Jeugdzorg 2
Norbert Klein.
Van hem is de aangenomen motie om rechtsmiddelen tegen ouders als OTS en UHP blijvend via de kinderrechter te laten verlopen.
Ook in het partijgprogramma staan zaken die de discussie de goede kant uit kunnen helpen. In mijn optiek dan.
"Centraal in het onderwijs moet de leraar staan. Een gemotiveerde, goed opgeleide, goed betaalde, enthousiaste leraar inspireert en stimuleert leerlingen om het beste uit zichzelf te halen. Leraren vervangen we niet door robots of I-pads. Veilige nieuwe technologie wordt ingezet om leraren kansen te geven leerlingen te laten excelleren, ieder op zijn of haar niveau. Ook kinderen met beperkingen schrijven we niet af door ze “bezigheidstherapie” te geven. We geven deze juist kansen door nieuwe methodes en technieken die speciaal voor hen ontwikkeld zijn, toe te passen."
Er zijn meer verstandige verkiezingspunten over zorg en onderwijs. Praten met en niet over de doelgroep. Meer controle op OTS en UHP en de rechtmatigheid en doelmatigheid daarvan.
Het basisinkomen.
Verder zijn ze voor de legalisering van het verbouwen van wied.
En met 'Fix the basics' willen ze meer respect voor de grondwet en de rechtstaat voor iedereen, ook voor minderheidsgroepen.
En een keuze voor Europa. Ceremonieel Koningschap.
Vrijzinnig en verstandig.
https://www.facebook.com/SOS.Jeugdzorg/posts/938948622878247
En werkt samen met SOS Jeugdzorg.
Wat je ook mag vinden van ABA, er is interesse in nieuwe behandelvormen en niet het pappen en nathouden, maatregelen zonder zorg, van de huidige jeugdzorgellende.
Chemo
Maar wat denken die VT-mensen dan, wat het inhoudt als iemand chemotherapie krijgt? Iedereen weet toch dat iemand zich daar doodellendig door voelt en dat dit een kwestie van leven of dood is? Dan ga je toch niet zeuren over school?!
Ze weten het niet
Nikki, de meeste van die gezinsvoogden heeft zelf geen kinderen, geen idee van wat een gezin runnen inhoud. De meiden die net uit de opleiding komen zijn het ergst, arrogant omdat ze denken dat ze met dat papiertje alles weten en kunnen, en de ergste brokkenpiloten omdat ze nog geen enkel perspectief hebben.
Ze zien paar films en dan lijkt het niet zo erg, ze zijn nog nooit op zo'n afdeling geweest. Bijna niemand gaat toch meer dood aan kanker, en chemotherapie is vervelend maar er zijn wel meer dingen vervelend.
Dat zijn de dingen die mijn vriendin gehoord heeft. Ze heeft een hele pot thee nodig gehad om een beetje te kalmeren, ik heb haar zelden zo woedend gezien. Eerst op haar collega's, maar ook vooral ook op die school.
Mijn vriendin heeft zelf kinderen, en met die kinderen ging het ook niet altijd zo soepel op school. Ze weet wat het is om te worstelen met een kind met dyslexie, vooral als je dat etiketje nog niet hebt. Ze weet hoe woedend je kunt zijn als je kind op school gepest wordt en de school bagatelliseert dat. Ze weet hoe bang je bent als je jonge peuter met astma opgenomen moet worden.
Juist deze ervaring maakt dat ze weet hoe ontzettend ouders en kinderen bij elkaar horen en van elkaar houden, hoe wanhopig en onmachtig ouders zich kunnen voelen als er iets met je kind is en hoe je tegen school op kunt lopen. De kinderloze gezinsvoogden weten dat amper.
Die school is nog niet klaar met haar...
De meisjes van Pieter Hillhorst
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/11/pieter-en-zijn-meisjes.html
"Dan loop je het risico dat één van de meisjes hierboven naar je gezin wordt gestuurd om professioneel hulp te bieden. Meisjes waarbij ik zelf de behoefte voel om te vragen of ze hun huiswerk al af hebben, anders mogen ze vanavond niet uitgaan met hun vriendinnen. En dan neem ik ook hun blackberry in beslag. Bovendien zal ik hun rector eens bellen of ze ook hebben meegedaan met blowen, gisteren op het schoolplein achter het fietsenhok.
