Jonge moeders /oude moeders

Gemiddeld

Ik werd moeder op de leeftijd van 30 jaar en 2 maanden en dat was toen (2003) de gemiddelde leeftijd waarop vrouwen hun eerste kind kregen. Ik had zelf wel twee jaar eerder moeder willen worden, maar wij woonden samen in een soort studentenkamer. Gedeelde keuken, douche en toilet. Niets is onmogelijk, maar dit leek ons toch niet handig. Zodra het voorlopig koopcontract van onze flat binnen was, bleef de pil in de strip. We hebben daar 8 maanden met z'n tweeën gewoond.
Volgens mij bestaat er geen ideale leeftijd. Er bestaan hooguit ideale omstandigheden, maar die doen zich zelden op hetzelfde moment voor.
Groeten, Maw.

"Als je het mijn vraagt" Ehm, zo praat ik echt niet hoor, dat was een typo.

Wat grappig sini

Wij hebben gelijksoortige ervaringen bijna tegenovergesteld ervaren! Alleen die geldkwestie komt overeen

Tegenwoordig

Ik werd, vandaag 27 jaar geleden , op m'n 25e moeder, dat was toen in onze vriendenkring erg jong, dus niet alleen 'tegenwoordig' zijn de moeders meestal ouder. Bijna al onze vrienden hebben jongere kinderen, soms een stuk jonger zelfs ( mijn dochter is oppas geweest van kinderen van een aantal van onze vrienden). Ik zie nu om mij veel echt jonge en veel oudere moeders, weinig mensen in onze omgeving krijgen kinderen als ze tussen de 23 en 30 zijn.

Ik merkte op mijn 25ste verjaardag dat ik zwanger was

ik was 27 toen mijn jongste geboren was.
Voor ik kinderen kreeg had ik een andere vriendin die al kinderen had.

Verder ben ik de enige in mijn vriendenkring van de middelbare school en van mijn studie die kinderen heeft en dat vind ik wel eens vervelend. Mijn vrienden zijn nog lekker aan het feesten en als ik meega kan ik niet uitslapen.

Al mijn vriendinnen die ik heb die kinderen hebben, heb ik ontmoet nadat ik kinderen heb gekregen en zijn ook allemaal ouder dan ik.
Verder maakt het mij niet zo heel veel uit, ik denk dat ik ook een jonge moeder ben. Ik ben wel vlot geloof ik, hoewel je dat waarschijnlijk niet van jezelf mag zeggen

Ik had laatst een reünie van de basisschool en van de 33 kinderen bij mij in de klas hadden er 5 kinderen

Reina gefeliciteerd!

Wow... zevenentwintig... en zelf bijna vader?? Of is dat die ander (die 17 werd met de storm)?
In elk geval: van harte!
Maw.

Emmawee ?

Dank voor je felicitatie. Maarre... zelf bijna vader? (Mijn dochter was gister jarig ) Ik denk dat je me nu verwart met een ander (Tonny?), want als mijn kinderen ooit kinderen zouden willen krijgen is dat nog iets voor een verre toekomst......

Spijt

Ik kreeg mijn eerste kind toen ik 29 was ( op de valreep, 2 weken er na werd ik 30). Ik ben nu 36 en heb 4 kinderen. Ik heb wel spijt dat ik niet eerder ben begonnen. Ik zou bijvoorbeeld misschien nog best een 5e kind willen, maar mijn leeftijd zou me nu toch tegenhouden.
Overigens wilde ik eerst helemaal geen kinderen en was mijn oudste niet gepland. Dus aan de ene kant was ik eerder wrs nog helemaal niet toe aan kinderen, maar aan de andere kant had ik er best eerder mee kunnen beginnen. Maar goed, ik heb wel leuk gefeest al die jaren

