Mijn man is een vreemde man?
Ik zou graag jullie mening willen weten, ik kom er zelf namelijk even niet uit.
Gisteren ging ik mijn zoon, 8 jaar, uit school halen. Hij wilde afspreken met een jongetje waar hij nog niet eerder mee gespeeld had. Ik heb met zijn moeder afgesproken dat ik hem met de auto mee zou nemen en weer naar huis zou brengen omdat het zo'n rotweer was.
De afspraak is prima gelopen, het was een leuke, aardige jongen. Mijn man heeft nog in de garage met ze gedrumd, dat vonden ze erg leuk. Toen het tijd werd om het vriendje naar huis te brengen heeft mijn man dat gedaan. Dat kwam gewoon beter uit. Mijn zoon is thuis gebleven want die moest snel weer naar de muziekles.
Toen mijn man thuis kwam zei hij dat het zo'n rare moeder was. Ze had helemaal niks gezegd en de jongen direct aan zijn arm naar binnen getrokken.
Vanmiddag kwam ik de moeder op het schoolplein tegen. Ze was ontzettend kwaad: "Waarom ik haar zoon niet zelf naar huis had gebracht. Dat was immers de afspraak. Op school of kinderdagverblijf wordt ook altijd duidelijk verteld met wie kinderen meegaan. Haar zoon mag niet bij vreemde mannen in de auto zitten." Ze ging echt vreselijk te keer en ernaast stond nog een moeder instemmend te knikken. Later hoorde ik overigens van mijn zoon dat het vriendje geen vader heeft en alleen met zijn moeder woont.
Ik stond met mijn mond vol tanden en heb niet veel gezegd. Op zich heeft ze me al haar argumenten gelijk, maar toch ben ik het er zo ontzettend mee oneens. Mijn man heeft, net als volgens mij de meeste mannen, nog nooit iemand kwaad gedaan. Bovendien is hij geen vreemde man, hij is MIJN man. Maar dat slaat als argument natuurlijk helemaal nergens op.
Ik maak me ontzettend druk vanwege de belediging van mijn man (hij weet dit trouwens nog niet). Verder vind ik het afschuwelijk voor het vriendje van mijn zoon. Hoe moet zijn beeld van mannen zijn? Misschien hebben ze van alles meegemaakt, maar dan nog...
Ik ben echt oprecht benieuwd naar jullie mening hierover. Ik twijfel vooral aan mijn eigen gelijk omdat ik maar geen tegenargumenten kan bedenken, maar het toch vreselijk met haar oneens ben.
Misschien vanwege ex?
Hoi,
Vreemde reactie. Dat zal zo'n moeder niet zomaar doen neem ik aan. Misschien heeft ze wel een ex die gaat flippen als hij zijn zoon bij een "vreemde man" in de auto ziet zitten. Zo'n ex die dan direct aanneemt dat die "vreemde man" de nieuwe vriend van de moeder is.
Misschien is deze suggestie al eerder gedaan (heb niet hele draad gelezen).
Ik zou trouwens ook helemaal perplex staan (en geen zinnige reactie weten te geven).
Groet,
Berber
Maar hoe je het ook wendt of keert
Het is heel vreemd dat ze BOOS werd.
Waarschijnlijk is er inderdaad in het verleden iets gebeurd. Met haar, of haar kind of een andere bekende. Dan is het logisch dat ze liever niet wil dat haar kind aan een "vreemde" man wordt meegegeven terwijl ze het aan een "bekende" vrouw heeft toevertrouwd. Maar waarom dan boos worden in deze volstrekt normale situatie? Uitleggen is veel logischer en daar schiet je veel meer mee op. Francien, ik hoop dat je er achter komt. Wie weet kunnen jij en je man iets doen om de moeder en het knulletje op te vangen en een beetje te helpen.
Prulletje
Francien,
Ik zou hier toch echt op terug komen.
Om een paar redenen. Ze heeft je uitgekafferd op het schoolplein waar iemand anders bij stond. Ze heeft indirect jouw man beledigd, en daarmee ook jou. Want waar ze het over heeft, is dat jouw man haar zoon iets zou aandoen. Alsof elke man een verkrachter of een pedofiel is.