Wethouder Hilhorst is in ieder geval heel gelukkig met zijn meisjes (nee, het zijn niet zijn kinderen) en na afloop van deze bijeenkomst heeft hij ze waarschijnlijk een aardigheidje meegegeven. Een lolly of zo. "
Klopt
destijds toen wij waren gemeld, hadden we om allerlei redenen gevraagd om iemand met ervaring. Het was gewoon echt een gecompliceerde situatie.
Wij kregen: een meisje wat voor het eerst dit deed, net klaar van de maatschappelijkwerk-school... Wij helemaal verbijsterd (toen nog naïef en goed van vertrouwen) en gevraagd hoe dat dan kon. Nou, ze had een supervisor hoor, en daarom zou het allemaal goedkomen. Inderdaad: zij viel in alle valkuilen die hier ook al genoemd zijn en nog veel meer. Allemaal zo standaard, zo voorspelbaar.
En wat mij ook zo ergerde is dat je als ouder (ik spreek nu over 16 jaar geleden) gewoon niet serieus genomen wordt. Wat wij vroegen kregen we juist niet!! Alsof het expres zo ging...
Enfin, heel naar allemaal...
Niet integer
http://peterprinsen.nl/Waarheidsvinding-2.htm
Ze doen het erom. Een dossiertje opbouwen met negatieve opmerkingen over alles wat beweegt. Zaken suggereren en verdraaien, valse beschuldigingen. Zelden zulk niet integer volk meegemaakt.
En inderdaad wat ik vroeg, geen afspraak in de dagen vlak voor de kerstvakantie vanwege extra drukte op scholen en werk, juist dat werd gepresteerd. We moesten komen opdraven op de donderdag voor de kerst -s'avonds met de groentesoep en oliebollen op school, kind naar vader die haar in prinsessejurk hijst, zoon in gala met strik, overdag 2 kerstborrels en nog medewerkers tackelen die niet op de laatste vrijdag werkten maar wel allemaal 2 weken weg waren en de cijfers belangrijk waren of andere zaken-
En dan als je klaarstaat, ik met mijn vader, bellen dat de afspraak niet doorgaat want de medewerker is ziek.
Heb je al een probleem, je zoekt niet voor niets hulp en dan proberen deze mensen je nog even over de rand van de afgrond te helpen.
En er is geen kruid tegen gewassen. Het rukt steeds verder op, Nederland is wel het ergste land in Europa, maar elders is het ook niet misselijk, Zweden, Denemarken, UK, VS.
Ook Peter Prinsen noemt het
Wat onder andere nodig is, is een "parlementaire enquête naar de problematische cultuur binnen de jeugdbeschermingsketen".
Zó eens!
Voorzorgen uitgelegd - ook Richard Korver
"Neem een rechtsbijstandsverzekering en kies degene die de meeste vrijheid laat voor een advocaat naar eigen keuze.
Hou de relaties met potentiële melders goed. Dit zijn artsen, leerplichtambtenaren, schooldirecteuren en andere professionals die vanuit hun functie zich menen te moeten of mogen bemoeien met het hersteltraject.
Vermijd het ‘hoppen’ tussen zorgaanbieders.
Objectiveer de klachten en vermijd het woord ‘Lyme’ zoveel mogelijk. Het is aan te tonen dat een kind vermoeid, blind of verlamd is. Wat hiervoor het beste werkt is het bijhouden van een dagboek, en foto of filmmateriaal. In een recente zaak gaven foto’s waarop een duidelijke verbetering zichtbaar was na een jaar antibiotica behandeling, de doorslag bij de rechter."
"Doe een melding bij de KinderOmbudsman. Zij volgen dit soort zaken graag en zijn de enige instantie in Nederland die gerechtigd is om in te grijpen."
https://www.youtube.com/watch?v=-02SL8jVz50&feature=youtu.be
"Kijk naar de documentaire De Kinderrechter, die een goed beeld geeft hoe rechters oordelen en menselijker zijn dan ze vaak worden afgeschilderd."
Wauw, dank je AnneJ
Dat is een heel nuttige post!
