Kind uitnodigen; bijdragen in kosten?

Lastig

Lief van je moeder dat ze ook een vriendinnetje meeneemt.

Ik vind het een lastige kwestie, dit soort uitjes zijn duur en zelf betaal ik altijd mee als mijn kinderen met iemand anders meegaan naar film/pretpark/uitje. Kan het me dan ook heel goed van je moeder voorstellen dat het vooral vervelend is als de ouders het niet eens voorstellen.

Persoonlijk zou ik niet om een bijdrage in de kosten vragen als ik een kind uitnodig maar stel het wel op prijs als het tenminste aangeboden wordt.

Enige oplossing die ik zo snel kan bedenken is betreffende vriendinnetje niet meer uitnodigen.

Hangt ervan af

Ik bied altijd aan om mee te betalen aan de kosten. Ik heb nog maar een keer meegemaakt, dat de ouder dat wel wilde (maar dat was dan ook iemand die het niet zo heel breed heeft, volgens mij). Als ze weigeren, dan geef ik toch altijd geld mee, voor iets extra's, een ijsje en een kopje koffie met een taartje (voor die lieve ouder die mijn kind vrijwillig een dag meeneemt. Dat nemen ze dan meestal wel aan.
Dus eigenlijk gaat het hier zoals Pelle het beschrijft.

Niet vragen

Als het te duur wordt voor je moeder, kan ze denk ik het beste geen vriendinnetje meer meevragen. Pelle heeft volgens mij gelijk, je hoort het als ouder van het meegevraagde kind aan te bieden, de andere partij hoort het af te slaan en vervolgens geef je toch wat geld mee 'voor een ijsje'. Zo doe ik het ook.
Groetjes
Massi

Vragen zou ik ook niet direct doen

Maar misschien is dat wel beter. Is eigenlijk ook niet raar om te doen.
Zeker als het vaal het zelfde vriendinnetje is, dan zou ik bij het volgende uitje wel aangeven dat je haar graag meeneemt maar of ze dan wel het toegangskaartje zelf betaald. Rest (eten/drinken etc) zou ik dan niet vragen maar toegang wel.
Blijft altijd een lastige....

Nou

Bij echt uitnodigen ben ik het eens met Pelle en Massi. Maar als je echt wel graag een substantiële bijdrage zou willen vind ik wel dat je er om kunt vragen. Dan moet je het alleen meteen zo aangeven, dat je kind wel mee wilt nemen maar het helaas niet kunt uitnodigen.
Als ouder heb je hierbij natuurlijk (hopelijk) het voordeel dat jouw kind ook wordt uitgenodigd en het dus over en weer gaat. Als oma heeft ze dat natuurlijk niet, dus dan vallen de extra kosten misschien ook meer in het oog.

Hangt ervan af

Als ik met dochter naar een uitje ga en aan haar vraag of ze een vriendinnetje mee wil nemen, dan vraag en verwacht ik geen bijdrage.
Anders is het, als ik met dochter naar uitje wil, en door bijv. buurmeisje wat hier tig keer in de week is en dochter wordt gevraagd of zij ook mee mag. In een dergelijk geval vind ik eigenlijk wel, dat als zij dit aan de betreffende ouders vragen of ze mee mag, de ouders ervan uit moeten gaan dat ze zelf de kosten voor entree betalen, zeker als dit om een fix bedrag gaat.
Gr. Bibi

Andere uitjes?

Pretparken, dierentuinen en vakanties gaan ook wel in de papieren lopen! Ze kan toch ook goedkopere uitjes kiezen, zoals strand- of boswandeling, kinderboerderij, museum, grote speeltuin, zwembad. Dat soort dingen.

Verstuurd met de Ouders Online iPad app.

Ik vraag

nooit een bijdrage als ik een ander kind uitnodig, ook niet als het me wordt aangeboden. Ik bied het ook altjd aan als mijn kind wordt uitgenodigd en vindt het geen probleem als ik moet bijdragen. Dat ik het zelf niet wil is mijn instelling/mentaliteit.

