Mijn man is een vreemde man?

Francien

Ik zou net zo verbaasd zijn als jij. Dat jongetje speelt bij jou thuis, bij jouw gezin hoort ook jouw man. Zij kent jou toch ook niet echt, begrijp ik? Dus dan ben jij net zo goed eenvreemde vrouw. Nee, dit gaat me echt veel te ver.

Jee

nog nooit aan de hand gehad, en toch wordt hier ook regelmatig gewisseld in halen/brengen. Ik vind mijzelf en mijn man daar 'inwisselbaar' in.
Waarom vindt ze het wel goed dat haar zoontje thuis bij jullie speelt als jouw man er is (of mag dat ook niet als jij er niet bij bent?) en mag hij hem niet even thuis brengen? Ik vind dit net zo goed wantrouwend naar jou toe (jouw oordeel over jouw man) als naar jouw man . Vriendje mocht verder best nog bij mij spelen, maar ze haalt m zelf maar op!

Goh

ik zou niet eens kunnen bedenken dat iemand hier een probleem mee zou kunnen hebben. Maar dat is misschien heel onnozel. Ik zou de betreffende moeder denk ik toch nog even bellen.

Overdreven

Zoals je al zegt: misschien hebben ze wel van alles meegemaakt.
Maar eigenlijk, dan nog! Het is inderdaad geen vreemde man, het is de vader van het vriendje van haar zoon. Niks meer "onbekend" dan jij bent, lijkt mij.

Ik spreek nooit af wie het vriendje thuisbrengt of door wie mijn zoon thuisgebracht word eigenlijk, maakt me ook niks uit of dat de vader of moeder van het vriendje is. Het hoort toch allemaal bij een gezin!

Ik zou toch nog een keer met haar gaan praten, uitleggen dat het je eigen man was en dat hij ook gewoon rond loopt als haar zoon bij jullie speelt. En duidelijk vragen wat nu eigenlijk het probleem was.

Ongelooflijk!

Wat zul jij je overdonderd hebben gevoeld zeg!!! Ik zou werkelijk geen seconde kunnen verzinnen dat iemand er moeite mee zou hebben als een kind door de andere ouder dan degene met wie afgesproken was zou worden thuisgebracht. Wat een waanzin, die moeder spoort niet hoor!

Misschien goed om op een ander moment eens af te spreken met die moeder, haar verhaal te horen.

En dan toch ook uitleggen dat het voor jou knap kwetsend overkomt als jouw man ineens een 'enge man' zou lijken te zijn, een vreemde figuur bij wie haar kind niet in de auto mag.

tonny

Raar

Het enige wat ik me kan bedenken is, dat er ooit al eens iets is voorgevallen???? Want ik zou werkelijk niet weten wat je anders voor bezwaar kunt hebben dat je zoon door de vader van het vriendje wordt thuisgebracht.

Als ze werkelijk zo wantrouwig is, snap ik niet dat ze haar zoontje niet zelf bij jou heeft gebracht en opgehaald. Dat is iets wat ik bij de eerste afspraak altijd deed. Ik wilde altijd weten waar mijn kind was.

Ik zou inderdaad ook vragen aan haar wat nu het probleem was en gewoon zeggen dat je het werkelijk niet begrijpt.

Groetjes Janneke

Het voelt voor misschien als 'de buurvrouw'

Het klinkt krom, ik weet het. Maar blijkbaar komt het voor haar over alsof je de buurvrouw gevraagd hebt om vriendje thuis te brengen. Een buurvrouw die ze nog nooit gezien heeft en die haar zoon ook niet kent. Maar buurvrouw brengt zoon wel thuis in de auto.
Die buurvrouw zou je bij een nieuw vriendje ook vreemd vinden.
Nu moet moeder alleen nog leren dat buurvrouw niet hetzelfde is als vader. Een vader die vriendje ook al had leren kennen. Het is niet zo dat vriendje zo bij vader in de auto is gegooid, zonder hem gezien of gesproken te hebben.
Gewoon uitleggen dus.

Gelukkig!

