Jeugdzorg 3
https://www.linkedin.com/pulse/psychiaters-en-psychologen-vertik-het-om-de-troep-van-van-hintum/
Malou van Hintum:
"Problemen hebben altijd een context. Een kind maakt onderdeel uit van een gezin, zit op school, woont in een buurt, speelt met andere kinderen, heeft hobby’s of zit op sport. Gezinnen, buurten, scholen en sportverenigingen maken onderdeel uit van een wijk, een stad, een provincie. Allemaal samen maken we deel uit van Nederland, een maatschappij waarin de ongelijkheid toeneemt en de lasten en lusten steeds schever worden verdeeld. Politiek en maatschappij hebben er een handje van om de problemen die dat veroorzaakt, op psychiaters en psychologen af schuiven."
https://www.nporadio1.nl/spraakmakers/onderwerpen/497743-stand-nl-het-minimumloon-moet-fors-omhoog
Mensen een fatsoenlijk inkomen geven voor werk kan een hoop problemen in het gezin voorkomen en verhelpen.
Pas toen ik ging studeren kreeg ik in de gaten dat het in de gezondheidszorg usance is om een patient met een gezondheidsprobleem te behandelen als een eenling zonder context.
Zelfs in mijn gezin gedroegen gezondheidswerkers en jeugdbeschermers zich alsof ik geen context had van werk/hobbies/gezin/contacten en familie.
Het is best begrijpelijk want je kunt er ook teveel bij halen, maar net zoals je in de GGZ ook altijd oog moet hebben voor zintuigelijke problemen als gehoor/zicht en andere mogelijke lichamelijke problemen heb je ook zicht nodig op het weefsel van contacten en het leven van je patient.
'Dat die diagnose misschien niet is gesteld, doet aan de werkelijkheid daarvan toch niks af?' Maar wie bepaalt dan wat 'de werkelijkheid' is? Beschuldigingen worden soms ook gedaan om bijvoorbeeld de kinderen toe te kunnen eigenen.
'Of eigenlijk zeg ik dat in mijn ogen niet vermeden kan worden dat te
bepalen. En stel ik vervolgens de vraag: hoe zou je dat kunnen doen als
er geen diagnose is of kan worden gesteld.' Is het niet handiger om eerst eens te kijken of een beschuldiging enige grond van waarheid kan hebben in de vorm van een diagnose?
Tsjor
Autisme maakt je niet per se ongeschikt. Het was de angst- en paniekstoornis van ex, opgedaan door een kostschooljaar bedoeld om hem zelfstandiger te maken. Naast de overprikkeling door mee te draaien in een jong gezin. Nog een paar '' erbij en de geboorte van dochter bleek de druppel. En ik had graag eerder door gehad wat ik zelf had kunnen doen om de schade voor ex te beperken.
Op mijn verzoek ging ex naar de huisarts die ik een briefje geschreven had met de opmerkelijke gedragsveranderingen van ex. Fijne huisarts die mij dan wel niet in mocht lichten maar toch ex bleef steunen. Ook als ik zelf korter of langer om diverse redenen bij ex buiten beeld was. De huisarts kende alleen geen goede psychiater in de buurt en ondanks rondvragen hebben we dus ook nooit een geschikte kunnen vinden.
Later zouden ze bij de RIAGG kijken wat het was met vader, vanwege zoon die vreselijk gepest werd en het niet meer trok. Daar kwam geen uitslag van behalve dat school het pesten moest stoppen. Niets over vader. En vader werkte gewoon mee. Ja, wat hij dan zei heb ik geen idee van. Behalve als we samen waren en ik de dysfunctionaliteit er vanaf vond druipen terwijl dat anderen toch blijkbaar niet opviel, of ze komen wel vader gekke of vreemde mensen tegen of ze weten het aan zijn anderstaligheid en geen vlekkeloos Nederlands spreken. En ik wist toen nog niet wat ik nu weet.
Dus ja, een diagnose had mogelijk kunnen helpen zodat we echte deskundige hulp hadden kunnen krijgen, of zelf kunnen vinden, waarbij het gezin heel kon blijven. Niet om de ongeschiktheid van vader te bepalen.
Een Vandaag: Karoly Illy is in zijn eigen tunnelvisie gaan geloven. Ook al ben je geboren met een aangeboren hartgebrek, een ontbrekende kamer en een ontbrekende boezem en een vernauwing in haar longslagader met een lekkende klep. Waarvoor ze regelmatig op de IC heeft gelegen en een speciaal horloge om heeft die op afstand de hartslag beoordeelt voor de artsen zodat die snel kunnen ingrijpen als er iets mis is.