Uitstellen heeft allerlei redenen

Ik vind de discussie wel mooi synchroon lopen met de OOL-homepagevraag "Pubers hebben tot hun 25e steun en sturing nodig. Uit onderzoek blijkt dat de emotionele en sociale ontwikkeling van jongeren loopt tot ongeveer 25 jaar. Wat vindt u?". Vooral die kop die impliceert dat je tot je vijfentwintigste puber bent intrigeert me.
Nou heeft de broer van meneer Specht ook onderzoek gedaan, namelijk naar fluctuaties van het huwelijksvruchtbaarheidcijfer in de twintigste eeuw. Heel interessant, want eigenlijk ging het krijgen van het eerste kind in die hele eeuw gepaard met uitstelgedrag, behalve eind jaren '60 - begin jaren '70. Daarvoor stelden veel echtparen het trouwen zelf en krijgen van kinderen uit om vooral financiële redenen. Het eerste kind werd gemiddeld pas geboren als een vrouw tussen de 25 en 30 was, en dat gold niet alleen voor hoogopgeleide vrouwen. Die leeftijdsgrens zakte toen de welvaart enorm was gestegen. Daarna steeg de leeftijdsgrens weer met de arbeidsparticipatie van vrouwen en sterk achterblijvende opvangmogelijkheden. Sterker nog, het geboortecijfer zelf is toen enorm gedaald, met een piek rond 1986 waarbij (uit het hoofd) een op de 3 hoogopgeleide vrouwen afzag van het krijgen van kinderen. Veel werkloosheid, nauwelijks kinderopvang maar ook: weinig vertrouwen in de toekomst, koude oorlog, dat soort overwegingen speelden allemaal mee.
In de praktijk van mijn omgeving is me altijd opgevallen dat de mannen nog betere uitstellers zijn dan vrouwen. Hoeveel mannen hun vriendin niet jaren aan het lijntje hebben gehouden voordat ze kinderen gingen maken. Mannen die inderdaad gaan roepen 'dat hadden we eerder moeten doen'.
Zelf was ik amper twintig en student toen ik zwanger bleek geweest (want ik kreeg een miskraam) van meneer Specht, die ik al een paar jaar kende. Ik was, en ben, heel blij dat ik op dat moment geen kind heb gekregen. We waren toen (1986) niet de meest blije wezens op aarde omdat de wereld er anders uitzag dan nu - en wij ons niet heel vrolijke verleden (problematische jeugd e.d.) nog niet van ons af hadden geschud. Dat heeft ook nog wel wat jaren geduurd, maar toen we vonden dat we boven onszelf waren uitgestegen zijn er kleine Spechtjes gekomen. We waren inderdaad een flink eind in de dertig. Ik vind dat niet beter of slechter dan het krijgen van een kind voor je dertigste of na je veertigste. Je mentale conditie is denk ik wel het belangrijkst voor goed ouderschap. Ik ken geweldige, slimme en getalenteerde evenwichtige jonge ouders en geweldige, levenswijze, fitte en flexibele oude ouders. Maar ook heel vermoeide egocentrische jonge ouders en heel vermoeide egocentrische oude ouders. Leeftijd zegt helemaal niets.

Berber (o.t.)

Berber: "Met die "ik doe dit en wie het ander doet is raar"-draadjes de laatste tijd? Duurt de winter te lang ofzo?"
En wat is dat toch steeds voor gezeur over die winter... ROFL!

Precies goed

Toen oudste werd geboren was ik 26. Voor de statistieken piepjong, maar volgens mij ben ik daarna snel volwassen geworden Toen ik in verwachting was van jongste was ik de oudste moeder op de zwangerschapsgym. Ik was toen overigens 'pas' 32, maar met allemaal jonge moeders in het groepje. Dat was denk ik een toevalligheid want ik hoor op school bij zowel groep 7 als groep 1 bij de jongere ouders.

Jong en oud

Ik was in de 20 toen ik mijn oudsten kreeg en begin 40 toen ik mijn jongste kreeg. Er zit 16 jaar tussen mijn oudste biologische kinderen en mijn jongste biologische kind.

Persoonlijk zie ik geen enorme voordelen aan een van beiden. Het is maar hoe dingen lopen. Ik vind het overigens helemaal niet raar als mensen van 20 een kind krijgen net zomin als ik het raar vind als iemand op z'n 40ste de eerste krijgt. Je kan niet altijd alles plannen in het leven. Er moet maar net een partner beschikbaar zijn bijvoorbeeld.

Mijn oudste kinderen zijn ook nog niet zelf aan kinderen begonnen en dat zie ik de komende jaren ook niet gebeuren. Mijn oudste dochter heeft wel een serieuze relatie en ze wil zich deze zomer verloven en dan volgende zomer trouwen (dus 2011). Dan zal ze 28 jaar zijn. Mochten ze dan gelijk kinderen krijgen zal ze bij de eerste 29 jaar zijn. Kans is groot dat het natuurlijk nog wat later is. Ze wil trouwens wel graag kinderen. Als ze met 30 begint heeft ze natuurlijk nog alle tijd om 4,5 of 6 kinderen te krijgen mocht alles lopen zoals ze wil. Mijn tweede dochter is nog druk aan de studie, heeft geen serieuze vriend en wil nog veel dingen doen zoals reizen, stages, carriere. Ik weet eigenlijk wel zeker dat ze voorlopig ook niet aan kinderen zal beginnen. In elk geval niet gepland. Zij wil trouwens sowieso maar 1 of 2 kinderen dus ze heeft nog alle tijd.
Ik snap het trouwens ook wel goed. Er zijn zoveel mogelijkheden tegenwoordig. Natuurlijk kan je ook best studeren als je kinderen hebt. Ik heb dat deels gedaan. Alleen zonder kinderen is wel makkelijker. Dan kan je naar die leuke congressen, feestjes, uitwisselingen in het buitenland, studie bijeenkomsten zonder problemen.
Mijn dochters zijn best ambitieus en willen veel verschillende dingen doen.

