Jeugdzorg straft voor doktertje spelen

Die bankdirecteur

Daar is niets over bekend, misschien heeft hij ook wel maanden gepland hoe hij het ging aanpakken, omdat de zaak van de broertjes voor veel beroering zorgde is er veel in het nieuws geweest, de bankdirecteur was zo weer uit het nieuws, ach ja, familiedrama en over naar het volgende nieuwtje.

Jaina

'Deze man was gewoon een ontzettend enge man die iets heel verschrikkelijks heeft gedaan.' Alle rapporten spreken dat tegen. Dus ik ben benieuwd waar je je conclusies op baseert. Bovendien zijn gezinsdrama's wel vaker zeer zorgvuldig en in alle stilte voorbereid. Zelfdodingen ook. Juist als het een impulsieve handeling is uit drift, dan mag je praten over enge man etc. etc.
Het zal ergens wel nodig zijn om al dit soort dingen te gaan roepen, maar eerlijk gezegd snap ik het niet, wordt het niet ondersteund door het verhaal, helpt het niet om iets te begrijpen en zeker niet om iets te voorkomen. Het probleem van een enge man is dat het een enge man is en dat je daar snel weg moet, of dat je die snel moet opsluiten. Daaarmee maak je alles lekker overzichtelijk en bevattelijk.
Dit is een groter probleem: een gewone, aardige, redelijke man, die heel veel van zijn kinderen houdt, die niet zonder zijn kinderen kan leven, en die dan tot zo'n daad komt.

Tsjor

Weldenkend

Hoe kan een weldenkend mens zijn kinderen, nou ja eigenlijk überhaupt kinderen, op zo'n vreselijk vrede manier om het leven brengen? Ik kan er met mijn hoofd niet bij. De wijze waarop, de wijze waarop hij dit gepland heeft. Verschrikkelijk.

Bij deze verstandsverbijstering was er echt geen sprake van een vlaag. Ongetwijfeld heeft de moeder van Ruben en Julian ook fouten gemaakt, maar ik denk dat je toch wel kunt stellen dat Jeroen Denis al behoorlijk flinke tijd van het padje af was. Dit gelijkstellen met een 'gewoon' familiedrama vind ik echt bijna ongehoord. Om zoiets te kunnen doen over de ruggen van je kinderen, die totaal afhankelijk van jou zijn, die je gekoesterd en getroost hebt, dat kan toch alleen een heel heel ziek mens.

Meer kan ik er niet van maken.

Wikke

'Uhhh Tsjor, het feit dat deze man minitieus voorbereid zijn twee kinderen heeft vermoord, op een manier dat ze bijna niet te vinden waren en hun dode lichamen ernstig verminkt waren, dat feit op zich maakt hem 'een ontzettend enge man'.' Dat de man de kinderen en zichzelf heeft vermoord wisten de mensen die de rapporten ook.

Verder houd ik absoluut geen pleidooi voor het vermoorden van kinderen. Onder wat voor omstandigheden dan ook.

Mijn pleidooi zou vooral gaan over het voorkomen van wanhoop.

Tsjor

Dan houdt het op

'...maar ik denk dat je toch wel kunt stellen dat Jeroen Denis al behoorlijk flinke tijd van het padje af was.' Geen idee waar je dat op baseert.
ER is, blijkbaar, een cruciaal moment geweest, het moment waarop het raadsrapport uit kwam, met daarin het advies dat de kinderen naar moeder zouden gaan en vader een omgangsregeling kreeg. Doordat jeugdzorg verschillende wijzen van communiceren had gekozen had moeder dat rapport al, terwijl vader het nog niet had. Op dat moment moet vader het gevoel gehad hebben, dat het toch allemaal niet uitmaakte, wat hij ook deed, hoeveel hij ook praatte met alles en iedereen, wat er ook allemaal al niet bewezen was, hij zou de kinderen toch kwijt raken.Dat is ook het moment waarop hij met de voorbereidingen is begonnen. Wellicht vanuit dezelfde emotie als moeder: ik kan niet zonder hen. Alleen gaat er dan één schuifje meer open en dat is de gedachte dat het leven dan ook echt ophoudt. Op een vreemde manier zal zo'n gedachte een kalme rust brengen: iemand denkt dan echt dat dat dé oplossing is, dat het echt het beste is voor iedereen. Dat is dan zo duidelijk, dat er niet meer over gepraat wordt.

Dat laatste mag je 'ziek' noemen, maar dat is dan alleen maar semantisch van betekenis. Er is namelijk geen diagnose voor te stellen (wie heeft zo'n schuifje wel en wie niet).

Het enige wat we kunnen doen is zorgen dat een ander nooit zo wanhopig wordt. Ook niet na een scheiding.

