Oud zeer
Ja, AnneJ, er zit nog veel oud zeer, dus je kunt nog heel wat berichtjes vullen. Maar eerlijk gezegd word ik ook niet zo vrolijk van dit bericht van je. Ik kan niet door het Turkse nationalisme heen kijken.
Het positieve bericht heeft ook een negatieve kant: mishandeling en misbruik in eigen gezinnen wordt te snel over het hoofd gezien.
Het negatieve bericht over Nederland neemt niet mee wat er inmiddels veranderd is, bijvoorbeeld dat het betrekken van familie en netwerken ondertussen verplicht is.
Wat kun je eruit leren? Dat er weinig, te weinig, Turkse mensen die pleeggezin willen zijn. Maar dan vraag ik me af of zij dat dan alleen voor Turkse kinderen moeten zijn. En de volgende vraag is dan hoe je dat organiseert voor alle 200 nationaliteiten die in Nederland zijn? Idem voor de rechtsgang.
Het zou wel goed zijn als opa en oma hadden geweten, dat Jeugdzorg niet een oppasorganisatie is, die een maand lang op hun kleinkinderen past als zij naar Mekka gaan. Als opa en oma hadden moeten inburgeren hadden ze dat wellicht ook wel zelf geweten. Maar helaas hoeven opa en oma dat niet te doen.
Tsjor
Nee hoor Tsjor
Wat steeds naar voren komt in deze verhalen is dat de menselijkheid zoek is. En dat er onrealistische verwachtingen zijn aan ouders en onrealistische verwachtingen van de opvangorganisaties.
Dat mag allemaal dus wel een tandje minder. Er hoeft niets georganiseerd als men zijn gezond verstand gaat gebruiken en ophoudt roddels en vooroordelen te hanteren waar bewijs ontbreekt.
Integriteit, proportionaliteit, deskundigheid. En vooral gezond verstand waar men elkaar dan ook in steunt.
tsjor, over betrekken van familie en netwerken
Oftewel de eigen kracht: Lees dit: http://www.eigen-kracht.nl/nieuws/plan-van-de-burger-nu-even-niet/
Ik heb een ander bericht gelezen, wat ik nu even niet kan vinden, wat erop neer komt dat er gemeenten zijn die het beroep op het eigen netwerk actief verbieden of tegenwerken, namelijk niets vergoeden als je via een eigen netwerk wilt regelen.
Dus het lijkt leuk, die verplichting, maar het komt er gewoon niet van.
Toch gevonden:
http://www.socialevraagstukken.nl/site/2015/07/08/plan-van-de-burger-nu-even-niet/
Dan reageert een gemeente bijvoorbeeld zo:
‘Wij stellen ons op het standpunt dat wij niet gehouden zijn om deze Eigen Kracht-conferentie te betalen. Dit zou anders kunnen zijn indien deze vorm van ondersteuning tot stand zou komen via ons Team Toegang. Indien mevrouw er geen heil in ziet om ons te benaderen dan is dat jammer maar dan zijn de (financiële) consequenties voor haarzelf. Indien op het niveau van deze of een andere casus nog overleg nodig is, kunt u hierover contact opnemen met …’
In dit artikel staan nog een aantal concrete voorbeelden.
Tsjor, ik zie eerlijk gezegd het niveau van de hulpverlening alleen maar dalen, vooral omdat er enorm wordt bezuinigd, en alles eerst wordt afgewezen.
Verder word ik een beetje narrig van je opmerkingen over de niet ingeburgerde opa en oma. Ik denk dat we nu ondertussen wel weten dat verschillende culturen zullen blijven bestaan, ook als of misschien wel juist omdat mensen gemigreerd zijn. En mensen hebben volgens de mensenrechten nou eenmaal recht erop om binnen hun cultuur groot te worden en hun moedertaal te mogen spreken, ook in een ander land. De opa en oma hadden gewoon goed geïnformeerd moeten worden, ik ken ook gevallen van autochtone Nederlanders die hun kinderen na een tijdelijke en vrijwillige uithuisplaatsing (bv. in verband met opname verzorgende ouder in een behandelcentrum of revalidatiecentrum) niet meer terugkregen. Het gaat om die tendens, en niet dat je dat nou eenmaal had kunnen of moeten voorzien.
Daarnaast vind ik dat je de plank ook misslaat met je opmerking over pleeggezinnen. Het punt is nou net dat in Nederland veel te snel naar het instrument uithuisplaatsing wordt gegrepen. Daarnaast is er ook nog eens een enorm gebrek aan cultureel inzicht als het gaat om allochtonen en de verschillende opvoedingsstijlen. Coaching en daadwerkelijke hulpverlening betekent dat kinderen helemaal niet uit huis hoeven!