Als ik jou was, het goeie moment van jouw cyclus (het moment waarop je altijd al wat feller bent), diep ademhalen en haar aanspreken. De punten die je dwars zitten benoemen, en dat blijven herhalen.
De kans dat haar zoon de gelegenheid heeft gekregen om te vertellen hoe leuk het was om te drummen in de garage is klein. Ze was al zo boos toen haar zoon werd teruggebracht, dat ze vast niet heeft gevraagd of het gezellig was bij zijn vriendje...
En inderdaad, akelig voor dit jongetje. Want hij wordt later ook een man.
Discriminatie
"Maar als ik een man alleen zag, was ik op mijn hoede. Is dat discriminatie van 'de man'?"
Ja, dat is het wel. Het is begrijpelijk gedrag, maar het doet onrecht aan mannen die zich fatsoenlijk gedragen. Ik bega die 'fout' net zo goed. Van kleinsafaan wordt ook gehamerd op 'pas op voor vreemde mánnen'. Je zou dus kunnen zeggen dat we verkeerd gesocialiseerd worden.
Ook alleen
Ik ben ook alleen met dochter. Dochter wordt regelmatig thuisgebracht door vaders of speelt bij kinderen waarvan de vader thuis is. Ik heb er eerlijk gezegd nooit wat achter gezocht: de vriendinnetjes komen op mij doodnormaal over en als de moeders het ook volkomen normaal vinden hun kinderen met vriendinnetjes bij pa achter te laten, dan neem ik aan dat het hier gaat om mannen die (zoals de meeste mannen) geen rare ideeën krijgen van kleine meisjes. Dochter weet dat ze geheimen die niet leuk zijn aan mij moet vertellen. Ze vindt die vaders allemaal juist reuze gezellig en ook handig, want als er iets stuk is kunnen ze het bijna altijd maken.
Wij hebben in het verleden helaas ook nare dingen meegemaakt, niet op seksueel gebied, maar dochters vader had een paar foute 'vrienden' die op een dag nog geld van hem tegoed dachten te hebben en dat gingen opeisen met pistolen en messen op zak. Dochter was toen bij vader, maar zat gelukkig op haar kamer met haar Baby Born te spelen, zodat ze het grootste deel gemist heeft.
Dat is voor mij geen reden om aan te nemen dat de vaders van haar vriendinnetjes ook niet zouden deugen. Ik vraag er ook niet naar als er een speelafspraak is, of moeder zelf wel thuis is. Scheelt waarschijnlijk ook dat ik zelf opgegroeid ben met de meest zachtaardige vader die je je kunt voorstellen.
Kaaskopje
" Van kleinsafaan wordt ook gehamerd oop pas op voor vreemde mannen. Je zou dus kunnen zeggen dat we verkeerd gesocialiseerd worden."
ja inderdaad want het gaat helemaal niet om vreemde mannen het gaat om mensen (96% mannen, dat wel) die bekend zijn aan het slachtoffer.
Marcella
Ja ook nog
Daar heeft mijn moeder ook niet bij stilgestaan.
Op terugkomen
ik heb er even over nagedacht en me voorgesteld wat ik zou doen in jouw situatie.
Ik denk nl. dat ik wel iets zou gaan doen, vanwege haar 8-jarige zoontje. Het moet voor hem heel erg zijn dat zijn moeder zo reageert, ik vind het heel zielig voor hem. Ik heb zelf ook zo'n rare,vergelijkbare moeder gehad, en het heeft heel erg lang geduurd voordat ik uberhaupt wat vertrouwen in mensen heb kunnen krijgen.
