Kind maakt niet altijd gelukkig

'leven zonder kinderen is zorgelozer'

Nou, dat kun je wel stellen ja! Als je eenmaal een kind hebt, laat de zorg je tot in het bejaardentehuis niet meer los.

Is 'zorgeloos zijn' synoniem aan 'gelukkig zijn'?

Nee

Ik vind mezelf stukken minder zorgeloos sinds ik kinderen heb, maar een stuk gelukkiger.

Aha deze komt weer voorbij

ook een jaarlijks terugkomend topic in het nieuws, alsof er geen echt nieuw nieuws is ?!

Maar goed: tuurlijk maakt een kind niet altijd gelukkig. Het zou toch onleefbaar zijn als je iets kan nemen wat er voor zorgt dat je altijd gelukkig bent, of nog erger, de ultieme happydrug waardoor iedereen altijd de hele tijd happy is ??

Ik vind alles in mijn leven regelmatig niet leuk. Deze week een aanvaring gekregen met mijn stomme collega, oudste bijna een mep verkocht, jongste die weer snachts wakker wordt, studenten die maar wat aan kloten, man die aankondigs een week naar een congres te gaan... BAH zit ik straks weer alles te doen.

En toch, mijn leven in de basis is ronduit geweldig, beter kan alleen voor de leuk: de jongste moet beter gaan slapen, de oudste moet zich beter leren concentreren (zij kost momenteel enorm veel energie), ik wil die beurs zodat ik toch die opleiding kan doen en dan wil ik die mooie boeiende baan in de randstad.

DUS ja, kinderen zijn net als alle andere elementen in het leven niet altijd gelukkigmakend. Maar er is niets anders waar ik elke avond voordat ik in slaap val even over moet uitwijden, hoe leuk ze dit of dat deden.

Zo zitten er nu 2 knutsels in kleine meisjes tasjes, gemaakt op kdv en nso, voor hun mama die dit weekend 36 wordt (36.... arghhhhh..... ooit was ik altijd 29).

Petr@

Helaas geen mail.
[email protected]

Tonny

Ik weet niet of zorgeloos synoniem is aan gelukkig zijn, maar ik zou best eens een week op een mooie berg in Tibet willen zitten, zonder de verantwoordelijkheid en zorgen om drie opgroeiende kinderen, hoe leuk ze ook zijn. gewoon, genieten van al het moois om me heen, verder niks. Ik kan daar echt gelukkig van worden.

Tonny

Wat mij betreft is zorgeloos zijn niet synoniem aan gelukkig zijn.
Ik denk ook niet dat je constant gelukkig kunt zijn, het zijn meer momenten dat je gelukkig bent.

Nikus

2e poging!

Op een berg in tibet?

Een wéék? Ik moet er niet aan denken. Ik zou binnen een dag wat te zaniken hebben over de wind, de blauwheid van de lucht, de hardheid van de rotsen en nog veel meer.
Ik relativeer me suf, ik ben dan ook al heel oud. Ik geniet achteruit. Zat van de week een broodje te eten met een vriendin, gewoon effe een lunchie doen, zit er een moeder met twee (kleine) kinderen de boel in het gareel te proberen te houden een tafeltje verderop. Dan geniet ik me suf, in retrospectief.

Tirza

Tirza

Nooit geweten dat voor sommigen een lucht ook te blauw kan zijn..maar ohja, ik zou me prima vermaken hoor, het strand van Terschelling mag ook. Vooral heel veel niks, zalig.

Gegarandeerde levensinvulling

Wat geluk is weet ik niet (oh, wat klinkt dat triest); ik formuleer van nature vanuit het negatieve: doelloosheid maakt ongelukkig (mij, dan). Een kind geeft je een doel, een opdracht, je moet 's morgens je bed uit, nadenken over hoe je dat kind een beetje in de goede richting boetseert, voorzover dat gaat, je zorgen maken, ervan wakker liggen - je hebt altijd iets om handen dat buiten jezelf ligt. Dat leidt af van de inherente doelloosheid van het bestaan (voor mij, dan) en houdt aldus het ongelukkig zijn op afstand. Ergo, een kind maakt mij gelukkig. Tevreden.
Zoiets.
Bovendien: verliefdheid op je kind houdt langer stand dan verliefdheid (die echte, pure) op je partner. Zo'n moment dat je alleen maar kijkt en voelt hoe mooi het is dat hij er is, dat laat de hormonen stromen, de tijd stilstaan, en geeft geluk(sgevoel).
Dus ja, een kind maakt mij best gelukkig, zo in het algemeen.