Mirreke
In de wet staat, dat er een familiegroepsplan moet worden gemaakt. De discussie binnen de gemeenten is nu of dat via een EKC moet of ook via een familiegroepsberaad. Maar het plan moet er komen, dat is verplicht. De rechter wijst eventuele maatregelen anders af. Die verplichting is er dus al, die ligt vast in de wet.
Zoek evenop 'wet jeugdzorg familiegroepsplan' en je vindt een factsheet van de VNG. De wet veplicht niet hóe het familiegroepsplan gemaakt moet worden (wel of niet met EKC), maar wel dát het gemaakt moet worden.
'Tsjor, ik zie eerlijk gezegd het niveau van de hulpverlening alleen maar dalen, vooral omdat er enorm wordt bezuinigd, en alles eerst wordt afgewezen.' Merkwaardig genoeg is dit nadeel ook het voordeel: er zijn drastisch veel minder uithuisplaatsingen. De gemeentes kennen de verhalen over jeugdzorg en zijn zeer huiverig om die te betrekken bij problemen. De bezuinigingen zullen dus waarschijnlijk leiden tot datgene wat ik ook heel graag zou willen: veel minder ingrijpen, veel minder zware middelen, veel minder uithuisplastingen etc. Het is nog te vroeg om zo'n ontwikkeling nu al vast te stellen, maar de tendens is wel degelijk aanwezig.
Mensen uit andere culturen moeten wel inburgeren, dat wil zeggen dat ze de taal moeten leren en iets moeten weten over hoe Nederland in elkaar zit. Turkse mensen hoeven niet in te burgeren. Als je emigreert zul je een nieuwe balans moeten vinden tussen wat je zelf belangrijk vindt vanuit je eigen culturele achtergrond en wat er in het nieuwe land van je gevraagd wordt. Dat moet elke emigrant. Om maar een voorbeeld te geven vanuit mijn eigen ervaring: gaan we nu wel of niet de school aanspreken op de harde fysieke straffen die zij gewend zijn om uit te delen? Ga ik nu wel of niet 's morgens om 04.00 opstaan om te koken, zodat iedereen kan eten als hij/zij dat wil, of houden we vast aan onze gewoonte om samen te eten? Zo zijn er duizend-en-een vragen waar je mee te maken hebt. Het is te simpel om te stellen, dat iemand de eigen cultuur helemaal kan meenemen naar een ander land en daar kan opgroeien als ware die persoon nog in het land van herkomst.
Over het verbod van de gezinsvoogd om onderling, tussen ouders en kinderen, de eigen taal te spreken heb ik indertijd al wat gezegd. Ik vond en vind het onzin.
Wat betreft de pleeggezinnen uit het land van herkomst: als je zoiets zou willen, dan is in dit verhaal het grootste probleem, dat er bijna geen Turkse gezinnen zijn die als pleeggezin zouden willen optreden. Eigen familie vangt men wel op. Maar vreemden (buiten de eigen familie) niet, althans dat hoor ik van Turkse (en Marokkaanse) mensen met wie ik daarover gesproken heb. Alles voor de familie, maar niet voor de rest, dat is één van de grote culturele verschillen die er zijn.
Wat AnneJ beschrijft is oud zeer. Het is zeer. Maar er is inmiddels politiek gezien nogal wat veranderd. Hoe die veranderingen zullen uitpakken is nog onduidelijk. Maar het is volgens mij niet zo, dat je de kritiek uit het verleden onvertaald kunt overplaatsen naar het heden.
Tsjor
Inburgering
Dan stel ik voor dat in de inburgeringscursussen in Nederland maar ook in het buitenland vermeld wordt dat men in Nederland het risico loopt door scholen en hulpverlening, overheidsorganisaties, meldende privepersonen en kleine ondernemers, bij misverstanden of onenigheid, in de justitiefuik terecht kan komen waar organisaties alle macht blijken te hebben en ouderlijke rechten niets meer voorstellen. Het eufemisme 'hulp' staat daar voor dwangmaatregelen als drang, dwang, OTS en UHP.
Een risico voor je gezin en je kinderen met name.
Overigens denk ik dat dat inmiddels wel bekend is in de meeste landen waar immigranten vandaan komen. Ook daar is uitvoerig op de voorpagina's bericht over de situaties waar ouders niet geholpen werden maar van hun kinderen ontdaan.
http://www.ndtv.com/india-news/nightmare-in-norway-indian-couple-fights-to-get-children-back-568348
"In May last year, Anurup and Sagarika lost custody of their toddlers - three-year-old Avigyan and one-year-old daughter Aishwarya - after Norwegian authorities objected to her hand feeding the baby equating it to force feeding."
http://english.pravda.ru/society/family/25-11-2013/126234-child_protection_services-0/
"Absolutely no one cares about the sensual side of the problem, about children's tears. They play with child's tragedy. I prefer and advocate another principle: the main objective of all this is, above all, the preservation of family, in which the child should be saved. This is hard work, but as it can be seen, many child protection agencies are set up to play with children's lives. - See more at: http://english.pravda.ru/society/family/25-11-2013/126234-child_protection_services-0/#sthash.mIn2RoLu.dpuf"
https://www.youtube.com/watch?v=7i3zPuUBlrY
Russische kinderen in Amerikaanse adoptie- en pleegzorgfamilies misbruikt en overleden.