(de andere ook hoor! 
)
Ziek
Dochter had vorig jaar actieve Pfeiffer, geconstateerd door bloedonderzoek. Naar genoeg. Toch vond een van de therapeuten het nodig om een consult te regelen met de 'schoolarts' die haar kon helpen om toch naar school te gaan met Pfeiffer.
Indachtig Kaaskopje's dochter leek me dat geen goed idee. Sowieso die 'schoolarts', een jeugdarts van de GGD onder valse vlag alsof deze in dienst is van de school.
Met een huisarts, een psychiater, goede afspraken mogelijk met de school, leek me dat geen wenselijke zaak. Gelukkig was de leerplicht het ook met me eens dat de zaak goed geordend verliep verder. Je staat toch weer even doodsangsten uit.
Nou ja, daarvoor ben ik inmiddels eindelijk in therapie.
Jammer maar helaas
http://sophiavassiliou.nl/jeugdzorg-waarheidsvinding-kindermishandeling/
Jeugdbescherming, niet te verwarren met jeugdzorg en de jeugdhulpverlening hoewel die vaak uit eigenbelang ook goed garen spinnen bij deze niet integere industrie, werkt helaas niet zoals je zou verwachten.
Betrokkenen weten dat, de rest kan het maar nauwelijks geloven of weet niet hoe er vanaf te komen.
"Tot zes keer toe en altijd zonder enige aanleiding of reden. Iedere keer dat ze bij ons thuis kwamen, zagen ze dat ik niet alleen een goede moeder ben, maar zelfs een supermoeder. Overal waar ik kom, ben ik de moeder van iedereen! Maar dat opschrijven in hun dossiers ho maar. Nee, ze zijn een keer geweest en willen nu een ingang hebben om je wéér en wéér lastig te kunnen vallen. En dus gaan ze in het geniep zitten vergaderen over jou met allemaal zogenaamde eh … experts en eh … professionals en maken ze je volledig zwart in hun dossier over jou Jij krijgt dat niet te zien, wat je ook doet. Die experts en professionals dat zijn van die zelfgebreide types net als zijzelf dus he. Onzuivere mensen die zomaar ingrijpende beslissingen nemen over het leven van mensen, die zij in het geheel niet kennen.
En dit is niet alleen míjn ervaring! Ach zoveel ouders maken dit mee, zoveel. Ellende om die lui je deur weer uit te duwen. Ze gaan gewoon niet weg, want ze moeten en zullen per se subsidies vangen over het lijk van jouw gezin. Je kinderen moeten onder hun voogdij of gewoon weg bij jou. Zij vinden een goede ouder ook een mishandelaar namelijk, dat is het probleem. "
Steun van lotgenoten
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/03/nji-weer-betrokken-bij-kwakzalverij.html
Terechte opmerking elders dat je inlezen in de ervaringen van andere ouders ook wel wat onzeker kan worden.
Echter ik heb zelf juist veel steun ervaren van met name JDH. En je realiseren dat je geen 'incident' ben maar dit is business as usual.
De situaties die door Sven en Ranada even grondig geanalyseerd en gefileerd worden en van voetnoten en wat ironisch commentaar voorzien.
Maar ook van de reageerders.
Soms kun je er ook hartelijk om lachen, ook al is het zwarte humor.
Bij jeugdzorg hebben ze de term 'waarheidsvinding' opgevangen en enthousiast beginnen ze aan trainingen waarheidsvinding zodat ze de 'leugens' van de ouders leren doorzien.
Sven aan het einde van het artikel: "Hoe lang zullen de jeugdzorgmedewerkers trainen met deze methode, voordat ze het gaan toepassen op ouders en als ‘zorgwekkende signalen/vermoedelijke leugens’ gaan weergeven in AMK of –Raadsrapporten, die tot het achttiende jaar van het kind ongewijzigd blijven? Gefeliciteerd NJI, met deze verrijking van het speculatieve instrumentarium van jeugdzorgwerkers. Het zal een grote hoeveelheid gedwongen maatregelen opleveren. En kijk eens goed naar mijn gezicht…
Ben ik boos, of een beetje teleurgesteld?"