Fijn zeg, dat er al zo snel zoveel reacties zijn van mensen die dit ook vreemd vinden. Ik was echt aan het twijfelen, vooral ook omdat de enige andere aanwezige het met haar eens was.
Ik weet niet of ik dit met haar uit kan en moet praten. Ze was zo kwaad, ze stond echt bijna te schuimbekken. Ik ken haar niet goed maar ik zie haar al een paar jaar dagelijks op school. Ze leek me altijd een redelijke, beschaafde vrouw. Zoals vandaag heb haar nooit eerder gezien. Het is dus niet zo dat ze constant tegen iedereen zo uitvalt.
Eerlijk gezegd ben ik niet zo dapper dat ik dit soort dingen even uitpraat. Bovendien valt er niks te bereiken, ik heb niks met haar en ik hoef niks met haar. Ik vind het alleen wel heel jammer voor mijn zoon en het vriendje. Van mij mogen ze best nog afspreken (uiteraard), maar ik kan me niet voorstellen dat het vriendje ooit nog bij ons mag komen.

Misschien trekt moeder snel bij

Ze zal van zoon gehoord hebben dat vader met de twee vrienden gedrumd heeft.
Ze zal zeker nog terugdenken aan haar woede. Misschien praat ze erover met familie of vriendin.
Best kans dat ze zich realiseert dat ze doorgeslagen is. En er nog op terugkomt bij jou..
Gewoon morgen vriendelijk goedemorgen zeggen.....

Vreemde vrouw

Reina, bedankt voor je reactie, dat was ook mijn enige reactie. Ik was totaal overrompeld, het enige dat ik nog gezegd heb is dat mijn man niet meer een vreemde man is dan dat ik een vreemde vrouw ben.
Het ging er heel duidelijk om dat het een man was. Mijn man haalt geregeld onze zoon van school. Ze zou hem dus al vaker gezien moeten hebben. Ik vraag me nu wel af of het vriendje gisteren af had mogen spreken als mijn man toevallig gisteren onze zoon opgehaald had.

Inge m

Ik hoop er inderdaad op dat ze hier zelf op terugkomt. Het kan natuurlijk best gebeuren dat je een keer door het lint gaat. Maar het is wel zo dat ze gisteren al vervelend reageerde (of eigenlijk niet reageerde) toen mijn man het vriendje thuis kwam brengen, en daar vandaag tegen mij kwaad over wordt. Ze heeft er dus al een nachtje over geslapen.

(janneke)

Janneke, ik snap wat je bedoelt. Ook met je tweede reactie Verder denk ik, net als jij, dat zo'n mannenhaat vast een oorzaak heeft. Maar dat maakt het niet minder erg. Na alle reacties hier is mijn eerste zorg (ben ik nu gek en zijn mannen slecht?) een beetje weg. Ik zit nu alleen nog met dat vriendje. Hoe moet dat met zo'n jongen die geen vader heeft maar wel een moeder met zulke "angsten" (?).
Maar goed, ik ben geen psycholoog. Ik zal het hier dus maar beter bij laten.

Cameron

Cameron, ik begrijp wat Inge M en jij bedoelen. Ik kan me ook best voorstellen dat ze verrast was en zelfs wel dat ze het even vervelend vond. Maar ik neem aan dat ze later van haar zoon gehoord heeft dat hij gezellig gedrumd heeft en dat het leuk was. En verder is het dan toch ook fijn dat iemand je kind speciaal naar huis brengt zodat jij niet door de regen hoeft te fietsen. Bovendien moet ze mijn man al wel eens gezien hebben op school, hij haalt zeer geregeld de kinderen van school.

Raar

en overtrokken gedrag lijkt mij zo op het eerste lezen, maar je weet niet wat er achter zit. Mijn ervaring met een speelvriendinnetje/haar moeder is dat er 1x een moeder van te voren / nog bij het afspreken duidelijk heeft gevraagd dat haar dochter niet alleen zou zijn met mijn man/ een man. Had idd te maken met nare ervaringen, het hoe en wat weet ik niet.

Mem

Ik vind het erg triest dat een kind niet allleen mag zijn met een man, maar je weet inderdaad niet wat er achter zit. Maar ik vind het wel een verschil dat die moeder dat duidelijk gezegd had. Mannen komen nu eenmaal erg algemeen voor Als je daar problemen mee hebt dan kun je dat beter even aangeven. Net als wanneer een kind allergisch is voor honden of pinda's.
Overigens zou ik ook dit erg beledigend, en zeer onterecht vinden tegenover mijn man.

