Omgangsregeling jongvolwassen kinderen
Hallo, ik zit al een tijdje met een issue thuis waar ik niet de juiste manier voor vind om mee om te gaan. Mijn partner heeft 2 kinderen : 24 en 20 jaar. Oudste werkt , jongste op de hogeschool. Gezien de leeftijd van de kinderen willen wij de “ omgangsregeling “ aanpassen maar weten niet goed hoe dit aan te pakken. Mijn partner heeft bang dat de kinderen zich niet meer welkom gaan voelen , maar de situatie is momenteel zo dat wij constant afhangen van de plannen van de kinderen /ex . Naar ons gevoel komen de kinderen nu enkel naar ons omdat ze het al jaren gewoon zijn , omdat het hun op sommige momenten beter uitkomt om bij ons te eten en overnachten en omdat ze vinden dat ze bij ons ook wat moeten verteren en verbruiken om zo hun moederen te “ ontlasten”. Ik druk dit misschien vreemd uit , maar echte quality time is er niet. Dit legt een enorme druk op mijn gezondheid en onze relatie , want de situatie geeft enorm veel stress. Naar mijn gevoel zou het voor iedereen beter zijn om op welbepaalde momenten ( bv uitstapje, etentje) af te spreken ipv de oude regeling te volgen. Alleen: hoe breng je dit correct aan? Iemand tips , raad of mening?
Miepjecody schreef op 29-12-2023 om 19:31:
[..]
Dit precies!
Hier ook zo, mijn zus en ik hebben beiden een sleutel van mijn moeder, omgekeerd ook. Onze samenwonende zoon heeft ook nog altijd een sleutel van ons huis zodat hij (en vriendin) binnen kunnen als wij er niet zijn of al liggen slapen in geval ze uit gaan. Maar hij laat het altijd van tevoren weten als ze plannen hebben hierheen te komen en blijven een aantal dagen. Eten veel maar zijn beslist niet te beroerd om tussendoor zelf even boodschappen te halen en we houden rekening met elkaar tijdens die dagen.
Om jezelf onmiddellijk al iets te ontlasten, kun je wel gewoon aankondigen dat je stopt hun was voor ze te doen. Dat kunnen ze natuurlijk prima zelf. En als ze dat nog nooit gedaan hebben (wat ik schokkend zou vinden), dan leg je het eerst even uit, desnoods met een briefje dat je op de wasmachine plakt.
Ik zou ook gewoon veel vaker mijn eigen plan trekken, laat vader en kinderen het maar even uitzoeken rond etenstijd, ga naar een vriendin, familie, uit eten en/of naar de bioscoop of sportschool rond die tijd, zodat ze het allemaal zelf moeten oplossen. Komt goed, of niet, maar dat is dan niet jouw probleem.
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 00:58:
[..]
Ben je dan geen fijne stiefmoeder als je bepaalde grenzen aangeeft of afspraken probeert te maken? Tot vorig jaar had ik een hele goede relatie met de kinderen; de oudste kwam op een moment enkel voor mij en niet voor haar vader… maar als er dan op een bepaald moment gesprekken plaatsvinden waarin we het hebben over dingen die we graag anders zouden zien omdat mijn gezondheid het niet meer toelaat, dan veranderd plots het contact? Dat was een grote teleurstelling voor mij…
Is dat ooit ook duidelijk uitgesproken onder elkaar? En hoe zijn die gesprekken van tevoren verlopen toen je aangaf dingen anders te willen vanwege je gezondheid? Ik vind het namelijk vreemd dat het contact eerst goed is en daarna ineens niet meer.
Due-scimmie schreef op 30-12-2023 om 07:12:
[..]
De kinderen zijn volwassen. Die moeten dit soort zaken nu ook zelf kunnen communiceren.
Ja , uiteraard zijn de kinderen nu “ volwassen”, maar jaren geleden nog niet en ik heb het over die tijd ….
IMI-x2 schreef op 30-12-2023 om 08:21:
Om jezelf onmiddellijk al iets te ontlasten, kun je wel gewoon aankondigen dat je stopt hun was voor ze te doen. Dat kunnen ze natuurlijk prima zelf. En als ze dat nog nooit gedaan hebben (wat ik schokkend zou vinden), dan leg je het eerst even uit, desnoods met een briefje dat je op de wasmachine plakt.
Ik zou ook gewoon veel vaker mijn eigen plan trekken, laat vader en kinderen het maar even uitzoeken rond etenstijd, ga naar een vriendin, familie, uit eten en/of naar de bioscoop of sportschool rond die tijd, zodat ze het allemaal zelf moeten oplossen. Komt goed, of niet, maar dat is dan niet jouw probleem.
Probeer ik ook zo vaak mogelijk te doen…
Poezekat schreef op 30-12-2023 om 08:33:
[..]
Is dat ooit ook duidelijk uitgesproken onder elkaar? En hoe zijn die gesprekken van tevoren verlopen toen je aangaf dingen anders te willen vanwege je gezondheid? Ik vind het namelijk vreemd dat het contact eerst goed is en daarna ineens niet meer.
Ja daar zijn duidelijke gesprekken over geweest en op het moment van gesprek wordt alles beaamt en geven ze aan het te begrijpen en achteraf werd ik dan genegeerd en/of werden er opmerkingen over gegeven…
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 09:12:
[..]