Ene Richard ('onze' Richard?): "Dus als ze de volgende keer weer komen opdraven en bij ons op de stoep staan dan kan ik nogmaals tegen ze zeggen: "Donder op! Mijn kind heeft jullie niet nodig." Aan mijn gezichtsuitdrukkingen kunnen ze dan aflezen dat ik de volle waarheid spreek."
Ha AnneJ,
'Terechte opmerking elders dat je inlezen in de ervaringen van andere ouders ook wel wat onzeker kan worden.'
Dat is geen kritiek op JDH. De relazen geven goed aan waar de valkuilen zijn. Heel belangrijk voor iemand die zo onbekend is met meldingen. Alleen waren de relazen grotendeels zo uitzichtloos. Dat maakt een lezer 'zwak': ' Is er dan niet één voorval dat met een sisser afloopt?' .
En dat in een fase waarin je moet geloven in jezelf en dat dient uit te stralen. Rug recht, kalm en niet herkennend in de valse onwaarheden dus jezelf ook niet gaan verdedigen omdat je niets fout gedaan hebt.
Maar die relazen hebben een psychische uitwerking omdat je denken in een angstige modum blijft hangen.
Ik heb uit de relazen gehaald wat ik nodig had en daarna de switch gemaakt naar OO, puur omdat daar ook rubrieken zijn die zorgen voor wat geestelijke afleiding zoals vakantie of huishoudelijke zaken.
Drang voor dwang: de Spook-OTS
http://jeugdzorg.startpagina.nl/forum/topic/885795/de-spook-ots/
Een alweer iets ouder stuk van Sven Snijer maar weer zeer actueel.
" Het bedrog van BJZ schuilt hem hier in, dat de methode die misschien noodzakelijk is voor de echte crisisgezinnen (helpen onder dwang) net zo gemakkelijk wordt toegepast op gezinnen die dat stempel helemaal niet verdienen, waardoor mensen die zich verzetten tegen een onrechtvaardige behandeling, gekwalificeerd worden als ‘onwillig’"
Het gaat maar door: UHP vanwege Lyme afgelopen vrijdag 13 januar
https://huib.me/nl/blog/item/71-hoort-wie-klopt-daar-kinderen
"Afgelopen vrijdag is een 15-jarige meisje met de ziekte van Lyme door zes man politie, een voogd en twee mensen van de Raad voor de Kinderbescherming bij haar ouders uit huis gehaald. De Uithuisplaatsing vindt plaats op last van de rechtbank. Haar ouders zijn uit het gezag gezet ten aanzien van medisch handelen en school.
”Het is geen teken van geestelijke gezondheid om goed aangepast te zijn aan een krankzinnige samenleving.” Jiddu Krishnamurti
Vrijdag de dertiende
Het meisje zou zelf nog wel mogen beslissen over wat er medisch gezien met haar gebeurt. Het is volgens haar advocaat Richard Korver maar zeer de vraag of je daartoe in staat bent als vijftienjarige, als je net door de politie bent weggehaald bij je ouders."
Voogdij of ´UHP`
https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2016/17/minder-jongeren-onder-toezicht-meer-onder-voogdij
Ik snap iets niet. het bericht van het CBS heeft het over ´toezicht´ of ´voogdij´. Volgens mij is dat het oude ´OTS´ of ´UHP`.
Dan hebben we er weer newspeak bij over wat er werkelijk met kinderen en jongeren gedaan wordt.
Het commentaar van Ranada van Kralingen bij dit bericht van het CBS.
Uithuisplaatsingen zijn in tien jaar tijd bijna verdubbeld en het gaat maar door.
`Ranada van Kralingen @Ranada1967 23 jan.
