Nieuwe ouderschapsvormen
Na vele jaren in andere Westerse landen te hebben gewoond, merk ik hoe anders de meeste Nederlanders volwassenen met kinderen en jongeren omgaan dan wat wij in/van het buitenland gewend zijn.
Ik kom net een mogelijkheid tegen om Alfie Kohn naar Nederland te halen. Hij probeert de manier waarop we kinderen 'zien' te veranderen en een meer meedogende manier van opvoeden: 'met hen meewerken', te bevorderen. Voor geinteresseerden: http://www.liveondemand.com/event/detail/61
Veranderen
Het onderwijs heeft nogal wat veranderingen voor de kiezen gehad. Lijkt me geen goed idee. Ontveranderen is misschien een beter idee. Gewoon elke school naar bevind van zaken de ruimte geven om zo goed mogelijk te functioneren.
Knurf, ja
Tsja, eigenlijk ben ik (en partner) juist zo'n brave, volgzame burger. Maar zoon dus niet. Hoewel hij er vreselijk door/mee in de knel is gekomen (vreselijk onzeker etc) heeft hij altijd kritisch nagedacht en wist hij al heel vroeg wat goed voor hem was. Dwang etc werkt bij hem absoluut niet, hij is voor de kleinste suggestie die kant uit al allergisch. (maar men noemt dat graag eigenwijs of koppig, of erger) En dat proef ik wel in alles wat Marianne betoogt, dus ja, ik denk zeker dat waar zij voor staat bij zoon prima zou werken.
Omdat zoon niet zou gedijen bij thuisonderwijs en ik dat ook niet zou kunnen regelen, zijn we verplicht uit te zien naar particuliere initiatieven. Die zijn er wel, maar er wordt iid fors op neergekeken, er zitten vreselijk veel haken en ogen aan en bovendien kunnen we het eigenlijk niet betalen.
Door de meningen hier te lezen begrijp ik zoon wel weer iets beter. Hij moet ook heel vaak het gevoel hebben dat er met hem iets mis is, want bijna niemand herkent zijn belevingen.
En ohja, iemand schreef iets over dat aanpassen zo goed zou zijn om te leren verantwoordelijkheid te dragen etc, zoon is verantwoordelijker dan menig volwassene die ik ken. Hij heeft respect voor alles en iedereen, hij wil alleen graag wat meer met rust gelaten worden.
Boterbloem
Natuurlijk zijn er kinderen die erg moeilijk binnen het onderwijs systeem passen. Voor die kinderen zou inderdaad thuis onderwijs een goede oplossing zijn. Jij geeft aan dat dit voor jouw zoon ook geen oplossing is. Dat kan natuurlijk. Je zult altijd mensen (kinderen) houden voor wie een zeer individuele oplossing nodig is. Als jouw zoon iets nodig heeft wat dusdanig afwijkend is van wat scholen te bieden heeft en thuisonderwijs daarbij niet de oplossing is dan zal het lastig zijn want schoolsonderwijs is per definitie op de massa gericht.
Ik denk dat mensen ook niet zozeer vallen over Marianne's suggestie dat meer flexibiliteit prettig is en dat er kinderen zijn die niet in het systeem passen maar meer dat het onderwijs in Nederland dramatisch slecht is vergeleken met het 'buitenland'
Zelf woon ik in Frankrijk. Hier heb je openbare scholen en die gebruiken allemaal ongeveer dezelfde methodes. Daarnaast heb je prive scholen. Een groot deel daarvan heeft een overeenkomst met de staat waardoor de scholen subsidie krijgen. De meeste prive scholen zijn katholiek en onderscheiden zich alleen van de openbare scholen doordat er een kruis in de klas hangt en er af en toe over Jezus wordt gesproken. Daarnaast heb je dan ook nog wel Montessori, Steiner scholen en andere scholen met een vernieuwde pedagogiek maar dat zijn er niet zoveel en deze scholen kun je vooral in de grote steden vinden. Op het platteland heb je vaak weinig keuze. Wel kun je hier kiezen voor thuisonderwijs en dat is een groot pluspunt. Echter wat scholen betreft heb je in Nederland echt meer keuze tussen scholen met verschillende pedadogische methodes. Hier zou je zoon wat dat betreft ook niet binnen het systeem vallen.
In elk geval gaat Marianne's verhaal hier afgezien van het thuisonderwijs niet op.
Ik kan me voorstellen dat Marianne zich sterk wil maken voor meer vrijheid betreffende thuisonderwijs in Nederland en dat doel steun ik van harte maar laat haar dit dan duidelijk formuleren in haar berichten. In Nederland is inderdaad thuisonderwijs lastig (hoewel nog altijd stukken makkelijker dan in Duitsland of Italie) dus hier valt inderdaad nog wat werk te verzetten.
Echter in haar berichten haalt Marianne alles (thuisonderwijs, pedagogiek, onderwijs systeem, opvoeding) door elkaar waardoor niemand er meer wijs uit kan worden. Mijn kritiek betreft dan ook vooral dat. Niet zozeer het concept thuisonderwijs want daar ben ik in principe redelijk voorstander van.