Niet nodig volgens de kinderarts. Hier is over nagedacht. Die kinderen lopen een ongelooflijk klein risico.
Dat weet deze kinderarts helemaal niet. Ze halen allemaal de griepprik om haar te beschermen en dan zou dit ineens niet nodig zijn?
Wat wil die goede man nou bewijzen?
Tsjor, hoe zie je dat voor je? Als er mogelijk sprake is van psychische problemen beide partijen verplichten zich te laten nakijken? Daar is het systeem op allerlei manieren niet op ingericht.
Of gewoon zeggen: er is geen diagnose dus is er niks aan de hand?
Ik vind de suggesties van Mija wel zinnig.
Groeten,
Temet
tsjor schreef op 03-06-2021 om 17:27:
'Dat die diagnose misschien niet is gesteld, doet aan de werkelijkheid daarvan toch niks af?' Maar wie bepaalt dan wat 'de werkelijkheid' is? Beschuldigingen worden soms ook gedaan om bijvoorbeeld de kinderen toe te kunnen eigenen.
'Of eigenlijk zeg ik dat in mijn ogen niet vermeden kan worden dat te
bepalen. En stel ik vervolgens de vraag: hoe zou je dat kunnen doen als
er geen diagnose is of kan worden gesteld.' Is het niet handiger om eerst eens te kijken of een beschuldiging enige grond van waarheid kan hebben in de vorm van een diagnose?Tsjor
We draaien wat in cirkels rond Tsjor. Ik de eerste post die ik hierover schreef, gaf ik al aan dat je een diagnose niet kan afdwingen en dat lang niet alle mensen met psychische problematiek van mening zijn iets te mankeren, zeker degenen met narcistische trekken niet. In dat geval sta je dus met lege handen, terwijl de problemen er niet minder om hoeven te zijn. Hoe zou je die werkelijkheid recht moeten doen in zo’n situatie volgens jou?
Het is inderdaad een beetje herhaling: 'In dat geval sta je dus met lege handen, terwijl de problemen er niet minder om hoeven te zijn.' Tenzij het duidelijk is (rechter?) dat de gesuggereerde problematiek van de ex-partner een relevante rol gaat spelen bij de verdeling van de zorg voor de kinderen; mogelijk kan dat aanleiding zijn om wel een onderzoek aan te gaan.
Temet, waar ik bij Mija over struikel is dat ze schermt met 'de werkelijkheid'. Maar 'de werkelijkheid' is nogal subjectief: hij zegt: ze wil de kinderen bij me weghouden; zij zegt: hij is een narcist en ik wil de kinderen beschermen.
Wellicht is er iets te ontwikkelen van een psychologische test, zoals je die hebt voor sommige vacatures. Met als risico, dat de meerderheid van de Nederlandse bevolking ongeschikt wordt geacht voor het ouderschap. Grapje. Het moet echt dan gaan om een paar basale vaardigheden. Bijvoorbeeld; legt iemand druk op ex-partner en kinderen; accepteert iemand de scheiding; kan iemand omgaan met een relatie tussen de kinderen en de andere ouder; is er een realistische oplossing voor de combinatie werk/zorg. Ik verzin maar wat.
Tsjor
Als ik het heb over ‘de werkelijkheid’ bedoel ik natuurlijk niet dat je je moet baseren op wat iemand over een ander zegt.
Ik bedoel bijvoorbeeld dat je als hulpverlener naar aanleiding van signalen systematisch communicatief gedrag observeert en vastlegt. In een juridische setting kan dat natuurlijk minder goed. Daar zie je mensen te kort. Maar in de hulpverlening zou je gericht op bepaalde zaken kunnen observeren of een assessment kunnen doen als er zaken gebeuren die op bijvoorbeeld persoonlijkheidsproblematiek wijzen. Daar zitten natuurlijk ook een heleboel haken en ogen aan. Maar het zou het onderzoeken waard zijn, of je op die manier beter zou kunnen beoordelen welke interventies kansrijk zijn in plaats van geforceerd neutraal te moeten doen alsof beide ouders even stabiele en constructieve ouders zijn.
