Jip en janneke
Sinds kort is onze dochter van bijna drie verslaafd aan Jip en Janneke. Ik ken de eerste twaalf verhaaltjes al bijna uit mijn hoofd. Nu vraag ik me ineens af, hoe oud zijn die kindertjes eigenlijk? Ze gaan nog niet naar school (niet in deel 1, tenminste, verder zijn we nog niet), dus ze zijn nog geen vier. Maar dan zijn het toch wel uiterst bijdehandte driejarigen, zeg. Of hoefde je in de jaren vijftig/zestig pas met vijf of zes naar school?
En dan nog iets, elke keer als J en J ruzie hebben of verdrietig zijn, krijgen ze van de ene of de andere moeder een kaakje, een kop chocola, een beschuitje. Boos worden die moeders nooit, en straffen is er ook niet bij. Ze zijn echt veel liever dan ik, haha.
Anyway, zomaar een vraagje op de dinsdagavond.
Groetjes
Massi
De moeder van amg
Uit haar biografie heb ik begrepen dat Annie zelf een wat eenzame jeugd had met niet zo'n aardige moeder. Ik heb ook altijd het idee gehad dat ze voor de moeders van Jip en Janneke de "ideale moeder" beschreef. De moeder die ze zelf graag had willen hebben.
Ik heb ze ook al veel voorgelezen. Ik vond het zo grappig dat mijn zoon sommige verhaaltjes niet wou horen omdat ze te spannend waren! Jip en Janneke te spannend! (bijv als er iemand boos op ze werd)
Dat beemd!
Dat heeft mij als kind ook lang geïntrigeerd 
. Ik ga vast elfenvleugeltjes regelen voor de volgende meeting!
Elfje
Ik heb een elfje op mijn rug,mag ik dan ook naar binnen?
bastet
Ha pandia
Ga je een meeting organiseren? Wanneer en waar? En wie zit er nog meer in de commissie?
Oh pandia
Dát zou lekker dichtbij zijn!)
Bastet
Te spannend
Hier mag ik 1 verhaaltje niet voorlezen: dat over de reus waar Jip van droomt. Dan is dochter 
nl bang dat zij er ook van gaat dromen . Voor boze mamma's zijn ze hier verder niet bang haha.
Ja, te spannend
Ik heb al een paar keer een J&J-verhaaltje een beetje veranderd of er zelfs een totaal ander, abrupt einde aan gebreid omdat ik ineens zag hoe mijn dochter met een strak gezichtje en grote ogen mee zat te leven. Ze is ook nog wel erg klein, eigenlijk, maar ze wil zelf zo graag de boekjes voor 'grote kinderen'.
Groetjes
Massi
Hu, een spin
Desbetreffende verhaaltje nog nooit voorgelezen, want als zoontje alleen al het plaatje ziet van de spin.... Hij bladert zelf al door naar het volgende verhaaltje.
Bovendien is het verhaaltje waarin J&J naar dierentuin gaan (worden zebra's geverfd..dat verhaal) errug spannend want J&J vinden de krokodil eng. Want die heeft de bek wijdopen.... En hij heeft heel veel tanden.... Maar het is net spannend genoeg want ik mag het iedere avond voorlezen! Maar die met die spin...no way!
Reactie van dochterlief
hier op elk verhaaltje dat mogelijk eng zou kunnen zijn, met monsters en zo: Ach mam, het is een boek, dat is toch nehep. (ze wordt zondag 4) Volgende boek Harry Potter, eens zien of ze onder de indruk is. Waarschijnlijk niet.
Zo'n dochter heb ik ook
Dus begon ik op haar zevende vol goede moed aan 'De Heksen' van Roald Dahl. Maar dát ging dus echt te ver. Na een aantal pagina's kreeg ik de mededeling dat ze liever stopte met het boek
Waarschijnlijk omdat daar op zeer overtuigende wijze verteld wordt dat het niet om een fantasie gaat, maar om iets wat ons allen omringt zonder dat we dat weten. Juf kan zomaar een monster zijn, en mama trouwens ook. Daar heb ik me wel op verkeken toen...
Het volgende boek
Als het met Harry Potter spannend werd, dan zei ik altijd tegen mijn zoon: tjongejonge, als dit maar goed komt, maar ja, er is ook nog een harry potter deel ... (eentje verder), dus het zal wel goed komen.
Daar moest hij erg om grijzen en het hielp hem ook echt wel denk ik.
(Overigens heb ik zojuist in deel 7 zitten voorlezen de episode dat Dobby hen redt uit het huis van Malfidus en dat hij dodelijk getroffen wordt. "en daarna leken zijn ogen alleen nog maar rechtuit te staren, terwijl ze beschenen werden door duizenden sterren, die hij nu nooit meer zou zien" (of zoiets, uit mijn hoofd geciteerd). Oh, mén, ik hou echt niet droog bij zoiets....).
Margje
Lol margje
Heb jij dat ook, dat je volschiet bij het voorlezen? Ik red het einde van de Kleine Kapitein nooit. De eerste keer keek zoon me ontsteld aan en vroeg "wat zit je toch te slikken mama, en waarom praat je zo raar", de tweede keer, een jaartje later, zei hij met warme stem, vol begrip: "je moet nu huilen omdat je het zo mooi vindt, hè mama?".
En dat is niet eens een tragisch einde... Zo'n sterfscène van Dobby trek ik echt niet!
Voortdurend
Anneque, ik heb het voortdurend te kwaad met alles wat er in die voorleesboeken gebeurt. Gelukkig zijn mijn kinderen er inmiddels ook aan gewend
Margje
Oh heerlijk
Nog meer mensen die samen met hun kind zitten te huilen om Dobby...
Oh nee, niet dobby 
... dat wordt inderdaad slikken Wij hebben net pas deel 3 uit (wij luisteren wij de HP's, voorgelezen door Stephen Fry, echt ge-wel-dig!). Onze zoon kan zelf ook erg geraakt raken door gevoelige verhalen. Zo lief!
Ik lees nu de gebroeders Leeuwenhart (in het NL) voor, maar het taalgebruik ligt me niet zo. Dat is jammer, want het gegeven is wel heel mooi, echte broederliefde.
Jose