Ik zou zelf een bijdrage leveren aan je moeder als ik hoor dat mijn moeder er moeite mee heeft alles zelf te betalen.

Gaat volgens mij niet om het geld

Volgens mij gaat het mijn moeder niet echt om het geld. (Ik heb idd ook al aangeboden om mee te betalen voor eerstvolgende uitje). Het ging er volgens mij vooral om dat de ouders van een bepaald vriendinnetje het niet aangeboden hadden, of minstens wat meegegeven hadden voor een ijsje ofzo. Dat vond ze vooral vreemd.
We vroegen ons dus af hoe anderen dat doen.
Ik heb in het verleden nooit meebetaald aan de dingen die mijn moeder met mijn dochter deed, ook niet aan de dingen die andere familieleden met mijn dochter doen. Ik neem haar zelf mee op uitjes/vakantie, heb nooit bedacht om familieleden ervoor te gaan betalen als zij mijn dochter ook nog meenemen...

Niet vragen

Als ik een kind uitnodig (of sowieso iemand uitnodig) dan is dat ook echt een uitnodiging en dan hoeft degene die ik uitnodig niet te betalen. Als ouders het aanbieden wijs ik het altijd af. Als iemand een van mijn kinderen uitnodig bied ik het (bijna) altijd aan maar het wordt inderdaad altijd afgeslagen. Dus uitnodigen gaat hier met gesloten beurzen.

Oma gaat hier regelmatig met een van de kinderen wat leuks doen maar ze vraagt daar geen vergoeding voor. Overigens neemt ze nooit een vriendje of vriendinnetje mee. Hier is tijd met oma juist exclusieve tijd zonder broertjes en zusjes.

Hoe het moet!?

Ik ben eerlijk gezegd wel een beetje verbaast dat er zo veel gesproken wordt over hoe het moet of hoort... Iedereen doet het toch op zijn eigen manier. En er is toch niets verkeerds mee om iets te overleggen?
Als iemand mijn dochter regelmatig mee zou nemen op uitjes of zelf met een vakantie, omdat dochter en haar vriendin dit zo leuk vinden, dan zou ik dat niet erg vinden als er een overleg plaats vindt over de kosten. Hangt er natuurlijk ook vanaf hoe het gebracht wordt. Maar als oma tegen mij zou zeggen; de meiden vinden het zo leuk samen, en ik neem je dochter ook graag mee. Maar als ik het allemaal zelf moet betalen, dan kan het niet zo vaak, want dat kan ik van mijn pensioentje niet rondbreien... Dus hoe zou het voor jullie zijn om wat te delen in de kosten? nou, dat zou ik volkomen legitiem vinden. En natuurlijk ff overnadenken hoe breed die ouders van dat vriendinnetje het hebben. Als die in de bijstand zitten zou ik zo'n vraag niet stellen, dan breng je ze natuurlijk in verlegenheid.
Groetjes lunamaya

Laatst

Laatst werd zoon door vriendje opgebeld en gevraagd of hij de dag erop mee wilde naar een pretpark. Zoon vond het hartstikke leuk en vriendje ook, anders moest hij alleen met zijn moeder. Ik wilde aanbieden om mee te betalen en zoon geld meegeven, maar echtgenoot vond het onzin, hij wordt toch uitgenodigd? We hebben zoon toen maar geld meegegeven om te trakteren op een patatje of een ijsje en hem uitdrukkelijk gezegd netjes te bedanken op het eind van de dag. (zoon is 14, dus fietst zelfstandig heen en weer naar vriendje)

Lunamaya

Zoals jij dat opschrijft, kan het volgens mij ook prima! Ik bedoel met 'hoe het hoort' eigenlijk meer 'hoe het meestal gaat in mijn kennissenkring'.
Groetjes
Massi

En deze?

Een vriendin van mij wilde een keer met mijn zoon naar de film. Ik bood aan die te betalen en dat accepteerde ze. Vond ik vreemd.
Nu wil ze binnenkort weer iets met hem doen maar ik ben niet van plan voor hem te betalen. Denk wel dat zij daar vanuit gaat..