De jongens zie ik voorlopig ook niet trouwen en kinderne krijgen. De oudste zal sowieso als het goed is niet gaan trouwen (hij is priester). De tweede zie ik wel trouwen en kinderen krijgen maar dan moet hij natuurlijk wel eerst iemand ontmoeten Op dit moment heeft hij ook nog allemaal plannen dus wie weet wat er van gaat komen.

Misschien dat mijn jongste dochter heel anders zal zijn en wel vroeg zal trouwen en kinderen zal krijgen. Dat is ook leuk en prima. Ik vind het ook prima als iemand met 20 trouwt en kinderen krijgt. Zolang het kindje gewenst is en er een goede betrouwbare partner is vind ik leeftijd minder relevant.

Maylise

Mijn moeder

Mijn moeder kreeg de eerste met 24 en de laatste met 45 (ze dacht dat ze in de overgang zat, want ze menstrueerde niet meer, de mop van de eeuw). Ik ben zelf laat aan kinderen begonnen omdat ik zware medicijnen gebruikte waar ik eerst mee moest stoppen - en dan nog een hele tijd wachten tot ze uit mijn systeem waren. Ik was 33 toen mijn dochter werd geboren. Ben inmiddels 36 en hoop enorm dat er nog eentje bij komt. Of dat ook gaat lukken is onzeker. Ik heb gelukkig op mijn werk altijd veel kinderen om me heen, dat heb ik echt nodig.
On topic: ik begrijp niet waarom er over dit onderwerp discussie bestaat. Je bent eraan toe, of niet. Je hebt een partner, of niet. Je lichaam werkt mee, of niet. Je raakt geheel toevallig zwanger en besluit het te houden, of niet. Sommige vrouwen dromen hartstochtelijk van een kind maar krijgen er nooit een. Het is een teer, gevoelig, intiem onderwerp waar anderen zich niet mee moeten bemoeien. Ugh, ik heb gezegd.
Groetjes
Massi

Ik was maar 23 bij dochterlief's geborte...

...maar gewoon klaar ervoor. Had de goede man (dacht ik toen tenminste) en net mijn opleiding klaar.

Heb er nooit spijt van gehad, ik geniet er zelfst van, een nog vrij jonge moeder te zijn, dochter en ik hebben veel gemeenzame interesses. Juist een punt, die ik bij mijn ouders miste - ze leefden al in een heel andere wereld toen ik langzaam een tiener werd.

Ook ik ben vergeleken met de andere moeders uit dochters klas nog vrij jong.

Ik wilde ook altijd jong een kind.

Geborte werd er trouwens niet makkelijker op - 30 uur ween en onvoldoende ontsluiting, dan keijzersnede.

Pelle

OK, mijn ooms zijn nakomertjes, maar verder zijn het allemaal eerste kinderen.

Reina

Ehm... je hebt (uiteraard) helemaal gelijk. Tonny ja, inderdaad. Jullie zitten duidelijk in hetzelfde laatje in mijn hoofd!
Enne... hoezo 'de verre toekomst'? Wat weet jij daar nou van???
Groeten, Maw.

Maw

Even een serieuze reactie: niet iedereen wordt oma, soms is dat onmogelijk of riskant ....

Twee vragen twee antwoorden

Waarom niet iedereen jong kinderen krijgt? Omdat het niet altijd zo loopt. Vier jaar geleden was ik 24 en er van overtuigd dat kinderen niet ver weg waren. Relatie ging uit, ik begon een carriere en er is nog steeds geen nieuwe relatie. Ik zou nog steeds graag relatief jong kinderen willen krijgen maar dat lijkt er gewoon niet in te zitten.

Waarom worden jonge moeders met de nek aangekeken? Soms uit jaloezie! Soms door vooroordelen. Niet gepland, niet over nagedacht, hoeveel hebben ze er wel niet etc. Zal wel alleenstaand zijn. Krijgen een kind omdat ze een uitkering/kinderbijslag/voorrang op de sociale woningbouw willen. Dat zijn de voordelen die bestaan over erg jonge moeders die ik wel eens hoor via familie

Zelf heb ik er niet zo'n mening over, alhoewel ik af en toe lichtelijk jaloers ben op mensen in mijn omgeving die er halverwege de twintig klaar voor zijn.

