Moederschap versus werk
Hallo
Zal ik mezelf kort voorstellen…mama van 2 meisjes van 3.5 en 5jr
Gehuwd, werkend
Hoe te beginnen?
Ik val met de deur in huis en kom tot de conclusie dat ik me géén goede moeder voel met momenten. Het laatste jaar merk ik ook dat die momenten waarop ik dit voel meer en meer aanwezig zijn.
Ik voel me tekort schieten als moeder. Vraag me af of dit hetgeen is wat ik wou ‘een stresskieken als moeder zijn’…?
Korte schets : mijn man en ik waren ready voor kids in 2009. We waren toen begin 30. In 2017 werd ons eerste dochter geboren en in 18 onze 2de. Onze kinderen zijn het resultaat van een lang ferti traject. Details ga ik besparen, daar wordt niemand gelukkig van maar ‘eind goed al goed’.
Toen ze beide niet naar school gingen hadden we besloten dat ik deeltijds zou werken om ook de kosten van de opvang wat te drukken. Sedert ons jongste ook naar school gaat ben ik opnieuw meer uren gaan werken in de veronderstelling dat dit wel haalbaar was, wat het ook wel is, maar dan wel ten koste van de kinderen.
Ja het is leuk om meer te verdienen, maar er hangt ook een prijskaartje aan vast nl dat ik vind dat we minder tijd hebben om ‘actief’ bezig te zijn met onze kids alsook geen tijd meer hebben om samen nog iets te doen.
We komen thuis en zijn moe van het werk, zetten ons kids voor de tv …want dan dienen we te koken, was te doen…en tegen 19u-20u dienen we toch te proberen om alles rond te krijgen zodat onze kids op tijd in bed liggen.
Resultaat : 2 gestreste ouders, vitten tegen elkaar, kort tegen de kinderen…leutig dus
Beroep doen op onze eigen ouders om de kids op te halen of dergelijke meer zit er niet in. Beide onze ‘ouder’ zijn hoogbejaard en hebben zelf hulp nodig om thuis nog te kunnen functioneren.
Ik ben dus aan het overwegen om terug deeltijds te gaan werken. Zodoende heb ik dan overdag tijd om alles ivm het huishouden te doen en kan ik mijn kids ophalen aan de schoolpoort.
Heb ik ook tijd om mijn bejaarde vader meer te gaan bezoeken en lijkt het me dat iedereen dan wat meer ademruimte zou hebben...Maar dan voel ik me alweer schuldig naar mijn man toe en vreemd genoeg naar de maatschappij. Voelt het voor mij aan als profiteren, falen... vreemd
Ik ben gevoelig voor andermans ‘verwachtingen’ en het beeld dat iedereen het nu ‘druk, druk, druk heeft’. Voel me verplicht om ook deel te nemen aan de ratrace…
Ik heb dus nog wat werk voor de boeg om wat assertiever te worden 
Dus vroeg ik me af hoe jullie alles draaiende houden? Tips, adviezen…
Wie werkt er zelf als moeder deeltijds? Wat vinden jullie ervan?
Bedankt alvast…emo Azouk
Pejeka1 schreef op 11-04-2022 om 17:56:
[..]
Het huishouden is dan wellicht geen dagtaak, maar de bedden moeten toch elke week verschoond, de gordijnen een keer gewassen, de slaapkamers grondig gestofzuigd (ook onder de bedden, waar de grootste stofnesten liggen), de badkamer zal elke week een keer een goede beurt moeten hebben (en tussendoor wellicht nog een lapje), het toilet moet 2-3 keer per week even schoongemaakt, de keuken zal toch ook regelmatig even onderhanden moeten worden genomen, je huiskamer toch ook 1-2 keer per week, de hal, overlopen en trappen idem dito regelmatig een stofzuiger en een lap nodig, enz. Tuurlijk kan je ervoor kiezen dat "erbij" te doen naast een fulltime baan, maar het moet wel gebeuren en dat wordt dan werken in de avonduren of in het weekend.
Oké, hier spuit 11, maar ik vind dit zó grappig! De slaapkamers moeten wekelijks grondig worden gestofzuigd, gordijnen gewassen, 2x per week de huiskamer, hahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahaha!!!
Tenzij je in een vies huis wil wonen, schreef je later. Nou, niet per se, maar ik zit er ook niet echt mee dat het hier best stoffig is, best rommelig, hier en daar ronduit vies. Whatever. Ik zou het wel iets fijner vinden als het íets beter was (spic en span hoeft absoluut niet), maar al met al vind ik veel andere dingen in mijn leven véél belangrijker.