Ik denk dat ik dus naar haar toe zou gaan, en zou zeggen dat ik geschrokken ben van haar reaktie, en dat ik me daarna serieus ben gaan afvragen waarom ze zo reageerde. Als ze dan weer haar verhaal zou doen over 'dat was niet de afspraak'en 'vreemde man'etc. dan zou ik ,heel vriendelijk en geinteresseerd, zeggen dat ik deze angsten werkelijk niet begrijp, dat kinderen normaal gesproken toch gewoon bij andere kinderen kunnen spelen en dat ik geschrokken ben van haar heftige reaktie hierover. In de hoop dat je dan erover in gesprek kan raken met elkaar,en zij (misschien) toch achteraf wat kan gaan nadenken over hoe zij dit doet.
Meer niet. Ik zou niet zeggen hoe en wat jij vindt dat het zou moeten, daarvoor ook echt waken en je vooral niet laten verleiden tot discussies en toestanden.
Ik zou het echt laten bij je verbazing en bezorgdheid,geschrokkenheid.Dat zou misschien al heel veel kunnen betekenen.
Overigens zou ik die confrontatie alleen aangaan als die meeknikkende moeder niet in de buurt is
amar
Volslagen onbeschofte reactie
Wat die moeder had moeten zeggen is: bedankt voor het thuisbrengen. Als kinderen bij mij spelen halen de ouders ze zelf op, ik moet ze ook zelf halen als ze ergens anders spelen. Daardoor vind ik het nog extra onbeschoft wat ze heeft gedaan.
Jammer voor haar (gezien haar kennelijke argwaan t.o. alle mannen) zal ze eraan moeten wennen dat kinderen behalve moeders ook vaders hebben en dat haar kind daar geregeld mee in aanraking zal komen...als haar kind nog vriendjes overhoudt op deze manier tenminste. Het klinkt eerlijk gezegd of ze niet helemaal in orde is, misschien moet je het maar melden ergens ook nog? Ik heb medelijden met haar kind.
Niet alles gelezen
Ik heb alleen even het eerste berichtje gelezen maar ik zou het ook niet fijn vinden als mijn zoontje mee zou gaan met een moeder die ik vertrouw en haar man zou ze meenemen en daar weet ik niets van. Op school bij ons zijn ook ouders waarvan ik de moeder wel vertrouw maar de vader niet en trouwens ook andersom. De reactie van de moeder vindt ik wel overdreven maar als ik een afspraak maak, zorg ik ook dat ik er zelf ben en niet m'n man.
Rare wereld
Het kan zijn dat het komt doordat ik de Randstad niet gewend ben hoor, maar werkelijk, ik vind dat we in een steeds raarder wordende wereld leven.
"Op school bij ons zijn ook ouders waarvan ik de moeder wel vertrouw maar de vader niet en trouwens ook andersom."
In mijn beleving ben je zelf dan een beetje erg wantrouwend en overbezorgd. Of je kinderen zitten op een verkeerde school. Sorry hoor... Maar ik vind het vreemd.
Kan me iets bij voorstellen
Als ik de moeders van dochters vriendinnetjes was, zou ik mijn kind ook niet toevertrouwen aan dochters vader. Een paar moeders hebben dat ook zo uitgesproken, dat ze niet willen dat hun kind met mijn dochter speelt onder de hoede van mijn ex. Ik geef ze gelijk, ik ben ook niet voor niks gescheiden en er is een hoop gebeurd (zie hierboven). In die zin kan ik Irma wel begrijpen. Maar om gewone brave huisvaders te wantrouwen gaat me wel wat ver. Bij dochter in de klas zit overigens ook een meisje met een moeder die vreselijk aan de drank is. Dochter heeft er één keer gespeeld toen ze vijf was, een kleuter nog, en toen heeft die moeder ze zonder toezicht bij een heel drukke weg laten spelen. Die vertrouw ik dus niet meer. Meisje mag natuurlijk wel hier spelen, dat kind kan er ook niks aan doen. Moeder was laatst na mij bij een tafeltjesgesprek op school. Ze kwam stomdronken aanzetten en maakte een hoop stampij omdat het tien minuten was uitgelopen. Daar gaat mijn kind echt niet meer spelen.
Stoepkrijt
Als je weet dat het een probleemgezin is is het iets anders, maar in dit geval begrijp ik dat de betreffende moeder Francien en haar man geen van beide goed kent, dus waarom de een meer vertrouwen dan de ander?
