Kindvrij en kindblij
In dit topic is er plek voor de kindvrijen en de kindblijen, om met elkaar in gesprek te gaan.
Hoe ben je gekomen tot je overtuiging om wel/geen kinderen te krijgen? Wat valt je op aan mensen met/zonder kinderen, of wat heb je altijd willen vragen? Welke vooroordelen heb je over kindvrijen/kindblijen en heb je zelf te maken met vooroordelen door deze grote levenskeuze?
In dit topic mag je los, geen onderwerp is taboe.
Julali schreef op 23-09-2021 om 12:26:
[..]
Het ligt er denk ik aan of je een ochtendmens bent. Ik hou van de ochtend en ben 's ochtends het meest energiek. Ik heb dan echt zin in de dag.
Wij gaan in bad, of douchen ' s avonds, dus dat hoeft niet meer. Aankleden is in een minuut of 5-10 gebeurd, de oudste kleedt zichzelf aan. Broodjes smeren en lunch klaarmaken doe ik in een moeite door, daar ben ik een minuut of 10 mee bezig.
Ik snap nooit waar mensen dan zo vreselijk druk mee zijn? Waarom is het spitsuur? Wij hebben bijna 2 uur om taken uit te voeren die in een half uurtje wel klaar zijn. De rest van de tijd zijn we gezellig aan het babbelen, lezen, of we doen een spelletje.
Ja maar je weet toch dat alles waar een ander moeite mee heeft, bij jou altijd wel gestroomlijnd loopt?
Bakblik schreef op 23-09-2021 om 11:35:
[..]
Als je kleine kinderen op bezoek hebt die met de meegebrachte auto's over de salontafel willen rijden en jij wilt dat niet als gastvrouw zijnde dan mag je daar wat van zeggen. Jouw huis, jouw regels. Ouders die dat niet snappen daar begrijp ik niks van. Een moeder van zo'n ukkepuk die dan zegt: Thuis mag hij dat wel dus ik kan het hier niet verbieden die heeft het duidelijk niet begrepen.
Als de op visite zijnde ukkepuk zijn door jouw geserveerde boterham opeet maar de korstjes laat liggen dan hoef je die er niet in te praten/proppen. Misschien is er een reden dat hij geen korstjes eet. Dat is aan de ouders, dan geef je die korstjes maar aan de vogels als je het voedselverspilling vindt.
Goede voorbeelden! Inderdaad, ik vind het heel belangrijk dat dochter leert dat ze voorzichtig is met andermans spullen en daar niet zomaar aan mag komen, en dat in alle huizen andere regels gelden. Dat je thuis op de bank mag springen, betekent niet dat het ergens anders ook mag. Onze katten vinden het misschien oké om in de poppenwagen rondgereden worden, maar andere huisdieren laat je met rust tenzij ze je opzoeken én het baasje het oké vindt dat je ze knuffelt. Omdat ze vanaf jongs af aan al naar het kdv gaat, en nu ook naar de peuterspeelzaal, is ze gelukkig gewend aan het feit dat verschillende omgevingen verschillende regels hebben.
Maar wat eten betreft kiezen wij bewust om daar geen strijd over aan te gaan met dochter. Ik zou het heel naar vinden als iemand anders haar wel probeert te dwingen tegen haar zin te laten eten.
Bakblik schreef op 23-09-2021 om 11:52:
[..]
...
Heel treurig inderdaad dat de kinderen die je het dichtstbij hebt meegemaakt geen stabiele basis hebben. Misschien kun je een leuke tante/vriendin voor ze zijn en ze eens een dagje meenemen naar je eigen huis om ze even uit hun problemen te halen. Sterkte ermee.
Dat heb ik de afgelopen jaren ook wel gedaan. Nu de vader in kwestie weer wat grip op zijn leven begint te krijgen, sluit hij alle andere volwassenen buiten. De kinderen zelf zijn inmiddels pubers en hebben niet meer zo'n behoefte aan een dagje met tante Doornroos. Tel daarbij op dat kinderen heel lang heel loyaal aan de ouder(s) blijven. Mijn rol is voor nu uitgespeeld.
@julali
Waarom is het spitsuur?
Omdat er op 2 van de 5 ochtenden met kleine kinderen wel iets onverwachts gebeurt waardoor de routine in de soep loopt.
