Kind uitnodigen; bijdragen in kosten?
Hallo, ik had het hier gister met mijn moeder over en we komen er niet uit.
Mijn moeder neemt mijn dochter vaak ergens mee naar toe, dagje uit, naar dierentuin of pretpark, en ook een week mee op vakantie. Nu mag ze de laatste tijd vaak een vriendinnetje meenemen, dat is gezelliger voor mijn dochter, maar nou begon mijn moeder erover dat ze daardoor wel meer kosten heeft.
Ze vroeg zich af of ze een bijdrage kon vragen aan de ouders van dat vriendinnetje. Afgelopen vakantie had ze een vriendinnetje meegenomen waarvan de ouders niet gevraagd hadden of ze misschien iets mee konden betalen, vooral dat had ze onprettig gevonden, dat ze het niet eens aangeboden hadden. Ze had er zelf ook niet om gevraagd toen. Maar dat zit haar dus niet lekker.
Ik kwam er ook niet helemaal uit, want je nodigt dat andere kind zelf uit, beetje raar om dan om geld te gaan vragen, leek mij. Net als dat je iemand mee uit eten zou vragen en dan zou laten delen in de rekening.
Wat vinden jullie, of hoe doen jullie dat, als je een ander kind meeneemt? Of als je eigen kind wordt meegevraagd, bied je dan aan om wat bij te dragen in de kosten?
Groeten, Clementine
En wat de beginposting betreft
Als Oma graag wil dat de ouders bijdragen in de kosten, terwijl de ouders van het vriendinnetje denken "ze is toch immers uitgenodigd?", dan lijkt het me handig om even vriendelijk contact met de ouders te zoeken.
Dit jaar
mocht onze zoon een vriend mee vragen op vakantie. We boden het zelf aan en vriend hoefde van ons alleen wat zakgeld mee te nemen om eventuele kleine dingetjes te kopen zoals bijvoorbeeld een souvenir. Zijn ouders hebben hem echter ook een bedrag meegegeven om ons mee uit eten te kunnen nemen.
Even antwoorden op cobi
Cobi schreef: 'vraag ik me af of oma het zelf wel zo gezellig vindt dat ze behalve haar kleindochter nog een ander kind op sleeptouw mee moet nemen. Komt die uitnodiging van harte van haar kant of staan de meiden zelf steeds voor neus met vragende ogen en kan ze geen nee verkopen? Misschien begint oma wel over die kosten om aan te geven dat ze eigenlijk niet zo gelukkig is met de situatie.
En zijn die uitstapjes alleen voor de fun of fungeert oma ook als kinderopvang die dagen? Dan had ik als Clementine allang zelf de portemonnee getrokken.'
Ja, oma vindt het hartstikke gezellig , hoe meer kinderen, hoe meer vreugd, en dat meent ze ook echt. Ze kwam zelf met het voorstel om vriendinnetje mee te nemen. En het is voor de fun. Het komt echt vanuit oma. Ook weleens dat ik vraag of ze bijv een ochtend op mijn dochter wil passen en dat ze dan zelf verzint om dan een dagje weg te gaan, met vriendinnetje.
Is het dan gepast (etiquette wellicht?) als ik mijn portemonnee trek?
Mijn moeder vindt het gewoon jammer (en ook afkeurend) dat de ouders van dat vriendinnetje niet aanbieden wat mee te betalen. Ik vind inmiddels dat ze dan zelf wat duidelijker moet zijn. Zeker gezien alle postings hier zie je hoe verschillend er tegenaan gekeken wordt.
(en nog even over de 'wildvreemde ouders': mijn moeder kent die ouders inmiddels vrij aardig (op de koffie geweest enzo).
Dichtbij/ ver weg
Voor mij is het ook wel een verschil hoe goed je degene kent die het aanbied. Als mensen die heel dicht bij ons staan de kinderen meenemen (zoals opa en oma, oom en tante of hele goede vrienden), dan ga ik daar niet voor betalen en het ook niet aanbieden. Ik weet dat ze het leuk vinden en geen bijdrage verwachten. Wel geef ik iets mee voor bijv. een ijsje. Als dochter echter met een vriendinnetje mee mag dan bied ik zeker aan te betalen en dan vind ik het niet raar als mensen dat geld aannemen. Het is leuk dat dochter mee mag, daar wil ik best voor betalen.
Wel vind ik de financiele situatie van jezelf en de ander ook wel van belang. Als je zelf weinig geld hebt word je wel in een lastig parket gebracht als mensen jou kind mee willen nemen naar dierentuin en pretpark. Als mensen weten dat je niet ruim bij kas zit dan lijkt het me dat ze ook geen bijdrage verwachten. Als mensen ruim in het geld zitten dan verwacht ik dat ze geen bijdrage verwachten. Ik bied het wel aan maar verwacht dat ze weigeren. Bij mensen die mijn kind meenemen terwijl ze zelf weinig geld hebben is dat anders, en zal ik ook meer aandringen op een bijdrage van mijn kant.
Een bijdrage vragen zou ik zelf niet doen al vind ik het wel netjes als mensen het aanbieden. Ik zal het weigeren maar wel geld aannemen voor een ijsje o.i.d. Maar ik ga dan ook nooit naar hele dure dingen met vriendjes of vriendinnetjes. We hebben zelf 3 kinderen dus echt vaak doen we dergelijke uitstapjes niet en als we het doen dan doen we het alleen met de familie.
Over etiquette gesproken: telefoon
Ik gooi hem hier maar gewoon in, omdat dit me ook een etiquettekwestie lijkt. Situatie: Samen met een paar mensen moest ik een paar anderen bellen met een vervelende (maar niet fabelachtig dringende) mededeling. Eén van mijn medebellers hoorde ik zeggen: "Oh, bel ik ongelegen?" Ik hoorde degene aan de andere kant "ja" zeggen. "Oh," nam mijn medebeller dit voor kennisgeving aan en begon vervolgens aan de vervelende mededeling.
Het verbaasde mij. Als ik vraag of ik (on)gelegen bel en de aangesprokene zegt dat het inderdaad ongelegen is, dan vraag ik wanneer ik terug kan bellen. Maar ik kreeg nu de indruk dat je dan weliswaar mocht zeggen dat het telefoontje ongelegen kwam, maar dat de beller toch gewoon verder kon praten. Als het écht ongelegen kwam, had je blijkbaar gewoon niet moeten opnemen. Wat vinden "we" daarvan?
Nou
Als ik hoor dat ik ongelegen bel dan zal ik nooit gewoon door praten. Beetje raar, bijna grappig wel. 'bel ik ongelegen? Ja! Oké nou fijn om te weten, hier komt mijn verhaal'. Nee, heel gek.
Snuggle's
Hahaha!
Heel raar, Genista. Ik denk dat je medebeller het een beetje lastig vond en daardoor niet adequaat reageerde. Het is niet normaal om door te praten als je hoort dat je ongelegen belt.
Verkeerde vraag
Ik vraag altijd of ik 'gelegen' bel. Niet of ik 'ongelegen' bel. Mensen hebben volgens mij altijd de neiging om ja te zeggen op een vraag 
Tirza
Hoe de situatie precies was
Het was een geen zakelijke mededeling. Er waren wat familieleden die ergens van op de hoogte gebracht moesten worden. Mijn medebeller belde en op basis van rumoer op de achtergrond vroeg hij dus of hij ongelegen belde. En ik verstond het antwoord, omdat ik op dat moment niet belde, dat was een "ja" zonder meer. Vandaar. Maar ik begrijp dat hier niet een echte etiquette van kracht is die ik weer eens niet weet ))