Wat vinden jullie? Ze heeft zelf geen kinderen.

Liora

Pelle

Ik vind het wel een interessante kwestie. Waarom zou het in het geval dat ik schets zo anders zijn, en is het not done een bijdrage te vragen als je als ouder een ander kind meeneemt?

Liora

Volgens mij is het geval dat jij schetst juist vergelijkbaar, alleen is je vriendin in de fout gegaan door jouw aanbod om voor zoon te betalen, te accepteren ipv. af te slaan! Lastig hoor, juist omdat dit soort dingen zo impliciet gaan is het ook niet makkelijk om er iets van te zeggen, dan moet je gaan uitleggen dat jouw aanbod van vorige keer een beleefdheidshandeling was...

Ingewikkeld hoor

Ik vind het nogal ingewikkeld worden allemaal. Blijkbaar had ik geen idéé van de etiquette op de gebied, want ik lees met stijgende verbazing "hoe het hoort". Blijbkaar hoort de een iets aan te bieden en de ander hoort dat af te slaan? Vanwege de beleefdheid? Wat lastig. Is mijn "hoe doen we het met de financiën" te rechtdoor? Hebben andere ouders in stilte aanstoot aan mij genomen en dat vanwege dezelfde beleefdheid niet gezegd, maar lig ik er dan nu uit op het schoolplein?
Hm, wat vindt Beatrijs ervan?

En..

Waarom zou je aanbieden om mee te betalen als je het niet eens echt meent? Als je de vraag stelt, kun je er niet vanuit gaan dat iemand het antwoord geeft dat jij in gedachten hebt. Maar ja, ik had ook dus geen idee van deze etiquette, wel geef ik altijd (als iemand een kind meevraagt) zelf wat geld mee voor een ijsje of zo voor iedereen die mee is.

Liora

Dat vind ik ook een vreemde situatie. Als een vriendin mij aanbiedt om met een van de kinderen iets leuks te gaan doen dan beschouw ik dat als een uitnodiging. Ik zou in dat geval waarschijnlijk niet eens aanbieden om de kosten te vergoeden. Als ik het aan zou bieden dan zou ik helemaal verbaasd zijn als mijn vriendin daar op in zou gaan. Immers zij nodigt mijn kind uit. Als ik mensen te eten uitnodig dan vraag ik ook geen bijdrage in de kosten aan die mensen.Niemand doet dat. Ik vind dit precies dezelfde situatie.

Het is inderdaad anders als ik een vriendin vraag om een middag op mijn kind te passen. Dan zou ik wel de kosten van eventuele uitstapjes vergoeden. Immers het initiatief ligt dan bij mij en ik heb opvang nodig voor mijn kind. Logisch dat de oppas dan geen kosten moet hebben daarvan.

Het gaat om de manier waarop

Vroeger namen mijn ouders (die het financieel zeer krap hadden) wel eens ons buurmeisje mee, met OV, Haar moeder stond dan direct klaar met de portemonnee, wat mijn moeder afsloeg. Tegen mij zei ze: ik zou het veel leuker vinden als ze jou eens meenamen in de auto. Maar dat gebeurde nooit!

Het gevoel dat een ander van je profiteert is een naar gevoel, dat moet je zien te voorkomen. Ook is het niet goed ervan uit te gaan dat één persoon per definitie betaalt.

Er is geen gouden regel 'hoe het hoort' maar wederzijds plezier en niet profiteren zijn ijkpunten, naar mijn idee.