Juist gelukkiger

Ik ben gelukkiger door mijn kinderen, kan er niks anders van maken.
Inderdaad ook bezorgder en mijn leven is in praktische zin veel ingewikkelder. Maar ik ben zo intens gillend gelukkig met mijn twee jongens, dus ik snap niet goed waarom mensen van kinderen minder gelukkig zouden worden.

Ik ben ook zo vreselijk trots op ze, krijg er een soort kick van dat dit mijn zonen zijn, zo geweldig!!

Liora

Eens met krin

zo ervaar ik dat ook, het belangrijkste in mijn leven zijn mijn dochters. Mijn oudste is zo'n lief kind, een echt lief mens, in tranen als ze iets zieligs op tv ziet, ze is ook zo waanzinnig gek op de jongste, dat vind ik zo ontroerend.

Vanavond zag ik vanuit een ooghoek mij 2 dochters samen op de bank zitten, de blik van mijn oudste die zo gek is op haar kleine zusje en mijn jongste die de oudste over haar hoofd aait. Of dat ik en dochters samen hand in hand op straat lopen, mandarijntje die hoehoe roept en dat ik samen met mijn oudste haar in de lucht til en we alle 3 moeten lachen. Ja dat is het wel, meer is er dan niet.

En ook het oergevoel dat iedereen met z'n poten van hun af moet blijven, dat wat er ook zal gebeuren ik altijd voor hen zal kiezen.

Tirza

Ik zou binnen een dag wat te zaniken hebben over de wind, de blauwheid van de lucht, de hardheid van de rotsen en nog veel meer. ===
Hoe kun je bij al dat fraais iets te zaniken hebben? Ik zou op die hoge berg waarschijnlijk wel klagen dat hij zo hoog is. Ik zou er nooit meer af durven

Kleine toevoeging

Op mijn laatste posting:
Neemt niet weg dat ik dolgraag een week een vakantie zou willen hebben met een goede vriendin, strand, slapen, niks doen...

Zelazny

Ja dat is wel zo, maar dan ben ik al 55 of zo.... Nou ja, niks aan te doen.

Liora volledig ot

ik las dit net, iets voor jou ? http://www.culturele-vacatures.nl/vacature/stichting-levi-lassen-algemeen-directeur-nederlands-instituut-voor-israelische-cultuur.html

Hee manda

Dank je! Het is zeker het proberen waard.

55 en vakantie

Ach, mijn opa en oma maakten nog hele mooie reizen hoor, toen ze ruim 80 waren. Geen zorgen Liora..

Ik eigenlijk ook

Moest evenvwemnen aan het beeld, maar heerlijk eigenlijk! En dan vooral echt bijna niks doen, behalve boeken lezen en af en toe een baantje trekken in het zwembad.

Heerlijk!

Al eerder

Wij zijn twee/drie jaar geleden voorzichtig begonnen met samen weg te gaan en ik vind het alleen maar positief. Lang leve sites als vakantieveilingen.nl en aanbiedingen van Kruidvat. Met andere woorden: je hoeft niet te wachten tot je 55 bent.

Tops

Ik vermoed wel zo'n beetje hoe oud Liora is en voor haar zal 55 jaar misschien realistischer zijn dan 47 jaar. Ik wil er vooral mee zeggen dat je niet hoeft te wachten tot de jongste volwassen is. Met een jaar of 15/16 kun je wel een nachtje weggaan als het betreffende kind daar goed mee om kan gaan (dus niet bang is om alleen te zijn en verantwoordelijk gedrag vertoont).

Welke leeftijd?