Meer
Minder jongeren onder toezicht, meer onder voogdij https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2016/17/minder-jongeren-onder-toezicht-meer-onder-voogdij
… UHP 2005 --> 5.185 in 2015 --> 9.032`
`Voogdij stijgt
Het aantal kinderen onder voogdij vertoont een stijgende lijn: eind 2015 waren het er ruim 9 duizend, bijna twee keer zo veel als tien jaar geleden. Kinderen komen onder voogdij als de ouders de verzorging of opvoeding niet aankunnen, of het kind ernstig verwaarlozen of mishandelen. Het kind wordt dan uit huis geplaatst. De zwaardere jeugdbeschermingsmaatregel voogdij komt minder voor dan ondertoezichtstelling, in 2015 bij drie op de duizend jongeren in de jeugdbescherming, maar de aantallen nemen wel jaarlijks toe.`
Jeugdbescherming en rechter bepalen - gemeenten betalen
https://www.zorgvisie.nl/Financien/Verdieping/2017/1/Gemeenten-worstelen-met-woonplaatsbeginsel-jeugdzorg-/
Jeugdbescherming heeft nog steeds een open-eind-financiering en we zien de UHP's dan ook nog steeds toenemen want daar wordt de organisatie draaiende op gehouden.
Ook hier heet een UHP inmiddels 'voogdij'. Newspeak om de ellendige situatie te verhullen die het betekent als een kind niet thuis woont.
Alleen met de mond wordt beleden dat kinderen thuis beter af zijn en dat hulp thuis de voorkeur heeft en dat uithuisplaatsing een laatste redmiddel is.
Gemeenten die veel woonvoorzieningen herbergen worden met de kosten geconfronteerd.
"De compensatieregeling helpt de gemeenten deels uit de brand, maar ze zijn het er allemaal over eens dat het geen structurele oplossing is. ‘Tegen de tijd dat een kind in De Glind terechtkomt, heeft het gemiddeld al zeven plaatsingen achter de rug. Ze hebben zoveel trauma’s meegemaakt, het duurt maanden of jaren om weer vertrouwen bij hen op te bouwen. Het gaat dus niet alleen om de financiële kant van het verhaal, we moeten deze kinderen ook vastigheid bieden’, stelt wethouder Van Daalen, die met de hele regio FoodValley aan de bel heeft getrokken bij het ministerie van VWS. ‘Ik pleit voor een specifieke toepassing van het woonplaatsbeginsel. Voor deze kinderen moet de gemeente waar ze vandaan komen financieel verantwoordelijk blijven. Daarmee wordt het financiële probleem opgelost en vereenvoudig je het proces voor zorginstellingen ook nog eens.’
Ook in Zeist en Utrechtse Heuvelrug pleiten ze voor een structurele aanpak. ‘Wij vinden het vooral wenselijk dat de gemeente van herkomst van een kind wordt geprikkeld om preventief te werken en zorg dichtbij en gezinsgericht te organiseren. Zoals de jeugdzorg nu is geregeld komen we regelmatig situaties tegen waarbij financiële afwegingen een grote rol spelen."
Denk niet dat je in de jeugdhulpverlening voor 'hulp' komt, je komt om de organisaties van een financiële toekomst te voorzien want hulp is het niet. Het is justitie. 'Toezicht' of 'voogdij'.
Laat ouders met rust
https://beta.trouw.nl/samenleving/breinexperts-vergallen-het-ouderschap~a6aabd95/
Niets mis met een goed vrijwillig advies aan ouders. Die dwang erachter alsof ouders trechters zijn voor 'deskundigen' om via hen kinderen te 'behandelen'. Inderdaad, zo heb ik de jeugdhulpverlening ook ervaren. Ondermijning van je ouderschap. En zelfs van je burgerrechten. Een 'trumpmomentje'.
"Maar volgens de neurowetenschappers dienen de inzichten en adviezen wel degelijk een nut.
“Nee, deze adviezen zijn volstrekt onwetenschappelijk. Mensen hebben in het verleden op allerlei manieren voor hun kinderen gezorgd. Het lijkt me onrealistisch om te stellen dat ze daarin altijd ernstig tekort zijn geschoten. Neem het voorlezen. Dat is nieuw op de lijst. Toen ik moeder werd, had niemand me dat verteld. Sterker, er zijn vele generaties geweest waarin baby’s niet werd voorgelezen. Zijn zij soms allemaal opgegroeid tot onhandelbare volwassenen?
“Stel dat we in deze koffiezaak tien bezoekers op een rij zetten. Kunt u dan vertellen wie van hen borstvoeding heeft gekregen en wie niet? Of wie van hen zijn toegezongen toen ze nog in de baarmoeder zaten en wie niet? Het is absurd om te denken dat dergelijke activiteiten zich later in het leven op een bepaalde manier manifesteren. Dat is geen harde wetenschap, dat is magisch denken."
