Kinderen krijgen, maar er niet voor zorgen
Wat vinden jullie daarvan als een vader of moeder dit doet? En dan bedoel ik echt helemaal niet voor de kinderen zorgen, dus van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat weg zijn en ook in het weekend met andere dingen bezig zijn.
Persoonlijk vind ik dat niet ok. Als je kiest voor kinderen kun je je niet volledig van hen afkeren, (ook niet onder de noemer werk). Als je 100% voor je carrière wil gaan, dan kun je beter de keuze maken om geen kinderen te krijgen. Kinderen vergen nu eenmaal veel van je, kun je dat niet geven, begin er dan asjeblieft niet aan.
Wat vind jij?
Vrij zeker van niet
Ik weet vrij zeker dat dat niet is wat mijn schoonvader zou zeggen. Juist omdat hij vaak thuis was.
Verder geloof ik ook niet dat mijn vader met mijn moeder had willen ruilen. Hij was blij met ons, maar vond het volgens mij pas echt leuk worden toen wij al enige tijd uit de luiers waren en er een goed gesprek mogelijk was.
Hier
Mijn man werkt in ploegen. Het komt er nu op neer dat hij van de 10 dagen 2 dagen de kinderen niet ziet. Omdat hij dan laat thuis is, de volgende dag slaapt als de kinderen naar school gaan en alweer weg is als ze thuis komen. Hij werkt vaak in weekenden, met kerst en oud en nieuw.
Daarintegen is hij doordeweeks overdag vaak thuis, waardoor hij in kan vallen als overblijfouder, als knutselouder kan functioneren enz. Hij doet dan ook wat grote boodschappen. En neemt lekker tijd voor zichzelf. En dat allemaal zonder speciaal vrij te nemen.
Ik denk eigenlijk dat mijn kinderen meer plezier hebben van hun ploegendienst-vader, dan van een vader die ‘ avonds moe thuis komt en in het weekend van alles moet omdat daar doordeweeks geen tijd voor is.
Het gaat niet om wat jij
als ouder leuk vindt. Het gaat erom dat kinderen zorg nodig hebben en dat jij als ouder degene bent met zorgplicht. Wil je die zorg niet op je nemen , dan is het heel simpel: niet voor kinderen kiezen.
Wat nu als een moeder en vader allebei de babytijd niet leuk vinden? Dat ze liever pas met hun kind omgaan als het kan praten? Moet zo'n kind dan maar aan zijn lot overgelaten worden, want tja de ouders vinden het nu eenmaal niet 'leuk', dus dan stopt het.
Ik ken zoveel ouders waar de babytijd absoluut niet favoriet is. Toch zorgen ze voor hun baby's, omdat een baby die zorg nu eenmaal nodig heeft, dus dat bied je dan zo goed mogelijk. Wat jij leuk vindt doet even niet ter zake. Het is niet een sport waar je 1x per week komt opdagen en waarmee je kunt stoppen zodra je het even niet zo leuk vindt.
Ik heb het niet
over ploegendienst. Jouw man werkt waarschijnlijk gewoon 40 uur ofzo en is verder thuis. Hij kan dus prima zijn deel van de zorg op zich nemen. Daar gaat dit topic niet over.
Dit is het artikel waar ik op doelde:
Hij staat op de tweede plaats zie ik nu:
Ik wou dat ik niet zo hard gewerkt had.
Dit zei elke mannelijke patiënt die ik heb verpleegd. Ze hadden de jeugd van hun kinderen gemist en het gezelschap van hun partner. Vrouwen noemden deze reden tot spijt ook. Maar omdat de meesten van een oudere generatie waren, betrof het vooral vrouwen die geen kostwinner waren geweest. Alle mannen die ik verpleegde hadden enorme spijt dat ze zoveel van hun leven hadden doorgebracht in de tredmolen van het werk.
Door het versimpelen van je manier van leven en bewust keuzes te maken tijdens je levensloop, kom je er misschien achter dat je met een veel kleiner inkomen toe kan dan je dacht. En doordat je meer ruimte in je leven creëert, word je gelukkiger en sta je meer open voor nieuwe kansen; kansen die beter bij je nieuwe manier van leven passen.
