Laura
Onderstaande brief hebben de grootouders van Laura naar de Volkskrant gestuurd. Vandaag is de zitting voor de kinderrechter, Laura zal waarschijnlijk uit huis worden geplaatst en vermoedelijk ook in naar een gesloten opvang worden gestuurd.
De uitspraak van de rechter was indertijd helder en to-the-point. Maar dan is er nog de uitvoering. Triest, maar helaas ook te verwachten.
Tsjor
----------brief grootouders------------
Sinds Laura Dekker onder toezicht van de Jeugdzorg is gesteld, is zij veranderd in een gesloten meisje dat haar vertrouwen in volwassenen verloren is.
Onze kleindochter, Laura Dekker, was enkele dagen vermist en dook gisteren op op Sint-Maarten. De waarheid is dat zij ten onder gaat aan de Jeugdzorg. Als bezorgde grootouders hebben we hier lang over gezwegen, maar we kunnen ons nu niet meer stilhouden, omdat we bang zijn dat als de Raad van de Kinderbescherming zo door blijft gaan, Laura straks helemaal kapotgemaakt wordt.
Wij hebben Laura, sinds de bemoeienis van Jeugdzorg, in een paar maanden zien veranderen van een ondernemende en positieve tiener in een meisje dat een schild om zich heen heeft gebouwd en totaal geen vertrouwen meer heeft in de volwassenen. Laura wordt uitzicht gegeven op het doorgaan van haar wereldreis, mits zij voldoet aan een aantal voorwaarden – die zijn allemaal na te lezen op de website van Laura.
Als grootouders vonden we dit een redelijk uitgangspunt. De rechter stelde dus dat haar wereldreis niet onmogelijk is, mits voldaan aan de door Jeugdzorg gestelde voorwaarden.
Meer ervaring opdoen
Treurig genoeg blijft Bureau Jeugdzorg tot nu toe onduidelijk over de vraag wanneer aan deze voorwaarden is voldaan. Het zijn voorwaarden met een open eind. Een voorbeeld: ‘Meer ervaring opdoen in solozeilen’, was een van de eisen die aan Laura werden gesteld. De logische vraag is dan: hoeveel meer? Hierop was het letterlijke antwoord van de toeziend voogd aan Laura en haar vader: ‘Dat is jullie probleem, daar lig ik niet wakker van.’ En zolang ze onder toezicht gesteld is – voorlopig tot 1 juli 2010 – mag ze bovendien niet eens uitvaren.
Hoe lossen we dat op? was dan ook de vraag. Ook dat was zijn probleem niet, zei de voogd. Deze onverantwoorde uitspraken werden gedaan in aanwezigheid van Laura.
Er wordt Laura een worst voorgehouden, die zij nooit te pakken zal kunnen krijgen
Na zo’n gesprek was Laura enkele dagen totaal van slag. Kortom, er wordt Laura een worst voorgehouden, die zij nooit te pakken zal kunnen krijgen.
Hiermee wordt haar het uitzicht op het doorgaan van haar wereldreis ontnomen. Tegelijkertijd wordt zij murw geslagen door dwangmaatregelen, zoals de onder toezichtstelling en het dreigement van een mogelijke uithuisplaatsing. Dit is niet vol te houden.
Depressief
De bezorgdheid van haar vader groeide met de dag. Deze bezorgdheid is ook uitgesproken bij Bureau Jeugdzorg. Er is niets mee gedaan. ‘Dat is uw probleem, daar lig ik niet wakker van’, was wederom de reactie. Bij ons is het inmiddels meer dan duidelijk. Bureau Jeugdzorg geeft niets om Laura, met als triest gevolg dat Laura is weggelopen. Weer zal Bureau Jeugdzorg alleen weten te reageren met dwangmaatregelen. Er wordt al openlijk gesproken over uithuisplaatsing – lees de gevangenis waarin al ruim tweehonderd kinderen zitten. Niet zo vreemd dat je als 14-jarige depressief wordt van dat vooruitzicht en op de vlucht slaat. De
Raad voor de Kinderbescherming heeft al meegedeeld dat Laura uit huis geplaatst zou worden, zodra ze terug is in Nederland. Dat is de enige oplossing die de Kinderbescherming kan bedenken.
Noemen ze dit hulpverlening? Er zijn zo veel andere mogelijkheden om haar echt te helpen. Laat haar een jaar meevaren met de Stad Amsterdam, de clipper die voor de VPRO-televisie dezelfde tocht rond de wereld maakt als Charles Darwin ruim 150 jaar geleden met de Beagle. Daar zijn genoeg volwassenen aan boord om haar te helpen met het onderwijs.Ze mocht niet naar zee om haar bestwil, maar nu gaat ze aan Bureau Jeugdzorg ten onder.
Miriam
volgens mij raak je verstrikt in je eigen woorden.