Mija, daar zit dan toch een oordeel bij. Alleen observeren levert veel rapporten op, maar je komt geen stap verder. Mijn inschatting is dat je dat oordeel niet aan jeugdzorg moet overlaten, multidisciplinair team is ook te vaag. Dus iets wat verder buiten het geheel staat, wat de last van het oordeel kan dragen. De term ' assessment' lijkt me ook goed, bij voorkeur dan door een neutraal bureau.
Tsjor
Waarom al die buitenstaanders? Echt, het lijkt mij niet te beoordelen.
Bovendien, wat ik op afstand begrijp, kunnen ouders ook nog normaliter gewoon goed, ook ouderlijk, functionerende volwassenen zijn maar hebben in de vechtscheiding een 'hersenkoorts' opgelopen en ze duiden alles van de ander in negatieve overtreffende trap.
Dat vraagt een ervaren intelligente therapeut, die de regie niet over neemt, om dat aan de orde te stellen, geen garantie, want het lijkt soms uiterst moeilijk of onmogelijk beïnvloedbaar. Sommige zaken kunnen een mens zo hevig raken dat je de ontzetting daarover niet kwijt kunt raken.
En de oplossing is natuurlijk niet er een onervaren juffrouw bij te zetten of de kinderen UHP te doen.
Dat er geen simpele oplossing is, is duidelijk. Anders was die er allang geweest. Het is waarschijnlijk kiezen tussen vastzitten tussen ‘a rock and a hard place’. Toch zou ik er wel voor pleiten eens een keer iets anders te proberen. Al doen ze maar eens ergens een pilot. Want ik heb verschillende ouders in situaties met hulpverleners en school enorm zien worstelen met het gegeven dat je niet eerlijk kunt zijn over het slechte gedrag en onvermogen van een waarschijnlijk psychisch gemankeerde ex. Dat komt als je de pech hebt dat het niet wordt gezien als een boemerang bij de gezonde ouder terug, omdat het gezien wordt als zwartmaken. Ouders met exen met psychische problematiek moeten veel ballen alleen hoog houden en vervolgens net doen alsof dat niet zo is. Ze moeten plooien gladstrijken waarvan je niet hardop kunt zeggen dat ze er zijn. Ze proberen uit alle macht de fall out van de grillige ex te managen die niet te managen is en intussen naar buiten toe uit te stralen dat ze een redelijke relatie met hem/haar onderhouden. Ik zou mensen die in zo’n situatie zitten toch op zijn minst gunnen dat er gekeken wordt of ze daarbij gesteund kunnen worden, niet in de laatste plaats vanwege de kinderen die in die schijnwerkelijkheid opgroeien. Als zelfs professionals die schijnwerkelijkheid bekrachtigen in plaats van er grenzen in aan te geven, hoe leer je er dan gezond in te leven?
Wat je kunt doen als relatieve buitenstaander is de vragen die er liggen voor praktische hulp serieus nemen. Wel die indicatie invullen en uitzoeken hoe het werkt. Wel contact opnemen met de school om te vragen waar de stukken voor het indicatieorgaan blijven. Wel uitzoeken wat er aan echte concrete hulp mogelijk is op school of thuis voor een kind dat een diagnose heeft gehad met autisme.
Wel vragen wat er voor aanbod uitgekomen is uit het ZAToverleg. Er kwam niets uit, maar goed. En waarom niet. Wel meehelpen door jou goede kennis van de sociale kaart om effectieve hulpverlening of training te vinden en geen genoegen te nemen met een hopeloze next best die iedereen alleen maar onnodig bezighoudt terwijl je toch geen minuut overhebt.
Vraag eens hoe het gaat of de LPA op je huid zit of wat je kunt doen?
Vragen waar zo'n ouder echt mee geholpen zou kunnen zijn. Je weet niet of je het kunt bieden, maar de vraag stellen is soms gewoon haar beantwoorden.
En verder had ik gelukkig, al begrepen ze er soms weinig van, veel netwerk en steun van vrienden, familie tot aan mijn leidinggevende op mijn werk. Je had dat stuk rustig aan mij over kunnen laten.
Nog zo'n paar van die dingen. Maar vooral: geen dwang! Laat de regie, ook al zie je iemand verdrinken, bij de ouder. Dat kunnen ze bij de vrouwenhulpverlening veel beter. Ze doen een beroep op je kracht ook al zit je in de shit.