Tsjor

Tsjor

Tsjor, je negeert steevast het feit dat deze man niet alleen zijn kinderen heeft vermoord, maar ook heeft geprobeerd de nabestaanden zo wreed mogelijk te treffen. Dat is geen wanhoop, dat is kwaadaardig. Het ging hem duidelijk niet om "het beste voor iedereen".

Bovendien, hij zou de kinderen niet kwijtraken. De kinderen zouden alleen nog om de week het hele weekend bij hem komen en niet meer doordeweeks (als het raadsadvies zou worden opgevolgd); dit kun je ook beschouwen als een consequentie van zijn eigen keuze om naar een andere woonplaats te verhuizen en in te trekken bij een vrouw met eigen kinderen.

Als er al sprake is van wanhoop, dan is dat mischien de wanhoop van gekrenkte eigenwaan, van een gekrenkt ego - bij een diep narcistische persoonlijkheid leidt zo'n krenking inderdaad tot wanhoop.

wraak

'.... maar ook heeft geprobeerd de nabestaanden zo wreed mogelijk te treffen.' Wikke, dit is jouw interpretatie, jouw idee. Probleem is juist, dat niemand weet wat er in het hoofd van die man is omgegaan.

'Bovendien, hij zou de kinderen niet kwijtraken. De kinderen zouden alleen nog om de week het hele weekend bij hem komen en niet meer doordeweeks (als het raadsadvies zou worden opgevolgd);'
Je kunt daarover argumenteren, maar het gevoel zal anders zijn. In elk geval zou ik, als het mij zou gebeuren, niet denken van, nou ja, dan maar alleen in het weekend een keer in de 14 dagen. Bovendien kan het zijn dat het voor de man de vraag is of alles daarmee op zou houden.

'' dit kun je ook beschouwen als een consequentie van zijn eigen keuze om naar een andere woonplaats te verhuizen en in te trekken bij een vrouw met eigen kinderen.' En daarvoor moet de raad er dan aan te pas komen? Als iemand verhuist en iemand zorgt nog voor de kinderen en de ander zou denken dat het beter is als het co-ouderschap daarom op moet houden (waarom?), dan zou je dat moeten bespreken: is het niet verstandiger om.... zegt de ander: nee, want ik zie geen probleem, ik kan het co-ouderschap nog goed invullen zoals we dat afgesproken hebben.' Zo'n gesprek. Daar komt toch geen raad voor de kinderbescherming bij kijken? Of is het iemand straffen, omdat die verhuisd is, een nieuwe vriendin heeft, wraak nemen dus?

Tsjor

geen gat

Alleen als de kinderen van vriendin er niet zouden zijn kon Jeroen zijn eigen kinderen een weekend ophalen.
Moord blijft onvoorstelbaar maar wanhoop en woede zijn dat niet. Want wat was de volgende stap. Jeroen zou het gezag kwijtraken. En dit was al jaren aan de gang. En men was terecht bang wat de reactie van Jeroen zou zijn op deze uitslag, maar moord daar wil je niet aan denken.
Je komt aan het dierbaarste dat een mens heeft zijn kinderen.

Raporten

Het is juist zo eng dat iemand volgens rapporten redelijk normaal is maar dan toch tot zo'n daad over kan gaan.
Dan is er dus inderdaad iets goed mis met die persoon.

Hij zou overigens inderdaad zijn kinderen helemaal niet kwijt raken. Hij zou ze alleen minder vaak zien. Natuurlijk is dat iets wat heel verdrietig is voor de vader. Het is iets wat vaker voorkomt. Soms is co-ouderschap geen werkbare oplossing. Heel jammer inderdaad voor de ouders. Soms is een omgangsregeling voor de kinderen echter een betere oplossing. Geen idee hoe dat in dat geval was natuurlijk. Misschien was het inderdaad wel beter voor de rust voor de kinderen. Kan me wel goed voorstellen dat het voor de vader niet eerlijk aanvoelt.

Maar de actie om vervolgens de moord op je eigen kinderen voor te bereiden en dit ook uit te voeren getuigd inderdaad van een zieke geest en ook een zieke liefde. Je vereenzelvigt jezelf dan op een bepaalde manier met je kinderen wat inderdaad niet meer gezond is. Je bepaalt voor je kinderen dat omdat je ze nu minder vaak zal zien hun leven dus niks meer waard is. Dat hun leven als autonome personen buiten jou als ouder om niet bestaat of geen zin heeft. Dat is inderdaad een ziek soort liefde.

Daarnaast duidt de voorbereiding van de zaak en de manier waarop hij om is gegaan met de lichamen inderdaad op wreedheid naar de nabestaanden toe. Dat kan ik inderdaad niet zeker weten maar het heeft er alle schijn van. Hun dood moest blijkbaar ook een statement zijn naar de wereld. Het lijkt er op dat hij zijn kinderen heeft geofferd aan zijn eigen ego.

