Kennen jullie ouders die beiden fulltime werken?

Beide fulltime werken en kinderen onder de 12

nee, ik ken niemand met die levensinvulling.

Kan er alleen maar theoretisch over praten (dat heeft geen zin) en het lijkt mij vreselijk ongezellig. Maar ja, het is maar net wat je gewend bent, als iedereen op deze manier moet leven, is het gewoon.
In onze tijd/ons land lijkt het wellicht vreselijk, allebei fulltime werken.

Nederlandse moeders van voor de oorlog hadden veel meer werk aan het huishouden dan wij (zonder koelkast, zonder wasautomaat -laat staan droger-, zonder vrieskist, zonder stofzuiger, mét stoffige kolenkachel, zonder voldoende geld om kleding kant en klaar te kopen, zonder auto, zonder supermarkt...en ga nog maar even door) en waren ook fulltime bezig, net als degenen die het geld verdienden. Ze waren wel aanwezig, je kon met hen praten, maar ze waren bezig - en niet met kinderspelletjes.

tonny

Ik ken zelfs héél véél gezinnen waarbij beide ouders fulltime werken en er (kleine) kinderen zijn;

- mijn beide zussen werken voltijds, net als hun echtgenoot
- de ouders van twee van mijn opvangkindjes
- de meeste ouders van vriendinnetjes van Dochter
- mijn collega's toen ik nog in een bedrijf werkte
- ...

Hier (België) is het dus redelijk gewoon dat beide ouders voltijds werken. Ik merk rond mij geen verschil tussen kinderen van voltijds werkende ouders en kinderen waarvan minstens één van de ouders minder dan voltijds werkt.

En ja, de ouders hebben nog altijd voldoende energie om hun kinderen op te voeden. En nee, er worden niet méér toegevingen gedaan om het toch maar gezellig te houden als in gezinnen waar niet beide ouders voltijds werken.

Katrien

Wij

We wonen in frankrijk waar het normaal is, en we werken allebei dus fulltime. De kinderen gaan 4 dagen naar een oppasmoeder, en 1 dag per week naar een creche. Ze zijn 2,5 en 9mnd.

Ik ben voor de jongste de eerste 6 maanden voltijd thuisgebleven, en ik vind mezelf nu eerlijk gezegd eenbetere moeder. Meer geduld, veeeeeel meer energie en ook een stuk vrolijker. Dus, ja, we hebben zat energie om onze kinderen discipline bij te brengen.

We houden een paar vaste regels aan, zo proberen we allemaal samen avond te eten (19.00 u), zonder tv. (De kinderen in frankrijk krijgen om 16.00u een "gouter", dus wat te eten). 's weekends zien we weinig vrienden, want dat is voor ons echt familietijd. Dus ons sociaal leven staat op een heel laag pitje. Verder hebben we een schoonmaakster, zodat we het weekend echt leuke dingen kunnen doen. Boodschappen bestel ik vaak donderdagavond, zodat het zaterdagochtend thuis bezorgd wordt. Of ik neem de oudste mee naar de hypermarkt op zaterdag, als er tijd voor is. Vinden we allebei leuk.

Wat betreft de kinderen denk ik dat heb belangrijk is dat ze weten waar ze aan toe zijn, en stabiele opvang hebben. Ze zijn allebei vrolijk en lijken er absoluut geen moeite mee te hebben.

Nu niet meer

maar toen mijn oudste klein was en ook de eerste tijd na de geboorte van de tweede werken mijn man en ik allebei full time. Geluk was dat we geen kantoortijden werkten. We hadden (meestal) samen een dag in de week vrij, de kinderen werden drie en een halve dag in de week structureel opgevangen, deels op kdv, deels oppas aan huis. We werkten veel 's avonds en hadden dan ook oppas. De kinderen merkten dat vaak niet eens, want vaak lagen ze dan al in bed als we weggingen. Ik werkte ook veel in de weekeindes, mijn man minder. Als we tegelijk werkten was er weer een oppas.
Ik vond het goed te doen, omdat ik tussendoor ook vaak even thuis was en dan bv kon mee-eten tussen de middag. Was het twee keer full time met alleen maar kantoortijden, dan was het voor mij geen optie. Nu werkt mijn man nog steeds full time en ik 70%. ik zou nog wel naar vier dagen willen, maar dat is voor mij echt het maximum naast de ft baan van mijn man.
groetjes,
Carolien

