Moederschap versus werk

Toen onze kinderen klein waren werkten man en ik allebei 4 dagen per week. Dat was financieel prima te doen, we hadden allebei evenveel taken in het huishouden en evenveel tijd met de kinderen, wat erg belangrijk is voor de band met je kinderen. Ja, ook voor vaders! Bovendien kunnen beiden dan ook meemaken dat een dag alleen thuis met de kinderen vaak zwaarder is dan een dag op het werk. Ik wil die constructie dus warm aanbevelen.

Jippox schreef op 04-04-2022 om 13:04:

[..]

Als je zelf over zo'n periode zegt: "this too shall pass", klinkt dat toch niet alsof het zo'n leuke tijd is geweest voor jullie. Terwijl het juist zulke mooie, waardevolle jaren zijn. Vind ik althans

Dan begrijp je mij verkeerd, het gaat mij om de acceptatie, ja, het is nou eenmaal gekkenhuis, ook wel tropenjaren genoemd. Gaat wel weer voorbij. En dan komt de volgende fase met zijn uitdagingen  

Kijk dat in NL parttime werken de norm is voor moeders weet ik ook wel, en als TO daar gelukkig(er) van wordt moet ze dat vooral doen natuurlijk. 

En nu ben ik weg, pauze is voorbij

Leene schreef op 04-04-2022 om 14:10:

Ik werk drie dagen en mijn man vijf. Maar we hebben beiden veel vrijheid om onze eigen agenda te plannen, dus ik werk ook wel eens een week 4 dagen of in tijden van crisis zelfs 5 maar dat laatste komt niet veel voor. Wij kunnen ook in de avond nog wel wat doen. Of ik maak nog wat af tijdens mijn vrije woensdag ochtend.
Ik vind eerlijk gezegd beiden 4 dagen werken nog best veel met kleine kinderen.
Het hangt er ook van af hoe je kinderen het doen. Sommige kinderen raken compleet van de leg van veel dagen BSO. Mijn jongste heeft een hele tijd veel extra begeleiding nodig gehad omdat het zo slecht ging op school, sociaal gezien.
Nu wordt het allemaal iets makkelijker. En ja misschien als ze een beetje goed door de puberteit heenkomen ga ik wel weer meer werken.
Ik voel me helemaal niet schuldig, wij kregen onze kinderen relatief laat. Net als jullie waarschijnlijk. Ik heb jarenlang heel veel gewerkt. Ook wel meer dan 40 uur per week.
Kinderen groot brengen is een nobele taak en vaker naar je bejaarde vader gaan spaart ook weer andere zorgkosten uit.
Dus voel je vooral niet schuldig. Pas je levenstijl aan zodat je niet veel hoéft te werken.
Als je het eens wordt met je echtgenoot dan zou ik zeggen; "doe wat je wilt... en laat de anderen vooral praten"

Wat is het verschil tussen 2x4 dagen werken of 1x3 en 1x5?

duizel schreef op 04-04-2022 om 14:15:

[..]

Wat is het verschil tussen 2x4 dagen werken of 1x3 en 1x5?

Dat beide ouders een dag met de kinderen thuis zijn buiten de weekenden.

Jillz schreef op 04-04-2022 om 12:46:

Ik vermoed aan het taal gebruik dat je in België woont. Klopt dat? In België is het veel meer gebruikelijk dat beide partners fulltime werken. In Nederland is het veel gebruikelijker dat één van beide partners deeltijd werkt of dat beide deeltijd werken.

De reacties hier van dan ga je toch deeltijd werken of kunnen jullie niet beide deeltijd werken zijn typisch Nederlands. In Nederland moet je je verdedigen als je als vrouw fulltime wilt blijven werken na het krijgen van kinderen. Terwijl dat in België bijna de norm is.

@to ik denk dat als het financieel uitkan en jij en partner daar achter staan dat je moet kiezen voor geluk boven de norm.

De to zelf wil toch deeltijd werken? 