Kleine dingen als een ander paar sokken pakken, omdat de gisteravond uitgekozen sokken toch een gat blijken te hebben is zo gebeurd.
Grotere onverwachte dingen zoals een beker melk over tafel en kleuter geven wat extra werk binnen die ochtendspits
Om nog maar te zwijgen over de keer dat ik met de kleuter en peuter klaar stond in de gang om naar school te lopen. Peuter begint te huilen en wil opgetild worden en als ik hem optil gooit hij zijn zojuist genuttigde ontbijt eruit. Dan heb je echt even flink wat in orde te maken voor je de deur uit kunt.
En niet geheel onverwacht met kleine kinderen is het ook wel eens voorgekomen dat we meerdere van deze rampscenario 's op een ochtend voor onze kiezen kregen. Bij voorkeur op een moment dat ouder 1 al in de trein zat en ouder 2 dus alleen deze uitdaging aan moest gaan.
julali, allereerst zou jij nooit een keer toegeven dat je iets als lastig of stom ervaart. Alles in jouw leven is volgens je berichten perfect. Maar ik zal antwoord geven op je vraag.
Ik denk inderdaad dat het helpt als je een ochtendmens bent. Als ik geducht en klaar zou zijn als de kids wakker werden was alles al een stuk makkelijker. Dit is ook altijd mijn plan maar als ik om 6 uur opsta om te douchen is altijd wel 1 van de 3 kinderen ook om 6 uur wakker, en om nou om 4 uur snachts op te staan gaat mij ook wat ver. Dus daar begint mijn irritatie al dat ik niet even een half uur voor mezelf heb in de ochtend om op te starten.
Dan heb ik een baby, die moet borstvoeding en dan is het hopen dat ze slaapt zodat ik mijn handen vrij heb voor de andere twee, maar dat heb ik niet in de hand en wisselt per dag.
Dan heb ik een peuter. Schat van een kind maar zo onhandig als wat. Gooit drinken om, valt van de wc en plast daardoor over zichzelf heen, heeft een driftbui omdat hij een blauwe beker heeft ipv een rode beker etc.
Mijn oudste zit net op school en vind dit moeilijk wat tijd en aandacht kost. Is verder een sloompie, dus aankleden en eten gaat niet vanzelf en zeker niet in 5 minuten en zonder de nodige aansporing.
Dan heb je mij als moeder. Ik heb de eeuwige stuggle dat ik het ideaalbeeld uit mijn jeugd wil evenaren door gezellig samen te ontbijten maar in de praktijk de tijd dat ze eindelijk aan tafel zitten benut om mijzelf te fatsoeneren, mijn ondergespuugde blouse te vervangen, stof te zuigen omdat peuter zijn brood met hagelslag door de kamer heeft gegooid etc etc.
Daarna volgt nog het drama van haren doen bij de oudste, de baby die zichzelf onderschijt, de peuter die tegen de deur aan loopt en een tand door zijn lip heeft en vervolgens moeten ze alle 3 naar een andere locatie op mijn werkdagen qua opvang dus tegen de tijd dat ik op mijn werk aan kom ben ik half overspannen.
Nu weet ik je reactie al: waar is je man in dot verhaal, dus hier zal ik meteen op reageren 😉
Mijn werkdagen zijn 10 uur waardoor hij vroeg begint op mijn werkdagen zodat hij bijtijds thuis kan zijn om de kinderen op te halen zodat ze niet tot 18.30 op de opvang zitten. Dus wees maar niet bang, we hebben de zorgtaken echt wel verdeeld.
Maar goed, mijn punt was dus eigenlijk dat ik zowel kindvrij als kindblij zijn begrijp omdat ik het ouderschap oprecht heel veel mooie maar ook best pittige kanten vindt hebben.
3xscheepsrecht schreef op 23-09-2021 om 13:18:
julali, allereerst zou jij nooit een keer toegeven dat je iets als lastig of stom ervaart. Alles in jouw leven is volgens je berichten perfect. Maar ik zal antwoord geven op je vraag.
Ik denk inderdaad dat het helpt als je een ochtendmens bent. Als ik geducht en klaar zou zijn als de kids wakker werden was alles al een stuk makkelijker. Dit is ook altijd mijn plan maar als ik om 6 uur opsta om te douchen is altijd wel 1 van de 3 kinderen ook om 6 uur wakker, en om nou om 4 uur snachts op te staan gaat mij ook wat ver. Dus daar begint mijn irritatie al dat ik niet even een half uur voor mezelf heb in de ochtend om op te starten.