#245
Lanza schreef:
Ik heb het niet over ploegendienst. Jouw man werkt waarschijnlijk gewoon 40 uur ofzo en is verder thuis. Hij kan dus prima zijn deel van de zorg op zich nemen. Daar gaat dit topic niet over.
MIjn reactie:
Kun je me nog even uitleggen waar het topic dan wel over gaat?
Dat wil ik wel uitleggen Sinbads vrouw
Nergens over.
Het etaleren van Lanza's perfecte leven en het veroordelen van onze "domme' keuzes door Lanza dat is het enige waar het hier om draait.
We kunnen nog 750 posts verder praten maar echt verder komen doen we niet.
Lanza's idee van hoe het hoort is volgens haar de enige mogelijkheid en iedereen die het anders doet doet het fout. Open staan voor andere visies kan Lanza niet, we blijven in een kringetje ronddraaien.
Lanza
van de vorige generatie op hun sterfbed vraagt waar ze het meeste spijt van hebben, het feit dat ze hun kinderen zo weinig hebben gezien op nummer 1.
Dat waren heel andere tijden. In de tijd van mij vader stoptenvrouwen met werken. Mijn vader heeft ooit de mulo afgerond en werkte zich op tot directeur van een groot bedrijf. Iets wat nu redelijk onmogelijk isHij kwam elke middag thuis lunchen. Wij aten warm en was elke avond rond half 6 wel weer thuis. Dat is nu als je directeur bent van een groot concern onmogelijk. Toch heeft mijn vader (en mijn moeder) zich nooit bemoeit met mijn school. Naar sport kwamen ze zelden kijken. Mijn vrienden kenden ze niet. Overigens was dat een generatie iets want ik hoor dat vsn heel veel mensen.
Mijn vader was er wel maar deed het niet. Vaders en moeders waren toen veel minder bezig met de kinderen.
Ouders van nu zijn veel drukker met hun kinderen. Gaan wel mee naar sport. Brengen kinderen naar school. Kennen vriendjes. Helpen met schoolwerk etc.
Ouders van nu zijn ook als ze fulltime werken of vaak afwezig zijn veel meer betrokken bij hun kinderen.
't is maar goed dat Lanza in dat luchtkasteel woont
Als iedereen in Nederland op haar manier zou denken dan kreeg niemand meer kinderen of de hele bv Nederland lag op zijn gat.
Niemand die meer een in haar ogen "extreme" baan kon zoeken, want dan was hij/zij er niet voor de kinderen. Dat er dan geen treinen meer rijden, geen benzine meer is, geen goederen meer vervoerd worden en het in de ziekenhuis in de nacht slecht slapen is voor de patiënten dat beseft ze niet.
Maar in haar luchtkasteel op de roze wolk gebeuren al die dingen niet, droom lekker verder lieve Lanza.
Ik ga boodschappen doen.
Er zit een groot verschil
tussen een ouder die gewoon thuis woont en een baan heeft en een ouder die grote delen van het jaar er niet is. 24/7, weken achter elkaar, dan weer een weekje meedraait om vervolgens weer weken of maanden afwezig is.
Even een vraagje voor alle dames hier die het heel normaal vinden als een ouder weken of maanden weg is: zouden jullie dit zelf ook zo willen/ doen? Stel je had in het leger gezeten in Afghanistan, je was zwanger geraakt en na je verlof werd je uitgezonden voor een jaar? Zou je ja hebben gezegd?
Wat is de langste tijd dat jullie zelf weg zijn geweest van jullie kinderen? Hoelang is voor jou de max?
Sterfbed
Wie vraagt er nou aan zijn vader op zijn sterfbed waar hij het meeste spijt van heeft 🤔
@Ad Hombre
Dat meningen te ver gaan is voor m'n gevoel vaker dat de mening oeverloos, altijd star, telkens weerkomt in alle draadjes en dat de discussie telkens hetzelfde is. Een enkele keer ergeren zonder tot dieper inzicht te komen, vind ik niet zo'n ramp. Soms zelfs leuk, je even lekker ergeren. Maar niet het gevoel, is het weer zover!
Wat dat betreft moet je ook een krant hebben die bij je past.
Lees het artikel
Het is opgetekend door een zeer ervaren verpleegkundige in de palliatieve zorg.
Verpleegkundige
Zegt die veepleegkundige ook dat je geen kinderen mag krijgen als je op een booreiland werkt? Ik geloof er niks van.
