Moederschap versus werk

Je kunt ook allebei een beetje minder gaan werken. Bijvoorbeeld beide 4 dagen. Voor je man evenzogoed belangrijk om tijd (alleen) met zijn kinderen door te brengen en wat in het huishouden te doen.

Mits het financieel uit kan, natuurlijk...

Uiteraard gaat nu iedereen over je heen vallen met de opmerking: "en vader dan, kan die niet minder werken......?" Maar los van allerlei argumenten die er kunnen zijn, zoals hij heeft meer salaris, of een baan waar dat lastig is enz., die vraag is voor mij iig totaal  niet relevant. Wat wél relevant is, wat voor jou en je gezin het fijnst is, het fijnst voelt. Als jullie het financieel redden met wat minder, zou ik zeggen: doen! Je leeft nu, nu voelt het niet goed, wil je het anders. Hoe de toekomst eruit ziet, weet je toch niet.

wat vindt je man hier nu eigenlijk van? Jij voelt je schuldig naar je man maar wat vindt hij er zelf van als jij of hij (of  jullie allebei) wat minder zou(den) werken. 

Wij werken samen 8 dagen (ik 3, partner 5). Dus de kinderen hoeven 2 dagen in de week niet naar opvang/bso. Andere dagen is het soms haasten idd. Kinderen ophalen, vaak voor de televisie terwijl wij eten opwarmen (wij zorgen ervoor dat het eten op langere werkdagen al eerder bereid is). Dan eten we samen. Eentje gaat dan met de kinderen naar boven voor het douchen (om de dag) en de pyjama's. De ander ruimt beneden op. Dan nog even tv of spelletje (ligt aan de vermoeidheid). Dan het bedritueel en dan hebben we rust. Poetsen en de was zoveel mogelijk op de vrije dagen (2 doordeweeks en 2 in het weekend, lukt best als er niks geks gebeurd). Jongste gaat nog niet naar school. 
Als zij ook naar school gaat, wil ik 1 ochtend extra gaan werken. Ik volg nu nog een studie. Het kan zijn dat man na afloop ouderschapsverlof opneemt en ik (tijdelijk of voor vast) wat meer ga werken. Maar we bekijken nog wat dan goed voelt. 

Tja tegenwoordig lijken vrouwen te moeten werken alsof ze geen kinderen hebben en kinderen hebben alsof ze niet werken. 
En als dat niet goed voelt, als het voor de kinderen niet goed voelt zal er iets moeten veranderen. 

De oplossing is niet vanzelfsprekend dat je dan maar niet gaat werken want daar heb je (misschien) wel plezier in, maar dat je in je partnerschap gaat kijken hoe het anders kan. Ik persoonlijk zou zeggen: het samen met minder geld doen (als dat kan), allebei minder werken waarbij vader ook gelijkelijk zijn opvoedtaken opneemt zodat de kinderen ook minder achter de tablet gezet hoeven worden en jij je daar niet schuldig over voelt. 

We vergeten wel eens dat de 40 urige werkweek is gebaseerd op een model waarbij een het werk buitenshuis doet en de ander de opvoedtaken, huishoudelijk werk etc. Nu is dat dus een 80urige werkweek per gezin. Het moet uit de lengte of de breedte komen, dus zijn ouders gestresst en wordt de persoonlijke tijd met kinderen verkleind. Ik denk dat dat niet goed is, voor geen van de partijen. Ik denk dat een vader en moeder die beide werken maar beiden ook tijd voor de opvoedtaken hebben het beste is voor iedereen. Ja het moet financieel uit kunnen. In die zin is het goed te bekijken welke posten geschrapt kunnen worden: tweede auto, vakantie etc. 
Pas er wel voor op dat jij niet in een financieel afhankelijke positie komt. 

Vol-le-dig eens met Lexus. Jullie runnen sámen de BV, dus jullie moeten ook sámen kijken naar mogelijke oplossingen.
Wij hebben altijd beide 4 dagen gewerkt en na de geboorte van de 2e ben ik teruggegaan naar 3 dagen. Toen oudste naar de middelbare ging ben ik weer 4 dagen gaan werken. Man heeft toen een tijdje voltijds gewerkt maar is na verloop van tijd toch ook weer naar 4 dagen gegaan. We redden het daar financieel prima mee, en alle taken zijn/worden eerlijk verdeeld. Want ik vind dat moeders niet het alleenrecht op zorgen hebben, of de alleenplicht. Zorgende vaders zijn net zo belangrijk. En bij een eventuele scheiding is het ook alleen maar prettig als jullie allebei financieel zelfstandig zijn én allebei weten hoe je moet zorgen voor kinderen (inclusief speelafspraakjes en bezoekjes aan de dokter). Is niet waar je van uit gaat, maar wel een reëel risico, dus zeker iets om wel in je plannen en oplossingen rekening mee te houden.
Verder kun je proberen tijd te 'kopen' door een hulp in de huishouding of je boodschappen laten bezorgen. En natuurlijk is gewoon schoon en gewoon opgeruimd goed genoeg, perfect kost echt teveel tijd. Dat is zonde. Laat de boel eens de boel, stofzuig eens een keer niet, kook voor 2 of 3 dagen tegelijk en vries de rest in. Er vallen in en om het huis best veel dingen te bedenken die minder kunnen of waar je tijd kunt besparen. Zet die ook eens samen op een rijtje.

je kan er ook voor kiezen om allebei minder uren te gaan werken. Dan heb je allebei wat meer tijd met de kinderen. 
Verder voel je naar je man toe schuldig maar hoe denkt die er over? Dit is een beslissing die je uiteindelijk samen moet maken.
Wij werken allebei even veel uren en hebben zorg en werk dus gelijk verdeeld. Als ik nu minder zou willen werken of als mijn man minder zou willen werken dan zou dat niet vanzelfsprekend zijn want de balans binnen het gezin wordt dan toch anders. Bovendien heeft het financiële gevolgen. 