Wij

Mijn man en ik werken allebei fulltime. Ik ben een dag in de week thuis en ik werk nog wat avonden als mijn zoontje al slaapt.

Man is eens in de twee weken een dag thuis met mijn zoontje. De rest van de dagen heeft hij een oppas thuis en hij gaat twee dagen in de week naar de oma's .
Wij vinden het prima te doen. Mijn werktijden zijn redelijk flexibel en ik kan ook aardig schuiven.

(geen) gezeur

Ook wij werken beiden full-time, maar de één met een wekelijks wisselend rooster, de ander in het voortgezet onderwijs. 11-jarig kind ging eerst 2 middagen naar de naschoolse opvang, maar dit wordt nu afgebouwd: kind wil lekker naar huis.
Overigens is het een beetje flauw en tevens een open deur om te suggereren dat kinderen van fulltime werkende ouders minder gezeglijk zouden zijn. Je kunt het beter omdraaien; juist doordat beide ouders werken, zal er meer aandacht aan de opvoeding geschonken worden. Hier althans. De tijd die we met elkaar doorbrengen, willen we niet besteden aan oeverloos kindergedrens. Daarbij, wil je je kind los kunnen laten, dan moet je afspraken met kind kunnen maken (die ook nagekomen worden!)

Manus

Zou het, stopverf?

Misschien moet ik wel fulltime gaan werken om meer energie te krijgen?
Wij werken resp. 22 en 28 uur. En ik vind mijn weken aardig gevuld, moet ik zeggen. Zou ik gewoon 'minder energie' hebben dan jij?
Groeten, Maw.

Jahaa stopverf

maar je hele leven alleen met kinderen vullen lijkt me geen goed idee

Over die energie...

hoe minder je te doen hebt, hoe slomer je wordt.
Hoe meer je op het programma hebt staan, hoe zinvoller je met je tijd omgaat.

Waarbij ik echter wel aanteken dat je als fulltime werkende niet zo veel gezelligs kunt betekenen voor niet (meer) werkende buurtgenoten en bejaarde familieleden. Tijd is helaas niet van elastiek.

tonny

Wendy

"En dat is dus wat ik me afvraag, ervaren ouders die wel fulltime werken dit dan niet als een gemis?"

Nee. Ik ga elke zaterdag met de oudste naar gym. Regelmatig (zeker 2 keer per maand) ga ik op zondagochtend met hem zwemmen (dan liggen we om 8.30 in het zwembad). Familie hebben we niet in de buurt, en ik zou echt niet willen helpen op de creche of wat dan ook. Ik heb niet veel met kinderen, behalve de mijne.

En de markt ga ik niet eens heen als ik wel tijd heb.

Dus nee. Ik mis de dingen die je noemt echt niet. Waar ik zin in heb, doe ik gewoon. Ik hou me gewoon echt niet bezig met dingen die niet mijn prioriteit hebben. Ik ga niet een uur koffieleuten met een buurvrouw om beleefd te zijn, als ik er niet echt zin in heb.