"Het kind krijgt een gezinsvoogd toegewezen door het Bureau Jeugdzorg (BJZ). Deze persoon begeleidt het kind en zijn ouders bij het oplossen van de opvoedingsproblemen. De ouders behouden beperkt het gezag over hun kind en blijven zelf verantwoordelijk voor de opvoeding. Zowel ouders als kind zijn verplicht de aanwijzingen op te volgen die de gezinsvoogd daarbij geeft." Ik heb nergens aangegeven dat het zo niet is beschreven staat. Er staat echter vooral dat ouders verantwoordelijkheid moeten nemen niet de gezinsvoogd.
"Je jaagt met je onprofessionele laffe houding de maatschappij op kosten en kinderen bij hun ouders vandaan."
Ik weet niet wie je hier aanspreekt het komt "wilderiaans" op me over met die politieke affiniteit kan me voorstellen dat we het niet eens worden.
Geen adel
Anders:"Ik heb nergens aangegeven dat het zo niet is beschreven staat. Er staat echter vooral dat ouders verantwoordelijkheid moeten nemen niet de gezinsvoogd. "
Je bent kennelijk te dom om te begrijpen wat er werkelijk staat. Bepaald geen adel, vandaar dat je je tot niks verplicht voelt. Ik hoop van harte dat jouw betrokkenheid niet verder komt dan 'de vrouw van', maar het zou me niet verbazen als je in werkelijkheid inderdaad medewerker BJZ, of voogd, of zelfs beleidsmedewerker bent.
Het gaat niet voor niets zo ontzettend mis in de jeugdzorg.
Groet,
Miriam Lavell
En dan?
Dan nemen ouders die verantwoordelijkheid, kind mag zich voorbereiden op de zeiltocht, kind mag ervaring opdoen met solo-zeilen, kind mag naar St. Maarten vliegen....en dan?
Ik begrijp ook steeds beter waarom er zo weinig schriftelijke aanwijzingen worden gegeven: je zou je maar eens mengen in de opvoeding....
Overigens ben ik van mening dat de gezinsvoogdij-instelling helemaal niet de verantwoordelijkheid moet nemen voor het wel of niet uitvaren van Laura. Ze zijn, - helaas, zucht, tjsa, de samenleving laat het nu eenmaal aan hen (zware last) over omdat de ouders het zelf niet doen,- aangesteld om erop toe te zien dat de veiligheid zo optimaal mogelijk gewaarborgd wordt. Als dat zois zou ze zich moeten terugtrekken (vragen aan de rchter om beëindiging van de OTS), zodat de beslissing om wel of niet te gaan weer bij Laura en haar ouders ligt. Daar liggen de grootste risico's, daar wordt het leven geleefd, daar ligt de echte verantwoordelijkheid. Laat die dan ook daar liggen. Als BJZ heb je er niets aan toe te voegen, het enige dat je kunt doen is inderdaad UHP en eventueel gesloten machtiging. En daar is bijna elk kind slechter mee af.
Tsjor
Mooi uitgangspunt
oor de parlementaire werkgroep die een onderzoek gaat instellen naar jeugdzorg. Er zijn al genoeg onderzoeken naar financieringsstrucuur etc. Maar dit zou het parlement ter hand kunnen nemen: de vraag in hoeverre de volgende opvatting leeft onder mensen die in de jeugdzorg werken:
'helaas kunnen we wettelijk niets doen aan deze ouders omdat een stuk onbenul van een kinderrechter meestal vind dat zo`n ouder nog wel wat mag doorrommelen met het kind.
Daar horen natuurlijk subvragen bij. Bijvoorbeeld de vraag in hoevrre medewerkers de wet kennen en weten welke mogelijkheden er in die wet zitten. Of de vraag wat medewerkers doen om et 'stuk onbenul van een kinderrechter' ver de streep te trekken: ouders geven aan dat dat heel veel is, inclusief wat zij noemen 'liegen', zaken erger voorstellen dan ze zijn 'fouten' in dossiers vol blijven houden en niet corrigeren etc.
Ook de vraag of medewerkers het 'rommelen' van ouders waarderen. en natuurlijk ook de vraag hoe zij dan aankijken tegen de resultaten van het eigen ingrijpen. Weten ze wat daarna met een kind gebeurt? Hoe waarderen ze dat? Waarop is dat oordeel gebaseerd? Hoe vaak gebeurt het dat maatregelen zich opstapelen en steeds ingrijpender worden?
Je kunt in wetten en financieringsstructuren van alles neerleggen, maar als dat allemaal uiteindelijk botst op de mentaliteit van de mensen die het moeten uitvoeren kom je geen stap verder. En begin alsjeblieft niet over meer geld, van geld is nog nooit iemand slimmer geworden.
Tsjor
Gelijk
De SGP had ook ooit zo'n 'gelijk'punt over de reden waarom vrouwen niet worden toegelaten tot de partij. Daar was ook geen speld tussen te krijgen. Tot de financiën op de tocht kwamen te staan: toen bleek dat zelfs Gods waarheid voor meerdere interpretaties vatbaar was.