Ouders kunnen vreselijk zijn maar instanties en pleegzorg doen er nog een schepje bovenop.
Transitie
Ik hoop dat je gelijk krijgt Tsjor. Dat gemeenten met recht huiverig zijn om in zee te gaan met uithuisplaatsende en dwangzorg opleggende organisaties als het oude bureau jeugdzorg. Al is het alleen al om de financiële consequenties waar de gemeenten mee komen te zitten.
Maar tegelijk maak ik me veel zorgen over het gebrek aan noodzakelijke hulp dat nu zo moeizaam op gang komt. Echte hulp dan zeg maar.
Nou ja, jeugdwet
minder UHP maar dan ook helemaal geen hulp?
Een van de voordelen is dat er nu kritisch gekeken gaat worden naar Jeugdzorg, en misstanden binnen die Jeugdzorg, via het onderzoek daarnaar olv Mischa de Winter.
Ik ga mijn stiefdochter dit ook melden, ze heeft ook erg veel oud zeer, en kan dat wellicht bij die commissie kwijt.
Maar vooralsnog werkt er veel niet onder de jeugdwet. Je leest vooral over trainerende gemeenten, niet goed werkende overgangsregelingen, geld dat op is bij de gespecialiseerde instellingen, budget (welke gemeente was het, Alphen?) dat nu al op is voor de rest van het jaar...
Overgangsproblemen... vast wel, maar ik voorspel dat de overgang heel erg lang zal duren, en dat er veel slachtoffers zullen vallen. Ik denk zelf dat het niet zal gaan werken, deze nieuwe wet. Teveel verschillen en ongelijkheid, teveel inzet van totaal incompetente vrijwilligers, teveel wat tegen allerlei rechten indruist, zoals nu weer de medische gegevens die volgens de gemeenten op de factuur vermeld moeten worden, welk verzoek Van Rijn via een noodwetje wil inwilligen...
Ik denk niet dat het gaat werken. Overigens blijkt uit de Deense realiteit ook dat het niet werkt. Wij zijn gewoon voor de gek gehouden door propaganda over de Deense successen, maar die zijn gewoon niet waar. Ziedaar ons voorland...
En daar
zal de pendel dan weer de andere kant op slaan. Ik denk dat er eerst afgewacht wordt: kunnen mensen echt niet zonder professionele hulp? Ook de professionele hulp werd overschat, alsof het een wasmachine was die elk vlekje weg kon werken. Maar op een gegeven moment komen er weer problemen boven drijven, waarvoor echt wel degelijk en wis en waarachtig professionele hulp nodig is. Dan gaat de pendel weer de andere kant op.
Ik hoop alleen met die wettelijk bepaalde mogelijkheid van familiegroepsplannen (in welke vorm dan ook) dat ouders en netwerk samen de regie kunnen houden over wat er voor oplossingen komen. En dat ze dan bij de wethouder op de stoep staan als er geld nodig is voor die oplossingen.
De gemeentes die durven vertrouwen op de mogelijkheden en inzet van de ouders en het netwerk zelf zullen hopelijk de meest tevreden en de goedkoopste zorg kunnen organiseren.
De gemeentes die wijkteams in het centrum gaan plaatsen, gevuld met allerlei professionals , aangevuld met goedwillende, maar compleet blaséë buurttypetjes, die zullen waarschijnlijk al snel vastlopen in bureaucratie, nog meer bureaucratie, macht, nog meer macht, sancties en nog hardere sancties, wachttijden en vooral geen hulp. Dat verwacht ik.
In die zin ben ik niet zo bang voor de verschillen tussen gemeentes op dit moment. Ik hoop, dat er straks knooppunten komen, waarop gemeentes succesverhalen uitwisselen. En ik hoop en vertrouw er helemaal op, dat ouders en netwerk samen goede plannen kunnen maken en organiseren. En dat gemeentes die ouders en netwerk daarvoor de ruimte en het vertrouwen geven, dat die gemeentes ook het beste zullen scoren met de jeugdzorg.
Ik ben nog hoopvol.
Tsjor
Ja hoopvol
Hoopvol ben ik ook Tsjor. Ik denk inderdaad dat er gemeentes zullen zijn waar mooie resultaten geboekt gaan worden, mooie voorbeelden te voorschijn zullen komen.