Hier vijf om vier

Man werkt en studeert vijf dagen, ik werk vier dagen. Helaas moet ik vaak op mijn vrije dag ook nog opdraven voor vergaderingen, themamiddagen en andere zaken, dus we werken in de praktijk vrijwel fulltime. Ik vind dit vooral vervelend voor mezelf (even eerlijk zijn). Het liefst zou ik drie dagen werken. Ik herken trouwens helemaal wat Tonny en anderen hierboven zeggen: als ik drie dagen zou werken, zou er echt niet zoveel meer uit mijn handen komen. Ik zou meer luieren denk ik. Mensen die veel werken zijn efficienter.
Dochter (2) heeft trouwens nergens last van, die heeft haar daagjes bij oma en op het kdv, fietst overal gezellig tussendoor en straalt van levenslust. Ik zou waarschijnlijk een minder leuke band met haar hebben als we dag in dag uit tot elkaar veroordeeld zouden zijn. Nu zijn we elke dag weer dolblij om elkaar te zien.
Groetjes
Massi

Drie gezinnen in mijn omgeving

..allemaal buitenlanders, en de meesten werken in het onderzoek, zijn dus tijdelijk in NL.

Een van die gezinnen besteedde de dochter ook nog wekenlang uit aan familie in het land van herkomst. Om zelf rustig op vakantie te kunnen, aldus de moeder. Het was een schat van een meid, ze zat bij mijn zoontje op het kdv, en bij haar merkte je wel dat ze haar ouders miste. Soms gingen die ouders ook drie weken weg en lieten ze het meisje thuis met oma. Dan merkte je dat wel aan haar.

Ik denk dat kinderen het prettig vinden dat alle dagen een beetje het zelfde zijn. Als je de dagranden met je kind kunt doorbrengen is het waarschijnlijk goed te doen. Dan is het voorspelbaar en weten ze wanneer ze hun ouders zien. Ik vind het anders worden als je elkaar ook nog 's avonds amper ziet. Dan zijn 5 dagen wel erg veel.

Ieder zijn ding!
Zodra je in zijn algemeenheid oordelend spreekt over deze manier van opvang is het toch een manier om je eigen keuzes te rechtvaardigen. Dus dat probeer ik niet te doen. Alleen dat voorbeeld van ook nog dumpen in de vakantie gaat mij te ver, dan heb ik het idee dat ouders de behoeften van hun eigen kind niet goed meer voelen. Je kind is maar zo kort jong en de vakantie is een mooie gelegenheid om samen te zijn.

Ik ken ze

ik ken best veel gezinnen met minimaal 2 kinderen waarvan de ouders beiden full-time werken.
ik denk dat het voor de kinderen niets uitmaakt,zij weten niet beter,wat ik wel zie is dat in alle gevallen duidelijk structuur is,dus op vaste dagen naar de bso,kinderdagverblijf en creche,het is geen heen en weer gesleep naar steeds een andere oppas.
en dat geeft duideijkheid voor de kinderen en de ouders,dat is belangrijk denk ik.
alle gezinnen hebben ook een werkster.dus de tijd dat ze thuis zijn kunnen ze ook aan de kinderen besteden.

Mijn man en ik werken allebei fulltime. Onze kinderen zijn nu al iets ouder; de jongste is 9.
Ik combineer twee functies op dit moment met elkaar en werk vooral heel veel uren thuis en vaak ook op onmogelijke tijden. Ik werk overigens niet elke week fulltime. Er zijn weken dat ik 60 uur maak maar daar staat tegenover dat er ook weken zijn dat ik maar 20 uur werk.Ik kan mijn tijd ook redelijk zelf indelen.
Man werkt op een kantoor maar begint heel vroeg en is dus ook vrij vroeg klaar (meestal zo rond 15:00 uur al want hij begint meestal om 7:00 al met werken). De jongste gaat dus alleen woensdagmiddag en vrijdagmiddag naar de BSO. De andere kinderen zijn oud genoeg om langdurig zonder opvang thuis te kunnen zijn.
Kinderactiviteiten kan ik vaak vrij voor maken omdat ik mijn tijd zelf goed kan indelen. Alleen het komt inderdaad wel eens voor dat ik iets moet missen omdat ik moet werken. Dat is jammer maar dat is gewoon zo. Ik kan niet op twee plaatsen tegelijk zijn. Zo had mijn zoontje laatst een sportdag voor school waarbij het eigenlijk de bedoeling was dat de ouders ook zouden komen en dan gezamenlijke activiteiten doen maar die dag kon ik niet en man ook niet.
Ik geloof niet dat de kinderen het erg vinden dat we veel
uren werken. Hun programma is wel vrij duidelijk en regelmatig.