Goed genoeg
Het gaat erom, Lanza, dat je als ouders steeds keuzes maakt waarbij de zorg voor de kinderen op nummer 1 staat en waarbij ieders wensen en talenten en de ontwikkelingsfase van de kinderen én niet te vergeten, de inkomens en het uitgavenpatroon worden meegewogen.
Ik ben het met je eens als je zegt dat de traditionele rolverdeling daarbij geen rol meer zou moeten spelen*.
Ik ben het er niet mee eens dat je het oude stramien nu wilt vervangen door een nieuw stramien: beide ouders moeten 24/7 beschikbaar zijn voor de zorg van hun kind. Wanneer je dat niet kunt, moet je niet aan kinderen beginnen. (Dat is trouwens een eis waar jullie zelf ook niet aan voldoen als je bijvoorbeeld op zakenreis gaat.)
De zorg voor de kinderen moet op 1 staan, maar hoe die wordt uitgevoerd, daarvoor zijn heel veel manieren 'goed' of 'goed genoeg'.
*(Ik voeg daar wel aan toe dat we allemaal óók een product van onze opvoeding zijn en dat het soms lastig is om van huis meegekregen patronen los te laten.)
Ik vind eigenlijk
Ik vind eigenlijk dat bij de komst van een kind beide ouders deels of geheel ontslagen moeten worden. Niet zoals vroeger alleen de moeder. Is daar al een wet over???
En alle jongeren moeten eerst een geschiktheidsonderzoek als ouder ondergaan voordat hun sterilisatie ongedaan gemaakt wordt.
😳
Nee maar wel
dat het zeer kostbaar is om je tijd en aandacht te geven aan de mensen van wie je echt houdt, je vrouw/man, je kinderen en andere naaste familie en goede vrienden.
Werk is belangrijk om voldoende geld binnen te halen, maar zo gigantisch veel werken, dag en nacht, maandenlang, zonder pauze, is niet nodig om rond te komen. Op een booreiland gaan zitten en daardoor je kinderen weinig zien, is een keuze en van dat soort keuzes krijgen mensen dus heel vaak grote spijt, omdat ze er later pas achterkomen wat echt belangrijk is.
Hoeveel
Hoeveel mensen ken jij die op een booreiland werken?
De boodschap van de schrijfster Bronnie Ware in dat artikel
‘Door het versimpelen van je manier van leven en bewust keuzes te maken tijdens je levensloop, kom je er misschien achter dat je met een veel kleiner inkomen toe kan dan je dacht. En doordat je meer ruimte in je leven creëert, word je gelukkiger en sta je meer open voor nieuwe kansen; kansen die beter bij je nieuwe manier van leven passen.’
Er wordt luchtig voorbij gegaan aan de boodschap van Bonnie Ware in het artikel dat Lanza aanhaalt. Ja, de mannen die Bronnie verzorgd had, hadden veel gewerkt en merkten dat de groei van hun kinderen aan hen voorbij was gegaan. Niet bekend of die kinderen in deze fase van de terminale mannen hun vader veel bezochten. Een gegeven of gemis die van invloed kan zijn op die gevoelens.
Maar de boodschap van Bronnie luidt niet dat die mannen te weinig voor hun kinderen zorgden. De boodschap van Bronnie luidt; het versimpelen van de manier van leven, ook gelukkig kunnen zijn met een kleiner inkomen. Meer kwaliteit dan kwantiteit.
Dan maar wat minder carrière maken.
Best raar wanneer dit artikel gebruikt wordt als bevestiging dat een vader meer voor zijn kind moet zorgen terwijl dat niet zo bedoeld wordt. Ik lees het zo: mannen dienen niet hun leven alleen maar te vullen met werken en geld verdienen. Dat is haar waarschuwing. Hebzucht niet boven geluk zijn stellen.
Precies
en ze hadden meer van hun kostbare tijd door willen brengen met hun kinderen. Ze hebben er spijt van dat ze de jeugd van hun kinderen hadden gemist, omdat ze alleen maar aan het werk waren geweest.