En ik hoop dat de jeugd ggz gewoon weer terug gaat naar danwel de awbz of de zorgverzekeraars.
Helemaal mee eens
Wat betreft je jeugd-GGZ. Dat is echt een foute beslissing geweest.
En bij het 'passend onderwijs' zitten ook nog enkele bugs, waardoor kinderen de mallemolen indraaien.
Tsjor
Nog een 'beroemd' geval - Allicia Winklaar
"Wie heeft Allicia 'Esmeralda' Winklaar gezien? Ze is geboren op 22 april 2012 te Rotterdam en is op een leeftijd van 6 weken op 12 juni 2012 onrechtmatig gestolen, ontvoerd en illegaal geadopteerd door een valse AMK melding. De melding kwam in stand omdat de zorgwensen van de ouders werden geweigerd en niet thuis mochten bevallen. Allicia is toen zonder problemen natuurlijk bevallen in het Erasmus MC en deze instantie is de onrechtmatige melder van deze illegale adoptie en gedwongen verdwijning. "
http://vrijegeboorte.blogspot.nl/2011/08/vitamine-k-de-andere-kant.html
Ouders dachten dat zij er zelf over gingen of een bevalling thuis kon plaatsvinden en of ze zelf konden beslissen dat hun kind Vitamine K toegediend zou krijgen.
Stom natuurlijk. Want dan wordt je kind je afgenomen. Uiteraard.
Nog een hoogbegaafde thuiszitter
Na een onbenullig incident waar kind eigenwijs niet mee wilde zingen met een christelijk lied maar wel mee wilde playbacken, zijn zaken door school en daarna jeugdzorg op een vreselijke manier geëscaleerd.
Een mens moet een robot zijn om mee te komen en altijd conformeren om escalatie niet over zichzelf af te roepen.
"Toen ik voor het eerst thuis kwam te zitten, dacht ik dat het maar voor eventjes zou zijn, maar inmiddels duurt het al zo lang… Gelukkig heb ik in de tussentijd veel geleerd van mijn moeder en de docenten op de school die mijn moeder vorig jaar oprichtte, maar nu wil ik graag verder met mijn opleiding. Wat ik het belangrijkste vind is dat ik gewoon gezien wordt zoals ik ben: slim, humoristisch en sociaal. Ik ben aardig en probeer goed te werken. Ik heb geen ADHD en geen ODD, daar heb ik letterlijk bewijs van. Het enige dat ik ben, is een beetje bijdehand en eigenwijs. Maar daarmee moet ik gewoon de klas weer in kunnen. Op een school, waar ik veel kan leren en waar ik met andere kinderen in de klas zit. Het liefst zou ik naar het Technasium gaan, dat is een gymnasium met extra aandacht voor techniek. Ik houd van techniek, van ontwerpen en van bouwen. Ik wil later architect worden"
Malou van Hintum - Mama is een dader die straf verdient
http://www.discura.nl/auteurs/malou-van-hintum/mama-is-een-dader-die-straf-verdient-columnpagina
"Sushi
Het voorstel impliceert dat de bescherming van het embryo belangrijker is dan het zelfbeschikkingsrecht van de aanstaande moeder. Dat is nogal wat, vooral als de uiterste consequentie hiervan het opsluiten van die moeder is. Wie daarvoor pleit, ziet verslaafde zwangere vrouwen niet als mensen die ziek zijn en hulp nodig hebben, maar als (potentiële) criminelen. En waar houdt dit op? Worden zwangeren die sushi eten en tuinieren zonder handschoenen aan straks ook gecriminaliseerd?"
Ik ben niet hoopvol
vooral omdat zoals jij het verwoordt tsjor indruist tegen de huidige tendens van bemoeienis en wantrouwen door de overheid. Wat jij weergeeft is een ideaalbeeld. Zo zie ik het ook wel zitten en lijkt het lijkt. Om de een of andere reden ben ik echter erg somber. Inderdaad, die vreselijke beslissing om jggz niet meer onder de gezondheidszorg te laten vallen, en het feit dat het hele kabinet en de beide kamers daar toch als slome schaapjes in meelopen, dat alleen al vind ik om te huilen.
Alleen al even afwachten om te zien of mensen echt niet zonder professionele hulp kunnen (als het dat al is, ik denk dat het simpelweg bezuinigen is, wat je gemeenten ook niet kwalijk kunt nemen uiteindelijk) is enorm schadelijk en zet veel mensen ver terug.
Ik denk overigens dat mijn somberheid vooral te maken heeft met die jeugdggz en het ook dramatische passend onderwijs.
Verder vergelijk ik met andere landen waar vaak en omgekeerde ontwikkeling aan het ontstaan is, een professionalisering van de aanpak, begeleiding en hulp van mensen, jongeren, kinderen die extra hulp behoeven. Grappig genoeg werd ook regelmatig gerefereerd aan het Nederlandse systeem, maar dat hoeft ook niet meer.