Raar inderdaad
Ik vind het ook erg raar. Ik zie mijn man als deel van ons gezin. Als iemand bij ons komt spelen komen ze bij ons gezin, dus bij mij, mijn kinderen en mijn man. Ik vind het dan ook normaal dat mijn man ongevraagd met de kinderen mag spelen, naar de speeltuin mag en ze naar huis mag brengen. Dat gebeurd ook regelmatig hier. Zou iemand hier een probleem van maken dan zou mijn man zwaar beledigd zijn. Zelf vind ik dat ook belachelijk
Overigens snap ik niet dat je je kind ergens laat spelen waar je de vader niet vertrouwd er vanuit gaande dat de moeder thuis is. Zou ik de vader van een gezin niet vertrouwen dan laat ik mijn kinderen daar niet spelen. Dit is echter nog nooit voorgekomen.
Wonderbaarlijk?
Altair "Je vertrouwt wel de moeder, maar niet de man waarmee die moeder getrouwd is. Ik blijf dat wonderbaarlijk vinden. " Waarom? De meeste daders van seksueel onoirbaar gedrag tov van kinderen zijn toch keurig getrouwd met een vrouw die te vertrouwen is met je kinderen?
Marcella
Tja marcella
dus hiermee is elke keurig getrouwde/ duurzaam samenwonende man per definitie verdacht?
Daar zijn we dan mooi klaar mee!
tonny
Dat zeg ik dus niet tonny!
"dus hiermee is elke keurig getrouwde/ duurzaam samenwonende man per definitie verdacht? " Kijk, dat zeg ik dus niet, dus niet chargeren. Ik zeg dat het feit dat iemand getrouwd is en zelf kinderen heeft hem of haar nog niet ontslaat van verdenking.
Dat is dus juist heel verkeerd gebleken voor de bescherming van kinderen tegen seksueel misbruik, het geloof dat dat alleen maar zou gebeuren door alleenstaande, een beetje buitenissige mannen.
Marcella
Reina
Ik reageerde op Irma's uitspraak "Op school bij ons zijn ook ouders waarvan ik de moeder wel vertrouw maar de vader niet en trouwens ook andersom." En dat kan ik me wel voorstellen. Dat de betreffende moeder de man van Francien niet vertrouwt snap ik ook niet.
En o.t.: het is trouwens heel vervelend als je buiten je schuld om ineens als probleemgezin wordt gezien, bijvoorbeeld doordat je ex de gevangenis in verdwijnt. Die ervaring leerde me dat je dan plotseling wordt geconfronteerd met afgezegde afspraken, feestjes waarvoor je kind wordt gepasseerd enz. Heel naar om mee te maken in een tijd dat je juist alle steun nodig hebt.
Man heeft gebeld
Mijn man had avonddienst, daarom heb ik hem gisterochtend pas gesproken. Ik heb sindsdien bijna geen tijd gehad om in te loggen en kan nu dus pas reageren.
Mijn man was ernstig beledigd. Persoonlijk, maar ook omdat ze mij zo had uitgekafferd op het schoolplein. Hij heeft al vrij snel opgebeld om om opheldering te vragen en eventuele misverstanden uit de weg te helpen. Mijn man lijkt, juist als hij boos is, heel rustig en duidelijk (op een correcte manier). Ik dacht dus dat het hem wel zou lukken, maar ik heb hem nog nooit zo verbouwereerd gezien....
Zodra de vrouw doorhad wie ze aan de telefoon had heeft ze alleen nog gezegd dat er "een ongeschreven regel is bij speelafspraakjes die wij niet gerespecteerd hebben en dat het geen zin heeft om er meer woorden aan vuil te maken". Vervolgens hing ze op.
We zijn er dus helemaal niets mee opgeschoten en ik denk ook niet dat dit nog gaat veranderen. We zijn maar tot de conclusie gekomen dat het een heel raar en akelig mens is.