Hier gaat het anders

Hier betalen wij of vriendinnetjes het uitje gewoon zelf. Iedereen geeft zijn kind geld mee voor het pretpark of bios, zelfs voor het zwembad. Voor kleine bedragen laat ik het kind het geld gewoon zelf houden om iets lekkers van te kopen ofzo, maar voor pretparkbedragen ben ik toch wel blij dat ze zelf betalen. Als beide kinderen een vriendje mee zouden vragen zou het dagje Efteling opeens 68 euro meer kosten... Scheelt natuurlijk ook hoe breed je het zelf hebt.
Het ligt ook aan hoe de uitnodiging bedoeld is: vaak is het bedoeld als leuke gelegenheid voor de kinderen om samen iets te doen en dat vindt hier eigenlijk iedereen het normaal als ieder voor zich betaald. Meebetalen aan de benzinekosten ofzo wordt niet gedaan, je gaat immers toch al.

Wat ik zou doen

Ik zou wel vragen of ik moet bijdragen in de kosten. En als het antwoord nee is geef ik mijn zoon geld mee om op iets te kunnen trakteren.
Ook heb ik een keer na afloop van een dagje uit (waren grootouders van zoon`s vriendje) mijn zoon een mooie bos bloemen laten brengen.
Alleen bij vriendjes waar het tussen ons moeders over en weer gaat laten we de portomonnee dicht. Maar aan de oma van Clementine zou ik zeker gevraagd hebben wat de kosten zijn en een bedankje door mijn zoon laten meenemen.

Liora,

"Een vriendin van mij wilde een keer met mijn zoon naar de film. Ik bood aan die te betalen en dat accepteerde ze. Vond ik vreemd."

Waarom heb je het dan gevraagd? Als je iets aanbied zijn er namelijk 2 mogelijkheden: het wordt geweigerd of het wordt geaccepteerd.

Dat jij het niet zou accepteren zegt niks over het feit dat iemand anders dat dan ook niet zou moeten doen.

"Nu wil ze binnenkort weer iets met hem doen maar ik ben niet van plan voor hem te betalen. Denk wel dat zij daar vanuit gaat.."

Je moet niet voor haar denken
Gewoon je zoon mee laten gaan en niks zeggen over het geld (dus vooral NIET aanbieden te betalen

Pelle en etiquette,

ik ben het met je eens: ik vind ook dat je het moet vragen en dat de ander het dan wegwuift. Alleen vind ik dat je dat niet mag verwachten, alleen omdat de etiquette (wie bepaalt die etiquette trouwens?) dat zou aangeven.

Ik heb laatst 3 mensen geweigerd, die mee wilden betalen aan een uitje (wij hebben deze kinderen uitgenodigd). Het enige wat ik heb gezegd is dat ze hun eigen zakgeld mee moeten nemen, maar dat wij de rest betalen. Ook ik vind dat dat hoort ('mensen bieden aan, ik weiger'.

Maar ik had het niet raar gevonden als ze niks hadden gezegd. WIJ hebben deze kinderen uitgenodigd, klaar. Wel hebben we aangegeven dat deze kinderen zakgeld mee moeten nemen, als ze zelf iets willen kopen. Kijk, DAT ga ik dus niet voor ze betalen

Da's dubbel,

het meenemen van zakgeld......heb 1 van die zinnen vergeten weg te halen (maar mijn punt is wel duidelijk geloof ik

Da's toevallig,

ik heb 2 logés gehad gisteren, het zijn kinderen van vrienden. Leuk voor mijn 2 kinderen, we zijn ze gaan ophalen. Avondje bowlen en vandaag naar zwembad. Ijsje eten na het zwemmen en terug naar huis gebracht. Ze wonen op een uurtje rijden van ons maar er is niet aangeboden om ze te brengen en/of te halen, om zo te benzinekosten te delen. Geen extra centje meegegeven voor een uitje oid, geen spontane aanbieding om wat-dan-ook te doen. Ik vind dat ongepast. Het gaat idd niet om het geld maar meer om de beleefdheid en blijk van waardering dat je hun kinderen op sleeptouw neemt. Geen 'bedankt voor alles' na afloop, het zijn niet mensen die daar belang aan hechten. Ik denk niet dat ik degene zal zijn die ze nog 'ns uitnodigt, nu is het hun beurt. Ik baal en heb eigenlijk een beetje spijt dat ik zo veel voor ze heb gedaan. (overigens niet de eerste keer) Vrienden of geen vrienden, ik heb m'n grenzen.