Ik heb overigens ook periodes gehad dat ik maar vier dagen werkte en ik heb zelfs een poosje thuis gezeten. Kinderen vonden alles best. Ze functioneerden niet anders in die periode dat ik thuis zat. Dat vonden ze ook prima even als de crèche en de opvang.

Vroeger gingen mijn kinderen dan ook vier of vijf dagen naar de crèche. Ik heb zelf inderdaad het idee dat het voor kinderen belangrijk is om een regelmatig en duidelijk programma te hebben en dat de hoeveelheid opvang (mits die goed is) niet zoveel uitmaakt.

Overigens ben ik van mezelf heel lui. Wat ik moet doen daar vul ik de tijd mee. Ik heb drie jaar thuis gezeten met de kinderen en natuurlijk was ik wel druk met alles maar ik had veel meer kunnen doen in die tijd als ik me beter had georganiseerd. Maar daar ben ik dus te lui voor. Voor mij werkt fulltime werken goed want ik functioneer het best als ik onder wat druk sta en veel gedaan moet krijgen.

Maylise

Ken iemand

Ja, mijn vriendin werkt full-time en haar man ook. Ze hebben 3 jonge kinderen, één kan er dus duidelijk helemaal niet tegen dat hij zulke lange dagen moet maken. Deze kinderen gaan elke dag om 8 uur de deur uit en zijn pas om 18.30 thuis. Sinds zijn moeder fulltime is gaan werken (min of meer gedwongen) is hij gaan broekplassen en probleemgedrag gaan vertonen. Ze hebben niet eens de tijd om met hem naar therapie te gaan, want dat is overdag. Het kind valt af en toe op school in slaap door de vermoeidheid.
De andere 2 kinderen (één crechekindje en een 6-jarige) kunnen het trouwens wel aan.

Nee

ik ken ze niet. Ik zit in de luxe positie dat ik vanuit huis werk en zelfstandig ben en dus vrij om te doen en te laten wat ik wil, mijn vriend werkt 1 dag per week thuis en heeft ook een functie waarbij hij grotendeels zijn werktijd zelf kan indelen.

Onze dochter ging vanaf 11 maanden 2 dagen per week naar kdv en nu 1 dag naar nso. De nieuwe baby zal zo lang mogelijk niet naar kdv gaan, zolang we dat dus zelf kunnen regelen gaat hij/zij niet en daarna maximaal 2 dagen.

Ik ben niet meer van plan ooit in loondienst te gaan en zeker niet zolang we dit financieel zo trekken. Ik ben blij dat door deze situatie ons leven voor dochter/de kinderen relatief rustig is.

Wendy even een kanttekening

Jij bent in de gelukkige omstandigheid dat je niet fulltime hoeft te werken en dat vind ik heel fijn voor je.

Ik vind het woord 'gelukkige omstandigheid' alleen wat vreemd gekozen. ALsof je alleen gelukkig kan zijn in een parttime functie.

Want ik vind dat ik in de 'gelukkige omstandigheid' ben dat ik fulltime kan werken in mijn eigen bedrijf met werk dat ik leuk vind. Ik wil niet minder werken.

Overigens en dat is persoonlijk, ik word ontzettend lui van thuiszitten. Er komt dan veel minder uit handen. Ik presteer het best onder druk vrees ik.

Ook 5 om 4

Vriend werkt 5 dagen (zo'n 'in mijn werk kan ik niet minder werken' man - tja), ik 4. Ik werkte trouwens al 4 dagen voordat ik vriend leerde kennen.

