..]
Dat is volgens mij het minimumbedrag tot ze twaalf zijn en voor eerste kind hé, het tweede kind krijgt iets meer dan 180 euro, het derde en volgende rond de 250.
Concreet voorbeeld: onze zoon heeft een meervoudige handicap, is elf en voor hem bedraagt het kindergeld (noemt groeipakket tegenwoordig) iets meer dan 300 euro per maand.
Zij krijgen momenteel +_165€ voor 1 kind
Moirmel schreef op 30-12-2023 om 12:25:
[..]
Is dat zo ook vastgelegd bij de rechtbank destijds? Vind het maar een vreemde regeling.
Zij zijn gescheiden met EOT
Poezie schreef op 30-12-2023 om 12:53:
[..]
Heb je ook begrip voor de moeder van deze jong volwassenen? die heeft namelijk wel jarenlang in die situatie gezeten.
Oh ja, jaren zelfs en er ook steeds voor opgekomen. Totdat ik te weten ben gekomen hoe zij over mij/ons praatte en de dingen via de kinderen naar haar hand zette
Doemijdieglazenbol schreef op 30-12-2023 om 12:55:
tja, als jij het gesprek niet meer aan wil gaan, rest je niet zoveel meer, lijkt me? Of je mentaal terugtrekken of ook fysiek vertrekken of of toch grenzen trekken en je er zelf aan houden (rekening houdend dat er wat gemopper en weerstand zal volgen, daar gewoon doorheen), of doormodderen.
zit het je zo hoog dat je liever alleen bent, dus bij je man weggaat? Want als je niet meer wil praten, lijkt me dat uiteindelijk onvermijdelijk.
Ik wil wel praten, maar heb er momenteel geen energie voor. En ja , op sommige momenten zou ik liever alleen zijn. Dat zou mij denk ik een enorme rust brengen
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 13:03:
[..]
Oh ja, jaren zelfs en er ook steeds voor opgekomen. Totdat ik te weten ben gekomen hoe zij over mij/ons praatte en de dingen via de kinderen naar haar hand zette
Ten opzichte van wie ben je voor haar opgekomen? En via wie heb je gehoord hoe ze over jou praatte? En welke "dingen" zette ze via de kinderen naar haar hand?
Wellicht ligt de kern erin dat jij hun moeder op een of andere manier als een bedreiging ziet voor jou.
Ik denk dat de oplossing van dit probleem bij jezelf ligt, TO. Hoe graag je ook deze verantwoordelijkheid op anderen probeert af te schuiven.
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 12:46:
[..]
Natuurlijk , dat is ook zo . Maar gezien de leeftijd zouden zij toch ook begrip kunnen/mogen hebben.
Gezien de leeftijd zouden ze dat moeten hebben.......
Maar is dat ze voorgeleefd? Is de jongste met de diagnose in staat tot iets van empathie? Heeft moeder ze "opgestookt" vooral tegen de nieuwe partner van vader te zijn?