Probeer ik ook zo vaak mogelijk te doen…
Niet proberen. Gewoon DOEN.
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 09:01:
[..]
Ja , uiteraard zijn de kinderen nu “ volwassen”, maar jaren geleden nog niet en ik heb het over die tijd ….
Het valt mij op dat je veel teruggrijpt op het verleden en daar veel pijn en frustratie zit. Dat begrijp ik ook wel, maar het verleden ga je niet meer veranderen. Probeer dat verleden (eventueel met hulp) los te laten, te verwerken. En richt je op het gesprek dat je hierover met je partner gaat hebben over de nabije toekomst.
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 09:12:
[..]
Probeer ik ook zo vaak mogelijk te doen…
Wat hier thuis helpt, omdat ik vanwege een aandoening minder energie heb, is dat ik 2 uur per dag 'niet thuis' ben. Ik kruip dan in bed of achter mijn bureau, en als ik beneden blijf, zet ik mijn noise cancelling koptelefoon op. Het duurde even voor deze pauze voor mezelf en de kinderen geïmplementeerd was, maar inmiddels laat iedereen me dan met rust. Inmiddels is het hier zó gewoon dat ik me ook terug trek als er logées zijn. Zoals nu mijn schoonmoeder. Ze zoeken het maar even uit met elkaar. Ik kan niet meer 24/7 aan staan voor anderen. Heb die pauze echt nodig voor mezelf en zodat ik de rest van de dag leuk door kom.
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 00:58:
[..]
Ben je dan geen fijne stiefmoeder als je bepaalde grenzen aangeeft of afspraken probeert te maken? Tot vorig jaar had ik een hele goede relatie met de kinderen; de oudste kwam op een moment enkel voor mij en niet voor haar vader… maar als er dan op een bepaald moment gesprekken plaatsvinden waarin we het hebben over dingen die we graag anders zouden zien omdat mijn gezondheid het niet meer toelaat, dan veranderd plots het contact? Dat was een grote teleurstelling voor mij…
Wat verandert er dan in het contact en wat hebben jullie in die gesprekken besproken?
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 01:24:
[..]
Ik heb geprobeerd om het los te laten ( en heb fit +_ 1 jaar volgehouden) , mijn partner meer zélf de zaakjes te laten regelen, alleen heeft dit een nog grotere afstand gecreëerd en brengt het mij blijkbaar toch onrust. Als de kinderen bij ons zijn kunnen ze eten zoveel/wat ze willen, maar niet “ hun zakken vullen” omdat de moeder de “ minder bedeelde” speelt. Moest zij het echt financieel moeilijker hebben zou ik de eerste zijn om eten ed mee te geven… Van koken , boodschappen doen en zelf de was doen is bij ons geen sprake
Die kinderen zijn dus speelbal tussen de driehoek: hun moeder, hun vader en jou. Het lijkt alsof jullie jullie grieven over elkaar via de kinderen spelen. Stap daar uit.
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 09:16:
[..]
Ja daar zijn duidelijke gesprekken over geweest en op het moment van gesprek wordt alles beaamt en geven ze aan het te begrijpen en achteraf werd ik dan genegeerd en/of werden er opmerkingen over gegeven…
Die bounce je terug dat daar afspraken over gemaakt zijn en dat je geen zin hebt in opmerkingen/opmerkingen een beetje flauw zijn en kappen nou. Ik ben ziek.
Negeren buit je uit, lekker rustig. Ga jij ook wat voor jezelf doen.
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 09:12:
[..]
Probeer ik ook zo vaak mogelijk te doen…
Maar kan het zo zijn dat die kinderen dat op een negatieve manier opvatten? In de zin van dat ze voelen dat je hun 'niet moet' en dat daardoor de onderlinge band zo veranderd is? Dat ze de fijne band zelf ook missen?
Je kan gewoon niet de kinderen hun sleutels laten inleveren en denken dat je dan de band tussen jullie niet beschadigt.
En als je aangeeft dat jullie huis niet meer hun thuis is, door ze alleen nog op speciale momenten te willen zien, dan wordt dat alleen nog maar erger. Dat is toch niet zo lastig te begrijpen? Alles wat je hier nu oppert maakt het erger, niet beter.
Deze vraag beantwoord je niet; draagt je man financieel bij aan de kinderen, of draait de moeder voor alle kosten op? Jongvolwassen zijn slim he. Die hebben dat in de gaten.
Je rust zul je op een andere manier moeten vinden. Creëer een eigen plekje in huis, laat je man lekker de was doen of laat hem regelen dat de kinderen het zelf doen. Hetzelfde geldt voor koken.
Ysenda schreef op 30-12-2023 om 06:52:
[..]
Maar dat blijft een probleem van vader die niets doet waar jij je aan ergert.
Hij heeft al die jaren niet opgevoed, geen regels gesteld, dan kun je niet van de kinderen verwachten dat het ineens veranderd, zelfs niet als jij het al die jaren wel hebt gedaan.
Dan ven je toch maar de 'stief' een vrij ondankbare rol.
Maar niet altijd kan de vader hier iets aan doen....mss had hij graag meer mee willen opvoeden en beslissingen willen nemen. Maar heeft de kans niet gekregen. Het is soms niet zo simpel allemaal.