Eerlijk gezegd overweeg ik regelmatig om 5 dagen per week te gaan werken, zodat ik ook eens een dag kan spijbelen om dingen te doen waar ik peuterzoon niet bij gebruiken kan. Ik heb nou niet het idee dat het voor hem enorm veel verschil maakt, 4 of 5 dagen creche per week.

Maar in de openingsposting wordt de indruk gewekt dat kinderen als ze niet bij hun ouders thuis zijn door de wolven worden opgevoed. Onzin natuurlijk. Wie kinderopvang heeft, besteedt de opvoeding gedeeltelijk uit. Aan oma, oppas of kdv, maar uitbesteed wordt er. Ik krijg de indruk dat onze driejarige een redelijk opgevoed jongetje is, deels dankzij ons, deels dankzij de leidsters van het kdv. IN beide omgevingen moet hij zijn hand voor zijn mond houden als hij hoest, mag hij niet meppen en leert hij alsjeblieft en dankjewel zeggen.

Ik kan me trouwens ook voorstellen dat de hele week thuis zitten met een peuter eerder tot verslapping van de regels leidt dan opvoeden-buiten-werktijd. Na de achtentachtigduizendste keer 'rechtop in je stoel zitten' (oid) krijg je er zelf een beetje tabak van...

Groeten,

Temet

Hier

Hier werken bijna alle ouders fulltime. Ik ken zelfs gezinnen waar de moeder 3 jobs heeft. Het beinvloed de kinderen heel erg.

Mijn ouders werkten allebei fulltime. Broer en ik werden ondertussen heus wel opgevoed en echt niet verwend, noch verwaarloosd. We gingen eerst naar een kdv en daarna naar gastouders.

Heeft het mij beïnvloed? Ik geloof niet dat ik er beter van was geworden als mijn ouders vaker thuis waren geweest. Ze gaven zoveel aandacht als ze te geven hadden, en dat was niet mèèr geweest als ze minder gewerkt hadden.

Overigens werkten wij zelf toen mijn oudste in 1995 geboren werd 4 en 5 dagen. Sinds de geboorte van jongste dit jaar, nu we ons meer kunnen permitteren, is dat 3,5 en 4,5.

Nee

Ik ken geen ouders die beide fulltime werken. Bij ons werkt man fulltime en ik een paar uurtjes per week. Zelfs zeggen dat ik part-time werk is al te veel gezegd.
Ik heb altijd gezegd dat zodra ik moeder werd ik zou stoppen met werken.
Het schept hier enorm veel rust. Ik ben geen type die 3 dingen tegelijk wil doen. Ik heb geen zin in geregel en geplan rondom opvang kind. Ik ben ook niet jaloers op moeders die veel werken.Ik weet wat het is om full-time te werken. Dat heb ik zo`n 12/13 jaar gedaan voordat ik moeder werd.Ik vind het altijd wel grappig dat werkende moeders je als tbm vaak beoordelen als: "die weet niet wat werken is." Jawel hoor. Alleen is voor mij een baan niet heilig. En ik ben wel degelijk blij dat ik in de luxe positie zat, financieël, dat ik kon stoppen.
En idd, ik kan mijn dagen net zo druk of lui maken als dat ik zelf wil. Heerlijk hoor.Lui zijn vind ik als je te beroerd bent om te werken en dan wel van een uitkering leven. Wij hebben ons hele leven geen dag een uitkering gehad. Als het financieël nodig zou zijn heb ik morgen een baan.

Normaal

Hoi,

Ik ken ook veel mensen in Israel en die werken allemaal full time. De vraag 'hoeveel dagen gaat jouw kind naar de creche' vinden ze heel vreemd. En inderdaad in het weekend ook nog een halve dag zodat de ouders boodschappen kunnen doen of naar de bank. Kinderen ontbijten op de creche en eten er 's middags warm.

Ik heb totaal niet de indruk dat de kinderen eronder lijden, zelf lijkt het me wel vermoeiender voor de ouders. Overigens sluit de creche in Israel wel vrij vroeg, dus ze zijn wel rond 17 uur weer thuis, iets eerder dan in NL. En dan geen stress met koken, want iedereen heeft al warm gegeten, dus ze eten nog een schnitzel of wat brood met een omelet.