Ik denk dat we het vriendje hier niet meer zien. Dat vind ik, voor mijn zoon maar vooral ook voor het vriendje, heel erg.
Stoepkrijt
Ik snap het. En met probleemgezin bedoel ik de situatie zoals beschreven: een stomdronken moeder, daar zou ik m'nkind niet graag laten spelen...
Bedankt voor alle reacties
Bedankt voor alle reacties. Zeker nu die vrouw over een "ongeschreven regel" begon is het fijn om te weten dat meer mensen die regel niet kennen 
Verder is het, denk ik, wel zo dat bijna alle geweld-misdadigers mannen zijn. En sommige vrouwen hebben bovengemiddeld veel slechte mannen meegemaakt. Ik geloof best dat dat je beeld van mannen ernstig be"invloedt en dat je daarom schrikt als je kind ineens bij "zo'n man" in de auto zit. Ik vind het wel raar dat je de dag erna nog boos bent. Als het eenmaal tot je doorgedrongen is dat je kind veilig thuis is en dat hij een leuke dag gehad heeft dan moet je het wel een beetje relativeren en inzien dat het JOUW probleem is.
Ik doe maar hard mijn best om me er niet te druk om te maken, dat gaat hier niets aan veranderen.
Maar dus nogmaals: bedankt voor alle reacties!
Toch
zou ik er iets mee doen. Misschien even 'melden' aan de juf? Geen verdachtmakingen, meer even benoemen dat dit is gebeurd,en dat dit een nare situatie heeft opgeleverd. Misschien kan juf nl voor het jongetje nog iets betekenen, heeft zij nog IETS van ingang bij moeder voor toekomstige situaties....
amar
Amar
Ik heb er nog wel over gedacht om dit bij de leerkracht te melden. Het gaat toch twee kinderen uit haar klas aan. Mijn zoon weet nu van niks, maar ik weet niet of zijn vriendje hier morgen iets over zegt. En hoe gaat het als ze weer af willen spreken? Als er iets gebeurt dan vind ik het wel fijn als de juffrouw weet wat er gebeurd is.
Verder weet ik werkelijk niet of ik zelf iets tegen mijn zoon moet zeggen. Hoe moet ik dit uitleggen? Dat de moeder van het vriendje niet goed wijs is? Dat voelt niet goed.
Snap het wel en niet
dat klinkt wellicht wat raar.....een klasgenootje van mijn dochter is misbruikt door een "goede vriend" van haar ouders, ze kwamen daar al jaren over de vloer zeg maar....De moeder van het klasgenootje heeft nu veel moeite als haar dochter met een klasgenootje meegaat en ze weet dat alleen de vader van dat klasgenootje thuis is....ze reageert weliswaar niet zo raar als deze moeder, maar toch....ik weet niet hoe ze zou reageren als ze dacht dat haar dochter bij de moeder zou zijn en ineens blijkt haar dochter door de vader gebracht te worden....ik kan me voorstellen dat ze dan toch wat verbaasd zal zijn en misschien wel een bepaald vertrouwen verliest....
Nou....
Ik zou gerust zeggen dat die vrouw niet goed wijs is. Dat is ze toch zeker niet? Belachelijk zeg, wat een vertoning. En dat terwijl je man doodfatsoenlijk opbelt! Wat er ook gebeurd mag zijn, dit is totaal onbeschoft.
Margje
Inderdaad!
Dit is echt onbeschoft zeg!
En dan 'een ongeschreven regel' kom op zeg! Ik heb er in elk geval nog nooit van gehoord en zo te lezen jullie ook niet 
Vraag het eens na op school zou ik zeggen, wedden dat vrijwel niemand die regel kent!
Ik ben het helemaal met je eens Francien! Dat ze in eerste instantie zo boos en raar reageerde ok. En dat ze de dag erna nog steeds erg boos is... tja eigenlijk begrijp ik dat al niet helemaal, maar goed, ok. Maar als je man dan nog weer een dag later haar er even over opbelt en dan nog een keer weer zo te keer gaan, nee dat vind ik echt onfatsoenlijk! Ze had op z'n minst je man even kunnen aanhoren.