Een op een

Gisteravond in één op één een interview van Eva Jinek met een man die veroordeeld is, omdat hij een poging had gedaan zijn vrouw en zichzelf te vermoorden. Ik vond dat de man het aardig kon vertellen. Het gaf een aardig beeld van de weg naar zo'n daad toe. Bijzonder: juist het gebrek aan agressie en assertiviteit noemde de man als één van de karaktertrekken bij hem, die mede ervoor zorgden dat hij tot de daad besloot.

Tsjor

Rust

'Misschien was het inderdaad wel beter voor de rust voor de kinderen.' Voor de rust van de kinderen was het beter als de rechtszaken en het inschakelen van allerlei instanties en hulpverleners was gestopt. De vechtscheiding moest stoppen. Er is op dit moment een wens bij BJZ om bij een voortdurende vechtscheiding over te gaan naar éénhoofdig ouderlijk gezag. Hoewel het een gemakkelijke oplossing lijkt te zijn denk ik, dat het eerder zal bijdragen aan wanhoop. Ik denk dat er andere oplossingen moeten komen.
Even uitgaande van het zwart-witte beeld over de man-vrouwverhouding rond vechtscheidingen:
- ik denk dat vrouwen begeleiding moeten krijgen bij het leren accepteren, dat kinderen een vader hebben, dat zij zelf die vader hebben uitgekozen, dat zij na een scheiding veel minder invloed hebben op de vader, en dat een vader op zijn manier de kinderen opvoedt;
- wellicht moet er een cursus komen voor vaders over vaderschap. Niet omdat zij dat niet kunnen, maar om vaders die door moeder verdacht gemaakt worden een handvat te geven, waarmee ze kunne bewijzen dat ze de opvoeding aankunnen; en dan is opvoeding meer dan feestvader zijn. Ik twijfel hierover, omdat ik eigenlijk vind, dt een dergelijke 'bewijslast' niet nodig zou moeten zijn. Maar uitgaande van het gegeven dat er een vechtscheiding is moet je misschien wel zo'n oplossing kiezen;
- veel alerter zijn op kind-eigen problematieken. Op dit moment wordt meestal de redenering gevolgd: als er iets met het kind is na een scheiding komt dat door de scheiding. In veel verhalen is het net andersom: een kind ontwikkelt zich niet helemaal volgens het boekje, dat levert spanning op en intense ruzies, want beide ouders hebben een ander beeld van wat goed is voor het kind. Het kan wellicht helpen om de focus niet op de scheiding te leggen, maar op de kind-eigen problematiek, waarbij het acceptabel moet zijn, dat mensen verschillend omgaan met dergelijke problemen en dat er meestal niet één goede manier van omgaan is.
- de ouderschapsplannen, inderdaad, veel te gedetailleerd, veel te star. Ik heb al eerder gezegd: liever een ouderschapsplan dat bepaalt wie waarover gaat en wanneer een gezamenlijke beslissing noodzakelijk is. Een ouderschapsplan, dat een scheiding van het ouder-zijn als realiteit als uitgangspunt heeft. Na een scheiding moet niet gezamenlijkheid, overleg etc. het uitgangspunt zijn, maar het vorm geven van twee aparte levens. Kinderen kunnen wat dat betreft echt wel veel aan.
- beperken van rechtszaken over alimentatie, boedelscheiding etc. Daar lag ooit al een plan voor in de tweede kamer. Zeker de notie dat kinderalimentatie de behoeftes van een kind moet vervullen is een storende factor. Wellicht moet er meer ruimte komen voor de notie, dat kinderalimentatie niet per definitie is: geld overhevelen van de ene ouder naar de andere ouder. Wellicht moet er meer ruimte komen om kinderalimentatie ook in de vorm van goederen, bijdragen aan clubjes etc. mogelijk is, zodat de alimentatiebetalende directer invloed heeft op waar het geld naartoe gaat.

Tsjor

Divorcehotel

http://www.tvnieuws.tv/divorce-hotel-helpt-langdurige-vechtscheiding-te-voorkomen/
Deze is zonder kinderen maar met een goed onderhandelaar zou het ook goed zijn voor gezinnen met kinderen in scheiding. Je beslist er uit te komen en hebt daar een weekend voor en anders beslist de mediator en beiden leggen zich daar dan bij neer.
Met ondersteunende familieleden.
Maar ja, vechtscheidingen is ook en vooral maatwerk.
Maar de gang naar melding en dwang moet afgeremd.
Zoals het in alle zaken afgeremd moet worden. Primair moeten ouders er samen uitkomen.