Mija, ik zou ook voor een goeddoordachte pilot zijn. Er zijn teveel negatieve uitkomsten van vechtscheidingen, jeugdzorg kan er niks mee, maakt het vaak alleen maar erger, terwijl het onderliggende probleem niet naar benoemd wordt en dus ook niet besproken wordt en er dus ook niet gekeken wordt hoe daarmee om te gaan.
Tsjor
Een goed overzicht over de huidige situatie bij de jeugdbescherming.
Tsjor
- Morgen verschijnt bij FTM een vraaggesprek met Arine Kruithof van Jeugdzorg Nederland,
- Maandag doen negen jeugdbeschermers bij Follow the Money een boekje open over hun werkomstandigheden.
Bedankt Tsjor. Het artikel wordt mooi afgezet tegen de dienstverlening aan de vader die van zijn twee kinderen is ontdaan, waarvan hij de jongste in diens leven van 15 maanden nog nooit heeft ontmoet. Zogenaamd door gebrek aan jeugdbeschermer.
Het gebrek is erger. Op grond van vooroordelen en insinuaties worden kinderen weggehaald en verdwijnen in een zwart gat. Alsof ze dan 'gered' zijn.
Maar je ziet het, er zijn instellingen en uitzendbureaus die er goud geld mee verdienen dus die industrie heeft een geweldige lobby, al lopen de medewerkers weg. En leven ze van jonge onervaren medewerkers.
En rechtshulp is voor veel mensen onbetaalbaar. De sector gaat er niets aan doen, ze krijgen er allemaal een salaris van. Rutte wil niet met links regeren. Dus we houden dit nog wel even.
Pardon, links heeft er met name ook een handje van, zie Amsterdam. Een van de eerste steden die miljoenen uittrok voor OKA's op scholen in plaats van ambulant begeleiders, concierges en onderwijsassistenten en kleinere klassen. Nee, meer geld naar de 'beschermingsindustrie'.
https://pointer.kro-ncrv.nl/duizenden-medewerkers-keren-jeugdbescherming-de-rug-toe
Maandagavond NPO 2 televisie, 20.20 uur
https://balansdigitaal.nl/agenda/
Webinars bij Balans over Dyslexie. De eerste is op 7 juni a.s.
Niet de overheid maar het maatschappelijk middenveld pakt het op als familie en kennissen het niet doen. We gaan weer terug naar familiebanden en verzuiling. En 'dankbaar' zijn.
Maar ja, de aanbiedingen om de kinderen op te nemen in pleegzorg zijn al gedaan.
https://twitter.com/lobkevlaming/status/1400352791839887362
"Lobke Vlaming@lobkevlamingVandaag komt @KidsRights met hun rapport over #kinderrechten tijdens #corona. Volgens oprichter @marcdullaert is NL een 'uniek slecht voorbeeld in de wereld als het gaat om onderwijsbeleid' en is er een enorme toename van kindermishandeling. Ik maak me daar kwaad over. Draadje."
De directeur van Ouders&Onderwijs
"Harriet Duurvoort@HDDuurvoort·3 jun.Dank voor dit draadje. Dullaert maakte zich in een vorig leven als kinderombudsman sterk voor thuiszitters, maar in dit rapport toont hij weer te vallen voor het stukgedraaide riedeltje thuisonderwijs is onderwijsverwaarlozing/kindermishandeling."
"Lobke Vlaming@lobkevlaming · 3 jun.Begrijp me goed, de schoolsluiting was voor veel kinderen geen pretje en voor een kleine groep zelfs echt heel vervelend. Maar ik ben het echt zat dat allerlei instanties dit maar blijven roepen, alsof alle kinderen in Nederland in een of andere dramatische crisis zijn beland.Deze collectie weergeven"
"Lobke Vlaming@lobkevlaming·3 jun.De suggestie dus dat er helemaal geen onderwijs is geweest klopt niet. Bovendien wordt nergens genoemd dat alle kwetsbare kinderen en de kinderen met ouders in cruciale beroepen wel gewoon naar school zijn geweest."
'Maar ja, de aanbiedingen om de kinderen op te nemen in pleegzorg zijn al gedaan.'
In het artikel zelf lees ik dat er een aanbieding is voor een andere woning, maar dan niet in den Haag. Dat wil de vader niet. Als ik zou moeten kiezen tussen dakloos zijn met 3 kinderen of een woning in een andere plaats, dan zou ik het wel weten.