"Laten we dus wat meer vertrouwen hebben in ouders.
“Ja. Jonge ouders brengen tijd door met hun baby - dat is wat ze willen, dat is wat ze doen. Die tijd krijgt sluipenderwijs een andere betekenis als je ouders volstopt met deskundige adviezen. Iets vanzelfsprekends als spelen en praten met je kind wordt opeens instrumenteel: het is niet langer iets wat gewoon leuk en gezellig is, maar iets wat de ontwikkeling stimuleert. De experts halen alle lol eruit.”
"Waarom wilt u zo graag dat ouders met rust worden gelaten?
“Zelfs al beperken we ingrijpen tot een minimum, dan nog tornen we aan de betekenis van het gezin. Met het normaliseren van interventies ondermijnen we namelijk de gedachte dat een ouder een unieke positie heeft, en kweken we de gedachte dat er alleen maar ‘zorgverleners’ zijn; alsof je de opvoeding van een kind kunt terugbrengen tot risicomanagement."
Het taboe dat een psychiatrische stoornis bij kinderen is
"Half of all chronic mental illness begins by age 14, and 13 percent of American children ages 8 to 15 will experience a severe mental disorder, according to the National Alliance on Mental Illness. More children in this country have a psychiatric disorder than have cancer, diabetes and AIDS combined, and for the most severely affected, residential treatment is the best way to ensure their safety and help them stay out of the juvenile justice system.
However, families that send their child to residential treatment programs often face judgment and misunderstanding. Mental illness, which is often treated as a taboo topic, is even more stigmatized in its youngest victims."
"When Randi Silverman, of Westchester County, N.Y., became concerned about her son’s extreme anxiety, she sought the help of his school psychiatrist. However, she was told that her son was fine and that she was the one in need of treatment."
"Silverman isn’t the only parent who was told that she was the problem. Zielinski dealt with accusations of Munchausen Syndrome by Proxy, where a caregiver creates or exaggerates a patient’s symptoms, and Walker was investigated by Child Protective Services.
“I was really afraid I was going to lose my family,” Walker says. “To have to prove your innocence to someone who has never met you is horrifying and terrifying. Families like ours are lumped in with the truly horrific things that are done to children.”
"Even within the profession there is a judgment that if your child is in residential treatment you must have failed, that you can’t be a good parent if he’s in residential treatment,” she says."
Wat ik bijna erger vind
is dat er in Nederland in ieder geval bij de overheid/overheden de gedachte heerst dat kinderen niet psychisch ziek kunnen zijn en dat, als ze dat toch zijn, het niet zo belangrijk is. Kleine kinderen, kleine zorgen, zoeits. Getuige die afschuwelijke jeugdwet, die psychische ziekten scheidt van lichamelijke ziekten.
Inmiddels, met al die gemeentelijke teams, is je kind met geestelijke ziekte speelbal van hopelijk goedbedoelende maar meestal slecht geïnformeerde wijkregiseurs, en komen kinderen uiteindelijk, veel zieker dan ze waren toen de hulpvraag begon, bij de noodhulp terecht omdat ze bv. zelfmoordneigingen hebben.
Wachtlijsten worden langer en langer, expertise verdwijnt, instellingen gaan failliet, zorgverleners zoals psychiaters stappen over op volwassenen.
mijn favoriete quote
van een minister, toch? "Naar voetballen in plaats van naar de psychiater". Aargh! En die mensen beslissen over belangrijke zaken...
nee, dat was
destijds de burgemeester van Almere, Jorritsma...
Belachelijk ja... En uiteindelijk werkt het averechts. In puur menselijk kapitaal (kinderen worden te laat geholpen en zijn opgezadeld met veel meer problemen) en ook financieel. Want uit onderzoek blijkt dat kinderen die te laat hulp krijgen, ook als volwassene meer psychische zorg nodig hebben en meer uitvallen...
Maar ik blijf me verbazen dat een regering deskundigen kan inhuren om deskundig oordeel te vellen (Jeugdwet/jggz: NEE! bv.) en dat ze dat oordeel dan gewoon terzijde schuiven...