In Nederland is een enorme bezuinigingsoperatie in rap tempo doorgevoerd en aan het doorgevoerd worden, en je ziet overal de kaalslag al. Verder vind ik het schandalig dat in een zo klein land als Nederland er verschillen zijn per gemeente. De ene gemeente die het misschien wel zo goed doet, kan niet alle kinderen van het hele land opvangen. In een slechte economie, en dan met name voor grote groepen mensen met problemen, die het vaak financieel ook niet goed hebben, is het onmogelijk te verhuizen naar een gemeente die het wel op orde heeft. In dit kleine landje zou hulp voor elk kind gewaarborgd moeten zijn, en dat is juist in een klap afgebroken.
Oh ja, die pendel zwaait heus wel eens de andere kant op, als een hele generatie kinderen en jongeren de hulp niet heeft gekregen die ze nodig hebben, wat leidt tot persoonlijk en maatschappelijk verlies. Ooit zal ook de politiek daar wel aan moeten.
Als ik ergens al heil in zie, dan is het in kleinschalige en goedkopere (hoop je dan) hulp die buiten alle circuits wordt aangeboden. Zoiets zie ik nog wel ontstaan, al was het alleen al omdat je dan tenminste niet met allerlei privacyschendende instanties in aanraking hoeft te komen. Maar ook dat is dan dus lang niet voor iedereen weggelegd...
Kan zonder OTS
http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBROT:2015:4479&keyword=familierecht
Machtiging gesloten jeugdhulp (anders dan via de BOPZ) mogelijk zonder OTS.
Hier is saillant detail dat het wijkteam niet op orde is. Maar ook dan is in veel gevallen de bemoeienis van een jeugdbeschermer onnodig en ongewenst.
Maar instellingen hebben graag een aanspreekpersoon die namens hen met ouders praat en waardoor ze geen uitleg en motivatie verschuldigd zijn aan ouders. De jeugdbeschermer kan bij onenigheid dwingen en dat heeft men liever.
factuur zonder diagnose mogelijk
Raar dat je er moeite voor moet doen om het zo te krijgen. Het zou vanzelfsprekend moeten zijn. Maar evengoed een tip.
"1. Patiënten in psychotherapeutische of psychiatrische behandeling kunnen ter bescherming van hun privacy diagnosevermelding op de declaratie afwijzen. Wanneer patiënten van hun ziektekostenverzekering gebruik willen maken stellen zij met de behandelaar een ‘privacyverklaring’ op en sturen deze naar de verzekeraar. Diagnosevermelding op de declaratie is dan niet langer verplicht. Wel kan de medisch adviseur van de ziektekostenverzekeraar onder medisch beroepsgeheim om inlichtingen vragen."
En hoe dit voor jongeren gaat is nu nog afwachten. Maar ik zou het gewoon ook in zo'n geval proberen.
Voor jeugd is er nu de 'veegwet'
"Controleren declaraties
Volgens de Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp) mogen gemeenteambtenaren geen medische gegevens inzien en ook de Jeugdwet voorziet hier niet in. Met de ministeriële regeling worden aanbieders van jeugdhulp of preventie, alsook gecertificeerde instellingen, verplicht om dit soort informatie voortaan te verstrekken. Hierdoor zouden gemeenten makkelijker de door zorgaanbieders ingediende declaraties in de jeugdzorg kunnen controleren en betalen. Deze ministeriële regeling wordt vermoedelijk binnen enkele weken van kracht, zo heeft een woordvoerder van Van Rijn donderdag desgevraagd laten weten.
Gespecialiseerde ggz
Het gaat om gegevens over de fysieke gesteldheid van kinderen en jeugdigen, maar ook om informatie over de gespecialiseerde geestelijke gezondheidszorg, kinderbeschermingsmaatregelen, jeugdreclassering en ondertoezichtstelling. In de nieuwe regeling staat zelfs dat beschikkingsnummers van rechterlijke uitspraken vermeld zouden moeten worden. Hierdoor wordt het in principe mogelijk dat een gemeenteambtenaar die zich met de betalingen bezighoudt een gezinsgeschiedenis kan opvragen bij de rechtbank."
Bizar
ik heb via stiefdochter meegemaakt hoe informatie kan rondslingeren. En dit was 8 jaar geleden en nog maar 1 dossier... Steljevoor dat je gemeenteambtenaar de diagnose van je kind heeft, en de medicatie ed. of behandelingen. Leuk voor later, want dat komt overal. Ga jij als kind op je 16e een baantje zoeken, en doet je aanstaande baas een soort check op jouw naam...