Zoals wij het in NL doen is denk ik een grote uitzondering en niet per se beter.

Liora

Suzanne ea.

"alle gezinnen hebben ook een werkster.dus de tijd dat ze thuis zijn kunnen ze ook aan de kinderen besteden."

Ik weet niet hoeveel kinderen die mensen dan hebben, ook wij hebben een werkster met drie kids, maar drie dagen later is het toch weer een puinzooi in huis. Daarnaast moet je natuurlijk ook nog koken, wassen, bedden verschonen, weet ik wat......

Ik zou nooit fulltime willen werken. Ik vind het heerlijk om een middag bij de kinderen te zijn en relaxt met zoon boodschapjes te doen etc of bij de buuf koffie te drinken. Dat zou ik enorm missen, helemaal in de zomer, een paar uurtjes bij een peuterbadje hangen met het voordeel dat er bijna geen andere ouder is heerlijk... Dat mis je dan als fulltime werkende. Man werkt fulltime ik normaal 28 uur en dat vind ik meer dan genoeg.

Margriet

"Ik weet niet hoeveel kinderen die mensen dan hebben, ook wij hebben een werkster met drie kids, maar drie dagen later is het toch weer een puinzooi in huis."

Komt omdat je thuis bent. Als beide ouders en kinderen overdags weg zijn, valt het met de puinzooi wel mee. Ik ga elke avond even een half uurtje door het huis heen als de kinderen op bed liggen, en zo hou ik het prima bij.

"Ik vind het heerlijk om een middag bij de kinderen te zijn en relaxt met zoon boodschapjes te doen etc of bij de buuf koffie te drinken."

En ik wordt daar heel gestressd en depressief van. Als ik niet iets MOET doen, zo van, ik kan vanochtend boodschappen doen, of anders vanmiddag, dan voel ik me hopeloos verloren, en doe ik uiteindelijk niets! En ik heb dan de hele tijd het gevoel dat ik iets moet doen, maar ik kom met de kinderen niet echt aan veel toe. Einde verhaal, ik ben de hele tijd aan het stressen over het huishouden, word gek van 20 keer nee zeggen, en ben echt niet bezig een leuke moeder te zijn. Dat gaat nu stukken beter nu ik weer voltijd werk.

Wat betreft het zwembad, ik kan je verzekeren dat er 's ochtends 8.30/9.00 u ook nog bijna geen kip is. Meestal begint het rond 10.00 u wat druk te worden, en dan is het voor mijn peuter wel weer welletjes. Dus dat mis ik dus helemaal niet.

Margriet

een van de gezinnen die ik ken heeft een werkster voor 2x in de week,de strijk wordt gedaan,de boodschappen worden online besteld.
ouders hoeven alleen te koken en er te zijn voor hun kinderen.en zij vinden dat ze helemaal niets missen,ze zijn prima in balans en hun kinderen ook ,zover ik dat kan inschatten.op zaterdag of zondag gaan ze zwemmen,naar musea,lekker naar het strand of bos.
en koffie drinken bij de buren? daar moeten ze niet aan denken!
ik werk zelf partime ,maar ook ik moet er niet aan denken om koffie te drinken bij de buren,terwijl ik heel aardige buren heb.
dat jij 28 uur werken voldoende vindt,wil niet zeggen dat ouders die beiden fulltime werken hun kinderen te kort doen.

Je kunt je tijd maar eenmaal besteden

en als je naast twee fulltime banen alles prima organiseert, is dat vast wel te doen (want inderdaad, als iedereen weg is, blijft thuis alles netjes).