Ik vind dat onbehoorlijk bestuur, kinderen opofferen voor een korte-termijndoel. Wat mij betreft mag daar een parlementaire enquete over gaan!
O ja,
die was het.
Maar dat idee leefde wel breder. Zo van: "ze stoppen ze tegenwoordig vol met pillen terwijl ze gewoon lekker moeten bewegen".
Echt geen idee, maar ook niet de wil om er dan wat bij te leren. En dan krijg je zo'n wet.
Naief dus
Wat ik niet snap van mezelf is dat ik dit vooraf niet besefte. Ik ging er vanuit dat men mij wel geloofde en serieus zou nemen. Terwijl het dus echt wel ingewikkeld is als er iets in het hoofd van een kind anders gaat dan normaal en je ziet het niet aan de buitenkant.
Maar ik was altijd behandeld door iedereen als een competente volwassene dus dat kwam niet in me op.
Bovendien had ik zelf in de psychiatrie gewerkt en had een globaal beeld bij de mogelijkheden, cognitieve therapie, creatieve therapie, sport, ontspanning, muziek, maar ook medicatie, bij volwassenen.
Ik werkte op het grensvlak van psychologie en neurologie, dus ook geen overspannen voorstellingen over jeugdtrauma's maar juist ook aangeboren en verworven psychische ziekten, tot aan verschillende vormen van dementie.
Ik had beslist niet door dat dat veld nog was blijven hangen in de jaren 70 en vage voorstellingen had over ouders en jeugdtrauma's.
Ik had echt nul beeld bij de psychische en psychiatrische hulpverlening aan jongeren helaas.
De kennis over autisme kwam uiteraard ook pas echt naar voren begin jaren 90, toen werkte ik daar al niet meer, maar ik ging er vanuit dat een academische instelling toch wel aan het front van de moderne kennis zou staan. Kennis die ik pas later, behalve in boeken en op internet, tegenkwam bij de trainingen bij Autisme Centraal en uiteraard bij een aantal 'witte olifanten' waar ik dan toevallig tegenaan liep.
Aan wie je dus ook niet aan de buitenkant kunt zien hoe deskundig ze zijn op dat gebied en dat maakt het lastig om goede hulp voor je kinderen te vinden.
De volgende lastige stap is uiteraard dat hulpverleners niet alleen met een kind maar ook en vooral met diens ouders te maken heeft en dat is nog een heel andere tak van sport, omgaan met ouders die echt ook heel belangrijk zijn in het leven van kinderen.
Dan de realisatie dat de meningen in het veld zelf ook zeer verdeeld zijn ondanks een vergelijkbare opleiding en dat je daar ook een tik van mee kunt krijgen.
Ik had mijn dochter al jaren eerder medicatie gegund, daar heb ik geen vooroordelen of aarzelingen tegen. Ik snap dat angst niet altijd door uitleg en nieuwe routines bestreden kan worden. En ik snap het verband met de vlucht in drugs wat je toch (deels) wil voorkomen.
En, vreemd toch, ik had nog nooit iets van 'jeugdzorg' gezien, dat hele veld was buiten mijn beeld gebleven en ik bleek er ineens mee te maken te hebben op een ongewenste manier.
weet je
zonder alle waarschuwingen hier zou ik het ook niet geweten hebben. O ja, toch wel door een naar geval in mijn omgeving.Dat kind is helemaal niet goed terecht gekomen, terwijl hij een liefhebbende moeder had. Je snapt gewoon niet dat die mensen zichzelf nog aan kunnen kijken in de spiegel.
Recht aankijken in de spiegel
Zucht.
Mijn vriendin (gezinsvoogd) heeft te maken met gedoe op haar werk, ze heeft te weinig UHP's en rondt de OTS-en liefst af zonder van tijdelijke/permanente UHP gebruik te maken. Ze schakelt hulp in en regisseert zich rot met alle hulpverlenende instanties.
Een heel aantal van haar collega's gaan er nog steeds gewoon vanuit dat een melding betekent dat de ouders incompetent zijn en dat een kind veel beter af is bij mensen die er wel voor geleerd hebben, of in pleeggezinnen waarvan door deskundigen geconstateerd is dat die mensen het wel kunnen.