Dat komt in ontelbare files en dossiers terecht... Totaal niet geborgd of wat dan ook. En het komt bij mensen die daar totaal niet voor zijn opgeleid... Ik ben echt verbijsterd. Dat gewoon over de privacyregels van de Nederlandse jeugd wordt heengewalst. Gevalletje toetsen aan mensenrechten en rechten van het kind lijkt me. Krijgt Nederland weer een berisping vd EU bijvoorbeeld, waar niets mee gebeurt.
30 tot 40 procent vd kinderen is onveilig gehecht
aldus dit artikel: https://decorrespondent.nl/3091/Consultatiebureaus-maken-te-weinig-werk-van-de-ouder-kindrelatie-behalve-in-Limburg/188176800449-be53f499
En: Kinderen met een onveilig vermijdende gehechtheid
zijn niet emotioneel kreupel, maar ze zijn wel beperkter, volgens hoogleraar orthopedagogiek aan de VU, Carlo Schuengel. In dit interview legt hij uit
https://www.psy.vu.nl/nl/Images/PIP62_5_Interview%20Carlo%20Schuengel_tcm108-233315.pdf
Volgende artikel van De Correspondent Mirreke
In het daaropvolgende artikel van de Correspondent is Pampers alvast begonnen met de opvoedingsondersteuning: 'Talk to your baby' staat er voorop de luier.
MIrreke
'vooral omdat zoals jij het verwoordt tsjor indruist tegen de huidige tendens van bemoeienis en wantrouwen door de overheid.' Ik ben het niet eens met je kenschets van de huidige tendens. De huidige tendens is juist anders, namelijk dat ouders met netwerk etc. zelf moeten kijken wat ze kunnen doen om problemen op te lossen. en dat de gemeentes daarvoor het eerste aanspreekpunt zijn. Gemeentes staan niet te trappelen om de fouten van jeugdzorg (snel ingrijpen, vergaande maatregelen treffen etc.)te herhalen. De andere kant van deze medaille is, dat ook voor kinderen die echt professionele hulp nodig is dezelfde riedel geldt: eerst kijken wat mensen zelf kunnen doen. Daarmee komen de wegen naar financiering van professionele hulp vol blokkades te liggen. Maar dat is juist de andere kant van de huidige tendens, die volgens mij dus niet bestaat uit vergaande bemoeienis en dwang.
Je kunt het een beetje terugvinden in de rechterlijke uitspraak die AnneJ aanhaalde. Dat is een mooie casus.
Bij de wet op de gesloten jeugdzorg is er vanuit ouders op aangedrongen, dat het mogelijk moet zijn om zonder OTS een machtiging tot gesloten plaatsing te kunnen krijgen. Vooral in situaties als beschreven in die uitspraak: ouders zijn zeer betrokken, willen hulp, kind wil hulp, iedereen ziet dat de gesloten plaatsing het beste is. Dan heb je geen kinderbeschermer nodig. In de nieuwe jeugdwet ligt dit vast in artikel 6.1.8:
'Nu een verzoek gericht op het verkrijgen van een machtiging gesloten jeugdhulp gelet op artikel 6.1.8. van de Jeugdwet slechts kan worden ingediend door de gemeente en in bepaalde gevallen door de Raad, de GI of de officier van justitie, zal de kinderrechter de ouders niet-ontvankelijk verklaren in hun verzoek.'
De gemeente (het wijkteam dus) had de zaken op orde moeten hebben. Dat was helaas niet zo. De raad kan alleen maar iets doen als er een jeugdbeschermingsmaatregel is (OTS). Maar eigenlijk is er geen grond voor een OTS. Helaas zal de raad nu toch moeten gaan kijken of er een OTS kan komen. Dat kun je het wijkteam en de gemeente verwijten.
Ouders zijn zelf niet ontvankelijk, dat wil zeggen zij kunnen niet zelf een verzoek tot gesloten machtiging aanvragen, dat moet altijd via de gemeente (of andere instanties als die betrokken zijn). Indertijd is daar wel discussie over geweest, of ouders dat zelf zouden kunnen vragen. Een argument vóór was, dat ouders (zoals deze ouders) het beste weten wat er nodig is voor en kind. een argument tegen was, dat een gesloten plaatsing een forse ingreep is, het is en blijft een vorm van vrijheidsberoving. En daarom is het goed als een andere instantie bekijkt of daarvoor wel een noodzaak is. Uiteindelijk beslist de rechter, zoals de rechter nu ook beslist heeft dat de machtiging voorlopig gehandhaafd blijft.
Ik vind zo'n uitspraak juist het tegendeel bewijzen van jouw kenschets van de huidige tendens. Probleem is dat de gemeentes de zaken nog niet op orde hebben, maar wat je ziet is dat daar wel het zwaartepunt komt te liggen en dat niemand zit te wachten op forsere ingrepen, zoals een OTS. Bovendien staat in het vonnis, dat de gemeente wel moet financieren.