Vooral sneu voor haar zoontje inderdaad... Ik denk ook dat ik dit sowieso even aan de juf zou vertellen. Niet dat ze er wat mee kan hoor, maar gewoon ter informatie.
Iemand moet het voor die moeder relativeren
Misschien kan de juf het geval wat relativeren voor die moeder. Een juf is toch meer een autoriteit dan de moeder van een vriendje zeg maar. Bij zedenzaken van kindermisbruik is toch wel zo vaak ook een vrouw betrokken, dat je een willekeurige moeder van een klasgenoot ook best gegrond als verdacht mag zien. En zo kun je jezelf zo gek maken dat je kind bij niemand meer kan spelen, want ja, hoe goed ken je die ouders van klasgenootjes nu eigenlijk? Ik kom zelf niet bij hen overhuis. Ik denk ook dat het vriendje niet de kans heeft gehad om te vertellen wat ze gedaan hebben. Of misschien heeft hij wel de kans gehad en vloog die moeder pas goed in de fik toen ze hoorde dat vader alleen met die twee jongens in de garage was. Wie weet hoe ze alles heeft liggen uitvergroten, 's nachts alleen in bed. Ik zou het via de juf proberen.
Fatsoen
ik zelf zou het niet aan de juf melden. Dit is iets tussen ouders, en de juf is geen politieagent, advocaat of wat dan ook.
Deze mevrouw heeft fatsoensnormen overschreden. Ze verwijt jullie dat jullie een ongeschreven regel hebben geschonden, maar zij heeft nu al verscheidene fatsoensnormen overschreden: iemand uitkafferen op het schoolplein waar anderen bij zijn. Een onschuldige man betichten van 'dingen', en vervolgens hem niet eens zijn weerwoord laten doen aan de telefoon. Ik zou, nog steeds, deze mevrouw hier op aanspreken. Pijnlijk blijft het voor beide vriendjes. Want ik denk niet dat dit nog goed komt.
Probleem
Als tiener heb ik een handtastelijke vader van een vriendinnetje meegemaakt. Erg vervelend. En inderdaad, een poos ben ik wantrouwend geweest naar mannen toe. Maar het bleek echt gewoon alleen die ene man te zijn. Dus dat wantrouwen heb ik niet meer. Wel weet ik dat dit soort dingen kunnen gebeuren, dus mijn dochter heb ik wel eens verteld over dat mensen (niet mannen maar mensen) dingen kunnen doen die ze niet wilt, er een geheimpje van willen maken etc, en haar verteld dat ze papa en mama alles kan vertellen.
Die mevrouw heeft een angst en iedereen in dit draadje denkt toch automatisch dat ze bang is voor dit soort dingen dus. Maar waarom wapent ze zich tegen haar angst door het probleem bij anderen te leggen door ze direct al te wantrouwen? In plaats van dat ze het vantevoren aangeeft dat ze echt liever wil dat de moeder het kind thuisbrengt en niet de vader of dat ze gewoon haar kind zelf haalt. Zit ze nu onschuldige mensen met een rotgevoel op te zadelen door allerlei insinuaties. Dit gaat haar waarschijnlijk op termijn alleen tegenwerken. Krijgt ze een angstig kind. Een kind dat misschien geisoleerd raakt. Of dat nou zo prettig is? Heeft ze gewoon het ene probleem door het andere vervangen.
Ongeschreven regel
Het is kennelijk haar ongeschreven regel, maar ik betwijfel of iemand anders die kent.... . Het is absoluut triest, ze zal iets hebben meegemaakt, neem ik aan, wat haar beeld op mannen heel negatief gemaakt heeft, maar dat mag ze niet overbrengen op haar dochtertje, die hierdoor een heel negatief beeld van mannen zal krijgen en dat is minstens zo triest! Persoonlijk zou ik proberen, als je dat aandurft, het met haar te bespreken, ze heeft je man en daarmee ook jou toch ernstig beledigd. Is er geen gezamenlijke kennis die als tussenpersoon mee kan praten?