Juist de collega's van mijn vriendin snappen niet dat mijn vriendin zichzelf kan aankijken als ze de belangen van de ouders (zo noemen zij een gezinsleven) voor die van het kind (deskundige opvoeders) stelt.
Door de manager wordt mijn vriendin geprezen omdat ze altijd bij een gezin binnen weet te komen en weinig dwangmaatregelen nodig heeft, en omdat als zij een rechtszaak voert ze die altijd wint (goh, ze kan aantonen dat ze alles heeft gedaan om de UHP te voorkomen).
Ze heeft een enorme caseload iedere keer die ze goed weet weg te werken.
Maar!!! ze heeft wel heel weinig UHP's en daar wordt de manager op aangesproken door de pleegzorg-organisatie.
Nou, dat weet je ook niet
AnneJ, volgens mij gaat iedereen er van uit dat hulp inderdaad hulp is.
Ik kwam er ook door omstandigheden achter, dat het in NL er compleet anders aan toe gaat. Ik belde namelijk met een paar ervaringsdeskundigen vanwege de problematiek (destijds) van stiefdochter. Die mensen hebben mij heel snel heel veel info gegeven, waardoor ik al iets gewapend was. Mijn partner geloofde er toen nog geen bal van, totdat wij bij de lpa zaten, door werden gezet naar jeugdzorg, die er vervolgens binnen 1 sessie een soort standaarddrama van maakten, en ons inderdaad meteen wegzetten als niet-meewerkende ouders...
Heel standaard ook weer: meisje net afgestudeerd v/d sociale academie, zonder enige ervaring en natuurlijk geen ouder, totaal geen benul van wat het inhoudt en zo, al helemaal geen ervaring met gescheiden ouders.
Enfin... gedoe, nog zes jaar lang rond zelfde stiefdochter.
Daarna zoon met autisme, dat ging in het begin nog goed. DAt was de periode dat het pgb zo'n succes was. Nu zitten wij ook met hem verstrikt in van alles, vooral die jeugdwet zit dwars aangezien wij niet in NL wonen, terwijl kind wel naar NL school gaat.
Gelukkig lijkt er nu weer vooruitgang in zijn hulp te zitten.
Saillant detail, zijn jongste broertje, die epilepsie bleek te hebben, zit nu ook op zijn school, en voor hem wordt alle hulp gewoon gemakkelijk geregeld, want epilepsiezorg wordt wel vergoed...
Tadaaa, leg het een slim kind met autisme maar eens uit...
verschrikkelijk zeg
En dan maar hopen dat de manager haar ondanks de druk bijft steunen...Je blijft hopen dat deze mensen gewoon dom zijn in plaats van slecht, maar ik begin toch te twijfelen.
OH, AnneJ
Een andere vraag: je schrijft, jouw dochter heeft angsten.
Mijn zoon ook. We zijn ervoor naar de kinderarts hier geweest, in de hoop dat hij toch kan doorverwijzen naar NL'se hulpverlening. Kan dus niet. Dus naar Duitse. Maar de kinderarts gaf ook aan dat er geen medicatie voor angsten wordt verstrekt hier. Dat het met therapie gaat. Hoe zit dat bij jullie? Therapie in DE gaat zoonlief niet doen, als hij niet ook medicatie krijgt (hij vraagt er nl zelf om, om medicatie)...
Ik heb al contact gehad met Menno Oosterhoff, maar zij kunnen niets zonder verwijzing. Zelf betalen is voor ons te duur als er een hele therapie aan vast hangt, zou evt. wel kunnen met 1 of 2 afspraken en dan medicatie...
Fransien... Follow the money
Er is natuurlijk een soort afspraak tussen de pleegzorg en de jeugdzorg waar je vriendin voor werkt.
Er moet een minimaal aantal mensen worden doorverwezen. ER is enorm veel geld gemoeid met UHP's en pleegzorg...
Je vriendin is voor hen dus ook verkeerd bezig. Dat is die perverse prikkel waar gelukkig steeds meer over wordt geklaagd...
Tja, wat ik zou doen, en dan anoniem, is naar de pers stappen hiermee. Als ik haar was, en als het ernaar uitziet dat zij hier problemen mee krijgt.