Persoonlijk doe ik vrijwel niets in het huishouden.
Aiden schreef op 11-04-2022 om 22:44:
[..]
Nogmaals, de generatie die nu rond de 70-80 is was fulltime thuis en raakte haar baan kwijt als ze ging trouwen. Zie je niet hoe snel het draait? Die mannen draaien echt wel mee en gaan ook lekker 1 dag in de week bij de kinderen zitten. Je praat echt onzin. Het aantal vrouwen met een fulltime baan is veel lager dan mannen maar dat komt ook omdat we nog met al die 50-65jarigen zitten die nooit fulltime zijn gaan werken.
Nou... je zit er denk ik wel 10 jaar naast. Die vrouwen zijn nu zeker 80/85 tot 100 hoor, die echt hun baan kwijt raakten. Mijn ouders lopen tegen de 80, hebben beiden behoorlijk veel gewerkt. Kinderen vroeger in mijn klas (ik ben zelf van midden jaren 70, grofweg) hadden inderdaad vaker dan nu een thuisblijfmoeder, maar zeker niet altijd. Er was bijvoorbeeld een moeder die (bijna?) fulltime voor de TV werkte, en nog duidelijk meer moeders. Nog meer op de middelbare school rond begin jaren 90. Mijn eigen moeder had een parttime baan en verder nog een (ook parttime) praktijk aan huis. In totaal kwam het op zeker fulltime neer. Toen ze trouwde studeerde ze half nog (2e studie) en werkte ze deels. Die baan stopte echt niet.
Verder ben ik het volgens mij met je posts wel eens hoor
MamaE schreef op 12-04-2022 om 10:02:
Ik denk dat die rolmodellen wel belangrijk zijn. Toen ik jong was werkte er in mijn omgeving geen enkele moeder fulltime en zelfs geen vier dagen, tenzij het vier of vijf halve dagen waren. De enige vrouw die ik kende die dat wel deed was mijn tante zonder partner en zonder kinderen.
Op de basisschool overleed de moeder van een klasgenoot toen hij zeven was. Zijn vader bleef fulltime werken en de jongen moest altijd naar bso en opa en oma. Kon nooit met andere kinderen afspreken. Iedereen vond dat volstrekt normaal want 'vader moet toch brood op de plank brengen'. Terwijl van alleenstaande moeders mensen het volstrekt normaal vonden als die een uitkering hadden want 'die moesten toch voor de kinderen zorgen' en het verplicht solliciteren werd zelfs zielig gevonden.
Ik had ook een klasgenootje wiens vader een paar jaar werkloos is geweest en die moeder ging echt niet meer werken 'want ze had ook nog huishouden en kinderen' terwijl de vader de hele dag thuis was. Dat soort opvattingen zijn nu wel aan het kantelen.
Er zijn tegenwoordig nog steeds veel jonge vrouwen die niet fulltime willen werken, ook al ver voordat ze kinderen hebben. Waar dat precies aan ligt, ik weet het niet. Ik denk dat het een combinatie van factoren is en ook niet voor iedereen hetzelfde.
Wel moet je je realiseren dat wanneer je een opleiding volgt, de hele samenleving daaraan meebetaalt en het de bedoeling is dat je daardoor een hoger inkomen hebt waardoor je via belastingen dat min of meer terugbetaald.
Jeetje MamaE, ben je nu veel ouder dan ik (ik ben van midden jaren '70) of opgegroeid in een bijzonder behoudende omgeving? Alleen mijn tantes al. Ik heb 8 tantes (zijn nu allemaal tussen de 70 en 80). Volgens mij werkten er 2 niet. De anderen werkten minstens 70%, vaak ook fulltime. 4 van de 6 daarvan hadden gewoon een gezin. Als je mijn moeder meerekent (fulltime werkend) gaat het om 5 van de 7. Ik reken nu beide kanten van mijn familie mee, heel andere familiecultuur.
Ik geloof je verhaal absoluut, maar we moeten ook niet overdrijven. In de jaren '80 en '90 werkten er ook gewoon hartstikke veel vrouwen.
Dan nog was er veel emancipatie nodig (en ja, zelfs nu nog, zelfs in Nederland).
Ik denk dat dat ook wel afhankelijk is van de regio/omgeving. Ik ben van 1982 en toen ik op de basisschool zat werkte er geen enkele moeder in mijn omgeving fulltime. En vrijwel alle vaders wel tenzij ze werkloos of arbeidsongeschikt waren.
Ik woon wel in een klein dorp op het platteland. Dus wellicht dat mensen in de randstad/steden toen al verder waren in deze emancipatie dan hier.
watertoren schreef op 12-04-2022 om 11:14:
[..]