Dan heb ik een baby, die moet borstvoeding en dan is het hopen dat ze slaapt zodat ik mijn handen vrij heb voor de andere twee, maar dat heb ik niet in de hand en wisselt per dag.
Dan heb ik een peuter. Schat van een kind maar zo onhandig als wat. Gooit drinken om, valt van de wc en plast daardoor over zichzelf heen, heeft een driftbui omdat hij een blauwe beker heeft ipv een rode beker etc.
Mijn oudste zit net op school en vind dit moeilijk wat tijd en aandacht kost. Is verder een sloompie, dus aankleden en eten gaat niet vanzelf en zeker niet in 5 minuten en zonder de nodige aansporing.
Dan heb je mij als moeder. Ik heb de eeuwige stuggle dat ik het ideaalbeeld uit mijn jeugd wil evenaren door gezellig samen te ontbijten maar in de praktijk de tijd dat ze eindelijk aan tafel zitten benut om mijzelf te fatsoeneren, mijn ondergespuugde blouse te vervangen, stof te zuigen omdat peuter zijn brood met hagelslag door de kamer heeft gegooid etc etc.
Daarna volgt nog het drama van haren doen bij de oudste, de baby die zichzelf onderschijt, de peuter die tegen de deur aan loopt en een tand door zijn lip heeft en vervolgens moeten ze alle 3 naar een andere locatie op mijn werkdagen qua opvang dus tegen de tijd dat ik op mijn werk aan kom ben ik half overspannen.
Nu weet ik je reactie al: waar is je man in dot verhaal, dus hier zal ik meteen op reageren 😉
Mijn werkdagen zijn 10 uur waardoor hij vroeg begint op mijn werkdagen zodat hij bijtijds thuis kan zijn om de kinderen op te halen zodat ze niet tot 18.30 op de opvang zitten. Dus wees maar niet bang, we hebben de zorgtaken echt wel verdeeld.
Maar goed, mijn punt was dus eigenlijk dat ik zowel kindvrij als kindblij zijn begrijp omdat ik het ouderschap oprecht heel veel mooie maar ook best pittige kanten vindt hebben.
Zo gaat het hier ook ongeveer. Echt een poel van jolijt vind ik het niet, de ochtendshift.
Renmuis schreef op 23-09-2021 om 11:56:
[..]
Ik zou daar ook geïrriteerd om zijn geweest als moeder, eerlijk gezegd! Ik vind "kindjes die vragen worden overgeslagen" namelijk een beetje een idiote les. Veel mensen, zeker meisjes en vrouwen, moeten juist leren dat ze mogen en moeten vragen om wat ze graag willen en nodig hebben. Ook in de klas wil ik niet dat mijn leerlingen die iets willen of iets nodig hebben gaan afwachten tot ik het ze aanbied. Ik heb 30+ kinderen onder mijn hoede, dus ik kan echt niet altijd anticiperen wat iedereen nodig heeft. Vraag het alsjeblieft, en leer omgaan met het antwoord "nee" - dat is belangrijk.
Maar ik snap je impuls wel hoor, zeker als puber. Het heeft ook even geduurd voordat ik dat kon loslaten, want ik heb het als kind veelvuldig gehoord en nog steeds schaam ik me soms om ergens om te vragen. Maar peuters hebben die schaamte nog niet, en ik zou ook niet willen dat mijn dochter die schaamte zou ontwikkelen. "De brutalen hebben de halve wereld" is voor mij in de praktijk een waardevollere les gebleken. Dus ja, ik zou die onbeleefde moeder geweest kunnen zijn.
Ik vind op school vragen om naar de wc te gaan, extra uitleg, je potlood slijpen of een extra blaadje van een heel andere orde dan zeuren om eten. De meeste kinderen krijgen meer dan genoeg en we scheppen inderdaad zelf verwachtingen als we altijd iets doen, maar ik heb mijn kind wel geleerd dat ze niet mag zeuren om eten bij andere mensen. Het is ook niet zo dat wanneer je vaak of meestal een stukje worst of kaas krijgt in de winkel dat dat dan opeens een recht wordt en dat je dat dan elke keer moet krijgen en kunt eisen. Het is en blijft een gunst, een extraatje.
