Kinderen krijgen, maar er niet voor zorgen

Oeps

Of zoiets.

Lanza

Vind ik ook

Aan het subject

zag ik al dat het een Lanza-draadje was...

Eens met....

.... oeps

Ach

Ik haak alvast af voor er een "discussie" gestart is. Oké?

In principe eens maar

Het kan ook zo zijn dat je een kind hebt en je komt tot de conclusie dat er anderen zijn die beter in staat zijn om jouw kind een veilig en goed thuis te bieden en dat graag willen, waarom niet. Je eigen omstandigheden kunnen namelijk ook zomaar wijzigen of je blijkt helemaal niet de tools en het geduld te hebben voor een kind of een verslaving die goed ouderschap in de weg staat.

Er zijn landen waar het tamelijk gewoon is om een kind naar kostschool te sturen, kind komt dan eens in de zoveel tijd een weekend of vakantie thuis. Vele nu volwassenen kijken er tevreden op terug maar even zovele vonden het kostschoolleven een ramp.

lanza

je hebt helemaal gelijk, meid!

Natuurlijk

je hebt helemaal gelijk Lanza.

Zo, klaar, want wat we ook zeggen je verandert toch niet van mening. Discussie is zinloos.

Ad Hombre

Ik had precies hetzelfde.

Lauren! Ik wil een kind!

Daar zag ik een stel dat graag als viertal ( dus met een ander stel) een kind wilde krijgen, want dan had je als ouders ook tijd voor je eigen dingen. Meer dan in een gewone situatie.
Er was ook iemand die wel wilde baren, maar verder geen opvoedingsverantwoordelijkheid dragen.

Maar dat bedoel je niet denk ik, Lanza?

En je hebt ook niet het koningspaar in gedachten dat de zorg voor de dochters aan anderen overlaat terwijl ze werkbezoeken in binnen- en buitenland afleggen.

Ouders waarop jij doelt ken ik niet. Op een enkele vader na die vooral aandacht besteedt aan zijn nieuwe gezin en de ‘ eerste leg’ ( grrr) uit het oog verliest.

Tot zover mijn bijdrage.

En omdat ik inhoudelijke reacties leuker vind...

Ik ben het ermee eens.

Maar het is belangrijker dat er goed voor alle kinderen wordt gezorgd, dan dat alle ouders goed voor de kinderen zorgen.

Nee kan niet

Kinderen krijgen en er niet naar omkijken.

Waar ik aan denk

Bedoel je om-het-weekend-vaders? Soms denk ik wel eens dat die het goed bekeken hebben. Alle tijd om te werken, geen gedoe met kuikentjes die om 18.00 uur wel eten op tafel willen hebben, en vier dagen per maand leuke dingen doen met je kinderen.

Weet je wat pas echt niet kan?

Dit draadje en dan een anti-abortusfolder in je brievenbus krijgen. Omdat een paar "bezorgde medeburgers" bang zijn dat andere "onbezorgde medeburgers" spijt krijgen. Ook iets met God.
En als je die folder niet wil kun je een brievenbussticker bestellen met daarop "Niet in mijn gleuf". Alsof je dat op je brievenbus gaat plakken in een grote flat met 50 brievenbussen in de hal. Er zijn grenzen, maar soms weet ik niet meer waar en bij wie.

Ach folders kun je weggooien, wij hebben sowieso een nee nee sticker maar er zijn steeds meer organisaties die vinden dat ze daar geen rekening mee hoeven te houden.

Ik vind het overigens kwalijk dat er ouders zijn die alleen maar werken en niet voor hun kinderen zorgen gelukkig zal dit in Nederland relatief weinig voorkomen.

Aan de andere kant vind ik het ook triest op het moment dat een ouder onder het mom van de zorg voor de kinderen niet financieel zorgt voor de kinderen.

Wilgenkatje

"En je hebt ook niet het koningspaar in gedachten dat de zorg voor de dochters aan anderen overlaat terwijl ze werkbezoeken in binnen- en buitenland afleggen."

Is dat serieus? Heb je daar een probleem mee? Geen probleem met ouders die heel vaak oppas gebruiken? Meisjes van 13? Dan de hele avond weg zijn en lekker even geen pa en ma zijn? Hoe vaak mag dat dan van jou?

Ook eens

En ja aan de titel zag ik het al.

Oh en Triva: van mij mag dat eenmaal per maand.

Ja daar heb je het al

Het mag, maar niet te vaak. Stel je voor, dan verwaarloos je je kind.