Ik vind helemaal niet dat er 80 uur gewerkt moet worden per gezin. Ben zelf gestopt met werken toen onze zoon geboren werd 29 jaar geleden. Dat ging toen voor ons nog makkelijk met 1 salaris. Als wij nu hadden moeten beginnen dan zou ik niet thuis kunnen blijven met de huizenprijzen van tegenwoordig voor zowel huur als koop.
Natuurlijk is het fijn voor je. Zelf heb ik met de paplepel meegekregen dat je je eigen boontjes dopt en zo min mogelijk afhankelijk moet zijn. Als 3 decennia niet meedraaien maar op andermans zak leven. Ik begrijp niet waarom je telkens zo trots het getal noemt hoe lang je al geen eigen geld meer verdient.
Er zijn natuurlijk altijd omstandigheden waarbij het sowieso niet meer dan normaal is dat het echt zo moet zijn dat minimaal één ouder er is (wel erg vaak de moeder, maar goed). En voor jou/jullie werkte het en bleef het werken, dus prima verder.
Maar je gevoel van trots staat ver van me af.
Neemt niet weg dat ik het heel erg voor je vindt dat je man niet meer leeft. Ik heb het hier nog niet gelezen, maar het lijkt me heel erg.
Lieveheersbeest schreef op 12-04-2022 om 11:42:
[..]
Volgende stap is dan om ook te accepteren dat er vrouwen zijn die dat risico accepteren. Het is oké als iemand bewust besluit om niet financieel onafhankelijk te zijn, dat is ieders keuze.
Dat is dan ook wel weer zo...
Aiden schreef op 12-04-2022 om 12:14:
[..]
Maar kijk ook naar de ontwikkeling van de afgelopen 50 jaar, we hebben hele grote stappen gemaakt. Van nul uur gemiddeld voor de vrouw als er kinderen waren tot gemiddeld 3 dagen. En inderdaad men mag ook gewoon een andere keuze maken.
In 1972 zouden vrouwen met kinderen gemiddeld 0 uur werken.
Dit is toch wel erg bezijden de waarheid he....
Suusje. schreef op 13-04-2022 om 03:50:
Petje af inderdaad maar waarom met de trein naar de lagere school? Scholen zat toch in NL? Ik snap dit even oprecht niet en maakt de situatie nog lastiger dan een school om de hoek waar je de kinderen voor school bij een ander gezin zou kunnen brengen en ophalen?
Lees dan even, ze schrijft Vlaams, en de post ervoor schrijft ze nog dat in België de situatie wel anders is dan in Nederland.
Ga er ook gewoon vanuit dat als een grootmoeder met 3 kleuters achterbleef en deze kinderen met de trein naar school moesten, dat dat dus niet anders kon.
Jeetje zeg
Clothilde schreef op 13-04-2022 om 11:19:
(dit haal ik later weg, want wordt anders wel érg herkenbaar: mijn grootouders woonden in Wallonië, op de grens, vermoedelijk wilde mijn grootmoeder (zelf trouwens een Nederlandse) dat de kinderen in Vlaanderen naar school gingen? Ik kan het haar niet meer vragen. [...]
Ik heb de rest ook maar even weggehaald, omdat je dat zelf nog wil doen.
Maar wat een mooi verhaal. Dank voor het delen 
Pejeka1 schreef op 14-04-2022 om 21:55:
[..]
Wij hadden destijds een plantsoen, hooguit 5 meter breed, 10 meter lang, beplant met heesters en struiken en er stonden 2 of 3 bomen in, geen woudreuzen, gewoon bomen. Dat was voor ons kinderen een waar oerwoud, in onze fantasie was het een oneindig bos. En ergens in het midden bouwde je dan een "hut", stelde niet veel voor, wat losse takken en wat dunnere takjes er overheen, maar het was dan onze "geheime" plek.
En waarom spelen kinderen niet meer lekker met andere buurtkinderen buiten vóór het avondeten? Is toch veel leuker?
Je bent wel een beetje van 'vroeg was alles beter' he?
Soms is dat ook zo, maar van de hoeveelheid keren dat je schrijf hoe goed alles vroeger was in tegenstelling tot nu, krijg ik de indruk dat je je daar erg op richt. Er zijn nu ook dingen beter he!
MamaE schreef op 14-04-2022 om 23:35:
Ik denk dat dat ook wel afhankelijk is van de regio/omgeving. Ik ben van 1982 en toen ik op de basisschool zat werkte er geen enkele moeder in mijn omgeving fulltime. En vrijwel alle vaders wel tenzij ze werkloos of arbeidsongeschikt waren.