Och

het is alweer jaren geleden en ik weet niet meer hoe ik gereageerd heb, niet ws ivm te verbouwereerd. Hoe het ter sprake kwam weet ik ook niet meer, mogelijk omdat ik een ander kind naar zwemles zou brengen en dan dus even weg moest, maar dat mijn man dan wel thuis was.. Een paar jaar later is dit kind in een pleeggezin geplaatst, ook daar ken ik de reden niet van, maar zoiets gebeurd niet zomaar als het goed is.

Nooit over nagedacht

Of ik het wel normaal vindt dat mijn kind thuis gebracht wordt door de vader des huizes. Eerlijk gezegd brengt mijn man regelmatig aan het eind van de middag een vriendje/vriendinnetje thuis, intussen begin ik met koken.
Ik zou er misschien heel kort op terugkomen. Tegen de moeder zeggen dat ze dat beter van te voren duidelijk had kunnen zeggen. Dat je het niet begrijpt maar het best wil respecteren en er rekening mee wilt houden.
Maar of mijn man het hier mee eens zou zijn? Die zou wel een excuus verwachten aan mij omdat ze zo ontzettend uit haar naadje ging... En hij zou zich ook wel beledigd voelen. Wat denkt ze wel niet van hem?

Idd rare reactie

Ik vind het idd een heel rare reactie van die moeder. Wel denk ik idd ook dat er meer achterzit, dus in die zin begrijp ik het dan wel weer. Maar dan nog.
Ik denk er ook nooit of te nimmer bij na. Toevallig komt het weinig voor dat mijn man kinderen haalt en of brengt. Daar heeft hij gewoonweg de tijd niet voor. Maar als het wel eens zou voorkomen zou ik het doodnormaal vinden. Wel is hij regelmatig alleen in huis met de (speel)kinderen. En ook daar denk ik niet over na.
Ik zou zelfs als het zo zou uitkomen het speelkind rustig met de buurvrouw/man meegeven als buurvrouw/man toevallig net die kant op zou moeten. Andersom zou ik dat ook geen probleem vinden. Maar goed, misschien ben ik te naïef daarin. Komt ook wel door het 'dorpsgebeuren' hier denk ik. In een grote stad zou dat vast wel anders gaan.
Maar goed. Ik zou denk ik na het weekend toch die moeder nog eens aanspreken of opbellen. En haar zeggen dat je erg met het voorval in je maag zit en daar graag nog even met haar over wilt praten. Als het werkelijk zo'n beschaafde vrouw is als dat jij (eerst) dacht, zal ze daar toch zeker wel op ingaan en voor rede vatbaar zijn, lijkt mij. En zo niet, nou dan zou ik me er gewoon bij neerleggen (heb je andere keuze?). Waarschijnlijk mag haar zoon dan idd niet meer bij jullie spelen ook.
Tjonge wat een toestand zeg! En wat vreselijk overtrokken. Ik kan me goed voorstellen dat je hier erg mee in je maag zit.

Fristi

Ja, maar dan nog...je schrijft het zelf al. Stel dat ze inderdaad een nare ervaring achter de rug heeft? Waarom vraagt ze dan niet of er een man des huizes is? Waarom kende ze de man van Francien niet? Terwijl hij wel hun zoon ook op school komt ophalen. Dat moet haar toch vast al eens zijn op gevallen. Als ze zo wantrouwig is, snap ik niet dat ze zelf haar kind niet bij Francien heeft afgezet.

Ookal heb je een nare ervaring achter de rug, dan nog heb je toch wel het besef dat niet iedereen hetzelfde is? (of ben ik nu te naief) Ben je dan achterdochtig/wantrouwig naar alle mannen?

Blijf het toch vreemd vinden...maar goed..wie weet wat er aan de hand is?