@Emma

"En als je die folder niet wil kun je een brievenbussticker bestellen met daarop "Niet in mijn gleuf". "

Met zo'n sticker heb je geen abortus meer nodig, toch?

haha Ad

zoiets ja.
Ik las over die folder. Maar ik woon in Amsterdam en daar is het omgekeerd. Ongeadresseerde folders mogen niet, tenzij er een sticker is met "Ja graag reclamedrukwerk", of "Graag wel in mijn gleuf" 😂
Maar goed, hier hopelijk geen anti-abortusfolder.

Het perfecte leven

Ik werk 32 uur in de week in een heel goede baan, want ik kan me ook een schoonmaakster veroorloven en een loopband. Ik moet wel een stukje fietsen om op mijn werk te komen, dat kost even tijd maar gelukkig ben ik fit genoeg om de vijf trappen op te rennen die naar mijn werkplek leiden.

Toch zorg ik uitstekend voor de kinderen, samen met mijn perfect gelijkwaardige man. 's Ochtends ontbijten we gezamenlijk, zonder schermpjes natuurlijk (hoewel ik stiekem met mijn telefoon onder de tafel wel eens fora bezoek) en daarna maak ik de Bentodoosjes van mijn kinderen klaar. Ik snij het fruit en de groente terwijl mijn man daar prachtige creatieve dingen mee doet.

Als ik de kinderen heb uitgezwaaid, ren ik nog even naar de sportschool, om vervolgens naar mijn werk te fietsen. Dat lukt me allemaal op tijd, want ik heb een perfect in vorm lichaam en kan zonder hijgen die 5 trappen oprennen.

Tussendoor check ik regelmatig de fora op mijn telefoon, want ik wil mijn perfecte leven natuurlijk wel laten zien aan anderen en wil daar ook graag reacties op krijgen, liefst bewonderende. Kritische reacties negeer ik natuurlijk.

Als ik weer thuiskom is het huis aan kant dankzij de schoonmaker. Ik begroet mijn man en kinderen die ook net thuiskomen (wat heerlijk dat die schooltijden zo mooi aansluiten op onze werktijden!) en terwijl we opgewekt onze belevenissen van de dag vertellen, snijdt mijn man de groente (biologisch natuurlijk) en doe ik nog even een loopsessie op mijn andere loopband, die in de keuken staat, want ik hou mijn lichaam graag in de perfecte staat die ik zo snel na de bevalling weer heb teruggekregen. Ik snap werkelijk niet hoe iedereen compleet de weg zijn kwijtgeraakt qua voeding en beweging, zo moeilijk is het toch niet?

Mijn man en ik doen alles vanzelfsprekend samen. We namen kinderen nadat we goede afspraken hadden gemaakt: het moesten keurig opgevoede kinderen worden en daar zijn we natuurlijk uitstekend in geslaagd. We namen werk dat perfect aansloot op hun schooltijden. Als we heerlijk uit eten gaan nemen we ze mee, want ik vind het persoonlijk niet ok dat je je kinderen alleen laat. Natuurlijk gaan we na dat heerlijke eten wel even allemaal een kwartiertje extra op de loopband, daar wordt de gezinsband alleen maar sterker van en onze lichamen alleen nog maar beter in vorm!

Rosie, bijna goed

Ik werk geen 32 maar 40 uur. Dat heb ik met mijn partner besproken en zo lossen we alles samen op. Hij is minder gaan werken zodat hij wat meer zorgtaken op zich kan nemen. Zijn werkgever faciliteert dat. Ik begrijp ook werkelijk niet waar al die mensen nou zo'n probleem van maken.

Open deur van een non-issue

Ik ken werkelijk geen enkel gezin waarbij de ouders zich volledig afkeren van hun gezin, niet voor ze zorgen en altijd weg zijn om zich 100% op hun carrière te focussen.

Mochten die mensen er al zijn, dan zal iedereen het met je eens zijn dat dat niet oké is, da's niet bepaald een originele of doorwrochte gedachte.

skik

In het andere draadje

is er dus wel een vader die zijn kinderen nooit ziet en in het weekend andere dingen gaat doen omdat hij moet ontspannen voor zichzelf.

Dat vindt iedereen normaal en ok.

Kinderbescherming

Voor verwaarlozing hebben we de raad voor kinderbescherming (oorspronkelijke vraag).

Tsjor

Zouden jullie die inschakelen?