Gelukkig bestaat er in deze tijd een eenvoudige oplossing: vrouwen werken nu ook, dus het is nergens meer voor nodig om alleen maar aan het werk te zijn. Veel van de mannen die toen werkten moesten wel, gelukkig is dat nu niet meer aan de orde.
duidelijk
ondanks meermaals vragen gaat Lanza niet in op vragen van anderen maar blijft ze dingen roepen die niet waar zijn. Ik gaf de weekverdeling van het booreiland: 2/3/4/ wk weg en 2/3/4 wk thuis maar Lanza roept wederom: weken weg en een weekje thuis.
Klaar mee, ik heb het serieus geprobeerd maar het is verspilde moeite. Je mag blijkbaar wel je kind 3 dagen naar de opvang brengen, je durft niet uit te rekenen dat je zelf je kind niet veel meer dan 50% vd wakkere tijd ziet maar afgeven op anderen waarvan 1 ouder er gewoon is als de ander zijn baan doet mag wel. Daarmee vergeet je dus dat iedere ouder die fulltime doordeweeks werkt zijn kind wellicht minder vaak ziet dan die ouder die op het booreiland werkt.
Vergelijken met de vaders uit de jaren 60/70 is een beetje raar. Kijk eens naar de jaren (decennia en eeuwen) ervoor, hadden die kinderen het leuk toen thuis? We doen het nu veel beter sinds we het werk weer zijn gaan verdelen tussen m en v
Nogmaals mijn vraag:
Zou je zelf drie weken weggaan?
Als jij die verpleegkundige zou zijn Lanza
Ik zag het zo ineens voor me, dat een stervende patient met tranen in zijn ogen vertelt dat hij zo een spijt heeft dat hij zijn kinderen zo weinig zag, en dat jij, Lanza, dan droogjes opmerkt: ja daarom had u dus nooit aan kinderen mogen beginnen meneer, eigen schuld. Arme man.
serieus Lanza, 'nogmaals'?
Jij weet wel je eigen vraag steeds te herhalen terwijl je al tientallen vragen van anderen keihard negeert. Vind je dit een normale manier van didcussieren?
Waarom?
Wij vragen jou van alles waar jij geen antwoord op geeft en nu moeten we wel jouw vraag beantwoorden?
Dacht 't niet.
Mensen passen hun leven aan als er kinderen komen. Beiden gaan minder werken, een partner gaat minder of niet werken om toch voldoende geld binnen te harken om op een acceptabel niveau te kunnen leven.
Voor de een is acceptabel iets anders dan voir de ander. Ik hoef geen groot huis en grote auto maar heb wel een eigen kampeermiddel om leuk op vakantie te kunnen. Een ander heeft wel een groot huis en gaat ieder jaar op vliegvakantie.
De een vindt zijn baan op een booreiland zo geweldig dat hij dat niet wil opgeven als er kinderen komen en als hij samen met zijn partner tot een voor hun acceptabele oplossing kan komen voor wat betreft de zorg voor de kinderen dan is dat prima.
Jouw wereldbeeld is zooooo verwrongen.
Roepende in de woestijn
"Beter nog zou zijn als mensen beter zouden nadenken voordat ze aan kinderen beginnen, maar dat zal wel nooit gebeuren. Ik voel me een roepende in de woestijn."
Jee, jij hebt dingen door die ons gewoon maar ontgaan he? Mensen denken over het algemeen nauwelijks na voordat ze kinderen gaan krijgen, ze doen maar wat, en jij bent de enige die de originele gedachte hebt dat mensen er beter over moeten gaan nadenken. Wat een waardevolle bijdrge aan niet alleen dit forum (hoe hadden wij anders tot dit inzicht moeten komen?) maar ook als de maatschappij als geheel. Misschien moet je dit revolutionaire inzicht breder communiceren, je bent echt 'on to something' !
skik
#263
Nee.
Maar ik zou ook geen 32 uur week gaan werken, laat staan fulltime.
En nu dan?
Verder
Helemaal eens met #262 van Triva en #266 van Hangkous.
spijt
En je moet ook geen spijt hebben op je sterfbed dat je teveel online bent geweest inplaats van je bezighouden met je prachtige gezinnetje.
Quote:
Nee.
Maar ik zou ook geen 32 uur week gaan werken, laat staan fulltime.
En nu dan?
Waarom niet? Ook niet als jij de kostwinner was? En wat nu als jouw man ook helemaal niet meer zou willen werken? Er moet toch iets van geld binnenkomen neem ik aan?