Ik zie dit meer als een tijdelijke fase. Het wordt steeds makkelijker als ze ouder worden.

Man en ik hebben beiden altijd fulltime gewerkt, en ja de eerste paar jaar was best gekkenhuis. We hebben ook wel gerommeld met verschillende werktijden, man heeft zelfs een paar jaar nachten gewerkt, we hebben een poos gebruik gemaakt van BSO of opvangmoeder, wat er maar net bij die bepaalde situatie paste. 
Verder was de slowcooker onze beste vriend en ach, die bedtijd hoefde ook niet zo strak. En het voordeel van allemaal doordeweeks van huis zijn, is dat het ook niet zo vies wordt, dus het huishouden deden we met z'n tweetjes in een paar uur op zondag.

Wat mij betreft was het vooral acceptatie, het is wat het is, this too shall pass.

Ik vermoed aan het taal gebruik dat je in België woont. Klopt dat? In België is het veel meer gebruikelijk dat beide partners fulltime werken. In Nederland is het veel gebruikelijker dat één van beide partners deeltijd werkt of dat beide deeltijd werken.

De reacties hier van dan ga je toch deeltijd werken of kunnen jullie niet beide deeltijd werken zijn typisch Nederlands. In Nederland moet je je verdedigen als je als vrouw fulltime wilt blijven werken na het krijgen van kinderen. Terwijl dat in België bijna de norm is.

@to ik denk dat als het financieel uitkan en jij en partner daar achter staan dat je moet kiezen voor geluk boven de norm. 

Ainne schreef op 04-04-2022 om 12:37:

Wat mij betreft was het vooral acceptatie, het is wat het is, this too shall pass.

Hmm. Maar dat is toch niet waarom je aan een gezin begint. Om de drukke eerste jaren maar 'door te komen'? Dan mis je toch wel heel erg veel leuke dingen hoor...

Als je man er ook achter staat dat je minder gaat werken dan hoef jij je toch niet schuldig te voelen. voor je man ook fijn als er meer rust in huis komt en hij minder hoeft te doen in de huishouding. Ik snap dat schuldgevoel sowieso niet. Ik ben helemaal gestopt met werken toen ik moeder werd maar heb me geen moment schuldig gevoeld. Het belangrijkste is dat je samen achter de taakverdeling staat die je samen hebt beslist.

Jippox schreef op 04-04-2022 om 12:48:

[..]

Hmm. Maar dat is toch niet waarom je aan een gezin begint. Om de drukke eerste jaren maar 'door te komen'? Dan mis je toch wel heel erg veel leuke dingen hoor...

Welnee, wat denk je dat ik, of mijn man, allemaal gemist heb dan? 

Ainne schreef op 04-04-2022 om 12:57:

[..]

Welnee, wat denk je dat ik, of mijn man, allemaal gemist heb dan?

Als je zelf over zo'n periode zegt: "this too shall pass", klinkt dat toch niet alsof het zo'n leuke tijd is geweest voor jullie. Terwijl het juist zulke mooie, waardevolle jaren zijn. Vind ik althans

Geen reacties gelezen maar dat is de prijs die we moeten betalen voor onze consumptiemaatschappij waarin we allemaal - willen of niet - leven. Het is de evolutie die ons oplegt mee te kunnen aan het huidige tempo: eigen huis, 1 of 2 wagens, kinderen die altijd mooi gekleed zijn (als ik prijzen in de winkel zie dan hebben kinderen van 3 jaar een duurdere outfit aan dan ikzelf), er moet op reis gegaan worden, uit eten en kinderfeestjes, ik kan blijven opnoemen. Dat geld moet van ergens komen en elke euro kan maar 1 keer worden uitgegeven. 

Ik zou zeggen: bekijk welk soort leven je leidt. Is het zoals ik hierboven omschrijf, zoek dan posten waar je kunt besparen en besteed dat  geld aan een poetsvrouw. Ga niet - vanaf de eerste dag dat de zon in de lucht staat - op weekend met het gezin maar geniet thuis van je leven. 

Toen onze kinderen nog jong waren gingen wij niet op reis en zei ik: dat niet telkens op je horloge moeten kijken en hier thuis eens 14 dagen kunnen doen en vooral laten wat je zelf wil, daar kan geen vakantie tegenop.

Je mag niet denken dat ik je persoonlijk aanval, dat ik denk dat je totaal verkeerd leeft, maar bij vele mensen is de oorzaak te vinden in het feit dat de mens nog altijd dezelfde is gebleven maar de behoeftes exponentieel gestegen en dat houdt niemand vol.