Dat geldt ook voor ergens anders gaan spelen of op bezoek gaan. Daar gelden soms andere regels en dan houd je je daar aan, ook als je het er niet mee eens bent.
En als mijn kind elders iets doet wat ik niet wil hebben, ook al mag het van die mensen wel, dan zeg ik er ook wat van.
3xscheepsrecht leuk geschreven en zo herkenbaar. Ik heb er "maar" 2 maar zie de dingen die jij beschrijft zo gebeuren.
De herhaling van mijn struggles zo'n 13 jaar geleden.
IK WILDE HET BORD MET HET KONIJN en pats daar ging de boterham met hagelslag samen met het olifantenbord naar de grond.
Maar troost je, het komt goed. Die van mij gaan niet meer rollend over straat wie de dikste plak ontbijtkoek in zijn trommeltje heeft.
Bakblik schreef op 23-09-2021 om 13:31:
3xscheepsrecht leuk geschreven en zo herkenbaar. Ik heb er "maar" 2 maar zie de dingen die jij beschrijft zo gebeuren.
De herhaling van mijn struggles zo'n 13 jaar geleden.
IK WILDE HET BORD MET HET KONIJN en pats daar ging de boterham met hagelslag samen met het olifantenbord naar de grond.
Maar troost je, het komt goed. Die van mij gaan niet meer rollend over straat wie de dikste plak ontbijtkoek in zijn trommeltje heeft.
Haha hier klamp ik me de komende jaren aan vast! Ooit wordt het beter😁
Rachel. schreef op 23-09-2021 om 10:45:
[..]
Ik heb ook soms dat mensen zonder kinderen soms ook gewoon een helder goed advies hebben bij sommige situaties, en soms ook weer niet maar dan zeg ik ook normaal van nee dat heb ik dus al geprobeerd, of nee dat vind hij niet fijn..
Bij mijn vriendinnen ook, tis niet dat ik meteen afkeur wat voor advies ze geven al hebben ze geen kinderen, soms zeggen ze en als je dit probeerd.. en dan soms denk ik hey ja.. dat kan miss nog wel eens lukken.. en soms zeg ik nope tried it..
En idd soms heb je ook echt mensen die het denken beter te weten en door blijven drammen terwijl je als ouder donders goed weet dat dat niet zo werkt voor een kind of boor jou kind, maar dat is dan weer een ander geval idd.
Maar dat zal toch ook gelden voor adviezen van mensen die zelf ook kinderen hebben? Dat niet alles aansluit en je dat dan aangeeft?
3xscheepsrecht schreef op 23-09-2021 om 13:34:
[..]
Haha hier klamp ik me de komende jaren aan vast! Ooit wordt het beter😁
Ja echt. Sinds duurt het wat korter, sinds wat langer maar het gaat over.
Ooit
Dit topic houdt het wel lang vol zeg, had ik niet verwacht!
Bakblik schreef op 23-09-2021 om 13:31:
3xscheepsrecht leuk geschreven en zo herkenbaar. Ik heb er "maar" 2 maar zie de dingen die jij beschrijft zo gebeuren.
De herhaling van mijn struggles zo'n 13 jaar geleden.
IK WILDE HET BORD MET HET KONIJN en pats daar ging de boterham met hagelslag samen met het olifantenbord naar de grond.
Maar troost je, het komt goed. Die van mij gaan niet meer rollend over straat wie de dikste plak ontbijtkoek in zijn trommeltje heeft.
Haha, nou moet ik denken aan zo'n fotoserie die op Facebook gedeeld wordt van kinderen die plots in ontroostbare staat zijn door rampspoed die de ouders even niet hadden ingecalculeerd 
Dubbel
Caramelzeezoutchocola schreef op 23-09-2021 om 13:48:
Dit topic houdt het wel lang vol zeg, had ik niet verwacht!
Ach, als je een beetje lamlendig op de bank zit is het leuk tijdverdrijf. Ik schrijf wel waarheidsgetrouw zuig geen mooie verhalen uit de dikke duim. Pas alleen details aan om wat minder herkenbaar te zijn. Verander schaapjes in konijnen, en plak leverworst in en plak ontbijtkoek dat soort werk.