Mariel

Reina

Oef... mijn excuses! Ik ben meestal juist voorzichtig met dit soort uitspraken.
Omdat jij het had over de verre toekomst leek het me dat de mogelijkheid niet bij voorbaat uitgesloten was en vond ik mijn opmerking wel passen bij dit draadje. Immers, als mensen zelf al verrast worden door vroegtijdige zwangerschappen, dan zal dat voor grootouders al helemaal gelden, leek me zo. Vandaar dat ik op die manier reageerde.
Verkeerd ingeschat in dit geval. Sorrie!
Maw.

Maw

Ik neem je niks kwalijk, hoor, ik spreek ook niet van een onmogelijkheid hier, al is de kans erg klein. Maar er zijn natuurlijk ook situaties waarin het helemaal zeker is dat er nooit kleinkinderen zullen zijn en het valt me op dat weinig mensen daar rekening mee houden (ook op OOL wordt er zo vaak geschreven in de trant van 'later als er kleinkinderen zijn', of 'als je straks kleinkinderen hebt...'.)

Verhaal - beetje o.t.

Wat Reina vertelt, doet me denken aan een mooi en confronterend verhaal dat ik ooit las. 'Omaatje' van Marjan Berk.
De hoofdpersoon van het verhaal is verslingerd aan zwanger zijn, baren, kinderen grootbrengen. Ze krijgt er zes en kijkt dat enorm uit naar het grootmoederschap. Maar dat komt niet.
Buiten haar weten om ís er wel een kleinkind, een van haar zoons wordt donor. Maar dat is een kleinkind dat oma nooit zal kennen.

Pelle

Ik ben Reina niet, maar toch mijn gedachten hierover: een kind van 8 moet je zijn fantasieën natuurlijk niet ontnemen. Er komt vanzelf een tijd waarin hij (hoop ik en helaas dat dat zo is) begrijpt dat kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is. Wij, ouders en dus bekend met de grilligheid van de natuur of de wensen van de kinderen e.d., zouden misschien wat minder vanzelfsprekendheid aan de dag moeten leggen. Dus ook in de uitspraken hierover.
Ik hóóp dat mijn dochters kinderen krijgen, ze willen dat zelf ook, maar of het er ooit van komt is nog maar de vraag.

Pelle

Nee, tegen pubers zou ik dat niet zeggen, maar ik erger me al heel lang (ook toen mijn kinderen nog klein waren) aan moeders die tegenover hun kinderen oudere dames 'oma' noemen, ik hoor dat regelmatig in de bus bijv. 'ga maar naast die oma zitten ( dan bedoelen ze mij niet, hoor ), dat kan heel vervelend zijn om te horen. Ik zal ook nooit aan iemand vragen wanneer er kinderen komen, dat hoor ik ook regelmatig vragen.

Pelle

Hoi Pelle, nee, het ging niet om het voorbeeld wat jij aanhaalt, maar om een eerdere reactie naar mij toe, maar omdat ik dit te privé vind (niet voor mij persoonlijk, maar wel voor 'de mijnen') ga ik er liever niet verder op door, misschien een andere keer onder een gelegenheidsnick, okee?

Reina

Ik ben het ontzettend met je eens. Mijn opmerking kwam eigenlijk voort uit iets vergelijkbaars.
Ik vind het nl. even zo vervelend als ouders menen uitspraken te moeten doen over de komst van de kinderen van hun kinderen. Zo van 'nou, daar zijn ze nog helemaal niet aan toe', of 'nou, dat zal niet meer zo lang duren', of: 'misschien in de verre toekomst'. (Groot)ouders gáán daar helemaal niet over, voor zover je op dat vlak al iets te kiezen hebt. In dat kader reageerde ik op jouw opmerking.
We zijn het dus eens en ik vind er niets mis mee om mensen op dit soort opmerkingen aan te spreken. Al moet je niet overdrijven (zoals in de voorbeelden van Pelle).
Groeten, Maw.

Soms

Soms weet je al zeker dat je geen grootouder zult worden omdat al bekend is dat je kind onvruchtbaar is, bijvoorbeeld als gevolg van een ziekte of behandeling van een ziekte.

Ja biene

... dat weet ik en ik heb al aangegeven dat ik dat in dit geval dus verkeerd ingeschat had, wat ik heel vervelend vind.
Groeten, Maw.

Projectie

Tihama heeft gelijk, het is projectie. Als ik een jonge moeder (onder de 25) tegen kom, denk ik: sjee, die is jong, en dan meteen: ach nee, ik ben oud en dan: mijn moeder kreeg mij ook toen ze 21 was en wat ziet ze er op die foto's altijd volwassen uit, toen ik dezelfde leeftijd had, was ik nog echt heel piepjong, het is maar goed dat ik toen geen kinderen heb gekregen. Dit verklaart de ietwat verraste blik . Het is niet dat ik iemand iets misgun, het komt door de dingen die ik dan denk .
Groetjes, Mathilde