Het ligt ook aan het type werk. Mijn man werkt in het onderwijs. Dat kan dus (buiten lockdowns) niet thuis. Maar hij werkt niet al zijn uren op school, hij doet ook wel eens in de avond thuis lessen voorbereiden, dingen nakijken etc. Zodat hij tussendoor ook nog tijd met dochter door kan brengen.
Ik werk sinds corona veel thuis, daarvoor ook al regelmatig, maar niet zo veel als nu. Soms moet ik ook naar een locatie en dat is niet altijd in de buurt. Maar we passen er een mouw aan. 
Waarom koken jullie met zijn tweeën? En waarom moeten de kinderen dan voor de tv? Een van jullie kan toch koken en de ander met de kinderen iets doen? Of laat ze lekker met elkaar spelen.

Niet alles hoeft en niet tegen elke prijs. Als jullie ervoor kiezen om minder te werken, dan is dat jullie goed recht. Het is maar net de afweging die je maakt in wat je wil en wenst in het leven.
Ik zou het wel belangrijk vinden om financieel onafhankelijk te blijven. 

Wij werken allebei fulltime en ik heb niet het idee dat we onze kinderen te weinig zien, we hebben wel een flexibele baan waardoor we allebei wel een middag in de week vrij kunnen nemen. De kinderen gaan dus redelijk veel naar de opvang maar ze hebben het daar prima naar hun zin. Daarnaast hebben ze dus een middag thuis met mij en een middag thuis met hun vader + de weekenden waarin we meestal allemaal vrij zijn (soms werkt een van ons wel eens een dag in het weekend maar dan neemt diegene vaak doordeweeks weer wat extra tijd.) Wat mij betreft is dat prima in balans. 

We hebben hulp in de huishouden en eten ook doordeweeks vaak makkelijk. In het weekend vooruit koken, een keer eten bestellen of iets simpels maken en je bent daar geen uren aan kwijt. Voor ons scheelt het ook dat we allebei veel vanuit huis kunnen werken waardoor we vaak overdag bijvoorbeeld alvast wat koken zodat het 's avonds alleen opgewarmd kan worden. Als we de kinderen dan uit de opvang halen dan zijn we ook echt vrij en hoeft er weinig meer te gebeuren. 

Maar als jullie in overleg besluiten dat een dag minder werken voor jou een goed idee is dan moet je dat vooral doen, daar hoef je echt je niet schuldig over te voelen naar de maatschappij toe. Het is niet alsof je helemaal thuis gaat zitten. 
Je moet natuurlijk er wel samen met je man uitkomen, en ik zou zelf toch proberen om in te zetten op een oplossing dat jullie allebei iets minder gaan werken of dat je probeert om huishoudelijke hulp in te zetten om de knelpunten te verhelpen. 
Als ik de kinderen ophaal uit de opvang dan doe ik in principe niks meer aan het huishouden tot ze in bed liggen behalve eten op tafel zetten (en dat is vaak alleen opwarmen omdat we het koken al eerder hebben gedaan.) Dus dan hebben we echt nog alle tijd om samen te spelen of even naar het park te gaan (nu het weer laat licht is.)
En natuurlijk heb je altijd wel een dag dat het wel helemaal misgaat en alles druk is er geen tijd is om wat dan ook te doen... dat hoort erbij. Maar de randvoorwaarden goed hebben helpt echt.

Verwachtingen, verwachtingen - daarmee staat en valt heel veel. Als je op deze manier weinig plezier beleeft aan je leven én je relatie erdoor achterop raakt, lijkt het me wijs een andere keuze te maken. Jullie hebben een jaar of acht (als ik goed reken) op kinderen gewacht, je hebt jarenlang fulltime gewerkt - als het financieel uit kan, doe dan nu een tandje minder. Tijd is alleen verspild als je 'm verkeerd besteedt, en voor jouw gevoel ben je daar nu mee bezig. Het roer om dan!