Tsjor
Ik lees nergens van een aanbod elders. Wel van een aanbod de kinderen naar Marokko te sturen of ze in een gastgezin te plaatsen. De gemeente heeft ze in een hotel gezet en de moskee in een woning.
Maar onder het krantebericht alweer de reactie: wij moeten ook zelf voor een woning zorgen!
Ja zo ver zijn wij als gemeenschap afgegleden. Een zieke bejaarde vader met drie kinderen mag het zelf uitzoeken. En het gebagatelliseer over het gebrek aan woningen en wie dat moet oplossen is niet van de lucht.
Nu weer ergens een artikel, ik ben tegenwoordig te lui om het allemaal terug te halen, dat het niet aan te weinig woningen ligt maar tegenwoordig krijgen jongeren teveel geld mee van hun ouders en dat jaagt de prijzen op. Allemaal quatsch. Zal best een rol spelen maar het ik heug me nog het beleid uit de jaren tachtig, anti speculatiebeding, anti splitsing, de woonbond in actie, kraken. En dat heeft dus allemaal geen zoden aan de dijk gezet. In de neoliberale jaren die daarop volgenden werd er van alles in de uitverkoop gezet zodat de'gemeente' meer geld kon binnenhalen. Ja, dus niet om geld te hebben voor opvang maar waarvoor wel dan? Om minder belasting te vragen van mensen die grootverdienen of zo?
https://www.femkefataal.nl/ondeugdelijke-gegevensverwerking-door-jeugdbescherming/
"Voor de niet ingewijde lezer: U leest het goed! Dit zijn overheidsinstanties die geen deugdelijk feitenonderzoek verrichten, maar wel rapporten schrijven op basis van verzamelde verhalen en gegevens over u. De inhoud van deze rapporten wordt vervolgens door deze organisaties en door andere overheidsinstanties voor waar aangenomen.
Zulk onrechtstatelijk overheidshandelen leidt vaak tot ongekend onrecht met zeer ernstige (rechts)gevolgen voor kinderen en ouders op de korte en lange termijn. Naast het vervreemdende en traumatische effect van het opleggen van een door de overheid gecreëerde waarheid aan kinderen en ouders die niet hun werkelijkheid is, leidt dit overheidshandelen tot onterechte uithuisplaatsingen of tot beslissingen waardoor kinderen ten onrechte contact moeten blijven houden bij een ouder die geweld pleegt."
Ook Arina Kruithof, de jeugdzorgbestuurder vandaag in FTM pleit voor meer geld naar jeugdzorg en niet naar de gemeente en dan verlaging van de caseload van de gezinsvoogd. Geen woord over de meldingshysterie stoppen of meer vrijwillige hulp en geld naar voorzieningen. Stoppen met roddeldossiers en liegen. Blijkbaar is het huidige systeem 'heilig'. Uiteraard ben ik het er wel mee eens dat die aanbestedingen moeten stoppen. Dat je jaarlijks een hele organisatie overneemt alsof het een gasleverancier is, is nogal ridicuul als het om de zorg gaat.
Voor energie vind ik het al een hinderlijk gedoe hoewel ik daar de rationale nog enigszins kan snappen.
Uit dit artikel https://www.ad.nl/den-haag/hamouch-en-zijn-kinderen-hebben-tijdelijk-een-woning-moskee-as-soennah-springt-te-hulp~a8a0863f/dat je als eerste aanhaalde:
'Ouari benadrukt dat de woning tijdelijk is, voor vier tot zes weken.
Daarna zal de gemeente een structurele oplossing moeten vinden. ,,Ze
willen hem in een andere stad onderbrengen, maar dat wil hij niet. Hij
is erg dankbaar met de hulp die hij krijgt, maar hij woont al sinds 1977
in Den Haag, en kent niets anders. Dus hij hoopt toch dat ze een woning
kunnen vinden in Den Haag.’’'
Tsjor
https://tinyurl.com/ftmjeugdzorg20210607
" ‘We vinden het als overheid nodig om in te grijpen in een gezinssituatie. Tegen het gezin zeggen we: er zijn zulke grote zorgen, die krijgen we niet opgelost met vrijwillige hulpverlening. Dus gaan we dat verplicht doen. Maar: wie, wat, wanneer – dat weten we niet.’
Maw: u moet wel doen wat WIJ zeggen, WIJ gaan er over, echt u bent uw burgerrechten kwijt, ouders hebben die rechten niet, en daar krijgen we nog extra geld voor ook. Want WIJ zijn de 'professionals'. De overheid komt tot u in de vorm van jongedames die 'het' wel weten wat u niet weet.