Maar gezellig, ach... Voor je eigen gezin kan het vast nog wel leuk zijn, maar meeleven met wat daarbuiten gebeurt, da's een ander verhaal.
Als je bijvoorbeeld aandacht en tijd wilt besteden aan vrienden/familieleden die ziek zijn, of als je de mensen in je buurt die níet fulltime meer (kunnen) werken eens wilt spreken... En als je daarbij dan ook nog bejaarde en hulpbehoevende ouders hebt - dan is een vrij weekend echt wel wat kort voor kwaliteitstijd op alle fronten.

Samen fulltime werken is vast prima te doen als het gezin zelf en de mensen eromheen allemaal gezond en fit zijn. Maar als dat niet (meer) zo is?

Het leven gaat zo snel voorbij. Te snel om uitsluitend strak georganiseerd door te brengen. Maar goed, da's mijn bescheiden mening, het is plezierig als je zelf een keus kunt maken - en dat is helaas lang niet altijd mogelijk.

tonny

Tonny

"Samen fulltime werken is vast prima te doen als het gezin zelf en de mensen eromheen allemaal gezond en fit zijn. Maar als dat niet (meer) zo is?"

Dan ga je toch alsnog korter werken? De ouders van mijn vader waren gezonde bejaarden. Ze woonden op loopafstand van ons huis en we gingen er minstens één keer per week langs. De familie van mijn moeder woont in het buitenland.

Bovendien waren mijn ouders ook actief op school, in een politieke partij, in de vredes- en vrouwenbeweging en de vakbond. Als mijn broer en ik naar bed waren, werd er vergaderd, stukjes geschreven voor blaadjes, gecollecteerd, gestencild. Hun sociale leven viel grotendeels samen met deze activiteiten. Ik denk niet dat mijn ouders zich minder bekommerden om anderen dan de ouders van mijn vriendinnetjes, bij wie de moeder huisvrouw was. Ze hadden ook niet minder sociale contacten. Ze keken veel minder tv, dat wel.

Mijn ouders

mijn ouders werkten full-time. vader eigen zaak, moeder onderwijs. en nadat ze gescheiden waren werkte stiefvader ook nog 's hele dagen. dus ik weet niet anders dan werkende ouders. wij hadden wel 2 middagen per week 'hulp' in huis. die poetste het huis en was er als wij thuiskwamen en maakte het avondeten ook nog klaar.eigenlijk deed ze in de 2 dagen het grootste deel van het huishouden. (ook wassen, bedden verschonen, boodschappen, strijken etc. etc.). wij vonden het helemaal niet erg dat ze werkten, wij wisten niet anders. en al die ouders (moeders) die thuis waren vonden wij eigenlijk erg beklemmend. al die spervuren van vragen als je van school kwam en dat gedoe met thee drinken en verplicht aan tafel je brood eten.wij prezen onszelf meermalen zéér gelukkig dat wij niet zo'n moeder hadden. en als ze er wel was, was ze er ook. dan poetste ze niet (deed de hulp) maar deed iets met óns. wij werden ook overal mee naartoegejouwd. naar visites, boodschappen, de verzekeringsman etc. al die andere kinderen nooit die ouders deden dat als hun weg waren of alleen 1 van de ouders deed dat. zo wordt je best al jong erg wereldwijs.wij vonden ook dat de andere kinderen (b.v. in de klas) soms wel érg onozel waren, dat ze weinig wisten. dat liep uiteen van niet weten waar je iets koopt tot het maken van een gehaktbal.
we gingen veel op vakantie en weekendjes weg. dat kon, 't geld was ervoor...deden de meeste andere kinderen ook niet.
ik geloof niet dat wij iets gemist hebben. wij hadden meer het idee dat die andere kinderen veel misten.
nu werkt man full-time en ik partime, maar wel 28 uur. maar meer zit er niet in met mijn functie. die moet flexibel worden opgevuld. ik zou niet zonder m'n werk kunnen. heb ook altijd gewerkt. dus mijn kinderen weten ook niet beter......ik kom uit m'n werk en pik jongste op en sjouw d'r net als mijn moeder mee om boodschappen te doen. ze weet niet anders.
groeten albana