Zoiets zal hier ook moeten gebeuren. Bijvoorbeeld: bijeen eventuele OTS niet één, maar twee of meer plannen van concurrerende instellingen. Mening van ouders telt, maar de rechter beslist welk plan wordt uitgevoerd.
Of aanbesteding, werkt in andere sectoren ook goed voor kwaliteit-prijsverhouding.
Of wat ik al ooit eerder opperde: functiedifferentiatie:
- een toegevoegde voogd als een kind onder toezicht wordt gesteld, de voogd is toegevoegd aan het gezag van de ouders, heeft een taak zoals die nu wordt geformuleerd (aanwijzingen geven, liefst schriftelijk; moet een plan van aanpak maken samen met de ouders; en daar staat dan een bepaald bedrag voor;
- gezinsvoogd als er meerdere kinderen een OTS hebben, of als evident is dat de ouders de basiszorg voor het kind niet aankunnen; gezinsvoogd moet een gezinsplan schrijven dat alle aspecten van het leven van het kind omvat, met konkrete doelen etc; aar mag dan een iets hogere vergoeding voor staan, want de gezinsvoogd zal veel intensiever aanwezig moeten zijn in het gezin zelf (meehelpen de was doen zeg maar);
- een juridisch voogd als ouders uit de ouderlijke macht zijn ontzet, voogd heeft dan alle verantwoordelijkheid.
Zodra er een UHP komt worden de bedragen voor de gezinsvoogdijinstelling geminimaliseerd: gezinsvoogden hoeven dan alleen maar te zorgen dat er een plan van aanpak is voor terugkeer en dat er een fatsoenlijke bezoekregeling is die wordt nageleefd. In de praktijk zien zij de kinderen nauwelijks, er zijn altijd begeleiders etc., dus ze kunnen van 'professionals' informatie krijgen, waarmee ze het volgende jaar OTS en UHP unnen motiveren. Dan kan de bijdrage gehalveerd worden. Het falen van de OTS heeft namelijk extra kosten met zich meegebracht omdat er nu een UHP komt.
Voor ouders zou er de mogelijkheid moeten komen om een onafhankelijk oordeel te vragen over de kwaliteit van de uitvoering van de OTS en de UHP. Nu bestaat de 'second opinion' alleen als mogelijkheid als het gaat om de problemen van het kind. Maar het mag ook gaan over de kwaliteit van de hulpverlening. Mocht blijken dat OTS/UHP geen vebetering opleveren dan zal het teruggedraaid moeten worden onder het motto: baat het niet, dan schaadt het.
Het moet toch te keren zijn..........
Tsjor
Miriam
"Het kind krijgt een gezinsvoogd toegewezen door het Bureau Jeugdzorg (BJZ). Deze persoon BEGELEIDT het kind en zijn ouders bij het oplossen van de opvoedingsproblemen. De ouders behouden beperkt het gezag over hun kind en blijven zelf verantwoordelijk voor de opvoeding. Zowel ouders als kind zijn verplicht de aanwijzingen op te volgen die de gezinsvoogd daarbij geeft."
"Je bent kennelijk te dom om te begrijpen wat er werkelijk staat"
Kan zelf kennelijk geen letter lezen wel knippen en plakken. Niet verder gekomen dan groep 2?
Wel en niet
Wel vo0or de indicatiestellingen, maar er zijn nog enkele andere uitvoerende gezinsvoogdij-instellingen: William Schrikkergroep voor mensen met een verstandelijke beperking; SGJ voor gereformeerden zeg maar; en het Leger des Heils.
De rechter geeft bij een OTS één instelling de opdracht de gezinsvoogdij te voeren.
Het zou mooi zijn als er meerdere plannen lagen, dat kan van verschillende instellingen zijn, maar bijvoorbeeld ook een plan dat gemaakt is op basis van een eigen-kracht-conferentie. Nadeel is dat de rechters dan inhoudelijk zich bezig moeten houden met de OTS. Dat is een nadeel, omdat er eigenlijk geen tijd voor is en die taak ook bij de rechters is weggehaald.
Voor kinderen en ouders zou het natuurlijk een voordeel zijn, omdat er dan kwaliteit nodig is.
Tsjor
Begeleiding
Anders 1: 'helaas kunnen we wettelijk niets doen aan deze ouders omdat een stuk onbenul van een kinderrechter meestal vind dat zo`n ouder nog wel wat mag doorrommelen met het kind.'
Anders 2: 'Deze persoon BEGELEIDT het kind en zijn ouders bij het oplossen van de opvoedingsproblemen.'
Waaruit bestaat die begeleiding dan? Zie Laura en 'dat is mijn probleem niet'.
Tsjor
Te ernstig
'volgens mij raak je verstrikt in je eigen woorden.' Ik vind het eigenlijk te ernstig om hier een woordenspelletje van te maken.
Tsjor