Bewust

Mijn man is vaker thuis dan ik, en haalt ook vaak de kinderen op. Ik had er zelf nooit zo bij nagedacht, maar bij ons bleek ook dat sommige moeders hun kinderen liever bij ons lieten spelen als ik thuis was ipv mijn man. Ik was wel verbaasd, mijn man is toch gewoon ook ouder van onze kinderen, en hij zorgt zelfs meer dan ik. Ik vind het vooral jammer voor de kinderen, ik ben niet vaak thuis na school, dus dan gaat het spelen maar niet door. Grappig genoeg zijn ze stuk voor stuk bijgetrokken, nu de kinderen wat langer op school zitten en iedereen elkaar wat beter kent. Maar blijkbaar vertrouwen sommige ouders 'vreemde' moeders sneller dan 'vreemde' vaders. Raar hoor.
Tegenwoordig check ik even als een kind voor het eerst komt. Dan vertel ik dat mijn man die dag thuis is, en of dat ok is. In de praktijk vinden vrijwel alle ouders het prima, maar ik ben me er wel van bewust geworden dat niet iedereen zich er prettig bij voelt.
Ik zou als ik jou was tegen de moeder zeggen dat je er geen moment bij stilgestaan had dat het een probleem kon zijn. Ik zou geen verontschuldiging maken, en hopen dat de moeder in kwestie er nu wat genuanceerder over zou denken ondertussen. En anders maar niet, jammer voor de kinderen...
groeten,
Jose

Titel ???!

sorry voor de titel van mijn vorige bericht, die niet echt de lading dekt, ik wilde zeggen dat ik me er wel van bewust was dat sommige moeders wat wantrouwend tegenover vaders staan.

De goeden moeten niet onder de kwaden lijden

natuurlijk, maar ik ben jaren geleden aangerand door zo'n aardige vader die me thuisbracht. Later vernam ik van andere vriendinnetjes dat het hen ook overkomen was.
Nee, je kan moeilijk alle vaders scheef aankijken omdat een vader dit gedaan heeft. Maar stel dat dit die moeder ook was overkomen... of nog iets ergers. Het rechtvaardigt niet haar uitbarsting maar het verklaart het wel enigszins.
En zij zal misschien ook denken: tja een op de vijf of zes kinderen heeft te maken met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Wie zijn dan die mannen (want ja 96% van de daders is een man) die dat doen? Enge mannen in bosjes, die alleenstaand zijn?
Ja ik ben ook wantrouwender tegenover mannnen (echt niet tov alle vaders maar ik kijk meer de kat uit de boom). De reactie van de moeder is (te) heftig vooral ook omdat de dochter niet overdreven bang moet worden voor alle mannen. Aan de andere kant vind ik veel moeders, gezien de grote kans die een kind loopt op vervelende ervaringen, soms wel wat naIef. Nee, die buurman, oom, groepsleider, zwager, vader van vriendinnetje zou zoiets nooit doen? Maar nogmaals wie zijn die daders dan?
Waarom vermeld je er trouwens bij dat ze alleenstaand is?

Marcella

Eng?

Zelfs al zou zo'n foute man jouw kind naar huis brengen, dan zal er hoogstwaarschijnlijk niets gebeuren. De meeste kindermisbruik komt voor binnen het eigen gezin. Ik snap eerlijk gezegd niet dat, als je zo wantrouwend bent, je je kind niet zelf brengt en haalt. En inderdaad, wat heeft het ermee te maken dat ze alleenstaande moeder is? (Ben ik zelf ook, maar ik vind het juist leuk als een vader met die jongens is gaan voetballen o.i.d., dat heeft zo'n kind toch ook nodig.
Wil zegt: "Ik zou er misschien heel kort op terugkomen. Tegen de moeder zeggen dat ze dat beter van te voren duidelijk had kunnen zeggen. Dat je het niet begrijpt maar het best wil respecteren en er rekening mee wilt houden." En daar ben ik het roerend mee eens.

Gr. Poezie.

Zielig voor het kind zeg

God, wat heb ik een medelijden met het zoontje van die vrouw. Waarschijnlijk heeft hij dankzij je man de middag van zijn leven gehad, met mannen onder elkaar drummen in de garage. En dan komt hij thuis en krijgt hij feitelijk op zijn flikker!
Hoe je de situatie op kunt lossen weet ik niet, kan alleen bedenken om te vragen of er iets aan de hand is gezien haar typische reactie. En of de zoon het leuk zou vinden om nog een keer te drummen in de garage. Mét je man erbij.