Wilgenkatje- schreef op 04-04-2022 om 14:47:

Verwachtingen, verwachtingen - daarmee staat en valt heel veel. Als je op deze manier weinig plezier beleeft aan je leven én je relatie erdoor achterop raakt, lijkt het me wijs een andere keuze te maken. Jullie hebben een jaar of acht (als ik goed reken) op kinderen gewacht, je hebt jarenlang fulltime gewerkt - als het financieel uit kan, doe dan nu een tandje minder. Tijd is alleen verspild als je 'm verkeerd besteedt, en voor jouw gevoel ben je daar nu mee bezig. Het roer om dan!

Inderdaad ja. We hoeven niet allemaal aan 'de norm' (welke?) te voldoen. 

Bedenk voor wie je wat eigenlijk doet, want uiteindelijk zou het moeten gaan om wat jij en je gezin vinden.

Man werkt hier 4 dagen, ik werk 3 dagen en heb daarnaast de afgelopen twee jaar een studie gedaan. Kinderen zijn nu 3 en 4. De afgelopen twee jaar waren vol en druk en COVID hielp niet mee. Ik heb me regelmatig schuldig gevoeld als ik weer een weekend vooral achter de laptop moest doorbrengen. Mijn man heeft ondertussen heel wat tijd met onze kinderen kunnen doorbrengen en het is fantastisch om te zien hoe hun band is, maar soms ben ik ook wel jaloers.
Ik ben net klaar met mijn studie en sta op het punt om te gaan bevallen. Ik kijk ernaar uit om de komende jaren maar 3 dagen te werken en de rest van de tijd aan mijn gezin en niet te vergeten mezelf te besteden. Mijn man blijft 4 dagen werken en zou ook niet meer terug willen naar 5 dagen. Gelukkig kunnen we dit financieel goed dragen (en is het voor ons beiden geen probleem om snel meer uren erbij te krijgen als dit wel nodig zou zijn) 

De mening van anderen interesseert me totaal niet. Ik weet hoe het is om jezelf te verliezen in de drukte en ik hecht teveel aan mijn gezin en aan mezelf om dat nog een keer te laten gebeuren.
In de afgelopen twee jaar heb ik ontdekt dat alles niet perfect hoeft te zijn. Dat betekent bijvoorbeeld dat mijn kinderen in de vakanties gewoon naar de opvang gaan, terwijl ik een dagje vrij ben (onderwijs). Dat ons huis niet altijd het meest opgeruimde en schone huis is en dat het eten hier ook weleens tot aan de deur wordt gebracht als we het niet zien zitten om die dag te koken. 

Jillz schreef op 04-04-2022 om 14:24:

[..]

Ja en dat is ook prima. Wat ik bedoel is de keuze om in Nederland deeltijd te gaan werken is heel vanzelfsprekend. Terwijl ik heb ervaren dat dat in België veel vreemde blikken oplevert. Dus dat ik daarin mij goed kan voorstellen dat TO gevoelens van falen ervaart als ze er voor zou kiezen om deeltijd te gaan werken. Terwijl ik dat als Nederlandse werkende moeder niet ervaar ik heb juist het gevoel dat ik mij moet verdedigen als ik meer dan parttime werk. Dus ik kan haar ook niet adviseren hoe je omgaat met dat gevoel van profiteren van de samenleving omdat ik maar deeltijd werk, omdat daar in Nederland anders tegen aan wordt gekeken.

Ah zo. Gevoelens van falen heb ik in Nederland ook, vandaar dat ik het niet zo herkende. 

Wat jij wilt, maar het is wel frappant dat vaders die spagaat niet voelen. Ik heb er zelf gelukkig nooit last van gehad. Toen de kinderen heel klein waren, werkte ik 32 uur. Inmiddels alweer jaren 40 uur en dat gaat prima. Het is wel eens druk, ik kan niet alles perfect, maar over het algemeen loopt het goed. Schuldgevoel heb ik nooit gehad en ik vind werken en financiële zelfredzaamheid niet meer dan vanzelfsprekend.