Ik had het er toevallig laatst met een collega over. Zij heeft jongens van 15 en 12, en had laatst een feest tot midden in de nacht, met haar zoons alleen thuis. Die hadden zich prima vermaakt, dus zij schat in dat een weekend weg met z'n tweeën er over twee jaar ook wel in zit. Mijn dochters zijn bijna 12 en 6. Ik hoop dat ik over een jaar of 2 ook eens een hele avond weg kan zonder oppas te regelen. Nu heb ik natuurlijk kindvrije weekends, maar het komt ook wel eens voor dat bijv. een OOL meeting precies in het verkeerde weekend valt.

Confronterend

Wow, wel confronterend voor mij, dit draadje. Echt fijn om te lezen. Het eerste half jaar dat mijn dochter er was, dacht ik elke dag: ik ben hier niet geschikt voor, ik heb een grote fout gemaakt. Daarna ging het met sprongen vooruit. Nu komt die gedachte nog wel eens terug, als ik het heel druk heb bijvoorbeeld. Dat ligt dan helemaal aan mijn leven, inderdaad niet eens 'aan haar'. Als zij een periode heeft dat ze erg dwars is, lastig eet en heel vroeg wakker is, dan word ik daar niet ongelukkiger o.i.d. van. Erg interessant, het stellen van zorgeloosheid op dezelfde lijn als geluk. Da's dus inderdaad helemaal iets anders: ik kan met heel veel zorgen nog best heel gelukkig zijn. Wat ik wel heel zwaar vind aan het ouderschap, is inderdaad dat constant zorgen maken. Ik heb het geluk dat ik een kind heb waarbij ik me soms even zorgen hoef te maken nu ze wat ouder wordt, bijvoorbeeld als ze bij iemand speelt. Maar toch weet je, voordat je een kind hebt, niet wat het inhoudt: dat er 24 uur per dag iemand is voor wie je verantwoordelijk bent.

Vic

Ik denk dat je over 2 jaar inderdaad met een gerust hart weg kunt, maar ik zou dan wel beginnen uitjes die niet al te laat worden.

Doelloosheid

Degene die schrijft dat een kind voor haar een bepaalde zin aan het leven toevoegt heet volgens mij gelijk, ik voel het tenminste net zo. Wat betreft de zorgen en het inleveren aan vrijheid: ook ik zou best eens spontaan een avondje uit willen of een week in de ongerepte natuur willen doorbrengen maar áls het een keer kan (een avondje uit, een week weg zit er voorlopig niet in) dan geniet ik ook extra. Ik vergelijk het met werken en vrije tijd, als je een snipperdag hebt geniet je daar veel meer van als je werkloos bent. Dus ik denk dat ik per saldo gelukkiger ben als moeder dan als kinderloze vrouw, al weet je dat natuurlijk nooit helemaal zeker.

Pelle

Ik heb daar minder problemen mee. Als ze samen thuis zijn gaat het altijd heel harmonieus, en ik denk dat oudste liever met haar zus samen thuis is dan in haar eentje.

Waarom níet, een weekje eruit?

Ik vraag me af waarom jullie zoń punt maken van een weekje weg of ene spontaan avondje uit, of zit ik tussen allemaal single moms ?
Mijn man gaat bv. een week naar Liverpool vorig jaar en dit jaar weer, om op te treden in de Cavern Club en geniet met volle teugen. Een andere keer is er het 'Into the great wide open' popfestival op Vlieland, waar hij 4 tot 5 dagen zit.
Ik wil niet weg,ik zou wel eens en paar dagen alleen willen zijn thuis maar dat si moeilijker haalbaar. Maar ik ga af en toe een weekend bij mijn zus logeren, ik kan als ik wil zó op stap gaan in het weekend, tenzij mijn man eerder al plannen had gemaakt...ik begrijp niet waarom je moet wachten tot ze de deur uit zijn?
Onze stad heeft een rijke popcultuur, ik ga regelmatig uit daarom. Aanstaande vrijdag gaan mijn man en ik samen naar Minzktov Luna, past mijn boezemvriend op.
Of begrijp ik iets verkeerd?

Peenvogel

Je zit inderdaad tussen de single mums.

Pelle

Waarom zou een ouder broertje of zusje níet een keer op moeten passen? Kun je dat al niet meer verlangen binnen een gezin? Als het elke zaterdag raak is zou ik het met je eens zijn, maar die ene keer in de zoveel tijd.