Terwijl iedereen weet dat men gemotiveerd moet zijn voor vermoeiende en complexe opdrachten naast gezin en werk en 'dwang' is dan geen aanbeveling.
'Verplichte 'hulpverlening'. En dan krijgt men als organisatie wel geld maar er is geen personeel om te 'helpen'. Nou ja, dan heb je er mogelijk ook minder last van en ga je eigen gang. Laat ze het uitzoeken met zijn allen.
Gedwongen hulpverlening. Een gotspe. Omdat het kan. De uitkomsten laten alleen wat te wensen over omdat het geen echte 'hulp' is.
Geen wonder dat de ouders boos worden en de jongedames weglopen.
https://www.tweedekamer.nl/debat_en_vergadering/commissievergaderingen/details?id=2021A01870
Vandaag het debat over onderwijs in coronatijd. Primair en voortgezet onderwijs. Ondermeer over de in te zetten achterstandsmiljarden.
De onderwijscommissie met minister Arie Slob. 13.10 begint men weer na schorsing.
https://oudersenonderwijs.nl/nieuws/aandachtspunten-nponderwijs-debat/
De input van Ouders&Onderwijs. Ik blijf het een monstrum vinden een soort bijhangend departement van de overheid maar de stellingname is prima.
Liever kleinere klassen en structurele gelden, smeer het geld uit, voor het onderwijs om achterstanden op te vangen.
"Een ander aandachtspunt voor het NP Onderwijs is om extra aandacht te hebben voor kinderen met een ondersteuningsbehoefte. Het maatwerk dat hiervoor nodig is valt niet direct onder de interventies uit de ‘menukaart’. Ouders & Onderwijs vraagt daarom scholen enige vrijheid te geven en hen op te roepen maatwerk mogelijk te maken voor deze kinderen. Ook de 15.0000 kinderen die thuiszitten en niet naar school gaan zouden moeten kunnen profiteren van het NP Onderwijs. We willen dat er een expliciete eis komt aan scholen om individuele plannen op te stellen in nauw overleg met ouders."
Men kan uit het menu ook kiezen voor 'evidence based' interventies van het NJI. Ik ben benieuwd welke scholen daar hun geld aan gaan vergooien. Hopelijk wel via de MR en hopelijk zitten daar ouders die begrijpen dat het om onderwijs gaat en en niet om het signaleren van 'kindermishandeling'.
Het sociaal emotionele welbevinden van kinderen en jongeren verhelpen met een OKA lijkt me niet. Een partij goede leesboeken aanschaffen en wat meer zwemles en dergelijke, aansluiten bij een wijkorganisatie die voor ontbijten zorgt waar nodig, lijkt me effectiever.
Gekoppeld aan het NJI heeft de 2e Kamer voor de menukaart toch ook ingestemd met keuzes als 'mindfulness' en antipestprogramma's. Daar wordt ook een vraag over gesteld of het niet zonde is om daar nou weer geld aan uit te geven.
Dhr. Beertema vraagt dit en verwijst naar de kinderombudsman. Het gaat om primair gedrag. 'Anderhalf jaar heeft niemand aan mij gevraagd hoe het met mij gaat', is de meest gehoorde klacht van leerlingen, over sociaal emotioneel gesproken. Dat liever dan weer een 'mindfulness' of iets anders ingezet.
Volgens Beertema kun je beter een activiteit samen organiseren en geen interventie door derden.
Nav vragen van Lisa Westerveld en dhr. Kwint. Volgens Arie Slob is het mogelijk om een deel van het geld uit te geven aan de thuiszitters.
Vlgs. Lisa Westerveld worden de thuiszitters wel 'genoemd' maar dat heeft verder geen gevolgen. Wat de motie vraagt is de uitvoering daarvan in concrete plannen.
Er zijn volgens Slob afspraken gemaakt met het VO over de thuiszitters. Gedeeltelijk thuis en gedeeltelijk op school is een mogelijkheid, zeker gezien de problematiek en de opgedane ervaringen in het coronatijdperk.
Hopelijk is daar dan voldoende draagvlak voor in het onderwijs. Daar twijfel je soms wel aan gezien die sociaal emotionele verhalen over het belang van volledige schoolopening en dergelijke retoriek.