Met andere woorden: ouders hebben de ruimte om zelf ingrijpende maatregelen voor te stellen; dat kan via de gemeente; de gemeentes moeten wel hun zaken nog op orde krijgen; maar desondanks moeten ze wel financieren; en de raad is juist terughoudend geworden in het aanvragen van een OTS als dat niet nodig is.
Er is echt wel iets veranderd met de nieuwe jeugdzorgwet. Al verloopt de invoering ervan nog niet vlekkeloos.
Tsjor
Zorgeloze jeugd afgepakt - rechtzaak tegen jeugdzorg
Christelijk gezin waar de kinderen om godsdienstige redenen uit huis zijn geplaatst. De oudste jongen weert zich al snel via rechtzaken. Nu dienen een aantal van hen rechtzaken in tegen jeugdzorg.
Maar ja, die doen ook alleen maar wat de neoliberale politiek en de publieke onderbuik willen niet waar. Dus ze komen er mee weg.
Ben benieuwd.
Ben bang dat als deze kinderen gelijk krijgen er nog heel wat rechtzaken over het verlies van een zorgeloze jeugd volgen.
Dacht even of ik mijn kinderen moet vragen om ook een rechtzaak te starten. Een gat in ons leven door de kinderredders. Maar ja, ik laat me niet nog een keer in die put duwen.
Meldingen huisartsen toegenomen
http://www.omroepwest.nl/nieuws/20-05-2015/ouders-weten-weg-naar-nieuwe-jeugdzorg-te-vinden
Als huisartsen ook toenemend melden is het laatste vertrouwde punt voor echte hulp, zonder dwang, ook vertrokken.
Wat die eed van Hippocrates nog waard is?
En of het nu om een 'aanmelding' gaat of om een 'zorgmelding'. Maakt blijkbaar niet uit. Als je maar in de greep van de dwanghulp terecht komt.
"DEN HAAG – Ouders weten goed de weg naar de nieuwe jeugdteams te vinden als ze hulp nodig hebben. Van alle aanmeldingen komt eenderde van de ouders zelf. ‘En dat vind ik best veel,’ aldus de Haagse wethouder Ingrid van Engelshoven (D66, jeugd).
Volgens haar is het een aanwijzing dat de nieuwe jeugdzorg ‘laagdrempelig’ is. Ook huisartsen doen veel meldingen: zij zijn goed voor 20 procent. Daarover was van te voren zorg, dus ook dit getal stemt Van Engelshoven tot tevredenheid."
Is het hetzelfde?
'Aanmelding bij jeugdteam' is dat hetzelfde als 'melding bij het AMK of bij de Raad'? Is 'aanmelding bij jeugdteam' hetzelfde als 'melding van verdenking van kindermishandeling'?
Tsjor
Ja Tsjor
Daar is het artikel onduidelijk over. De instanties ook. Want elke zorg is natuurlijk 'kindermishandeling' dus maakt het niet uit waar je het over hebt.
Dat ouders zo dringend vragen om onbesmette hulp als ze om hulp komen vragen is duidelijk niet gelukt.
Elke hulpvraag van ouders, maar ook huisartsen, is 'kindermishandeling'. Dat is gewoon opzet omdat men dat gewoon zo ziet.
Terwijl een aantal zaken op het gebied van jeugdhulp nu na de transitie gewoon via de gemeente gaan en je op veel plaatsen automatisch doorverwezen wordt naar het sociale wijkteam. Maar dat is dan wel een 'melding'.
Waarom zijn journalisten zo onkritisch? Waarom vragen ze niet door? Gaat het hier om een vraag naar hulpverlening of om een melding 'kindermishandeling'?
En als het dan om hulpverlening gaat waar vraagt men dan naar en hoe gaat dat dan. En als het om een zorgmelding kindermishandeling gaat waar gaat het dan over in feite?
Dat jargon is gewoon om de gemiddelde burger in het ongewisse te laten.
spraakverwarringen
De historie van echte jeugdzorg. Want dat is er ook. Zorg voor alleenstaande moeders, het ontstaan van speciaal onderwijs. Professionals van na de oorlog als Annette Versluys Poelman, Elisabeth Boddaert en Wilhelmina Bladergroen. Aan de basis van echte hulpverlening aan vrouwen, ouders en kinderen.
Jammer dat justitie en kinderbescherming daar zo'n greep op hebben gekregen.
Meldt men wat vals: "Het is mooi om te zien dat de verbinding tussen kind-ouders-school en focus op veiligheid in het vroege verleden al als belangrijk werd gezien. Daar bouwen we nog steeds op door."
Waar de voorvrouwen praktische hulp gingen bieden en academische ontwikkeling van onderzoek en kennis zie je nu de omgekeerde wereld naar afbraak van hulp en toename van criminalisering en justitie.