Tja

als je kinderen te logeren vraagd kies jij om dat te doen, als je kinderen dan overal mee naar toe neemt wat geld kost kies je ook zelf om dat te doen, om dan de ouders een bijdrage te vragen vind ik niet netjes, je vraagt hun om kosten te maken die ze anders niet zouden maken, en die ze misschien niet in hun knip hebben. Je kan ook logeren zonder dat het veel geld kost.
Waarom is het niet netjes dat ze het niet zelf aanbieden, ik zou het niet weten hoor. Ik zou het geld voor zo een heel feest logeer weekend niet hebben ongeplant, en dan heb ik er nog eentje thuis die dan zeker ook wat moet? Ik ging vroeger vaak mee met vriendjes uit de buurt, dat ging heel vanzelf, de moeder vroeg aan mijn moeder of ik mee mocht naar.... huifkarrentocht en dan blijven logeren...ja mocht, en mijn moeder gaf een pakje chocolaatjes mee of een bosje bloemen.
Ze kwam ook wel eens bij mijn moeder aan met de vraag, wij gaan naar een kindertheater, ...mag mee de intree is dit bedrag als je wil. Nou dan had mijn moeder de keuzen ja is goed of nee dat gaat niet. Heel eerlijk en natuurlijk, en gewoon uitgesproken. Er ging bij ons ook wel eens een vriendin mee op vakantie. Mam mag die dan mee ...., um ja zou kunnen we hebben plaats in het huisje, en in de auto, maar het kost een hoop geld, dus dan zal ik met die moeder moeten overleggen of het er in zit met een bijdr4age anders lukt het niet. Vooraf moet je dat gewoon bespreken, toch niet er achteraf vanuitgaan dat de andere ouder wel met wat zal komen. Je kan toch niet ongevraagd geld van een ander uit gaan geven.
Vragen kan best vind ik, maar geen scheef gezicht als je niets gevraagd hebt.

Stoppen met beleefdheid

Mijn advies. Stoppen met beleefdheisdvragen waarbij dan impliciet weer verwacht wordt dat de vraag weggewuifd wordt en als dat niet zo is dan is er een probleem. Duidelijk communiceren dus. Als ik iemand meevraag zeg ik erbij dat ik trakteer. En als ik voel of weet dat ik niet kan of wil betalen nodig ik of niet uit of ik zeg het erbij. Ik heb ook weleens gehad dat vriendje niet mee 'mocht' en dat ik aanvoelde dat geld het probleem kon zijn. Die ouder wilde vervelende situatie voorkomen en zei nee. Dus ik zeg t erbij. Joh pietje kan mee maar ik vind het best duur dus .... Ik neem ook weleens vriendinnen mee naar theater. Dan trakteer ik. Ik zeg het erbij. Probleem opgelost. En als je niks zegt en iemand accepteert uitnodiging en biedt geen geld dan ook geen scheve gezichten hoor. Onnodig gecompliceerd wordt het ervan. Als dat impliciete gedoe.

Angel

Het moge duidelijk zijn dat ik het ook met je eens ben. Wat ingewikkeld allemaal en ow, je zult maar een foutje maken. Oh help, ze bood het weliswaar aan, maar ik had het moeten wegwuiven! Tja, sja, en wat logeerpartijen betreft, daar maak ik zelf juist niet grote feesten van. Het logeren op zich is de lol en zo kun je het eens wat vaker doen (lees: als het in de hoofden van de koters opkomt en het kan in de agenda's). Hoezo ga ik dan ook nog zo'n slootje kinders naar een dierentuin/pretpark/binnenspeeltuin slepen en via ingewikkelde etiquette toch nog alles zelf betalen? Als ik iemand meeneem, spreek ik van tevoren af wie wat betaalt, iedereen blij. En logees blijven lekker hier spelen en slapen, iedereen blij