Bij een ander spelen

Mijn gedachte was ook gelijk: en als er alleen een vader thuis is als ze spelen? Moeder haalt het kind nog wel van school met het vriendje, maar moet dan gelijk weg. Dan is zo'n vriendje uren alleen met vader thuis. Het is vroeger echt nog nooit bij mij opgekomen dat er ouders zijn die daardoor in de stress schieten. Hooguit dat een vriendinnetje wat onwennig zou reageren omdat ze meer aan mij gewend waren.

Vreemde logica.

Ik vind het een rare gang van zaken.
Omdat zij jouw man nooit gezien heeft is het gelijk een vreemde man? Mag hij wel thuiskomen als dat jongetje bij jullie speelt of moet hij dan ook uit de buurt blijven?

Persoonlijk

Ik zou geloof ik ook erg verbaasd zijn als mij zoiets zou overkomen. Ik weet niet zo goed wat ik zou doen. De reacties hier zetten me wel aan het denken. Wat ik opvallend vind is dat een aantal van jullie het beledigend vinden (voor je man). En dat het soms principieel verkeerd wordt gevonden dat deze vrouw deze voor haar kennelijk vreemde man niet vertrouwt. Iemand zegt letterlijk dat ze het vreemd vindt dat vreemde vrouwen kennelijk vertrouwenwekkender zijn dan vreemde mannen. Ik vind dat helemaal niet vreemd. Als ik in mijn jonge jaren 's nachts over straat liep was ik nooit bang voor een vrouw, of voor een man en een vrouw samen. Maar als ik een man alleen zag, was ik op mijn hoede. Is dat discriminatie van 'de man'? Is dat beledigend tegenover die bewuste man die ik toevallig op straat tegenkom? Is dat overdreven angstig? Of is dat logisch, gezien de kwetsbare positie waarin ik me bevond? Ik denk ook dat deze vrouw zich, misschien overdreven, bewust is van de kwetsbare positie van een kind ten opzichte van een volwassen man, naar ik mag aannemen voor seksueel misbruik. Daar kan je verontwaardigd over worden, je persoonlijk aantrekken, alsof het jouw man is die hier wordt beledigd. Maar dat ís natuurlijk niet zo. Ze ként je man niet, dat is nou net het probleem. Ze wantrouwt niet jouw man persoonlijk. Ze wantrouwt mannen in het algemeen. Dat heeft vast geen lekkere achtergrond. En volgens mij zijn de statistieken toch ook heel duidelijk over het daderschap bij seksueel misbruik: dat zijn zelden vrouwen. Ik moet een beetje denken aan de safe sex campagnes uit de jaren tachtig: gebruik altijd een condoom en laat je niet ompraten door iemand die zegt: vertrouw je me soms niet? Hoe groot was de kans om HIV-positief te worden voor heteroseksuelen? Hoe groot is de kans dat je kind seksueel wordt misbruikt? Maar moet je iemand werkelijk op zijn blauwe ogen vertrouwen? Of geloven dat hij betrouwbaar is als zijn vrouw aardig is? Wie denkt er nou serieus dat dat een criteriium is om kindermisbruikers te ontmaskeren? Ik snap ook wel dat het tamelijk vervelend wordt als we geen vader meer kunnen vertrouwen, vooral die van onze eigen kinderen niet, als ik één poster moet geloven Maar ik leef toch ook wel een beetje met deze vrouw mee die kennelijk in een voor haar en haar kind zeer onveilige wereld leeft.
Groet, Jo Hanna

Ervaring

Natuurlijk speelt het wel mee welke ervaringen iemand heeft. Jo Hanna zegt dat ze 's nachts nooit bang was voor een vrouw, maar wel voor een man alleen. Een vriend van ons is jarenlang seksueel misbruikt door zijn moeder. Die zal misschien banger voor vrouwen zijn. En bij kindermisbruik gebeurt het ook vaak genoeg dat er zowel een man als een vrouw betrokken zijn. Bij ander misbruik trouwens ook.
Toch vind ik de reactie van die moeder nog steeds overtrokken. Die man is inderdaad niet zomaar een vreemde. Hij is de echtgenoot van Francien en dat is wel wat meer dan een buurvrouw. Blijkbaar vertrouwt die moeder niet op het onderscheidingsvermogen van Francien. En als de jongetjes nou de hele middag met een grotere broer van haar zoon op een kamer hadden gespeeld?