En juist afbraak van academische deskundigheid als de jeugd ggz.
Kijken in de ziel: rechters, nu bij de NPO
https://www.rechtspraak.nl/Actualiteiten/Nieuws/Pages/Kijken-in-de-ziel-van-rechters.aspx
"Vanaf maandag 20 juli praten 12 rechters 6 weken lang met Coen Verbraak over hun vak én over zichzelf. 'Kijken in de ziel – rechters' zal iedere maandagavond om 21.10 op NPO 2 te zien zijn."
Dit citeer je dan niet
Je kunt boos zijn dat de journalisten zo verwarrend zijn met de termen, de termen zijn ook onduidelijk, maar jij kleurt ze ook op een bepaalde manier in. Dit stukje citeer je dan niet: 'Dat gebeurt onder meer door per gezin of jongere een gezinscoach verantwoordelijk te maken. Die gaat samen met het gezin of de jongere een plan maken om uit de problemen te komen.' En dat is precies het verschil tussen de oude jeugdzorg en de nieuwe jeugdzorg. De 'melding' is niet meer dan dat een huisarts een kind doorverwijst naar een medisch specialist, GGZ-instelling of fysiotherapeut.
Er is wel nog een megagroot probleem over de privacy, omdat die wel geregeld is binnen de medische beroepswereld, maar niet met de wijkteams en de gemeente.
Tsjor
Niet alleen de privacy Tsjor
De toegang naar hulp wordt bemiddeld door ondeskundige mensen die van de politiek de opdracht hebben bij elk kind de veiligheid te beoordelen aan de hand van lijstjes en die geen idee hebben van de hulp die noodzakelijk is voor kinderen met een medische dan wel een psychiatrische of ontwikkelingsgerelateerde diagnose. Dat is een probleem.
Bovendien worden ze opgezadeld met kastje muur problemen.
Ik moet het nog zien of dat 'samen met het gezin'gaat gebeuren. Dat is nog even afwachten.
Een aantal verzoeken om een plan met de relatief onafhankelijke Eigen Kracht Centrale is al in een aantal gevallen afgewezen.
Zo'n team is al geen aanwinst voor snelle praktische hulpverlening. Dat moet naast de protocollaire flauwekul ook nog eindeloos vergaderen buiten een gezin om en met medeneming van allerlei subjectieve verhalen van omstanders. Jeugdzorg dat alleen een deel van de gevallen trof treft nu alle ouders met kinderen.
Nee, daar heb ik ook niet veel vertrouwen in.
Column
http://www.discura.nl/auteurs/malou-van-hintum/nee-ik-heb-geen-schulden-mijn-kind-heeft-autisme
Die psychiater kun je nog wel krijgen via de huisarts. Echter de dan benodigde hulp, bijvoorbeeld via een pgb, gaat dan via het sociale wijkteam als de gemeente het niet anders geregeld heeft.
"Eigen kracht
Onlangs verzuchtte de vader van een autistische zoon aan mijn keukentafel dat hij het helemaal heeft gehad met ‘die stagiaires van de Hogeschool die komen informeren of we schulden hebben of een drugsprobleem’. Na talloze bezoekjes heeft hij het ideaal van ‘1 gezin, 1 plan, 1 regisseur’ eindelijk voor elkaar: zijn kind krijgt nu de specialistische hulp die het nodig heeft. Op een multidisciplinair wijkteam dat komt informeren naar de ‘eigen kracht’ in het gezin, zit hij niet te wachten. En zijn autistische zoon ook niet."
Ik moet er eerlijk gezegd ook niet aan denken dat ik zaken zou moeten doen met een wijkiemand.
Het werkt wel bezuinigend want je wilt geen punthoofd krijgen van de zorg dus begin je er maar niet meer aan.
Ik kon gelukkig nog zelf wel wat betalen aan orthopedagogische hulp, aangepaste sport, eigen scholing op het gebied van autisme. Terwijl we dat circus van de zogenaamde hulpverlening over ons heenkregen. En ik heb me in alle bochten gewrongen om de huiswerkbegeleiding voor mijn kinderen en de begeleiding op het gebied van autisme thuis zelf te doen. Zonder TOG, zonder pgb.
Ik had al een werkster. Maar dan nog voel ik me totaal uitgekleed vanwege de driedubbele belasting.
Ik ben blij dat ik niet meer afhankelijk ben van het sociale wijkteam. Mijn kinderen zijn inmiddels oud genoeg en we hebben tijd en kennis om zelf zaken te regelen.
Maar ik vind het nog steeds een gotspe dat er een heel circus opgetuigd wordt voor een beetje broodnodige hulp. Inderdaad, alsof je om een ferrari vraagt. En alsof je crimineel bent als je om hulp komt vragen.