En voor al die vaders die hun kinderen maar een paar dagen per maand zien?

al die vaders

Joh, ik snap niet dat je allang naar allerlei jeugdhulpinstanties bent gerend om al die vaders ogenblikkelijk aan te geven!

Nee natuurlijk is dat niet de bedoeling

mallerd!

Maar... ik ken wel een situatie (van lang geleden) waarin de moeder eigenlijk niet toerekeningsvatbaar te noemen was. Een geestelijk probleem dus eigenlijk. Ze had een hele rits kinderen, maar het kwam er op neer dat ze aan de voorkant binnenkwamen (of letterlijk gezien eruit, maar goed...) maar via de achterdeur weer " afgevoerd" werden naar een pleeggezin. Moeder vond baby's krijgen kennelijk een leuke bezigheid, maar zorgde er niet goed voor. Dat komt vast vaker voor, maar of je de moeder dat volledig kunt aanrekenen, ik weet het niet... Ik ken ook iemand die zo druk was met zijn toenmalige hobbymatige levenswerk en inmiddels professionele ~ dat hij zijn kind toch echt wel verwaarloosde. Echt sneu. Ik zou graag willen weten hoe dat kind daar nu op terugkijkt. Maar 100 procent verwaarlozing was het niet, dus er stond een bed, er waren kleren, maar tijdens de dag waren er wonderlijke momenten. Omdat buurtgenoten het geen gewenste situatie vonden is mij gevraagd om eens met een organisatie te bellen om melding te doen. Niet omdat ze vonden dat ik dat beter kon, maar omdat ze niemand de verantwoordelijkheid direct durfde te nemen. Stel dat de man erachter kwam wie melding gedaan had... Ik heb gebeld, maar ik kreeg als antwoord dat ze er niets mee konden doen, tenzij er meer meldingen binnen zouden komen. (dat vond ik wel raar, stel dat ik echt de enige geweest zou zijn die het kon of durfde aan te kaarten? En dat laatste was dus in zekere zin gaande.)

Ik ken ook een situatie en nu kan het interessanter worden voor jou, waarin de moeder door een scheiding alleenstaand werd. Ze had 4 kinderen en wilde per se haar eigen inkomen bij elkaar werken, zodra dat kon. Maar dat hield wel in dat ze haar kinderen een deel van de dag alleen moest laten. Haar inkomen was te laag om er oppas voor in te huren, dit speelde ook al lang geleden, 16 jaar zo'n beetje. De oudste was toen 12 (meen ik), maar de jongsten veel kleiner. Oudste droeg dus de verantwoordelijkheid voor wat er gebeurde en daar had ik zelf wel moeite mee. Maar zo zei ze " wat moet ik dan?". Het is altijd goed gegaan, gelukkig.
Ondertussen kreeg ze het aan de stok met een straatgenoot. De reden weet ik niet meer, maar kennelijk had de straatgenoot het gevoel dat ze wraak moest nemen en belde de politie om mijn vriendin daarmee te bespreken. Ze laat haar kinderen in de steek, dat mag toch niet, doe er iets aan! Mijn vriendin kreeg hier lucht van en raakte toch wel wat in paniek. Stel dat dit fout ging en de kinderen naar ex moesten! Er is contact geweest tussen vriendin en politie, maar ze werd gerustgesteld dat ze er niets mee deden, omdat ze vonden dat dit niet onder verwaarlozing viel. Ze vonden het niet geweldig, dat niet. Dus stel, Lanza, dat je zo'n situatie denkt te zien, vraag je dan af of je iemand moet 'pesten' met melding doen bij de politie. Is er echt iets aan de hand volgens jou idee over hoe het niet hoort te gaan, dan zou ik niet afgaan op jouw intuïtie, maar overleggen wat je moet doen voor je contact zoekt met de politie. Je kunt hier anoniem een instantie voor bellen, alleen om advies te vragen. Dan hoor je vanzelf hoe ze ertegenover staan.

Maar tot slot ken ik eigenlijk geen normale ouders die kinderen krijgen en ze vervolgens aan hun lot overlaten, of ze onder erbarmelijke omstandigheden op laten groeien. Normale ouders doen dat niet. Gestoorde ouders zouden het kunnen doen, daar is helaas genoeg bewijs voor.

Lanza

In situaties waar vaders zich totaal niet om hun kind bekommeren, is er meestal gelukkig nog wel een moeder die ongetwijfeld liefdevol zo goed mogelijk met de situatie omgaat.