Ik woon wel in een klein dorp op het platteland. Dus wellicht dat mensen in de randstad/steden toen al verder waren in deze emancipatie dan hier.
Nou, zeker anders dan. Randstad niet echt (midden Nederland, rond Utrecht), maar echt helemaal niet herkenbaar voor mij. Ik denk dat het een beetje 50/50 was of je als ik bij vrienden/vriendinnen thuis kwam de moeder werkte of niet. En dan bij basisschool ietsje minder vaak en bij middelbare school juist meestal wel. Zoiets.
Egel. schreef op 15-04-2022 om 00:23:
[..]
Nou, zeker anders dan. Randstad niet echt (midden Nederland, rond Utrecht), maar echt helemaal niet herkenbaar voor mij. Ik denk dat het een beetje 50/50 was of je als ik bij vrienden/vriendinnen thuis kwam de moeder werkte of niet. En dan bij basisschool ietsje minder vaak en bij middelbare school juist meestal wel. Zoiets.
Er waren zeker wel werkende moeders, maar geen enkele fulltime. 24 uur was echt wel de max destijds.
Egel. schreef op 14-04-2022 om 23:42:
[..]
Natuurlijk is het fijn voor je. Zelf heb ik met de paplepel meegekregen dat je je eigen boontjes dopt en zo min mogelijk afhankelijk moet zijn. Als 3 decennia niet meedraaien maar op andermans zak leven. Ik begrijp niet waarom je telkens zo trots het getal noemt hoe lang je al geen eigen geld meer verdient.
Er zijn natuurlijk altijd omstandigheden waarbij het sowieso niet meer dan normaal is dat het echt zo moet zijn dat minimaal één ouder er is (wel erg vaak de moeder, maar goed). En voor jou/jullie werkte het en bleef het werken, dus prima verder.
Maar je gevoel van trots staat ver van me af.
Neemt niet weg dat ik het heel erg voor je vindt dat je man niet meer leeft. Ik heb het hier nog niet gelezen, maar het lijkt me heel erg.
Toen ik jong was hoorde ik ook vaak de slogan: een slimme meid is op haar toekomst voorbereid en mijn ouders vonden het niet verstandig dat ik mijn baan opgezegd had. Jij hebt het erover dat ik er trots op ben dat ik al 29 jaar niet meer werk maar ik zeg dat uit blijheid en dankbaarheid dat mijn man er helemaal achter stond dat ik stopte met werken. Ik had met mijn man afgesproken dat ik sowieso zou stoppen met werken, ook als er geen kind gekomen was. Dan zou ik misschien een paar jaar langer gewerkt hebben tot mijn 30ste of zo. En ja ik mis mijn man heel erg. Het is nu 6 jaar geleden. Ik was 50 toen ik weduwe werd.
Pejeka1 schreef op 14-04-2022 om 19:00:
[..]
Maar hoezo moet er afgesproken worden om te spelen? Vroeger was er na schooltijd een hele sliert kinderen uit de buurt buiten, voetballen, stoepranden, badminton, hutten bouwen, soms hele competities. Tegenwoordig zie ik nauwelijks meer kinderen op straat spelen in de buurt. Waarom niet? (En nee, ik woon niet in een gevaarlijke buurt met gevaarlijk verkeer, er zijn talloze rustige straten en grasveldjes, dus daar kan het niet aan liggen).
Tsja, als je nu een kind hebt, zul je het met de middelen van nu moeten doen.
Pejeka1 schreef op 14-04-2022 om 21:55:
[..]
Wij hadden destijds een plantsoen, hooguit 5 meter breed, 10 meter lang, beplant met heesters en struiken en er stonden 2 of 3 bomen in, geen woudreuzen, gewoon bomen. Dat was voor ons kinderen een waar oerwoud, in onze fantasie was het een oneindig bos. En ergens in het midden bouwde je dan een "hut", stelde niet veel voor, wat losse takken en wat dunnere takjes er overheen, maar het was dan onze "geheime" plek.
En waarom spelen kinderen niet meer lekker met andere buurtkinderen buiten vóór het avondeten? Is toch veel leuker?
Bij ons zie ik wel kinderen buiten spelen, vaak met andere kinderen uit de straat. Meestal houdt het in dat ze met hun fietsjes over de stoep rijden en over het pleintje want het is een doodlopende straat. Naast ons huis ligt een veldje maar daar wordt momenteel niet meer gespeeld, vroeger wel door voetballende buurjongens.
